장음표시 사용
11쪽
vicit ac supergressa re vitrum parvis magnisque civitasti eo nune ignorantiam recti et inridiam. Apparet, non duo vitia diei, sed unum, quod quasi ex ignorantia et invidia conflatum si Ignorantia em non modo in rebus nondum cognitis aut Parum intellectis cernitur, sed proficiscitur saepe etiam a malignitate. t esterum quidem, quod discendo tollitur, nos appellamus nisunde, alterum uisennung, e Iiennure illud turpe sane hoc peius in Ierumque enim' munes, quid rectum sit, sentiunt, sed quia ipsi inertia impediti idem se assecuturos desperant, nolunt, sicubi illud cluxerit, agnoscere. Hanc igitur, ut an Valerimo. V. 3, 2 iniquissimam virtutum aestimationem Tacitus reprehendit eandemque huius vitii causam dicit esse, quam Horatius C. W24 31. his verin perstringit Virtutem incolumem dimus, sublatam ex oculis quaerimus invidi i e nos invidi seu invidia ducti virtutem, quam ex oculis sublatam quaerimus, eamdem odimus incolumem Copulavit autem Tacitus imidiam cum ignoraritia recti, usus eo loquendi genere, de quo docte ac ubtiliter C. L. Bothius libro, qui inscribitur cui Synonyma et per figuram υ διαδυοῖν dicta disseruit, ni quod ille paullo cupidius eum apud alios scriptores, tum apud aestum ea venatur, quae speciem huius figurae prae se seranti Mihi eiusdem figurae ratio haec sere videtur esse.
Figurari δια δυοῖν cernitur, ubi una eademque res duobus Oeabulis ita designatur, ut duarum rerum, sive in conomi eae sive in abstractis numeraritur, imagines animo obiici videantur. Cum ero soIum nomen substantivum 'servi substantiam adiectivum autem earum qualitaties denotet intelligitur, id fieri non posse, nisi cum aliquando ad significandam rei emustam vim ac naturam substantivum et adiectivum sive alia attributi seu accidentia quaedam opus sint, vel hoc ipsum adiectim in substantiVum mutetur, vel ea, quae vice adiectivi Ringuntur, substantivi lotestate comprehendantur. Itaque figura εν δι- δυοῖν est, eum qualuatis natura ad dignitatem subumtiae provecta substantivo suo per particulam copulativam adiungitur, sive, ut patrio sermone utar, die Erhebun eine quesitatium Bestimmun in Wilade ne sessistitandige Begrim, derdan durch in verbindende artihel se nem rigenuichen Substanti angestatomen rirae Duodsi interdiun-- nam exempla id genus perquam ara sunt duo adiectiva simili modo copulata reperiimtur semper e rum alterum in substantivi naturam vertit, ut etiam in hoc genere ea, quam diximus, ratio obtineati L. R inius quidem et adiectiva dicit ita saepe copulari, ut Iterum vim adverbii assumat, alterum adiectivi Hγδ-eationem retineat, et verba etiam cum Verbis per eandem laturam coniungi opinatur in quo prorsus ab eo dissentio : atque omnino quae vir doctissimus in hoc genus Ontulit; sunt autem plum G eorum magnam partem resecandam puto. Nec enim probabile est, toties hanc figuram veteribus usurpatam, neque si quod
vocabuliun alteri per et que, atque Vel aliam huiusmodi particulam copulatum sit, idemque antecedentis minis vim desniat aut explicet, continuo ad huius figurae subsidia decurrendum eri Res praeterea magnam partem in interpretatione eosita est, et maximopere cavendum, ne ad nostrum loquendi morem latini semmonis consuetudinem detori'eamus, quae cum in aliis rebus, tum in usu particularum iungendisque non modo meabulis, sed sententiis etiari cum nostro sermone discrepat, sed ita, ut saepe uirum simplicitatem magis an αργειαν admireris neseias. synonymis antem huius figurae ratio tantin differt, ut, ubi cognati quaedam Itinius cum alteram tu esse, iure dubites, an omnino haec ista figura sae tenim apparet synonyma nasci copia linguae et rationis redundantia alteram eontra ex sente manare huic plane contra , inopia linguae quadam eth 'eritatis studio Synonyma unius alicuius notiora similitudinibus dissimilitudininusve aperiendis illustrandi que inVenta sunt haec autem figura in Uri rebus earumve imagirubus ob animum ponendis collocata est;
12쪽
ae saepe, quae in vocabula constrinoi pluribtri vocabulis m, arida tinti moum deum,me tumuli riganisseatione inter se disserant, habent tamen aliquid commune, em in inius quasi notionis Trum o intur rat quae vocabula per εν - δυοῖν copulata sunt, tantin ab L ut in unius notionis ambitum convinitant, ut,m qua est eorum similitudo, in rebus illa magis, quam in verbi significatione posita sit, , ut avnx - --eessitate, quae mentis ac rationis est, sed serruit istius rerum Doncursu componantur.
Sunt autem huius figurae quatuor Potissimum sentes, quorum duo ab ipsa natura, duo ab artificio ris
tendi videntur necessitatem dico, Meritatem, diligentiam, concinnitatem. Α primum quidem necessi aram dixi: namque ad naturam rei alicuius declarandam si quando praeter mei substantivum adiectivum opus esset, cum id ipsum in sermone aut nullum esset aut parum aptum reis periretur, necessitate coacti Pro adiectivo substanti I Posuerunt quod Herumque Particulis et vel que,
rius ac vel atque eum altero copulatur. Verbi causa eum legimus apud Taciti Germ. 24. de liber ara es de cor ore apparet, comorea dicere non licuisse et nec magis a libertate corporis P vix dici potest, nisi ex altera parte oppositus sit animus vel apud ciceronem Catia 13. aram febrique, nemo ignorat, cur non febriculos ana febricos dictum siti adem de causa idem de Fin B. et M. V . s. ratio et di xulatio se siti noluit nimirum voce rationalis uti simili modo idem de atii. α 59. coniurictio et co reflensio dixit; quippe quod non esset adiectivum, quo vocis comprehensio vis apte posset exprimi Atque cum invidia rectii orantia ut fama inridia implicitas prosae orationis haud sane radisset, se serunt Tacitus in I. i oram
etia recti et invidia, Sallustius Coni GL 3. fama et invidia.
Similiter duo interdum adiectiva copulata sunt, veruntamen ita, ut adtem quidem loco substantivi sit positum, alterum vim adiectivi retineat velut sortuita et tristia Sue Titi P. 80 tuta et praesentia Tac. I. I. 2.); pro honestis et praesentibus flagitiosa et incerta Taὐ n. IV. 3 ubi vissim mitia annoti Sequiti rar uatis studium, quod quia plerumque ab ingenio animoque proficiscitur saepe etiam rerum, quae scribuntur, emcitur condicione, et ipsum naturae tribui eo igitur ducti, si id, quod substantivo adiiciem
dum esset, non posset nisi Pluribus verbis exponi veteres, ut pressius loquerentur, hac figura uti solebant rquo non modo . Orationis rigori consuluerunt, sed illud etiam sunt assecuti, ut duarum rerum imaginibus simul oblin mens et cogitatio vehementius impelleretur. Varie autem ad nostrum praesertim loquendi usum huius generis ratio explanari potest, ut Per et quidem, et praesertim interdum etiam ex eo Focabulo, quod sic adiunctum est, totam licet sententiam eaengere relativam, modo illud teneas, ubique substantivum per εὐδια δυοῖ alteri copulatum partibus fungi adiectici, sive imo sive linibus vocabulis vim eius descripseris. Sed ut huius quoque generis exempla quaedam asseram, ii g. Aen. I. 61. Olesque et montes insuper altos i. e. altos montes, quorum ingens ondus eos remeret grosse ungeheuer lastende Berge) monitinentis praeceptisque cic de offic. III. 33 extrem. i. e. de gum Behula inermedenhschas versassieno schristen ; mem Ham posteritatemque Cic. Vere v. b. 14 fer extr. i. e. memoriam, quae Praesertim πud P ter aerin neao a similitudine et inertia Gallorum Tac Germ. 28 6 L . voti der, in ine den Gallier eigenen m
etwar solchen, di vo dentaliden Roh disciplinister ruppe gessitat verden . Hoc modo saepe etiam mussa efficiens rei essectae addita est velut dulcedinem corporis et titillationem Go de in m. 1. i. e. de ei fur de Homer angeliehine Gesta mi sicli Dingende Sinnenhirael. clamore et gaudio Ta Hist. H. 40. i. e. clamor prae gaudio a militibus sublatus Freudengeschrei); honore iudicioque Tae Agri . i. e. einerinus innerer Anerherinungaervorgehende Thre egeugiing furore quodam et instinetu inst. D. M. i. e. in Art enthusiastischer Aufregung); vota virtusque Agr. 33. Lis quae vestra virtus conemise Was inruapsere immer genii ch habetix varietas et natura sonorum tac Tusc. L 35. et fortasse euam Caes. de . . L 21. labori et duintiae. Huiusmodi sunt ea quoque inter se copulata vocabula, quorum altero definiatur, ad quid potissimum alterius substantivi vis et sigilificatio referatur ut levis ars et scena Cic. Ι de or 5.x vel apud Sall. C. Catim. ubi tamen Scriptura variat, spes magna dominatioque i. e. die grosse aiis inumschrankte Obgemit m Strate aba echendemo ung). Oreo nomina rerum, quae ipsae mutuo usu ac consuetudine iunctae sunt,
sic opitata inveniuntur uti in plaustro equoque ventibus Tac Germ. 46. sunt enim με νέομο , quorum
13쪽
use. u. - aliis modo Tacitus Age. 43. dixit viariam doseris rimo uisuquo Prae se tulit: p ua apte eomparariis sunt veri inmorata ta IF 's. 40 Est arissim tibi . . . quoties . . . rei eo acto dona noee
me repere potest o Iaso Moriari adlaetiorum, quorum alterum cum vices a sineat substantivi, vim alterius adiectivi circumscribat ur observatum ac vetustum tam de Div. I 21. i. e. ut recte Hottingerinterpretatus est, langa observatione notatum in tua et iactarietior Horati Ser ara. o. i. e. nimia iam tantia ineptus sed rariora es modi exempla sunt cons. Rost La p. 7 sqq. qui tamen in hoe piove
tionis adiectiv denotandae pondus nimis de meretur, velut fide et Uera Tae Agr. 33. , ubi dixisset Lia opera aliquid detraxisset de eo, quod tamen in operae laude praecipuum esset ira et victoria Tac. r. 16. Ganginquilias et dis Mici Tusci UL 16 35. .
sis, Mi simillimi sunt loci, ubi materia rebus ex ea e lactis, aut generi pars eius aliqua, cui plurimum tribuatur, coniuncta in ' Sed omnibus his locis etsi ex adiecti substantivi significatione lilii repetendum est, 'o quatim Id, cum quo est copulatum, intelligatur tamen id ipsum, quod adiecto substantivo vinotetur, P. se est cogitatione percipiendum, ut iam appareat, aliqua tantum ex parte huiusmodi exempla in mimero e um, quae per is λω δυοῖν dicta aent, referri posse. Velut parara libamus et auro Virg. Geom. 1 192. non pro Guaeris auris dixit, sed id potius intelligi voluit, pateris libare solitos esse, et vero etiam aureis e L. Virg. Αen. IV. 636. sertis et rosa Ci Tum II 18.3; puto, quia praecipue quidem ex rosis, ista non solis ex rosis aeri constiterint eiusd- generis sunt navigia redimita foribus cororusque Curti F. 4. 17. extri timis fasciisque Sue Domiti 17. ubi d. me . Huc mea quidem opinione pertinent etiam illa, quae plerimae per figuram εν α δυο in existimant ita esse copulata, ut alterum substantivum geni-tiri partes sustineat; velut nomen famaque tam L 10. ingeniis gloriaque Dial de ora 1. ibique loe.);
disciplina et severis e Gerin. 25. sed de toto hoc genere paullo infra dicemus. Denique concinnitatis studio ducti veteres duo saepe substantiva copulare, quam unum substantivum cum adiectivo iunctum ponoee maluerunt. Si nimirum in nuncia alicuius altera parte duo essent substantiva, quibus in altera unum tantummodo, cui adiectivum adhaereret, esset oppositum tum vero ne orationis aequalitas turbaretur, hoc loquendi modo usi sunt velut πια gr. I. I. Oces virtus et auspiciis cum ante derent, fide et Pera, quam fideli vera, scribere maluit Mn. U. 3. magniIudinem et gr-uagem invitatam et adrogantiam, i. e. ut eum Horatio Q HL 2 46. I 10. . loquar, invidendam arrogaristam. In hoc genere numerandi sunt ii quoque loci, in quibus pro genitivo Mius casus iccirco est positus, ut per particulam copulativam cum antecedenti substantivo Posset coniungi. Etenim quamquam non raro duo, interdum etiam tres genitiri eodem loco compositi reperiuntur, tamen cum haec res aurium iudicio plerumque damnetur, concinnitatis et elegantiae causa veteres figura εν λω δυοῖν persaepe utuntur quo fit, ut cum genitivo is eas , in quo alterum est substantivum positum, commutetur velut a Gem. 6. ora hominum vultusque et eo Ora atque artus ferarum i e vultus oris hominiun et artus corporum serarum confG. Lia eschii ad gr. p. 431. et L. Both. I. i. 28 sq. Illud tamen negari ne put, ad cogitandi percipiendique rationem aliquid differre, utrum cursu et errore cone cie Tusc. m. 3. an cursus erroreri beneficio at inridia an beneficii inridia Iaci gr. 42J severitate disciplinae Dial de ora 29. an severitare ac disciplina dixeris. Sed eum casus, qui ex alio Pendet, es, ex quo aptus est, aeque cedat dignitate, atque casus obliqui casu recto, adiectivum substantivo; cumque praeterea substantivum, quod Per genitivum alteri su iungitur, plerumque in vim adiectiri deflecti possit, velut Liv. XXI. 47. multorum dierum circuitu meh lagige Uinweg iam apparet, quo iure haec casuum immutatio in hoc niuncto ponatur. Caveamus tamen oportet, ne vel ea, quae a summa huius figurae rasiones dant, in eius sinum recipiamus admittemus P tius ea tantummodo, quae ita sunt comparata, ut appareat, substantivo, quod per genitivum iudicemus Pr
sere in suisse, adieeuri partes sustineri, sive quod idem est, significari qualitatem.
14쪽
Quaesti na IV. 2. eursum illi Nilo violentiamque rhat latitudo region xx manifestum int, brevirui aemulet diligentiae esse consultum. Itemque apud Liv. XXX M,6. K M. I sis; Izu l 'Substanti Um autem, quod cum altero per hanc figuram mpulatur, Plerumque postpositum me istae dum tamen priorem lacum tenere, monuit iam G. L. Walam Pi 3 vin brem ita fieri
At inihi nunc narraturo vitam defuncti hominis venia opus luit quam non petissem, ni cursaturus taen
clara iuro tuentur ichen et mestus, quos linque editores secuti sunt, in eo sere consentientes, curere h. l. idem esse, quod decurrere. At quos locos ad confirmandam hanc sententiam riri doctissimi eo legerunt, iis valde dubito an id, quod volunt, efficiatur. Nam licet in Me genere magna scriptores arge .leae quae vocatur aetatis, maiori etiam omnes omnium temporum metas usos fibertate concedas, nemo tamen dubitabit, quin ratione eam certisve legibus coeruue L Namque si verbo simpliei summa significinonis eius, *iae est in verbo composito, servatur, ut si quis aliquando dixerit ponere pro deponere aut proponere, linquere ro relinquere, Vertere pro evertere, premere pro comprimere minere idque antique pro imminere, laniniare pro inflammare, ferre laudibus pro esserre, aciem struere Pro instruere, quaerere pro imquirereri nunciarunt pro renunciarum fugit oculorum aciem pro flagit; cemere pro decernere, et ista nus alia potest sane pro compotito simplex poni. Idque poetae, quorum esset, vulgaria spemere, iam iecime frequentarent, ut a consuetudine sermonis pedestris orationem avocarenti Praeterea eum significatio verbi compositi, praepositionis definita magis et circumscola esset, contra simplex esto maiorem meditandi libertatem daret, iidem, ut hac inveniendi oblectatione animos tenerent, in hoc genere aliquid indulgere sibi soliti sunt. Hunc poetarum morem non raro imitati sunt scriptores, imprimis postquam castitas rosa. Orationis corrumpi coepta es Ut ver inficetum foret, composito uti, ne tamen aliud eo, quam simplici significari velle ita absurdum iudicaverim, simplici pro composito uti, si ompositi via ea est, quae e simplici nequaquam erui possit. Itaque docere pro dedocere, suetua pro desuetus, Morare pro decolorare, errant enim, qui ΗOratianum decoloravere pro simplici dictum opinentur , bellare pro debellaro poni non
potest: at minuere pro imminuere, mutare pro emutare, gravare pro ingravare, tenuare pro attenuare et
extenuare ridere pro irridere, vereri pro revereri, latrare, quamquam id iam paullo audacius uti fere voeare pro provocare, cons interpreti ad aci Hist. IV. 80. pro allatrare quin ponatur, nihil impedit quippe est enim vis simplicis simillima verbi compositi manet tamen semper aliquid differentiae, in qua indaganda e setur oportet interpretis diligentia. Quod si legimus annotatum, reperere interdum idem valere, quod petere, recipere idem, quod capere, factionibus trahi idem quod factionibus distrahi debacchari, decertare' dem
vire, Vincere, reddere, persequi, comburere, contueri, succedere idem quod bacchari, certare, saevire, etera; non inculpanda est scriptorum libido, sed interpretum incima. Verum ut redeam, unde degressus sum. Becto igitui G H. Walther negat, cursω pro decurrere dictum esse; sed cum idem, quia apud Ciceronem at dium currere legatur, cursare dicit vocem esse circensem, fateor me nescire, quemadmodum id intelligi vel Cursare autem ait Scriptum esse propterea, qui mutiplex sit scri tori cursus in Eooribus, qu- -'ec Fr Bitte ut decurrere, inquit, totum at mentum pertractare significat, ita verbum decursare seu Cumare
de electis argumenti cuiusdam partibus cursim absol re designare potes Vellem id vir doctissimus exem-Ρlis probasset ceterum decursare apud veteres vix reperituri decursit e legitur apud Appia de D. Merati ed. Junt sed Oudend. . H. p. 17M. Haud dubie currere ubi de spatio sive Iocomm sive temporis dierum est, significat in hoc spatio celerius ire decurrere citius id spatium metiri vel totum ver ad certum usque terminum, quo progredi placueri Dei ubi transfertur, currere studium res cuiusdam tractandae atque Macri tatem dccurrere aut eius Pertractandae et absoluendae, ut Virg. Geomes M. Tuque ades ineeptumque una decurre laborem), aliisque Ocis; vid. Walch in commenti ad h. l. , aut strictim ac re iter explicandav
15쪽
inaum constat vir is interdum de sinente, na m de ingem atque vera poetarum dici viae mea adlud et inlaesieri admorat. Q IV. 15 3.yr ne magis dubitari Potest, quin currere, rocae re, madere oont nudiam instit gramm. IL p. 160. cum accusativo intii, in em e Per quod curetriar, Proceduin, et latinis
quoque scriptori, graecis via. Mattia Gramm. p. 47. oonstruatur, velut Virgil. II 191. V 235. Symp. Lenim. G de in II 10 42. quo laeo chrysippi verba restri est enim eurrere aliquem I Mum idem, quod cursim locum verare daris hiula en . Quod cum ita sit, haud dubium est, quin etiam
--rcem accusativo consimi possit, velut morare aequu- stadium, iam quamquam, id quod mirari s ibit, apud veteres ne unum quidem, quod ego sciam, huius constructionis exemplum reperitur rit autem rusino verbum cursare haud isequentatum . Ceterum cursare a currere aeque differt, ac φορον φέρειν,
τροχαμ a Τρέχω, πο is Da --λM nisi quod λrtasse de Me verbo idem dici potest, quod de multis
aliis 1 equentativis quae interdum ad significationem prinutivom videntur recidere, eum scriptores saepe pleniori tantumnodo sono Neetatos Dequentativis, quam primitivis uti maluisse appareac Valet igitur eum -re aut uerum a iusque in ad uo spatio cumrere aut huc illuc currere, nec non studium quoddam vel im
Iam vero totus hic locus nobis ita explicandus erit, ut sere inguserum verborum pondera ae momenta
suae est natura particulae ac satis intelligitur, sequi aliquid, quod iis, quae antecedunt, sit oppositum. Atque aeste admodum aestus, cum ipse vitam Agricolae narraturus esset, auctoritatem praemunivit excellenti aimorum virorum, qui florentissimis res publicae temporibus ad seribendam vitam aliorum vel etiam suam sese contulissent, conscientiae tantum pretio ducti et ab oenia obtrectatione securi Iis igitur ipse προ- tur his verbis a miti narrararo. Nunc νυνί non est minc demum, ut recte iam monuerunt Walchius in minent et cir amergoseus ad Caes. de bell. GaIl. H. M.; sed opponitur iis temporibus, quibus vi tutes et stallime genita et optime aestimata sunt: ipse hanc vitam scripsit sub beatissimi seculi ortum, quo tamen quanto tardiora infirmitatis humanae remedia essent, quam mala eognitum est Dotincti mothina putat de rictum sonare id, quod modo definctum esse, seu paullo ante e vita excessisse. Quod si ita rasae, Tacitum diceres prudenter fides suae statim voluisse eonsulere, quae, quo recentior esset Agricolae memoria, eo minus in suspicionem vocari Possedi at vox defunctus ipsa hanc vim non habet: nam et qui olim moris tui sunt, de ricti vocantur cons. Cur IV. p. bod olim vita deiuncti. homirus confixi pro leg. Mani 10.: saepe enim hoc vocabulum maius aliqvid ac praestantius sonat defuncti igitiu honinus dieit, non ut excuset, quod non vivo Agricola aut statim post eius obitum hanc vitam scripserit, neque vero ut famae soceri prospiciat, qui tum atrocitate temporum, tum praematura morte praepeditus sit, quominus tantam, quantam es fissimus quisque priorum, gloriam ac rerum gestarum fiunam assequeretur cons Both ad h. l. p. 100. cui somtasse in mentem venerant aesti verba Ann. v. 32. 1 40. D sed ut poeta Venusinus maiora dictimis sollemni illo favere tinguis profanum vulgus prohibet ita aestus hoc uno verbo ae uncti invidiae et obtre lationi, quibus, ut ait Declam in Sallus cp. 2. vita defuncti arent cons aesti IV. 35. occurrit et pietatis significatione suspiciones gratiae aut ambitionis a semet ipso amolitur. Egregie autem comparatum est, ut, quod in primo quasi limine huius libri atque aditu tectius positum est, id in extremo prooemio his verias aperiatur hic interim liber honori Agricolae soceri mei destinatus rosessione testis laudatus erit an --ίω - - νω fiat, quiam non stetisrem, ni cursaturus. Veni est, in benevolentiae et voluntatis gratia alicui aut conceditur, ut aut faciat aliquid aut non faciat, aut, si iii commiserit, ignoscitur: giit e BeMI-l unx Nachsitati inponitur igitur seu tati vel iniquitati in iudicando aut castigando. Ilae igitur euia Tacitus sibi Agricolae vitam narratur ait opus fuisse : sed addit: - non petiturum suisse, ni .... Livius praef. g. 6.), Sallustius Coni GL 3. ariatim videtvreeti , aestus in eo consentiunt, ingratum negotium esse, sagitia et malefiicia hominum reprehendere et conscientiam minare improborum. Et acitus quidem Α- IV. 33. ea, quae conquireret traderetque memoriae, profectura quidem ait, Sed minimum
allatura oblectationis, non modo obvia rerum similitudine ac satietate, sed quia sim non posse , quin permulti
16쪽
ob similitudinem morem Hiema malefiteta iam obseetis putarent eone Horia Semia 4 π. m. a gloriam ae virtutem insensos habere, ut mmis ex propinquo diversa mementem. Neque . vero practum aramnae
horruit suscipere et sed hunc Umin eampum delegit, in quo Tires et ingenium exerrere Praevi Boad ilitum ait obtrectat nec via La , eos praesertim, qui ipsi aut quomin necessarii, eum odia oram meritia
memoraretur, se notatos entirenti At quamobrem a paucis id genua hominibus eons Walta in eoniment qui improbitat in conununem innesum invidiam ineunissent, tantopere ibi emeret, non video quid fuerit ea me, iis certe temporibus, quibus Plin. IV episti 13 2 aecum statuit ae deliberavit, esse migrum pulchramque materiam, insectandi nocentes, misero vindieandi, a Proserena Verecundia et humanitate molam, ubi. liceret, id virtuti ae famae illustrium maioriun tribuit, ut eorum degeneres Posteros non nominatim tradere
Annal. XIV. 14. at nusquam hic acerrimus servilia patientiae cons. Agr. 23. Annal. L 16. ae sagitio in castigator ad veniam sceleris a se exagitati petendam descendi Veriinumen, eum Fimum ho Massium imgrederetur, magnoPere eum Pro adere oportuit, ut et materiem obtrectationum circumcideret et modestiae suae
Consuleret. Iam vero ec sis verbis e Mam non erissem, ni manifestum est, Tacitum non quod vitam Agricolae narratums, sed quia tam saeva tempora cursaturus esset, eua sibi fuisse ema ratum. Novina ni- nurum seculium vidit, rem conversione acta apes hominum cum maxime eo ipso tempore elatas emoreoque aegrius eos Passuros, cruda etiam tum vulnera refricari. Ut soceri laudes, quae rea pietatis omeso satis coemendata erat, aequis animis aecepissent, ingratum iis fore ac molestum sensit, affusas esse his etiam laudibus querelas, ingenui doloris plenas, quibus acerbissima pristinorvi malorum Mordatio moveretur mi igitur rei, auspicatus ab ho seripto vid. infracp. 3. : non tamen- liberi curas ac studia sua, quae ipsa essent in illorum memoria temporum collocata, veniam petivit, eamque necessitate excusatam voluit quψpe cum et huius vitae ratio non pateretur atrocia tempora silentio a se praeterinitti et ipse iam iccirco mentionem eorum iniicere cogeretur, ut si quid ingem artisque in hoc eterisque, quae mox editurus esset, scriptista sideraretur, id temporum illorum saevitia, quae maxima ingeniis vulnera inflixisset, defenderetur. De coniecturis igitur caussassurus Gesneri, probatum I. H. Bechero mihi parum aptum videtur cons. α Histim M. Hist. XUL M., alibi: id omnino Drahe orta ad Liv. L 32.2. . Lipsi incusaturias, damnatum aio Walchio, receptum ab Imm. Betaero, crassio filo est nam quod verbo cursare tectius significatur, id iri sare aperit et ostenta Rhenani denique incursaturus propius accedit valet enim huc illuc non sine animi impetu imeurrere cons. κατώρέχειν Dionys Hai de Thucyd. histi iud. .. 2. κοπαδρομὴν ποεῖ γω Polyb. ML 23. . cursarere,ora autem a Tacito puto scriptum propterea, quia huic libro non propositum erat, ut ea enarraret, sed
quasi praetervehendo tantum attingeret Restat, ut totum locum in patrium sermonem convertam:
Nec Agricola licenter ad voluptatem et commeatius titulum tribunatus et inscitiam retuliti
Cum plerique iuvenes nomen 1ibunatus probro iuscitiae oneratent, Tacitus arguta brevitate nomen re buriatus et insculam dixi Retulit sane priori magis vocabulo, quam posteriori aptum est, sed quia voces et inscitiam ita sunt explicandae, ut intelligas nomen tribunatus cum inscitia iunctum cons. Ann. II 56. Armenii maximis imperiis interiecti et saepius discordes sunt l. e. eo ipso, quod magn imp. interiecti sunt, saepius sunt di Cordes, quam forent, si non essent interiecti. Ηist. III. 56. iucundum et laesurum i. e. und was eben datarch nacia
stellisterde solite Vid. Both. I l. p. 48. sqq. durities locutionis mollitur. Quod vero referre ad gloriam, laudem, virtutem, idem arbitror valere hoc loco refulit ad via et commini. Nam referre proprie significat aut etWas Wolii Mede gurdelitragen aut etWas in etWas uructuagen seu ursic ringe inde translate et Nas in Begiehunchringenis emas et was ei etWas imisuge haben, e sicht en etWas ala vect on et M amehen. Iure igitur II Walther negavit, aliquid referre ad aliquid esse aliqua re uti ad aliquid . nec Puto quemquam ita locutum et ipse tamen in proserendis exemplis, quibus sententiam suam firmaret, in
17쪽
riti, in statum , - , διὰ M ver in Mae fatis ει - inarus explicanda assa duo enim in vveni a reprehendit, aemam et segnitiem, atque alteram spectat UT M tales, alteram commeaeus uri que autem inscitiae eontrahes,an Ego igitur hare verba Me iodo interpretanda censeo Undis mactis Bellio Agri- eois .ede in Α gelasse est nata Arion interiunge vinner, die de Megiale tis Lippischemaei veri des vectehren, noctis manges aintrebenden Melites Vergnuge undine lautangen gum .echedes in alterdi s vo asser Henninis und Romane entia sten Tribunentitela discissis enim, cuius vocabuli signinoationem diligenter explicavit A. Gotth Gemhardus ad c Parad. In. Vitium est, quod exprobratur iis, qui cum arte et exerestatuine minus histrum firmatire sint, in re gerenda utilem operam Praebere nelaeunt
Vixeminique mira concordia per mutuam caritatem et inricem se anteponendo nisi quod in bona more
tanto maior laus, quanto in mala plus eulpae est. Em monia , L michius et L. Bestius consentiunt Gr novis, qui mate V. v. nisi quod Per ellipsin omissa censuit Verba quod utrique honestuma sequentia autem ipsi ho modo explanant iam quod in bona usire laus tanto maior quam in nro bono, quanto in mala plus culpae quam in viro malo est. Egregie hae quidem sed de ellipsi iam mestus monuit, etiamsi verba quod utrique Mnestum adiicerentur, superesse tamen interpretandi huius loci satis magnam difficultatem, inseque tibus verbis nisi quod quae verba eorrectionem sententiae praecedentis in contrarium indicarent ulus riauctoritat motus alius duxi, memet ipsum in hanc rem inquirere, quam stare alienis opinionibus. Ac primum quidem mihi persuasum est, nisi quod a genomme iam nur tam aeque ac mir, ubi aus genommenve nur significet, negativis tantummodo sententiis subiungi sed cum ea, quae per negationem enuntiari possint, immutatis avitulum saepe verbis speciem sententiae ammativae induant, non raro verba si quod etiam affirmativis sententiis subiuncta reperiuntur. Ouod ut exemplis illustrem, paullo infra p. 16. cum legimus ea m Martia, eademque castrorum eiulantia, nisi quod perspicuum est, Bolanum non magis strenuum
ac severem fuisse quam rebellium, si quod Ann L 33 explicari sententia hoc modo potest Agrippina non sedatior erat, quam Uria et Plancina, nisi quod Cic. ad Αα II. 1. Tuscula ran et Pompeianum me valde delectarie, nisi quod haec idem sonant, ac si diceret: us et Pomp. nihil habent, quod mihi displiceat, nisi quod. aestimis IV. 39. vis penes Mucianum erat, nisi quod pleraque ceti tenim sententia est D mitiani nomen epissetis edictisque praeponebatur quidem sed vis Penes Mucianum, non penes eum erat, nisi quod audebati m. II. 19 silvas quoque profunda palus ambibat, nisi quod latus unum lato aggere extulerant, i. e. ne silvae quidem palude circumdatae ulla parte subiri poterant, nisi quod omnes igitur
sententiae ammativae, quibus nisi quod subiuncta sunt, eiusmodi esse debent, quae eaedem per negationem enuntiari possint. Enucleata autem vis verborum nisi quod haec est non se ita erit , si sc id dixeris seu pensi habueris , quod Illud ergo intelligitur, particula non negari seu ut mestus ait, in contrarium verti praecedentem sententiam. Id ipsum tamen quodammodo mestur, si res modo sine exceptione proposita continuo cum exceptione enuntietur. Praefrequam contra non ad totam sententiam, sed unam aliquam
rem, quae excipiatur, referendum es Sicuti autem postquam proprie sonat nach her in te ser neci. e. naehher ais, ut iam flectatur ad significationem nach dem cone tamen Perizon ad Sanctimnere p. 400.3, ita raeterquam valet eben hinci. e. mi Aus schius in te ferii seu in mi eWeit quam eius rimho modo licet expedias t praeter adverb. quam id attinet, quod Utriusque igitur Onumne est, exespialiquid, sed nisi quod sententiam iudicantis, praeterquam rem ipsam spectat alter ea fit exceptio, qua sententia praeceὸens invertatur, altero, qua res aliqua circumscribatur. Necesse est autem id, quod excipiatur, iis,
unde excipiatur, quoquo modo contineri, ut Sue Vitell. . adiutum putant T. Vimi sumiso, nisi quod Galba prae se tulit e i. e. praeter . Vinium non ab alio adiutum Vitellium putant verbis non ab dioeontinetur Garea quoque qui tamen excipitur, quia ipsa voce, quam emisit, Vitellium adiurit, quamquam sontemtu magis, quam gratia. ac Ann. XIV. 14. nam is necessuatis quam dicit, cum posita sit in ipsa
18쪽
mereede ab eo, qui iubere potest, tuta id, quod excijtur, quemadmodum victis donis av- minimam
manifestum est, modo sententiam ita ea lano a mines roma i arenaei opsumn Ummitterent, donici sentibus, non vi ac necessitae adacti sunt, nisi quod -- peri. . fili et in Ii Quae eum ita sint, lom, de quo agitur, ad supplendae sententilian addidreis suo aura seum, cum sequantur nisi quod restabit, quo haereas. Etenim absin dum lare putare, Agricolae id- non honestum fuisse. Nec vero Gronorius non recte vidit sed quo facilius, quae sententiae ratio sit, intestigatis,
mutata verborum consecutione finge scriptum esse vixerantque Per mutuam cluntatem et invi in se ani
ponendo cons. Ruti Din. I. 471 sqq. concordia qui est abi modi Nisa dicit i. e. quae admiratione seu summa laude digna erati Quod cum de utroque praedicetur, non minus laudis hoc quidem nomine Gbuendum marito, quam uxori iam Vero Ut subiunguntur πια uo minor laus, quam sententia rursus
laudem et culpam comparando exposuit. Verto si Isiten in .echselseat e triniger Wisthsehadiungund lndem gege eiti eines dem indere de Vomu vor sic gab, in Merit Iob. diger intratat nuriam Dedio an de guten hegati in obliches eben o hoher gestelli, ala de bosen me serant. Nlicti it ingeschoben ita De significatione culme conser sis mina M. . . . , Ludos et inania honoris modo rationis et abundantiae duxit, ut Ionge a luxuria, si fimae pampiori. Ad sententiam simillima sunt, quae apud ciceronem I. H. de ore Ep. 16. et 17 leguntum at vexba - - dux interpretes vehementer vexarunt et ipsa vexata sunti ipsi coniecturam tam quoque Aher et L. Bothius amplexi sunt, atque hic quidem I. I. P. 39. moderationis et abun viis per is λω Maeis dictum putat postmodum tamen codicis a 3429. scripturam meam coniecturae Lipvi anteposuit quod iam RBetae secerat at haec scriptura perquam speciosa si diligentius excutitur, eoneta Nam, id quod L. Wal-ctius primus vidit, res offulat, ut non quid senserit Agricola, sed quid secerit, memoretur. Vulgatam, quae veterum librorum auetoritate firmatur, in monia , L. Minius, M. Ritte tuentur atque montius quiadem duxi interpretatur rarus seu arbumsus est, Bitte aestimavis berechnen, simagen) L. michius RusH. Walther, non audientes Ernestum, ludos ducere idem dicunt esse, quod ludos a re seu edere, inducti similitudinis specie, quam habent locutiones pompam Aoros, funus, exsequia dueere quae immane quantum
pretemur edere ludos, et verba inania honoris, etiamsi sint in appositione collocata, parum concinunt, quod Fridericus quoque Bitter, ut postea cognovi, iam animadvertit, et voces modo rinionis et Munae ab hac imagine rursus ad aliam nos eamque Prorsus diversam verbi ducere significationem avocanti lienum est a tem ab hoc loco Horatianum illud Caim. IV 2 49.; tuque dum processis ML nec magis conser possunt verba ciceronis Τωα I. 29 20.h moderator tanti operis ac nuineris in idem dixit etiam ares1itectum tanti operis tantique tineris de nati Deor. II. 35. nee tamen quisquam Imquam vectaculorum seu ludorum αrta tectum dixi Docte et acute Bothius vid eius anno ad h. l. p. 14. refellit, quae alaesus de pompa ilia circensi iactati quidem consentio, verbum ducere hic quoque ea vi esse positum, quam in rationibus subducendis habet, velut apud Varronem de re rusti L 16. M. taponti om. 1. p. 238.x hoe nunquam minus, ut peraeque ducerent in den inueteriragra schaven dena mill L, vel apud Petron Satir M. R: Omen amicitiae, si quatenus expedit, haeret Calculus in tabula mobile ducit opus i. e. si amicos nominemus, ex quibus nos aliquid commodi speremus capturos amicitia res erit mutabilis, qua quasi in tabula ad calculum
vocatur die ordentlic a gerechne mirori cons. Minoi latici. V. p. 80. 0uod L. Bothio voeabulin mo displicuit, in eo cum illo dissentio : satis erit laudasse Veli. H. 22. et modus culpae ex pecuniae mota constitueretur. Ut vero vacationes praestare G Ηis II 46.3, obstupuetrant in omni conatu Liv. XXXIV.,
27.9. maiis imprudentes V, . ibid. 90, dura navis mala Horatiust 13. 27. , Gallia nunc maia fructis-
19쪽
talarisantam. p. 26a eL Bremi , main ratio reddenda a. p. 283. , rapti, in tributo aderant Ἀα
Mnaam ac istin 1. 177. , praeda Tibael IL 3. 35. , libertas Germ. 38. , virius inventa et perfecta Cici e. V. 1. sex suos ore Mus ,ruere ib. 19. aliaque huiusmodi ita interpretanda sant, ut Iehina
id sonent, ne Hius et inama honoris duarat, praesertim eum duc re ipsum significet metium statuere, idem puto valere, quod sumtus in ludos mi inaria Mnoris auxit totumque locum sic vertor
den Axi .and in Spiet undisitelen Amt mn berec et re ac dem o vemuiniger Erm ngssea Mehaon minis Mitte melchlictheu e tene masse, me est entsem Von Verschwendung, sonne deminutenmus sita hallend i. e. stela me ines' de gutenm hedacto. Ita non tam quid Amoola de toto Me genere indieaverit, quod iam ex verbis inania honoris satis intelligitis, quam quid in faciendis ludis semius sit, appare Contra nimirum quam alii cons. Ci l. l. , qui aut magnificentia ludorum opes suas temere exha rent, aut nimia parsimonia in avaritiae suspicionem incurrerent, Agricola, cum a luxuria Ionge abesset ismae tamen esset propior, rem teris iudici Ponderans modum rationis et abundantiae tenuiti
Revertentem ab Imatione legionis divus Vespasianus provinciae Aquitaniae praeposuit splendidae impinmis dignitatis administratione ac spe consulatus, cui destinarati L. Mihinc ceteris interpretibus dissentiens, verba Hendi e Mimiasis eum Nativo administratione ita iungit, ut illa ab hoc, non hic ab illis pendeat. Nam ipso ordine verborem intelligi, genitivos istos ex ablativo pendere : dein dimitiarem administrationi aut administranti, non provinetae i. e. regioni seu terrae
tribui posse r denique si administriarione aptum esset ex voce a minaeae, seribendum fi se aut et M. Msp., aut ipsa administr. Haec Boetius nec obiici potest, Plendidae dignisaris adminiscingione esse ambigne dictum etenim nisi genitiri qualitatis esse non possunti Etiam illud non dubium est, quod Bothius de vocabulo dignitas animadverti Cicero quidem Verrini. 21. ρα- mihi vidensu esse de rovinciar Siciliae di uale, vetustate, siluas dicenda sed id aliud in e tamen quibus exemplis vir doctis in hane
suam sententiam firmis diest, iis certe id non efficitur. Etenim Omnibus locis, nos mIchius commenti
p. 108 et 228. congessit, est ablativus aut quesitatis aut causalis qui vocatur e cuius usu si veterum modestiam a posterioribus non servatam esse appareat, nusquam tamen eo licentiae progressi sunt, ut non vel ea, quae noritate videantur praecellere, ad naturam ablativi propriam et ad sermonis consuetudinem revocari possint cons Bottich. Proleg. p. 60. , dummodo ne ad patrii sermonis usum hos locos redigam Q velutita ris L1. 1 graecis et literis et doctoribus, ablativi non offendent omissum est enim verbi substantivi participium, quo participio sermo latinns care Caesar b. Q 85. ablativi nimia Pertinacia atque arrogantia aut e dem modo explicandi sunt, aut sunt causae mesentis in Folgeh: nam eo ipso, quod sunt nimis pertinaces,seM solet, ut ceti nid cp. 50. -pidissim, vine est ablativus instrumenti: nam difficultas illa nata est rapiditate fluminis, quae maxima era Tac. His I. p. 31. ablativi odio, metu, severitate nihil habent offensionis; nam ipsa locutio plurima hauries desinit illorem ablativorum rationemri est enim quomodocunque patrio sermone terpretatus eam fueris, causae efficientis seu instrumenti Agric. p. 11. ne Plauti illud Bacch. v. 654. mendaci rendis repetam, perspicuum est, dies posse aliquid deprehendere cuiqua re mittetsi etwas et in aliqua re in ne Sachex intelligi autem voluit, ex superstitionibus, de quibus persuasum esset Britannis cognosci, sacra Gallorem in insulam importata Sue Claud. 29. Compendio clargitiis : nihil mutandum est explica cum id compendium, esset, latuitus es Ci de legg. I. 15. quas non metu, sed ea Gniunctione, conservandas puto nostrates dicunt: egen, um latini intellexerant urchri nam sententia est et non metu puto, sed ea coniunctione. . . fieri, ut dignae sint, quae conserventur. a III. Ann. 24 deprecari ausus est M. Silani potentia : quia potentia fratris secit, ut auderet, per eum depremes. Sed haec hae- tenus e non enim licet nunc quidem copiosius de hac re disserere. Ad hanc igitur rationem si revocemus ablativo ad Miseratione ac ve, vereor, ne haereamus ninius eos errem, si Agricola subiectum esset et verbum, velut peti it ambirit, aliud huiusmodi esset additum tum enun dispicerem eam ablatiri rationem, quam saepissime adiecto participio, ut motus, ductus, illustratam videmus. At vero si adhunistratione ad hanc rati
20쪽
ne interpretando traxeris, resistet etiam magis vox ε . Transfer ad verbum rari seirier Ructat- - Mittatis evasian liber die Provina Aquitanten, ei ve in olge sive mittetit de Ver altum onam . heso deis glangende Wilade, o mi de Hesriun au das Consula Haee, aperte fiteor mihi non admodum placenti Ouae denique noctius requirit, eg - et ana ima M., non ita desiderantur, inpienti partieula ne ad cuius significatione id Heram ad Caes. b. g. IV. 25. et Ferae in . Turaeli. T in L p. 458 amis ecum ita sint, si germana est scriptura, potius videtur esse, cum ceteris interpretibus ablativum adnu atratio iungere cum voce splendidae. Quemadmodum autem iam XXL 21. bellum ingentis gloriae praedaeque sis rum, dixit: sic hoc Ioeo dictum putor vlandi dignitatis i. e. quae prorineia splendidam dignitatem tuliti cons. M. Ann. 27. Det non permissa provincia dignationem addiderat . Ne tamen me piget referre su picionem, quae aliquando mihi suborta est. Suspicatus nimirum tun loci dissicultatem natam oscitantia lubrini, aut cum scribendum esset dignum administrariovis, casus inverteriti Quae auspicio si non audacior ait, legam : prorinciae mittaniae, splendidae imprimis dignitate administrationis ae spe consulatus. Minuam
Μarcell. XV. 11. hae pro inciae urbesque sunt splendidae Galliarum. In Aquitania ceti Nepos . Alesia11 Athenis, splendidissima iritatis. Ellipsis pronominis tim est haud dubie GH sed mitigatur, quod,
ωertentem, ad quod cetera referuntur, initio totius sententiae positum est, velut His LAE: fuere, qui crederent, Capitonem postquam impellere nequiverin Horati I. Serm. 4. N. cum libellas in extremo versu situm aures Personet, eos ad verbum recreare omitti potui Guit Botticher interpretaturi cui eam destin rat. Sane veteres ditae in Aestimare alicui ρrovinciam cs Iav. XXL 22. XXVIII. 40. et inseamp. 40. evi ut consulatu aliquem destiria redolet aesti aetatem e sed cum cui valeat si is, vehementer dubito, an indica Los ferri possiti Ceterum quo auctore Ernestus comprobaverit, pro inciam Aquitaniam per se aditum ad nsulatum aperuisse, nescio. Suetonii loco riti Galb cp. 8. Probari id nequiti memadmodum vero verbacti consulam eum destinaras, Propterea, quod infra sequantur ad vem consuliam revocarus ess, --o γων
sapiant rid. Bottich. anno ad h. l.), non perspicio.
Nulla ultra potestatis persona tristitiam et avaritiam exuerat, nec illi, quod est rarissimum diminuitim istiria orestatis person dedit Primus Bh nanus, quem plerique recentiorum secuti sunt: Η Β cher tamen, IIerielius et Bothius scripturam Vatic. 3920. atque et cod. multam tira Ot personam tue tur: nam ex sequenti exuere repeti debere induit. Hanc opinionem Rothius exemplis quibusdam firmare conatus est vid. ex eium. 32, 1. h a vero iis nihil aliud comprobatur, nisi aestum quoque audacio intem dum geugmate usum esse. Haec figura, acuminis atque breritatis causa inventa, frequentatur a poetis hin prosa oratione, quo modestior ea et purior est, eo rarior ipsa ac lenior est quo autem magis sucata est oratio, eo frequentior fieri solet et tanta saepe me audacia, ut nihil metarum audaciae cedat. Ubi verbum per Eeugina unum pluribus substantivis iunctum est, quatuor potissimum modis id, quod substantivis quamvis diaversis conveniat, inveniri potes Etenim aut veriloquii ope propria eius verbi vis, quae non raro obsoleta est et antiquata indagari et retineri debet, aut cum interdiu propria et translata eiusdem verbi significati ne confusa sint, eas iam dissolvi ac dirimi necesse aut ex verbi significatione id eliciendiu est, quod animiun a parte ad genus traducat, aut denique tota locutio, quae verbo et nomine ei adiuncto conscitur, alia eiusque simili commutari debet. qiiae verbis disserat, re congrua Iam vero paues quibusdam exemplis rem illustrabo. Tacit. Ann. III. 33. pacem, bellum morentum propria huius verbi significatio cum utroque substantivo apte iungi potest confisp. 34. ubi legimus nec ullum in eo pacis impedimentum. Ann. IV. 2.: boves, agros, cor ora coniugum e libemrum serriti tradebant tenenda est vis propria vocabuli servitior praetreea accedit, quod verbii tradebunt postremum locum tene Annal. II. 29. III. 36. modo propria, modo translata significatione undere et nuntiare posita sunt: cons. IV. Ann. 12 habitum et voces induebat: L .iv. XXXVH. 25. expedire tela animosque iussi.). Virg. Georg. I. 93. ne tenues pluriae rapidique potentia solis acrior aut Boreae penetrabilis frigus adurat verbo adurat quasi involuta est significatio nocendi huius igitur
notionis ris apte distribuenda erit, confisom ad h. l. et ad IV. Georg. b30.3. cita Tusc. V. 23. 63. alterius mens
rationibus agitandis exquirendisque alebatire qui est unus suavissimus pastus animorum alterius in caede et ἐniuriis adelatur ipsum parum convenit verbis in caede et injuriis sed ad pascebasur, quod illius similerat, animus antecedente verbo astu ultro transfertur Horati Sem. I. 3. 10 saepe velut qui currebat im