장음표시 사용
41쪽
quouis auctor i genuin Tas amatorias tractati δ), quorum plexaquei crueiatus o dolores, quos procrea 'amor, non gaudias rimunt. Modo enim ab mari s ' sertam quoritur Pustia id H modo amatas Orfidiam dotestatur juv ms id. XIV 3 amori s obniti simulat Cyclops idi VI a moritur eidem luctando Daphnis id I hic dolamis puella ardor punitae messisis id M adversus amorem diuturna pervicaciὸν illic puerum amasium abreptum dieplorat Hsrcules id. XIII 3 mutuum deni ε am si in pluribus idylliis III. VII. XI)amantes mare a stunt. Id m observari icst in hucolicisulis, quae in dubiorum numero hahentur. Duodecimum enim miram amantis do reditu uor Iastitiam describit XXV Inium autem furtivam venerem, puella laustra cunctantis trepidati nem, juvenis flagrantem cupidinem vivid ropraesentat. Et obiter hic monao m hoc utrumquo armen Et ob id ipsu Theocrito vindicarct, quod parum simile veri videtur, amoris Iaeti gaudia nunquam esse a po tae nostro Exposita. Nolim
tamen hoc argumentum in m x torqvori, quasi Tha ritus omnes amoris asseCtus, quantacunquo sit eorum divsrsitas, non
ET EOSdsm saepius exposuerit. Licet enim iti III, VI o XI idylli planctus eorum, qui non habeant, quod sperent, Contineantur, es similes tamen etiam carm- XX et XXIII
Laam non mediocrem xindo Iaudam subnasci Theocrito stadiderim, quod rerum dimilitudinem tractandi varietate distingusre didie t. Non igitur dam'redum est carmen vic
oimum, quamvis simit non undecimoriantum, sed tertio etiam Vctrum etiam si spurium erecti, non tamen necesse εsEt, ut ad Mosinum Te exmtur Manaon m ei hoc tribuisse nori mirabitur, qui, minurit', quas de Moscho Et Bionθ' hucolica poΘssos
auctoribus deque eorum bucolicis sperditis Mansonis fuerit
-ntentia. Non satis autem mirari possum eorum sagacitatem, quibus Poetae veram manum ab imitatoris haud dignos in contigit. Hoc dolendum est, ejusmodi edicta auctoritat tantum judicum, non argumentorum gravitate taxari posse. Sed hisce in rebus non credam nisi convictus.
Moscho etiam carmen XXVII vindicare voluitisinsius, quo sponsor auis Moschi editionibus inseruerunt Longopetractus, Schwebelius, alii Valchenarius non Theocriteum appellat ad Roeu P. s9 manso in secunda Editione uir ne, et Theo-ix ad et v. I. I. H. X. XI. XIII XIV.
42쪽
x centius esse arbitratur. His viri quum eadem fers opponi possint, quae ad carmen XX siendsndum in m dium protu limus, unum tantum hi attingam, ut appareat, quam lubrica via procedant ii, qui coloris diversitatem invastigent Warinisnus enim in illo carmine prat cipue simplicem severumquis Theocriti leporem desiderat; at idem Moscho adscribere dubitat Manso utpote simplicius et dramatica virtutis a Moschi studio, singula colorihus vividi doscribendi ali num. Adeo igitur, Moschum a Thoocrito discerner contigit illis,
ut tertio cuidam spatium inter utrumque relictum videamus,
qui pariter distet ab utroque. - Simplicitatem quam in 'O rστρο desiderat Wartonus, in carmin XXV reperit illo. Quae ista sit simplicitas, alii vidΘant Quum nim in altoro carmin , nod ipso Wartorio tost oleat Odysseam, orculea
nobis xhibeatu coram Augiae filio certamen suum cum 1eon. copiose et ornate referens, in alter juvenis cum puUlla con4 fabulatio amatoria, ria 'utral comprehensa vix dubium MasPotest, utra in parte major sit simplicitas. Omnino autem errant, qui in omnibus ejusdem poetas
carminibus eundem color in est volrint. Non vim reputarunt illi, aliam efflagitari ab alio argumento tractationem, nec pariter omni tempore poetarum preces musis exaudiri, - αχωνευΘε -καὶ τελεΘoria δοὶ Orδοις, immo quandoquctetiam bonum dormitare Homerum. Sie hac Etiam injuria insigni Theocritum affecerunt, ut illis eum spoliarent poematis, quae tenerrimi affectus plena essent mira quo spirarent dulcedinem, utquo spoliatum illum alienum eis contenderent suavitate molliore et gratis deliciis. Itaque Rod ad colorem Etiam attinet, eodem argimientandi circulo vertuntur adices illi, quo eos circumagi supra vidimus, ubi de oeseos Theocri teae generibus disseruimus.
Sad Doricum et vore Siculum saporem in XX et XXVII idylli dosidorat Reinholdus. At illud certo utrique carmini concedendum Est, quo ab Alexandrinis istere Theocritum
illo contendit, non E schola st disciplina, verum e vita et patriae natura, lingua, moribus omnia in iis se petita. GIIoquuntur in utroque carmin Pastores Dorica dialocto do robus venero is, universe humanis nec quidquam reperitur, quod ab
illorum condition sit alienum. Quod vero Reinholdus dicit, nihil ad certum locum et tempus. TEMTri posse, illud in aliis
etiam idylliis obtinet v. c. in idyll. I X. XII LXIV. Sed
de hucolicis carminibus immerito suspectis hactenus jam reum
43쪽
ad aliud n earminum genus convertamus. Videmus enim a inimici Theocriti caermimbus unum ejungi, XXI dico. de quomino dispiciemus. Et Reinhoidos ideo damnavit, quod nihil haheat, i quo lectoris animum alliciat et Electet assentients Gerhardo Lecti Apollon p. 49 , cui plura haber videtur, quae a Theocriti elegantia abhorreant. Reliquos taceo, nam Brodaeus, qui hoc carmen nonhullis spurium visum ess tradidit, nec qui fuerint illi, nec cur ita visum sit, iudicavit; Zeunium autem hi vardilo I permitto. Sed de toto hoc gener aliter fortas o sentes emus, si Sophronis mimum aliquem superstitem legeremus. Namque si inimis illo aut vividissima et verissima hominum tenuiorum imitatione laudem acquirere voluit, id quod veri simillimum est idem de Theocriti etiam mimicis idylliis statuendum erit ). Quis autem neget, carmen hoc nostrum hac certe virtute commendari Et majus profecto aestium eidem addixerunt illixocentioris aevi poetae, qui in dylli piscatorio ad illud oxemplum certatim laborarunt. Sermonis autom sal bras in carmine corruptissimo librariis quam auctori imputare tutius Erit. Cfrto rariorum vocabulorum e re piscatoria Petitorum usum eorruptelis Pronum fuisse in aperto est.
De carminibus 'diocribus aut male factis.
In superioribus nonnulla iam attigimus carmina, quae et aliis de causis suspecta et heocrito non satis digna videbantur, 'Alτον dico, πρωτα et 'inrεrς. is igitur omissis illa nunc poematia tractabimus, quae et Inaxime, quod exigui pretii uidentur, damnari solent, et primo loco agemus de carm. XXVI, quod pessimum esse multi clamitant, adeo utra inholdus dicat graviter peccare in Theocriti nominis dignitatem, qui carmen turpissimis versibus consulum non repudiet. Idem damnantiariesius, Iacobsius, ichstadius, qui ridiculam comico- tragoediam appellare non dubitat: artonus autem fluctuatur
incertus, Condemnetn an Potius pro fragmEnt e nostri Horoinis venditet. Ecce Wartonum a mea parte stantem; non quod ego qu*que Heroinarum αποσπασμιώτιον agnoscam, sed quod ille, quamquam invitus fortasse, Concessit, carmina 1 ne Erinrnnide uste Theoeries.
44쪽
Merui .hon neotica non 'odem modes eas metienda. Quamvia enim illo henigna inynii vena Teliquos aetatis suae poeta superavit, magnam tamen laudis partem sibi deposcit et arrogat fetix il lanτων βουκολιασμων imitarib, quorum simplicem venustatem ueti leporem nativum in carmina sua transiexxo contigerit. ι υ,1 At in reliquis carminibus, quae non solum a bucolico et mimico genere, sed a Siculorum ingenio. Et moribus omninoam aliena, aetatis sua non dissimilam reperias, quae Warioni. iam sententia fuisse idetur. tuo Nescimus etiam, quid Thoocritum a carmen XXVI comis ponendum, impulerit neseimus, sponto hoc argumentum sibi olegerit necne; nam illud quidem Constat, mer Ed COn-iductos: ujus aevi poeta ex mandato versus edolassBO . quidem eo hymno inmion3sum carmen habuBrim, motus Pra , cipue L posteriore rius Paris. Vereor etiam, ne nostris potius sensibus, quam Biorum judicio carminis Pretium taxaverint ace4thi ejus vituperatores Lusus Enim verborum in v. 6 non tantopera movere debebat Harlesium, nam ignavum, quoties
talia sibi indulserint optimi quiquis scriptores ). Quod automcomicotragoediam carmin illud dicit richstadius, in tractatione dcimici nihi in Esse video res autem ipsa, cum vulgi sup ratitionibus ut qua maxime connexa et Eligion sacrata, lavinmovere Graecis lectoribus haud potuisse videtur. Lentus etiam, Puto, iudicabit de hoc carmine, quisquis cum e Callimachibymnos contenderit, qui sae inrisum ultro Captar videntur. Cons. e. g. Hymn. Dian 65 seqq. de Cyclopibus o Mercuriucarbone oblito; v. 4 seqq. d Herculis voracitate Bic Ab argumento et dialecto, uantum in nobis erat, iniuri praestitimus Hymnum illum in Dioscuros, nam hymnum non dubito cum alaeuar. Et Jacobsi appellare carmen XXII, auctorem secutus Scholiast ad Aristoph. v. v. 7II et ad Plui. v. Io . Sed Elchstadius Eum ah Alexandrino Thapsodo plurihus carminum particulis inepte consulum ait, non dissentiente Reinholdo, qui prasictrcta posteriorem pariem, qua Castoris cum pharei filiis pugna describitur, priore longe inferiorem judicavit.
1 Non inepte conferas, quae id. XVI. noster de poetis . qui tiochum et Scopam et arunt, dixit iii a Vide sis praeter illos, quos laudat ipse Harti vas, JEurip. Troad. 999. 1ooo Seidier. Obeck ad M. - . cosue etiam ipsum Theocritumiae HI.'99. 1oo raperie in verbIs δ' icistς-- t o cludentem neque minus venustus in laci cujusdam nomine est iocus ist. XIV, M. 24 sqq.
45쪽
tum illud proprium es huius autems temporis υμν σωοὶ varietate potius delectati eme vident . Nequisti vorti absimilesost, ut imi uinae. maximie Pouent hae aetata poetae, Thao b- tum, quum pangeret hoc idyllium, aliud in alia pastae fouin
omnino credam, Meriandraae exemitum mines dis opifinitur antiquitatis HomeriCae proprium. . Quia enim 'sistat, Exsuadeat, non in remotissimi tempoximina obris, sed anti his, Erudition et doctorum hominum fretimentia Borentissimas, tima quoinquami
Neque aliena vestigia usquam deprehendi nam versus a set is adeo cum Toxime praecedentibus co ructaeent, ut 4 latus, itidom pro spuriis habendi essent, si iungi ah aliena manis interpositos ess constaret. Sed quattuor,hi uersus aptissutae nos communibus TyndaridaTum laudibus ad singuior m Mo- stantiam Et virtutem Celabrandam traducatit quid igninruit QTMadum, illud sane est, quod oratione ad cilluc in criti vorsa Gest ex dium, neque rei narrandae summa hinvitex se
indicata idem in altemus partis initium cadit L si ,37 Quid,
uexo, si hujus rei culpam in amitations positam esse credamust Elonim si minores illi Minni Homerici sth Homeridis proo mixlocci xa Lx sunt Iliados aut Odyssea particulis decantandia, qua st re non est ambigendum, nihil sanct excogitar potesst,. quod j odi Thapsodiae sit nostro hymno similius . t amismodiocrite adjuvari Videtur: haec mea opimis aperet dictionia, Hori time imitatione, qua Vel in utriusque fabellas initio nominem latex potest facitoque cum mea Dahlii Antentiae conetuari potest, hymnum nostrum ad juvantis Theomiti aetatori stirentis y . . Quil quod epilogua carminis cuivis in o-
moriam Evocat Homerieoruat hymnorum laeusuIas usitati. imas non diserta avium Homo mensione, sed sententiarum etiam, quamvis fusius ea ositoin similitudine. t;
, Cont. ΙIgen ad Homer Hymn. in Apon Del. p. 37 seqq.αὶ ferae priritum est conferre hymnum in Piqwuxos Homerseum.
Ar post ana tamen ompositimi esse hoc carmeri, Pater Videtur
46쪽
.i t Casinum vix eisdihil est, inuram rhapsodum, quem auanos pannos obnaui,s autumat, hosce veratri Postremos Haria Iesi otiam judicio Elegantissimos excogitar Potuisse. ν 3. i- Λ I sinholnimes posteriore naetratiuncula judicium monuisse sumciat, poetam, quum Lynceum ea dicentem exhiboaret,ut quae nunc Iegimus, Iaude non Vituperio dignum Esse. Quia enim non videt, devitaris quum ille quam attrectar pugnam mallet, utpoto cum fortior o Iovis filio ineundam, haci trepidation non mediocrem Castoris Iaudem inesse Pugnavero ipsa ad Homer exemplum adumbrata est et profecto eodem iuro contendat aliquis, Achillis virtutem non satis illustrari ab Homsro, quippe cui opituletur Minerva, Hectorem eiu nostraseipiens, sicut in nostro hymno Pollue poriclitanti Jovem adesse vidismus. Nostri poma in ejusmodi d scriptionibus Iuxuriant, ut fortuna vario Iudibrio certantium fortitudo larescat, animiqu legentium suspensi teneantur umeri autem 'inorodibilis est 4n hisc rebus simplicitas. -
Accadimus jam ad carmen XVII, quod Elchstadio Calla
macheorum hymnorum tenuitatem aequare, jejunitatem sup axQvidetur. Reiskius tamen Callimacho vindicaverat ad . 68a adstipulantibus Wartono et Ahi Wardio Mausonio machirag etu fulgeres p. II 3 seq. stilum certe CaIlimachi referre videbatur. Sed Reishium hic quoque satis mirari non possum. Quod
enim carminis auctor aula Ptolomaicae, ut ipsi videbatur,cIiens et alumnus melius intellexisset aesicas artes, quam ut pulch rrimum locum regi suo blandiendi omitteret, pro σσον
'ναrαν, scribendum ille conjecit ἱσον Κυρηναῖαm, eahq Κηρηνα αν longa ultima scribendum fuisset, quam formam versus non admittit. Hac ipsa tamen emendation uel Potius corruptela fretus Callimachi Cyrenaei, non heocriti esse Carmen suspicatus est. Sed hujusmodi nugis refutandis tempus terer non Iubet. ΑhIWarditus itidem blanditias perstringit, quas contineat hymnus noster, a quibus Ilenum fuisse meocritum sibi persuasit. Callimachi potius hymnis stilo et tractatione simillimum ess hunc nostrum. At ejusdEm tol apaei, cujyx facinora vehementer exagitat Ahi Marditus, laudatiobglegia inest in dyllio IV. haud dubie genuino et ii
id. v passim Ieguntur illius et sorbris Arsinoa Iaudes. Aut igituli erat, quod . in illo principe ux Iaudaretur, aut st blanditiis non abhorrebat Theocritus. Accedit quod Theocritum yerisimile est ea tuisse conditione, quas penuriae necessitustine
47쪽
adulationis horrorem superare cogfreti Civilibus enis luctis et periculis capitalibus patria expuisus principis opulentissimi tutela vehementer indiguisse videtur, qua nihir obstat quoia minus sibi eum hoc carmine parare voluissct putemus. Quinimmo Theocriturai, quod . erat saeculi ingenium, non planis reformidasse adulationem facile crediderim, facitque huvisaeo fidem VI ad Hieronem carmen. Quod autem illi minus prospEr laudatio processit, non omnem quidem sed eam tamen laudum materiam defuisse crediderim, quas poetae impetum ultro excitaret aliquam autem culpae partem ad nobilo Theocriti Et ab adulatione alienum ingenium retulerim I ut carminis vitia in liberaliore poeta indylo fontem abusrint. Quid igitur mirum, si hoc in carmine Callimachum Theocritus nec vi poetica nec copia sententiarum, superavit Nequa tamen negatadum est, paullo iniquius d nonnullis carminis pcis judicasses harum rerum aestimatores. Singula quid in non pertractabo, longum enim foret; sed aliq x x me criminationes diluere liceat. Atqu in plurimorum reprehensioheni incurrit locu illo v. 8 seqq. , quo ingens urbium in regno Ptolemaei numerus Tofertur Eum nimium non putabimus post Reishium, qui recte monuit, quemvis locum, ubi homines communione aliquii civili intor se juncti vivant, πόλr dici. Neque ad historicam fidem exigenda est poetae auctoritas. Computationem ipsam aptam esse non dicam, sed nec ab hoc aevo alienam. Es onim in talibus ingeniosus lusus, quem verus etiam, non Er- sonatus uti perhibent Theocritus sibi indulsit XIV. 4 sqq. Qua de opum usu sapient et liberali protulit posta, x quominus vituperemus obstare videtur simillimus id Ilii orlocus v. 23 seqq. . Quae enim hic facere praedicatur moremaeus, ea ut omnes faciant, heocritus in id. XV aperto sagitat, praecipue vero, ut Μουωων ωοφηταzς quae verba in utroque carmine leguntur digna praemia tribuantur, ne perpetuus eos urgent sopor, areant quia vate sacro.
Mire conspirara hos locos fateheris neque tamen Calliinachum Theocriti imitator m fuissa verisimsIs est. 'Non essendam Ptolemaei patris et Berenices apotheosin, quam non heocriti adulatio sed pietas filii excogitavit; nec quaera i , meriton an secus Ptolemaeum laudaverit poeta tanquam bonum principem, quem in Siciliam redux factus nec praemii spe ulla motus celebravit in idyll. XV; silebo etiani 1ocos, quibus se prodidit ingenium felix et benignum, quoruni aliquos Dahlius indagavit; nihil denique morabor istina neptum somnium, Theocrito Chio carmen nostrum tribuentis;
48쪽
ala iis, quas modo proposui, Permotus Pergam 3yrac uano nostro inscriboro hoc idyIlium, non Pertietum quideri et omnibus numeris absoluturn, quat Clodi visum est y , sed nec plafio damnandum Et sp rnendum. Iala unum superest idyllium, quod et aliis de causis et quia indignus sit ingonio Theocriti fetus, lamnari soleat, ovdieo; in hujus cum XXIvri quamvis laudatissimi causa tam
arcto est conjuneta, ut de utroque simul nunc agΘndum videatur. 3. Videsimum quartum Theocrito erogarunt Reialus, val-chonarius Et Manso. Et Relahius quidem p. 3o tam ho carmen quam sequstis Heracleae, quam 'mposur Pisander, fragmentum esse statuita valchenarius aut m et Mans cum utro-qus conjungunt Missehi Megaram, quasi omnia o carmine quodam major decorpta et ille quid in ad quem auctorem ea roraronda puta istis Bon indicavit; ans autem Moscho tribuet non dubitavit. Sed gravissimus idyllii XXIVti, Wartono Etiam probati, vindex exstitit Elchstadius, qui Mansonem etiam a sententia sua revocavit, docens, Alcmenas moi es in Moschi carmine exprΘssos Iiquantum abhorrer ab iis, quos Theocriti ingenium ei tribuerit ne Herculis in utroque carmine andem nobis exhiberi imaginem errar igitur etiam VaIehenarium, si ad eundam licet, a Moscho diversum auctorem omnia reserret. Non minus solicite richnadius Boiati sPisandro, carminum horum auctore, sententiam Mellit. Unum tam n addam, quod miror ab Elchstadio praetermissum esss; tiamsi enim, tost Eratosthene, I sander primus HercuIsmfinxit peli leonitia indutum clavaque instructum, non tamen quaevis ad eum Merenda sunt carmina, quae in hoc Herculis habitu conspirapi, quorumque aetatem longe inferiorem lingua Coarguit Denuo tamen post illum B inhesdus illud carmen lacessivit, non gravis sanct adversarius. Quae enim illo de argumento vico non bucolicq damomeri mitatione, doque dialecto D-nim ostituenda jacta it haec omnia iis, quae in superioribi disputavimus satis confutat Vident . .
Valaenarii et Mausonis opinione d Heracleae cujusdam fragmentia tribus Te In it P. Sc egenua ad Pavasin ea
49쪽
refersn Sol carmini. Humermminus ad orph. p. 69 4 cui inesse muIta, qua bucolicae, non picae, et sequioris misnino aetatis; sint poculiaria, quapropter non posse in indPanyasin referri. Idem Moschi Megara etiam multa tavit, quae illud poema, . quod Hermanno p. 76 vel ludsch. Tecensius videtur, ad tempus sto antiquius retruder Uterit. Ita jam concidunt, quas Schlegeti id tribu HBracleae hauynsiadest fragmantis hallucinatus est, Palaesortim quum virum ejus fragmentum Brunch Analeci. III. 329 aperte Ionio diu , loci sorimum sit, quam in nostro carmino codices asper
Ss no XXI quidsm carmen Panyasi licet tribui Qua. enim Hermannus in XV drilio . invenit recentioris aetatis indicia, a nec tu illa dosunt. 4 vers. 5 καλον licet hoc Hesiodi Exemplo defendi possit, ct Hero inph. o. 8I7DV. 8κυλico, serioribus tantum usitatum; πως v. 3 pro is V. 34
arsin non ant liquidam v. 684 hiatus illicitus, v. N. 71. 75 denique vocabula etiam et dictiones Theocrito usitata B. g. --ος μωρ v. 38 ut XI. O ασπιπλαθος v. 'et IV. 573ἐκ πατερων v. O et XVI. 33, confer etiam obtestationem Tirosiae v. 73 imillimam' II VI aa; et lustrationem v msoqq. cum idyll. II. - Non igitur dubium videtur, quin hoc
carmis Theocrito cum Eustathio et Scholi ad Pind. Et ApolIon. Rhod. x stituandum sit. Quod si probavimus de XXV otiam non amplius dubitari potorii. Certis nec Reishium et oeppe. Dium morabimur, qui ad Pisandrum, Stolibemium, qui vel adissiodi Scutam extin re Hud auguratur nequo Warvionum audiemus, qui, quum simplicitate Theocriti dignissimum visum esse idyllium, idem tamΘn Odysseam olero et Theocrito suppositum esse aliis locis conisu ris S d ichnadius superest i qui cum Bechio pro Thapsodiuexandrini opusculo carm n ahondum ess fiori contendit tantum, Sed prohare Miam contatus est, plaudontibus Datilio et Reinholdo. Et primum didem illi assentior scisenti, nonia vegrum ms carmen, hei initio et fine mutilum; nec possude partium apta concinnitate cho fragmonto quidquam statui. Sedulitatem autem auctoris in parorgis diutius immorandi, quam castigat ille, non pretio quidsm is e bucolici metas
consumudineo petetidam ess Et xplicandam nullus dubito
Pellexexat eum haud dubi ad ejusmodi devorticula argumentitum poesi bucolica cognatio, ot accidit illi, quod pictoribus ac-
50쪽
- ndant, docerptu particulas Oircum iam soIitas 'faciles . poterem Exiguas illa mari uti unculiso truncari, 'ut' stmodum mala coirent lacierat corporra membra cis DE Hometri imitatione apΘrta, suam o,rpit etvlcrimarius, anihil dicam; quom enim Stesichoris . Sophronis. Anacreontis a vestigia'premfro vidimus, olim in opinis Homeri sectatorem -Esse nou mirabimur. Ita Bro nium en imitatus, ut, sius dialectum spectes, 4sIs colorem Tutionis, poeseos patriae noui plano immemorem eum misso intelligas Unum igitur super est quod Stispiciono mousre possit, Minguae Et metra ranio, quam mavissio adeo videmus displiciasso, ut ostis Callimacho vel a nebulone aliquo Graecae nequct linguae risque Prosodia ae sciΘnte. scriptum Carm n orhi M. incutum Profecia judicium, 'quo Gallimachum Gractae nosciisses haud profecto tecto significat Sed videamus, 'quas minus probentur criticis Elchstadius ipso non multum tribuit Hlorum vocabuloruni usui, quae Carminis auctor ut primus aut solus lasurpavit; recte, nam et alia exstant in nuinis carminibus Theocrito
poculiaria cons. Stur Graec ling. dialsci. p. 38O et Etatis
suae colorem duxisse Eum Cons2ntanerim. t. Hoc etiam Eputent ii, qui de grammatica Carminis ratione quaestionem BCte instituer volunt. Cupidius autem quam Tectius ichstadius perstrinxit particulam Graim v. 63 pro simplici ac positam. Posuit illud odem modo auctor Hymni Cerctris Homeri Civ. ai et similite a Mi s parum si Iliad. XVI. 593 aeque torigo hujus usus in obscuro est; menis Enim repetebatur ve*
hum e prioribus, sed sensim in oblivionem abiit vis Primitiva, edas ut eum participio etiam junetum κε reportatur He-