Annotationes maximam partem criticae ad Taciti vitam Agricolae [microform]

21쪽

oena hostem, persaepe Irahit, qui Iu ms saera stimi currere em est crurum ire . itae' ibat, saepe eum stiti velut s . hosti saepe velut qui Iun. aer serri; inbus Versis intelligitur tarde. Iaci Mn. V M.

caedibus e- -issae o et num , stiva aedibus eo Ieri non poterant sed Minum caedurus complere sereidem sonat, quod madendo ac guin o siere, quod et iis, qui eam sunt, et domui apte Ohiungi potest illi enim perfusi sunt suo, domus Moram sanguine. ibique igitur analogia regnat in contraria autem diducit ma non potest id mea quidem opinione absurdin sereti atque si lacos, quibus ostius sententiam suam maxime communivit, diligentius consideraveris, facile videbis, non posse quod Me loco esse statuunt genina, satis desendi 'Nam minara paris artibus est ablati qualitatis durior haud dubie est illa eo trimtio, sed acis locum tenet adiectivi, velut si diceres Cluvius Rufus, in facundus et artifus ac celebratis e pacis autem scripsit, quia non bellicis opponitur, sed bellio M. Ann. l. 19. Blaesus multa dicendi arte quem

Ioeum iam laudavit II Walther. ann. XI M. nequibat certe idem est, quod non quibat, ut XIII. 56. non potest. Ipso autem ordine verborum nonne in his locis Mus cautum est, ut ne quis ambigeret 8 Accedit vox et sonus, quibus haec et huiusmodi distin enda sunt denique latus color oram Iocorum, quo Bothius proposuit, alius Quod cum inihi persuasum sit, toto animo emendationem Rhenani amplector insenderunt praeterea verba tristitiam exuerat; quae ritia ab Agricolae moribus abhorrerenta L. Walchius acutius,

quam verius verba arrogantiam et avaritiam int retando Iota difficultatem runmovere conatus est. At tri titia, etsi oram, quae hoe loco nominantur, minimum ritium est cons Cic. Lael. p. 18.), tamen cuius animum occupavit, eum non patituritatem esse : quae virtus in Agricola laudatur. Est enim tristitia plerumque is habitus animi vultusque, quo aliis horrorem incutiamus das dustere, instar hends tere Fesen et a quo severitas permultum distat Plin. Epp. VUL 2.1; Panegyri P. M. Ernest ad Sue Galb. 23: eor. Heindor ad II a Serm L 5. 103. Namque severitas, quae quidem nunquam ab officii religione declinat, iure in virtutibus numeratur. arrogantia in eo reprehenditur, qui plus sibi sumit atque ab aliis sibi tribui vult, quam ei licet, sive auctoritatis, sive honoris sive eommodorum cons. n. XUL 2. aliisque Iocis). Quocirca Histia 50. in praecipuis validiorem ritiis arrogantia et avaritia reserantur Quid avaritia sit, constat: cone Ciα

Paradox L cp. 3.10 Tusc. IV. 10. 26 Senec de benes 1 27. et v. m. p. 364 ed Lips Plin. Paneor. 50. . Nec vero apud Ciceronem de oss. II. 17. avaritia est, quam nos dicimus vina eret , sed nimia augendarum opum cupiditas qua qui captus tenetur, certe de opibus comparatis nihil detractum vult cons. Ηοrati Serm. L 1. 43.): eam pie ob rem Cicero l. I. monet, ne quis nimia parsimonia in suspicionem avaritiae incurrat neque apud

Tacitum usquam me legere memini hoe vocabulum; nisi hac ipsa significatione : cons. Η Ι. b. T. 37. alibi Mn. IV. D. H. 39. XIV. 1. per avaritiam II suchthac prodigentiam Vergeudum mire conmebat 18 48. XIV. 32. quam avaritia in bellum egerat 26. XV. 20. alibi . Maec igitur ritia muri in Agricolam non caderent, P

modo exuere poterat 8 xuerat, inquit, est Mne carisag Bothius, non ita est, inquit, immo significat: in fur allemat, ganglic Agesta haben data serti gemorde sein, ut M. Ann. 25. haec est Vis plusquam- persecti. at plusquampersecti vim propriam suam ubique retineti namque res aut reapse, antequam aliud fieri coepit, transaeta est, aut tanquam peracta cogitatur et qua vi ab historicis saepe ponitur, ut statim ac momento tempori ': id evenisse indicent. At verbi exuere significatio ipsa non mutatum: sane si quis aliquid exuit, non amplius L stat ergo eo vacat sed ut exuas, indutus fuerit se habuerit, necesse. Ann. II. 2. rnon poterat Germanicus Agrippinam orare, exueret crociam, nisi esset ferox. VI 8 Seiani amici tam cereri fiatio exuerant tanquam vestem attritam deposuerant, qua se indui ante vehementer cupiverant. VI 26.: Agrippina virilibus curis seminarum vitia exuerat nimirum indole horum vitiorum Agrippina ut mulier praedita erat; sed muliebrem naturam adsuetudine virilium curarum supresserati Itaque ut omnibus locis, qui plurimi sunt: erat enim haec vox acito in deliciis - propria vis eius servata est, ita hoc loco quoque non enim se, sed potestatis personam Agricola exuerat vitiis, quibus plerique provinciarum rectores eam induebam Puto enim aeque, atquem IV. T. Galbam et infracta tributa

hostiles spiritus se ipsis induisse , missum dativum pronominis de qua constructione con Ovid. Metam. VII 318. Senec. p. 90. vanitatem exuit mentibus . otius igitur loci sententia est et nulla ultra potestatis persona V- tristitiam et arrogantiam et avaritiam ei exuerat quae sunt quasi per parenthera dicta, ita ut verba si ultra peruom excipiantur verbis nec demimur nec t. e. nec vero, nec tamen, velut M Am. 24. Stati

22쪽

Irulla. . . Persona in tristi . . . exuerat meo illi . . . deminin Verint Sohald de Pilia Genla meum inmtrat e nita meiter in der iubest de Amisge est auf-von abscis iende mite, Anmaam n induti gier hau er si Ancti volt. enthleidet mn dota minoris smi, mas a senen Ar Medis leutieliges Wesen das multae A ehen, nota sein durctgressender res fur Retat und ista die heriaita Zane Mng. His apte cohaerent sequentia : nam qui ita sentit, ita se gerit, in eo integritatem Recti Mest ritus abstinentiam Enthalisa est vo gesedilichineria ten orthesim laudare tauria viret umiret vetat GαM ME. H. 22. laudat, inquit, Hi num Panaetius, qui fuerit abstinens quidni Iaudet 8 sed in illo alia maiora

Dispecta est et Thule, quam hactenus nix et hicina appetebat, sed mare pigram . . . attolli. Viri docti tum alii, tum G. L. Walchius coniecturam abdelae me erant. quidem eam non tam rem tam et ab omni parte munitam duco, ut vulgatae praeseram. Recte enim Emestus monuit, latinitatem p tulare aldic M. Deinde si antehae nix et hiems insulam abdidisset, qui tandem fieri poterat, ut non .etu raretur, esse insulam Thulena Et si antea nive et hieme insulae prospectus ademtus erat, nonne Min et fero miraculo iactum est, ut tum nix et hiems cederentio risit aestus eos, qui cum Hesen non ississent, nives et hiemem ea arentur, cons. Walch in comment ad h. l. . Immo vero aestus narrat, tum primum B manam classem circumvectam illas Britanniae oras Pervenisse eo, ut dispecta ait Thiae quoque memorat deinde, quid de caeli marisque natura Romanis in illis regionibus cognitum sit et numquid in his reperitur, quod irrisionem priorum spiret Nec probabile est, vocem amerela libra rum errore natam esse. Consenti igitur H Bechem, Fr nitiem et L. Minio qui vulgatam servarent. Hacte a Bectier et Bitter ou do tissimi, hoc loco ad id usque temtis significare censent. Non negaverim, posse hanc significationem hule voci rindicari, cum particulae loci saepissime ad te inis significationem transierantur sed usus est huiu modi remm arbiter. Quicquid erit, certe dubium manet, an tempus igniseet actenus cons. Bottich. lex. α s. h. v. . Ann XII Q. falluntur, qui interpretentur viis dabin a meliusque ridetur esse, innui s loris Aiactenus reddere scin soweit in miame. Quod vero maius est, ecteri et Bitteri interpretatio postulat scribi me meras quorum alter cum interpretatur, erblicht,urde aue Thule, melchema his nur Staneeund interitum nichi e chen und Flotten sic seindlita ann reten, Mesinat, non superat loci dimovitatem, et ipse specie quadam eluditur. Etenim sententia horum verborem accuratius examinata eorruit. Nec quod addunt, tantum nur), id a Tacito omitti potuit Denique si hae interpretatio vera sit, non intelligo, quemadmodum sed sequi possiti nothius hactenvis ait esse so ei undisicht,ester, o ut dispici posset αSchne und SturmWetis hausten gege dies ita taland Thule nur somest, das man das be doch potius

ebentur sehen honntera aber . . . Sed ne sic quidem, ut alia praetermittam, sententia non Iabora Bedde verbum pro Verbo : nur so eben eschaut urde aucti bule .elestes in omes Schnoe nn Murmmetis anselen,

aut si merere idem valet, quod in locutionibus nox tempus comitiorum, hiems appetit, ves apud Liv. V. 19.: Veios fata appetebant Melchem sic Schne und Sturmweue in sowest an herien aber das Meerra igitur auctore Bothio si ita interpretatus fueris rachne und interstum selen die isse oderisaherte sic det

Inse an in soweit, iam man si ebenisu sehen honnte quae erit sententiat quidem cum voces quam amrecta, excipiantur particula sed negativam particulam excidisse suspicor. In eo antem omnes Conse

tiunt, postremis verbis sed tuom indicari causam, cur Romani non propius insulam advecti sinti ut igitur maius ulcus hic insedit, ut signa lacunae post verba φtiam hac entis ponenda sint aut scribendum sortasse: Dispecta est et hiam neque eatenus nix et hiems appetebat sed mare perhibent Grectant nur ben

interatum, aber asinere, trage und schwer o de Ruderem Eu he alligen, versitaem te utae nielit inmat οὐ de Winde in gleschem Grade gehoben aliquando etiam in mentem venerat quam

quam hactenus non nix appetebat quam et quum iam saepissime a librariis permutata esse, Constat.

ante nix facile potuit excideret particula quamquam cons de indicativo XII. Ann. 1. H. I. 96. H. Bot Lex. p. 1110 apta est ex sententia, quae Met in verbo divera

23쪽

adi iii δὲἀ41m. isoni ali ,dis in sua. --Varie tentata in verba vetus in stior at iure Walia

vina otii Leoniecturas ab Medom dese L Idem haee verba interPretatus est veluti iugis et montibus in suo. inulta enim mmites, quos Ammianus a primigenia rem natura is immensis gurgitibus amandatos testatis sit verum his quidem Iugis ac montibus non inseritur mare, sed superfunditur, ut fluctibus eo fere obruat. Cum iis, quae Plin. v. H. N. p. 99. de Oceani natura tradidit, Tacitus consentur non enim litore tenus nectes re aut res Hr ait, sed laedere penitus fies landein KR di et ambire nata allis Sesten hi sita au Nouem nti circuire saepe valet uberali umheminec et infert tegebe sita hineis, drango sicli e 3 montibus

etiam ac iugis, quae quasi termini sunt ac munimenta terrae continentis adversus maris impetum. Itaque verbis superioribus is inre - ambire declaratur, quam longe lateque aestus maris patuerit, post Oribus autem rugis Inseri altitudo aestus indicatur. Similis litorum faeses mari exundante describiturann L 70. Curi. IX s. 36 Itaque sententia est: dare in eas insulae oras impinum ita exercet, ut terra aestu maris assuente naturam suam exuere et pars maris esse videatur. Simi vero Ann. I. 1. non si mitis Caesaris neque suis in castris,

sed velut in urbe victa facies ubi d. annot M. A. missi), sic hoc loco particip. verbi substantiri addi debet

ganet Me aut seinem Besurit me selend, i. e. gaminis Ware es ausi Bes. Rarus duabus trigusque iritatibus monumitus. Pro que Ichena reposuit et quam emendationem recentiores huius libri editores spreverunt iniuria. Nam particulae que et his numeris adiectae angent uti

in illo SophooIeo δω ιντρω Emei, sed imalanoM, vel apud Virgilium o terque quatreque beati, vel apud

Horatium selices ter et amplius duci tresve contra rid. Benu. ad Horat. M. V. 33. detrahit potius et imminius Quodsi igitur hoe loco legatum rarus uisus tribusque civi Mibus coin Mus insessim erit, Praesemrim cum vox inrus ipsa reluctetis sesten istiswei j auch rei Siaaten ine Mammenhurin si scriptum esset frequens conventus, ista huius loci ratio mutaretur hausicis Emei, a auchraret Maatem in his certe nihil est, quod offendat a Taciti sententia requirit sesten hommen .ei, ocritens rei Siaaten κα--men. Simili modo umius alterque et unus alterve inter se disserunt. Recto igitur Heminge Corn. m. v Atti p. 18. contra Bosium statuit legendum quate a quinisve versibus. Omnino pro particula disiunctiva adiunctivam vel copulativam certe non licet ponere, nisi id quod raro fit, talis est nominum duorum aut verborum aut etiam duarum sententiarum ratio, ut nihil sere intersit, num coniunctim mente comprehendantur a seiungantur ac diridantur; velut Liv. III. I. rid. Walch. emend. Liv. p. 53. si scriptum esset, αρ- primohuntur vitis,ilaiaurve, non emendatius id quidem soret, sed distinctius locutus esset Livius Ferri tamen potest

Ditio Iurque e quia latrumque eis Primi et vitiari voci senasus nauis Communiter adiunxit separare ea, quaepi miscue essent proposita, ac distribuere, iudici legentitu permisit. Huie loco conunode conserri potest Tac Hist. U. 56. acerrimiun militem et usque in extrema obstinatum trucidandum e tendumque tradidit: prius minus indecoriunmiliti, quam alterum vertera e licterte si aus, das si hingeschiachtet, jam angen w de Gutrumque enim illis militibus accidit communiter; sed alii meidati, alii capti sunt contra Ann. XIII. 4. captis caesisve, oder aber, oder auch etodiet), qui Persicacius restiterant. Hor. I. Ep. 6 53. : cuilibet is fasces dabit eripietque eurule, cui volet importunus ebur dare et erpere penes eundem at cum poeta verbis cui libet cui Dolo ipse diastinxerit, apparet, tu non potuerit scribere eripia Deu quod si semel tanti modo scriptiun esset, cui liber, scribi ermiesve posset. Eadem de causa Taciti I. Hist. 62. quia imperator spem simul ac metum adiicit, cum Tacitus se sisset seremis vel grvivis i. e. prout quisque strenuus esset aut

ignavus), pro disiunctiva ei licuit uti adiunctiva spem metumque. Itemque UV XXVII. p. 45. cum parva momenta animos in utramque partem impellant, si scriptor ipse distinxisset, scripsisset spem metumve. adem ratione expediendus locus, quem Walchius ex Xenoph. Anab IV. 8 21 attulit Cic. Orat. 40. 138. hilaritatem risumve scribi poterat etiam risumque velut patrio sermone loqui licet et in meiterheit, a auctisum Lachen et g meiterheit de auctisum Lachen Cic. de senecti p. 16. vinearum Olivetoru-Vera serri etiam potest olivetorumque etenim vis adiunctionis non Od in iis cernitire, quae natura et ne-eessitate quadam inter se connexa sunt, sed saepe ad solam mentem refertur. cons. Henr VOM ad Virg.

Geom. I. 442 Iah ad Imrat Sem. H. 3.167.). Mentione enim vinearum saeta animus inveta communione ge

24쪽

neris una comprehendi At absurdum foret, mra IV cam. 4. 13. quatimque seribere, in Tacitaserati M. resinamque e contra, ut apud Iav. XXXVI θ3. praemio ut pN honoro, Me apud cic de G H. 14. b. utavid Goere . vulgata servari Potest sed scri scriptura non est cur suo loco cedat. V U- scribendum, cum duo composita sunt, quae mente nisi separatim Per in queant est autem e de aber, oderisne hinec unquam Pro e Poni que potest, nisi si ea, quibuscum res aliva Me modo per particulam adiunctisam vel copulativam nexa est, a scriptore communiter sint Proposita. allicanda tum erit partimila qua und aue

i cauta se gar. Quia cum ita sit, iam apparet, quam rem similes notiones Per ve iungi Possint, pares non posiant con Goerena ad G de legg. L 18.40. . Veteres ipsi pro disiunetiva particula nunquam adiuti tiva vel copulativa utuntur, quin ratio ipsa id postuletio hodieque in explananda particularem signis . tione arguta quaedam subtilitas ostentatur, quae neses an doctrinam de particiliis non turbet potius, quam eonstituat velut si qui dicant, que habere interdiu vim disiunctivam vel etiam adversativam. quae huiu

modi exempla ex veteribus Proseruntur, satis ostendunt, hanc opinionem ad nostram loquendi consuetudinem recidere ' Particulas autem ubique Vim propriam ae suam conservare, velut de Ireg. m. 17. mihi vero nihil umquam populare Placuit, eamque optimam rem publicam esse dico, quae sit in Potestate optimorum. Nimiram tota sententia, quae praecedenti adiuncta est, ex ea consequitur; nam cui nihil populare placuerit, ei neees est etiam displicere imperium populare ergo placere rem publicam, quae penes paucos si Adversativae particulae ea vis Ibret, qua intelligeretur, sequentia aut Pr Usus aut aliqua ex parte Praecedentibus opposita esse, non haec ipsa arctius inter se contineri Eadem de causa Me. V. 28. 81. 3ecun se a iens se tum est, non sed secum rviens. Omnino nusquam particula 'e vim adversativam habet quam ubi ridetur praeser tim nostro loquendi more assumere, ea est sententiarum ratio, qua alteri sent tiae altera non opponatur, sed explicandi potius declarandique causa subitingatur quibus locis vim particulae reddere licet: und dema ac und sonata, velut Tusc. I. . . iacensque ea mper. Tum III 3. b. om usque de me L 28 solan que Sed haec in transitu adtigi. Codicum auctoritas cum sexcenties v et qua a scribis confusa sint rid. Drahe . ad Uv. XXIV. 10. 2.), non negligenda est in hoc genere, nec tamen tanti ducenda, ut ratio atque iudicii ei postponantur. -

Alterius manus centuriones, alterius servos vim et contumelias miscere. Haec est Vatic. 3429 s plura, quam Hothius a Walther restituerunt priores editores pars manus, alii servos in exsilium miseranti t thius interpretando, alterius manus esse centuriones, nervos sententiae egit rectius Walther, secutus somtasse, que h. l. laudat Sellingium, cuius observationes inspiciendi copiam non nactus sum, interpretatur restinus manus, centuriones alterius sc manus), servos vim et ini miscere. de einen Helserihelser die Ce turionen, de anderen, die lium Zugehorigen Shlaven ubten mit und durcheinander geWalisame und schmahlicherange Sen. ed. 4bb. per quas revexi nobiles regum manus Hippol. 725 fida famulorum manus cons Gron. ad Stati silv. IV. 3. p. 412. ed. Ηand. . Manus igitur quominus et legatorin milites et servi pro ratorum vocentur, nihil impedit. - divus Iulius. Haud imperite Tacitus ab ipsis barbaris ut Caesarem divum p. pellari facit. Nam cum divus Iulius et ipse recessisset, quo magis sperari poterat, ceteros, qui ad huius ad-mam non adspirarent. recessuros. Ac plerumque homines, ut, quos cummaxime timeant, de eorum famara trahant, largiri aliquid solent vel iis, qii olim non minus invisi fuerant, sed nocere ipsis aut metui desierunti Ann. I. D. Arminius memorat, irritos discessisse illum inter numina dicatiun Augustiun illum delectum Lberium. U. 34. Caractam dictatorem ait Caesarem Pulsiun. M. His IV. 17.

Tenentibus arma plerisque, quos conscientia desectionis et propius ex legato timor agitabat me eum egregius cetera, consuleret, missus Petr. Ita pleraeque editiones : at scr. nequaquam, supra scripto neque, - missus igitur Tacitus ipse Ann. XIV. 38. areat, Iul. Classicianum successorem Cato missum et Suetonis discordiem bonum publicum privatis simultatibus impedisse dispersisseque opperiendum esse novum legatum,

sine hostili ira et superbia victoris clementer deditis consulturum. mo Taciti testimonio et illa codicis scro

25쪽

tura motus estL. Istius, uilegendum temeret umor amisat, ns, quampum effricαρ- durius conati et Praeter verba qua quam emem, quae Taciti ad evandam huius criminis infamiam adiecisset, cetera non ex semis toris, sed Britaminum mento ait dicta esse Walchio sum agati sunt Walther et Bothius mihi id Fidem pem

suam est, vulgatam seripturam non Pro germana habendam. verbis missus imur intelligitur, falsas Clasa areiani de Suetonio eriminationes ad ames in pis delatas i ite in urbe Provisin esse, ut alius legatus mira retur, non quod BHtanni timerent, ne Suetonius dinus in ipsos consuleret, sed quia timor ex Iegato Britannos agitans obstare videbatur, qu rininus Plemus arma deponerenti Verba ex insu timor nihil habent offensionis conem. Α-.4 Walther ad Lann. P. 29. id tamen animadverti vortet, non metu hoe Ioeo scriptum esse, sed timoν qui caeca animi affectione atque opinione Potissimum nascitur rid mederi Synonym Tom. B. p. 191. Propius autem michius interpretatur: mragia ex pro inquo timor: Furta vor dem Legatenaus de Nahe multae paullo aliter sun die Furta vor de inminetiare Nahe de Legaten. Constat, propior valere naher, ne liegen vel Mehend deinde usurpari ri translata. Ubi transfertur, ores sane eius significatio varie innecti et exprimia Nam propius est aliquid aut genere et sanguine, aut similitudine

ac sorina, aut diputate aut pondere suo ac momento. Praeterea, quo propior res aliqua est, eo magis eadem est in promtu seu expedita. ita ut eam reque significationem vox propius assumat Quemadmodum vero quoque Ioeo sit interpretanda, aut aliis verbis ei adiunctis cognoscitur aut iudicio atque ratione decemitur ra propria autem significatione nunquam tantum discedit, ut haec ipsa non omnibus oris agnoscatur velutorid. Metam. XIV. 578. cura propior i. e. quae quam propius est ab animo collocata simili modo nostrates, dies Some sies miris re atque hoc quidem nomine comparari potest cum voce praesens Orid. Meti LIM. H. Schmid admorata . L 1. 69. 4 Sil. Hal. I. 32. Wopius metuensu oratione enim poeticis colo; bus nudata sententia erit quo longius Romani fines imperii proferebant, io magis Carthaginienses ab iis metuere coeperunt quod Carthaginiensium erat, poeta tribuit Iunonia Claud. XIX. 106. propius, quam si genuisset, amariti menique non dubium est, quin ropius saepe aleat ex propis ο n. VI 26. Seneci Phoentis. 498. Iuno autem ropius hoc loco potest aut cum verbis ex legas timor, aut cum verbo sinito agitabat restat, ut per se ipsum accipiatur, uti p. 5. licenter et segniter , Ann. N. 47. cons Both. Exc. XXIV. Quod si ropitis cum verbis ea legato timor iungatur, cum adverbii nisi intellecto verbi alicuius participio explanari nequeat, hanc autem rim adiectivum rapior habeat cons M. Ann. 36. , mirari licet, T citum adverbio, quam adiectivo uti maluisse; si cum verbo finito agitabat, non erit, quod displiceat, modo propitis figurate dictum esse intelligamus : nam quod e vopinquiori loco agitat, id magis etiam instat, urget, commoveti Illud autem perspicuum est, duo memorari, quibus Britanni agitati arma non deposuerint co scientiam nitariun desectionis et, qui apud barbaros ac rudes homines plus quam conscientia farinoris valet, timorem Itaque propius cum dicit, ingenium ac mores barbarorum speetata adverbio autem usus est, quia eopiam illud facit intelligendi, hunc timorem non tam in ipsis Britannorum animis subortum, quam extri secus iis inieetum esse quo ortasse artes procuratoris quam is tecte notantur. Totum lociun hoc modo

interpretor:

vannte Morderunge machen undisti acher iner auch ita selbs vertetetende That harier gege sieve Aren. In Folgo dieser Verhalinisse nun v de Petr. . . . Trebellius, precario mox praefuit, ac velut pacti exercitus licentiam, dux salutem, haec seditio sine sanguine steti Verba seditio steri me non morantur nihil est enim frequentius locutione seditio mora est. Paullo infra p. 25 legimus impellebatur bellum in contraria sunt stare, consistere, Virgil. Eclog. 2. 26. cum

placidum ventis staret mare Flor. IV. 12 39. I -- - stat in ripa Rheni iam XXI. 49. ad Trebiam terrestre constitisset bellum. Tacitimis IV. G. belli impetus steti cons. R. 45. finem iniuriae hie stetisse. M. Ann. 22. unde vis Agrippinae citra ultima steti Haec igitur verba expedita sunt: at nisi maius distim gustud signum post v salutem ponatur, orationis constructio admodum dura et aspera in me verbis Mul

26쪽

qui eram omissum putenti Pro fleuem Becher et L. Bothim e Vatic. 342s e re merimi At vereor,

ne hoc ipsin et sit emendatione attini praeterea illud nescio quomodo hae quidem orationis structura -- hementer displice Saepissime haec et Mic, Ni et hinc Permutata sunt: med hinc, Melie paratu seiulprobatur Blud autem semper equidem suspicatus sum, se Penti seditio et cimpendio seripturae fictum esse, ut Ioeus depravaretur. Finge animo scriptum fuisse : hac Ticis edicio tae hae eondieione seditio s. s. stetit. Et cum Cinalis quidem alterius successoris curam famamque inmisset, sustinuit quoque molem Iulius Frontinus, vir magnus, quantur licebat, validamque et pugnaee Sil. g. armis subegit. mestus pro aduritis seriptum voluit cuiusve vel cuiusque alterius Dronhius id ipsum significari dixit voce aistarius alterum enim successorem et proximum esse et omnes deinceps. Utriusque opinionem refellens L. Wἀctius adurius -- parat graecis Περος Του et ἄλλος, totumque locum in commentariis hoe modo interpretatur: --μl Cerealis inta ines ander d. h. grossere Nach lgeminutim harie redunhel honnen. His adest, in efferendo P tilio Tacitum sibi temperasse, ne Frontinum etiam tunc superstitem laedere Sed haec ego non extricem. Nam si successor talis futurus erat, qui magis, quam Cerialis, excelleret, non potuit fama et cura per Cerialem obruit sin aestus intelligi vult meliorem, quam Frontinum Vmale consulit huius existimationi. quidem eo entio WH-thero, qui explicat deterioris, quam Frontinus erat. vid. eius annot ad h. l. . Quod docent, alter saepe s nare quivis alius cons etiam Oudendorp. ad Apul. Metam. I. m. p. 177. Heyn ad Tibuli. IV. 1.18δ est ita sane, modo ne ignoremus, ne tum quidem alter propriam vim suam amittere seligitur enim ex numero infinito unum aliquid, quod quoniam ordine proximum est ab eo, cuius iam mentio faeta est, iure taurum vocatur, velut nostrates usinon vel ZWeiter. Valet igitur alterius uec. des unisuelbare Nachfiagem Nimiam quo erat rerum a Petilio gestarum memoria recentior, eo erat difficilius, laudem illius non modo superare, sed aequare quopse Walchius interpretatus est die Iias hiel auchra. Fris ad nomen I. FrontinIretorsisse tun visque equidem non putaverim ; id enim hyperbaton serri non posset quamobremmis α23. recte nunc repositum existim eos quoque Otho sed fracta huius Particulae vi sententiam quoque vir doctissimus debilitariti Botticher Walchii vestigia legit Strombeckius, nolimannus, alii peius e immo quoque valet Ogar in qua re L. Bothium, cuius editio, cum haec iam scripta erant, ad me allata est, consentirom tu cognovici eonfinis III. b. 56. Ann. I. 6. V. M. alibi. ep. Att. π 6 Plin. His Natis 21. paullo ante enim π. T. p. 338 ed. Fra . de elephantorum ementia narravit Quin X. 1. 125; Ovid. et VI 27. Ut igitur his locis a minori ad maius aliquid oratio procedit, ita hoc Ioco intestiges non

modo non obrutus est, sed sustinuit etiam molem. Multo tu desectu sustimare diutiun est, antecedente obrui set Sicuti vero ad significandam molem aptissimum verbum obruere, sic sustinere egregie depingit virium contentionem, qua Frontiniis difficultatem moti eluctatus su Atque maximo opere, quae Cinalis receperat, is tutatus quae ille coeptaverat, persecutus est atque alidam Silurum gentem sibigendo etiam adauxit Vmba denique quantum licebas, non ad laudes Cerialis neque ad tempus, quo Frontinus Britanniae praeerat, ii axerim, sed iniquitatem temporum illorum, qua insignis quaeque virtus eo ressa est, his verbis e

men aucti in Cerialis iis de unmittethnen achsolger Besti ebunge und Rus mi erctucheinter Schwerelasten mi ste, socioset Ochrallichlie soga die P sartige Au ab Iul. Frensius, in sowei es gestauet vi r atrageZeichneter ann undisiiterWar das machtigeon streiibare Volsi de Sit mi Wareengewaltu. S. In Sequentibus μοnhius, H. Becher, ROthius, Walthe locrerum e receperiint ceteri, quod ego sciam, Omnes locorum quoque Et nothius Excum XXV UI Walth ad Ann. I. 28. multis exemplis omPr bare itident, que significare etiam quoque Mihi persuasum est, partieulae que ubique unam eandemque Signifieationem esse, sed varie eam colorari, si, quemadmodum sententiae inter se cohaereant, ratione ac iudicio

27쪽

- .s durari a ias ne in 'am ita e sim ueras ' in m- aut Potest, nisi totae sententiae per ' nexae M. Quae emempla virorum doctorem diligentia longessit, ea me non adducunt, ut sententiam meam mutem: 'nam parum illi Ioel inter interpretandi sunt, panim, a varietatem seripturae oculis perlustraveris eonfrem. . , auctoritas librorum quam dubia sit atque in et itae intestiges. Veruntamen quid fiet hodis est meam, od sciniam. Sunt sane in quaque lingua singularia quaedam, quom ratio obscurior sit in hoc genere numero ista Aodieque, quod brevitate loquendi ortum ut exemplo utin Vellei L . 2. vires autem veteres earum innum hodieque ma nudo ostentat moemum L . iri uti e e. u. magnomoen et olim stentabat, hodieque ostentatis atque ita omnibus Ioris iam suppressum est paullatim, ut multa, hodieque usu fit equbntatum, quin visimiam rem sagarius rimatus sit. Juvat unum de loris, quos Bothius laudavit, memorare. Est ilIe apud Properitum I. 1. 35. Describam Nec incisse tui eam memorator Homerus Posteritate sum crescere sentit pus t eque inter seros laudabit Roma nepotes. En inquit Bostius, hae sententiamns e que hi potest aliud sonare, ni quoque. Non moveor Sententia est res arminibus nobilitantur: Poetae ipsi, ut cum Horatio loquar, postera laude rescunt: id, inquit Propertius, et Homero contigit et dii continge Sed longum est, de his rebus disputare sunt etiam, quibus in raesentiarum mirifice placeat. nihil elleam eontra qui istas elegantiis oblectetur, sibi habeto. Velut omissa expeditione ad securitatin et hostes ad oecasionem uterentur Sic scr. VAE 3429. quam seripturam cupidius paullo arripuerunt Boetius et Waltherri et hic quidem minus considerate o Mari iubet n. XVI. v. qui Ioeus huic dissimillimus in quidem H. Bechero, Walchio Hoetelio consentio nec

video, quid sit, cur movius dueetae ν---Mur et propter structuram et Propter rim nominis occasio durius esse. Ius XXIT'. . animum ad deorum immortalium templum convertitis spoliandum LMI Ital. XVI. 220. Haud deformis erit vobis ad foedera versis pacator mediusque Syphax Simili modo hic dictum est ad seM-ritatem, ad erasionem verti, seu, quod idem est, animos vertere, ut intelligamus, milites animo praecepisse spem seminatis, hostes spem tempus adfore, aliquid prospere gerendi Nam quod maius dicit velut omissa Expeditione esse ex editione gelus omissa, id quemadmodum accipi velit, non perspicio, WVon inem FeldEuge, ala mare est an gegeben, gur Sicherhei Gebrauch machen haec, ut dixi, non apio. Nec minus miror, B stium, suffragatum Broterio Becher Meetelio, retinuisse digredi. Confusa sane sunt degredi ae diffressi sex-eenties, sed a librariis, non a scriplaribus ipsis cons. N. Ann. 49.inis. 37. . - ac Prout ima cessissen foret versa. Ita in plerisque editio in Vati autem 3429. Brotinus testatur legi ac pr. r. cess. terrorem teteris

lare mon us vero notat ac pr. r. eras. tere ceti fore universa. Praeter Oeem mυersia, quae male

repetita est ex proxime antecedentibus, libri 'Manici pturam servandam censeo. Conser Sali fragm. p. 285. pugnam illam pro omine belli laturam Taciti res II. 21. gnarus, ut initia belli provenissent, famam in cetera sere Annal. XII. 31 isse gnarus, Amis eventibus metum aut fiduciam gigni cessisse'. l. valet mccessisse, Pros ere evmisse. Itaque sententia haec est in dem Verhalinisse, at die resten memehmungenouehlichen tibiς haben ..den, Wilade re schrecthaste rin ch auch fila das librigerarin Liv. XXXVm.

26. quia etsi non ipsi victi erant, suae gentis hominum cladem pro sua ducebanti cum Possessione rem tum Paullinum risectioris totius provinciae Bipontini a de suo adurientes ediderunt a cui poss. Ridet interpres doctissimus hane diligentiam vexant eam alii quoque mihi ut non probatin hae emendatio, ita minime fidetur. Etenim Min eum a composita, ut recedere, se recipere, reducere, resini, remeare, retrahere, retorquere, removere, repellere, vetaraare, alia eiusmodi, construuntur cum praepositione, ae pleraque quidem omni mepositione a noninti, si res ita seri aut Tatio Postulat, eam ex ant, ut revino reporto et

28쪽

etiam reuedo cum L. tque ex lus ectis vel ea, quorum significatione fieri pomit, ut aerinstitio eri tum

velut re iure, raro, Praesertim in rosa oratione, eam abiimunt ouae nudum Glatium asineunt, aerit ut saepius tamen cum merritione construantur, ham sere reperit recedaro Plauti Mera. L 125. OHLuetam.

at apud Appia VIII initi praestat legere secura pueri erum et Maro et mo se ablativum omissa praepositione sciscunt itemque vestir apud poetas quidem. μαα 600. ablativus pendet a Mincio m. Taciti Ann. II. 69. remeare Aegrato cons. L 3. Histi V. 23. GaIlia adventantes. IV.Histi 15-ω nolam it, quod dictum est, ut paullo ante p. 12 mari Caes. heu civ. HL 29. Oppia suo IIv. XIV. 13. ibi pie I. M. Gmnov. . Horat.

I. 2. 14. retortis litore muco vivimur Mndia sed hae nemo lacile in qui in Me numero minati vae denique Walchius exempla attulit, eorum duobus --.uri Merali u et gliscente Mutariona deum Mene--

eius sententia non main comprobatur, quam Silii Ioeo IV. 15. rid Bent ad me L 35. 38. toto enim coelo

disserunt tertium aptius est, sumtum ex Virgilio. uamquam eum toties Poeta Ferba seiungere, dulare, alia eiusmodi cum dativo construant, satis erit, eum res ait notissima M. Ian. Gramuia me p. 12Ir ex uno Horatio laudasse, Carm. L 1. 32. IV. s. s. m. R 10 L Serm. 6. 63. 4. s. quod igitur munsacere soleant poetae, aio ineptum erit, opinari, acies dictum pro acies quasi dem Hampse entrifen. . Neo tamen aut apud Virgilium acie dativum esse arbitror aue apud Tacitum aeribendum a curis p s. fastidiunt potius nescio quomodo aures additam praepositionem sed rationem requiro nec dees Ut que enim in loco reuocare non propriam suam rim tenet, sed valet prohaere, coercere cons Caes. Maeli ciis. H. 38.1bLque anno Heretogii, ri doctissimi ci ob eamque rem aestum puto verbum revocare ad illorum vectorum similitudinem construxisse, velut Ann L M. impedire. Simili modo cic. pro Rosc. Amerin. 62. 151. Dum Geraris, uexanor est, ut nonnulli volunt, omissum sed in ipso verbo prohibeant vis est ne sinant fierici quam cum Cicero tenere subiunxit M. Eodem ex fonte apud Graecos construendae orationis modi saepe mirifici fluxerunti constrarem ad Soph. lectr. 123. et Matth. r. r. 421. annoti . - qui classem, ε' naves, quia mure movectataris. Exspectare verbum medium esse, Hortius ad Ep. G ad iam XV 21 9.3aliique monuerunt imprimis autem de huius verbi significatione aecinate egit Hemog ad Caes. b. g. UL M. Haud dubie significat exspectare cum metu aut spe aut desideri montem aut oculos in aliquid intendere.

Itaque mare exspectare dictum est, quia non alia via, nisi mari, Romanos venturos sesebant in id igitur cum suspenso animo oculos verterunti Nec transiri mare nisi classe aut sestem navibus Posse speraverant: quapropter haec tria, classem, naves, mare, uni verbo adiunxit Verim die Feinde, melche immerda denis

Wartvngsvollen sic au Florae, Schine, me hinritateten. Conserri sane possum quae supra ep. 15. I guntur flumine, non Oceano defendi nec tamen propterea mare interpretari licet, Μ eeres. id erat anil, quae significatio huic vocabulo nec est nec potest esse nothius reddit tria illa nomina memmunitasga e Meeresa, in quo ei non assentior id potius aestus intelligi voluit classe aes riner Flotis an aliquot navibus oder dota men stens aes ei etnen Finmeugen , denique per mare hur libera meo hostibus in imsulam traiiciendum esse. Eodem modo mare, classe iuncta legimus Histi Iss. 1. se suisque orsus primam domum suam coercuit, quod plerisque haud minus arduum est, quam provinciam regere. Nihil per libertos servosque publicae rei mon accire teti ere ante Ail ab obertino inculcatum alchius iure eieci At quamquam consim verba a re, mcere, dicere saepissime a scriptoribus omissa esse, tamen, quae hoc Ioco est sententiarum iunctura, nemo mcile erit, quin duriorem hanc ellipsin me sentia Sed cum multa de ellipsis natura atque usu disputata sint, obiter de eadem re mihi liceat disserere, ut meam de hoc aesti loco sententiam eonfirmem. Ellipsis autem quae vocatur, olim errore oriun, qui omnia linguae vernaculae usu examinarent, ita pullulavera eumesilenda et amputanda rideretur. Nulla igitur ellipsis est, ubi id, quod ex nostri sermonis usu requiri Wdeatur ex Iatini sermonis consuetudine non requiritur, velut dicti, ferinu, honi rem est, alia huiusmodi: neque, ut recte Hermamus, vir summus Opus Tom L p. 161 praecipit, iure ellipsis vocatur, cum ea, quast omissa sunt orabula, ex antecedentibus vel subsequentibus repeti possunt, velut Taci Mn. IV. N. Mu

29쪽

- . .

Dial da oratu 21. .Lantecedente oratiun a habes, unde genitivus Calva pendean . Est autem mmno a laelli quin id, quod omissum est, Te iis, quae dicta sunt, ali in saltem ex parte cognoscatur. Nam quae est emusque orationis praecipua metus, perspicuitas, eadem in inru genere ellipvi summa lex et est et I et . Itaque a quia dis in a minus at amantius ilia vel iam agmina ac fagor armorum et sentimus omissum in id esse et ex iis, quae dicta sunt, sponte eoniicimus id, quod Praetermissum in Num autem hoe genus, a natura, non in arte profectum, sermonis est Pr trium Postmodum ad orationem traductum et in artificiis numeratum est nenim cum animus ira, amore Iaetitia, metu, aliis affectibus vehementius commovetis, sermorigere mam et quasi inealesceis Tum vero quoniam mentis agitatae eleritas vectis impeditur, re--ndi omnia solent verba, quae ad intelligendos sensus nostros non necessaria videantur esse. At ver etiam eum an o tranquillo hi de rebus levioribus et cum amicis ac familiaribus loquimur, saepe negligentiae cuidam in loquendo haud ingratae indulgemus, quae quia inutilis verbositatis taedium devitat, commendationem etiam habet elegantiae , Quanto igitur dictio aliqua scriptiove Propior est sermoni, tanto est in ea ellipsis quae propri vocatur, si equentior, ut in diasogis, in epistolis. Oratorium dicendi genus hac figura etiam liberius utitur propterea, quia vox, vultus gestus quasi verborum rice si untur. mistoria sermonem inter et M tionem media ut non abstiset grammatico ellipsis genere, ita uno magis oratorio gaude riplex enim

genus ellipsis esse constat primum est grammaticum, alterum oratorium, tertium denique dialecticum seu logieum, Grammatieum versatur in certis et ut ita diem . statis locutionibus, unde venit, ut vix uno alterove verbo audito iam quae sit a tentia, intelligamus. Huiusmodi sint quid vitia, quid ergo, nec frustra, a ad rem, nihil aliud, quam .... a serem ilia id minus, praeclare siti quidem, alia, quae ex ipso sermone plebeio sumta ridentur, ut Seleucus Antiochi, Apimis Seiani cons. Sancti Minerv. I. IV. praesere v. b. Scheller praee sti Tom L. 483 sqq. Walth in comm ad h. I. umpti Gr. g. 781. Bottich. Lex. a Proteg. p. 82 sqq. Both. g. s. IX et XXVIL . Huiusmodi etiam est Livi illud XIIX. p. 34. nam locutio aestiva

agere frequentior est consGronori ad h. l. Alterum genus est oratorium, in quo ellipses reperiuntur Paullo audaci es, quia Verborum partes, dixi, vox gestus atque Vultus sustinent, vehat Cic. Verri Aci, α 5. 24. hunccine hominem, cet. Muic generisimilis est nec tamen eonfundenda cum eo retinentia sive aposiopesis, quae hoc differt, quod non tam verbis, quam gestibus e vultu, quid sit intelligendum, teritur. mo igitur ellipsis genere, quoniam magna eius vis est in commovendum animum rerum narratio, incomta illa quidem ac subtilis, non utitur; simulatque vero magnitudine rerum inflatur atque insurgit, hoe artifiesum et ipsa affectat ne amplius proprio suo munere eontenta res gestas ita describit, ut conspicere omnia audireve nobis videamur. Tacitus, quod erat eius imgenium scribendique genus vid. Suvem v uber den Hunncharacter des a cis comment hisL- phil. Acad Berolin. 1822 hac figura frequenter usus est ubique partes verborum omissoriun explet vocis scite ac prudenter distincta varietas, velut L Annal. 22. b. m. 4. sed rid. omnino Bottiche l. l. Dialecticum denique ellipsis genus dissertis grammatico, quod non modo singula voeabula mittuntur, sed etiam istum aliquod enunciatum praetermittitur; quicquid autem hoc modo omissum est, non, ut in illo genere, ex Iocuti ni colore, sed ex toto sententiarum contextu agnosci potest, ita ut hoe ellipsis genus totum in ratione ac

iudies sit positi . Muius generis est ille Ciceronis locus, quem Walchius dicit aesti loco simillimum esse:

mihi contra multum ab eo videtur disperem nam antecedenti verbo musas i. e. secus facta, mens ad ver btun omissum ultro desertur Cic. Phil. I. 2. adverbium communire satis indicat, verbum desidera; quodnam istud sit, intelligitur ex antecedentibus quoniam toto illo loco Cicero narrat, quae acta sint a consuli bus In dialectico ellipsis genere illos quoque loeos numero, ubi magis seu otius omissiun volunt velut Ann.III.

17. M. Ann. XL 25. . . Iam XXXIV. 21. ibiq. Gron. Comparationis vis agnostatur ex particula quom cons Herm. v. Tom L p. 211. sed sententia qualis sit, ratione expediendum multum enim interest, utrum dieas miseratio magis, quiam invidia, an miserario, quam invidia cons. Walther ad Tin Ann. m. cp. 17. . Animadvertisse autem mihi videor, veteres nunquam ita locutos, nisi duae res essent eo oratae, quae opinionum dissensione in diseeptationem venirent, aut quarem altera quidem in opinione et homulum existininione, altera in να- e Micione atque eventu esset posita. atque id, quod ante partientiae φυ- oratum est, non

30쪽

. alteram contra, quod post eae piasticulari M--- se, inessimis PM - ώ --- utrum dixeris et u ausa ipsorum, non Hannibalis, intereme, an iubata illas in L Mruram differt ab his r ipsorum magis, quam Hamuhalia interesse mea quidem rimante hic loquendi vi

per synesin explicandus es exemplis supra allatis utar I aliud. quam Peraverint, ambatur i met Verant, imiditam auctum iri sed aucta est miseratior es aliorum, puam quem vinarentur, Biuinavita esse scit ipsorum. Itaque nomen, quod ante quam positum est, quia loeum tenet Pronominis adiecti per ιμ- alteri nomini iunctum esti. Dialectici porro Ilipsis generis sunt Mee quoque mini ἄν in m quo mi i inmunerabiles liros ac bibliotaecas, quid, u distitiae: nam quod vectum de tuo hiateias, ratione

tantummodo decernitur Cognatum huic generi est eugma, Per quod cum unm Verbum batantivis G bus pluribusque iungatur, quorum uni alterive tantummodo aptum in ratione est e. hmua verbi notio vites . enda, quae Substantios accouunodata si Nec vero singula modo verba omittuntur, sed saepe etiam totum aliquod nunciatum reticetur; velut petit, ut ad Caesarem mitteretur; intelligitur: si laceret M. Hemonada Caes. de bell. gall. 18. Cie Tusc. I. 6. quia disretus esse ossam, ad constra illa Merem, Quis nimis rsα facile crediderim, quis enim. ac Mn. B. 63. nam multis nationibus ubi ad interpretes. eone Schen. Praec stil. om. H. 500. M. . . At nulla est ellipsis, ubi particula aliqua aut praepositio vim voeabuli alleui aut totius nunciati comprehendit ut in iis, quos B5ulcher ex Tacito et Sallustio locos protulit in quibus in, cons cic ep. ad Αα IX. 2. med. XVI. 9. 1.; verba ad quintum milliarium spectant ea, quae Atticus Gereoni scripserat sc se obviam ituros quamobrem haec a cicerone omissa. cons. IV. Ann. 6. Bumann ad VeII IL . 97. cons. XIV. Ann. 8. extra, cons. IV. Η. 1b. iser, ut Histi III ib. id, quod per omissum ver mille declarari vult, significanta omnino nimia interpretum sagacitas ciun apud alios scriptores, tum apud T

citum multas ac miras saepe ellipses reperire sibi Visa est, velut verborum caser Ponere, coli caros, inurissum esse vid. Botti Lex. ac ProIeg. p. 87. at Ann. XII. 33. antecedunt verba e sumto ad raetium Ioco. II. M. Omissum est artic verbi substantivi. His I. 80. Praepositio in ipsa explet vicem verbi, quod omissum dicunt Ann. XVI. 43. significatione verbi defendere illustrata, non in eur ellipsin esse statuamus.

Quae de ellipsis usu hactenus disputari, satis demonstrabunt, verbum agere etsi mnitis aliis locis omissum sit, tamen hi non iniuria desiderari. Non comparari possunt H. I. M. nec deerat Otho, protendens maeris, adorare volgum, iacere oscilla, et omnia serviliter et qui huius similes loci sunt nec vero Tullii verba, quae Walchius contulit, commode huic aciti loco, de quo agimus, componuntiu est enim Ioeomm inter se magna disserentia, est alius color, alia structura. Quodsi non actiri infinitivus requireretur, suspicare legendum esse : nihil me libertos servosque rei ublicae hae enim praepositione nihil apud Tacitum frequentilis velut H. U. 31. 39. 47. m. b. 0. 63. 5. IV. 2 30 55. Ann. I. M. 52. XI 28. MI 56. XV. 11. 14. 4. aliis iisque plurimis locis confann. IV. T. modesta servitia, intra paucos libertos domus); at sequentibus infinitivis ascire, exsequi activi infinitivus requiri ridetur Mallem igitur scriptum N a gere per ut Ann. XII. o. r lolii enim geri vehementer mihi displicet, nec Heristio quisquam consentiet opinanti, quod nestum verbum scriptori satisfecerit, propterea verbum missum esse. Quid Z nonne in promtu erat scribere et nifli ρω- ure liber is servisque rei ubticae r quod verbum aesto requentatum es consiti I. 90. I. m. M. V. s. IV. 6. 25. Ann. VI 27. III. 20. MV. 17. 26. alibi. uicquid erit, ab ipso Pacito verbum omissum me,

mihi persuadere nequeo. Non studiis privatis nec ex commendatione aut precibus centurionum milites seire.

In nonnullis exemplis legitur accire verum si quis Annal. In M. N. 5 17. VI 20 33 42. XL R15 17 36. XII. 14. b. m. 38. XIV. 6. T. 20. 21. 61. 62. XV. 10. 1 53. b. 6. isti I. 80. . . 15. 18. 23. 26 39. m. 15 40 45. 2. 69. IV. 15 33 68. 2. D. M. M. V. 1. 14. 25. 26 aliosque locos

comparaverit, videbit, accire hic stare neutiquam posse. Hist. H. 1 in adoρtionem accitus i. e. sur den .ech de Anhindvng herbeigeholt, uti Mn. XI. m. i. e. accitos, qui in senatum legerentur. Rectius ergo vir LXI. V. 308. incula in rias, quam accitis: I. XII. autem v M. necessario legendum : scire socios. aesti

L IV. m. sciri inter comites. H. IV. 24. Mesricia orietatem Germanos Ann L 60. in commilinum ad- seis Histi Lesb. in penates in I 23 in senatum adscitus III. M. ad has copias optimus quisque asini Aun. XV 20. Silia ad omnem libidinem ascit Ser adscita). - MV. 52 laudem sibi adsciseere De