De Pindari studio nomine variandi [microform]

21쪽

scriptum sit, sed ad ἐπινίκια Argis celebranda post universas victorias, quas heae gens plurimas et in Nomsaeis et in Isthmicis certaminibus reportaverat. Ita quo indarus postquam in v. 26 hsaeum si omeae et in Isthmo coronam cepi 8se narraIit in V. 27 28 accuratius Oxponit ter illum et in sacris campis sociandum Adrasteam logoni ut in maritimis portis εν πον roι πυλαισι vicisse. Ubi ut sacri campi Nomea, ita maris portas intellegendae sunt Isthmus, per quem acceSSUS ad mare Aegaeum non secus patet atque ad Ionium. Neque minus ubi tertium Nemeaeorum certaminum montio fit, Isthmi quoque nomen novo artificio circumscriptum est. Nam in V. 42 per verba Κορινθου εν μυχοῖς Isthmus significatur, cum

Corinthus ipsa in Isthmo sita osso o Corinthii Isthmicis ludis

praesiderent. Neque amon adem ubiquo diligontia atquo hoc loco, ne ad nomen antea appellatum regrederetur, indarus cavit. Nam cum carminis Nemeast sexti et in v. 12 et in v. 20 Nemea nomine proprio appellata sit quamquam repetitio non in eadem stropha fit, tamen das huius orationem paullo

minua accurato limatam 88 concedendum est.

Simili modo Isthmi nomon poeta in carmine Isthmico

tortio repetivisse videtur, ubi legitur in V. 1 ε βασσαισιν IIcts ου δεῖαι ενω στεφάνους in convallibus stlimi adopto coronas , cum in v. 20 eae, quibus hodie utimur, oditiones hanc praebeant lectionem uno codice Vaticano secundo fir

διεὐκειν copiam enim aperuisti Isthmiis vestras virtutes hymno

prosequendi). Sed illic agitur de Isthmo ipso, hic do ortaminibus Isthmicis, et praetero duo illi loci novi systematis initio dirompti sunt. Quodsi cum Berghi auctoritatem codicis Vaticani scundi B socuti a v. 19 novum carmen ordimur, ne minimo quidem indarus in repetition eiusdem appellationis vitanda neglegentior videtur fuisse. Quanto enim studio alibi sthmi nomon per ambages reddere studuerit, intellegitur ex eo, quod in eiusdem carminis V. 37-38 Neptunus, qui Melisso hancratshmicam victoriam tribuerit, dicitur ὁ κινητηρ γα υγχηστον οἰκεων καὶ γεφυραν Ποντιάδα προ Κορίνθου τειχειον. Speciosissimo invento hic Isthmus locutions

22쪽

, pons marinus ante Corinthi moenia insignitur, cum per Isthmum prope Corinthum situm tamquam per pontem in mari actum o Peloponneso in Megaridem et Atticam satur. Quoniam omnibus his exempli satis demonstrasso mihi viduo in locis quidem, ubi laudanda victoria erat parta, nominandis Pindarum eiusdem appellationis repetitionem quam

diligentissime vitasse, nunc Videamus, num regulam illam supra memoratam in patriis quoque Victorum urbibus appellandis servaverit. Quas potissimum una cum victore laudibus offerri nomini mirum Videbitur, qui reputaverit veterum hominum sententia omnes cives tam arte, ut ab ea divelli nequeant, cum patria coniunctos 88Q. Ac principom quidem in his locum A EGINA tonsi, cum ex quadraginta et quattu0r, quae nobis servata sunt, opiniciis quarta par Aeginenses celebret Victores. Praecipue autem in enteis, quippe qua non procul ab eorum insula aborentur, robur et virtutem suam Aeginetae praestitisso vid sentur; nam Nemeaeorum carminum plus quam dimidia pars in viros, qui oriundi erant ex praeclarissima illa sacidarum insula, scripta est. Tunc quasi auream aetatem Aeginetarum reipublica fuisso setiam x artis fingendi monumentis, quae initio huius saeculi reperta sunt, compertum habemus. Egregia enim illa simulacra, qua stantia illic in fastigiis simpli Minorva Αὐginensium heroum lacta illustraro putantur, nobis monstrant, quantopere artes tum in insula Aegina floruerint. Cuius magnitudinis et splendoris, qui quidem paullo post anno quadringentesimo quinquagesimo sexto ab Atheniensibus exstinctus est, imago ad animum nostrum refertur, si indari

epinicia perlegimus et appellationes, quibus Aegina insignitur,

consideramuS.

Quam eleganter carminis Olympici octavi in v. 20, ubi victor praedicatur, quia ξενεπε κρατεων παλα δολιχηρετμον Αἴγιναν πατραν promulgavit vincens lucta longiremem Aeginam patriam), navales opes Aeginetarum significata sunt In v. 25 autem et seqq. aequitatem illorum in iure exercendo

23쪽

Pindarus laudibus effert, cum insulam nominat ανδ αλιερκεα

χωραν .... Λωριεῖ λα si ταμιευομεναν ἐξ Αἰακου hanc mari

munitam terram a Doriens populo administratam indo x Aeaco). Nempe ipse Aeacus, Aeginae heros, iustitia laudo

tam clarus sui apud omnes Graecos, ut in numero infororum iudicum collocaretur. Nec minu in V. 1 Aeginae nomen, quamquam minus Sollemniter, per ambages redditum ost; nam adverbium δευρο hic de eo loco dictum ost, do quo sermo fit, i. e. de Aegina, quam ad insulam Neptunus Aeacum Τroia ope eius condita aure curru adduxit. Sed etiamsi quis nego simplici hoc adverbio indarum ideo usum esse, quia nomen Aeginae repetere noluerit, - mihi quidem δευρο illud audaculo dictum videtur, cum haec da non Aeginae, sod Olympia cantata sit, ut Boockhius ostendit tamen in ultimo carminis versu poeta Aeginae nomen artificio quodam roddidit Iovem, ut victorem set πολιν patriam eius urbem)benovolentia amplecteretur, implorans. Simili modo ne ad priorOm Aeginae appellationem reverteretur, indarus in carmine Pythic octavo vitavit, ubi

Αἰακιδα θίγοισα νασος iusta civitate insignis virtutes inclutas Aeacidarum nacta insula), in v. 38 πάτραν Μιδυλιδαν, quorum ex gente Victor erat, in V. 65 ικοι i. e. in Victoris patria, ubi iam antea in domesticis certaminibus gloriam ad optus erat, in v. 98 θινα φίλα μιαζερ. Maior autem numerus Variarum Aeginae appellationum in carminibus Nemeaei inest. Quorum in quinto carmine postquam in V. 3 insula suo nomine introducta est, in v. post victorem laudat, quod gloria decoraverit ιατροπουν, cpiλαν εν υν ρουραν matrem urbem, amantem hospitum

terram). Nam hospitalitate quoque Aeginetae praeter ceteros Graecos xcellebant, set illud potissimum inter Auacida st Horculem iunctum hospitium, quod ipse Pindarus saepius celebravit os Nom. VII 8 et Isthm V 35), clarissimum erat. Deinde in v. 15 indarus, cum Telamonis otiolo scolus Aegina in insula contra fratrem hocum commissum cs Apollod ΙΙΙQ2, 6, 1l leviter attingat, ευκλεα νασον illis post hoc lacinus relinquendam suisso narrat et in proximo vorsu vereri se fingit

24쪽

pluribus explicare, quis deus eos α Οἰνωνας pepulerit. Oononam enim vetus eginae nomen fuisse, priusquam

Iuppitor in hac insula Aeginam nympham, a qua illa novum traheret nomen sibi coniungeret, ex Horodoto VII 46, x Strabono VIII p. 375, o Pausania I 29, 2 etc. compertum habemus. Itaque in primo huius das systemate indarus quattuor prorsus inter se divorsis appellationibus Aeginas

nomen Xpressit. Proxima quidem carminis pars caret similibus circumlocutionibus, cum hic non secus atque in ceteris carminibus modiis sere omnibus poeta non de Victoris rebus, sod do fabula aliqua antiqua disserat, qua de se infra aecuratius dicemus; sed in terti systemate de integro quasi accodit ad laudem victoris et patriae eius. Ostquam igitur in v. 1 optimo iuro ab ipso Aeginae nomine ex Or8us est, in v. 45 victorem iam puerum aequale ad certamen progressos οικοι Superassct praedicat reiecta Vocabuli Aegina repetitione. Iam in v. 47 πῶσα πολις Aegina intellegenda est, cum Oeta insulae et urbis in ea sitae notione de industria confundat. Quid in V. 53, ubi Victor, quia προθυροισιν Αἰακου florum virontos tulerit coronas cum flavi Gratiis, celebratur, nonne

novo quodam artificio indarus seginae nomen reddidit pNam quamvis Aeaci vestibulum tomplum illius horois intollogi

possit, in quo Themistius victoris avus coronas Epidauricis in certaminibus accopias suspenderat, tamen generaliter Aeginam insulam poeta significat, quae mihi quidem aptissimo Asael vostibulum nominari posse Videtur, cum hunc summum intor Aoginenses heroas certe totam per insulam sancte vonerati sint. Itaque et in initio se in no huius carminis Aegina insula quaternis atque inter se diversis appellationibus insignita ost, ita ut primum quidem nomine proprio notaretur, deindo circumlocutiones pro nomine, quod repetere nolebat, poeta substitueret. Eadem insula in carmine Nemeaeo septim novis et variis appellationibus ornatur. nitio quidem, ubi generaliter de vera gloria, quam nisi dis aventibus homines adipisci non possint, disserit, indarus in transcursu seginae mentionem facit verbis his, quae versu non continentur noti φιλομολπον οἰκει δορικτυπων Αἰακιδῶν urbem cantionum studiosam habitat

25쪽

lanosis homontium Aeacidarum neque in v. 50, ubi insulam nomino proprio affatur, pluribus Verbis in laudo eius raodicanda immoratur; eruui in fine carminis circumlocutiones non modo inter se, sed etiam ab his, quae antea adhibitas erant, diversae cumulantur. Etenim postquam indarus in v. 83, ut Iovis deorum regia laus δαπεδον α τοδε celebraretur, chorum vel so ipsum admonuit, ubi Verbi δάπεδον αὐτοδε, cum haec Od Aeginae cantata sit, hanc insulam significarisacito perspicitur, in V. 85 Aeacum nominat ἔα πολυαρχον εἰ υνυμ ιυ Πάτρα Aeaci autem patria erat Aegina, qua in insula Iuppiter eum ex nympha Aegina genuerat. Huc accedit, quod poeta ad ortunam secundam Victori a dis precandam transiens Sogenem, si quidem Hercule esset Onus Vicinus, intor dolubra huius si domum habentem eliciter προγον υνευκτημονα ζαθεαν ἀγυιάν habitaturum esse in v. 92 praedicit. Qui vicus iam diu a victoris maioribu obtentus certe Aegina intellegenda est, praesertim quae propter templorum multitudinem rectissime appelletur opulenta et divina, ut uellerus monet in Aegineticorum libro p. 146. Quamquam pluribus exempli ex carminibus in Aeginensos victores petitis indarum patrias illorum nomen iterum iterumque laude affectae sollertissimo Variasse potest demonstrari, satis erit, si carminis Nemeaei octavi, qui huc spectant, locos protulerimus, qui cum facile intellegantur, non ogent oxplicatione. Postquam enim in V. 6 huius dae, ubi legitur ιος Αἰγινας τε λεκτρον nympha pro insula nominata est cum utramque rationem lyrici confundere et miscors soleant, in v. 7 Aeacus antiqua insulae appellations adscita dicitur οἰνέωνας βασιλευς. v. 13 autem Aeginae nomen

locutione πολιος περ φίλας, et in V. 4 Verbi σευ πατρα variatur.

Sed ut ne in ceteris quidem carminibus in eginotas conscripti Victoris patriam intra unum systema bis eodem nomine appellatam esse perspiciatur, etiam reliquas quae apud Pindarum leguntur Aeginae appellationes describemus. Ita

legitur

26쪽

De ogina quid om abunde expositum est. ExatilinemuSigitur, num eandem rationem indarus in ceteris quoque urbibus, quarum cive propter Victorias in certaminibus partus colobrantur, nominandis instituerit. Mirum nobis videatur, quod in quattuor carminibus in

SYRACUSANOS victoros cliptis Ol. I. l. VI, Pyth. ΙΙ, Pyth. III do illorum patria urbs indari piat sertim θniporibus florentissima nonnisi brevissimo menti fit. Quae quamquam in nulla usquam carminum parte bis eodem nomine appellata si tamen si a locutione θεθουσαν ἐπὶ κραναν in v. 69 carminis Pythici torti ot ab appellation υρτυγία in v. 6 carminis Pythici alterius discosserimus, nullo loco SyracuSarum nomen variatum est. Suspicor autem hoc ideo sactum esse, quia cum tribus illorum carminummiseronis tyranni victoriae curules colobrarentur, regi laude magis elucere quam urbis par fuerit. Longo aliter res se abs in carmine Olympico septimo, eum hi in RHODIO victor praedicando subulae quoque patria illius diligentur narrentur. Itaque Pindarus postquam in V. 14, ut solet sero in carminum introitu, ab insulae nomine proprio XOrsus est cognominibusque πάις Ἀφoοδίτας et δελίοιο νυμφα additis, quanta appellationum copia sibi praesto esset, demonstravit, statim in V. 18, ubi victorem et patrem ius dicit 'Aσίας ευρυχορου τρίπολιν νῆσον πελας υ lyόλω ναίοντας, nova quadam et tamquam a geographia potita locutione Rhodi nomon roddit. Nam triurbs illa insula Asiae spatiosae propo rostrum Rhodus ipsa St, quae contra Peraeam, quae dicitur. Cariae partem cunei sorma in mare

27쪽

promin sentem sita tribus urbibus Lindo Ialyso Camiro

excollebat. Quae urbes cum a lepolem Heraclida, qui proptes cognati necem Tirynthe ex putria expulsus pollino auctor Rhodum se contulerat, conditae dicerentur, Pindarus

ubi ad huius helois laudos transit, Rhodi noni en ita declinat,

ut illo in v. 30 dicatur τασδε χθονος οἰκισζηρ. Nam hanc torram Rhodum es8 sacile cognoscitur. Sed in v. 33 34, cum oraculum Tlepolemo ab Apolline editum explicetur, paullo obscurius oracul0rum Ore poeta Rhodum vocat

χρυ εαις ref αδεσσι Πυλιν. Hi enim verbis orationem ad

votustiorem illam tabulam Rhodiam traducit, secundum quam, cum Minerva nata esset, Iuppiter Rhodo insulae auream pluviam domisit, et Solis filii deam primi color a patre iussi sunt, qui cum Sacra minus recte secissent, malebat Minerva Athonis habitare Deinde postquam in V. 56 poeta, ubi antiquissimarum de inSulae origine fabularum memoriam redint0grat, ad Rhodi nomen recurrit, in v. 70 victoris patria νασος dicitui . Sed iam in V. 71 Rhodus denu proprio nomine

appellatur, ubi etsi non insula, sed nympha intellegonda

est, tamen cum Pindarus de industria hanc pro illa substituoro videatur, idem nomen, quod in V. 56 dreprehendimus, repetitum esse concedemus. Quamquam Si totum sero systema intor utrumque locum interesse perpenderimus, Pindarum suo quodammodo iure ad priorem appellationem recuriisse profitebimur, praesertim cum circumlocutione per Verbum νασος inserta quasi excusaverit hanc licentiam. Ad postronium auto in v. 75 poeta Solis et Rhodi nepotes urscυίαν γαῖαν tripertito divisisse narrans per ambages insulae nomen reddidit, cum patria terra intellegenda sit Rhodus, quam Sol, cum dei in division orbis terrarum absenti provinciam nullam dedissent, tum sorte ex mari sub Orientem sibi depoposcerat. Nunc ad considerandas ceterorum victorum patrias urbes

nos con Vertamus, quae, OStquam rationem et viam nomina

variandi a Pindaro institutum satis ostendimus, brevius paullo tractari possunt In carmine Olympie nono, quo Locri cuiusdam Opuntii victoria celebratur, OPUNΤΙ nomen varium in modum redditum est Post proprium enim urbis nomen

28쪽

v. 14 ha bos in V. 20 A s u ιιατί ἀγλαυδενδρον, in V. 21 φίλαν πολιν, in V. 4l-42 IIρωτογενείας στει, in V. 66 πόλιν. Quibus verbis omnibus eandem Opuntem urbem significari carmino inspecto facile intellegitur, unum si addimus, rotο-goniam hoc loco Deucalionis et yrrha filiam esse, quae cum parentibus Opunt habitabat et generis regum puntiorum auctor acta St. Nec minus sollemniter in carmine Nemeae decimo Argivorum urbis mentio fit. Nam urbem in v. 2, ut in initio sero solet, nomine proprio introductam nuncupat Pindarus in V. 19 'Αργειον τε/ ενος eleganter significans ARGOS, qua in urbem era summa religione colebatur, Iovis uxoris tamquam domum 880. Cuius deae ex necessitudine cum Argivis intercedente ea quoque ducta est appellatio, qua in v. 36 poeta Argos insignit, cum Πρας ob ευάνορα λαοι ad Iunonis fortem populum olua fructum, quem Victor Thoauus Athenis praemium virtutis adeptus erat, in terra igni usta apportatum esse praedicat. Deinde postquam in v. 40 Argorum nomon repetivit, in V. 1 denuo victoris genus laude amoturus exclamat victorii enim quot Isot τοι το δ' ἱπποτροφον Grυ floruit Proselus enim cum aliis quidem sabulis Tiryntho in urbe, aliis Argis regna880 tradatur, cumque certe poster eius diu huius urbis imperium tenerent, non potuit Argos aptius Ornari quam memorata prisca illa stirpe regia. Itom in carmine Olympico altero in Theronem Agrigentinorum regem condito putriam victoris urbem modo . ' Ἀκράγαντος, modo V. 9 ερον οιγιηρεα Ποζαμου, modo V. 14αρουραν πατρίαν, modo V. 91 Ἀκράγαντι, modo V. 93 πολιν

dixit indarus. Sacrum auto in fluvii domicilium diciturACRAGAS in v. , quia urbs tost ipso posita in Pyth. XIII

et seqq. ubi eam alloquitur: καλλίστα sorεῶν πολίων . . . , T 49aις επι 3 ιηλοβοτου ναίεις κοάγαντος, ad fluvium eodem nomine insignem sita erat.

Praeterea in carmin Olympico quinto, in quo VictorisCAMARIN o urbs oriundi laudes insunt, legitur in V. 2

29쪽

urbo duas sacra nominari, ut haec maior Verborum magnificentia ornetur, iam supra StBndimus.

In carmin Isthmico primo in Thebani victoris honorom composito, ubi inVenimus in V. 1 ματερ ἐμιά, χρυσαοm Θηβα, V. 0 πατρίδι, V. 15 Θηβαις V. 25 ρεέθροισι Λίρκας V. 58-59εΠTaΠυλοι ς Θήβαισι, quod in v. 15 0 5 ad ΤΗΕBARUM

nomen recurritur, cum utramqu0 repetitionem circumlocutio interposita praecedat, mirum non St.

Paullo maior dubitatio nobis eo movetur, quod in da Pythica quarta, qua Vel longissima omnium Pindarus Arcesilai CYRENARUM rogis victoriam curulem illustravit, quamquam

saepius de urbe ipsa agitur, haec eodem Semper nomine appellata est. Nam cum nomen Cyrenarum proprium et v. 20 v. 62 et v. 261 t v. 276 o v. 27 deprehendamus, quod ultimo loco duo tantum vorsus inter easdem appellationes intersunt, molestum sane videbitur. Itaque quam Vis V. 277 Pindarus novi systematis initium sumps serit, tamen concedendum est poetam non quidem discessisse a lege illa, quam eum statuisso sibi cortis argumentis demonstrasse nobis videmur, sed quia Cyrenaica sabulae, si quidem illis temporibus iam eXcultae erant, ei parum erant notae, nullam Pindaro facultatem suisse urbem maiore verborum ornatu nuncupandi, nisi ad vulgares confugeret locutiones. Quae sententia eo firmatur, quod ne in proximo quidem armine in eundem regem scripto nisi in v. 49, ubi oneralem appellationsem πατρωίαν πολιν invenimus, Cyrenaium nomen ullo modo variatum est. Inoiusdsm libri da nona quidem, ubi legitur . 4 τρανας,

V. 6 παρθενον αγροτεραν, V. 13 κουρα χνεος V. 18 Λυραναν, V. 56 ευκλεα νυμιφαν, V. 61 φίχας Πο ι ατερος V. 69 καλλίστανπολιν V. 73 Kυραναν, V. 9 πολιν τανδε, indarus non sustra maiorem dicendi ubsertatem et copiam ita appotivit, ut non solum ipsius urbis laudes exornaret, sed etiam urios nymphae Cyrenes casus nempe ut conditricis artissimo cum urbe coniuncta enarraret; nec tamen per Omnia carmina hanc rationem sequi voluit posta, ne eodem artificio repetito taedium moveret.

Ex ceteris urbibus xquisitioribus orbis instructas sunt hae:

30쪽

v. 59 εν ἀστει Ιειράνας. ORCHOMENOS Ol. XIV, 4 'χομενου V. 19 α ινυεία. Ubi ut indarus nusquam intra unum systema idem nomen repetivit, ita ne ex reliquis quidem carminibus eiusmodi repotitionis exempla afferri possunt.

Quoniam quam variis appellationibus indarus omnium sero victorum patrias urbes OrnaVerit, ostendimus, nunc idendum est, num in ipsis quoquo Victoribus laudandis, noeodem nomine bis uteretur, diligenter caverit. Qua in re non mirabimur, si non eandem dicendi ubertatem adsecutus QSt, cum poeta minime potuerit nova victorum cognomina parere. At tamen hic quoquo legem illam sibi statutam SerVRVit, cum nomina propria patronymicis ot locutionibus a Vincendi modo petitis variaret, adeo ut exordio fere a nomine victoris proprio facto eum aliqua circuitions significaret et longior narratione interposita easdem repeteret appellationes. Quam ad rem penitus perspiciendam non alienum videtur paucis de composition Pindari carminum agere. Ex quo enim tempore Rudolsus ostpha veterem illum sirpandri νόsto carminum septifariam divisorum ex quodam apud Pollucem loco repetivit et hanc, quae olim antiquissimis lyricis certa lex fuerat, tamquam normam etiam ab Aeschylo in canticis atque a Pindaro in odis componendis observatam osso admirabili acumino domonstravit, dubitari non potest, quin uter singulas indaricorum carminum partes diligenter internoscendum sit. Atque quamquam non omnibus in odisseptem illae accurate distinctae sunt partes, tamen hoc plerumque tenuit poeta praeclarissimus, ut initio carminis victoris laudos pra0dicaro di immortalibus non raro gratias agens vel novam victoriam ab iis procans, sindo in media parte, quae ilim nominabatur 4 4s φαλός, pluribus verbis