장음표시 사용
11쪽
Anapaestica carmina quamquam ab Aeschyli aetate usque ad Synesii tempora nobis servata sunt, tamen quod de ceteris fere omnibus metris, idem de anapaestis iuro conqueri licet: nimirum usus metri, qualis per fugientes Graeci Romanis aevi aetates obtinuerit, tantum abest ut sponte nobi perspiciatur, ut opinionibus contenti esse cogamur, nisi foris nova fragmenta temporibus progredientibus invenientur. Nam et ea, quae grammatici Grasci et Latini de anapaestis praecipiunt, Saepe non modo non lucem, sed etiam Obscuritatem rebus afferunt.
Accedit, quod ex aetate Alexandrina nihil exstat, quo certum quicquam de illorum temporum usu iudicari possit. Cui rei testimonio est, quod fragmenti illius Berotinensis anapaestici
natura adhuc non plane perspecta St. Praeter tragoedias Graecas saecula prima quattuor Christiani aevi multa monumenta et Graeca et Latina nobis servaverunt, quorum Origo atque natura adhuc ignota est Grammaticorum praecepta varia quo modo inter se cohaereant atque in artis formam ac rationem redigenda sint exquirere haud quisquam ausus est j quamquam alia ratione recentiorum poetarum studia intellegere non possumus. ihil dico do anapaestorum qualis ante Aeschylum fuerit usu e
Spiciendo quae re quamquam omnium maxime BeeSSaria est, tamen absolvi non potest, dum novam fragmentorum Graecorum lyricorum collectionem et recensionem xSpectamuS.
Quae cum ita sint, hoc quidem opusculo satis habebimus,
anapaeStorum usum eorum poetarum Graecorum tractare, qui
ab aetate Aeschylea usque ad Synesii tempora fuerunt; neque Ver e0 Romanos praeteribimus, qui carminibus anapaesticis Graecos imitati esse videntur e quibus lautum pauci tantummodo verbis attingemus si odi grammaticorum studia
Beri. lass.-Τexie, vol. VI, m. 9775, agg. 131-139. Vix enim Henso de Iuba artigrapho librum Acta societatis philol. Lipsiens. IV 18753, pag. 1 sqq. commemoret quisquam, qui mihi quidem nullius pretii videtur esse.
12쪽
respicienda erunt, ut pernoscatur, et quid docendo ad postarum antiquorum Versus cognoscendos conserant, et quo modo recentiorum poetarum et metricorum Studia inter se cohaereanti Itaque primum quidem de tragicorum anapaestis agemus, diando doctrinam metricam, quam aetat Alexandrina ex carminum Veterum observatione profectam Ss scimus, tractabimus, tum poetarum recentiorum in usum inquiremus, denique scriptorum metricorum praecepta quo modo quibusque de causis paulatim mutata sint demonstrabimus.
De anapaestorum usu, qualis in tragoediarum
Anapaestorum tragicorum omnium notissimi sunt ei, qui in parodis adhibebantur. Quos cum iam satis ab aliis tractati Sint, nisi res exiget, non attingam. Non minus in usu erant anapaesti illi, qui phvηTiκo Vocantur, neque desunt, qui de eis Scripserint, quamquam quo modo hae formae paulatim excultas et mutatae sint adhuc nemo satis demonstravitii. Sed ne hac quidem de re hoc opusculo disputemus, cum ea formae, quae tam insequentibus temporibus quam imperii Romani aetate adhibebantur, aliunde sumptae sint. Quarum fontem viri docti ad causa non perspexisse mihi videntur, quod parodorum tragicorum et oirus quae dicuntur comicorum anapaesti omnium oculos veluti nebula occaecaban Latet autem vera recentiorum formarum radix in canticis tragicis, de quorum usu anapaestorum nonnulla quidem observata sunt, nequis ver aut Omnia
dicta aut certa ratione tractata. Itaque hoc capit quali usus anapaestorum in partibus lyricis tragoediarum Orascarum fuerit demonstrabo i. Qua in re multa quidem nota dicam tamen totius rei gratia et has commemorare mihi liceat
Paucis verbis hanc rem attigit albe in lectra Sophocleae editione agg. 82-83. raditiones adhibui has Aeschyli Nellianam 1903J, Sophoclis Dindorsanam ' 1896), Euripidis Murrayanam. Quibus locis aliorum lectiones probavi, hoc notavi. Nonnunquam Schroodori editio canticorum Euripideorum 1910 iudieium meum mutavit Saepius huius viri diges
sionem meae digessioni addidi.
13쪽
Ac primum quidem de paroemiaco quid sciamus complectar. aroemiacum V sum popularem vetustissimum esse constat'). Quem membris ionicis eisque formis, quae in ambnibus ionicis admittobantur, inserebant poetae tragici quorum princπs iam Aeschylus. Qui systema ionicum paroemiaco claudit ora. 696: σέβομα satis etryombεσθαi, i Onici 695 σεβομα b lueti λέεα 2 i γέθε Λpxcitus πεpi lippεi. amem iacusi Neque oro in his carminibus paroemiacus clausulae unpreillo fungitur, quod obtinet in systematibus anapaestici parodorum. Itaque et in medio cantico positus est ers. 74 ii tu Moi, reig ianum
V. 976 dimeter choriambicus est, quem et Euripides in tragoediis postremae aetatis saepissime adhibuit et apud Sophoclom nonnullis locis invenimus. Dochmius ab his formis non alienus est. v. 973 975, 26h autem relatani sunt, qui in Euripidis
carminibus choriambicis formam habent Q. Ehi. Facere non possum, quin et in ceteris lociS, quo afferam, Venu eos, qui paroemiacis formisque anapaesticis finitimi Sunt, describam neque enim alia ratione intellegemus omnibus anapaestorum compositionibuS, quaecumque Sunt eundem Sum innatum fuiSSO. Sophocles paroemiaci usus plura Xempla praebeti
14쪽
Trimetor iambicus catalecticus 191 saepius in his caminibus nobis occurret. Idem de thyphallico 194 196 dicondum si, qui inter formas ionicas quin idem valeat quod duo metra ionicansmo dubitabit.
paroem.' si significat syllabam ancipitem hiatum litterati. ' Cf. Wilamowitz, imotheus Perser pag. 31 praeterea Soph. Phil. 1124 - 114 et Eur. Iph. Taur. 1096 - 1113.
15쪽
' Schroederi digessio molossus H- bacchius mihi non probatur.
16쪽
475 lxvvi Oh v apirorpo*o dim. hor. λὰμ rui yiv c θαλαμoi di m. hor. πατpioi yi εαvibo hβα paroem. diabέκropa πλο0ro reigisti. ως Eovτες ἐκ πατεpinv dim. hor. 480 τέpol ἐm τέκvoic rela ' . Constat igitur paroemiacum in tragoediarum Graecarum partibus lyricis insesrtum esse formis ionicis. Cuius radix sine dubio sita est in antiquissimo illo versu populari, cuius Variae formae exstant anacreonteum, Archilochi illud 'εpασμovidia xcipiλαε, quam formam cum thyphallico coniunctam enoplium vocare solemus Min metrum illud in embateri Τyrtas stichios adhibitum, cuius exemplum affert Dio Chrysostomus: Mo', hΣΠὰ9Τας ευμbyus e. q. S., quo usus est etiam Cratinus teste Hephaestione pag. 27, 3 Consb. IiΥtiv Uvχπας ἔχε GiΥΛ Θ. q. S. Poeta tragici cum systemata anapaestica formarent, propter anapaestorum similitudinem catalexeos munus ad hunc versum popularem transtulerunt. Quoniam autem cum anapaestis Solemniter coniungerentur, paroemiae ad anapaestorum ipsorum rationem exculti sunt ita, ut vel longarum syllabarum solutionem paterentur Genuinam naturam in lyrici partibus VerSus popularis servavit, quippe in quibus non aliter adhiberetur atqus aliae formae metricae, nimirum clausulae locum non teneret. Itaque ne licentia quidem illa longa syllabas in duas breves dissolvendi in lyrico paroemiaco occurrit puri plerumque an paesti decurrunt, spondeus nisi primo pede non fertur exceptis Pors. 696 supra pag. 7 et Alc. 94 Supra pag. 3. Praeter paroemiaeum membra Vere anapaestica temporibus progredientibus in tragoediarum partes lyricas recepta Sunt, quae qua ratione adhibitae et unde sumpta sint iam investigemus. Dochmios cum iambis aliisquo formis ionicis coniunctos iam Aeschylus praebet satis multos. Quorum loco, cum totidem xyovou haberent, metra anapaestio ponere tragicos poetas sibi
' Schroeder phereor ateus). Sed os supra pag. 7 ei annot 5 C Wilamowitet Heracles V pag. 27 sq. Huius formae auctoritate ducti poetae tragici saepius ithyphallicum componebant cum lyrico paroe-
17쪽
permisisse docuit ilamowitzius η). Quod non plane ita se habere tum intellegemus, cum lyricorum anapaestorum radiceS, quae aliae sunt aliis formis, cognoverimus. Tres sunt lyricorum
Ac primum quidem de monometris agamus. Qui non dochmiorum loco ponebantur, sed suam auctoritatem inter cetera metra obtinebant Radix enim eorum in carminibus thrensticis sita est, in quibus et anapaesti semper legitimi fuerant, nequΘdochmii, ut in canticis magna cum animi concitatione pronuntiatis, inusitati. Quod ita esso apparet ex Aeschyli ersarum amoebaeo, quo erae et chorus exercitum clado Salaminia exstinctum queruntur anapaestis illis, quibus membra ionica admixta sunt sub finem autem dochmii accedunt versu enim poStremos cod. Mi) ita exhibst: 1075 E. in hii piσκαλ .ioisi 2 an apaestica metra
695 πεφpiκ' imbosa arpsiel 'losc. iRes de qua agit chorus non est laeta Prometheus ipse v. 696 dicit στεvtizεi Oceani filias res igitur ipsa poetae quasi praecipiebat, quibus metris uteretur. Eadem de cauSa anapaestos Aeschylus admisit in choro illo gam. 1001 - 1017- 10 18 10343 3:
Heracles' II pag. 191 ad uv. 88 8 Lot pag. 218 adiv. 1016 - 21); Nachr. v. d. GOtt Ges. d. Wiss. 1896-1897, pag. 21 si pag. XXXI. Cf. etiam Schroeder, Aeschyli cantica, pag. 37. Secutus sum Schroederi lectionem in Aeschyli canticis pag. 45. Contextus corruptus est et in stropha et in antistropha. V. 1019 No rum cod. Flor. προ rapoi0 Farnes. sine dubio Byzantinus quidam
18쪽
Ζευς πεπαυσε ἐπ'Ἀβλαβεici. 6casyli alo. Hoc loco lamemiacuS qui anapaeSticum metrum 'equitur, ut in systematibus sententiam claudit. Dochmii, nisi contoxtu corrupto latent, defuisse videntur; quod, si Aeschylus anapaestos pro dochmiis adhibuisset, seri non potuisset. Sophocles uno loco, quem pag. 1 tractabimus, excepto monometros anapaestico in canticis non usurpavit saepe eis utitur Euripidos. Cuius in primo exemplo dochmi plane desunt. Med. 148 enim suscipit chorus anapaestos lugubres Medeae
19쪽
pag. 11 , quae animi concitationis depingendae causa usurpatae Videntur esse, ut saepius in carminibus threnetici Hec. 59 sqq., Tro. 122 qq.). In recentioribus tragoediis Euripidis monometri unapaestici frequentiores inveniuntur. Tu domum Euripides eos interdum dochmiorum loco adhibuisse videtur, ut Hero. 1085: η Ttix movo ἔτεpo cari movus αλ v I dochm.lvαβακχευσεi h Kαbμεivi πολiv. aut dochm.
y CL R. Κloig, do numero anapaestico quaestiones metricae, disS. Lips. 1869, qui apud omnes tragicos poetas Graecos ini monometris 12 docet osse dormae