장음표시 사용
41쪽
est. Additi sunt ab homine parum credulo. Genuinam narrationem Os non praebuisse essicitur ex eo, quod propheta solus prodigiosa arma illa extra aedem iacentia videt quodque a barbaris superstitibus, non a Delphis, narratur de heroibus succurrentibus. Auctor narrationis Herodoteae putabat facilius crodi posse fabulam, si non sacerdotem illum solum sed parvam etiam Delphorum manum remansisse narraret, sique non Stenti tantum sed etiam ab hominibus barbaros pulso eSSe assirmaret, neque oblitus est adiungere, prophetam Sine mora exaginta illis defensoribus de prodigio narravisse. HucuSque Herodoti auctor iam faciliorem reddidit fidem. Homo tam credulus Ephorus, Diodori XI 14. st Justini
II 12. auctor non erat imittit arma divina et clamorem prodigiosum et heroes persequentes barbaros tempestas apud eum omnium causa est. yy mane asseri testem, qui pro sua etiam parte amovet mirabilia alia tamen sia: o G Λελφοὶ τῆς
ad suam Sententiam tuendam uti iuste nolunt, quod Herodoti temporibus tropaeum illud Omnino nondum exstitisse videtur. Scriptor enim, qui tot monumenta ac epigrammata laudavit, vix tacuisset de tropaeo statuto cim memoriam victoriae tam copiose ab ipso celebratae, cum Croesi clipeum et magnosi se . . . προῆ θον μὲν μέχρι του ναου τῆς προναίας Αθηνaς, ἐνταυθα ὁ παραδοξως Ριi3ρων τε ιεγάλων καὶ κεραυνῶν πολλων ἐκ του περιέχοντος πεποντcον, προς δὲ τουτοις των χειμωνέον πετρας μεγάλας ὰπορρηξἁντων εἰς το στρατοπεδον των βαρβύρων συνέβη διαφθαρῆναι συχνοῖς ων Περσων, πὰντας ὁ καταπληγεντας την των θεων ἐνέργειαν φυγεῖν ἐκ των τύπων. s. Iustinum: .. . . quae manus tota imbribus
42쪽
Auctor tituli miracula fabulae non tempestate sed hominum peribus compenSavit. Inconsiderate igitur hos versus Ephorus, si re vera ipSe etiam huius rei sons est, narrationi suae adiunxit. Non mirandum est, Delphos praetulisse hunc modum quo sabulam verisimiliorem redderent Ephoreo illi, nam ipsorum gloria, plane neglecta, Si tempestates solae Persas depellunt, maxime augetur, Si pSi Sunt συν Digi: AEroti-
Ad meam do his rebus prolatam sententiam illustrandam hoc adscribam stemma
auctor, qui narrabat, homine illarum serum non plane experte suiSSe. Herodotus. Auctor tituli Delphici, qui iselphis maximum gloriam vindicabat. EphoruS, qui, quae legerat apud Herodotum prodigiosa tempeState compensavit neque tamen, ut homo antiquarius, abstitiere potuit ab inscriptione, quae ipsius relationi repugnabat, afferenda. Nos antiquos historicos ne imitemur Concedamus genuinam narrationis formam piam sabulam fuisse, ex qua historiam extorquere non liceat. Wechlein pro sua sententia attulit pliam verba Mardonii I 42), quae dixit ante pugnam lataeensΘm ,.ε IT Dν
43쪽
- 36 26 sq. essici putat, Herodotum ipsis non credidisse illam narrationem VIII 35-39 prolatam BusOlt contra eum disputat, quod non dixerit Mardonius, Persas nil contra deum
suscepisse Sed nil eo Suscepturos esse. Haec re vera ita nunc se habent neque tamen semper se habebant. Mihi futurorum ἔμεν et επιχεερν Psos εν auctor erodotus ipse fuisse videtur, qui studebat hoc modo adaptare historiolam eis, quae antea de Persarum expeditione contra deum acta
narraverat. Non opus erat, cum iam statutum esset apud duces proximo die committendam esse pugnam, ad Graecorum impetatorum animos confirmando promiSSO ινλε si εν DTεεπιχειρ ζσos εν. Ego XSpectaverim neque ivimus, neque conati sumus. Minime necesse erat, Mardonium dicere, SeSe illa nocte ante supremam atque maximam pugnam, in unsumma belli versabatur, Apollinis Delphici tomplum non
Vidit Busoli Mardonii apophthegma signum veritatis
habere haud Obscurum: Oraculum evΘntu non comprobRtur.
Audso igitur etiam hac narratiuncula uti argumento contraveritatem Omnium, quae VIII 3b-39 narrantur. 0 hac sententia Omio me non deducit, qui scribit p. 2b Ι): se . . . Rrum War e si Herodotus personiich auch hein Viderspruch, de persischen Feldherrn versicher Z lassen, sie, d. h. die Reprasentante de Perser Xerxes undiardonios, uniernalimen ossiciet heine pedition nacti Delphoi, denti enem Raubetu von tunderern uia Nachguglern brauchten te, Selbst en e thnen Zu hre gekOmmen Rr, heinertei Boachiun gegossion illi nichi de Aushebens erigoachio et haben. At, cum de bello quinti R. h. n. Saeculi agatur, non licet distinguere inter milites, qui , ossicieti expeditiones suscipiunt et , et betrachilicher Hause barbarischen Gosindeis, tundere uti Marodeure p. 2503 Exercitu. ille Persicus mon institutus erat disciplina Borussica.
h Schei nausfluchi, nam τὼ πειρηθῆναι του θεου καὶ το ποιῆσαι σον δυνασθαι creditum esse a iis Graecis et ab Herodoto, i narratore. Tam facilis usottii refutatio non est. Hic enim ratio non habenda est opinionis Graecae et Herodoteae sed Mardonianae, et, cur Mardonio respectus illius ne aptae quidem huic loco sententiae tribuendus esset,
44쪽
Seir debebat Xerxes, quibus rebus opus esset ad amicOS ab ipsius militibus defendendos Aut benevolus Delphis rex
impediebat suos, quominus templum aggrederentur, - tum absurdum erat, eos ObSequium violare ad eum finem, . Oκ 3ς
τα ρζs ara, aut nil fecit R deum servandum tum Mardonius crimen a Persis amoliri non potuit Certum atque ab omnibus concesSum St, a Delphis narratum esse Herodoto de ersarum repulsione. Erantne hi Dolphi illem, qui nai rationes apologeticas de Croeso, Cypselo, aliis fictas ei suppeditaverant Nescio. Fortasse huius narrationis simplex perlegeta, qui rupes illas peregrinis ostendebat, auctor ei erat. - fonte eorum, quae leguntur IX 42, nil dicρre possum de Delphis propter VIII 35 sq. cogitare non possumus. Sane, quae dicit Herodotus I 43, non ersas sed Illyrios et Encheleas spectasse Oraculum, Ortasse a philo-
delpho audivit. λ)Accedamus iam ad oraculum datum Delphis ipsis, qui
consuluerant Apollinem υ τε ε uoco καὶ λ Κ' Ελλάδος καταρρωδηκorες VII 178). De reSponso accepto, Vento esse implorandos, Omnes liberiati studentes certiores fecerunt. ,,3tera δε αυτ οἱ Λελψοὶ τοῖσι νειέοισι δε isto τε ἀπεδεχανεν Θυin τῆ περ τῆς M. φισου Θυγατρος Θυίης το υιενος εστέ, ε λὶς καὶ ω γῆρος orio τὴν ποννυs ix ν εχε καὶ Θυσέρσί σφεας ιετζισαν. eriegetam haec narrati redolet monstrantem Herodoto stram, cui inscripti erant versus, in quorum unum εξαγγεέλαντες χαριν ἀγάνατον κατεθε'o Servavit. Auctor philodelphus hac re vix gloriatus est, nam auxilium latum Graecis a ventis, non tantum fuit, ' ut hoc Oraculo dei essensorses valde se iactare possent Ipse San modes
45쪽
tus vaticinationis eventus signum est, eam re vera prolatam esse. Cui accedit, quod OrtaSSe non solum . Gλvνων τοῖσι βουλos ενοισι εἶναι ἐλευ9εροισι nuntiatum est, vento e88ΘinvocandOS, Sed etiam eorum adversariis, ut sacerdotes post Graecorum cladem dicere possent, classis regiae salutem Apollini cordi suisSo. Ex sonte Athoniensi hausta sunt, quae legimus VII 189do Borea.' Meo iudicio minime cohaeret hoc Oraculum cum illo, quod Delphis datum sest obstat, quod Boreas auXilium tulit Atheniensibus iam, cum classem Mardonianam apud Athonem' deleret et quod omnino non dicitur Delphicum
Ρhilo delphi manus aperta est in eis, quae legimus VII 1400 141. Genuinum est oraculum I:
Pomto p. 255 ann. dicit, Herodotum omisisse Delphicam huius Oraculi originem indic ars mei e es nichi aus delphischer Tradition Oder in Delphoi, Onder aus athenischem unde nin m. Mirum hoc argumentum refutatur multis locis Herodoteis, affero . . I 174. Item VOX αλ ου non indicat, hoc oraculum venisse ex eodem loco ac illa, quae commemorantur VII 140 et 141. es Busoli II p. 61 sq.
46쪽
Nemo mom videt ultimos duos versus iraculi II post pugnam Salaminiam fictos isse in, homine, tui cordi erat Apollinis gloria. ab eodem Herodotus etiam nomen ythiae Aristonicae minosum illud accepisse videtur. Quaeri potest, qui versus oraculi II praeter ultimos duos Spurii sint. Hendessin suspicatur, genuiuam oraculi Drmam
Nititur scholio Aristophaneo in equit. 104 U) ubi hanc formam oraculum habet: ,,τεuo πριτογενε ξυλινον δια εὐρυο1ca ευς
ρεὶν, qui deest in scholio, spurium esse censet Mendess, quod Omnia eius verba supervacanea sint. Nihi illud νωτον ιιστρεφας' sine praecedente ;άλα ἱππωρεὶν in aere pendere videdur Vidit hoc etiam is, qui scribens επιστρεφαις'
47쪽
minus malum, Optativum post infinitivum, praetulit maiori. Ρ0r se igitur hic Versus non suSpectu e St. Etiam ea, quae affert Hendes contra versu 1-5 graVia esse mihi non videntur. Primum eius argumentum est, genuina oracula non habuisse tam longa ac superVacanea rooemiR. At Ollia oraculorum nobi SerVatorum non Sat Rgna St, ut concludere posSimuS, talem legem exstitisse. Dicit deinde Hendess, versus isti post bellum compositos esse iam quod terrae Atticae occupationem celebrarent. Respondendum est, setiam oraculi I verba reo κλα H'arcoλεῖ πυργεύειατα κουτ σὰν oloν, quae Hen deS ipse genuina esse putat, talem vaticinationem ante eventum prolatam Continere. Et re Vera facillima fuit Eliam tertiummendessi argumentum, Verbum didiosi non post tertium versum inveniri in genuinis oraculis, levissimum est. Si alia praemittenda erant, sacerdotes anistupida lege non Obstringebantur. Ita nil restat, quod spurioseSse VerSu 1- probare possit.')Meam suspicionem tu quam priores movent Versus 8 10. Si Ath nienses eos audivissent, i par eorum utRSSet,
murtini ligneum esse acropolin VIII 1). Non enim id0m
pertas tantum hos homines in arce relictos retiituisset, ist- Stratidarum intercession om non repudiassent VIII 1. 2).λ Verba δια Παλ ἁδα κουρην et gelgis illud 'Eρεχθείδαις - ad Iliad. XIII 203, quod bene cum eis coniungit Hendess, inventa esse videntur ab homine, qui de oraculo verba fecit tantum propter sales, qui
insunt ultimis versibus Hie sensit, versus vi Orcta non intellegi Osse nisi ab eo, qui totam historiam, quam profert Herodotus de oraculo I et de consultatione iterata cognitam hul,eat, et mittere eos statuit compensans, quod continent, illo δια Παλλάδα κουρην. μ
48쪽
- 41 Re vera oraculo, cui versus - 12 nondum adiuncti erant, confisi quattuordecim sero dierum obsidionem sustinuisse videntur. Qui pugnam navalem, qui emigrationem, qui defensionem arcis commendabant, Omnes ad dei verba provocare poterant. Huius oraculi ambiguitatis pudebat Delphos post bellum. Itaque finxerunt quinque versus , 12, qui luce clarius demonstrarent RVeS, non cropolin, SSe ligneum murum, quique pugnam Salaminiam manifestis verbis praedicerent. Quis non delectatur callido Versu γ που σκιδν ιεν . A s ι ερος - σχω Ουσζς qui praecedentem sulciro debot 8 Athenienses, non Delphi, qui ambiguitato oraculi non concedebant, Herodoto praebuere, quae leguntur . 142 de eis, qui putabant acropolin esse refugium a de designatum. Philodelphus autem Herodoto narravisse videtur de Themistocle ultimos versus optime interpretante c. 143). Leonidam cum parva manu a Lacedaemoniis morti oblatum 8Se, O miramur. Optimum erat hoc ephororum On-
Silium, nam exercitus maior propter Argivos in Peloponneso desiderari non poterat.' Sufficiebat Leonidas cum suis ad cogendas Omnes civitates, quarum fides dubia erat, ut odium Xerxis in se concitarent id quod gravissimum suit. Sane post bellum Spartani non concedebant, prae Argivorum timore Leonidam obiectum esse hosti VII 220 legimus, qua ratione
49쪽
Lacedaemoniorum rebus fictum Τ hoc oraculum conducebat et a Lacedaemoniis mea quidem sententia etiam consectum est. Cum Busottio II ' p. 62 sacere non possum, qui putat Delphos eius esse auctores. Oetae, qui deo De phic ministrabant, artis peritiores erant quam qui dixissentrita στυ ρικυδες et βασιλῆ. ')Iam restat, ut inspiciamus duo illa oracula, quae Cretenses et Argivos abstraxisse seruntur ab auxilio Graecis laborantibus serendo:
Nemo attribus sonti philodelpho, quas l0gimus VII 16 sq.
θεῆσδε υ ς' ἰνδρος ωρβάρου γυν&ἐκ a. Delphi, Si re vera Pythiae haec verba erant, causam habebant, cur de hoc oraculo
Quaestio difficilis est, genuinane sit haec vaticinatio. Contra genuinitatem argumentum non Sunt trimetrorum iambicorum vestigia A quae Stein detexisse sibi videtur: τιμ co-ρ νιάτc0 Μίνως επειιφε si νέ 0ν δακρυφιατα. OmlowΦ Bergkii Rrgumentum man wurde nichi geWam haben, Spritch in Trimetem unterguschieben, en nichi die Pythia aucti dieser Forni sic guWellen edient atto non resutavit dicens, tam longe usuisse Cretenses a Delphis, ut minime fraudis detegendae Occasionem vel facultatem metuerent. Creta non longe
ante ventum hoc oraculum. At Delphi audere non potuerunt praedicere, aut regem moriturum aut Spartam interiturum esse, cum nil magis exspectandum esset, quam reges cum urbe esse perituros.
' cf. . auvette Herodote, historie des Merres medi ques μ Ρari 1894 p. 5n6: On augmenta a gloire dii heros en exultant sonsacrifice, et on excusat ira meme coum elix qui Pavalent si mal seconde. μη cf. G. Meyer. Grioch Grammat. p. 431 g. 3323: a formae in- apud Euripidem et in iunioribus titulis Doricis inveniuntur.
b J. R. omlowium ἡ Quaestionum de oraculis caput selectum: De oraculis quae exstant irimetro iambico compositis. Diss Berol. 881.). 24-27.
50쪽
abest a Delphis, quo consultores ex toto orbe terrarum On-veaiiebant. Etiam, quod nobis metri variatio mira esse videtur, rem non tollit neque facilius explicari potest salsariorum Cretensium lapsus eo quod et in Jonia insulisque trimetri iambici imprimis adhibiti sunt, ut proverbiorum instar quorum sorma propria iambi erant, etiam oracula lacile possent fingi et quod haud raro a poetis et tragicis et Omicis oracula in trimetri Ormam redacta sunt. edi sere quinto Saeculo poetarum Ionicorum et Atticorum auctoritas apud Cretenses vix tanta erat, ut ea adduci possent ad talem errorem. Ita ego non Rude contra horum versuum Originem Delphicam metrum iambicum afferre. Alterum Pomto ii argumentum non firmius est. Dicit p. 24 se ... Recedit gravissimum quod Herodotus Pythiam tacit admonentem Cretenses veteris illius in Siciliam expeditionis a maioribus ut Minois mortem ulciscerentur de iussu Susceptae; quam constat, tam infelici suisse exitu, ut cum amicum urbem per quinque annos frustra expugnare conati SSent, nemo eorum umquam in patriam rediret. Num Pythia talis eventus oraculum Cretensibus inmemoriam revocasse ullo modo credi potosty At primum non dicitur, deum Delphicum dedisse illud oraculum, deinde exitus expeditionis non infelix erat quod non redierunt Cretenses condiderunt enim, ut narrat Herodotus c. 170 IapygiOrum ac Messapiorum urbes Graecosque devicerunt, o τε φονος, Ἀγὶνικὸς siέγιστος ουτος δη ἐγένετο τ υν ιεις διιεν' deinde Pythiam de his rebus mythicis anno 481 alia protulisse quam Cretenses Herodoti temporibus iacile cogitari potest. Accedit, quod de rebus , τριτη γενει ' ante bellum Troianum gestis Oinnin nihil constat. Ita illo ἡ θεου σφι ἐνcoτρο 1ναντος non probatur, Cretenses ipsos finxisse hoc oraculum parum philograecum. Sophoclis fabulam Kasti κιοι sontem huius oraculi suisse, negandum est, quod in tragoedia, cuius argumentum Minois mors fuisse videtur, nullo modo collocari potest. Oraculi testes raesti Herodoto fuisse videntur, ut efficitur ex . 171. )Non multa facienda sunt verba de oraculo Argivis dato, quod commemorat Herodotus VII 148: