장음표시 사용
31쪽
de vita Parrum exhiberet. Non est quod malus verbis defungamur in errore resutando, euius origo in aperto sit. Verissimus est enim titnIn de Vita reptili Romani, quem Varro ut quamplurimos ex Graecia arcessivit, Dicaearchum imitarus vid Mehin inmus Rhen. a. 1832. T. I. p. 46. Quattuor suisse Iibros neque Iures, quod vel Scaligor
eredidit in Ling. Lat. p. 28. pravis Nonii deeeptus libris, Hieronymus docet Epist ad an um XXIX. T. IV. P. IIJ.
eosque post annum 705. T. Tomponio Attie missos Sehneidems . e. p. 234. Ceterum fragmenta suis quaeque libris reddere, cum Nonii commentariis debeantur fere omnia, nune quidem mittendum est, usque dum ertiora ex illo seriptore depromere licebit. Accedit quod huius operis resiqniae nou solum inter sese disiectae sunt et confusa, sed similitudo tituli librorum demente Utili Romani ausa fuit aliarum turbarum. Si quae Servius narrat ad Aen. VII, 176. - iores nostri sedentes epulabantur, ut Varro docet In libris demente Pop. Rom. in quibus dixit ni a quaqne traxerint gente per imitationem, teste Isidoro 0rim. XX, 11. p. 1223. Goth. ad Vitam Pop. Romani pertinent. Neque erat idonens Iocus his rebus in libb. de Gente Pop. Romani, qui, ut mox dicemus, ad solam chronologiam videntur spectasse. Eodem modo emendandus est idem Servius ad Aen. IX, 603. ubi prave hae scripta snnt se Italiae disciplina et vita quam et Cato in Originibus et Varro in Gente P . Rom. eommemorat. legendum enim sine ulla dubitations in Irim op mm. Praeterea Pompeius Gramm in Commento artis Donati p. 27. et s. ed. Lind. libros ab Varrone Attico missos sic hisenius, vulg. Actium et Attium ommemorat, de qua re infra dicemus. Sindi quod Varro posuit in emendandi moribus Romanorum, antiquitatis scientiae ope unum certe addam insigne exempIum. dices librum dogistoricum qui Hi eriptus
12 et Interp. Virg. in Eclog. VI, M. Varro de ita P Ruth. I. de vita p. Cod. ii eis de ita patrum ubiqile etiam Ed. Par mensis a I480. repraesentat.
32쪽
id, ut edueatio . puerorum qualis olim fuisset indiearet, et addit comparatione suae aetatis, corruptos aequalium mores notaret. Perseentus igitur est hominem inde a primis inlisis usque ad puerilem aetatem, et docuit quae, qua ratione, et Doram numinum auxilio peragenda sint in liberis educandis. Framenta vide in Ed Bip. p. 318 sqq. Sed ut eo revertamne unde defleximus, libros quibus totam vitam maiorem et eonsuetudinem enarravi apto sed novo tituIovoravit Antiquaates. Vid. F. A. Wossus in Mus Stud Antiqv. T. I. p. 54. Omnia autem quae sunt in vita eum sivi bipartita, an enim ad res divinas speetam aut ad humanas, priores XXV. Iaros seripsit de rebus humanis XV posteriores de rebus divinis, integram autem totius operis inscriptionem posuithainet Antiquitatum rerum humanarum et disinartim I bri A L. Quem titulum ut raro seriptores veteres sic uti eum seripsimus efferrent, laetum est more illo satis noto, quo Iibros asserendo significate solent non tam additis integris titulis et numeris, quam breviter indieat arguinant Iibri, aut eius parte, quam intelligi volunt. Velut Gellius Ioquitur de libro Humanarem qui fuit de diebus et de alio eiusdem operis qui sui de bello et pace. Dionysius Iibro Rerum divinarum θεολοχικὸν πραγματείαν voeavit. linius Varronem aliquid narrare dicit in prodigiosa virium
relatione. Quid quod Veius Interp. Virgilii ad Aen. II, 17.
libram II Rerum humanarnm nominavit Historiarum II nimirum propter argumenti naturam, ut nihil opus sit conieetura Niebctrii, qui ist. Rom. T. I. p. 213. Humanarum ΙΙ.seribi iussit, minime vero omnium laudandum sit quod A.
Lion proposuit Asinalium H Significari enim ab annota-IM Catus scripsimus maiorem Ithromm auctoritatem secuti. Id. Harduinus ad Plin. N. H. VII, 5I. et quae aiansii diligentia congessit in Vitt. XXX. Ictorum T. I. p. M. et T. II P. 39. Alii Catonis nomino insignem hunc librum fuisse contendunt, quod Cato Macrobio est in Sat. III 8 librum scripserit de liberis educandis. ita sententia dubito an vitio nitatiir Macrobii verbis inhaerenti, quod sic sustuleris: Meni iiii huius arae et Varro calo ου Ιibris educandis. vula Varro om.
33쪽
narrare, numum amnisum etinum o statum eas a Sem
vio Tullio, quo quidem Ioeo haud seio an te uti PossimM, .ut ho quoque exemplo probari dicamus, quanta fieriε - ptorum veterum varietas in nominaudis his Mu,ris , Neqέεenim ego dubito quin Varronis Annalis III id- sit liber at que Humanarum m. ' Nam quis vel fando aliquid ae μι de Varrone Annalium seriptore neque tanti viri Annales depo- snisset Dionysius aliique historiarum , auctores Fortasse hae ipse eausa emotus est mynius, ut in Commentationibus Antiquariis libros antiquitatum voearit Anniam rem ha-
Varro antiquitates populi Romani sinplures opus suum si conseeit, ut rebus tum humanis tum dimis quadrisinam divisis, primum doceret in essent ii noram res esset e secuturus.' Cum autem omnia quae fiunt tempore aliquo tin aliquo Ioeo fiant, et descri sones Iocorum adictit, et rationes temporum explicarii. Ultimo Ioco res ipsas enarravit. Fuerunt igitur utriusque peris quaterea partes, quarum prima erat de hominibus seeunda a Deis, tertia de temporibus, quarta de rebus Quae materiam digerendi ra- tio non tam propria est Varroni, quam ommunis et eum rerum Romanarum scriptoribus antiquioribus, quos irem diaei de Orat. II, 12 Graeeorum similitudinem seribendi seeuios sine unis mamentis monumenta solum temporem, homi num locorum, gestaremque remm reliquisse. Nis habes hodie praeter Varronem, quem etiam in Iibris de Ungua La- una eadem ratione res melandas dispertiisse eonstat, quem in exemplum huius rei afferre possis Sed nNeiens est haeo ratio atque eonveniens Varroni, subtili iudiei s-per ve sat in extemis rerum discriminibus investigandis
34쪽
r Antiginta tum rerum humanarunt, in i
Distribuisse Varronem AntiFitates in Illatos Enniana ne Bisinartini si minus Lunde eris ex Augustin. eonsis qui de C. D. IV, 1 hae habet is cita ut vir doetissimus
Varro et gravissimae auctoritatis, eum Rerum humanarum a que divinarem dispertitos lateret libros, alios Immanis, alios dimis m sua uiusque ei dignitate distribuens - . atque do ordius quo res in minanarum Iibris traetandas proposuerit idem I. e. VI, 3. Varro, inquit, quadraginta et unum seripsit libros Antiquitatum, hos in res humanas divinasque divisit, rebus humanis viginti quinque, divinis sedecim tribui
ista seeutus in ea partitione rationem, ut remino uin rem libros senos quattuor partibus daret latendit enim νι agant, δε agant, quando agant, quid agant. In secit que prinus de hominibus seripsit, in seeundis sex de Iocis, sex tertios de temporibus seeit, ex quartos eosdemque Postremos de rebus absoIvit quater autem seni viginti et qua tuo fiunt sed unum singularem qui ommuniter prius de omnibus Ioqueretur in capite posuit. 9 et Varro ap. Nonium v. quadrifariam p. 2. in statim restituendus est ordo librorum, quem Riceohonus et Popma, et qui Ilos secuti sunt, nescio quo errore lapsi, immutarent. Nam secundum
Augustinum liber is, quem de diebus fuisse Gellius et ex hoe Macrobius testantur, non sui XIII. sed unus ex numero eorum, qui fuerant de temporibus, inde a re usque ad XIX. Atque, quod eadem omputatione nititur, liber qui, ut Gellius dixit, de bello et pae seriptus est, non est XIX.
sed ex postremorum unus. Neque enim veram est, quod
in L Biponti p. 208 et 212. annotatum est, mero-bium librum de Diebus XIII appellasse, Gellium libram de Bello et Me XIX. numeros enim librorum neuter apposuit. Prooemii igitur Ioeo singularem Iibram posuit, quo de omnibus communiter loqueretur, ut Augustinus ut, et in quo philosophiam eum attigisse Ciere testis est, is enim Acad.
I, 2. Varronem loquentem latit haee L Et tamen in illis
35쪽
veteribus nostas, vita admixta ex Intima VIosophia quae quo aestius minus docti intelligerent, ineunditate quadam ad legendum invitati v in Iaudationibus, in his ipsis Antiquitatum prooemiis .... philosophiae scribere voluimus, si modo consecut sumus. μ' At quemnam philosophiae loeum quid est illud quo totum librum exoreavit meo naerenti vereor ne unquam satisfieri possit, sed quae a probabilitate haud longe recedere videantur non celabo. Constat enim ex Plinio et Priscian Varronem in. hoe Iibro disputasse de admirabili vi ac natura Psyllorum et serpe tigenarum, exitiali illa serpentibus. Quid, si contendam haec Ieeta suisse tu libri cuiusdam parte ea, quam Plinius
et Solinus Oeant ,,prodigiosam virium resationem. Iin. N. R VII, 19. Corpore vesco sed eximiis viribus Tritannum in gladiatorio Iud - elebrem, filiumque eius et rectos et transversos toto corpore caneellatim habuisse nervos ro auctor est in prodigiosa virium relatione. Solin. e. 4.-Varro in relatione prodigiosa sortitudinis annotavit Tritannum si In qua virium relatione prodigiosa non dubium est quin ea quoque fuerint, quae Plinius non ita Ionge ab hoc Ioeo quom modo seripsimus posuit seri Varro RusticelIus, inquit, Hereules appellatus mulum suum toIIM De hoc Ioco dissicillimo Fod mihi ne nunc quidem, iterumque
renovatis curis, iudicium paratum est certum, vehementer mBangit et sollicitat. Itaquo melius esse duxi, praeeunte Casau- hono in libro d Satyrica Poes II. c. 2. vitii signa apposuisas, quam futilium coniecturarum numorum, quas viri docti ad haec verba emendanda excogitarunt, auxisse Praesertim cum quas lateat sententia ex iis quas Cicero ad haec T
spondet facili coniectura assequaris. Est autem hi Iocus disturbatior quam qui GoerenZii quasque quo sanari possit. Fortasse idonea transpositione facta aliquid effeceris. Deindo philosophiae sive dativum esse putas, sive genitivum, quod KIotκio placuit in Iahni Annali. I. VIII. Fasc. I tortuosissimos explicatus habet. Cui noli philosophicου substituere, quod Orsilio et aliis quibusdam placuisse miramur. IM De Tritanno vid praeter eos quos Inlrpp. attulerunt Clemens Alex. Excitatus ille iam a Parrhasio in Syllog. Epp. IU, 60 in I. ruteri Lamp. T. I.
36쪽
Iebat Maris. Ex quo quidem Ioeo nesei in aliquam Inem afferre possimus verbis satis obseuris Servii ad Virg. Aen. VBI, 561. ubi haeo Ieguntur isSane sicut Varro dicit, omnes qui sortiter deeerant ruerentes vocabantur Licet eo primomu enumeraveris, quas si ut ea seripsimus repetit
'stogr. Mai. M, p. 239. Bod. p. 274. Mai. . At quid sibi vult siprimo XLIII. primes in XLm. quod duo Iibb. Μss. praebent Budii . Si Plinius iIIa ex libro primo
Humanarum hausit, non video nid impediat, quominus etiam haec Servii ex eodem sonte manasse arbitremur, et verbis silicet eos in primo XLI. enumeraverit A libram primum XLI.
librorum Antiquitatum signifieari Prodi fiosae sortitudinis
exempla ex Varrone multa servata sunt Ed Bip. p. 352 sq. , qude equidem non tam suspicor quam persuasum habeo Varronem in prooemio Antiquitatum rerum hnmanarum proposuisse. Hac enim probata opinione intelligitii qui factum sit, ut in aibris Antiquitatum, quos inon quantum ad orbem terrarem,
sed quantum ad solam Italiam pertinet August. de C. D. IV, 4, 2. seripserit, de Ps3IIis egerit. Etenim non tantum prodigiosae sortitudinis Varronem in hoo libro exempla contulisse, sed partem hane fuisse amplioris disputationis danatura atque τι corporis humani institutae admodum Iutob bilis est coniectura. me hac enim re in prooemio Antiquit tum humanarum agere quam apium fuerit, colligitur ex eo, quod Varro in prooemio Antiquitatum divinarum subtiliter osus disputavit de animae humanae natura immortali. . Quibus aecedit argumentum haud leve hoc, quod fragmentis quae annotavimus aptibrem in tot Iibris locum invenias nu11um Unus enim liber cui haec convenire videantur, est
Galitis Fundanius de Admirandis Ed Bip. p. 253 sq. quo titulum ab Aristotele mutuatus vid Ionsius de Seripit. Hist Philos II, 12, 2. et miser Polymath. e. 11. , admirabilem naturam investigaverit stagnorum Nonius V. puteus p. 916.), sontium, Iocorum quorundam, et nescio quo ali
IM Semr. ad virg. Aen.VI, NE Dde qua ro de Platonis dogmata περὶ φα no etiam Varro in primo Divinarem Far sim tractavit. cf. Varro p. Augusti de C. D. VII, IT
37쪽
rum 4 eremo Sed GH quaestio de natura omina laminia instituta vix ibi Ioemi habriti in
Do hominibus. Lib. II. - VII. .
Hi libri toti suemin historie arguminti Demonstrat retis enim Varro, qui essent Romani sint possenina aliquando qui essemus agnos re Cici antiquissimarum rerum Italicarum historiam perseeutus est, inde ab Aeneae, penates secum afferentis, adventu in Italiam. ama diligentia in Aeneae itinere describendo versatus est y , cui librum feenndum dedit, id Servius ad Aen. II, 636. eou. Interp. Veti ad Aen. II, 17. Penates antem eontendit Dardanum cs. Serv. ad Aen. III, 167. ex Samothracia in Phrygiam, ex Phrygia Α neam tu Italiam transtulisse Serv. ad Aen. m.148. 'ν Quamquam Penates qui fuerint, maerobio teste, in hoc libro non quaesivit. Videtur autem Servius totum hunc librum in commentarios suos transtulisse veluti quae ex Varrone narrat de
Ulixe et alamede ad Aen. II, 81r de Aenea Delum insulam adventante ad III, 85. et Cypram ad HI, 349. de amore Annae ad IV, 682. de Anehisae ossibus ad IV, 427. et ad V, 81 vix alibi egit Deinde omnia, quae pertinent ad ad- Ventum ipsum Aeneae vid. Serv. Aen. III, 394. VIII, 3. III, 256. et L 382. δ') Accedunt quae de alladio et Graeeo sacrifieandi mores Servius tradit ad Aen. VIII, 276. et L 166. et III, 467 CL Maerob Sat. IV. c. 6. menique se
In Serv. ad Aen. III, 549: Varro Epiri se filisse dicit, et omnia
Ioca iisdem dici nominibus, quae poeta commemorat Θvidisse. I8 Hinc emendanda sunt verba, qua statim squuntur, id quod Lobeck fecit ἱ ΑgIaoph. p. I241. sic: Varro Humnnarum II ait Aeneam deos Penates deduxisse nam reduxis se quod vulgo Iegitur falsam incit sententiam. I9 In duobus fragmentis quae .ultimo Ioco. Posuimus male scriptum est Varro Divinarum II., idque satis vetusto vitio, si quidem Μythogr. III. Μaii cum verbis Servii ad Aen. I, 582. hoc ipsum .,Dminarum II. repetit. Verrem res ipsa Postulat, ut in utroque Ioco, Humanarum II. 4ePOnuturi
38쪽
gmentum Mam libri, quod ex Interri sie adorat P. Sexti Class. Auet. Coll. Vat. T. II. p. 1M.Lavinia innotuit, eν
quo Erechthei regis Athenariun filias virgines pro patriae s Iule immolatas esse narratur et Lobeck. Aglaoph. p. 200. , qua societala' eum reliquo huius libri argumento omunetum fuint, non ausim dicere. Atque hae postquam Iibro seeundo narravit, libris qui hune proxime subsequebanis origineatum urbis Romae, ' tum aliarum Itasiae eivitatum investigavit exposuit de rebus antiquissimis Aboriginum, Oen trorum, Sabinorum, Etruscorum, aliorum. Optimo enim iure huc revom erimitantum non omnia ea quae ex Varrone de Aboriginibus Dionysius reser p. 11. I et NiebuM RR. T. I. p. 506. , de Oenotro Sabinorum rege Sereius de Massiliensibus Schol. Lucan et Isidorus, de origine urbis Curium Dionys. p. 112. atque id genu alia. Denique commemoratis rebus gestis regum, ut Romuli ap. Dionys P. 92., Numae, Sem ii ap. Festum, finem narrandi videtur secisse descripta irruptione Gallorum Ioeutum enim eum esse in sibb. Antiquiti hum de GalΙis eorumque duce Brenno Lydus oret de Magiste fragm. 74. res autem aliqua seriore tempore gesta a nemine ex his libris affertur neque erat Varronis, saΙ-
Sindium geographiae in taenit apud Romanos, ut Varro cum altero illo . Varrone Atacino primi eius inter Romanos auctores recte habeantur. Hi enim M. Varro, de quo agimus, quam Haerem operam ac studium huic rei attesisset, inuti- Iis esset diligenti e multi verbis demonstrare. Nam ut laeeam quod omnes, fragmentis vel leriter perlustratis, acile inteIligent, plerisque libris haud pauca contineri exempla admirabilis harum rerum cognitionis, quam non solum lectione, sed etiam diutumis itineribus, tum huius ipsius artis tum aliorum munerum ausa susceptis, vid. Falster Quaesit. Rom. 20 is initiis tirbis Romae, ut Quintilianus testis est, singulari
39쪽
p. 221. Saneidex. I. o. p. 219. sibi eo arassei ho numnest quod commoneatur, Primum,sum usum es8 talmia, qua Baliae imago esset descripta. Edoremn hoo prooemio Illari primi de re sue seripit videndi etiam quos in hane ausam eonvocavit Fabricius in Bibliographia Antiquaria p. 181. Libri antem aliquammulti, quorum argumentum in rebus geographicis . positum erat, et quorum titulis Varronia nomen Meribunt haud raro seriptores veteres trem suerint M. Varronis, in Publii taeini doeti magnopere dissentiunt. In quam rem qui altius inquirere student, erasdorfium adeant, qui de ea re satis diligenter disputat in . . . T. V. Fragmenta vero, quae ninmare Varronis sint dubitari non
potest, ita sunt comparata, ut Varronem manifestum sit navigationem Romanorum et commercia cnm arbaris gentibus,
potissimum Asiae et Africae , promovere et amplificare ToIu-λsse. . iuium enim naturae libri nonnulli nerunt, quorum iituli eum fragmentis aliquibus memoriae traditi sunt ut de .Ora viritima a Servio, Litoralia a Solino cs WouWer Ρο-hinath. c. 1ο.), de Aestuariis a Varrone ipso quibus inscri-pιionibus non libros singulares, sed unius operis singulas paries denotari meum certe iudicium est Ephemeridem na- ωalem dico Cn. Pompei missam. Ed Bip. I. 252 sq.). Quod ne temere pronuntiasse videamur, age breviter indicemus, quibus argumentis freti fecerimus Primum enim scripsisse Varronem Ephemeridem non unins sed plurium librorum non negabis, ubi eam a Vegetio libros Narniae vocari cogn*veris, id quod mox doeebitur. Deinde vero remm in Ephsmeride et in illis libris de Ora aritima tractatarum tanta est similitudo, ut tardi et minus circumspeeti sit negare, eiusdem rei duplex tantum hoc esse nomen. In libris enim 2I Propter nominum et studii Iiquam similitudinem scripsit
enim Etiam Varro tacinus satiras, sed carens successu
Schol. Horat. εω I, Io, Q. , non solum geographici sed etiam alii horum virorum libri haud raro sonfunduntur. Quem Errorem ut vitaret doctus Gallus Rivet In Histoimmiti dola Franc T. I. p. I08 deceptus prava scriptura in loco aliquo Plinii, ceΙeberrimas . Varronis satiras, Sesquit lyS-εem, laxtabulam, περὶ κεραυνον, Publii esse male contendit. --
40쪽
Ora viri a dispuum de navum a generibus ventarem. vid. Servius ad Aen. V, 19. et VIII, 10. e quo simu in- MIMgitur Senecam quae in Quaesu Nait de Vm tori in ordinea Varrone constituto et da vinis ultum tradit, ex his Ii- - deprompsisse quibus etiam alia quaedam addi possinι. Porro idem Servius Oeet ad Aen. I, 108 et 111. V -- vom in his libris Ioeutum esse de novi sionis perientis, ut
de aris, quas nautas oearent, et adis. Quae cum ita sint, quid, obseero, his rebus similius et magis tonveniens est quam argumentum Ephem'ridos navalis, quod netor Iu varii Alax. . . . verbis deseribit his se itur si Terentius Varro Cn. Pompeio Iim per Hispanias militiano i brum illum Ephemeridos sub nomine elaboravit, ut inhabi-lpa res eidem gesturo aggresauro Bercts dy l. o. not. 619.
scire esset ex facili inelinationem oceani, atque omnes reliquos motus aerios praescientiae fide peteret ut declinaret, eis ego ibi non facem praeseram, quoniam quantum ingenio minor, tantum hoc voto Varrone sum potior. Confirma- in hoc aliquo modo fragmento a Nonis errat V autumnus p. 1 hoc isVarro Ephemerias navali Etesiae diutius flaverant, et auinmum ventosum fuerat. Quae verba ipsius satiram Ephemeridem fuisse ratus in M. Leeit ΙΙΙ,21 hunc in modum mutari iussit Varro Ephemerider avries vel nivales etesiae oelq. id quod nunquam secisset, si quae Itinerarii vetor refert ei innotuissent. Paucis autem iis nae supersunt ex Ephemeridos libris dubito an optimo iure addantur fragmenta satis multa, servata illa a Laurentio Lydo. Hunc enim si non legisse, certe cognitos habuisse hos Varronis libros testantur verba quae ipse
posui in lib. de agistr. I b. Ibi enim οὐδε γαρ ἀγνοήσας,
Π muratorius in Antiquiti. Ilai T. III. P. 968 sq. magnam Pa . .. tem huius hinerarii describi iussit id *iod latuit Μaium , sed ex ιibro ΜS. ab illo qu'maius usus est vehementer diverso. . . uius ei vel hic ipse locus, quem Schneidem primus ad hoc Varronis opus describendum adhibuit . M P. 226. exemplo sit. Sunt enim verba ibi haec: Igitur sim T. V. Cn. . o.
P. H. m. I. i. E. s. n. e. Ut res externas idem gesturo aperiret, ne is Oceani pericula Peteret, atque uines r. m. a. P. f. de