De Herodoti fonte Delphico [microform]

12쪽

De Herodoti fonte Delphico.

Herodot praefer cetero lotius antiquitatis Scriptores Apollo Hlphicus optimam Suam debet famam. Consentiunt nostri aevi viri docli 00 id explicari pOSSe quod, quamquam uno tantum loco' estes Delphos ipse eXpreSSi Verbi invocat multarum rerum Delphi patri historiae auctores fuerint. Qui quot et quale narratione ei praebvserint, diSSerere ego mihi propoSui.

14쪽

De rebus LydiiS.

Multa iam dicta sunt ρ sonte philodetplio, quo Hero-d0tus usus est ad historiam Mermnadarum conscribendam. δ)Tamen cassum laborem me suscepisse non ut examine Lydiacorum repetito De quantitate enim eorum, quae Delphis Herodoto suppeditata sunt, quaerere etiamnunc haud inutile si Benedici, η qui primus do hac re uberius disseruit, existimat, sacerdotes Delphicos fuisse testes Herodoto omnium Oraculorum ad res Lydias pertinentium excepto uno illo do

filio muto dato. Ι 85 Schuberi, cuius auctoritas in his

rebus multum valet, non solum narrationes Chresmologicas Delphis ei datas esse, studet probare, sed continuam Lydiacorum descriptionem, e qua, ut exemphim afferam, etiam Orta sint, quae de Croesi et Solonis colloquio narrantur. Ego, cur tam multa Delphis non assignem, nune XPOnum

Herodotus Ira narrat, Heraclidas regnum obtinuiSSe ε, Θεοπροπίου . Quod oraculum Schuberi p. 6 suo iuro statuit inventum esse ab homine, qui, cum in locum ipsius Omphales ancilla successisset, Heraclida iure regnandi egere vidisget.

15쪽

esse ex fonte philodelpho, Nicolaum Damascenum' autemo Xanthi libro Tudonis reginae causam secuto, desumpSi8Seen, quae de eadem re narrat. Ex Herodoti atque Nicolai testimoniis, quibus accedit sabula, quam legimus de Gygis anulo apud Platonem,' Schuberi essici putat, Gygem necassere Vera regem dormientem regina adiutrice lectumque eius et regnum usurpasse. At duardus Meyer II p. 458 iam intellexit, narrationem ab erodoto de Candaulis interitu prolatam nil ess nisi fabulae Platonicae formam communi rationi adaptatam. Hanc rem fortasse aliquis invertere conabitur, latonis fabulam corruptam esse formam relationis

Herodotes assirmans. Sed meo quido iudicio fieri id non potest, quod iam in eis, quae Xanthus apud Nicolaum tradit,

studium auctoris alicuius sabulam Platonicam mutantis manifestissimum est, multo manifestius quam apud Herodotum, ubi

lepidissima narrandi art velatur Nicola auctor, qui Gygis

miram facultatem e narratione umoVebat, stuprationem reginae compensavit illo προσεφιλοφρονεITO, quia, cum Gyges RSpectabilis in cubiculium intrare non OSset, rem in rhe-dam transferri necesse erat. Apud Nicolatim Gyges ab ancilla Rmor eius capta comperit, regem ei minitatum esse mortem in

cubiculo in sabula genuina Gygem ipsum in cubiculo praesentemi Tangimus hoc loco quaestionem illam difficilem, Lydiacisno Xanthi Herodotus usus sit. Hachimann qui hoc probare studuit, , De ratione intor Xanthi υδιακα tmerodoti Lydiae historiam. Progr. Hal. 1869.)refutatus est a B mellio . Logographis qui dicuntur num Herodotus usus esse videatur. Diss Marp. 1884). t anno 1886 aulus Pomtow denuo sententiam tuitus est, Xanthum Herodoti esse sontem. ἡDe Xantho et Herodoto rerum Lydiarum scriptoribus. Diss. Hal. Opinionem eius non pervicisse videbis legens, quae de hac re bene dicunt A. de Gut

16쪽

iam intus orat Lixus inimicus apud Nicolaum calumnias, quas adhibet contra Gygem, ipse prodit per urbsem clamans Osualνε Icta ginosuοι θ είς in fabula Gyges vi magica anuli tectus adfuisse videtur colloquio Secreto, quo eum Lixu accusavit. Ita meo iudicio a Nicola auctore mutata est eadem illa fabula votus, quae apud Herodotum transformata est in sinovellam sit venia voci rebus humanis artificiose adaptatam sententiisque callidis ornatam )y), qua uti historico sane non licet. Ne levissimum quidem vestigium video quod originem Delphicam huius narratiunculae indicet. Schuber finem capitis 3 affert, ubi narrat Herodotus, Delpiticum oraculum

i Ex sonte scripto haec narratio hausta esse videtur propter verba ic. 8ὶ ἡ χρονου δὲ υ πο λου διε θοντος,μ' quae apud Herodotum dim-

. Sehoeno Hormes LX m 49 sq. optime demonstrat, cur Pythia I 91 dieat, Croeso Apollinis beneficio tres imperii annos a sat eouee, scis esse.

Gygis 38 Αrdyos 49 Sadyattis 12. Alyattis 57 Croesi 1 - 170 anni γενεαί - 100 anni

γενεαί - 166 antii - 167 anni. restant 3 anni JAt non possum concedere Schoenio, Nicolaum e Xanthi libro haurientem oraculi verba accuratiora servasse quam Herodotum, eum D. 49,60 diceret εἰς πέμπτην γενεἁν loco illius ἐς το πέειπτον πύγονον

Me quidem iudicio γενεὴ non est spatium triginta annorum sedishominum genus nec magis mirandum est, Nicolaum darύγονον haustume Herodoto vertere illo ἡγενεών quam scriptorem Germanicum fontis verba die Rache wir de vierte Nachkommen reflan reddere per ἡ die Rache wir dis ierte Generation tressen. Qui cum Schoeni premento Vocem ἡγε-ἁν dicutit, Nicolaum servasse Oraculi formam primariam, non sentire videntur, Apollinis Oragulum tum esse salsum. γενεν enim, Si re Vera esset triginta trium annorum spatium, Apollo Erperam dixisset εἰς πέμπτην γενεην, eum ἔκτην dioere deberet. Cur porro, si γενεη cum notione triginta trium annoruni in oraculo erat Apollo Croesum

17쪽

est hanc narrationem de vaticinio prolatam fluxisse ex alio

sonte atque illam do trucidatione regis caput 1 intellegi non

ου ἐθελοντα - ου a 3 ιετέετο ὁ Γυγης Ουδέ οἱ ἐν circa λαγηootis ici taque caput illud 13, re vera philodelphum, cum ea, quam Herodotu praemisit narratione non consentit, sed supplendum est ex fabula Platonica, quae Gygem non XCUSR-bat. Rudimentum narrationis Delphicae fortasse est nomeno Μυρσίλος ' , quod secundum Herodotum Gra0ci dabant Candauli. I. 7 Nemo non videt, hanc meam duplicis nominis explicationsem multo faciliorem esse quam Schuberti illam, qui dicit, Delphicum fontem praebuisse nomen , νδαυλης μ. Quod, qui credere vult, concedere debet, erodotum dicere,,τον οἱ Ελληνες Μυρσέλον νη ιά ουσι, cum fons eius Graecus κατ' Dχην ipsum illud , νωυλης praebuerit Vorsus illi, quibus auctorem Delphicum oraculum de Heraclidarum ultione

composuisSe SuSpicari possumus, fortasse acrius quam narratio

ab Herodoto inserta permittebat, Gygem interfectorem regis increpabant et hanc ob causam ab I 0rodoto soluti sunt. In eis, quae c. 17 sq. nari antur de bello ab Alyatte cum

Milesiis gesto, Schuberi pag. 43 sq. partem Delphicam optime

l Ost annum Mermnadarum centesimum sexagesimum sextum non inter-

secit, ut filius demuni ardes captus videret 8 Auctor Herodoti ut Herodotus ipse videtur, cum in sonto invenisset, ἐς το ποι arro claroγονον η meditatus esse ita una hominum γενεὴ respondet imperio unius regis es II 1423. Cum 33i s anni plerumques

uni γενεῆ a fato Oncederentur, ultimus, qui exspectandus erat, terminus imperii quinque regum Mermnadarum annus erat Ost Candaulis necemeentesimus sexagesimus septimus. At re vera Memnadae usque ad annum Centesinium seΡtuagesimum regnabant. Efficitur, ultimum eorum tres anno lucratum esse. Oraculum quidem Apollinis accuratum ac Verum fuit quintus rex culpam Gygis luit. Tamen pietas Croesi honorata est eo, quod non curia providendum esset, sed tribus annis post necessaria evenerunt. - Sales loci ΗΘrodotei in ipso eo mihi latere videntur, quod Apollo Μοίρας παραγαγεῖν otest eatenus tantum, ut oraculi eventus noulirohibeatur. δκως ν κατα του παιδας του Κροίσου γένοιτο τὼ Σαρδ&υν πάθος emuere non potuit, quod ἐς πέμπτον, non ἐς ἔκτον, πύγονον fatum incidere secundum ipsius vaticinationem debuit.

18쪽

detexit. Dicit huic sonti assignanda esse illa tantum, quae narret Herodotus de templo igni deleto atque de lyattis

morbo et de consultato oraculo, aliunde autem hausta esSe,

quae do dolo Thrasybuli tyranni proserat. Si quis tamen

quaerit, quae omnino causa salsarium philodelphum ad fingendam hanc historiam adduxerit, respondendum est, donaria Alyattis peregrinatoribus quaestionem elicuisse, cur deus amicus fuisset adversarii Graecorum .in Quaserentibus offerri potuit haec narratiuncula, ab Herodoto cum alia contaminata, quas demonstrat ipsius Delphici oraculi responso hostem coactum SSe, ut pacem Graecis opportunam iungeret. - Si versibus confectum erat hoc oraculum a philodelpho Herodotus eos delevit fortasse, quia disertis verbis pacem, non quas contaminatio poscebat, indutias regi imponebant. Jam diximus Schubertum p. 70 sq. existimare, narrationem, quam profertinerodotus de Croesi et Solonis commerci atque de Croeso Solonis invocatione servato,' haustam esse ex fonte Delphico.' Pro argumento ei est locus HerOdoti: δεργειξι δε σφε υν Cleobis et Bitonis εἰκονa dicoιησάειενοια νεθεσa ἐς Βελφους ως ανδρcὼν ρίστευν γενηιεν υν. se. 13 Haec donarii commemorati secundum virum doctum Delphicam originem narratiunculae de Cleobe et Bitone responso Solonis parum apte insertae indicat propter insertam Delphicam partem putat, Herodotum audivisse totam relationem testis Delphici ore. At Dolphica non ust horum Argivorum memoria. Scimus enim simillimam sabulam Delphis esse narratam de Trophonio et Agamede Pindarus fi celebravit hos Delphici simpli architectos, quod deus pro aede exstructa eis mortem dedisset. Ecce genuina sabula Delphica, sed altera illa Argivae originis signa prae se fert. Ita nil reStat, quo probari possit, Delphos suisse qui erodoto de Croeso et

Solone narraviSSent. i Bellum illud Milesium passim erat notum, quod cohaeret eum

historiolis, quae areabantur illo aevo de septem sapientibus, quorum unus erat priander.

19쪽

De oraculo c. 7 commemorat rebusque, quae Cum eo cohaerent, Verba sacere Supersedere OSSum, quod nemo non

lante provenerit. Ego id tribus de causis nego: 1. Considerandum est, qua re auctor philodelphus gloriaretur hoc asserens oraculum Vaticinium sat inane est, ut genuinum esse possit. y Mihi quidem minim verisimilo videtur eSSe, oraculi defensores narrasse de responso dei tam vano, ut consultor quaestionem iterare debuisset fama popularis potius talem rem propagabat sacerdotibus iniqua. 2. Hoc oraculum de perdendo imperio prolatum artissime coniunctum est cum de Dolphici consilio de sociis quaserendis dato.' Croesus fecit, quod iusserat Apollo potentissimos Graecorum Lacedaemonios foedere sibi adiunxit neque eo minus interiit. Parum aptus etiam huius partis Oraculi ventus erat philodelpho, quo gloriaretur. Gutschmidii' opinio quae est, Athenienses, non Lacedaemonios oraculo illo designatos e Sse, ne uno quidem Herodoti verbo firmatur. Cur Herodotus hanc paris defensionis dilectissimi Delphici oraculi plano oblitus esset γλ Quae a Schuberto affertur causa, cur genuinum hoc Oraculum non sit, iiii hi sumesere non videtur. Dicit p. 91: es mus hervomehoben werden, das de Spruch ais irklic gelassi immerhin schon in gehrgeW te rophegeiun enthalten atte, da docti die alterwenigsten riege in dem Ollige Unismange sine der sidon ampsonden Reiche thrEnde finden. Mea sententia audax vates non est, qui unum ex duobus regibus Asiaticis amissurum esse dominationem raedicit, quorum alter alterius amnem iam regno poliRVit. a Subtilius quam melius Sehuber otiam harum rerum duos distinguit sontes ropter duplicem, quam affert Herodotus, causam, cur Reedaemonii foedus cum Croes inierint: c. 70 ἡ τούτων Cropsi beneficiorum)

20쪽

3 Deinde valde mirandum esset, oratione pedeStri Ompositum esse hoc oraculum, si cum Schuberto ex eodem fonte Delphico quam olda δ' ἐγω . . . et αλλ' Ta ηs loν derivandum esset. Respondes, casu hoc factum esse genuinamque formam inveniri apud Aristotelem Φ et multos posteriores, quorum relatio etiam ad auctorem Delphicum referenda sit. At videtur versus ille inventus esse ab otioso aliquo Herodoti lectore, qui versum illo loco desiderabat, non a Delphico falsario, qui sane peritior erat sermonis chresmologici quam qui tertiam personam in responso Croeso dato adhibuit. Perlegas, quaeso, totam, quam congessit Hendes ducentorum sedecim oraculorum collectionem, ac ne unum quidem invenies, ubi deus do homine, qui quaestionem certam ei posuit, tertia persona vaticinetur. Has propter tres causas puto, non Delphis traditum esse Herodoto hoc oraculum de regno perdendo sociiSque quaerendis datum, sive unum ab initio fuerit sive postea duas parte concreverint, sed sive Lucedaemone sive alibi, ubi testium

non interfuit in maiorem dei gloriam mentiri. Optimo Benodi et p. 28 et Schubert p. 10 sq. oraculum c. 55 prolatum philodelpho attribuunt:

A prudente neque indocto salsario hi versus compositi Sunt tempore, cum iam tabula Medica de Cyri iuventute in Graecia vulgata erat. Cum Schuberto unum tantum mihi non convenit, quod ille verba is coλυφ φιδ αaρ' Mi ιον φευ- γειν is secundam pugnam refert, in planitie Sardia commissam Mea sententia oraculum monet Croesum, ne omnino pugnam cum Persis committat, et suadet ei, ut ex Orientalibus regionibus se recipiat Sardis. Via aptissima receptui exercitus serebat Sardis per superiorem Hermi vallem reae' Εριιον φευγειν. yii Rhot. III 5: μοι νος Πλυν διαβας μεγάλην ὰρχην καταλύσει. cf. Ηendess Oracula Graeca. 96 Diss. Hal. 1877. η Concedas Schuberto, ager hoe oraculum de pugnia Secundu eon cedas etiam, teinii sententiam, qui Hylli commemorationem Iliadis loco V 392 explicare studet, refutatam ess verbis indessen a Stein belsetnen Versuchen Homer-Reminisceneten et Herodot aulavspitren, immernu gehr enig Gliich, tamen causam, cur non in uno atque eodem fonte de Hyllo atque de fuga παρ' Ἐρμον facta narrari potuerit, non

invenio.