De Herodoti fonte Delphico [microform]

21쪽

misit Croesus et compensationem eorum non cum hoc oraculo a philo delpho narrato coniungit sed cum praecedente aliunde accepto. At manifestum est, oraculum de regno perdendo datum ei suisse praemittendum, quod quaestio, bellumne inserre possset ersis, inutilis fuisset prolata ab homine, qui iam ex praecedente oraculo sciret non nisi a mulo gubernatos eos esse timendos Herodotus autem, cum Oraculum metricum postposuisset alteri, intellexit, donariorum commemorationem desiderari, quod iterata Oraculi consultatio non conveniret nisi donis pro prior responso missis. Cum fons Delphicus tantum

donaria commemoraret, contaminator in locum priorem transferre ea coactus erui.

Estne etiam c. 85 de muto filio tabula ex eodem sonte

quid aliud responderi potuit Croeso de filii lingua quaρrenti'Adulescens fortasse postea, cum ardes caperentur, terrore Sanatus est, x et minimae exspectata haec curati, salsarium ad primum et quartum versum fingendum impulit. Maec explicatio rem philodsipho attribuere nobis permittit. 91 oraculum Delphicum se excusat apud Croesum de funestis consiliis. Hoc caput a viris doctis Benedicto p. 2930 Schuberio p. 114 sq.), quibus accedere videtur Busoli IIJ 142), o fonto Delphico derivatur. Sane iam Schuberi

p. 7 haud inepte dicit pro ἀμφίς μ genuinum oraculum praebuisse, ἐστιν. Idem putat, etiam primum Versum genuinum esse, quod negandum est propter μέγα νηπιε. μ

22쪽

buere solebat quod minime redolet Delphos Apollo enim tam subtili lege a scriptoribus genealogicis inventa, quam ipsa vita

saepissime refutabat, se Obstringere non potuit, nisi Semper respondere voluissset hominibus quaerentibus, cur sive haec sive illa γενεη triginta trium annorum numerum non XpleViSSet. Promptissima est suspicio, Herodotum ipsum trium illorum annorum esse inVentorem, nam scimus non ignotum fuisse ei artificium illud chronologicum. δ)Ρrooemium capitis 1 τῆν ναεαρ ηιένν' stoιραν ἀδυνατa εστ αποφυγεὶν κa θε p locus communis est, qui vestigium Delphicae originis non praebet. Restant, quae melphis inti cf. . . unn. 3.3 cf. II 142 δ Perperam Schubert p. 12 iudicat, numerum 17 annorum natum esse ex compositione 5 33yla)--3. Immo contra numerus 3 natus est o 170 45, 33 iis . Iam enim auctor antiquior Herodoto, qui quattuor non tria genera uni saeculo tribuebat, numerum 170 cognitum habebat Demonstratum hoc est a G uischmidio apud ipsum Schubertum p. 8 22 Heraclidae di memnadae, I reges Lydii, 27 Qvq. anni, 675 anni, 675 17 anni, quibus emnadas regnasse truditum erat, 05 anni cs. T. πρακλειδα . . . ρξαντες μὲν ἐπὶ δυο τε καὶ ικοσι γενεας νδρο ν ἔτεα πέντε καὶ πεντακοσι παῖς παρα πατρος ἐκδεκύμενος τὴν ἀρχὴν γ

23쪽

- 16 tribui possint, duae tantum totius capitis particulae altera, tuae spectat ad oraculum Gygi datum, altera, quae explicat vaticinium de mulo rege prolatum. Sed, cum haec Oracula, ut semper fit, tacilia sint post eventum intellectu, cumque quam liber sit Herodotus in fingendis ythia verbis, intellexerimus, non dubito, quin totum hoc caput conclusio potias Croesiadis ab Herodoto eleganter inventa, quam narratio sontis Delphici sit religioso ab eo relata. essimum exemplum haec

narratiuncula, si ex re sacerdotum Delphicorum provenisset, omnibus hominibus eventu oraculorum non contentis praebuisSet, nani ius rationis a de repetendae ei concessisset. Ita ADJΓκὸν λογον perlustrans ego quinque eius partes

tostibus Herodoti Delphicis attribuo, ubi narratur: 1. do Gygis usurpatione a deo confirmata, 2 de pace ab Alyatte deo iubente cum Milesiis acta,

3 de tentatione oraculorum,4 de oraculo monente Croesum ut caveat mulum regem

Persarum,

b de muto filio sanato. His historiolis satis fiebat Omnibus, qui quaerebant, cur tantorum thesaurorum donatores interierint. Ex Bacchylide scimus, fuisse, qui narrarent, CroeSum ab Apollino ex rogo in Hyperboreorum fines translatum esse in)

Delphi fortasse auctores erant etiam narrationis Bacchyli deae, quae sane antiquior esse Videtur historiolis Herodoteis o sonis philodelpho se sumptis. Destinata est hominibus, qui sciebant Croesum fuisse bonum dei amicum dignum, qui ad Hyperboreos homines sanctissimos transferretur. Quae legimusi c. III Blass. v. 57 sq. Bacchylides ipse duas de Croeso servat narrationes contaminat, alteram, in qua ad Hyperboreos transponitur, alteram, in qua imber rogi flammas exstinguit. Non enim opus est exstinctione ignis ad eum transferendum. Fortasse etiam hndarus similem praebuit narrationem, nam Harpocration 8. V. 'uβαρις. dixit Abarin Hyperboreum aequalem fuisse Croesi.

24쪽

- 17 apud Herodotum inventa esse identur tempore, cum narrationes populares de Croes captivo vulgata fidem miraculia Bacchylido celebrati imminuissent memoriaque rerum

Bacchylidem sanctitate apud Herodotum dementia excellit

De rebus Corinthiacis.

Vidimus quantum studium adhibuerint Delphici oraculi

patroni ad memoriam parum prudentium oraculorum, quae

Croesum perdiderant, oblitterandam. Etiam in Graecia ipsa domus regia Apollinis Delphici amica, Oedissime corruerat: Cypselidas dico, quibus omnes maledicebant. Quae res cum ita essent, sacerdotibus ingratissima esse debebant monumenta illa praeclara, quas et Olympiae et Delphis omnibus narrabant de amicitia, quae tyrannis cum oraculo fuisset Herodotus tradit, quod remedium Delphi huic rei invenerint tyranni thesaurus populo Corinthiaco attributus ost. Elei autem similia denegabant δ neque omnino falsa inscriptio delere potuit memoriam lepidissimae illius historiolae, cui κυφελ, Olympiaca testimonio erat. Ita nil relinquebatur dei desensoribus nisi ipsius historiae mutatio. VideamuS, procuratome Apollinis Herodotus etiam hic fuerit. Quae narrantur . 92 s Cypseli infantia, una ex multis illis narrationibus est, quae iuventutem praeclarorum regum mire et sabulos illustrare solent insante nato vaticinatio defutura eius gloria profertur inimici ea ad insidias struendas impelluntur, quae casu mirabili' irritae fiunt. Nemo non videt,

25쪽

- 18 talem fabulam regiae domui benevolentissimam subesse relationi Sosiclis tyrannophobi. Unum tamen obstat, quominus eam talem, qualem Offert Herodotus, ab aulae tyrannicae poetis fictam esse putemus sive diuusntibus Delphicis sacerdotibus

His versibus non solum nobilibus sed omnibus Corinthiis periculum praedicitur imminens ab illo leono. Manifesto deus Optimatium causam RuScipit monens , Taur νυν ευ τρα εσθε. Eadem igitur quam ceterae narratiuncula huius oraculi origo non est Videamus, num idem dicendum sit de oraculo:

Mihi persuasum est, partem fuisse hoc oraculum tabulae genuinae nam patri tyranni Magnum sollicetur honorem Cypselumque ipsum ἀνδράσι stoυνάρχοισι tantum perniciOSum

Ages. 23. BusOlti respondendum est, notionem Vocis δικαιώσει endere e epicorum, quorum sermonem Oracula usurpare Solent, non X Herodoti usu loquendi. At non invenitur apud epicos δικαιoo . Tamen dicere Ossumus, eos a Voce non uti potuisse pro strasen. Quinto demum Saeculo, cum VOX ὁικνὶμ Otionem poenae adepta esset, quam nondum habet apud epicos, etiam δικαιου κακον dici potuit pro κο-

άζειν κακον Verba denominativa in clco haud ita raro notionem habent instruendi aliquid aliqua re es θριγκύω, κνυζύω, ιισθύω, στεφανοω, χαλκοως es etiam, quae dicit de ἡ δικαιουσθαι Aristoteles in Eth. Nicom V 11. 1136 80 dὁDνατον γὰρ δικεισθαι μὴ ἀδικουντος ηδικαιουσθαι ενὶ δικαιοπραγουντος' et de δικαι ηια l. l. V. 10 1135 12, κα ειται ὁ ρεὰ λον δικαιοπρήγημα ὁ κοινύν. δικαίωμα δὲ τὼ πανύρ-

26쪽

Apertum St, duos priores Versus qui tyrannum regem appellant, non esSe natos post Cypselidarum interitum Tertius, quem salsum esse nemo Von videt, nobis in memoriam revocat

illud oraculum Gygi datum, ubi etiam assirmatur, deum finem

regni amicorum praesciisse. Nonne suspici promta est, falsarium philodelphum esse auctorem oraculi in contextu tam Supervacanei ci εTO . . . et tertii versus Oraculi ολ δεος υτο . . . 8 Hoc modo omnibus monstrabatur, deum non amicum fuisse invisorum tyrannorum, immo contra Studuisse eum, ut periculum ab optimatibus

propulsaret et dixisse eum iam Cypselo non longinquum ore tyrannorum imperium. Haud inscite ad sua propaganda Delphiusi sunt sabula a Cypselidis ipsis comprobata, quae tum in

Omnium Ore erat. λ)i Sehubringi do his rebus opinio est, repugnare OrReulum αἰετύς ἐν πέτρησι κυει priori non tamen diversorum auctorum sed falsitatis signum id esse. De sonte Herodoti dicit p. l): exegetae et theori sine dubio etiam Corinthi erant, etsi excepto Polyaen V. 31, nusquam commemorantur. Hi homines, qui cum Delphicis vatibus coniunctissimi erant, una cum eis hae duo oracula tum, eum Cypselidarum tyrannis nondum conciderat, finxere, propterea, ut tyrannorum potentissimorum gratiam uotaVOrem sibi compararent, popularibus autem non in dei auxilio tyrannum divitiis et opibus valentem ex obscuritate ad tantam claritudinem ascendisse ostendorent. Versum 1 et 2 oraculi αἰετο ἐν . . . natos esse putat ante Metis, quod illi in anthologia XIV 87 soli commemorarentur. Hoc indicium mihi non sufficit, nam ex Herodoti ipsius libris illa oraculorum collectio Xeerpta est. Tertii oraculi versus priores Cypselo datos esse putat, deinde sub Periandri imperio accessisse: αὐτος και παῖδες, post summetichi mortem παίδων γε μὲν ουκέτι παιδες. mane versus divisionem firmare

studet Dionis Chrysostomi loco or. XXXVII p. 4563, ubi verba παίδων

γε μ/ν ουκέτι παῖδες omittuntur. Verba rhetoris primi p. h. n. saeculi non ita possunt remi.

27쪽

Intor insolicos Apollinis amicos etiam Battiadae, Cyrena

rum regeS, erant, quorum de commercio cum oraculo Delphico

intercedent Herodotus, IV. 14 sq. Menecles Barcaeus, se 1. Diodorus VIII. 29. verba laciunt, victorias Ρythicas

Undarus praedicat Pyth. IV. V. Examinemus, quibus exsontibus Herodotus, quae de eis narrat, hauserit. δ)Incipiendum est inde a. c. 154, nam, quibus auctoribus usus sit Herodotus ad ea, quae antecedunt, conscribenda, ipse luculenter dicit . 150 et 154. Tria nobis servata sunt oracula versu heroico composita, quorum duo Doricae dialecti manifesta servaverunt vestigia: δ)i Schol. ind. Pyth. IV. 10 - . H. G. IV. p. 449. η Schubring l. l. p. 6 30 42 47, 56 58 de fide potius quam de

sonte Oraculorum Cyrenaeorum Verba tacit. Benedici p. η3 sq. eomam, quae Cyrenaei Herodoto tradiderunt, longe maximam partem Cyrenis ipsis natam esse arbitratur. E. Molimanti ἡHerodot Damiolluti de Geschichi vo Κyrene. Progr. Onimber i.lΡr. 1889. Cyrenaeorum narrationem emanasse dicit ex una continua memoria, cuius uotores Ortasse suissent responsorum oraculi Delphici administratore Cyrenenses, propagantes sacerdotum Dolphicorum sententiRS. F. Studntcgka ἡΚyrene. Leipg. 1890. Cyrenaeorum narrationem oraculis resertum ortam esse putat ex carmine composito post regum expulsionem, cuius auctor ei tamen ortasse etiam antiquiora quaedam

immiscuisset p. 95 sq.ὶ Idem apud Roscherum Mythol Lex. II caput de Cyrena scripsit. E. aas Goti gelehrt. Ang 1890, 37 sq. demonstrare conatur, apud Herodotum servatam esse in narrationibus Lacedaemoniorum, Theraeorum s c. 149), Cyrenaeorum o 154-158 EOeam Hesiodeam Euphemidarum gentem praedicantem cuius auctor Lacedaemoniorum atque Delphorum partibus studuerit. s. usoli I p. 479 sq. II 8 p. 32 sq. η Maas p. 379 ann. 1 381 ann. 1 librarios antiquos Doridem his oraculis intulisse putat Argumentum ei est Orma seudodorica μα o- τροφον qtiae invenitur apud Plutarchum de Pyth. r. c. 27 Λιβυαν μαλοτρύφον οἶσθας αρειουμ oraculum II laudantem. Contra Studntcgka apud Roscherum docuit α in μα οτρύφον non tam certe pseudodoricum esse, quod malifer aptissimum epithetum sit Libyae, horti Hesperidum cs. p. 22 anti. 2). Qui concedit Maassio, Herodotum scripsisse ἡμηλοτρύφον, μtamen praeseret existimare, pseudodorismum inter Herodoti et lutarchi tempora in codices cirrepsisse, quam impugnare formas Doricas propter

28쪽

ab iisdem hominibus Cyrenensibus atque II et III Herodotum

accepisse putemus. Accedit, quod coniuncta est cum Oraculo interpretatio vocis Botττος, quam secernit Herodotus expressis verbis a Theraeorum et Cyrenaeorum narrationibus. Antequam de auctore harum rerum a sonte Cyrenaeo alienarum quaeramus, videamus, utrum Pindarus, ubi do Batto

verba facit, hoc oraculum I ante oculos habuerit an aliud.

Pindarus dicit Ρyth. IV. 4 sq. 59 sq.):

pseudodorismum. Viros illos hilologos valde stultos Maas fuisse putat, qui colorem Doricum oraculo II et III dedissent. Dicit enim gege die Dorismen de Herodothandschriste αἰ τυ tehen die ioni schen omen Λιβυην, σοφίην. Ita dialectum Doricam satis cognitam habebant adscribendum αἰ et τυ pro εἰ et D parum ad voces ιβυην et σοφίην mutandas in ιβυαν et σοφίαν Nonne acilius est iu librarios medii aevi culpam conferre litterae sti pro α positae Et miri illi auctores corruptela a Maasai Vituperatae cur oracula, quas apud Herodotum leguntur data Lacedaemoniis, Argivis non temptabant γmia quaestio est num ortasse oraculorum genuina dialectus pica fuerit, quae a testibus Cyrenensibus demum in Doricam depravata sit. Etiam Oracula a sacerdotibus Delphicis aut a poetis Cyrenensibus Optim sermone Homerico consecta in ore hominum indoctorum eorrumpi potuerunt. i Maass p. 380 etiam Modesto vaticinationem oraculo ythico attribuit. Si indarus re vera totum hunc sermonem ythiae subiiceret, artificium poeticum hoc esset neque exempli imitatio. Sed verba Aς κτίσσειεν - et ἀγκομίσαιθ' - finem illius ἡ χρῆσεν Continere videntur, OriSummam Oraculi. Vertendus locus est: divinitus Battum conditorem Libyae appellavit, ut insula relicta conderet urbem Medeaeque Verba vera redderet. Ad χραν c. aco dupl. os Euripidis On. 792 ἡ τίς οὐν ἐχρησθη, ubi supplendum est παις. ηJ Accommodate ad hunc sermonem, ,. huic Medeae vaticinio On-Venienter. Boeckh.

29쪽

Ita Battus etiam apud Pindarum propter vocem invalidam consultat Apollinem et manifeste indarus loco prior laudat

Oraculi I verba: Iι 'Dri scis t=cει ι λοτροφον ) ἐκ στῆρα Desideramus apud Herodotum eam Oraculi partem, quam exprimunt Pindari verba: cε ce ustένον Θασιλε ait faνε αρύν δ. Praebent eam ' versus 3 et 8 oraculi, quod affert Diodorus

urbis condendae, quod praebent Pindarus , χρῆσεν οἰκιστῆρα )et Herodotus se cἐ3ιγεε οἰκιστῆρα ). Versus octavus idem dicit atque tertius. Iam manifestus est interpolator, qui vixit hylarchi fere tempore, cum fingeretur fabula, non Battum fuisset Benigna haec Batti salutatio a Pindaro poeta ipso inventa esse

3 Pugna cum indigenis sub Batti I regno commissa hoc Oraculum testis est. In eis, tuae Cyrenaei narrant apud Herodotum, testimonium simile latero mihi videtur: arratur . 15', deceptos esse colonos a Libyibus, qui eis pro loco Iras longe praestantissim locum, ubi Ostea Cyrenae conditae sint, monstrassent. Apud Herodotum Libyes ultro Optimam sui agri artem Theraeis promisisse videntur. Mirandum tamen est, eos tum dolo Irasam sibi servare. Mihi quidem haec agri cessiobeli impetrata esse videtur. Si hoc Recipimus intellegere possumus, cur Libyes coacti, ut pacem redimerent, Graecos noctu praeter Irasam

traducunt.

30쪽

ομιστ ρα sed ab ipsa Cyrena nympha veniente sto πλειον 9ν urbem conditam esse. Plurane quam versus secundi pars ultima et versus tertius interpolatori debeantur, nescio. Constat

propter versim Metra iam Pindaro notam fuisse huius oraculia Diodoro laudati sormam genuinam. )Redeamus ad Herodoti oraculum I. Quis erat auctor qui ad hos duos versus reduxit oraculum amplius, quod habebat Pindarus ex sabulis a regibus approbatis Solorum Dolphorum intererat crimine salsas vaticinationis liberare Apollinem, qui verbis αυτος καὶ γένος ειον Batti progeniet sino ulla exceptione imperium promisisse dicebatur. Fons Cyrenaeus, ex quo hausta Sunt oracula Dorica II DII sino dubio oraculum Diodore simillimum Herodoto offerebat. Ρraetulit illo oraculum I coniunctum cum interpretatione vocis Βάττος praebitum a teste philodelpho. Non incrodibile est, audivisse eum explicationem vocis Libycae a Delphis,

quo etiam post rege exacto cum Cyrenaeis commercium habuisse scimus.' Etiam si recta est interpretatio Barroς'

- βασιλευς, ' ' facile intellegi potest, cur ipsis Cyrenis neglecta sit hominibus Cyrenaeis magis placere debebat, nomen proprium regis Cyrenensis apud Libyes appellativum actum

Historia Batti Delphica propter novam explicationem vocis Βάττος mirabilior est Cyrenensi. Fortasse Delphisi επὶ τ υνὴ ηλθες interpretabantur , ad meam vocem venisti et praeteribant omnino invalidam Batti vocom. Tum testis Delphici silenti sexplicari posset, cur omisisset HerodotuS

narrationis partem, quae erat de Voce terrore sanata, quam

iure uas nunc apud eum desiderat p. 380.)

g. II 498. - ho iunior mytho verba saei Studniegha p. 118. a In transcursu liceat mihi quaestionem ponere Studntcgka p. 100)et Maasa p. 379), qui putant indarum designare oraculum I, iam apud Bentleyum suam lsgunt sententiam. Callimache ed. Schneideres p. 180, excurs in hymn. II v. 67. Re verane ea inest viri doctissimi

Verbis h. . . . ipsum attum novae coloniae οἰκιστῆρα indigitari verisimile est, ut in oraculo sequitur oraculum I et apud indarum Pyth. IV χρῆσεν οἰκιστῆρα Burro καρποφορου ιβυας . . . P