De Pindari studio nomine variandi [microform]

12쪽

Ιnter poesin Graecorum epicana et lyricani cum multa

alia intoreodunt discrimina, tum poeta opici ad sertas leges

indo ab Homori temporibus constituta alligati non ad suum arbitrium, sed secundum priorum poetarum usum poemata scribebant, lyricis autem naulto maior erat licentia in arminibus pangendis. Nam cum carmina opici argum senti odoria Versu heroo ar Grseo conscripta sint neque ullus poeta novum metrum ad eiusmodi argumentum continuo poemate depingendum adhibere ausus sit, lyrici tanta utuntur utrorum Variotate, ut summa iis laudi ductum osso videatur multiplicibus variisque vorsibus carmina includere. Nonne a plerisque e clarissimis poetis nonaina traxerunt tetra, quae aut primum aut perfectissime ab iis composita orant ΘMaxime autem hoc novorum metrorum studium et cupiditas in choricis conspicitur poetis. Etunim cum in ceteris poesis lyrica generibus t is, qui metrum invenerat, eodem motrosaopius ad carmina pangenda uteretur, et alii posetis, si ipsis parum sollertiae inserat, a maioribus inventa metra usurpare liceret, carmina chorica ad unum omnia divorsis inter semetris et composita sunt se componi sine dubio obobant. Itaque indarus, princ0ps lyricorum Graecorum, Singulos viros, qui Olympia, Pythia, Nomoa, Isthmia vicerant, noviso ad has ipsas victoriarum occasiones inVentis numeris celebravit nec plus semel in duobus carminibus in eundem virum scriptis consilio et ratione ductus eodem piro usus est. Sed ne hanc quidem repetitionem iusdem motri tolerandam rati plurimi crocontioribus iditoribus duo illa

13쪽

carmina, quae in codicum parte continuata, in ceteris dirempta

sunt, in unum coniunXerunt.

Cum hac, quae inter poesin epicam et lyricam intercedit, disserentia nescio an arte coniuncta sit altera haec. Nam non solum metrum, Sed etiam Verborum delectum si spectamus, epica ratio, cum aequabilitate quadam fluat, simplicior et humilior quodammodo esse videtur quam elatio atque altitudo lyricorum carminum. Sane etiamsi ab illis complurium Versuum repetitionibus recesseris, quae a posterioribus demum poetis graecis veteri Iliadi et Odyssea adiecta sunt: magnus restat uni erus certarum et quasi sollemnium appellationum et locutionum, quae in illis poematis sexcenties repetitue sunt. Nam cum metrum Versus heroi κατὰ στίχον usurpati posceret, ut aut singulae syllabae longa cum binis brovibus aut binas syllaba longae in unum podo colligerentur, hac certa lege pici poetae facile inducti sunt, ut ad ea potissimum Vocabula Vocabulorumque coniunctiones, quae in versum heroum apte caderent, iterum iterumque recurreront atquo ingentem illam copiam perpetuorum, quae dicimus, epithetorum procrearent, quibus epica oratio abundat. Itaqueposetae epici deum vel hominem vel rem iam supra ab ipsis nominatam denuo commemoratur isdom foro vocabulis significare solent. Ut ex sexcentis, quae in omeri Osematis reperiuntur, exemplis unum alterumve proferam, Od. I v. 68-77 Noptunus quater eodem nomine IIοσειδαευν appellatus St, cum Od. IX, 345-364 Cyclopis nomon quaturit Od. X, 276-295 Circes nomen quinquies repetitum sit. Iam vero Il. III, 16 37 Paris quater Ἀλεξανδρος hos δή dictus est, ita ut eodem semper epitheto apposito 3 ονοτονία augeatur. Qua repetitione eorundem nominum ne taedium audientibus moverent, veritii poetae lyrici, qui carmina politissima arte perficiebant, ad id artificium vidon tu confugisse, ut deorum heroumque nomina epithetis circumscriberent atque alia quoque vocabula non raro artificiosissime variat sint. Certo enim indari carmina tanta appellationum bortate si variarum translationum copia abundant, ut nisi hoc nomina variandi studio vix Oxpodiri possit. Cuius arti postquam Studemundo, praeceptore me carissimo, suadente et impollonioe per longius temporis

14쪽

spatiit operam impendi hanc certam legem a Pindaro observatam esse intellexi, cuius memoriam homines docti nondum resuscitasse videntur ad ingontem illum opithetorum et circumscriptionum numerum explicandum, quo Pindari oratio conspicua est. Qui non modo nunquam Verbum, quod aliquam in nuntiato vim haburset, bis vel saepius intra sandem stropham podamve posuit, sed otiam cum diligentissimo caveret, ne intra idem strophae antistrophae epodi systomaoadem vox vel dicti repeteretur, circumlocutionibus volopithotis pro nominibus ipsis plorumque uti maluit. Hanc igitur legem accuratius hac commentatione considerare operae pretium videtur 88e.

Ac primum quidem videamus, quatenus poeta caVerit, Θ locum, ubi victor celebrandus in certaminibus victoriam

adeptus erat, bis eodem nomino appellarsi. Quod maxime ex tribus primis carminibus Olympicis intellegi potest, quippe in quibus ros OLYMPICAE do industria ac studio quodam expositae sint. Ita in carmine Olympic primo postquam in v. 7 ab ipso nomine Olympiae initium copii, in v. 18

Pindarus undem locum isam appellavit, cum in uno systemate ad idem vocabulum recurrero nollet. is enim urbs Olympia vicina iam anno quingentesimo septuagesimo post diuturnas pugnas ab istis erat doleta sequo hi patiebantur novam urbem aedificari. Posteri autem poetae utraque ration confusa et mixta nomon illud sorvabant ad Olympiam significandam. Sed iam videamus cetera. In V. enim 20, ubi do horonico agitur, qui sequus Hieroni regi victoriam comparaverat, pro nomine Olympiae indarus canen , παρ'Aλφεω συτο ' props Alphoum cucurrit substituit fluvium, qui proxime Olympiam praetorfluit. Quid ρ quod statim in v. 24 λάμπει δε μι λεος ἐν ευάνορι υλυ Ἱελοπος ποικια splendet autem eius Hioronis gloria in prassianti viris Lydi olopis colonia novo artificio Olympias omon rodditum ostri ibi

15쪽

IIελono αποικία non Peloponnesus est, sed lidis, in quam Pelops devenerat, urbs Pisa Olympiae vicina, cum praesertim Oenomaus Pelopis socer in V. 7 appelletur Πισάτας pater scit Hippodamias). Itaque in uno eodemque systemate

Versu septimo usque ad Vigesimum quartum poeta, postquam initio Olympiam, ubi Hiero Victoriam curulem consecutus erat, nomine proprio nuncupaVit, e regionis nomen sollertervariavit, ne semper an dem appellationem recoqueret. Iam vero, si ad finem carminis considorandum transibimus nam in initio soro et fine epiniciorum eae res, quae ad certas, quarum in honorem composita sunt, victoriarum OecRSione Spectant, X ponuntur, in v. 92, ubi do Pelope

divino post morion honor Olympia culto agitur, legimus, qλφεου Ποοὐ κώθε ς'. Hic quidem poeta non veritus est eadem fere appellatione, qua in v. 20, lympiam significare, cum duo interiacerent systsemata inter utrumquo locum. Verum in V. 111 denuo per ambages nomen reddidit, ubi verbis παρ' ενδείελον Κρονιον Olympium contineri nemo negabit,

cum Cronius appullo tur collis, qui proxime Altin planitiem supra Olympiam assurgit. Quod si vorsum 4 diligentius On- templati orimus, hic quoquo signum Olympia deprehendemus:

τα 'Oλυι πιάδι ni ν δ υό/ιοι senim dictum videtur pro 'Oλυμπιας ἐν ρό/ιοις. Ita quo si totum carmen uno obtutu percurrim US,

cum quinque diversis inter se appollationibus unus idemque locus significatus sit: v. 7 ολυυπία, V. 18 IJίσα V. 20 παο λφεω. V. 24 ευάνον Λυδου λοπος ἀπο- ti, V. lli παο 'ευδείελον Λοόνιον, perspicitur, quam diligenter illam legem, qua ne nomen idem intra unum systema repeteretur, cavebatur, Pindarus observavorit. Tantum autem abest, ut hoc Variandi studio ad contortum dicendi onus poeta detrusus sit, ut divino a no artificio Olympiorum scaenam tamquam ante oculos nobis ponat atque Alphoum fluvium, Altin planitiem, Cronium collum conspicor quodammodo nobis idoamur.

Eodem foro modo in carmine Olympico tertio Olympiae

nomen Variatum est. In quo postqvum V. 9 is so ad

Victorem colobrandum impolli α τε Ιωα ι γεγιονεῖν ita cecinit, ut Olympiam significaret, poeta in v. 15 certaminum regionem momino propries introduXit cum ili vas, Nilibus

16쪽

Victores coronabantur, ναμ των Ουλυ μία καλλιστον αεθλων

monimentum Olympicorum pulcherrimum certaminum diceret. Deindo in altero systemato, ubi erculem ab Hyperboreis Olympiam oliva arborem attulisse Pindarus narrat, in v. 17 18 πανδοκον ἀλσος dedit pro Olympia, quippe prope quam esset lucus ovis patris nec minus quae leguntur in V. 22 ἐπικρημνοῖς Ἀλφεο ad Olympiam significandam insorviunt, ubi Hercules ad Iovem patrem hono iandum quinqu0nnalia illa certamina instituit. tquo in proximo quoque versu Olympiae

nomen per ambages redditum est, cum ἐν βάσσαις Λοονιου

Πελοπος idem sit atqus 'Oλω tinia. olopis enim Olympiam sive Pisam ad Hippodamiam Oenomai filiam uxorem sibi comparandam profecti memoria revocabatur simulacris illis Onomai t olopis ad quorum cursum paratorum in fastigio tompli Iovis Olympici ad orientem spectante collocatis, quae a Paeonio Mondensi, si quid om ausanias fidem tribuimus, e marmore facta erant. Itaque in tortio quoque carminea V. 9 squo ad . 23 Pindarus olympiam quinque prorsus intor so divorsis appellationibus insignivit, quod cur faceret, vix habobat, nisi easdem voces in uno systemato vel in versibus vicinis repetere noluit. Ad has pluribus illustranda satis erit, si ex ceteris carminibus Olympicis ipsos descripserimus locos, in quibus Olympiorum rogionis mentio fit. Legimus enim carminis

narum dulcem florem Olympicarum), in v. 9 κ 0ν δ' οἰνομάου καὶ IΠελοπος παρ' υορατων ταθι ευν rediens autem Onomai si olopis ab amabilibus sedibus), in V. 17 Κρονιον ναίων λοφο , qua postrema locutione Olympia nomen variari vole eo apparet, quod etiam iis, quae sequuntur, istium 'Aλgεονευρ ρεοντα Ida ν τε σεμνον ἀντρον haec certaminum regio

significatur. Simili modo in carmine OctaV per ambages rodditum est Olympias nomen, ubi exstat in V. 1 Ολυμπία, v. 9 LIίσας ευδενδρον 5 'Aλφει, ἄλσος V. 7 ἀο Κρονουλο υ, neque minus variae circumlocutiones insunt in carmino nono. Cuius da in v. 2 legitur 'Oλυι πω, in V. 3 Κρονιον παρ' οχθον, in V. 7 ἀκρωτηριον Αλιδος, in V. 18 παρα Αλφεουρε εθρον Nam certe poeta, cum in V. 6 animum suum assatur:

17쪽

randumquo importiro vorti com Elidis talibus telis), ad Olympiae

si vo Pisae laudem colebrandam aggreditur, cum praesertim addat: n δή ποτε Λυδος ῆρως Ιελο ν ξάρατο κάλλιστον ὁνον 'μποδα ιείας quam sim Lydus horos olops sibi xemit pulcherrimam dotem ippodamiae); Pelopis dotem autem Ρisam fuisse iam antea docuimus. Plura possunt afferri exempla ex carminibus Olympicis ad domonstrandum, quam variis appellationibus indaruscortaminum Olympicorum rogionem ornaVerit; sed ne unum quidem reperitur, ubi ad idem nomen intra unum systema

recurrat.

Transsamus igitur ad carmina ΡΥΤΗIO considoranda, quae, cum ratio in iis eadem sero sit atquo in Olympicis,

paucis absolvi possunt. Quorum carminum in quinti V. 19-20 cum Victor beatus praedicetur κλεεννῆς ευχογῆδο παρα IIυθιάδοc πποις λεον famosa iam sex Pythiade gloriam quis adeptus)ot in hac locutione nomon Pythus iam insit, in v. 29 eo artificio redditur, ut Carrhotus Arcesilai regis auriga dicatur ωδατι Κασταλιας ξεν ολις hospitio acceptus ad aquam Castaliae). Nam cum fons Castalius ad radicem montis Parnassi profluat prope Delphos, orbis δατι Κασταλίας Pytho ipsa significatur. Nec minus huc spectant, quae leguntur in V. 36 εν κοιλο-πεδον νάπος Θεου Apollinis enim, qui hic nudo deus appellatur, sacram urbem Pythonem in carminis Pythici soxti versu nono Pindarus ipse σπολλο νέαν νάπαν nominat. Cumque praeterea auctore scholiasta ad Iliad. II bl Pythoni antea nomon IIαρνασσία νάπη esset inditum, hic quoque κοιλοπεδον νάπος θεου Pytho ipsa esso videtur, praesertim qua in urbe currus illo hoc loco memoratus, quo Carrhoius Arcesilai victoris auriga victoriam adeptus erat, Apollini esset suspensus atquod edicatus. Quid in v. 39 nonno sollertor indarus nomen Pythus ita variavit, ut per adiectivum IIαρνάσιος urbem significarot Corto enim illud Parnassi una tectum τεγος Παρνασιον), in quo retenses signum aliquod statuerant, suit unus ex Delphicis thesauris, qui in cribolo, qui dicitur, ad Parnassum montem erant siti. Iam vero ne in V. 64 quidem poeta ad appellationem iam antea usurpatam Ocurrit, quam

18쪽

quam denuo Pyllius mentionem facit. Nam 3 ιυχον illum ιαντηιον, quem Apollo colit, intellegendum osso Pythonom, quippe qua in urbe esset clarissimum huius de Oraculum,nem negabit. Eadom diligontia Pindarum, o Pythonem bis sodomnomine vocaret, ita880 inveniemus, si ad carmen sextum considerandum accedemus. Nam iam in v. 3 illa urbs locutions minus usitata insignitur. Osιφαλὰς enim ἐριβρομου Θονος

proprio quidem lapis est Dolphis in sacro loco, qui modius mundi universi habebatur, positus, verum hic non illo lapis sed Ρytho univorso intollegenda est. Anto Pindarum autem hanc appellationem nusquam ad urbem Delphos translatam l0gimus, cum apud Homerum ὀμφαλός nonnisi do hominum umbilico medioque scutorum loco minonii dicatur si semel tantum in dysso I 50 Calypsus nympha insula Ortygia nominetur ὀ3 φαλος θαλασσης. Itaque verisimillimum ess videtur Pindarum Vol alium poetam lyricum primum hac locutione Pythus nomen Variasse, ut maior sibi dicondi copia suppeteret. Quod si verum sit, id, quod initio statuimus, mirum in modum firmetur, cum ex hoc potissimum appareat, quibus artificiis lyrici

repetitionem eiusdem nominis vitaverint. Nec minus in V. 8-9, ubi legimus ἐν πολυχρυσεο πολλωνία νάπα, ythus Omen, ut iam antea docuinius, per ambages redditum est, cum praesertim illa urbs propior multos thesauros ibi exstructos perapte

dicatur auri plena. Sed iam in v. 18 indarus Pythus

nomen sollerter ita variavit, ut carmen suum gloriosam curru partam Victoriam Κρισαίαις ἐν πτυχαῖς formonibus

hominum denuntiaturum ess caneret. Neque enim Crisseae illa valles hoc quidem loco quidquam aliud esse possunt quam Dolphicae convallos sive Pytho ipsa, cum certe non rissae in urbs Vicina, sed Dolphis, ubi certamina fuerant, inter comissantes amicos gloria victoris Pindarico carmine celebraretur. Quantopere autem novas circumlocutiones poeta in deliciis habusirit, maximo ex eo colligitur, quod ne in V. 49 quido priorem

appellationem repetit, sed ἐν ιυχοῖσι Ιιερίδιον in penetralibus Ploridum sapientia floroma hrasybulo victor decerptum esse praedicat. Neque nim dubitari potest, quin pro Delphis elegantissimo lenetralia rausarum substituta sint, quippe

19쪽

quam1m, ut Apollinem comitantium, sodes sesso Pytho. At cum no uno quidem huius carminis loco Pytho nomino proprio appollata sit, indarus his variis locutionibus non ideo, quia

idem nomen repetere nolebat, sed casu u8us est, Sicut nos quoque, si pluribus de aliqua re agimus, non adem usque appellatione eam notamus. Quod primo quidem obtutu rectum vidori polost. Sod initio huius carminis accuratius inspeet cognoscemus in v. 5 inesse Pythus signum, cum IIυθιονnto certe

nihil aliud significo quam eum, qui Iucto vicit. Itaquo hoc ipso exemplo statuisso sibi indatum regulam illam supra

memoratam mirum in modum comprobatur, quia postqu'm thesaurum carminum, quibus victoris genus Delphis colubratum

erat, Pythionicum appellavit, Pythus nomen, quod ei invocabulo illo inesso videbatur, repetere Veritu8 St. Quocum consentiunt qua legimus in carmin Pythico decimo in v. 4 Iucto , in V. 8 o Παρνάσιος ιυχοc in V. 15im Κίορας rhroαν. De adiectivo Παρνασιο iam supra diximus, Verum etiam verbis sub Cirrha rupo Pythonum significari

loco apud Pindarum inspocto nomo nogabit, cum hic ducertaminibus Dolphicis agatur set Cirrha urbs ab urbs Pythono

proxime afuerit. Iam quamvis omnia perlustromus carmina Pythica, nullum tamen ut investigemus continget Xenaphim ullius

appellationis Pythus aut in stropha eadem aut in Systemate eodem repetitae In uno carmine Olympico secundo Pindarus postquam in V. 39 Pythonem ipsam commemoravit, iam in V. 49 ad id sem nomen securrit; sod cum inter duos illo locos non solum tota stropha intersit, sed etiam novi systematis initium factum sit, rogula illa minimo labefactatur. Restat, ut examinomus num indarus undom dicendi

modum in NEMEAEIS DISΤHMICI carminibus servaverit;

quamquam non eodem studio et amore in his, quo in dis Olympicis o Pythicis, ortaminum fgion om opinxit. Quod nescio utrum factum sit, quia Nemporum et sthmiorum aestimatio minor erat quam Olympiorum o Pythiorum, id quod Pindarus ipso significat in carminis Nomoae decimi v. 32, an quia ipsa illa regi fluviorum ut montium amoenitate

20쪽

minus excellebat. Neque tamen non una alteravo circumlocutio speciose ficta his in carminibus occurrit. Sano in carminis Nemeaei alterius v. - legimusMsμαίου εν πολυυs νηr i Λιος αλπει Nemeaei in celebratissimo hymnis Iovis loco pio nomine proprio Nemeae quo in v. 23 demum urbs Vocatur. Nec minus quarti carminis Nomeaei in v. 17 indarus Nonaeae nomen verbis Κλμοναίου an γωνος Variavit, postquam in V. 9 emoam iam ipsam memoraVit. Nam cum Cleona0Os, a quorum urbe lucus Nemeaeus non

longe aberat, diu praesidos ludorum ibi apparatorum suisse ex scholiasta p. 25 et 26 Boockh o Plut Vit Arat. c. 28

compertum habeamus, dubium non est, quin Cisonaeum illud certamen, unde Oronarum sertum carmine suo victori deduci Pindarus gloriatur Nemea intollegenda sint. Accedit, quod carminis decimi in v. 26 Nemea nomine pr0pri appellata poeta te iam victorem σερινοῖς δαπεδοι ἐν 'Adoaστε so νόsseu coronam adeptum osse in v. 28 praedicat. Quibus orbis urbem Nomoam continori officitur ex iis, quae apposita sunt ἐν ' Ἀδρασrείω se ob Nam cum opto illi heroes ex Peloponneso contra Thobas prosecti apud Nemeam consedissent, et relis morus, Lycurgi filius, dum Hypsipyle Serva, cui curandus puse serat traditus, illis sontem ostondit, serpente esset necatus, Adrasto Argivo auctor in pueri honorem Nomea condita esse feruntur, et certe postea quoque Secundum logo ab Adrasto institutam curtamina disposita putabantur. D sindo in V. 41 Pindarus donia per ambages nomen Nemeae rod dero maluit, ubi victorias maiorum listaei numerans

eas 88e, quas heae gens Nomoae adepta erat, quis non sentiet, si quidem ea, qua supra o Cleonaeorum incertaminibus Nemeaei praesidio Oxposuimus, perponderit 3 Consulto autem Nemea nomon tribus his ac diversis locutionibus a indaro expressum sesso clarissime ex eo concludi posse videtur, quod Isthmi quoque nomen quasi cum Nemea communicatum ter diversum in modum reddidit in hoc carmine quippe quod non ad unam certamque victoriam praedicandam