장음표시 사용
41쪽
motricis diiudicandis quod apparet ex Heph. 35 10-11 C, ubi Telesilleum non versus anapaestici formam catalecticam iudicaverunt, Sed ionicum a maior esse recte intellexerunt. Ubi vero Brraverint opinari possumus, si fragmentum obiens quod
vocatur respicimus GL VI 624, 27 625,6ὶ dimetrum diraehreti iactum: super ardua fertur equiset se hoc metri genere distat versus, qui prosodiacus nominatur et est varius, quod in principio non anapaestum, sed iambum pedem aut spondium aeripiat et duobus sequentibus a Faestis terminetur, ut est iamlo: quis inter aves meli set et spondio scantu et Ex mea sententia Alexam
drini eas formas lyricas, quae aliquam anapaestorum similitudinem praebebant et ab anapaesto incipiebant, inter anapaesticos versus catalecticos enumerabant. Habebant igitur pro dimetro hypercatalecto in syllabam versum vetus Fri Hon. 480: τεpoiccm τεκvoiς Sed pro forma ionica Eur Andr. 280 στα0laoυς επὶ βουτα pro dimetro in bisyllabum hypercatalecto Eur Ion. 468:lκετευσατε ' is opai, sed pro forma ionica Telesilleum pro dimetro brachycatalecto Eur. Iph. aur. 1265 et τ' ἔπεi0 5 1' ἔμελλε τυχεiv pro proSodiaco velut αυτ b συ αλλiona 48 7 C); pro dimotro catalectio in bisyllabum Eur Phoen. 163 rro Ilvέεαvυσαisai di al0εpoς. Quas formas neque dactylum umquam praebere neque diaereseos lege digeri sine dubio Alexandrinos non fugiebat; sed cum formae rarissime dhiberentur, has discrepantia non magni momenti putavisse videntur, ut qui et paroemiacum pro forma catalectica dimetri anapaestici haberent, quamquam diaeres saepissime carebati Quae cum ita sint, Alexandrinos dimetrum illum anapaesticum, quem in canticis Euripideis observavimus, quamquam et diaeresi carebat neque ferebat dactylum, non a parodorum dimetro differre putavisse credas rimen eos non nihil de hac forma dixisse
duo loci mihi persuadent, Mar Victor OL VII 6, 28 77, 13 et
Dionys Halio de comp. vere. 70, 17-71, 17 sed US.-Raderm.), quorum illo haec docet Hoc loco dicam, cur, cum sint duae periodi 8eu stasima, ut quidam vocant, pari inter e coniugatione copulata, auerum vocetur anapaesticon, alterum dactylicon, cum aeque in turaque cadant mixti dactylti et anas stus causa talis, tis anapaesticon melos binis pedibus amat sensum includere, ut apud Accium: inclyte, parva praedite patria nomine celebri claroque potens pectore, Achivis' classibus auctor.
42쪽
quae periodo circa se versatur dipodias contraia pius nosare propositum solens noluit intra binos pedes, ut superius, mire sensum, sed secundum Euripidem dactylicum strum, quod appe latur, indurit, ut nominis mutatio diversitatem daret, huius modi
statim seu periodo usus: agite, ite, e mimu rapite coma, tractat per aspera maea et humum, . di scindite vestes ocius nunc isti
Euripides aliquid novum invenisso a Mario perhibetur, cum non iam sensum singulis metris terminarit id quidem optimo cum eo consentit, quod do anapaesticis dimetris lyricis observavimus; non congruit, quod haec forma dactylos anapaestis immixtos admittero dicitur. Non apparet praeterea, qua de causa Systema dactylicum Vocatum sit; neque enim quisquam rationem a Victorino allatam veram putabit Lucem mihi afferre videtur Dionysius, i qui haec dicit: rpoλαμptivusv τὰς duodpaxεia duci ruimoς
docet, quod longa syllaba brevior sit, quam duae breves idem de metro dactylico rhythmici docuisse dicuntur in Quid ori- similius est, quam hac de causa periodum illam dimetrorum diaeresi carentium dactylicam esso appellatam 3 Sed haec doctrina
o volvite coni. - . 3 corr. H. Keil. x Has okori num non modo ad epici hexametri dactylos pertineat, sed etiam ad eas formas dactylicas, quae in canticis adhibebantur, dimeillimum os ad diiudicandum Bossbach-Wesiphal Theorie de musis chen unate dor Hellenen, II 1 1887ὶ pagg. 13-26 syllabas λιτους ad dactylos qui canebantur pertinere negat. Quam sententiam equidem, lyrici dimetri anapaestici exemplo nixus, non iam oram putare possum, cum hic dimeter in partibus tragoediorum, quae pronuntiabantur, non
43쪽
apud rhythmicos scriptores orta est, non apud metricos Alexandrinos. Restat igitur hoc loco Dionysii observatio quaedam singularis rhythmorum, quae arte musica vigente inStituebatur, ubi primum cantica illa non iam cantata sunt, nihil valebat. Docti viri Alexandrini omni observatione rhythmorum reiecta, arti metricae operam dederunt qua re factum est, ut, qua rationΘsystema illud dactylicum appellatum esset, non iam intellegere Qui cum nihil iam viderent, nisi diaeresin deesse, ea de causa. appellationem ortam esSe putabant. ReStat, ut quaeramus, quar factum sit, ut Victorinus dactylicam anapaesti formam non modo in anapaestico, sed etiam in dactylico quod vocatur systemate adhiberi dicat, cum Euripides praeter spondeos et ipso anapaestos alias formas non admiseric Mea quidem sententia ita res s habet: Docti viri Alexandrini nihil curabant, utrum dactylus adesset necne, quod iam de formis illis vidimus, quas catalecticas vocabant pag. 353. oetae autem Latini, qui formarum varietatem a Graecis susceperunt, sed multo liberius singula metra variabant, quam Graeci ipsi, quod de Uaut onmes sciunt, dactylos ubique ferebant, et in anapaestis parodorum et in partibus lyricis. Quo factum est, ut metricus scriptor Latinus, Latino exemplo nixus in utroque systemate anapaestos et dactylos mixtos ess doceret , Iam ad Stoicos transeamus. Quos non nova leges rei metricae constituisse inde apparet, quod in omnibus rebus, quas do anapaestis docuerunt, Alexandrinos secuti sun Idem enim do dactylo, idem de digessione κατὰ μετpo praecripserunt; quod ex eis, quae supra disseruimus, intellegitur. Sed ea roab Alexandrinis differebant, quod versuum originem philosophica
quadam ratione intellegere studebant. Itaque Omne vera 'napaesticos, quos Alexandrini catalecticos vocabant, ex hero versu
miaco agitur si tribus autem anapaestis coniunctis ultima his syllaba eatalectica λη accedente . . . formalitur epodos eae a paratis non absone metro heroo respondens, nec immerito nam retracta heroo penthemimere tome pars eius residua hanc modum
fit, aut nos o Calliope . dehinc precor adspirate canenti id
mini terminus Alexandrinus a Stoicis scriptoribus metricis saepius usurpatur, quamquam ab ipsorum disciplina abhorret cf. Loo, in metri- sine Fragm. Rus Oxyrhynchos, achr. d. GOtt Ges. d. Wiss. phil.-hist.
44쪽
erit in anapaestim pari simile, mea tibia dicere rem et Quod si e iungavi, facit suos o Calliope mea tibia dicere res e. Ps.-Censor. OL VI 617, 2 sqq. aristophanivi fit eae hemiso: arma
virumque eam rotae qui primus ab se, nunc arma virumque eam Troiae nune qui nunc primus ab oris c. f. d eodem versu
um Victor GL VI 126 6-9 De Archebuleo, quam formam logaoedicam Alexandrini appellabant Heph. 28, 9 sqq. O , Caesius
Bassus agit 9 V 256, 11 - 15 origo eius herous herametrus est Gemplum tibi nascitur omne pecus, tibi crescit herba et, quem facies heroum herametrum adiectis duabus syllabis sie: nam tibin citur omne pecus, tibi crescit et herbae. Ea igitur oratoici motrici ab Alexandrinis difforebant, quod formas catalecticas alia ratione interpretabantur Neque enim o versibus integris Ortas eas putabant, sed esse X hexametro aut adiectione aut dotractione derivatas. Iamen hos versus e singulis pedibus ConStare non negabant, quod cognoscimus ex Diomodo GL I 512, 36 sqq. qui duo par0emiac0 affert agite o pelagi cur8ores, cupidam in patriam portate , de quibus haec dicit: qm hi bini anapaesti aut qui recipi solent Ux in imo autem aut bacchius est, qui constat eae duabus longis et repi, aut molamus, qui constate tribus longis Summi momenti ea sunt, quam sequuntur
alienum autem pedem metra nisi recipiant, modus non facile sinitur et magis ruthmus est quam metron et Varro dicit inter rythmum, qui Latine numeru vocatur, et metrum hoc interesse quod inter materiam et regulam. Id igitur Stoicis necesse videbatur anapaesti ea metra, ut cetera omnia, alieno pede concludi, qui non anapaestu esset. Ialium pedum Diomedsi ipse duos commemorat, bacchium et molossum tertium Victorinus afforto VII 5. 16-18 nonnulli in ultima huius i in sede ionisum minorem recipiunt ea ratione, qua in sine metrum omne varia
elaudatur βὶ Hoc igitur modo Stoici paroemiacum digerebant:
Pion. min. Qua re apparet paroemiaeum quoque a Stoici pro versu X variis mediis composito habitum esse. Et haec erat ex gra-
I. e. praeter anapaestos etiam spondei, in dextris pedibus etiam dactyli recipiuntur os annot 3 Diom. GLI 504 32-35). Scit metri anapaestici l Victorini auctor Graecus, ut omnes Stoici posteriores istiam tetrasyllabicos pedes agnovit.
45쪽
vissima Stoicorum, Omnes modos alieno metro finiendos esse; cf. etiam Caes. Bass. GL VI 264, 19-22 de paeonico metro relauditur autem retico, qui et ipse constat eiusdem generis et M orum totidem quod ille una parcior vllata est, ne, si fluat eodem numero, rhythmos, non metrum flat huius Memplum: egregispercoluit ingenia musice . Qua lege non ab Alexandrinis differebant, qui carmina lyrica catalectice concludenda eSSe ex usu GraBoo cognoverant. Haec sunt, ita Alexandrinis temporibus metrici scriptores Aloxandrini et Stoici do anapaestis docuisse videntur. Quae, Ut vidimus, praecipue ad parodorum Sum Spectant, neglegunt anapaeStOS, quos lyricos appellavimuS. Θges, quas Alexandrini constituerunt, cum eis consentiunt, quae viri docti nostrorum temporum X anapaestorum Observatione dudum cognoverunt. Dactylum nisi in dextro pede, ut Stoicorum Θrbis utar, non fore scriptores metrici Optimo iure docebant, cum sinistro apud Aeschylum, Sophoclem, Euripidem perraro occurrat 'in Euripides, qui dactylum saepius posteriore monometri loco adhibet, Semper animorum perturbationem significandi gratia id facit, non modo in canticis, sed etiam in systematthias velut Hecubae et Medeae. Fragmentum autem Berotinense, quod est monumentum aetatis Alexandrinae, legem illam a Scriptoribus metricis constitutam diligentissime sequitar.
De formis anapaesticis, qua poetae Graeci imporii Romani aetate adhibuerunt. Primis Christiani aevi saeculis anapaestorum Su plane commutatus est. Quod poetae Stoicam rei metricae doctrinam Sequente effecerunt, qui, ut Semper novas forma metricas c0mponere Studebant, ita anapaestos nova quadam ratione usurpare conati sunt. Itaque quid Stoici scriptores metrici recentioribus temporibus de anapaestis docuerint primum nobi QSSe cognoscendum dixerit quis, tum de carminibus anapaestici agendum, eum capitibus antecedentibus poetarum studia priora tractaverimus, quippe a quibus docti viri aetatis l0xandrina disciplinam metricam duxerint. Quod nullo modo fieri potest ea enim, quae Stoici recentiores de anapaestis docuerunt, perraro ad eum usum spectant, qui imperii Romani aetate vulgaris erat,
46쪽
ita ut priusquam poetatam studia cognovimus, scriptorum metri-oorum verba intellegere non possimus. Quae cum ita sint, primum cognoscamus, qua forma anapaesticas imperii Romani astato postas Graeci adhibuerint Sed cum, ut fit etiam in doctrina metrica tractanda, res nobis non aperta fiat, nisi Romanorum studiis scitis, Oraecorum carminum tractationi etiam dis eis, quae Romani procreaverunt, disputationem addemus. Ea monumenta, quae anapaesticas formas a Graecis poetis adhibitas exhibent, in duas partes discedunt. Quarum altera tales formas praebet, quales in partibus lyricis tragoediarum praecipue Euripidearum cap. I observavimus. In ceteri monumentis eas compositione deprehendimus, quas e steribus exemplis poeta non sumpserunt, sed ipsi novas construxerunti Α primum quidem eas formas tractemus, quas Euripidi poetae recentiores debent. Quas aut stichico adhibebant, aut κατὰ συvti*εiau, ut Terentiani voce utar es pag. 33ὶ Stichico eae formae Surpabantur, quas anapaesto- iambicas vocavi cap. I
a taleotae formae anapaest Uum lyricorum componebantur, dico monometros ς - - et dimetros Euripideo. U- o. Iam de eis monumentis agamus, quae Stichicum Sumanapaestorum praebent. Dimetrum anapaesto-iambicum formais vi , quem Oet Viri Alexandrini anapaesticum di-
metrum in bisyllabum catalecticum appellabant of pag. 353, una cum paroemiae stichio adhibitum reperimus in Lucianior godopodagra 87-111, quorum describam hosti: Tu latv Kυ rpia A ppobirav
Luciani qua teruntur Podagra et Ocypus praelatus et commentatus est I Zimmermann 1909. De versibus nostris disputat para. 27-28.
47쪽
Quas formae κατὰ rixo usurpatae in fine Versuum syllabam ancipitem hiatumquo admittun Eisdem formis Mesomedes hymnos in Solem et inmem in composuit in unde in deorum hymnis' illis temporibus hoc metrum usurpatissimum fuisso appare Neque 4nim Luciani canticum aliud est, atque hymnus rapατpaThubi nii Podagrae laudem compositus. Hunc usum To0 παympar bεiviam apud Aristophanem occurrere nemo nescit; qui comicus gravibus illis anapaestis threneticis utitur, cum Sacrorum aerimoniam imitatur Av. 105 sqq. cf. et Ran. 3724qq. . Sed versus anapaestO- iambici, quos apud Lucianum et Mesomedem cum peroemiacis coniunctos deprehendimus, eisdem temporibus etiam Soli paroemiaeorum comitatu liberati inveniuntur. E carmine in hunc modum composito fragmentum mihi quidem Videntur esse versus illi, qui sequuntur quindecim priores hymni in Nemesin Mesomedis: Nέxiεσiv εο 6boμε l*0ietav
In prioribus enim versibus non plures quam terni dimetri inte cedobant binis paroemiacis, in his quinquo dimetri paroemiacis doliolontibus decuri unt Itaque hos versus X ali quodam ea mine descriptos ess puto, quod solis dimetris incedebat Quam opinionem duplici argumento fulcire licet. Ipsa sententia enim Versuum exordio quam maxime apta videtur esse contra is qui antscedit v. 15 Idem est atque v. 1; atqui in hilostrati hymno infra pag. 46 et primus et ultimus versus Thetidis invocatione eadem obtinentur eadem ergo ratione Meso medes Suum carmen circumscripsisse videtur, ita ut versu 16, quem primum versum allarius carminis diximus, antecedat ultimus prioris, qui est . 15. Accedit, quod canticum solis dimetris incedens nobis ipsius Mesomodis nomino traditum est in Anthol.
Pal. XIV 63. Est aenigma illud de Sphingis figura ε):
48쪽
Dimetri anapaesto-iambici parosmiacis carentes etiam in fragmento illo occurrunt, quod nuper publicatum est inter papyros
Prior versus ionici non secus alter primum membrum ut fit in his compositionibus decurtatum choriambum sequitur dimeter aut anactast immutatus si polacii legis aut in priore pede in antispastum deformatus si polacii legis). Iam igitur tacere licet de correctionibus, quibus editores priores Versus ad insequentium normam redigere studebant.' κ6pn cod. cum Berghio in κουρα mutavi totius carminis usu cogente.' De hoc carmine disseruit Wilamowitetius in Gott. et Anet. 1901, pag. 34 sq. ales Versus et in papyro eidelbergens inedito exstara dicuntur cf. Crustus, Sitzgsber. d. bayr. Ahad. d. Wiss. 1904, pag. 358;Η. Keil Iourna de Savant 1901, pag. 26. y Num huic cantico paroemiaci omnino desuerint, equidem diiudicare non audeo. V. 39Ἀλλψ iv προσπελdσασα paroemiacum esse negari non potest. Hac re Woboda,iene Studd. 1905, pag. 301 Opinionem confirmavit, fragmento nostr alteram partem hymni Naassenorum servatam esse. Sed cf. quae nos de Naassenorum hymni arte motrica diximus infra pag. 47 sq. et pag. 51 Sq.
49쪽
Non igitur cholanapaesti' hae formae appellandae Sunt, quo nomino utitur albolius Wilamowitzii exemplum sequens, in Mus Rhen. 34 18793 pag. 211; neque enim ad ipsum podagri-
eorum usum inventa sunt, Sed ex Su tragio Sumpta praeci-
pu'eque in deorum hymnis adhibitas. Sed ilamowilatum ab error Suo iam rec0SSiSSe ea demonstrant, quae Scripsit Beri. MaSS. um V 2 pag. 136, annot 2. Woboda' et Zimmermann cf. Supra annot 1ὶ cum nomine IIinhanapaeste uiuutur, priorem ilamowitgii se doctrinam sequi testantur. Anapaesto-iambicus dimeter Euripideus dactylicam formam anapaesti non recipiebat. Cui legi se obstringentes cum Sum
tragicum Servarent poetae recentiores, alia re Veterem SeVeritatem paulo relaxaverunt. Cum enim dimeter anapaesto-iambicus componeretur eum paroemiacis, anapaeStorum OnStructi ea re
liberior facta est, quod duas syllaba breves in vorsus initio in unam longam contrahere licebat, quod in tragoediae anapaestis
non Ceurrit, paroemiae Semper eoneeSSum erat. RariSSime
ceteri pedes anapaestio spondeum admittunt; quem in altero pede invenimus in onigmatis illius v. 9 κεφαλὰ h ου ἔσχε ppενιουσα np, in tertio pede . Fay. v. 14 ελεα b λαβὰ καi
νω alGuc, et v. 22 Πελεκizouεvua σταυpoυyiεvu v. Fiebat igitur huius formae usus temporibus progredientibus liberior, cum spondei in omnibus pedibus pro anapaestis admitterentur; neque ero umquam primus dimetri pes desiit ess spondei locus praecipuUS. Praeter paroemiacum et dimetrum anapaesto-iambicum recentioribus temporibus etiam dimeter anapaest0-paeonicus Stichiel
adhibebatur Quem semo apud Euripidem, bis in cantilena illa' Idom iam Callimachum do dimetro anapaesto-iambico formae secisS Supra Vidimus cap. I annot 42ὶ Facile credas poetas recentiores eo consilio alteram formam anapaesto-iambicam adhibuisse, ut Callimachi exemplum sequerentur. Quod ita esse ea re verisimilius fit, quod alii quoque poetarum Callimacheorum imitatores Hadriani aetate exstiterunt infra pag. 44 asseram Besantinum quendam, qui car- mino suo quod 'Αra inscribitur sine dubio Simiacorum carminum poly-- metriam imitabatur.
50쪽
Aloxandrina invenimus cf. cap. I, pag. 283. κατὰ rixo usu patum eum habemus in carmino Niloplotarum quod vocatur Ρ Oxy. III, s. n. 4253 ' :
Dimetros κατὰ mixo adhibitos esse hiatu . 1 et syllaba ancipit v. 4 admissis apparet. V. 6, qui totam comprehensionem terminat, pro paeone positus est choriambus Anapaestorum Onstructio ea re liberior est quam apud uripidem, quod pro anapaesti etiam sponde admittuntur. Hanc licentiam iam aetate Alexandrina viguisse supra Vidimus cf. pag. 28 . Iam transeamus ad cataleotarum formarum tractationem. Euripides, ut intelleximus cap. I, in partibus lyricis fabularum suarum adhibuit monometros anapaesticos, qui alienis membris metricia inserebantur neque, ut in parodis, paroemiae concludebantur, et dimetros quos vocavimus anapaesticos, qui iis rebus a parodorum anapaestis differebant, quod neque inter bina motradiaeresis aderat nequo anapaestorum forma dactylica adhibebatur. Secundo saeculo Christiano si tertio ex his formis uripideis
carmina componebantur formas anapaesticas Semper Synaphia connectebat.
Monometri saepe inter alienos versus usurpati videntur esse, qua re compositio metrorum simillima fiebat Euripideas. Ita res sohabet in ' a' quas vocatur Besantini, quod carmen Hadriani temporibus ortum osse constat 33. Incipit autem a tribus anaereonteis, sequuntur tetrametri trochaici tres, tres phalaecei, dimetri iam
' De his versibus breviter disseruit Croener suus Rhen. μ 1909), pag. 444 sq.), qui demonstrat hos versus non a nautis decantatos
esse, sed in convivio recitatos, quibus conviva amicos suos iussisset nvoc cpityiv lπεi πελdΥους καl είλου ovi μου. etrum autem non, ut Croeneri censet, a Versificatore aliquo inventum est, sed ex usu Euripideo decerptum.