Theocritus Theocriteus, sive, idylliorum Theocriti suspectorum vindiciae [microform]

발행: 1828년

분량: 62페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

31쪽

et verus patria amor elanguissiat, poesis Graecorum oum eliquia literis exarescere coepit et eπtenuari, quippe Praecisis fontibus, unde felicissima ceperat incrementa. Forma tantum Poetae exinde operam navabant, neque ornatum eum appetebant, quinrgumentum grave deceret, sed Posthabitis rebus et sentantiis delicias sectabantur et in nugas delabebantur. Doctrina multiplitas laudo et imitandi artificio quam ii1genii fecunditato et

inventionis proprietate inclarescere malebant. Accedebat, quod .ciliis hominibus carmina sua scribebant et probari volebant tutus aevi poetae, Ptolemaeis dico aulaeque regiae, urbi denique,

quam incoleret orbis universi polluvies. Ea erat iterarum Graecarum ratio, quum Theocritus ad carmina Pangenda se accingeret, quem in Alexandrinis umorare

liceret, etiamsi Alexandriam non vidisset ). Ad virorum enim, quiit ea uri, Poeseos et eruditioriis laude florebant, modum et exemplum se co oriebant, quicunque in eodem studiorum genere elaborabant. Q id igitur mirum, si, quae Alexandrinorum propita videntur, ea etiam in Siculo nostro deprehendimus Quod certe in tot generibus elaboravit, illud in plerisque saeculi

illius poetis animadverti licet et naturae Tationique PoeSeos, qualem tum obtinuisse Vidimus consentaneum est.

Verum in hac poeseos ruina Theocritus novum genus invenit, quod a Vita communi non Plane alienum esset, quodquo animos deliciarum taedio fere captos saniore oblectatione recrearet. Carmina enim, qua Siculi pastores, et suo ipsorum ingenio, et coeli natura itaqque genere invitati ex tempore fundebant, Thoocritus imitari et severioribus legibus adstringere coepit o. Poesis enim illa pastoritia, quam spreverat Graecia bonarum artium splendore clara, rebus tunc in deterius prolapsis multorum oculos jam in se convertubati et nativus eius Vividusque color in illa et rerum publicarum et vero literarum clade mirifice splenduisso1 Non in itineinholdiim, itantum adjumenti accederet periclitantibus Theocr1ti caTminibiis, si Alexandrinas ille accenseretur, quapropte erim ex illorum serie eximere Daratu . Hi . Verum e seqMentibus, ni fallor, patebit, lieocritum sonte Patriae linguae patri

Tlimque moritur puro et iucDTrupto inusisse V non quidem is omnia εmuli. tamen, Neque ero sui aevi prorsus dissimilem esse. Ipusc. Acacem. I. D. I. Sqq. Nacntrage u iriger Ol. I p. 526. seqq.

5 ACcinata et Histore nutus rei explicatione post Natatum sinprobisione sitiira aridata si persedeae possi miis Daphnin Diomnm,Stesichorum, quos tanquam carnainis bucolici inventores lauaant Diodo. vii Sic Allieitasus et Aelianus, nihil myrser

32쪽

videtur: more igitrer mirum est, ea potissimum Theocriti carmina, quae pastorem simplicitatem ito sIne itidicio imitarentur, aequa- lium Plausum prae ceteris tulisse. Similibus virtutibus sese com inendabant in ejusdem poemata, quae ad Sophroxiis fere emem' pluininsminum tenuiorum mores vitam quo diligenter et ingeniose adumbrarent. Ab hoo carminum genere, moti in scholae tenebris elueuhruto, sed ad vitae veritat m composito, bucolici nomen accepit Theocritus ν' reserebantur autem ad βουκολυκὰ illa quo'que Poemata, quae coloributa saltem o rustiea vita petitis itereri tur Adeo enim sibi placuisse vidotur ille in hoc genere, ut 'BIiis intiam urgumentia. prorsus a vitae pastoritia seiunctis stilo bucolic novam gratiam acquisere studeret Praesertim quMm i Melligeret Poesin bucolicam non certo quodam consili ad strict m, sed ludi ingeniosi et elogyntis ex uis satis date Pute ι- tinua dctiinriptam, vel maxima non adversari varietati. Ab Theocritu quem ucolicorum primum declaravimus, eundem etiam ultimum fuisse contendinavis Bionem enim et Moschum ne mihi objiciant, quos ferri bucolicos probo seio. Sed rematorius nugas composuerunt illi et fabellas mythicas , luco 'lica, quod equidem sciam, nulla; neque id Mausonem, OV Uris i 'ν fugerat, qui postquam contra i Ensteinium non in forma. Θxtiana quaerendum esse o βο--κον defendisset, Bionis et oschi bucolica carmina interiisse contendesret L in hoc

certa Cum adversario consentiens, argvinenti vero bucolici nulla exstaxo utriusque carmina. . . Sed quis, quaeso, bucolicos nuncia

'avid illos Scilicet Suidas auctor est, locupletissimus une O tduodecim aut plura saecula testic Sed ipsi, inquiet forsitan aliquis. bucolicis se inserunt poetis Namque oschus Bionem in epitaphio v. 11 βωκολον dicit, ejusque fistulam v. 52 cs. v. 8a

commemorat denique se ipsum αγω βω-λrκας non eripertem

dicit, 'quippe illiust discipulum. Atidio P sed liceat interrogar ,

'lunnam in re naturam bucolicae poeseos confineri iII crediderit. Ut interiisses illorum carmina vere bucolica mihi tersuadeam,

nunquam dducar adeo enim reliquis id aetatis Poeniatis natura sua Praecellebant carmina Pastoritia, ut lectores prae ceteris ni

lexisse videantur Sed quod scriptum plurimi lectores appotn-bant. illud exemplarium raucto numero ab intμritu tutissimuin erat. Nirum itiam isto inter tot fragmonta librorum operditorum reperiri nuthun, quod Bionis aiat Mosch βουκολωσμιν decerptum appareat. Itaque e Parte saltem, puto, auctor Are-

33쪽

thusae mmaculae, verum vidit. Sicilissitant enixa armina illa, ut Plautino verbo utar, sive dialacrum spectes et dicendi genus,sivo figuras Et imaginos, sive mythos etiam et locorum situm. Atque hoc sensu se ipsi bucolicos dicer. Poterant. Sed laura Theocritus in plerisque carminibus, etiam si non essent MM- menti bucolici, colorem certe hucolicum servasset, qu- φeundem illum colorem Bion et Μoschus ubique assectassent, farcilo intelligitur, Hylli nomon fero in altora cillam carminia -- colici significationsem abiro potuisse id quod temporiun deo εμ

Nec tamen proxima aetate Virgilius enim elogas h scripsit carmina sua bucolica, siquidem si ipso nomen Profectum est certe idylli nomine abstinuit abstinuerunt eodem Cain innius et Nemesianus, quos tanto post Virgilium intervalloioximos et solos bucolicae possi operam navasse iuro miramur. Renum scentes autem litMά incredibile bucolici generis studium Excitarunt, cultum illud a viris clarissimis, Patrarcha Boccaccio, tario, antuano, aliis, ut XXXVIII poetam earmina CLVI bucolica anno DXLV odoret Oporinus. Pnimus autem saxecte memini Eobanus Hessus idylli nomen ad buciolicum cammeri transtulit et post eum Bruno Seidelius, uterque fruatione Germanus quorum encomplum Eouli Min recenia es. Notatu tamen dignissimum, ex Italiam hodieque eclogae Didyllia nomina hoc discrimina Pre petuo usurpari, ut eclogae eodem metiagesnere idyllia versibus varii composita carmina dicantur. Varrietatis igitur notio in hoc vocabula non Plane abolita erae Vir

Quam vim ea, suae hucusque sunt disputata, ad carminum heocriti integritatem defendendam habeant.

Interposita codicum fide ac tostibus pro re nostra excitatis Plurimis, magnamque partem sat locupletibus, en que literarum eo ueVo quo floruit Theocritus, ratione et bucolici carminis 3 Quantum ad dialecti im, etiam Theoerito βουκολμώοτερους

dixerim, qui quamvis rarissime Siculium exuis e videatur. Oschus poesii suam Doricam dicit aliquoties III. 12. 18. Q. ast3.

AuCtor igitur speciem a genere distilignit et sigailsicat esse alia etiam idyllia, citon bucolica.

34쪽

natura explicatis id certa nobis videmur a eculi, ut ad salina lego sat epe proVocasse iudices appareat, quorum seritontiis magnam idylliorum partem obelo oonfossum videmus. Νυ luctenim ex idylli nomine, neque o carminum variMate et disere- Pantia amplius argumenta peti Poterunt ad damniinfla Thooeriti carmina non bucolica. Quapropter carmen XVI, 1ub Oexhar- Edit Apollon. p. a 3 iamluam do tripode di inuat, r-- aeriim Post Bassovium V Cl. mo verbo Uidem defend- NeaWartoni contra id. XVIII suspicionendi haustam e veri. 43, Mixefutem opus esse videtur, ne Schwebelli etiam in-uingsomniarenda imitation Cantici Canticorum refellere cogam NMi iugis dubito Κηρεοκλεπτην aut L in ramosis tribuere. Porro argu mentirualtem causa non amplius damnabimus 'AD V, neque ear-

immo postremum illis in Adoni carmen, Analorh-te inore scriptum ut neocrito abiudicemus, ilia' nutio cogese videtur. Sed nondum, quam Euso imus causam, parminius. Alia enim mimina conferunt thun in reliqua cartana, qua hic tio uti i-inus, tum in illis ipsa, quibus auxilivi in Prontine reieci dant,

bus ferre conabamur.

Da indietis, quibus Viri .do et L carmina arro Theocritea a suppositiciis discerni ius aerunt. Praecepta quaedam universalia. x eii oldus, nam cum eo hic praecipue agendum rit, Vmpriora idyllia in antiquissimis codd. fuisse sibi persuasit ideoque ea praeter XII et XVII genuina declarat. Ad XVIII enim

carmina κstare Scholia Vetusta, eademque etiam in editione principe Esso simul in lucem emissa. Verum ut taceam, rurissimos esse codices, qui nec Plura nec pauciora quam XVIII idyllia, eademque illa, quae editio Princeps, contineant, silentio etiam 1 Ex Orientalium imitatione millia in Theocrito esse explicanda post Staeu dilatum et alios contenes etiam Augusti . l. in erooemio Ind. lecti aestiv. 32o is, sed non ego credulus illis .

35쪽

M Prantemittam scholiorum auctoritatem, quam qui tribuunt illis, acerbe perstrinxit Spinnius codice, quem sibi finxit Rei oldus, antiquo illo tam parum confisus est ipse, ut duobus carminibus, XII et XVII, quae ille agnosceret, notam inureret,

unm contra carmen genuinum ex illo genuinorum an ne Exu

lare fateretur. - Idem ad Virgilium Provocat, qui genuis' Theocriti idyllia sit imitatus. At quo jure spuria judicabimus ea carmina, quOrtini ab imitatione abstinuit Virgilius NMI α ille locum e carrum. XIV et XV, procul dubio genuinis, in mum um convertit. Quam vero proposuit Reinholdus hujus rei en cusationem P. O , eandem cur aliis carminibus impertiri notait, quae .gis etiam ossent a Virgilii consilio aliena Vereor etiam, ut recte negaverit abesse a Virgilio posteriorum Theocriti arminunt imitationem non enim dubium quin elog. II. 18 illo eripresserit locum Theocriteum XXIII. 28 seq. non vero . M. Confer Praeterea Eulog. H. v. 56 et Idyll. XX. S. Eclog VIII.

3O1 seqq. et Id. XXIV. I seqq. Eclog. VII a et Id. XXV M. Eclog. V. 6 et Id. XXIV. M. Etiam idyllii XIII, quod damnat Reinboldus, initium aespexisse videtur Virgilius es.

Verum Rei oldus omnino ea carmina Theocrito abjudicanda esse sibi persuasit, quae aut colorem prae se ferant ab illis idylliis, quae ipse habet genuina, alienum aut ad genus aliud sint referendas aut dialecto noti D0rica sint scripta mediocria denique et male facta p. 44 . De generibus poeseos Theocriteae salix mihi video in prioribus disput .se. o probavit ille,

ne quisquam Probare poterit, Theocritum intra bucolicae oe seos tetminos ubstitisse, quos iusto etiam angustius contrauero Solent. Cur, quaeso, statuendum putemus, quod Siculam ille

Poesi sectatus sit, eidem alias causas alia ratione tractare non

licuisse Scilicet Theocrito carmina non bucolica derogari jubent, quod bucolicus tantum poeta sita sed bucolicum tantum esse eum dicunt inde patere, quod adulterina sint reliqua erus carminal Hac profecto argumEntatione mimica etiam carmina omnia Theocrito denegari potuissent. Neque tamen sibi constitit Reinholdus, qui non tantum XXVIII carmen genuinum declaraverit, nilnim illud bucolicum ut mimicum, et versibus Sapphicis compositum, sed etiam duodevicesimum, non audito Wartorio, aguoverit, epithalamium mere lyricum et a genere bucolico remotissimum Attamen Iaraffame et Κηρωκυπτ' an sint Theocriti, dubitat idem non enim reputasso videtur, Si ,3 iecu. lieocr. I. P. 3.

36쪽

&κας quam in xlloi' aisna o preme 'ες Muisse. NequBericesimum cariemem es νε δ ρ Ἀδά νιν dam se sit c l, at, Ahacreonticum quidem , sed mori Anacreonti si odi id mi Tica, qua scriptum est, dialecto intelligitur Causam cur a rius in codicibus reperiatur, in ii ius natura Positam sus credo.

in nonnullis carminibus Mam mento tutia prodi fraudem dicit, quum Dorica dialecto Theocritum siti em constet itaque spuria esse carmina, quae Ionicas foran a contineant, Prstes '

Quid vero, si Theocritiun Ipnica clial in coinposuisse 'am γ' contendamus Hoc ah Alea odrinas discipli a poetis non alie-ηum fuisse sponte intelligitur, Mi. Canimaevi lucu sntum con prohat exqmplum Nilii vi agiν comen neum M illi pommos generi, quod a res Ito inama cummuni se unciundi docta imitationis laudem. -ce sectabatur. QRidI in Thestorii

At in id. XI Ionicas formas, a codicibus fer alienas, editores demum intulerunt, misti haud dubie praescriptione codicis Florentini 'Tακον, est rem υδr; cui non multum trihuendum esse cum . xaminatae pnius sicubi in carminctaliquo Ionicas formas, vel paucissimas deprehendunt, ad Ionieam illud dialectum referunt, ' aut dubitati ' sestem, 'Litor ἡ ωρω scriptum sit. Equidem non miror, Theocritum, ubi argumenti natura picum color in sagitare vider tur, ad Homericas figuras et sermonem Homericum cynfugisse. . F

Hoc igitur nomine non patiae amari camm. II, XXIV XXV, tanquam 'Iων--ερα, neque XXIX duodetri-1 Neque minus tmeuage et III supparis aetatis epigrammatum conditores perpetuo inter Ionismos et Dorismos fluctuant a Th1erseidi Spec ec Symp. Mat. , e potius Phu ehnexti opinionem v Frid. Iacobsium a Theocr. XXIX, 1. δεμ carmen plaudelitibus Selitisidero saxone, eindorfici et Boethhio ad Alcaeum de xentis postmathiaeum CProgr. -Ol. Alien mi a825 tmerinannum

37쪽

oriano ceris non Mincoramν, neque omnino dialecto milici,.qm,m di divari posse arbitrox, praesertam quum olim in cam inibin vere bucolicis codices saepissimo Ionicas formas praeseserant In'quo ullum exstet id Iliun, quod Puxi et abstiluti D arismi instar haberi pos,i Quia e regionum, urbiumque Graecarum idiomatis vocabula et dictiones repetiit The ritus, non tantum in carmin XII v. 3. Ia sed etiam in 'AM Hαου ας quod eorum lausa monoo qui forte Promeritiorum verborum usum novis InaCulis 'ν aspergere velint.

' Ihsnarius, euhelitus, sari ins Jac sius, alii 'moque du-hitasset aueto vitae Theocriti, Grasce scriptae, quisquis illosuit. Simichidae in Praxagora filius illo luerit, o Dinocriti Esas ulul vigillinari constiti M. ni autem Λxtemidorus de Musa Moisit a snsint, ori nimirum intorest; neque lamen Mitimus bis initiniatis missus --- ' δ' 'VΘ-ην Ἀ-ποτ' ἐφελκυσαμ μει verregnat, Nqs ste Pomeos Theocriteue vi et ambitu in superiorinus disputavimus.

. me olor tractationis.

Sed vix unum Theocriti Garmem vehementius turgetur quam duodecimum illud. hiscia, a nobis tractatum COIo-

ad Vix. p. as 'on examinabo. Ceterum eo, quod pauca tantiam eo.

1icaa 1alecti vestio hi hoc carmine comparent, mirifice confirmari vi dentur ea, quae de lieocrito, aliorum poetamim imitatote, flispntavimetis.

sui enim rivsvium plane tissimilis, ubi alien xi exenipium exprimero voluit. Hienae dialeeti ormas aliquas aspergere statis litibuli Ploi'MsImilix est Dorismi in tragicis chori canticis ratio. Errant, mea sententia, illi Theocriti editores, qui codd. -- Iuctantibus ad Dorismum revocarunt ejus idylua est in hac o iudicium Plane penes Odd. a 2 seque in muliercularum garrularum nugis, sed in tymno donidas . 26; non enim dubii ira, quin illa verba μαλακωτεμο υπνω ex ore Ilites mari et Samioruta petita sistit. s. Casaub ad Athen P. N. . laudante Valaen ad Moui . P. 4 . B.

38쪽

t Laudibus i leti prosequuntur etiam K Verris et Harlesius Herninsterlitisins a Rinneiari. I p. 53 ad Ionicum quidem sed suaπέssinituri

Poetam carat icti illudis ient.

39쪽

. Post Butimarinum mimiconstat, πικρα si ' osse sagittas acet

Beno distinguuntur v. 6 ptino si κροτομίσεwinatisrumenim ad quodvis cotidibulationis genus, etiam casu sibi ob nientium spectat, altorum ad accessum amanti non pormissum. De impexfacto consultius fuisset taeexo desolaei hunc

usum Schasferus ad id. XIX. 8 coni etiam Id. misit. XV 4 Et quos laudat Mathiaeus Gramma gr. . 5os. a. Temporum autem variatio puetis est usitatissima. Juvabit etiam conferre usum plusquamperfecti inm Bocrito v. inis tria Id. XI. T. V. 33 93. re miri id. V. 8. πε-ης Id. VH M. X F. Neque forma ποπτε σι locum P .hsat inspicioni recte enim Graesius conjuuctivum positum esse, Dcqt; sed nec indicativi ea forma damnanda fuisset non 'ni'. hi lica tammused etiam Dorica Theocriti dialectus verri, quae pura. nunc Fantur, immo etiam βρρυτον ad verborum iu μι formathsectere solet, .. g. MVμ id. I. sal κάχλμα Ib1d. 45. VH Α

si oldu improbat etiam vocabuIum τῶν πυρσω v. Inude positum de amore inruria, o Fato, d amo, is tam igni, culis ubivis fere loquuntur pastoros in hisc idylliis E. g. III. 47. II. 34. VII. 56. Ioa cet. Et Theocriti quidem mpori- us translata vocat uti significationem convenire ne gal quidem ille, sed argum ntis non allatis rictgat. Iusto cupidius igitur sermonem carminis hujus vituperavit, nec quidquam ideo, quod hctocriti illud non esse sudeat. At Aiui et XXVIIm idyllii causa longo facilius agiis test, licet cum iuribus adversariis de Eriandum sit. Et Rein, holdus saltem fatetur, utrumquct arm n lepidum ess Et Iegans, sed Doricum et ex Sicntum saporem in illis desiderat De vicesimo prius videamus. Heinsius, Veschenarius, anis certatim ad Moschum illud aestui runt, oupius cum Reishio certe Thoocrito derogavit. Sed Reishium praetermitter sa- ius est urget enim ills a v. 7 vim verbi λυποχα, ab ipso in versum reluCtante metro illati, confutatus a Toupio in Addendis sed hujus opinioni qua Theocriti esse carmen

40쪽

cum Maiiasio. propi r schom ad Id. VII. I negat, paruanisi mendum ess judicavit aucenarius, qui Ebolion illud it . corrigi jussit: --εὐ pro σε χρητα τλώω vix recte errat enim cum W efiiadio Silv. crit. I. 4n si voci σεσαρῶς

plerumque adhasrere inimicorum affectuum notionem conten.

dit. Est primitus vexb non inest, quippe quod gnificet ostdiductum, ut dentes appareant, id quod ridendo etiam fieri solet pariter Latini verbo ringi utunturi saeps autem disa ista dici hoc verbum locis allatis docuit Jacobsius ad AGHI. Tat. 399. . Cur igitur male usus sit eo Theocritus Sed Tetenta etiam lectione ουκέτ non damnabit hoc carmen, qui

veputavErit odicum Theocriti rationem eam, quam supra exposuimus. Aherat enim Carmen nostrum a codic ejus, qui cunque vorba illa conscripsit

Μans cum Hsinsio ad Moschum regere mavult idyllium, de quo gimus, Hyenario ad oeverum p. 6 et in notis alcarmen ipsum saltes dubitante Elchstadius autem, qui in fines libri sui Adumbratio quaestionis et severum exercet judicium, causisque non additis multa damnat idyllia, hoc nostrum cum XXVII ab ingeniosiore Theocriti imitatore profectum censet Nimirum Theocriti Cyclopem imitatus sinvidetur Mansoni, quisquis carmen composuit. t non magis equidem hic agnosco imitationem, quam in carm. XXIII non enim, ut Galateam Polyphemus, amat ubulcus unicam meis xetriculam, sed soulari tantus quum eam velit, despicitur illi Et contemptui habetur; sed singula persequi longum est. Glud vero mirum videtur quod magna torti et undecimi ea minis similitudo suspiciin illis hominibus non movit dubitationem ). Verum hoc accidere solet judicibus, qui praejudicata mente in transversum acti, damnare quam incorruptori dicare malunt. Quid, quaeso, naturae magis est Consentaneum, quam in amoribus enarrandis Praecipue versari ea carmina, quae asistrum a rebus publicis et a sensibus elatioribus alienorum mores adumbrenta io proprius bucolicas po eos campus est; nequo magnam illa varietatem admittere videtur. Aut odium spem et desiderium fovent amantes, aut isto potita laetantur, aut crudelitatem Perfidiamve amasiorum detestantur Rregie haec confirmantur idylliorum Tatione. Ut enim a cEam cantantium Pastorum certamina, a quibus amorum men- Et utitur in meoisitus eadem hac potestate M. VII, 19.2 Formae et tractationis magna est etiam in idyll. V et VIII a

SEARCH

MENU NAVIGATION