장음표시 사용
51쪽
'. Lebadeas. Edidit Stephanio. 4s, minusc. p. II. Misit etiam ossius Boeeisio; in eius tamen apographo sui via verba versum faciunti
N δεινα του δεινος ori ἔαυτων γυμνασίαρχονοι ἐκ του γυμνασθέου ' μὴ καὶ Μινυρ. Minyam ultum aliquem apud Orchomenios habuisse, primum, quod sciam, hoe liteso comprobatur. me illo v. mellar orch. p. 13 DIM MI 'Eρμῆς est ἐναροίνιος Sup-
52쪽
V. 1 ab init elementum is quod reliqui mon habent, solus Stephani praebet, fortasse de eoniectura idem , quum to sit apud Goetuitigium et ossium. Ibid. in fine AGoetii. Steph. ti I Ross. Probatur autem hoc elemento A formam vocalis G fuisse W; nam A quod videre sibi visus est oettsingius, restat de . V. 2 formam elementi si ab Rossio petii. - Goetuingius suam secutus Iectionem . 1 interpretatur: ιονυσω boeot pro ino σου ευσταφυλα κατα χρησιιὸν Ηιὀς ροφωνίου, adhibito holio in ex. συσιοι τελεται, αἱ Θιονυσου Βοιωτοὶ γαρ αλοντες υπὰ Ορ 3κιῶν καὶ φυγοκτες εἰς eo ονίου, - Ἐναρ ἐκείνου Aιονυσον σεσθαι βοηθὁ φήσαντος, μεθυουσιν ἐπιθεμενοι τοῖς Se 3 ν λυσαναλλήλους καὶ Λιονυσου 1υσίου ιερον δρυσαντο, ως Προκλείδος ὁ Ποντικος ως Ἀρμστοφάνης δέ, δια τὸ λυτρωσασθαι Θηβαίους παρα - ων Ἀμπελον. Sed haec nihil ambitror, ad Dionysum Eustaphylum pertinent, nec ευσταφυλα genitivus est oeotius. Σταφυλος dei et Ariadnae filius est ap. schol Apoll. Rhod. III. M amasius M. achoI. Aristoph. Plut 102I, b c Hemsterhuys. χυσταφυλος vinitor Alciphr. m. 22. V. 2 κατα χρησμον καττcis φιαντειω n. 1593 2 V. Frang. Iem Epigr. Gr. p. 235, 8 Al autem ροφωνιον longe diversum esse ab Iove Rege n. XI. M, eontra atque UIrichsius statuerit, alio loco se monstraturum esse Stephani Elamat p. I. Interim de oraculo V. Bergh. Comm. de reliq eom. Att. ant. p. 12 et, quem Kayseras affert ad Philostrat. v. I p. IsT, Creuger in Munch. GeI ME ISM. Im.
53쪽
Basi statuae haec insculpta fuisse, apertum est, cons. n. 1600 n. 30 2. De artiueum Dionysiacorum collegiis v. Letronne Recherch. p. serv. a rhist de Eg. p. 380 Reeuedd. Inser. Gr. et Lat de Eg. p. 3M quamquam βασιλισταί, qui ibi dedicant, Vix pro histrionibus ex arte quaestum facientibus haberi possunt, sed potius thiasotae suerint , C. I. n. V. UL p. 10I b, Melcher d. griech. Tragoed. p. I 30 sq. Spec. nom. r. p. 11TR inter 'Dθμον et Πιερίαν sortasse plura quam αἱ exciderunt; nam praeis quam quod hoc ipsae lacunae in lapide suadent, parum est credibile, artifices qui in sthmo
hiationem habebant simul teriae tam longo locorum intervallo seiunctae adscriptos fuisse. Certo ubi unum idemque collegium pluribus terris addictum reperitur, ea terrae sibi vicinae sunt et C. I. n. os et n. 3068. - κοινῖν των περὶ τον Λιονυσον τεχνιπων τῶν
Νεμέc τεχνιτα AEuapropter vide num fuerit: o κοινῖν τῶν περὶ ὁ Λιο σον τεχνιτῶν τῶν εἰς Ἱσθμὸν καὶ των εἰς Πιερίαν συντελουντων : sic duo habentur collegia, in unum sodalitium tum coniuncta, ubi sestis quibusdam temporibus, puto Heracleis C. I. n. 20M. 2 p. 65s.' potissimum, ad fabulas agendas Thebis congregata erant. Certum autem est, plura ollegia in unam aliquam urbem confluere solita fuisse, quum est maiora celebrabantur. Ita n. 306 A et n. 3068 A est το κοινον . . . . . των ἐπ γωνίας καὶ πιλησποντου καὶ των περὶ τὸν καθηγεμονα Λιονυσον, ubi Boeckhius p. 5T docuit, alios proprie fuisso τους re 'Iωνίας καὶ Ἐλλησποντο τεχνίτας, alios τους περὶ τὸν κα γεμονα
V. 2 εἰς Ισθμόν erium est, arbitror, supplementum n. 3068 C. V. I p. 6 dogma habetur των ἐν Ἱσθμφ καὶ πιμε re τεχνιτῶν, iactum illud in Cratonis auletae honorem. Hic vero iam emendari potest titulus Boeckin n. 1689. II mONTONNXWTONMNEm MN ubi quum ilim aequiescens in eoiaeetura editoris εἰς Ἱσμήνων, proposuissem το
54쪽
κοθινὸν τῶν τεχνιτῶν τῶν εἰς 'Dμηνιον συντελουντων spee. Onom. r. p. IID, nunc scribendum esse video εἰς τὸν Ισθμον titulosque n. 1689 et n. 3068 C supparis sero aetatis esse suspicor. De Verbi συντελεῖν usu conser praeter allata I. I. Uttenbachi Indicem Graecit influi et Xenoph. Hellen VII. 4, 12. At, inquit, nullae fuerunt histrionum
μήτε τραγροδίαν, ἐδοκε ωρcὐνι τραγ*δοις νικα καὶ παρῆλθεν εἰς ἀγωνα, elcher. I. I. p. 12S 4. 103. Nimirum Luciano auctori non locupletissimo Iacob. Characterist Luc. p. 13 fidem denegandam esse, et inscriptiones docent et theatri mentio a ausania factam. I τ; eiusdem aedificii rudera a Clarkeo detecta Krauseus commemorat, Die yth. em. u. Isthm. p. XXI. V. a Παριαν cogitandum videtur de Olympiis et scenicis agonibus Iovi et Musis Dii celebrari solitis, v. Diod. Sicul. XVII. Io, elcher. p. 12 δ n. ST Kraus. Imp. p. 80 sq. 21 sq. V. nomen ipsius proxeni desideratur Ζευξίππου ad n II. Iz. n. τοι προξενον καὶ υεργέτην scripsi ex usu probavique Meiero, cui merito plurimum in hoc genere tribuitur, Aligem Liti. Zeit. IS p. 320. Proxenos plerumque eos dici constat,
qui in ea civitate cuius cives essent commodis alterius reipublieae consulerent, quae proxeniae honorem illis detulisset. raeterea alterum proxenorum genus erat eorum, qui non a Luitate nominabantur cuius res aliquo modo eurabant, sed a sua ipsorum patria. Ita fieri Sparta solebat, ubi teste Herodoto VI. 5 a regibus proxeni creabantur, quorum proe
ratio in hospitalitate tuenda potissimum versabatur. Idem sere institutum Delphis sutisse, ubi saepe tam multi peregrini excipiendi erant, Meierus I. I. p. s sagaciter ex locis quibusdam qui sunt in uripidis done et Andromache collegit. Neque aliter de proxeno hebano collegii artificum Dionysiacorum statuendum videtur. Qui homo aut iubent aliquo Thebanorum magistratu id in se receperat, ut hospitio publico histriones, quoties Thebas convenissent, exciperet, aut, quod credibilius est, petentibus ipsis artificibus id dederat vel
sua sponte Deerat; nam etiam Sic eorum proxenus, i. e. priVatu peregrinorum hospes,
dici potuit, .meier. p. z. Manifestum vero est, tale sodalitium non habuisse quod praeter nomina προξένου καὶ υεργετου filio Zeuxippi deferret. In formulis solemnibus v. si V. o τε loco positum est non suo. Accuratius is qui titulum oneinnavit, dedisset αρετῆς τε ἔνεκα καὶ εὐνοίας, γ ν Ino διατελελεις τους τεχνιτας, καὶ ευσεβείας τῆς εἰς τον Θεόν. Sed se εχ υν διατελελεις τε τοῖς τεχνίτας dictum est tanquam sequeretur tantum modo
καὶ τον θεον et praegressa iam supra verba essent ευσεβείας νεκα simul eum illic αρε-
τῆς 'νεκεν καὶ ινοίας Hyperbaton particulae non dissimile haberetur in titulo Attico, quem Clarisseus edidit Explicatur inscriptionum Graecarum par, Lugd. Bat. MDCCCXL v I p. 20 et p. 2 ἀγαθον , τι δυναται ποιω lis διατελεJ τε περ τῆς πολεως κα ὶ lis του leg. εκάστου 'Aθηναίων, si haec ita in lapide scripta fuisse credi posset.
55쪽
Thebis ara inversa prope domum quandam in parte nisi inseriore ad Meldentem. Litteras pollicem altas et accurate inseviptas esse epistola G. Mameras mihi significavit, qui M. Davidossium edidit p. XXIX n. XXXI. Arae formari ibi delineatam repetere hienon licuit.
ρωτα καὶ τα ἐν τεπροναίου θυρωματα ἐκ τῶν ἰδίων, τό τε - ω eo απήν ἐπεσκευασεν.
56쪽
V. I litterae quatuor extremae minores sunt reliquis. Recentem tituli aetatem et formae elementorum monstrant et eriptura nominis Φιλεινος V. Melcher praef. Syll. pigr. p.
Stephani seripsit Q. Μονδονος καὶ Ἀρχελάου omisso nomine ἱoς, quod rarius sane addi solet additur tamen aliquoties e. e. p. Ross. Inser. H. III n. 230 p. a. Sed quod dedi certum est: cum Ἀρχελα cons. Ἀριστολα, ικολα alia, Anal Epigr. p. IGI, Lobeck.Ρatholog. p. 130. Μόνδων est ut Σάνδων siquidem hoc pro Graeco haberi potest, V. V. et C. I. n. 401. I, et ινων fluvii nomen p. Hesychium. De Cupidinis signis apud Thespienses et de Erotidiis v. Winhelinam adilutarchi Amator. p. 13 et p. s. V. 3:C. I. n. 23 s. d. 3 τὸν ναδν καὶ τὸ προνάιον, . TI5. . a ἐν se προνόφ του Σεραπίου, DI S V. III p. 200. b, Letronn. Retuet d. laser. r. et Lat. de Eg. p. oet Ira, προναον, C. I. n. 1. a. 32 ἐν φ προν lip p. 10s b, id. n. 138. 6. 11. 26. M n. 142. G. IT. I. M 'AΘάνα Προναία Cur A. D. n. 5 p. 8 Lobeck. assisl. p. o n. M, Paralipom. 5M, C. I. n. 2125 1 τὰς περιναίους στοάς. oscitantia quadratarii malo bis insculptum est. Sic M. Ross. n. S. 1 PYTATANEO C. I. n. MIS. 32 v. MI p. 24. , . as S. 14 42. IIo. IM.' n. 4268. . . I s. Sed hic nunc quidem subsistendum est; neque enim ad totam syllogen typia exprimemdam satis spatii Mic scriptioni scholasticae dari potuit. Quapropter, etsi quid consilii secutus sim satia patere arbitror, tamen ut malevolorum, si qui forte erunt, obtrectationibus
occurram, de pellae meae rationibus tum agam explieatius, quum alter sylloges fasciculus paulo amplior aliquando lucem adspiciet. Interim gratias ago viris doctis, qui in concinnando hoc opusculo multis modis mihi praesto fuerunt, sive titulos ineditos mecum communicaverunt, ni Boee khin et Ern. Curtius, sive libros rariores mihi commodavere, ut Gus Kr merus, Strabonis editor clarissimus, et Theod. Moebius, Bibl. Univ. Lips custos, sive consilio mo adiuverunt, quod inprimis Ioh. Frangius fecit, aliquoties a me consultus. unorum virorum humanitatem atque benevolentiam ut meritis laudibus praedico, ita lecturis
insusurro orellianum illud Coll. Inscript Lati I p. 4sn ,,solemus omnes errare, quicunque in inscriptionibus explicandis Versamur; neque propterea ut acerbius minusque humano a
censoribus excipiamur, aequum est.
Serib. ortas d. XV m Mau MDCCCXLV. Carolus filius.
57쪽
interrichi in de Spra chen und Wissens chaltem
58쪽
Pros. Jacobi Pros. Κoherat et n. Religionis Mathemati k.