장음표시 사용
31쪽
Nostra memoria IE SATIONIus id fecit, conjectura nisus, ex qua cum patrimonio, quod ex iure ui ritium possidetur, sacra juncta sunt. Quam o jecturam cum antea impugnaverimus eamque Probari non posse ostendere ausi fuerimus, fieri non potest, quin alias personas iis classibus contineri arbitremur, atque eas, quas III. AVIONIus iis comprehendit.
Primum ScΑΕvoLA auctore sacris omnes heredes alligantur. Quotam quisque heres hereditatis partem acceperit, nihil interest. Voce heredum hoc loco GI SAVIGNIus I. I. pag. 365. heredes civiles, non bonorum possessores intelligendos esse censet, eosque tertia demum classe, ad sacra continuanda putat obligari, si de bonis, quae defuncti fuerint, usuceperint. Neque omnibus honorum possessoribus tertia classe sacrorum onus injunxit, sed ei soli, qui plurimum de bonis defuncti suceperit. Ea dein sententiam Cel Hiis in libro inscripto Leh btio der eschichte des romischen Rechfect Pag. 502. et 504. nos. 5. edit. X fovere videtur, licet perspicue non Significet, num in prima au in te tia classe bonorum possessori propter sacra Outi nuanda locum tribuat. Nam l. l. ag. 502. in ,,AnSehun de Sacra, ais, , mar gemis niche,,dees fera ted daas die bonorum possessi niche,,auCh rvrunglis et thnen eristichfel hulle. Ex quo sequi videtur, E. ΗΠGONEM equum en sere, sicuti heredem, ita etiam honorum possesso rem prima istatim classe sacris inerari. Sed si
32쪽
εο -Me de bonorum possessor auch die sacra fragen Videmus, utrumque Virum Celeberrimum: in eo consentire, bonorum possessorem sacris non
alligari, nisi usucapione dominium rerum defuncti ex jure uiritium acquisiverit. Iam ero utriusque sententia nititur conjectura antea impugnata, ex qua cum patrimonio tantum, quod ex jure Quiritium est, sacra conjungiantur. Atqui eam non recte sese habere supra probare studuimus. Ideo honorum Possessorem a prima classe eorum, qui Sacris adstringuntur, excludendi hac conjectura missa rationem video nullam. am si dominii Quiritium in sacris alicui imponendis nulla haberi debet ratio, quid est, cur bonorum OSSeSSOrem, qui etiam successor in universum jus defuncti et Ioco heredis est, non ita, sicut heredem, sacris alligari actitremur Quid est, cur necessariam esse putemus usucapionem pro herede ad onus a crorum ei imponendum, qui heredi civili a Praetore tu omnibus fere aequiparatur 2 Ergo persu sum nobis esse deberet, quem Praetor necessitato debita hereditaria, interdum etiam legata solvendi onerasSet bonorum possessorem, eum sacris fuisse liberatum, donec usucapio accessisset Certe quum bonorum possessores iisdem fere commodis, quibus. heredes, utantur, non iniquiun erit, eos iisdem oneribus adstringi, ergo etiam sacris onerarta in
33쪽
cedit, quod, etsi m. SATIONI eoniectivam de ho norum possessore in tertia classe ad satae cimtianuanda obligato probaremus, tamen non intelligeiaremus, cur ei bonorum possessori, qui plurim md bonis defuncti pro herede sueepisset, soli onus sacrorum imponeretur, neque illud potius pro onero communi omnium bonorum possessorem, qui res defuncti vel plures vel pauciores usu epissent, haberetur. Qua de re in a duribus disseremus. Itaque prima classe Vel heredes, si ex iure civili succeditur, vel bonorum possessores, si successio ex iure honorari ordinatur, sacris alligantur Ceterum heres etiam is est, cui ab herede ab inte stato ante quam adita est hereditas, o in nrocessa est, quia ille heroditatem reinde acquiris, ac si ad eam lege esset vocatus. Sin auloen heres ab intestato et heres scriptus heroditatem alicui in jure cedunt, Dertum St, eum, qui cesserit, me dem manere ideoque Creditoribus reueri et debiatore Iiberari, eum autem, cui ossin sit hereditas jam adita, dominium singulatum Corporum nancisci. Cf. GAI DM. -- Η. . 34-37. et comm. m. f. 8, M. et ULMANI Fragm. XIX. f. 12-14. Ac primo quidem Cain is, in cessa est biseditas, etiam sacra debet confimiare; secundo casu sacris non obligatur imo ea Penes eum qui cessit here ditatem, omnino remanenti tininino quaerito est, quid de sacris factum sit, si heres, in herediatateis alii restituere merit rogatus. Dixerit qui Piam, ad eam quaestionem a nobis responderi in id ac supervacaneum esse, quandoquidem metis AususTuΜ uti pr. Ina. de fidei m--ar.
34쪽
hereditae Π. 23. intelligatur, heredi fideicommis
sum restituendi necessitas nulla fuerit injuncta. Α qui vix erit quisquam, qui negare possit, freque tem jam ante uousio suisse usum fideicommissorum, licet ad ea restituenda heres cogi non potuerit. In favorem potissimum feminarum, quae secundum egem Voconiam ab eo, qui centum millia aeris census esset, heredes institui non poterant, fideicommissorum restitutio heredibus injungebatur. Cujus rei exemplum 1cER de Finibus II 17. his verbis refert Memini me adesse P. Sextilio Rufo, quum is ad amicos ita deferret, ε esse heredem Q. Fadio Gallo, cujus in f f
mento Cr*tum, et, se ab eo rogatum, ut omnis
hereditas ad filiam erυeniret. Hereditatis restitutio, licet ante uousaeum ab arbitrio heredis Penderet, tamen, si heres Vir probus et honestus esset, saepissime fiebat. Quam ob rem quaeritur, quis sacris fuerit alligatus, heres, qui eam restia tuerit, an qui eam restitutam acceperit. Multum, ut opinor, interest, quomodo restituta fuerit hereditas. Si heres aditam hereditatem ei, cui eam
restituere rogatus erat, nummo uno Vendiderat,
quod olim factum fuisse GAIus Inse. Comm. II. f. 252 testatur, duhium non erat, quin heres, maneret, ideoque tum creditoribus teneretur, quum debitores conveniret. Quapropter etiam sacra de
Bebat continuare; quorum de impensis sibi praestandis iisdem stipulationibus cavere sibi poterat,
quibus sibi cavebat, ut, si hereditario nomine esset Condemnatus, aut quis cum eo ageret, indemnitas sibi praestaretur Iam vero, si heres alteri, cui
35쪽
hereditatem restituere erat rogatus, eam in iuro cessit, de sacris idem dicendum est, quod antea diximus, quum de hereditatis in iure cessionera queremur. Neque inutilem fuisse restitutionem he reditatis in iure cessione factam adeo ante aditio nem a parte certe heredis ab intestato, ex eo col tigi potest, quod ad sideicommissum alicui iniungendum necessarium non erat testamentum sed preces a testatore quocunque modo expressae sunficiebant ea in primis aetate, qua heres ad resti tuendam hereditatem omnino non cogebatur.
Secunda classe is, qui morte testamentove auterius tantundem accepit, quantum omnibus here diuus relictum est, sacris alligatur. Id quod de successore singulari intelligendum est, et a ICtis merito ad legatarium partiarium refertur a GLSΛHotii etiam ad eum, qui non legato, sed momtis causa donatione tantundem accepit, quantum omnes heredes. Legari autem et mortis causa d nari non amplius QSse, quam ut legatum vel momtis causa donati omne partes heredibus relictas aequet, ex Lege Vozonia repetendum est, quae hoc modo testamenta Voluit conservare, ab heredibus propter nimia, quibus onerabantur, legata destitui solita Legatarius ejusmodi quum jura atque onera hereditaria pro parte sibi relicta cum heredibus divideret, etiam sacris auctore SCAEVOLA adstri gebatur. Cui onus sacrorum cum heredibus com
mune esse E SAVIGNius L L pag. 366. scribit, quia heredes sacris alligentur, nulla ratione habita
36쪽
26 poritonis , quas ex hereditate ipsis obtigerit. Id
quod ei omnine assentior. Nam heredes, qui omnlogatario hereditatem partiri iussi sunt Sacris pro pterea liberari nequeunt. Illud tamen adhuc omstare Videtur quod si onus sacrorum Iegatario partiario cum heredibus commune est non erat legatario soli in secunda classe octis Asignandus, sed in prima statim classe simul cum heredibus mentio ejus facienda. Alioqui SCAEVOLA regulam falso et contra receptas cogitandi rationes proposuit, M. CICERO, qui SCAEVOLA sententiam retulit, negligentiae a nobis accusandus est Quod ne fiat, ut opinor, discernendum est, utrum legatum relictum partitionis legatum sit, an rerum ingularum.
Legatum partitionis legatarium facit quasi heredem ideoque justum est, ut cum heredibus, quibus inplerisque causis aequiparatur, etiam sacra suscipiat. Quid vero, si res singularis fuerit legatario relicta eique ab herede tradita IIui soli sacra imp nenda esse arbitror, si heredibus, postquam credi tortam satisfecerint, nihil ex hereditate superfuerit. Fieri enim potuit, ut heres, cui tempus deliberandi ab initio esset nullum hereditatem adiret et debiatis hereditariis solutis mihi haberet et tamen Ie gato careret legatario mature tradito. Haud scio an ita res expediri possit, ita ut necesse non sit, Sc EvoLAW a nobis. III. AV1ONII sententiam se quentibus, ignorantia artis cogitandi accusari.
Tertio dico, si heres non sit, saeris alligatur, qui de bonis, quae mortui fuerint, plurimum Mu-
37쪽
esperit possidenta. Verbum m Mendo in loco re
noreas laudato quidam ex interpretamento utamini accessisse: GoERENEius uneis laclusit, Scu Trius plane omisit. Me vero hoc verbum omittendum est quia frequentissima in libris Iciorum est se invia loquendi possidendo ea ere, diutius 'o L. dendo cvere. Ac i quis miratur, CwERONEM D
per se significet, σεδ ctiane acquirere, mirari do- sinet, si usucapionis Pro herede rationem habuerit, quae sola possessione nullo justo titulo et bona fido intereedente aliquem reddere solet dominum. GLSAVIGNIus I. I. m. 368. Verbum possidendo intextu retinuit idque merito Causam vero, cuPhoc fecerit, Veram esse, pera deris mihi non pos sum. Etenim Verbum sari endo reserendum essis ait ad bonorum possessorem eoque significari iusitionorum possessoris in rebus, qua desuncti fuerint. Cui in eo assentior, o Gaionem saepe in
libris ΙCtorum significare tum dominium, quod vulgo dicitur, bonitarium, tum ipsam bonorum possessio nem. Sic in L. T. V. D. a d mmo Vecto. XXXIX. 2. Iocus dicti, qui de cautione damni
infecti nomin praestanda et missione in aedes uianosas agit, sic exhibetur eum, cui ista non c-bitur, in possessionem juct rei, Cujus nomine, ut υeatur, Postulabitur, ire, et tam justa causa
esse idebitur, etiam ρο idere jubebo. I, po iadere denotat dominum honitarium esse, in bonis habere. Sic ροθε si pro bonorum possessione 1e
gitur in inscription Tit. XV. Lib. XXXVII Dia
ge mina, quia ordo in po rarionibus ae Et aer, in
38쪽
L. . . de eteranorum Et mitifum au celsione.
rimum de bonis, quae mortui fuerint, usus erit PosSidendo, bonorum possessorem non significasse videtur, , licet til. SI VIGNIus ejus potissimum in tertia classe rationem habendam esse sibi persua deat. Quod enim GI SAVIGNIus I. I. M. 368-3T3. et bonorum possessorem et eum, qui bona hereditaria tanquam aes nullius occupaverit et pro herede suceperit, hac classe contineri putat, quod
ad bonorum possessorem, nititur conjectura supra
a nobis impugnata, ex qua cum dominio ex iure Quiritium sacra conjuncta eme ab dicuntur. Atqui antea jam probare conati sumus, patrimonio in genere nulla discriminis domini ex jure uiriatium et bonitarii ratione habita sacra fuisse inju ota, ideoque bonorum possessorem perinde atque heredem prima statim classe sacris alligari assi
mavimus, ita ut usucapionem ad onus sacrorum ei imponendum non esse necessariam putaremus Ad
quam opinionem firmandam vim non minimam tu Iud habere videtur, quod etsi III. AVIGNI Sente tiam sequimur de loco bonorum possessori in te tia demum classe assignando. tamen mihi causaeeSt, cur ei bonorum possessori qui plurimum dehonis desuncti usuceperit, sacra injuncta prae re-tiquis fuisse arbitremur. Cujus rei ratio idonea ac sussiciens reddi vix potest Nam bonorum possessorem Ioco heredis esse constat. certum est, eum Pr parte bonorum, quam acceperit, . creditoribus
39쪽
teneri et debitores convenire, sicuti heredem. Iam
vero sacra HIL SAVIGNIo ipso teste commune onus omnium heredum sunt, et quid est, cur non eadem pro onere honorum posSessorum omnium communi habeamus Certe GI SAVIGNIus minus recte fecisse videtur qui quum bonorum possessori qui maximam partem bonorum Suceperit, sacra soli injunxerit, non idem statuerit de herede, cui,
xima hereditatis portio obtigerit. Quod cum ita
sit, bonorum possessores prima statim classe perinde atque heredes sacris obligantur neque interesse aliquid videtur, utrum majorem, an minorem bonorum partem quisque eorum acceperit. Hoc sua det et probabile reddit heredum Aemplum, praesertim quum ad honorum possessorem Sacris nerandum necessarium non Sit auxilium usucapionis. Sic ergo, qui tertio loco Sacris oneretur, nemo Superest, nisi qui, quum neque heres, neque honorum
possessor sit,' plurimum ex bonis defuncti quae nullius esse existimantur pro aeredin usuceperiti Pro herede usucapere quis possit et quibusnam raθtionibus ita usucapere res hereditarias cuivis liceat, O Ius Inst. Comm. II. f. 52 In perspicue exponit. Eum, qui res hereditarias deliberante de a eunda hereditate herede apprehenderit, inacris non prius alligari, quam eas res annua posseSSione mu- ceperit, inde explicandum est, quod heredi, si hereditatem mature adiisset, eas res ab extranei occupatas necdum i annua possessione rusuCaptas Omnino licebat vindicare. Igitur si heres mature adi
erat, tam res vindicare poterat ab extraneis Occu
40쪽
hereditatem repudiaverat, ea, in primis, H Iegi Ganae successionis habes rationem, erat Vacans, ne
que aderat quis, qui Sacris oneraretur, Praeter eum, qui bona acantia pro herede usuceperat. Si causa, cur post absolutam demum usucapionem sacris alutigetur rerum hereditariarum possessor, non cum . SAVIONI in eo quaerenda est, quod dominium
ex ure Quiritium necessarium a parte ejus fuerit
ad sacra ei imponenda, sed in eo posita esse vide tur, quod ante quam usucapio esset impleta, luce lum erat, utrum heres mature adita hereditate res eas indicaturus esset Ouae dubitatio post annuam PosseSsionem cessabat. Ei autem, qui ex bonis defuncti vacantibus plurimum pro herede Sucepe rit sacra soli fuisse imposita, ita, ut opinor, defendi potest. Pontifices non cum singulis rebus desuncti, sed cum patrimonio sacra conjuncta esse voluerunt Usucapio autem pro herede erat noemia sitio tam rerum singularum quam totius heredita tis. Itaque cum cuivis ex populo res singulas hereditarias e plures vel pauciores apprehendere et Pro herede usu per liceret, fieri non poterat,
quin ea res in multorum essent potestate. Quos Omnes sacris onerari non solum contra regulam a
Pontificibus propositam, verum etiam dissicissimum fuisset, quia Vix poterat sperari, sere, ut Omnes, qui unam alteramve rem defuncti pro herede 3 Cepissent, reperirentur. rgo ignoti si erant, qui sacris alligarentur. Quam ob rem Pontifices eum qui maximam partem bonorum defuncti pro herede