장음표시 사용
41쪽
cognoscere: dissicillimum erit ictum ne sacroram continuandorum ossicium, si inter minias multas per sonas dispersum esset, leo facilius intennitteretur.
Ouarto, ait CIciso a. d. qui, si nemo sit, qui uuam rem ceperie, de creditori ua ejus plurimumae et Hic Iocus in aliis editionibus inde a Tnn-NEBo mutata interpunctione ita exhibetur: uarto, si nemo ait, qui ullam rem ceperit de cressitoribus ejus, qui plurimum semel. Quae interpungendi ratio manifesto falsa est. Nam CIcERo tertia classe sacris non dicit eos onerari, qui creditores desuncti fuerint et res ejus acceperint, sed eos, qui pro herede plurimum ex bonis destructi usu perint possidendo. Interpretatio hujuscioci dissicissima Ierisque Visa est. Nam, uti locus nunc sese habet, non aliter explicari potest, quam ita, ut eum reditorem defuncti, qui maximam pecuniae sibi debitae partem acceperit, sacris Putemus onerari. Nec vero probari illud potest. Quid enim iniquius est, quam creditorem qui etsi maximam pecuniae sibi debitae partem acceperit, tamen aliquid amittat, sacris debitoris alligari, qua ipsi non modo commodum nullum asserant, sed etiam impensas exigant a creditore Laetendas P Sic B LDuiuus in Iurisprud. Muciarici in minEcI Jurivrud Romet et T. I. v. 472. scribite Non tam miror
quam quod quarto amen loco rixia careota Creditorem quoque iis Matringi, qui prurimum
42쪽
sareorum Sumtibus et impensis hoc vero durum f. Longe aliam interpretandi rationem secutus est mos in Dias de hereditate sacrorum Pria forum. . 11. Hic enim, postquam Aposuit, quaenam conditio fuerit apud Romanos debitorum, qui creditoribus non satisfecerint, ex Lege XII ab
Iarum, aeris privatis eos creditores onerari existimat, quibus debitor addictus sit, itaque sacris debitorum melius, quam Vitae dicit esse prospectum. Sed quis est, quin, si creditor, cui debitor
addictus esset, sacris ejus esset alligatus, eandem iniquitatem reprehenderit, cujus accusandus esset ScΛEVOLA, si creditorem, qui plurimum Seoasset,
sacris Voluisset alligari. Quam ob rem probanda est II SAVIGNI sententia, qui praepositione de ex textu liminata Iocum ita legit Quareo, qui, inemo sit, qui ullam rem ceperie, creditoribus ejus plurimum semet. Creditoribus autem plurimum servare III. Av1GNIus recte dicit bonorum Emtorem, qui creditoribus maximam partem pecuniae debitae se soluturum esse promiserit, utque a m gistro honorum nomine creditorum bona debitoris fuerint addicta. Hic merito sacris onerabatur, tum quia successor erat in universum debitoris jus et heredis loco habebatur, tum . quia aeris sese allia gari queri non poterat, quum impensarum ad sacrucontinuanda necessariarum rationem habere antea deberet, quam creditoribus partem quotam pecuniae debitae offerret. Praeterea si III. AVIONI auctore
bonorum emtorem sacris onerandum cenSe-S, non
intelligimus, quomodo dici possit, unum ex credimioribus plurimum ergo plus quam reliquos Semare,
43쪽
quum Ohorum emtor noti sitigulis di rsam e cunia debitae partem, sed omnibus eandem sese soluturum promitteret. Ceterum vim est, quod in neam, BOIIorum emtorem statim, postquam Bona ipsi addicta suerint, sacra suscipere debuisse, neque opus suisse, ut sacris obligaretur, uincapione, qua dominium redim debitoris ex iure uiritium sibi compararet. Neque enim propterea, quod domi nium ex iures uiritium acquirit, sed quia in uni Versum jus defuncti succedit, sacris alligatur.
Quinto Ioeo sacris obligantur debitores, qui
creditoris orto necessitare Meuniae solvenda liberantur, quia nemo adest, cui eam solvere possint. Atque hi finguntur pecuniam, quam ita secrantur, nuuc demum e defuncti patrimonio a cepisse. IcERo enim, carem illa Persona est, ait, Me ιδ qui ei, qui mortuus iste, pecuniam, bueris, neminique eam Oiserit, proinde habeatur, quaε eam pecuniam cemrie. Ceterum, ut debito
Te sacris onerentur, multa antecedant necesse est. Neque enim heres neque bonorum possessor ad
esse debet, cui pecunia solvi possit; neque corporuhereditaria debent existere, quae qui pro heredo USueeperit, mori queat alligari, neque reditores, qui, ut sibi satisfiat, bona defuncti vendant. enim revera diei potest, qui saera suscipiat et di cumam delaneto initam persequatur, deSSeine minem. Iam uero si heres legitimus vel scriptus
44쪽
tores quidem auctoribus caro Inal comm Π.f. 35 - 36. et Comm. II l. 85. et ULPIANO Fragm. XIX. l. 13 - 14. obligatio bus liberantur, nec
vero Sacra coguntur continuare, quia heres etiam
P tea, 'am cessit, heres inane et creditoribus
Haec de classibus personaram, quae ex ScΛΕ-VOLAE Sententia sacris desuncti alligantur. Idem autem ScAEVOLA, qui tanta industria eas classes definivit, Varias excogitavit vias, quibus Iegatarius partiarius, cui tantundem relictum esset, quantum omnes heredes accepissent, apris liberaretur. Unde CICERO queritur, cognitionem iuris civilis iuri Scter esSe perniciosissimam, quia per ΙCtos Pontia ficum auctoritas intervertatur. Atque eam Ob ca sam MAEVOLA non injuria videtur vituperare, qui quamvis Pontifex maximus esset, tamen jus Pontificium ab ipso excultum juris civilis peritia ductus variis machinationibus eludere a circum venire soleret. Ac primum quidem ScAEvoLA te statoribus, si legatarium sacrorum onere Iiberari vellent, suasit, ut ipsi in testamento legatum re linquerent parte aliqua de eo deducta, qua ince retur, ut legatarius minus acciperet, quam heredibus omnibus esset relictum. Quod si testator hoc omiserat Iegatarius ipse sacris sese poterat ita liberare, ut aliquid de Iegato remitteret atque ita minus caperet, quam omnes heredes. Haec autem legat
rium liberandi ratio nihil ipsi ex antiquiorum Pontificum sententia profuisset. His enim auctoribus
45쪽
Marius, Sacra omnimodo sHespere debebat, modo ligat sat relicti vel minimam artem Bucepisset. Scrisit cicκno L G p. 21. periores dicebant,
quἰcquid C FASet, a tringi. Ex Pio autem ScΛΕ- voLAE sententia praeyalait ut lagatarius minus a piendo, quam sibi relictum esset, sacris liberaretur, cavere eo mortuo heredes ejus debebant, se, quod
defunctus non exegerit, etiam minime esse ex
cturos. Nam si ex heredibus legatarii inus id,
cujus exactionem desiticius, in sacrorum onus viataret, omiserat, exiSebat, ita ut pecunia ab eo Macta cum ea, quam defunctus acceperat, tantundemessiceret, quantum mnibus heredibus esset resuctum, ' hic solus sacris onerabatur nec erat ei hujus oneris cum coheredibus, o saxi exegerant, ulla omnino communio. Ita intelligenda sunt, quae CicER I. I. v. 20. scribit .ma Propositis, qua εtiunculae mulege na3suntur, suas qui irifelligas, non, i ad caput referae, per eopse facite e viciae Netati, si minus quis CFiades, me acris
alliga retur ac ρω de ejus erMi5us liquis ex egisse Pro sua arte id, suo ab eo, cujus ipse
here et Praetermisium fuisset eaque pecunia non minor Me cum luperiore exactione, quam heredibus omnibus , et relicta qui eam pecuniam exegiωet, solum εἰ- cohermibus sacris L.
ligarι Secunda ratio, sua Iegatarius sacris liberaretur, haec erat, ut heredia per aes et libram obligatione testamento imposita et hereditatis adiatione contracta oberet atquα pecuniam sibi ab eo stipularetur, cita ut ea non ex Iegato, sed ex stupulatione deberetur.' Quo facto novata erat obIL
46쪽
gatio et legatarius sacris 1iberabatur, , quia onus sacromam cum legat partumnis, ne Vera cum pecunia ex ratipulatione Solo coniunctum, erat. Hac de re scribit CIcEa l. I. cap. 20 Quin etiam caυene, ut cui mus legatum ait, quam sine rem gione vere liceat, i per ea et libram heredem festamenti εoisae, promere quod e loco res eae, ita soluta hereditate, quasi ea esunt legata non esset. Et cap. 21. Hoc ero nihil ad Ponti iuri jus et e medio est jure civili utore aes se tibinam heredem testamenii omane et eodem loco res ait, quaε ea pecunia Iegaea non e et, i is, cui lega sum est, stipulatu eo id imum, suo legatum est , ut a pecunia ex si latione debeatur etc. In quo loco Iu SAVIGNIus L . M 379. memoratu dignum esse nos docuit, heredem per aes et Iibram ossicio legatium praestandi a legatario esse solutum. Eam nexi liberationem propterea neces sariam esse Vir Celeberrimus scripsit, quia obli gatio Iegati testameoto per aes et libram contracta
sit. Quod melius sese habet, quam quod ipse in Diss de C. Aelio Gallo Uulque fragmentis pag. 55. scripsi, docos CacERONI modo laudatos de liber tione heredis a legato damnationis relicto esse in telligenda. O ius quidem diu. Comm. III. . 173 et 175. auctor est posse aliquem praeter obliga tionem per aes et libram contractam etiam oblis gatiotim condemnationes iudicis fundata is legato damnationis modo relicto per aes et libram liberari. Sed ea ipsa liberatio a legato damnationis
modo relicto fieri non poterat, nisi legῆito res o tinerentur, quae Porulere, numero Lex quo dum
47쪽
sententia elim Inensura consisterent et certum L e. certam quantitatem essicerenti Vix enim dubium est, quin ultima f. ITS verba: de eo lamen an-lum merae hos modo liberari te ad heredem re-1erenda sint, quem legatarius legato damnationis liberare velit. Iam vero haec ipsa restrictio exilit,erationis ad legatum damnationis earum rerum,
quae pondere, si umero et mensura consistunt et
certum quid Sciunt, ad Iegatum partitionis, qu cum Sacra conjuncta sunt, applicari nullo modo potest. Legatum enim partitionis, licet damnatiaonis modo relinqui possit, tamen non admittit qua
titates rerum, quae pondere, n-ero et mensum
consistunt; imo, quia partem quotam hereditatis
Continet, etiam res maxime diversi generis neces sario comprehendit ideoque nexi liberationem e eludit. Sed quum nem liberatione in genere omnes obligationes per aes et libram contractae tollantur, quae utrum res, qua pondere, numer et mensura consistunt, in alias contineant, nihil interest, non dubito, qui GL SAVIGNIiis recto statumi, her
dem legato ideo per aes o libram esse liberandum, quia obligati per aes et 1ibram fuerit contracta. Alioquin si obligationibus per aes et libram eo tractis theratio fieri nequivisset, ntii ex iis ris, quae Pondem, numero et mensura onsistruit, berentur, neque heres a laga aris testamenti solvi
48쪽
smin in ima ipsa regulae a , Bomiscibus constitutaro sint i consaevi L. Pontifices pessimi sacra Perpetua neque mulis mota interrupta esse voluerunt. Tui regula Eente4pitia. sed SLVIO M acm Duma trimonis Iantum, quω. - Quiritium possiqe - --gendis. Diatare omnino videtur, Nam sirim Pico mapn--. sse 9δ' steri non Onerabatur, otii Viri Celaberrimus sensuit, ante, quam remini immobilium , possession , pis biennium, x riuusmobilium II mii Murn, continu erat axumque dominium acquisiverat ex jure uiritium, fieri non
Poterat, quin Sacrorum continuatio per annum vel biennIum esset interrupta odii, mi reges
Pontificibus constituta 'conciliari vix posse arbitror. Obiecerit quispiam, si heres honi mature heredit tem adierit,' si nister interrumpi sacrorum continua Eoriem. At vero fugit neminem, . hereditatis adiationΗm fictibne iuris ad tempMe quo mortuus te stator est, 'redi tra H. ita ut heres, dicet serius
adierit, tamen statim Pomm tem testatoris in uni
vers- .. dus h D saccessissis videatur. Ida ut opinor, in sacris continuandis existimandum est, uitae hisedilate aesta nunquam interrupta esse singuntur ' Dixerit quispiam, retiam eos, qui res heroditarias pro herede et ceperim, non prius acris alligari, quam post annuam emin h-ditariamin possessionem, ideoque sic quoque sacra per innum non continuari. Sed causa, qua prohibeto quo
minus hi ante annum praeterlapsum aeris oneren-- , ut supra diximus, non in necessitate dominii
sed in eo quaerenda est, quod ante annum incer
49쪽
uin eis, numn hein adiltum siti, pessitarem, necne. Idem dedΗbitoribus moirendum est, qui,
si reditor neque heredent, neque bonorem po sessorem reliquerit, neque Mnorum 'inor extiterit, cu pecunia debita solvi possit, saeris adstringuntur. Nam singuntur eam pecuniam, quam non otivunt, statim post mortem creditoris acceIasse ide que sacra suscipere debent sua fictioἀe non solum emeitur, ut debitores defuncti saeris onere tur, verum etiam sacrorum interruptio avertitur. Iam vero ad id properandum est, quod a
sam scribendi niihi dedit. Contigit enim milii, ut
Dia etiamnunc deplorat, clementia, mustrissimorum Virorum, quorum sapientiae Acad. amnosrae cura commissa est, patrocinio atque Blustris ICtorum ordinis sumagi munus Antecessoris in Isa almatiterarum Universitate extra ordinem mihi demandaretur. Quam provinciam oratione de rideri Auget eo legislatore d. XXVI. Septembr. hor. IX. in Auditori Iuridico rite auspicatarus sum. Hujus diei solennitatem ut os, MOTOR ACADEΜIAE NA