장음표시 사용
1쪽
Nationat Encloismontuor ino Humanities
3쪽
5쪽
8쪽
9쪽
eer&us etsi docte ac subtiliter de historia quam dicunt textus carminum Horatii in praelatione editionis suae disseruit, tamen, quum sua in re iudicis quasi simul et rei causam agere cogeretur, quippe cui cauSae essent tam immanis interpolationis aperiendae, quantam ipse statuit lacile fieri potuit, ut interdum cupidius quam verius iudicare Videretur Vir ceteroqui acutissimus Qua de re quid nobis sentiendum videatur, paucis iam exponere libet. Primum quod ponitieerlkampus, Horatium in scholis aeque assidue atque Vergilium lectum SSe, quamquam ipse praeter notum Iuvenalis locum 7, 25 nullum eius rei affert testia monium, nam Parisinum scholion ,,et postremo robus qui illas notas in Vergilio et Horatio et Lucretio apposuit ut Homero Aristarchus nondum editum erat quum praelationem suam
scribebat ita demum Verum esse concesserim, ut non eandem prorSu utriuSque Oetae Ondicionem et auctoritatem fuisse censeam. Ut enim omittam, epicum poesis genu in uniVereum apud Romano dominatum esse, id quod uberius probare non opus est, et Vel hanc ob causam Vergilii lectionem crebriorem suisse quam Horatii, qua de re Grammatici multo plura ex illo quam e hoc hauserunt: alia sunt quae consideranda esse videantur. Nimirum Horatio et Vergilio idem accidisse videtur post vitam quod dum in vivis erant. Hic enim Donato teste aequalium poetarum sere omnium, exceptis duntaxat Μaevio, opinor, et Bavi et Cornificio, amicuS, univerS autem populo tam acceptus, is ut versibus eius auditis in theatro surregerit PraeSentemque et Spectantem poetam veneratus sit quasi Augustum Τac dial. 133 ille lato 'nem et aecenatem Suum sequutus paucorum erat hominum, pauciorum Poetarum, quo Anumero non Olum eosdem quos Vergilius fastidiebat verum tom qui nil nisi Calvum et Catullum cantare docti erant et qui indaricos non expalluerunt haustus Callimachique Romani nomen appetentes in Alexandrinorum poetarum nemus ire cupiebant Euphorionisque denique cantores. Idemque nec plebis ventosae Sustragia captans et summam ducens laudem principibus placuiSS Viris et malignum spernere vulgus, quamquam merito fidicinem lyrae Romanae digitis monstrari praetereuntium gloriabatur, tamen plebecula cum cicere Suo nihil sapiente Valere iussa equitem sibi plaudere eum Arbuscula satis habuit. Candida autem Vergilii anima ut ipsa magis ad se trahebat hominum studia quam acris et irasci celer mens Flacci, ita argumenta, quae tractabat Μantuanus vates, admodum placere popularibus Suis necesse erat.
10쪽
Quid enim blandius ad audiendum inveniri potuit, quam rusticae vitae intonsis Cethegis tanto
opere adamatae ipsiusque Italiae laudes, etiamsi ultra modum elatae videri poterant Quid aures potentium pariter ac pullatorum efficacius mulcere quam memoria illustrium gentium sota rumque quibus superbire solebant originum et Praeconia populi togati rerum domino aeso habentis aut haberi cupientis An putabimus oratium puri modo placuisse multitudini, dum
vitia singulorum vehementer exagitat, Varitiam et luXuriam, quae aerugo animos plurimorum imbuit, graviter increpat, etiam ubi desipere concesSum Videtur, temperantiam commendat, aequalesque suos patribu nequiore et mo daturo progeniem VitioSiorem admonet, nullo
tempore non ut peram naviter dent cupidinis radicibus eradendis moribusque emendandis quae sola hominem beatum facere et servare possint Deinde ut in Vergilio pleraque domestica et popularia, ita in Horatio multa transmarina et Graeco fonte deducta et Hymettio melio oblita, ut facile eum appareat non magis in Ennii et Lucretii sacrario quam in Menandri Ar chilochique libris et Socraticae scholae spatiis et Lesbiorum poetarum lucis habitare. Haso autem quae cecinit non ni vulgata Per arteS, inter lyrica Romana Solum digna esse quae legantur auctor est Quintilianus, quamquam in omnibus eum interpretari non vult. Iam si ce- ter lyrici tanto intervallo ab orati absunt, quantum Quintilianus statuit, cuius iudicio certe non adversantur quae entadii, Vestriti Spurinnae, aliorum nomine lyrica seruntur, imitationem ne dicam aemulationem eius, nec felicem eo quod inde coniicere licet adeo frequentem fuisse apparet. Ac mirari subit, cur ii qui tanto successui Horatii carmina interpolarent,
ut per tot secula sallerent aciem doctiSSimorum Virorum, carminibus suo ipsorum nomin edendis famam ac gloriam consequi noluerint. Nam quamquam pH carmina haud intacta interpolatorum manu esse existimo pluribuSque docere Conatu Sum in Horatian. . 3. 4. tamen dubitari nequit, quin multi a sterikampo notati VerSu ita bonitate superent pleraque omnia lyricae poesis Romanae, ut Si non proXimum Pud Horatium locum, certe secundum obtinere debeant. Quod autem ad reliqua eiu opera attinet, Sermones Sio enim constanter Ρriscianus, nusquam Satira et recte quidem, ut idem Semper Bucolica, non elogas et invectivas orationes, non Catilinarias Ρersius quidem studiose imitatus St, mox autem Iuvenalis aliud genus invenit, perpetua recentiorum imitatione celebratum. Nec diu mansisse videntur scripta de personis Horatianis, quum bis terve tantum in Scholii quae Xtant commemorentur, quae autem praeterea in isdem seruntur, paucis excepti e ipfio teXtu sumpta Sint, etsi interdum reconditioris doctrinae speciem prae o serro videntur Epistolae autem, quamquam diligentius Sermonibus Iectae esse videntu qua re factum est ut corruptiores his in nostris libris serantur, cordatioribus hominibus quidem probatae erant mirum quantum vulgus autem non ut ergilii Opera allicere potuerunt. Epistola denique ad isones, mature pro urte poetica haberi coepta, in scholis assidue lectitata et explicata et commentariis instructa est, unde cultum ho poema et in quo omnia niteant tot Sordes et laedas corruptelas traxit quot nullum aliud opus
Venusini vatis Accedebat autem aliud quid a nemine dum observatum quod Vergilium gratiorem saltem apud posteros quam Horatium redderet. Solet apud ultiores populos fieri, ut qui primi eruditionis et litterarum Semina inter populares suos spargant, ex meridionali patriae suae