Doctrinae temporum verbi Graeci et Latini expositio historica [microform] : particula tertia

1쪽

Nationat Enoowmontuor in Humanitios

2쪽

COPYRlGHT STATE MENT

3쪽

TITI E Doctrinae temporum

verbi Graeci et Latini

expositio historica particula tertia

PLACE malis Saxonum

5쪽

ωc o

cI cI

rata si

7쪽

EXPOSITIO MISTORICA.

SCRIPSIT

9쪽

J eeurgo eo, quod adhue persequuti sumus, oetrinae temporum spatio a esce

iam nobis redeundum paene ad eareeres est. Priusquam enim Stoieorum ratio eo, quem expoSuimus, modo a Varrone praeeipue et Harrisio ampIisieata esset, nova aliqua, quae IneIudi in eam non poterat, temporis Iorma reperta et oriatiis mine nuncupata erat. Cuius quidem temporis vis et significatio quo subtilius a Nurnis Iinguae auetoribus exeogitata est, eo plus dimeultatis ereavit investigatoribus cius. Consula igitur adhue inlaetam aliquimus ius historiam, ut et uno tenore possemus et dilucidius eam nune Persequi. Deleetum hoc tempus videtur ab ΛIaxandrinis fuisse nomen eris oristi in iis, quae ad nos pervenerunt Iitterarum Graeearum monumentis primum apparet in Dionysii Thraei grammattea. Quod autem ad vim si signifieationem attinet, in eo quidem consentiunt omnes sere, oristo indieari indefinitum, ampus, e qua- Iis sit has indefinita vis, de ea ro admodum varia sunt et diserepantes eorum sen

tentias. Et omniurn Primus quidem Apollonius Dyseo Ius definivit am

' Loquutus quidem iam Aristote Ies est de tempore ιυρισμέν et ἀπειριν, at longe aliam ille, atque grammaticorum ratio Postulat, sub has voces vult notionem subiectam esse. Po8tquam enim de ausculi natur. Ith. IV m s. adVerbio νοῦν dixit simul et terminum et copuIam Prae, teriti et futuri temporis ignificari,uo M inquit, τανυ χρονος ὁ τοὐνου cl. .. . - - ἐπ-ἱ ἐξε νων. τε τημερον , ξM' ηκε νυν, τε ηλθε ἡμερον τα δ εν 'nia γέγονεν ου νωνοιδε ὁ κατακλυσμος intellige Λευκαλίωνος γέγονε νων αἰτο συνεχῆ χρονος ει αὐτὰ, ἀλλ' οτι ou ἐγγύς inten idcirco non dicuntur IIa νιν lacta esse et S. 16. G δἐ ποτὸ χρονος ευρισμένος προ τὸ προτερον recte u Vallius addendum censet καὶ τὸ ωστερον νοῦν Io ποτὲ ἐληφθη ἡ Ποια καὶ ποτὸ ι σται κατακχυσμος. εἶ γὰρ πεπερανθα προ τ νοῦν ἔστα γὰρ ποσοι τις ἀπο τονδε χρονο ἐς ἐκειν καὶ ἐν ἐς τὸ παρελθον Ouibus quidem verbia inesse quia in eam adduci opinionem possit, ut Aristotelem existimet priore par rapho perfecti, Posteriore oristi et imperfecti vim significare voluisse; at neque συνετὴ χρονος apud eum significat eam temporis persecti Vim, qua res eo expressa refertur ad praesens tempus, sed naturam temporis universam, quam in omnium constat momentorum quadam continuitate cerat, neque ευρισμένον seu πεπερασαμον tempus intelligendum est id, quod grammatic nunc appeIIam

solent definitum tempus, sed opponitur Illud ut aliqua para temporis χρόνω ἀπεψην lib. IV. e. I. i. e. uniVerso nec ullis finibus circumscripto tempori.

10쪽

ita, ut aorisium dieat templis esse perlaetum, a vero autem perlaeto et a plusquam- perlaeto dissere hoe modo, ut perlaeto designetur tempus modo, Iusquam perlaeto tempus pridem perlaetum, oristo autem prorsus ineertum et indefinitum relinquatur, utrum modo id a pridem perlaetum sit, quapropter modo inu adiectum ei vim tribuat perlaeti, pridam vim Iusquam perlaeti. Leguntur enim apud eum

de adv. p. 534. hae verba ta τε μεν γὰρ επι του περσυντ κου τουτ νάναι, τά λαι γεγραφειν, πάλαι ηρι, τέκειν, οὐ μὴν ἔτι ἐπὶ του παρακειμένου, πεὶ Ουμα νοήμνατι ν νυσμενον δι' αυτο νοειται, το δε πάλαι ἐνισμένης πράξεως ἐστι παραστατικον ὁ γουν καλουμενος αὐθιστος προσλαβων τὰ πάλ- περσυντελικος μαλλον κουεται' ἐμπεριέχει γαρ τὰ παρωχη μένον του παρακειμενον καὶ του περσυντελικον, ως γε καὶ επὶ

προειρη7μένων δυο, χρονοων εο εμα-θη. Retinuerunt hane definitionem ex veteribus

προσλάβη το πάλαι ἰσοδυναμει τῆ περσυντελικέ. -- d. reli I. I. p. 399. Aoristus apud Graecos tam modo perfectam rem quam multo ante Ignl- scare potest th. p. 42s. ἀοριστο h. e. praeteritum infinitum spatium temporis, utrum paulis ante an multo sit perseetum.' Institi. Iing. r. Si praeterita incerta sint, quando praeterierInt, perficiunt ἀοριστον lacertum est enim, utrum pauIIo ante an multo ante praeterlerint et propter hoc ἀοριστον l. e. indefinitum dicitur et indeterminatum. Sciendum ἀοριστον Elisssumpserit αρτε tantum VaIere quantum παρακείμνος, si autem πάλαι parem esse praeterito Iusquamperfecto. lj Graec grammat. Ed Secer. 152 I. Cameri I558 'Aoριστο a, παρακειμένου differt, quod παρακεἰμενος praeterilsSe rem primum iam Cerat eben indicat, ἀοριστος praeteriisse quidem rem sed indefinite, num olim an modo praeterlerit, ut quum dico πέπτωκα iudico primum me iam cecidisse, quum vero πεσον dico cecidisse me dico sed ambiguus est quicum loquor, olimne an nuper ceciderim. Quae duplicis praeterit ratio e hoc probatur mihi, quod actus alios aracmeno, alios oristo Igniscantius exprimimus. Tune malaba Paracimen e pressum hoc Homeri τουνεκ' ἄρ' ἄλγε' ἔδωκεν κηβολοι δ' A. δωσει Convenit δωκεν definitum esse, quia et olim et nuper Graecos ApolIo a nixit. Ni addebat definita temporis

ratio et huic sententiae συ ὁ οὐ μεγαλήτορι θιμέδειξα .... in referebat te orta modus