Annotationes maximam partem criticae ad Taciti vitam Agricolae [microform]

31쪽

vit: quaen inquid adserae num itur H. H. 8. -lites quosdam adinvit V. Scr. Metin, i. e. re re sis an mes .

Ex Ius locis Muigitur, scire.quamvis rarum sit, nullo modo addubitari aut subver posse. Ab eis o se in Mimo, ascisco vel vitiesse ducim ait, eo equitur, ut persectum aselliis vel adscitus ad fam somnum amfra remeetur. Adscio et meso, admiseo et sciso varia Seriptura est praeferenda de M altera amo, asciscos irinde nutibus laris uincere apparet mnificareri an sic Eiehen, inerangi ehhn, anne timere, au&Φhmen. Nulla est igitur intelligendi dimetatas, eum legimus socios meis re, arma asinae, astali quammeunque vitatium ves; dueem, Enespem aliquem asciscere, opias sineres vel asci

vir aliquos in numerum quorundam, tirones in numeros, milites ex iunioribus, alia his similia. At hoe loco verba, s scire minime expedita ML est Musonismi nitati gerim sita suo ecti ob fies eris sic die Meger ammilius ad altiorem gradum provexit interpretati sun Veram aesti mn M. a in quibus plinque centuriones a milites Immecti eranti cons. V. Ann. 21. N. His M. tque

provehi, attollere ordinibus, promovere, in superiores ordines traducere, ad meliores gradus perducere me legere pud veteres memini: asciscere hae vi us alum non reperi. L. Minius explicat ematate erina dem Depote de iunge vin chasthaeotticher denique da impar hein Meger ur Legio geW ILWalchio noctius quoque et alther assensi sun Constat, reserentibus Centuriombus tirones in cohortes subisse et nec dubium est, qui mines pro e dicti sint, qui in Ie ombus stipendis Maerent quod ipso v Hoquio Maratur: quapropter exertarum tironum a leg rubus veteres distinxerantio edit testimonium Isidori, qui de OM. I. IX. 36. tradit tirones antequam sacramento probat Essent, nitates non fuisse mee omnia iacti opinioni suffraga videntur; nee tamen equium ei eo intire ausim. am probari noni

tefit, tam distincte omnibus loris Iocula scriptores esse, ut uilius intelligi voluerint legionarios solos Detenim iidem dixerant miles legionarius, miles auxiliarius, Miles tirones Ge. mil. XI. 15.x numerarent etiam alares in militibus cons. Taciti uin M. t quos locos Walestius congessit, iis nihil demonstratur, nisi aliud fuisse militum delectum, aliud promotionem : deinde fuisse, qui supplendis legiorsibus adscriberentur denique

legionum obm', ut Vegetius ait, infractum, cum in promovendis militibus gratia et ambitio magis, quam virtus ac labor valere coepissent sed, qui cardo totius quaestiorus est, quum non additum sit, ex quorumi mero illi es adsciverit, probari debet, verbo adsciscere id ipsum significari. Boxhomi opinio, non milites, sed Centuriones ab Agricola electos, refellitur, non re, sed usu loquendi. Etenim tribunos militum veteres

dixerimi non item Centuriones militum Melius igitur id, quod alchius ex eius coniectura effecit prec hvis milium C Iuriones scire mam gratia ac favore militum haud dubie ordines saepe deserebiniuri cons Ann. I. 44. His III 49. . Omniamen scire Centuriones nove dictum esse, iam pridem alestius monuiti Et si res se habet sed idem obiici potest Messi'. Nam milites asciscere Legio -Ηrieger erWahlen gnon minus nove dictum. m. ΗΗ tribuni centurionesque et viam militum industria, licentia, per vim tutes, Per voluptates .... adsciscebanturi et quem locum supra claudavi, His II 8 milites asciuit his igitur loris aliisque sat multis asciscere certe non licet explicarici aus de Depote junge Mannsehas in die Legio I ppen aulaehmen. Necesse est, aut nominentur ii, qui milites ais Legio hrieger i. e. in militum

numerum asciscantur, aut aperiatur, ex quorum numem sciti sint; nam milites ascire valet Legion shri eger,

non ala Legion Oeger, an sic Eiehen, Eu sic heranntamen Adde, quod vocabulum miles nisi id aliunde noscatur, non magis ubique Legion shriege sonat, quam idem Significat Pedium, nisi vox γ ip sitam Praeterea, quae sequuntii verba sed optimum quemque sidesissimum putare, dubitationem iniiciunt, an Tacitus Imixtae antecedentibus de adscivii rem sise accensorimi promotione egeriti uae pum ita sint, rem iactiana interpretatione nondum retinaciam esse, mihi coetissimum esti quidem cum legereminis Ls 81. m. M. Tv. 24 v. 16. Ann. XV. m. Caes. IV. de Mil. Gad T. L de . o. T. Frontin I. 1. 0 GP nom ad Lim 34. 29. 10. Fes s. v. praetorias Lips de re misi EII pag. 59., incidi in opinionem sortasse manui delectam Agricolae adfuisse more praetοὐ cohortis, quae ipsi legat praesidio esset et maximis perie dis obiiceretur atque in hunc numerum incolam sortissimum quemque ascivisse. Sed haec suspicio UI- firmatur eadem re, qua mictu interpretatio Iaborat nam verba milites scire hane sententiam non explent.

32쪽

prae placet mihi, pro Centurionum repo ad Centuriatum vita enim antecedens rura . --od cunnem

mutationem a voce Centurismum defenditi Ego imam vocem Gacis suleotam habω nata autem fortasse est sequentibus omni cirs sententia enim haec mihi videtin esse Agricola fidem militum non studus ni

vatis, nec ex commendatione aut Precibus Centumnum, sed sola sortitudine Ponderavit se existuna vit. Hata dubie ii, quorum virtus duci approiada esset, data occasione PromoveDantur sed id existimationen datas consecutum. Fortasse ex Verbo usare repetendum est id .sum verbum, cui subdita est larva ista mei oeotis Anti M. 29. α ἁ unc amiciri Mirari, sed Ial cu Convertam totum lacum e Nichi nata de Baeta

I eger, ondem iis alte die apseraten sit die die tu eueste Frumenti et tributorum auctionem aequalitate munerum mollue circumcisis quam tolerabantur

Vatic. 4498 triburerum exactionem quam sinisturam tum V chius tum alii viri docti prae altera elionem spreverunt intelligi enim tributa per Vespasianum adaucta. quidem miror, a Taesto nihil adiectum esse, quo et res ipsa illustraretire, et ambigua vocis auctio significatio definiretur nam auctio plerumque aliud quid valet apud Macrobium autem dierum auctio einet euen et oppost reIractio satis deci ratur, nec potest ullo Pacto cum hoc loco conferii Deinde adauctae res decrescunt, imminuuntur, deps munis potius, quam molliuntur nec tamen id quidem me moratur quia exempla huius verbi audacius translati plura reperiuntur atque cum gravia ac dura Omnino tributa Sint ad sensus eorum, qui Pendere ea coacti erant, significandos Verbum moltire sane est aptissimium Sed aliud est, quod me incertum reddati Etenim quae verbis circu ista, quae, tolerabantur, intelliguntur iniquitates in exigendis tributis ae uatimum tinerum, gleiehmastige Vertheilun der Abgabeu molliri non poterant itaque, quomodocunque vim Parib, cipii explicavetis, necesse erit, addi simul se etiam. Denique saliui est, frumenti per se sigruficare Get rei delie ferung. Nam IV. Ann. 6 fomencia subsequont voce octigalea quid sit, intelligitin . Quod si

hoc loco non sequerelin tributorum, neutiquam liceret frumentum interpretariis abzesiesemdes Getreide ara nam

ut id hitelligamus, necesse est, adiici verbum aliquod, cuius significatione Propria vis illius vocabuli quasi e Ioreturi velut si umentum imperare, aequaliter describere, pretium Munento statuere timuentum civitatum im-Probatur, haec et alia huius generis plana et expedita sunt. Eodem modo p. 31., cui loco lumen attulit selix michii coniectura, verba annos in frumcluum egerunt, et sententia totius loci et antecedente voce tributum illustra tur Pariterque si quis dixerit algere frument m sive frumenti mactis, nemo erit, qui haec non intelligat: non leni, si quis di erit augere frumentum, aucti frumentia Accedit, quod eadem horum verborum coo- fusio reperitu XIII. iiii 51. ut quam dubia sit librorum auctoritas apparea Examinatis igitin utriusque scripturae ponderibus, altera Aactionem mihi quidem videtur praestare alteri.

Militum in agmine laudare modestiam, disiectos coercere miluum-dedit Bhenanus ex coniectin' : -- oue plerique secuti sunt praeter Droni tum, Deci; erum et nothium, qui codic. Vatic. 3492 script am tuemtur. Locutio υιlfus sum in re notissinia est et a viris doctissimis satis illustrata vid quos laudat Arnigenitis ad Nagari Const. p. 26.). Suli Jug. p. 8 . multus instare ep. 96. in veribua, in agmine atque ad vigilias mullus adesse. Ovid. Pist. IV. 10. 128. lurimus legor ut igitin his aliisque locis, ubi haec locuti reperitur, omnibus initus cum ipso verbo sinuo iungitvi , ita hoc quoque loco multus iungendum erit cum verbis Ludiare et coercere, cum tamen sententia postulet, ut ad verba in agmine reseratur. Quod cum viri illi doctissimi, quibus legendum videtur multus in agmine laudare intellexissent, vocem multus vi participii positam obierunt: at tota huius locutionis natura adversatur, quominus iis in hac re obtemperemus. Neque notitius hoc evincet, ut consentiamus, militum plane me supervacaneum. Recte quidem ille animadvertit, modessItan pro modesIos seriptiun esse : at eo ipso, quod Tacitus ita variari orationem requiri mihi videtur genitivus militum Sententia enim est in agmine militum eos, qui essent modesti, laudavit: qui essent disiecti, eo cuit igitur non video, cur haec vox damnetur. quae si hoc loco supervaceanea sit, quia in Mutine non alii sint, nisi milites, eadem, ut unum tantiunmia locum ex innumeris aliis proferam, apud Caeso em VII de eli gall. 52 aeque supervacanea erit; si iudem in illa concione, quam advocaverat, nemo

33쪽

in die misites erat et tamen ille non se sit et emari se iduare 'e' reseridie sed adiecit mauunc Haeterea cura militibus licuerit et modestis et dirimus esse in astris quoque aestivis hibernisque, in praelio, sibi vecta m. armina non elangenda esse a vocibus modesti m et innectos, perspicuae es Quid si sect-

tum esset et miama in inius, tau et modestiam, ιμμιο -- num explerentur aure, immo eas ipsas puto postulatio et laudare militum in eo agmine c. modestiam disi coerc. - Paullo supra scriptura Ust μα--m mihi probatur, non quod loci, ab Hin Eo laudatis illa confirmetire, sed 'od partices Dei iteratavit quo modo non distineret rem arbitaeor fuisse Tacitum, ni duo hae vocabula dissimili essent vel Potius vix Ha inter se signifieatione. Deniqua quae voci totirantia subiecta est notio, huic loco parum convenit. μαω raticina auraque, arere Bruannia noνα ars arac sit 'triarisieris. Locus vexatissimus, in quem expediendum iusto plus temporis ustra insumsi Coniecturiam magna est copia me tamen ullam inveni

coniecturam, quae iligentius considerata mihi probaretur. Ac primum quidem non audiendi sunt ii, dicant ut positum esse pro quanta e deinde nulla vis r nova pars nihil aliud potest significare, nisi hein Bitheta, neue sive u eLannter Thei Britanniens Quae in ita sint, quemadmodum sequentia commode expediantur nesci r id tantum dispicio, alterutrum intelligendum esse aut has civitates tanta ratione curaque praesidiis castellisque circumdatas esse, ut si qua alia Britanniae pars hae ipsae civitates modo in ditionem Romanorum redactae pacem illacessitam nutrirent aut has imates praesidiis castellisque ita esse circumdatas, ut-Αm a nullam partem Britanniae novam seu nondum cognitam vel subactam tramiserit illacessitam: quae ipsa est Bothi opinio haud improbanda fallitur tamen in eo, quod transire dicit hoc loco accipi posse pro tramiti mallem coniecisset ut nullam tunc Britanniae novam partem illaeessitam transmisees Namans facile antecedenti syllaba et compendi Scripturae to nasci potui Altera autem, quam proposui, punatio postulare videtur, ut legatur: tanta ratione curaque, ut nulla ante Britanniae nostrae pars tam illace ait transieriti noua et nostra in libris manu scriptis aepe conficia sun Denisi in mentem venit ut si in ulla parte Britanniae, in hac nova pax illacessita manseriti Sed ut dixi, operam in hoc loco expediendo perdidi nec quidquam tuli solatii, nisi quod M. quoque Bitte salutem huius loci desperariti

p. 24. I.

Quinto expeditionum anno nave prima transgressus. Quam Walther in annotatione ad hunc locum memorat Sellino et Bichlessi opinionem, eam numero in somaliis, et quis est, qui nunquam omniaverit Z Paullo supra, ubi acitus narrat Agricolam profectum inprovinciam, cum legitur, transgressus est, nemo sane dubitat interpretarici in Briga iam traiecit atque prodentissimus scriptor illic transgressus sc sit, non nave transgressus vid. Gell. X. 26.). At hoc loco, quam accepimus, per quatuor iam ann agri Iam in Britannia versatin esse, cum de eius reditione in 'bem sive omneat nihil Tacitus narraverit, necesse erit, nos dirinare, si quidem rarisgressus significet in Britanniam reversus est Verba navo prima me etiam mi vexant et legi profecto identidem annotationes irorum doctori Bhodius suffragatus Walchio ad muniendam eius opinionem laudates Ann. T. quod is firmare Drusum credebatur et illa mulitiae sagitia rimias avemuri aut me omnia fallunt aut haec ne conferri quidem inter se poterunt Nam haec ipsa verba plana sunt et expedita milites enim credebant, Cn. Lentulum primm esse, qui aspernaxetire, vel prae aliis Cn. Lentuliun haec n. m. spemari. das sei dererate, melcher oder de vor alien-betratate mic scheu) Hoc autem loco frendit vox prima postposita nomini suo. Deinde ut adiectivum ristis pro adverbio positum sit, tamen rima navis nihil aliud valet, nisi aut prima pars navis, Velut primum limen, extrema epistola, primus digitus, cetera eiusmodi aut navis quae Prima est, seu ante alios collocata, appulsa ceti velut prima naris praetoria concurrit i. e. das Admiralsellissma das erate, melches, vel in hanc primam navem incidit dictes Schissi a das erste moraiiD Concedam, audaciores interdum in hoc genere poetas suisset rindicet etiam prosa oratio sibi interdum licentiam et rum et modo ne pugnet cum consuetudine sermonis et has elegantias ambiguitate venetur. Malchius ad comprobandam suam interpretationem his exempli utitur rann. N. 10. Prima Centuriomum adulatio eum adapem mavit. at haec expedita sunt sonant enim primi Centuriones adulando eum ad spem firmaverunt zem centuricines primi erant, su-firm. gr. 19. -- domum t. e. prima eius domus erat, quam Oer

34쪽

a Mur ne comparari quide Mus Beo Potoin Asiae . rex; -- . Ita 1x TM- α ἐῶ μα- meo tam Fuin equum ma o tellus Percussa tridenti talisumqu. rimat aurigunt eum tamai -- pMirum se tum censen At τά impedit, quo nus graecorum more rina fremaeum eo μα quod o alias et eat, FD: primum equum i mode modo torva Me reo mulis Emeralem uaria tum tam mamus est Sili Italia, P . UL 16. Prima feroces. Aliud est Imra Sem. L 3. AE primis Bis emina sunt novae cons. Η-dori anno ad h. l. Pluribus hane rem persessi, non hi a loci est aut instituti me, ne dissimilis est ratio omnium locorum, quos viri doetisaeis ad illusis dum huneo loquendi hisdum in gesserunti Qui igitur expediemus T ha n e prima transgressuia una nave an pluribun at assis P tmodo demum in partem virium adsumta est , num navis haec prima erat inum vero, in et rima Pnificat tum primum. Non credo sed ut sane ita non invidebo, mi hae piamerint Agricola seMut guSebis Eum restenmal hinuber Ceterum, ut recte alther annotavit, cum per angustin terrarum spatium aditus pateret, quaeri potest, ad quid nave usus it Agricola. Mannertus in Gereri e Graec et Bom. m. H. P. 2 pag. 61. Agricolam opinatur iccire navi traiecisse, ut vicinas in a Meuparet sed vir eruditi simus ipse hanc opinationem suam dicit incertam ac dubiam. H. Beckeri coniectini vero primo ita proh retur, si eiusdem anni aliud tempus distingueretur. Multo autem deterior mihi videtur omeorum more seu

--. Elapii in foedius hunc locum comitum suspicor prima video interdum . libram confiinum esse cum promima syllaba posteriori vocis iam facile na potuit enasci in et m etiam aliti sunt permutata. Porro nu sim confusa et voce antecedenti anno fieri potuit, ut magna absorberetine. Ex his duae in iecturae conflantur; quarum altera est Quinto expedit anno Framimia transgressus Daltera et Quinto ETP. annoma M. Liv. XXXIV. 27 4 et v. 26.3. in promima ea M. Verisimilius tamen mihi videtur esse, in corruptis verbis nave sena latore nomen fluminis aut Merarimia, quod tum Ammia transgressus sit. Ut hae meae suspiciones inanes sint, illud dubitari nequit, quin retia rum prima stare nequeant. Solum caelumque - ῶ re in melius aditus .... comiti Bhenanus emendavit dirimunt Fio quidem

non ita est necessarium mi legunt haud vitium dissert in melius hae sordes sunt, quas tandem purgari oportet nec magis probari potest: m melius comes, quod placuit Walthero Rostius, disserem melius t latus, explicat Boden, Rima, Arion Lebemmeis de F invisine melah nichi mei ab in Britannia undinar in de nitatun ausa Bessere verba undis War de suo addidit nisi ipse sentit, quam toni te

haec dicta sint. Locutionibus autem in deterius credi, in falsum tacta, in maius ac ij m neutrum δε aliquare loqui verba aud mullum dister in melius comparari nequemit Equidem omentio mitem nec tamen lacunam ut esse quippe enim ea, quae vir doctissimus excidisse opinatur, ego arbitror satis indicari ante eedente Particulara de converte Boden, Rim . . . . unterscheidet sic mol naehi mel besserinat manet gange undisilan .... henne gelei nil quis non statim intelliget, melius, scit quam solum caelum, cetera. denique initiali litem sequentis vocis oritu suspicor. Ceterum si partient laserenia esset, eae, non aha et reponendum. -- Paullo infra P. 25. auctus Ocemus . Becher, miter, noctius recte retinuerant tentati uculentia terea et hostium cum tumentis Ocea. Α . Tamist. III. o. aestu Omparatur Walther a

vult uctus ad utrumque referri et ad terram hostilem et ad Oceanum eui non consentio, aliud suadente ipso Verborum ordine deinde subsequentibus verbis militari iactantia Ue ruribung vix fieri Potest, ratia vcmS interpretemur in maiorem et terribiliorem speciem deseri tus. Ceterum similis iactantiae militaris exemplum memoratur Sallusti Jug. p. 3.

p. 26 27. 29.

Scripti a rVere ma verissima est. Nam eum hostes empissent, Romani in castris in in artum rem

compulsi ἐελμένοι)ci postquam animus rediit, ipsi in hostem erumpebant quo facto in ipsis pinarum Rum

bus tam atrox proelium ortum est. - Φ. 27. sce Vaticio is victoriae conscientia rae scriptum non

nullis viris doctis admodum Placuit. Ego quemadmodum cometeneia Dictoriae et conscimtia Mem uis An XU. 31. inter se conserantur, non perspicio, cum quam diversa haec sint, appareati equo WM H

muti interpretanti Dauer undius vel essentilauemden, stoichbleibenden nun Nam constantem bula

35쪽

Metnaeum sanum re, nam statim ori melliu inro non poterat atqui semel Illic ammos rem laedis Mindem eo sancia viceraria sigmseari puto veram, non Miam victoriam cons Flor. I ep. 18. Non enim, ut saepe acesta, e proelio ita exeraserant, ut incerim esset, utra acies victoriam sibi vindicare posset sed hostes magna clade accepta exturbat eastris et in fugam conversi eranti Iam vero eadem victoria erat me dida eone IIV. XXXVIII 3T. clarior nobilioriue victoriar quippe enim debellari potuisse hostes videbantur. meo est illa sima, qua militum animi elati sun Elaidem converto dure de entschiedene undisv-voden Meg Iatinorum enim more pro adiectivis substantiva posita Minti Ar Brisam non virtute, eae ore

Minois ars duris ML Ars Me loco est strategema Hrieguist), id pie audio tanni Romanorum ueseoncedere poterant, quin a renovando bello absterTerentur. Multum igitur abest, ut cum ostio sentiam, qui aevo animo vocem ducis exulare iube M occasio in medio posita erat, ut gregariis quoque militibus ea uti liceret ars erat unius ducis Buter pro fiscis ex coniectura dedit fusos eui, si eliciendam existumarem vocem ducis, libentis assentireri cons. Ann. U. 5. x sed cum comparo Histi. II 44. ipsa rerum si militudine etiam magis adducor, ut coniecturam victos ceteris opinionibus anteponam egique malim non virtute, sed oecasione et arto duin se rictos rati. Ad sententiam aptissime conseres Potest Caes. de . g. L40. - ep. 28 et uno remigarere, sus ectis duobus eoque insWfectis. Remigrense inor Vatic ac plures edd. eremis in vere edd. quae a plura tam inepta est, ut aridem, quod Puidem fieri oportuit, loco suo cedere cogatur. Nam si quis e navi se proieceHt, si se Proctuein se subdux t si denique incolumis evaserit e eustodia barbarorum, qui tandem liceat dicere, eum remigrasse, cuius verbi Ionge alia sit significati, Altera sectium remigans minis nominibus impugnatur. Nam infim aestus narrat amissas esse naves per insestiam regendi ex quibus verbis iure colligitur, in huius itineris erroribus gubernatorem bactaris adfuisse nnulum. Deinde Emisars gubematores non solenti meo tamen dubitatio potest insumari. Cum enim duo sus. peet Usipiis Rissent et ea de eam intersecti, accidit sertasse, ut hae bari, cui gubernacula non committerent, eum remigare cogerenti Denique ex verbis sus ectis duobus eoque interfectis sunt qui petant, quod scripturae remis se obiiciatur. Nam quae sit series sententiarum, intelligi aiunt, hunc imum gubernatorem aliquid pe petrasse, quo socios suos in suspicionem vocaveri Atque vir doctus quidam hane ob causam verba eoque diu

fectis remit etiam ad unum illum suspicionum auctorem. Ac sane si duobus sus ecias non interpretemur, v chdem hereus Wes inne vertachii ge vorde und destiam Ued gemachi morde maren non poterit fieri, quin eum iis sentiamus, qui dicant, huius unius culpa factum osse, ut reliqui duo in suspicionem incin rerenti quidem non negem et re et verborum ordine hane opinionem firmari et certam tamen eam esse,

di re non ansim rati autem haud fatali negotio dilui potest quemadmodum uno gubernatorum superstite fieri potuerit, ut inscitia regendi naves amitterentura Quae cum ita sint, certe suspecta est altera quoque se tura remigante. Utinam alius quis in indaganda Oce, quae pro remiganu reponatur, felicior siti Ego pressi vestigia scripturae, sed frustra : nihil iuvem, quod mihi probaretur. Non placet emicante Virg. Αen. ni. iuvenum manus emicat ardens litus in Hesperium , non se liberari se cons Phaedr. II. 2.10. nec magis

nauiganu, ressu se remisHrsarire, magari , me rite huic loco quadranti mox ac ripue sita rapti et cum Herisque Bruannorum suci defensantium melio congressi ac fame victores Equando uti eo ad ea r.

Sic Rhenanus ex emendatione dedi Scriptura codicis est: mox ad aquam atque ut illa uti secum In libris denique legitur mox. ad aquam atque- ut illa r sis secum. Dio Cassius 66. 20. los που Το, κυ-

καὶ orati H ἀυΤοῖς rom is Dionis verbis inductus Walebius uti interpretatur rigerissem, Haud dubie apti inestis locis, ut Ann. α 55. H. V. 22. alibi id significata sed quae Dio . . tradidit, tantum discrepant a Taciti verbis, ut ex illo nihil, quod ad sanandum hune Iocum utile sit, hauriatur. Considerata

Paullo attentius seriptura codicis negari nequit, Rhenani emendationem lusis esse audaciorem Bosii coniecturam michius iure mihi videtur abiecisse. Seliingius viae missi in annoti coniecit mox aca at que utilia rapienda sum Nerisque, vel mox auum aquamisque Mnsilia rufames cum Herisque Bothius, Sallustii memor, suadet, pro arque ut sita scribatur e quae sui messest locus est depra ius Lucian Tom. II p. 13T.

οβσεν, δὲ προσμι- δρευσομποι κ οι καὶ σιδον , ιομειοι, ειν Θ in in Θείημεν. De re simili fere eadem verba dem eoniecit mox apud aquam cons. Sall. Jug. 98. Miaque utensilia rapientes cum plerisque wngressi s inuo, et alias: mox ad Mutatam aliaque utensilia rapturi exire ei cum Plerisque Br. q. congremi cela

36쪽

sis. Io. Ἀ- iri . t itimum ' Priores pugnae geris. Prius, quam singula considerem, totum locum nam- a. Is mu Brutiquioriun, inquit, per hos annos cum Romanis conflixerunt, si res minus provere rarasset, mem ac vim dium in nostris armis habebant nam nos reliqui eramus, liberi adhuc et intacti siden is totius Britannuo. nobilissimi. Nostra fama late dispersa et eo maior, quo sedes nostrae remotiores. Hic igi- reemina ipse. a sinus famae nos ab impetu Romanorum defendit: nunc vero ad extremas istas, quas incolinura, Britanniae oras hostes pervenerunti Iam concidit, quod pro nobis stetit nam ignotum omne pro mag tam est: d . sieris enim admirari, quod ex propinquo cognoveris. Quid ergo, cum res eo venerit, agemus 3 nihil restat, nisi ut arma experiamur. Etenim nulla iam ultra gens nec aliud effugium est ab altera parte nos cingunt. fluctus et saxa, ab altera hostes his etiam infestiores neque vero obsequio et modestia licet nobis melius

consulere quippe enim res nobis est cum rapacissimis ac superbissimis hostibus igitur neeessitas erit vitri cendi aut moriendi. Haec summa est huius loeici duo autem in disceptationem Fenerunt alterum, istim I . xime quid significareis alterum, quemadmodum singulae sententiae inter se e aererenti Ac primum. quidem, quicquid Rothius dicit, mihi persuasum est, famia esse genitivum, aptum ex verbo sim . Ne iungatur idem

eum Oee recessus, tum ordo Verborum monet, tum Particula c. . Sinras autem famiae aut tuus est, quem

fama pandit, quo fama recipit, cohibet, occestat seu claudit aut sinus est, in quem fama ae abdit utrum et improprie dictum est, Iterum etiam audacius. Eleganter Sil. Ita XIII. 2b ni caeca sinu terras nox condere atro. Veruntamen fama, nisi ea obscura sit, rix poterit aliquid consi cons. Virgil. V. 302. mul maeum quos fama obscura recondit eos nimirum dicit, quorum ne nomina quidem nota in Est fama sane mox strum, etiam si voles, anus et Poteris ei sinum amngere, ex quo miracula rerum excutiat sed has nugas sunt nec minus ineptiun erit, famam ad filialitudinem matris infantem gremio foventis revocare. Itaque restat, ut si s famae explices : simu insum se foema M . Nam ex longinquis seu remotioribus locis excumen confVirg. ΙΙ 17. fama vagatur: VII. 114. late volitat si in eadem quasi eaput ac sontem suum reptaverit, nihil impedit, quominus eam dieas in sinum sese abdidisse. Constat enim, sinum significare etiam interiorem pax tem, qua res aliqua recipiatur, ubi in viis et occulto aleati Calgacus populares suos dixit nobilissimos esse, ideoque in penetralibus sitos intelligitur, voces recessus φε haec Penetralia spe inre vocem amo autem illud nobilissimos. Infra quidem morum omne ait pro magnifico esse et nec tamen Pugnantia loquituae: nam illa nobilitas nominis est, quod nomen fama per forum Britanniam nobilitaverat a Romanis tamen erant iideo ignoti nondum enim congressi nec vires invicem experti eranti Aptissime autem omnia cohaerent, ut nihil pmnino suo loco movendum Siti Nunc necesse est, quam proxime verbis in tam diem colloeatum sit emutis somnianda quidem verborum transpositio. Cetera hoc modo explana quae ad id tempus recessu et sim famae clausa ac defensa erant, nunc reserata sunt adventu Romanorum et aperta non amplius igit ignoti sumus, et quam speciem magnificam prae se fert quodcunque ignotum, ea iam 3s,lata est sed quimuistfuturum est, nobis non licet ambigere etenim nulla gens ceti Est igitur perspicuum, legi posse et et atquι Etenim atque, quae est scriptura, Spectat eam sententiam, quae ex utecedenti aut repeti poterit; non amplius in occuli sumus p atqui und lutchWοhl und dota iacit u insequentia I onme ignotum mmagnisco est adversa fronte opponantur voci aut G denique, magna cum vi dierum, explet a pressa' sententiae vicem. Restat, ut in atrium sermonem totum laetura e vertam e rubere Bam ς Myrio nisu sic gege die Romer mi Wechseinde Gluche versvehis, Mite nochmus ungon Buckbal in unseren mea : intemes Wir diemsimhastesten vo gana Britannie stadis 4 deshal so ech iu de 'Ι'ies de Landes

llegi meiter Eberons inaus, nichis ais . . . - p. 31. Bona fortuniasque - conserun riser. μαι bona fortina quo tu Iributum aggerat, animus in frumentam: Pro Sora tamen afferat, et B Un' in

37쪽

viminiaris anm- - r. alii, ut miser αδ 'αω, -- in framentum ii autem michius, qui egregis ast sanando Me Ioeo meritus est, Me minerara dedit bona fortunasque in tribulum e ruris, annos in δε--- , In his tune of ndit plumis aurmis eiu ne poetae quidem nisi singulari numero tantur. Meinde eum -- si scet annuum proventum, et hoc dem loco fiugum se munentorem proventum, Iocutio -- m --tum oritur, novitatis admirationem habet, non aliter ac si quis popularium diceret , dentiMeseruacan Getraede Minge sis surdas aereide hinam. Nam ut supra dixi, frumeneum per se non valet Geteridelielamnigri sed anteeedenti tritarum conredam, definiri significationem, quae hoc loco oes frumentum tribuenda sic italem tamen'Mehius Iemidum censuisset bona In tributum egeruntur, annus in is

mentum; eorrea ipsa .... Memmiuro mi intra femina duce Muerint. mi Domi locus acumen Pot ori vir in exereui Quintum iam eonsumtum est is oris in purgandis sordibus, quibus inertia librariorum niti. dissimos vetermn libriis aspersit, quamque raro contigit, ut loci sanarentur, quasi iste est, qui misere corruptas a deoravatus iacet ' Duplex autem est seriptura altera eaque auctoritate etem editionum firmata

hae est ea in Mersalem vir in pro Mentiam Iatur Primo statim congressu unde ostendamus e altera est is Micini cin quo legitur labra fatem aut also tene re vi tibertatem, non in Poenuentiam laturi primo si iam ε- aesti oum modi menanus ex emendatione dedit e Iibermum non in praesentia Iasuri aut Iasuriam. t. cons unde ossendam Cetera Dei um Virorum coniecturas, quae Permultae sunt, referre non hi

iuri estio Fri Ritte quamobrem vaticani sc turam interpolatam dixerit, cum nullam huius suae opinionis rationem reddat, nesciora nihil est enim fierentius, quam in praesentia, in raesenti ergo, si quid interpolatum re rem, has potius voces subditas esse existimarem quam meae quam is depravatam o duitam. Iam vero totum loeum filigentius consideremus. Comparat Calgacus Brigantes cum Caledonilia illis ducem fuisses minam, his virum esse stillorum vires proeliis misse imminutas, horum esse integras illorum animos et cladibus et qui servitium sensissent, tactos hos indomitos, quom ne oculi quidem adspectu servitutis violati essent illos libertatem amissam recuperare conatos, his illibatam Iibertatem tuendat esse : illos, etsi nullare eum nobilissima Caledoniorem gente possent tonferri, tamen prospere rem gesturos fisisse, nisi elicitas in

socordiam vertisset quanto magis igitur decere Caledonio Primo Statim congressu sertiter ac strenue pro liando victoriam ex hostibus reportare. . Haec igitur expedita at verba et in libertatem non in oenirentiam aut non in rara nitam laturi unde ostendamus sunt impeditissima. Prius In resedisse ex verbi indomiti ultima syllaba prnatus es nitier secus videtur esse; nam interiecto et vix residere ex ti illud in potuit accedit, quod alterum in post non positum alteri etiam suppetias fert Bothius ferre ait pro re aere dierum esse, et locutionem libertatem non in poenirentiam laturi comparat cum verbis Ann. I. 28. in sapiem Mam vertendia significare autem memtentium statum seu condicionem, cuius reniteac At hae Bothi imterpretino vix cuiquam probabitur. Idem alteram scripturam in praesensiam etsi subditicia videatur esse, non spemcndam putat quippo cuius sententia sit Cale nios, non ut Brigantes, in praesenti tantummodo liberiatatem ex acie ablaturos tamen nostio soli arbitror accidisse, ut in utramque partem distraheretur.

Est erum talis hie loeus, de quo vix certi quidquam statui possiti Merre me iuvat locos quosdam, qui H . nam habent sententiae similitudinem. Sall. Jug. 40. illum diem aut omnis labores et victorias confirmat eum, aut maximammae narum inithun Caes. eli. GaII. IV. 34. atque in perpetuum sui liberandisi cultas daretur ibid. VI 1. postremo in acie praestare interfici, quam non veterem belli gloriam liberi remque, quam a maioribus aeceperint, reciperare ib. 66 id sibi ad Praesentem obtinendam libertatem satis seri ad reliqui temporis pacem atque otium Pammor es est. His V. 117. illum diem aut gloriosi simum inter maiores, aut ignominiosum inpud posteros fore. Ann. XII. M. illam aciem testabatur aut recuperandas libertatis aut servitutis aeterea hutium fore vocabatque nomina maiorem p quorum virtute vacui aseeuribus et tributis, intemerata comugum et liberorum corpora retinerenti Mn. II. 15. aliud sibi reliquum,

quam tenm libertatem, aut mori ante servitium. Sed satis est hos Iocos laudasse r nunc in sententiam huius loci, de quo agimus, inquirantruso a primum qindem scripturam consideremus et liberiarem, non in men tentiam laturit Metiri uti Α- M. M. Pharasmanes integros semet inarthicorum dominatu, quanto maiora peterent, plus de aes victores, aut M. terga darent, flagitii atque periculi laturos. Itaque per se quidem l

38쪽

liberi erant Caledonii et indomiti in libertatem - dimicaturi coniici Potest uti Veli. I 85. pro salute alter in ruinam alter terrarum ortus dimi vere ib. in mortem dimicabatur sed nihil proficitur, si expiatinive verba non in praesentiam ne vero licet id, quod Rothius fecit, modo mo inserere. Sententia ipsa videtve ' potius flagitare, ut opponatur in osteruatem N LIL 3.16. , sicut alibi in posterum oppositum est in pris

saeris confiist. IV. o. Ann. R. 46. Alteram scripturam in Poenidentiam varie tentavi velut et indomiti et libertatem, non poenas servientium laturi i. e. perlaturi, toleraturi ci verum eadem sententia paesto infra his verbis Prosertum ibi eribus et me aia e celera servientium' omiser his verbis illa opinatio mea mei titur. Deinde opinatus sum, postremis syllabis verbi libertatem et ori endio scripturae intercidisse mitam x non in autem depravato nostris orta in voce poenitentiam denique latere posteris etiam ex his igitur hane

eoniecturam concinnarici et indomiti et libertatem avitam Ann.R10. nostri posteris olim tradituri eoia Dio Cass. 62.4 exu. . Denique cum meminissem ea, quae leguntur XIV. Ann. 31., ubi Bondiem in anpe hiam, et libidinem Romanorum invehitur ad tentandam scripturam m liberialem aggressus conieci : et in MMrtalem, non Nuntiatem dimicaturi und Ae vix Eu hiun enaedenhen suae die Sache dis Ferihelt mcti meden Zwec alles sic eria endemillhuhr impunitatem exprobrat Romanis liber Mem autem non suam ipso aeum modo dicit, sed totius Britanniae, velut apud Curi. . . extri Athenienses non auae modo, sed etiam publicae libertatis vindice voeantur. Ita ab alia ad aliam eoniecturam delapsus sum ne pudet me has meas qualescunque opiniones Protulisse protuli autem, ne viderer Iste dimouitate absterritus ἀωνιτὶ ab eo disee aisse. Unde non legitur in codice Vatiouno, sed in libris antiquis e ruptum sane ex nonne Ceterum con cursu an congressu scriptum sit, non multum interest praesem tamen concursu Sal Jug. D. primo inae cursu. cf. iv L 25 4 ubi eadem scripturae varietas XXIII. 29. o. primo oncursu SH Iug. 50 magnam cladem in congressu icerent Liv. XIIL 22 4 acie congresso hostea est alterum vocabulum quo valentius, eo aptius huic loco. t

et dominationi alienae sanguinem commode, Liv. XXXIV. 12 5. n. suas vires alus eas omm . dando minuat. Hic vires, apud Tacitum singiuis commodatur inror, viris doctis quibusdam commendars Probari potuisse. - diutius tamen ostes, quam ervos in . Vatic. 3429. servos ostes edd. ante Rhen inuum flosus servos is ex emendatione dedit hos es quam servos eumque plesique editores secuti sunt. H. B Cherus, Herielius et Bothius tuentur codicis seripturam Atque nemo erit, qui ignoret seruus pro e die tivum esse et unde illud servum pecus inii Mores em servi hostis significat inlaviso dienende einde. αNec magis dubium est, quin hostis ita substantivo possit adiungi, ut adiectivi vim assumat unde fra ser kosti et turmae flosus et exercuus ouis; at mnibus his locis ostia propriam in suam tenet hi autem serta Aostes, non OeΡtant hostilia, sed animis tantummodo volvunt Neo vereor ne quia illud huc traxerit inoe servi, tot hostes. Ergo si legamus servos hostes, quae tandem erit huius loca aententiat patia sermone

explicabor iur, stet den glacten das die Gallieris. s. m. aie, die essita erat fremdem Despolisama mi iurem Bluto tenen, och ange se indlic ges trinito Sh lavan waron, dure wahreis anae lichlieit sesuehaIten, dea Ouid istud 8 At algaeus dicit, nunc quidem servire eos Romanis, sed liberos eo dem et hostes multo diutius fuisse Bothius quidem, denti die Mit, inquit, in melcher si seindite gemonis echte in cis Ianger, und diser iur indruch stiirher undateibendis, is die, in melcher si servi cives, beseeundetemnetate, gemesen. ut non intelligo verba nothii aut vir eruditissimus fallitur. Quid cis calli, Germani, Britannii cives s beseeit et 8, at apud Livium ML 6 1 legimus quo acuatus riga

mox os movisses, erectique alios conciliarens ignari, cives an hostes essent atque hae verba possint huic loco

conferri 8 Sed ne verbum quidem amplius Rhenani emendationem non dicam audaciorem esse, sed mihi quidem illa parum subtilis videtur esse Goscito enim Tacitus Calgacum facit dicentem commodare αμα--

39쪽

-- iamiam sponto in exertatumia norim militem his parum e sentanein seret, si udem serui voca renturi quidem legendum puto; nisi si Gallos .... licet. . . . commodent, diutius tamen saevos hosus L et in est. -- - qium sanguinem mmmodarent, saevos grammige hostes hisse Sor a autem et saevus interdum comistissi Meet maveis ad Liv. m. 18.14.-m cos timem recte simili modo apud Dion 62. b. Bundiae seu

ignoraritia ala circum ut errore librarii natum Alaceriint sed iure Walchius dubitat, an vox ignoraritia nudata genitivo serri possit, contietu' locorum. Probera Praeter eos, νο ipse laudavit locos, conser Sall. 4 Μ M. Tac. His I M. Αω. I. M. Mihi aliquando in mentem venerat rerum ignorantia.

p. d. II.

Ouodque animal confra ruere recte ruere contra Rhenanum et michium alii defendunt. Nam quemadmodum ex verbis sono inuntur per eum repeti possit caedi, id nullo modo perspicio. Deinde robori ignava quoque animalia occumbun Intelligi aestus voluit acerrimos Britannorum contra ruisse seu rumam venisse et recidisse r ignavissimos delituisse, donec 'prehensi ac pugnare macti essent. cons. Cur III. b. 10. Xenoph. I. Cyr. 4 8. καπρο ια Του--δο προςφερο a M. Ipsis his bestiis robur insitum est Xenoph. de venati π. 10. g. 17. et 21. v γα κωλυει. p. 13. q. 14. - γα - σῶν. in non tam robore, quam arte vincuntur bestiae. Confer sis, quae Gryllus disserit apud tu ed. Haeten om XΙIL p. 21b. Sic insta vitro

ruere et se morti offerre Liv. XXXVIII. 21 8. quo ruant caeco impetu. Curti VIII. 14. T. in medium discrimen ruere Ammian. arcell. XIV. 2. 15. ruitura sine respectu salutis in ferrum. Si autem ruere, ut primus Sellinous vidit vid. annot ala ad h. l. persectum, ut idem sortasse Α- Ι. P. T. De persecto vi a isti usurpato praeter Sellinoum monuerunt etiam Samid admorin Episti I. 19 48. Iliger ad Eumen. Constan 8. 1. ali Ceterum contra ruere verbis ipso agminis sono elli multo melius, quam robore ποώ- tum est, ut ne hoc quidem nomine alchii interpretatio commendetur.

Sed mreMnsi sunt novissime res id et emerem metu cor ora, Vixere aciem in is vestigiis. Haec est Vetus Scriptura Rhenanus s. a. s. novissis et extr- metu comora Hefixere in his est Q. Talchius mPrehensi sunt novissimi Meo xtremo metu cor ora in re in A. v. Bothi Q novissimae res re extr- meru mora de re aciem in . v. Walthes d. s. noviissime res et extre- metu Cor ora minere aciem in A. v.

Alii aliter, quorum opiniones recensere, non opus est A Walther quidem totum Ocum hoc modo intem pretatus est Eulerit haben die Umstande m de Leiber angstliches iuer den Schlaehthause an dies Statis de Fluch gebanni, O . . . is ait nihil pulcrius aptiusqne fieri posse. Me ista non admodum delectant. Othius novissimae res interpretatum Grenae derWelt g corpora dici, quia Caledonii non sponte, sed coacti ad praelium accessissen Itaque si recte Bothii sententiam perceperim, is atina patrio sermone sic explicari iubet die estgrenge und mi de a serite Furcti A flete Homer haben de Schlachthaufenaebann Haec bona nulli invidebo, cui placuerin Sellinous vide alth in annot ad h. l. scriptura id et inducitur, ut vocabulum extremo glossa natum existimet hac igitur voce eiecta legendum ess censet novissimo metu corpora defixere aciem et aetem intelligit oculorum aciem. Has avgutias mallem ommisseti Bhenano ac Walchio, quibus,ribi placuit, deprehensi sunt novissimi, non assentiori etenim host Verborum ordine, eum inter se opposita sint restiterunt et Emreflensi vox novissimi adiecta verbo Temehensi concinnitatem rationis disturbati quidem legendum puto : ocissimi si et extremo metu corpora defixere, non aciem, in his vestigiis cet. rLIV. 14. 52. reprehensos ex fuga Persas pugnaturos, quia fugere non Ossent metit e angum .... in e dem Vestigio haerere .... illinc plures stare r hinc plures dimicare : Liv. XXI. 40. nec nunc illi, quia audent, sed quia necesse est, pugnaturi sunt. b. 57. magis agmina, quam aries. Atque ut Curi. l. i. g. 54. Mac donum illic arma esse, non e porari sie acri hoc loco comoria Eo Caledonios defixisse, non aciem i. e. non acriter eos pugnaturos esse. Denique novissimi, quippe quibus nullum ultra esset effugium, undique aut mari aut ab hoste cinctis. Sin autem codicis Vaticani scripturae coniecturam accontinodare praestet, legam : Novissima Spe et extremo metu corp. def. non aciem, in h. v. noMissima ves non multum distat a spe desperata. Cum igitur nihil iis amplius spei esset reliquum et extrema quaeque essent metuenda, defixere, non aciem, sed corporis

via in iis vestigiis ceta Nooissima spes II. II 84 cons. Drahe . ad Liv. X. 19. b. et imprimis Ilerg. ad G

40쪽

- 30 I. b. g. 15. v. 56. Spes autem et re saepe confusa me, testatur Drahe . ad Limm 12 5 - ep. 35. Dicodice Vatio legitur convexi: Pae scriptura H. Beckero, Herieli et Bothis Inmiata est anne Becher quidem eam elegantiorem ait esse et excpnsitiorem multo, quam Ulgatam conri L Rothius laudat Claudiam XXVIII. 15. at huius loci longe alia ratio est vid. Gem ad Claud. XXIV. 190. si ipsa iuga eonvexa fuissent facilius ferrem istud conueuia sed Eduidosurgarens clamat, connexi scribendum, convexi reiiciendum esse.

Nam miramorum Hadii sine mucroni in Iexti armorum et in arto Pugnam non in sane. Vet edd.

in veri r illud coniecit Fr . edices : Principis auctoritatem Plerique secuti sunt Walchiiun, qui in arcio interpretatur comminus, iam resutavit Bothius. Nec dubitari potest, quin aliud sonet commim seu no Iopede, aliud in circlo Pugniare e eons Sali fragm. N. d. remi Curi. IV. 13. Taciti nn II. 21. IV. 32. alibi Liv. XXXIV. 46. 10. Veruntali in Bothius ipse significationem verbi verso mirifice eontorsit, dicens in verto υ - Valere et v eigenuiches Hampsen das inre Fechten . Et huic pugnae generi quodnam

tandem sit contrarium 8 Nempe pugna simulata id quidem non intelligo. Atque apud Tacitum Ann. IIL 20. ut copiam pugnae in aperto facerent, aciem pro castris instruit aliisque locis in veri legimus nusquam ea significatione, quam nothius huic locution subieci Ego legendum puto esse : nam Briti t. sine mucrone

Compl. armorum et, ni in aperto, Pugnam non tolerabant L . tolerare soleban Nam Britanni quoque sp tium ictibus quaerebant Cons ac M. Acin. 35. . - ora foedareis potuit haud dubie ita scribi; sed fodere melius est, ut Ann. H. 21. latos barbarorum artus, nuda ora fodere Pompeiani si suissent, foedare aptius foret: vide lutarch. vi Pomp. 69. Inserim equitum turmae fugere coviniarii editum se cincti Maris. Capite tricesimo quinto acies Romanorum et Britannorum descripta esti octo millia peditum auxiliarium in media acie Romanorum collocatara equitum tria millia cornibus affusa erant legiones pro vallo steterunti

Britannorum primum qitidem agmen in aequo deinde per acclive iugum reliqua multitudo ; in medio campo vinarius et eques. Agricola ne maiori hostium multitudine cireumveniretur, ordines diduxi Primum

eminus pugnat atur inter pedites mox succedentibus tribus Batavorum cohortibus duabusque ungrorum comminus pugnari coeptum est quod pugnae genus Britannis iniquius erati Batavi, strato quantum erat M

tium in aequo aciem in colles erigunt subsequuntur ceterae cohο1 tes. Haec plana sunt et expeditas non item sequentia. Interim equitum turmae et utrorum Romanorum a Britannorum 8 Walchius Britannis negat praeter ovinarios ullum equitatum fuisse praeterea turmas ait nisi equitum romanorum non vocari. Id falsum es cons. XIV. Ann. 34. I. 35. Hist. IV. 13. Liv. XXI. 54. XXXVIII. 17. alterum autem dubium est et admodum incertum cons Caes. dea gall. V. 9. 15. IV. 24. alibi Vix veri simile est, Caesavem omnibus locis equilam atque essedis equius essedariique, equilam et essedariis dixisso, et tamen voluisse intelligi, eosdem esse equites atque essedarios. Negati quidem nequit, eundem aliis locis rursus ita narrare, ut corinarii et equites iidem fuisse videantur ut V. 16 17. 10. Dio Cassius contra utrumque equitum genus accurate distinxit l. 62. ep. 12 r του ο δε οἱ οπλ α Τοῖς πλάΤαις ΔΘισυινsi, οιτ ἱππιοῦ τοῖς ἱππῶσι,-εφέρονί καὶ προς τααρμία των βαρβαρων οἱ Γοξοται των ωμαων ἀνίηγωνίζονsi Caes. h. g. IV. 24. et 26. incertum est, equites intelligantur an essedarii; nam incitatis equis essedarii non minus atque equites inferri poterant. Itaque, quod ego sciam, Veterum testimoniis nec probatur, Britannis iustum equitatum defuisse, et intelligitur, in proeliis plerumque essedis eos uti consuevisse. Jllud est autem verisimillimum, eos, qui equites Atannorum vocantur, et ipsos de covinis pugnare solitos quippe in quo certaminis genere egregie essent exercitati. oe Moturmae equitum aut utrorumque, tum Romanorum, tum Britannorum intelligendae sunt, aut id quod mulis est verisimilius, Romanorum tantummodo. Quod si ita sit, non quadrat fugere Etenim quoniam de eo cursu equitum et ovinariorum ne verbum quidem Tacitus fecit, nisi allucinatum esse scriptorem praestam tissimum putes, non erit probabile, tam ineptum eum statim de suga equitum Romanorum retulisse. Nec Vero ut iis, qui romanos equitos fugisse credant, consentiam, testimonio Caesaris possum adduci, qui V. de . g. b. narrat, equitatui romano impetum corinariorum, ut rem insuetam, tectorem iniecisse. Idemque sere dici potest contra eos, qui Britannorum equites fugisse, Ovinarios autem praelio peditum se miscuisse existiment mih quidem Persuasum est, aliquid post hae verba excidisse. Nam verba turmae equitum et copinarii transrnere,