De imitatione Horatii [microform]

11쪽

parte oriundi sint tum ad valentiorem et robustiorem Populi partem Septentriones versus habitantem idem negotium quasi divina naturae lege transfertur. Itaque, ut ad Romanos redeamus, Livius Andronicus Tarentinus, Naevius Campanus, Ennius Rudiensis, acuvius Brundi sinus, Lucilius Suessanus in confiniis Latii et Campaniae editus, Horatius Venusinus. Rursus Μaceius multus et deinceps Ρropertius Umbri, Caecilius cuius latissime patebat auctoritas Insuber, Ovidius et Iuvenalis ex Latio, eruius truscus. Iam Sequitur Gallorum, Hispanorum

agmen incipiens a Catullo, Aemili Macro, Tibullo is enim Saltem praedia prope atavium possidebat , Vergilio, Lucano, Valerio Flacco, Martiali, insigniter rogi Liguris aut Galli

Nepotisque, ad accolae, et Livii quasi Sodalicio Xornatum et liniorum studiis vehementer sustentatum. Qui solus interpositus est Statius Neapolitanus, is singularem sibi vindicat locum plurima post Horatium et ropertium novanda Afrorum autem regno quod moX equitur, praeludit quum aliis tum allitteratione Manilius Variorum autem populorum qui veterem Italiam ineolebant mutuam aemulationem et obtrectationem pariter atque in recentiore Italianagrasse docemur multis indiciis, veluti quod linius minor aegre fert, 4 I3 populares suos studiorum litterariorum causa cogi a Como Mediolanum sese conserre. Hinc rara Horatii modo mortui memoria ac ne haec quidem salis certa nam domum Oeta Frontonem, Iuvenalis aequalem, praebuisse recitationibus poetarum tradit quidem Scholiasta ad Iuvenal. 1, I 2 mirum autem videri debet, eam non absumptam esse Neronian incendio. Contra Vergilii, cuius animus dum ad antiqua vaticinia et quae Neo-ΡIatonici Omnia ibi finxerunt unde Macrobii insignis veneratio Mantuani vatis inclinat, hac quoque ratione Horati dispari sola humanitate nitenti eamque solam spectanti, dumma in perpetuum erat auctoritas et assidua lectio.

Nam mera humanitas paucorum semper erit hominum multitudo omnis autem ut natura maris

per Se immobili est venti et aurae cient. Hanc qua lorebat gratiam Vergilio invidens Caius Caesar eum cum Homero et Livio expellere conabatur Suet. 34 et ero, haud malus versuum pangendorum et ipse arti X, urtium altare constituerat Suet. 54 . Demoratio hic et alibi altum silentium raro resplicitur a Seneca poetisque aequalibus, Lucano eXcepto, ad unius Vergilii imitationem compositis simplex eius mentis apud Martialem, qui summum 1aronem numquam sine Iaude dimittit. Compensat autem hoc detrimentum Iacitu qui quantum imbiberit animo Horatium postea videbimus. Cuius aequalis linius ut patriae suae amantissimus ,,illa nostra Italia quae multum adhuc verecundae rugalitatis atque etiam rusticitati antiquae retinet et servat p. I, 14 ita populares scriptores uos imprimis laudat. .,CatulluS meus M, 16 4, 27 et qui huius exemplum sequuti Callimachum imitabantur Callimachum me tenere credebam, - 4, 3. De Silio commemorat 5 7: multum imaginum qua - Venerabatur: Vergilii ante omnes, cuius natalem religiosius quam suum celebrabat. assienumque aullum quum laudasset propter felicem ropertii imitationem, addidit quasi occasione data , 22: nuper ad lyrica deflexit in quibus ita oratium ut in illis illum alterum es fingit ut

possit si quid in studiis cognatio valet et huius videri propinquus. Promptum sane imitatorem ex genere isto quod bilem Saepe movit Horatio, cui soli inter omnes Latino Poeta Spiritum Graiae tenuem Camenae arca non mendax dedit Lusit similitor ipse linius maxime dum in itinere erat; sed nemo dispectasse videtur, ut carmina Horatii suis versibu augeret

12쪽

et quodammodo suppleret. Nec postea ab hac imitatione abstinuerunt, ut apparet ex S. Hieronymo ad Eustochium de custodia virginitatis ep. XXII p. 94 Br , ne tibi diserta multum velis videri aut lyrici festivo arminis metro ludere. - Quid facit cum psalterio Horatius cum evangeliismaro cum apostolis Cicero ansit autem Flaccus omnium consensu in numero lyricorum, ut Lachmani verbis utar ad Lucret. p. 358 decimus et idem unus Italorum. Iam cum Frontone antiquariorum studia florere obsoletique sermonis assectatio reviviscere ipseque Appuleio praeire in allitterationibus velut p. 307 d. . ,,Quis tempus prorogat pomis mitibus aut noribus marcentibus aut saeibus ardentibus et p. 339 se haud ignarus sortissima lacinora viventium gravatius, mortuorum gratius accipi Vergilium laudat quidem p. 453 tamquam

poetam verborum diligentissimum, Sed nec hunc eo oratium inter Oetas commemorat, quos Caesari commendat ep. ad M. Caesar. 1, 5 et explicatius de seriis Alsiniens. p. 3 se mox ut te studium legendi incessisset aut te lauto Expolires aut Accio explere aut Lucretio delenires aut Ennio incenderes. Quos fere excitat in Exemplis eloquentiae. Frigidiuscule contra in p. ad Aurelium Imp. I. I is plane multum mihi facetiarum contulit isti oratius Flaccus, memorabilis poeta mihique propter Maecenatem tmaecenatianos hortos meos non lienus. Quem mittit p. ad Verum et in poetis autem quis ignorat ut gracilis sit Lucilius, Albucius aridus, sublimis Lucretius, mediocris acuvius, inaequalis Accius, Ennius multiformis equutus eos, qui, ut utar acit Verbis dial. c. 23, Lucilium promoratio et Lucretium pro Vergilio

legunt. Quod autem Lucilium gracilem appellet, sumpsisse videri potest a laudatore isonis qui v. 230: Ausomamque chelyn gracilis patefecit Horati obi Wernsdors Vol. V. p. 278):

gracilis vero dicitur a tenui materia et brevitate flarminum ut Verg. in Culice se lusimus octavi gracili moderante halia. Frontonem autem ut credam hunc locum ante culos habuisse eo adducor, quod etiam in Superiore quem apposuimus loco hunc poetam imitatu est: si memorabilis olim tu mihi Maecenas tereti cantabere versu. εΕmergit tandem Horatii memoria per bonum et salubrem principem Alexandrum Severum qui teste Lampridi c. 30 non alia magis legebat quam de officiis Ciceronis et de republica. Nonnumquam et oratore et poetas, in queis Serenum Sammonicum quem et ipSenoverat et dilexerat, et Horatium. uncque altero seculi tertii dimidio diligenter Iectitatum esse, insigni Calpurnii imitatione evincitur, de qua mox agemus. Quod duravit denuoque ulο-

ruit sanctorum virorum, Ambrosii, Augustini maximeque Hieronymi opera quibus accessit Christianorum poetarum Spectabilis grex Quippe intelligebant prudentissimi homines nullum ethnicorum scriptorem inveniri OSSe qui purior et intactior esset ab omni veteris caerimoniae contagione idemque aptior ad probandum, Christianorum de moribus doctrinam non alienam esse ab antiquitatis institutis, quam Flaccus issive ridendo dixit verum sive melius ac planius Chrysippo et Crantore quid decens ac rectum esset docuit, ad solius humanitatis leges revocavit nulla gentium originis vel patriarum legum et consuetudinum ratione habita. Horum scriptorum imitati a Benileio diligenter annotata eerlkampo quoque Iargam materiem Praecipue ex Ambrosio addendi dedit, pauca nobis reliquit, quamquam quin plura supersint non dubitamus. medio autem quod aiunt aevo Vergilii nomen studiumque multo magis quam Horatii

13쪽

floruisse satis constat, quamquam ne uno quidem Praestigiatoris fama plane etiam nunc carere auctor est ricaeus d Varioni IIist. pom. Angl. V. 24. II d. IIdae, ut ex ephemeridibus litterariis certiores facti sumus. lacuit, ut breVi rem complectar, Vergilius Romanensibus populi eorumque poeti quique hos imitati sunt atque simul cum his vivet et peribit placuit Horatiu Sanis, sobriiS, cordati hominibus omnium aetatum et gentium, placuit Wittio inter tormenta, placuit qui nil nisi hominem et esse et haberi cuperet Lessingio displueuit idem numquam non iis qui in bonas littera graSSarentur et societatis humanae vincula solvere conarentur, displicuit facile iis qui opinione ni Praesumpta paullulum e a vero abduci passi sint, quod Sehmidi Berotinensi nuper accidisSe non magis dolemus quam aequo et 'religioso in paucis aestimatori antiquitatis Loebellio oratium probari laetamur. Iacobunt de nique si quid senti in perpetuum nonnulla Bucolicorum, multa Aeneidis, plurima Georgicon; dimidiato autem Vergilio Horatius integer superstes erit, cuius quam diu litterae Latinae docebuntur honor laudesque in omni quod tentavit litterarum genere manebunt. Quod autemseerlkampus de mala librorum mss. condicione disputat, imodo accuratius inter singularum vocum eorruptelas totorumque Versuum et Stropharum interpolationes distinxisset, in iis ita me assentientem habet, ut addam locum prae ceteris memorabilem qui latuit omnes de hoc argumento disserentes Sulpicii Severi in Hist. S. 1, 40 ci, Sed non dubito, librariorum potius

neglegentia, praesertim tot iam seculi intercedentibu Veritatem suisse corruptam quam ut propheta erraverit, sicut in hoc ipso nostro opuSculo futurum credimus, ut describentium incuria quae non incuriose in nobis sunt digeSta Vitientur. Verum si octrinampum sequeris quarta sere pars carminum recidΘnda est, ita ut ViX Singuli Iibri iuStus ambitus constare videatur. Nam ut uno exemplo desungar, e quarto libro qui habet 585 versus I 36 eiiciendos esse censet Quos ab uno interpolatore prosecto eSSe quum ipSe opinor contendere non audeat, unde tot variorum temporum et auctorum, inter quo pueri quoque ex eius sententia habendi, miraaoqualitas numerorum argumentaque et Sententiae evo Horatii certe aptissimae maximeque

convenientes Quod ut ipsi quaerendum relinquamu nam in praelatione non satis attendit ad hanc quaestionem dicat quispiam: Ἀοnne tu ipse nonnulla interpolata esse credis Atqui

quod in uno versu fieri potuit, potuit in centum VerSibus. Audio nec recte te concludisse negaverim: Sic autem existimo, etiam in his rebu modum quendam Semper fuisse et fines intra quos peccare liceret repent quotquot olent de librariorum incuria nullo sero non tempore homines religiose id munus exercente. inveniebantur quorum Sine opera veterum scripta multo corruptiora extarent quam SSe laetamur. accedit quod de carminibus recensionem Mavortii habemus, cuius auctoritatem cavendum est me temere laedere videamur. Nam ceteri quidem scriptores enumerantur autem Sedecim quorum recensione aliqua utimur praestant integritate iis qui ea arent. Ac sapienter Schneidevinus prol. ad Martiat. p. CXL , Et universe quidem bene sperare iubet id quod Vetere cum Graecos tum Latinos summum videmuAin eo posuisse studium, ut eodd. VetuStiSSimo et de dignissimos contraherent, non vanae luxuriae iactantiaeque gratia, Sed ut de Scriptura ipSorum auctorum certo constaret. Cur

autem quod demus Calliopio, Turci Aproniano, aliis, adimamus Agorio nulla causa est At, inquies, uot laedae corruptelae insunt in carminibus. Concedo ita ut pro certo habeam,

14쪽

plerasque si Blandini quanta maxima fieri posset ura et diligentia ollati ossent sanatasmmo esse ceterum quum ne hi quidem manifestis Vitiis careant, auspicio mihi nuborta est, omnes carminum libros ductos Sse X XempIari quodam, in quo initia et clausivia versuum casu quodam corruptae et truncatae SSent. Certe Bentleianum commentarium evolventi quavissere pagina patebit, manifesta vitia pleraque in his sedibus inveniri.

Iam vero quaerendum videtur num e ii quae grammatici assique scriptores ex Horatio asserunt appareat olim aliter lectum eSSe atque nunc. Quorum ut antiquissimum ita

maxime memorabile nobis visum est ersit scholium in glossis ithoeani S. 3, 21, quod habet quin tu pro tantos ini. S. 2, 3, 3 unde Rutgersius et Benueius quid tu saciebant. Verum

nec haec lectionis discrepantia nec quae apud Grammatico inveniuntur variante lectiones, multo illae antiquiores antiquissimis membranis nostris, eiusmodi Sunt ut aut textum oratii aliquando discrepa88 multum ab eo quo nunc utimur credendum sit aut ut ea probando reisceptam lection m mutar eogamur. Quod fecit Benileius C. I, 13, 2 lactea ex Flavio Capro p. cerea reponens iniuria si quid sentio Cerea enim hoc loe non eam significationem habere quae verbi causa obtinet apud AuSon. p. 3, . . turdu - Clunes opimat cereas apparet e appοSito OS ea pariter atque religat a C. , II ini non significare soluta sed potius collecta ex Verbo fulges intelligitur Lactea memoriae error videtur, qui eo lacilior erat quo Saepius osteriore poetae hoc vocabulo usi sunt velut lacteus lacteolus in Anthologia L. et incertus poeta qui Floridorum et etronianorum colorem refert apud

Isidorum II, 2, 29 Florea iuventus, lactea canities. Idem Benileius quod ex Mario Victorin recepit mero incalui S Se Virtus pro mero caluisse virtus C. 3, 21, 12 auribus blandiri poterat ante praeclarum Lachmanni inventum de eliSion iambicorum vocabulorum . hunc ad Lucret. p. 199. Et ammi composita ut ex coniectura Acripsit S. I, 3, 116 alieni infregerit horti pro fregerit, quamquam p. 17, 2 nec te maluit quam codicum innectes. lura autem eiusmodi in libris SS. reperiuntur, Velut in Aequitur p. Sequitur C. 3,

16, 7 Gig. I apud Κirchnerum v. l. p. 27 et ex ipsis Blandiniis unus intendentes C. 3, 4, 5 pro tendentes, quin etiam in Epp. I, 10 9 Blandinius antiquissimus et Divaeus habent effertis pro vulgato fertis. - De Charisii variantibus lectionibus disseruimus inmuseo . Rhenano me te allat quod is habet p. 57 d. . lassas clune pulchra clune SS. I, 2 89 ingeniose correxit auptius v. et Grat. p. 4: ViX Sustineo cluneS et Horatiu sepulcrae clunes et Scaevola, lassas lunes. - Eutyches 2, 3 p. 178 ed. L. habet

fatiget pro fatigat S. 2, 2, II quod pedestri rationi conveniret. Idemque 2 8 p. 186-Ρsallimus et altamus Achivis citius unctis 2, I, 33 quod vehementer placuit eae prae vulgat luctamur- unctius. Temere, ut docebunt interpretes Memoriae vitia non magis sunt nam quod in erentii Adelph. 1, 2, 37 Varro de L. L. 7, p. 362 pro obsonat affert

scortatur, quod adversus Benileium defendere conatur Spengelius. Similiter Servius, eorruptissinia quaeque e Horatio asserens atque etiam excusans V. Horatian. p. I , ad Ge. Verg.

I, 287 habet vigilant de nocte latrones . I, 2, 32 p. surgunt, ut et Guelfi codd. unusque eae Alibi duos locos in unum cogit ut Bucol. 4, 10 Sive te Lucinam probas

15쪽

voeaxi seu te penitus Iunonen , quod ex C. Seo. I et C. I, 21, 3. 4. conflatum est. Ρrisciant, euium optimum Vel inter optimo habendus liber eidelbergensis non inito anto seriptus est quam Mavortii recensio facta ait i. e. anno 27 ut ex subscriptione libri letavi apparet praestantissimi codice Saepe consentiunt cum optimis moratii libris ut XI, 8, 34

vertit p. 2, 50meidelbergensis Vitabit in textu vitabat idem p. 338 d. r. in . I, 17, 30 et veniat in textu veniant X p. 73 in S. I S. 38 Denique plures non plurisidam VII p. 314 in . I, 15, 22 Quod Ierique et optimi libri risciani habent C. 3, 25, 2

quos agar et quo P. Rut quo Vergiliani exempli auctoritate improbavit BeniIeius, cui addo Claudian in Eutrop. 2 prol. 33 terra aut quem transibi in axem. In I. VI, 16,M: Horatius in Carminum Testia eariam centimanu Giga sententiarum εε est autem C. 3, 4, 6 eonfusum cum 2, 7 I4 codices risciani oratiique in Gigas consentiunt, quae lectio nunc coniecturis cessit. Nec displiceret XV, 5, 28 risciani olim truncus erat cultius S. 1, 8. si legi posset runcus erat olim Contra vero Argeo C. 2 6 5 dubium videri potest num Prisciani auctoritate satis defendatur, qui in Statio legit Argio, vetustissimus autem Blandinius habet Argivo. Nec morabitur quemquam, quod addam quia omissum Video, Soholiastes Ovid. Ibidis p. 462 d. erk.: Ρalpebris abscissis mortuus est Regulus quod

tangit Horatius. Is autem mortem tangit non mortis genus Ceterum hausit sua scholiastes ut videtur ex Orosio 4, 30: resectis palpebris illigatum in machina vigilando necaverunt' ubi animadvertes duo rumores de Reguli morte in unum conflatos esse. Idemque p. 465: Venus uxorem eius Diomedis egialeam pudicam fecit meretricem, ut ait Horatius. Nihil his apud nostrum poetam ut nomen Suspectum habea necesse sit, nisi sorte significavit quod de

Diomedis in Italiam immigratione dixit . S. 1, 5, 2 Qui locus in sorti Diomede est conditus olim, quam heros fecit quod Argis propter uxoris impudicitiam amplius esse noluit v. Serv. ad Verg. Aen. 8, 9 Denique Appuleius Sanni p. 7: Sed et Horatius eos qui facile vertunt Sententiam et deprehendi facile οSsunt, roteos vocat , quod pertinet ad . 1, 1 90 Quo teneam Voltus mutantem rotea nodo et S. 2, 3, 7Ι Εffugiet tamen haec celeratus vincula roteus, de quibus locis consere iuvabit Heinsium ad Ov. A. A. 1, 761 Ambiguus vates inde Sil. 7, 36 Verum sufficiant exempla haec e Grammaticis deprompta, quarum

numerus, etsi multo rarium ergilio a plerisque citatur Horatius, facile augeri poterat quotquot enim grammaticos evolVi et inSpeXi, multa quaerenti mihi scripturae discrepantia oblata est, quae suspicionem de tanta Strage textu illata quantam factam esse persuasit Sibi Deeritia mpus, firmare ullo modo poSSet Quod tantum abest ut ne duplici quidem carminum editionis, quam

verisimilem esse idem iudicavit p. XIV, argumenta inde petere liceat, quae Omnino nulla Sunt nec eerthampus quicquam attulit Si Vestigium quamvi tenue exceperi quod in prologo S. 1, 10 inesse videri potest, quem nemo nunc ab Horatio abiudicabit Certe Naekius in Valer.

Cat. p. 270 sq. hos versus primae fuisse editioni Sermonum SuSpicatur; iterum quum ederentur, mortuum iam fuisse Catonem admodum Senem. aeque autem Vana est suspicio carmina

Seripat artem riseiani doetoria mei manu mea in urbe Roma Constantinopolit dies III Id Ianuarias Mavortio viro Consule indictione quinta.

16쪽

quaedam post mortem poetae edita esse quod de podis . . de Valaenar et streus Ρrosopogr. p. 81 opinati sunt, quibus obstat, ut alia omittam, alinodia ad Tyndariden.

Peerinampus autem ut probaret Horatii quae nunc habemus laceras partes esse aevo ex naufragi servatas et inutili pondere neratas, om necessit Sententiae, qui plura oratium edidisse quam quae SupereSSent opinantur. Quo in numero Frankius Fast. H. p. 244. 3 et p. 91 nomen profitetur uum, qui eum PaSSOVi et rotelando Saliis mirari nequit esse quio do re dubitent. Ceterum quamquam quomodo inde emo POSSint, ut textum carminum interpolatum esse credamus, non ideo, huius quoque SuSPicioni argument prorsus desidero. Tantum enim abest ut e S. 1, 4, 8 ubi quid datur oti Illud ehartis ot S. 1, 6, 122 lecto aut scripto quod me tacitum tu Vet Sequatur, quod Frankius persuassimum habet , permulta Venusini Vatis poemata Romae innotuiSSe quae in Syliogen non reciperentur ut contrarium effici poSSe rideatur Voce tuo itum. Quae autem praeterea ab aliis

afferuntur, ea leviora sunt, Veluti quod . einsiti ad Sit Ital. VIII, 378 miratur, quod poota nullam Setini vini mentionem faciat quo Augustum mime delectatum fuisse compertum habemus. At vero Horatius nec conviva regiae coenae nec laudator domus Augustae esse voluit, quippe qui Liviam Octaviamque semel commemoraverit, Mi eeriuampum audiveris nusquam, nec Saeptu Marcellum, de quo adhuc Sub iudice lis est. De Iulia autem prorsus tacuit, quam ropertius IV II post annum 3 i. e. quum tres annos ante nupsisset Agrippae et rumore in Vulgus manaSSe neceSS ESSet, quo quattuor sere saecula post memoriae mandavit Macrobius ni 2, 5, his laudibus efferre sustinuit: Ille sua nata dignam ViXiSSe sororem lacrepat et lacrimas vidimus ire deo.

Et tamen nihil ficti et simulati erat in oratii cum Augusto familiaritate , id quod argumentis idoneis confirmavit Groteiandus Philol. p. 143 sq. Rursus alii Vergilii aut Varii

mortem oti potuisse non defleri aut eiusdem Aeneidem celebrari Sibi persuaserunt. Qua in re eiusdem roperti auctoritate abutuntur eanentis: NeScio quid maius nascitur Iliade.

qui versus adeo placuit Vergilii laudatoribus, ut ab iis in Ovidii p. ex Ponto 3, 4, 3 invectum Sit quod etiam nunc legitur: Res quoque tanta sui quantae subsistere summo Aeneidos vati grande suiSSet nuS. Sapienter autem . Heinsius: Ρuto inquit, Iliados vati. ne bonae nidem Cinarae, dum in vivis erat, audes inseri poematis uis voluit, quam qui cecinerit dubitari non OleSt. Nam plura eum ScripSisse quam quae superSunt, quorum Pleraque aut nonnulla amicis si minus recitavit certe eum iis communicavit, nem dissimile vero eristimabit. Quod tamen Sic accipi nolim, tamquam ex multitudine carminum absolutisSima omni numero quaeque eligere voluerit Scite enim Lachmannus ep. ad Frankium p. 238: talia enim nondum persectae artis documenta quaedam oratium delere noluisse alio memorabili exemplo docere OSSum . Omnino autem considerantibus nobis Horatium nusquam versus cito studisse, Sed nictgna cum cura climaque composuisse videri, otium mutem eius usu et Tamiliaritate

17쪽

Maecenatis, Augusti, aliorum, negotiisque circa caput Iatusque alientibus valde imminutum fuisse, multumque tempori infirmae qua utebatur valetudini impendere coactum simulque tacita meditatione et rerum humanarum contemplatione mirifice delectatum esse, mirum prosecto videri non debet, quod non plura poemata edidit. Denique, ut haec quoque attingam, tuetur eeriuampius sese Bentiet exemplo, qui

bis C. 4, 8, 17. p. 5, 87 addo ex ceteris operibus S. 1, 4, 2 2, 2, 38 A. P. 337 quem

ex libris trivialibus illatum censet Spurio ver*us indagaverit. Quod nec ego de aliis versibus negaverim quos enumeravimus in Horatian. p. 11 et ipsi p. 4 5 . duo carmina significavimus, quae ab Oratio prosecta esse posse te ut hodie legantur, nunc quoque pernegamus. Verendum autem Videtur, ne eerthampus ratus enueium plura spuria iudicaturum fuisse si diutius operam navaSSet Horatio, nam divinum at Subitum eius opus appellat p. XXV, oximi viri dissimulantia quadam decipi se passus sit. Nam certe Sedecim anni ante quam Flaccum ederet iam in Nous ad Callimachum emendationem . MI A. P. ter natis . tornatis protulit, quam postea in editione poetae longissima totius peris et plenissima Superbiae quaesitae meritis annotatione munire et corroborare Onatus St. Igitur quum, quemadmodum hucusque probare studuimus fusiusque exemplis imitationis Horatianae docebimus, tantum absit, ut argumentis Xtrinsecus petitis ullo modo evinci possit, textum Horatii in universum umquam alium suiSSe atque nostrum, ut eius condicionem fere eandem fuisse post primum saltem Seculum . . inde a aciti tempore, e consentientibus inter sese veterum Scriptorum testimoniis efficiatur. Quocirca in manifestis corruptelis meliorum codicum auxilium expectandum est, de quo enueius quidem non desperavit ad S. 2 4 55 ., Quamobrem omne rogato Velim, quibu Codd. Vetustorum copia est, ut in hoc loco aliisque pariter suspecti videant, an non aliud olim uerit a prim Scriptore, aliud nunc post rasuram e lituram ab altera manu seratur idque inventum in commune conserant. Equidem non vidi.)Auguror enim, neque id pinor Vane, multa post cinere nostro in codd. repertum iri, quae o nunc Sola, Sed non Socordi, coniectura indagavimus:

in ceteris autem locis a diligentiore interpretatione maius quam plerisque videatur praesidium petendum est. Quis enim non eredat in tanta interpretum multitudine certe pleraque ita explicata esse, nulla ut inde controversia esse possit In quo egregie falluntur. Dupliciter enim nostra aetate peccatur primumque laxius interpretando, quo nomine rellius magisque etiam Dillenburgerus adeo lapsi sunt, ut carminum totorum Sensum PerVerterint. Lege quReSOC. 2. Ne sit ancillae tibi amor pudori et habebis carmen tenerrimis affectibus plenum, in quo poeta amicum cohortatur, ne desistat a Servae pudicae amore, addita, quod amat, v. ledet apud Oress. . 2, 1, 264 iocosa clausula Orellium si Sequeris, Summa ειρε, νεια ineSt, Atra quam Solum brachia teretesque sura poSitas arbitratur. Ergo hanc inesse putabimus pulchris versibus:

18쪽

Crede non illain tibi de celesta l. Ρlebe dilectam neque si fidelem

Sic lucro averfiam potuisse nasci Matre pudenda. Dixeris potius impudentissimum mendacium miseri poetae ειρωνεια infeliciter abutentis. Superat autem eum Dillenburgerus qui summam festivitatem et malignam laudationem subesse adseverans nos docet fidem, integritatem, lucri contemptionem in hoe genere rarissinia

esse. Quid autem ineptius cogitando fingi potest e carmine ex horum interpretatione, quam longius persequi a, nostro instituto inlienum est a praevideo lare qui clament Nonne vel illa: regium certae genus - moeret cogent te ad χaKtra adversariorum transire ' Quibus sic Oeeurrendum enseo Xanthias, quisquis fuit, nolo enim.somnia igitusmodi singere, qualia nuper de elepho aliisque legimus, amabat Servam quandam, orta e Germanorum estirpe, si e flavae ognomine coniecturam sacere licet, probam, pudicam, honestam. Quae in illa rerum condicione saeile fieri potuit ut summo genere oriunda et Xanthiae more dignissima esset Certe Sueton Ner. 2S: ,Αcten libertam paullum afuit quin iusto matrimonio sibi coniungeret summissis consularibu viris qui regio genere ortam peierarent. cf. Burmannimi Quo in genere licet mita tendacia iactata sint siet ego regis filius ait isto libertinus apud eiron. c. 57 Romae saepius usu venire oportebat, ut puellae domi nobilos

aut avaritia parentum aut vi Holoque raptae Romae prostarent venales Contrariam in parten astriet nimis et anxia interpretatione peceat eerruampus ita tamen, ut etiam ubi errat ab eo discere liceat. Quo in genere exempla nonnulla Commemorabimus. Primum enim calidius egit, ea pronuntiando quae Si vera essent ne aciti quidem brevitas satisfaceret otatrocius quam Cortio quondam in Sallustium, nobis in ntiquos poetas grassandum esset. Siconini illo p. Spes Equidem Horatium non agnosco nisi in illis ingenii monumentis, quae tam apta et rotunda sunt, ut nihil demere possis quin e Iegantiam

minuas. Itaque offenderet necesse erat in bis C. 1, 12: Unde vocalem temere insecutae Orphea silvae blandum et auritas fidibus canoris Ducere quercus et inapod. 2. aquae- sonte ubi iam Markland coniecit fronde S. Quid enim quercus post silvas Quid autem faciemus Vergilio Buc 2 46 acce ferunt Nymphae is a Iathis; tibi eandida ais Nonne ais quoque supervaeua videtur nynapham mentione acta 8 Quid autem crebrius, quam genu sequi Speciem vel dividi Sentensam in partes, de quo praeclare

monuit Dissenus ad ibullum p. XIX sq. eo fieri potuit, ut in hac lege tenenda sibi

constans esset vir doctissimuS, quem mi m S duas Subsequent S comparatione non reprehendisse C. 4 4. Ipsumque Benileium offendit in S. 1, 4, 110: Nonne vides Albi ut male vivat filius atque

Barus inopS duplex quod propositum est exemplum decepitque adeo mutandi libido ut vis in poetarum lectione versatissimus dicere mon dubitaverit, rectius AcripsiSse moratium in sequentibus

magna documenta l. magnum iocumentum Quemadmodum autem, ut ad oerl-kampum revertamur, Xtra termino evagari et in repetitione eiusdem sententiae ludere poetam

19쪽

noluit, ita calidius agens brevitatis Studium non satis attendit. Velut quum C. , I pul- re animadvertisset, ouum quod roget narita liud esse quam quod sapienti homini adiis exoptandum esset, ubi hoc a poeta Xpressi Verbis Significari non vidit, excidisse aliquid pronuntiavit. Verbis autem inter mi Seros tumultu menti praeparamur et admonemur, alium nunc otii Significatum tangi atque antea. Deinde, quod in eo iure mireris poetae interpretationem non tam Sollerter ac debebat ex ipso poeta petere studet. C. 1, 7:Μe nec tam patiens Lacedaemon in adiectivo Offendit quidem, spernens opinor nostrorum editorum ineptias, epitheton mere ornans esse balbutientium, Verum pro elegantiquo posset iudicio ab Oudendorpii, egregii viri sed in emendandis poetis paulo infelicioris,

coniectura spatiis p. patiens RSSenSum cohibet Suum oblitus autem est, quod similiter Horatius imbelle Tarentum dixit . I, 7, 45. veterum temporum famam n praesentia reserens, ut non solum a naturali pulcritudine sed etiam a rerum gestarum memoria utrum que locum commendaret Lacedaemoniorum autem patientia pene in proverbium abiit v. Nepotem in Alcib. II, 4. ges. 7.

Ut vero omittamuS, virum praestantissimum interdum errasse quum vitiosa eripturanteretur, id quod ei accidisse dolemus p. 6 in Quintiliano X, , IS ubi recto legitur apud

Spaldiugium: Ρotest enim deesse alterum nam. Et apud Horatium illud Fabriciumque. Hunc et intonsis Curium capillis , exemplum enim est figurae quae abiecti dicitur: ne ad quaestionem quidem sane perdissicilem, multo enim artificiosius Catullo Flaccus peregrinis domestica immiscuit, V. streum rosopogr. . p. 23, satis animum advertisfie videtur, quae carmina ex Graecis vertisse Horatius videri debeat. Qua re actum est, ut ei res minus eliciter cederet ultimam stropham carminis navis referent etc. spuriam iudicanti, quod integrum ex Alcae sumpsit Venus us vates Maxime autem dubia et lubrica res est, ubi omnia ad pulcri sensum revocanda sunt, qui saltem e parte alius alio tempore apudque alio esse solet. Accedit quod saepenumero evenire solet, ut singula videri possint iure vituperari totumque nihilominus placeat. Cuius rei insigne exemplum praebet Fronto de rationib. I. II p. 249 d. . sic de Lucani prooemio disputans ,,la initio carmini sui Septem primis versibus nihil aliud quam bella plus quam civilia interpretatus est. Nunc hoc

replicat quot sententiisl usque datum sceleri una sententia est. In Sua victrici con Ver Sum Viscera, iam haec altera est. Cognatasque acies, tertia haec erit. In commune nefas, quartum numerat Ins lisque obvia signis appellat quoque quintam.

Signa, Pare aquilas, Sexta haec Herculis aerumna. Et pila minantia pilis; septima, de Macis scuto corium Annae quis finis erit 8 Quod risis genus quicunque Volet exerceat, modo ne inde de auctore coniecturam faciat, quod saepius accidit Peerl-kampo qui quicquid ipsi displicebat Horatio indignum esse existimabat. C. I, 2 9: Ρiscium et summa genus haesit ulmosateor imaginem hanc ne mihi quidem admodum placere Sed ferendam cense non magis

quam Cura laqueata circum tecta volantes aut de Caesare . , I, 20 Cui male si palpere recalcitrat undique tutus aut apud Vermum Aen. IX Amata Cen

20쪽

quondam torto volitans Sub Verbere turbo - er Edin urbes agitur popuIO A quo feroces. Et simile quid Ovidio placuit a Seneca . u. 3, 27 hanc ipsam ob

luxuriantiam reprehenso: at lupu inter Ves, fulvas vehit unda leones. Inde autem quod Seneca Ovidium, non oratium commemorat, colligere oratiana interpolata esse, id quod eerthampus secit, temerarium Videtur praesertim quum philosophus artibus Ovidianis vehementer delectaretur . emhardyum . . R. n. 70. Legerat sine dubio Seneca Flacci Opera legeritque etiam nepe id quod ille contendit, verum non ita in deliciis habebat, ut iure mirari OSSeS, OmisSam eiu mentionem e loco SSe, quo non poetamimeensura quaedam institueretur, Sed de diluvii tempore quaereretur. Admodum autem varia omnino oratii memoria et imitati est apud scriptores post eum florentes, modo rara et tenuis, modo frequens et manifesta. Cuius rei quae collegimns ex veterum lectione SSidua documenta, age iam proseremus, resectis quantum eius fieri potuit quae ab editoribus poetae maXime a eerthampo obser at animadvertimus. Quemadmodum enim in venustissim carmine quod Ruth inscribitur spicas legere in Boas campis messorum vestigia pone Sequen fingitur pudentiSSima virgo: Sic nos conquirere undique coepimus quae post Benilei minime et eerthampi studia non prorsus inutilia ad Venusini vatis

crisin et interpretationem adiuVandam oetarumque Sum accuratius cognoscendum Viderentur.

Prosarii scriptore S.

I i. iv. Alloqui 1, 34 l. 9 6 25, 24. Ita primus Hor. p. 13, 18: deformis aegrimoniae dulcibus alloquiis. Quos sequitur Veli. at 2, 123 et acit A. 1, 71 ,,cunctos alloquio et cura, firmabat. Lucan 10 174. Valer FI. I, 251 dulcibus alloquiis.

Ρlin. p. Semel alloquio et saepius eius amicus Silius. Mala libido 1, 5 uti mala ambitio et similia sexcenties. Tacit A. 3, 26. ala libidine. Animusque mala ferrugine uru eodem sumpSit auctor ep. ad is M.

Hac arte in patria steti 5 44 m hac arte Pollux . 3, 3 9. Speciem agminis Gallorum per arpeiam rupem scandentis , 17, dum Capitolium scandet pontifex C. 3, 30 9 et ita iv. in eadem re Semper. V. Glossar. arpeias Scandere in arces v ep. ex Ρ. 2, 1, 5 et saepius de Capitolio et Olympo Capitoliati candere Curru Lucan. 9 600. Tarpeias scandatis licet Sil. t. 2, 3 qui praeterea usurpat de equo, caelo, flamma I0, 466.12, 71.14, 310 et iugo 15, 31 ut Ρropertius. Manilio familiare v. v. acob. I, 277. Ut suis ipse oneratus viribus ruat 6, 19 m. p. 16, 2 Suis et ipsa Roma