장음표시 사용
101쪽
THEO RUM A V. 8rtatem, ut ajebat Soromenus, Patria archas, de Episcopos Orientis ad sevocare, atque in illos judicium ferre. Noverant quidem Patres hujus Con. cilii, duo Patriarchas, Athanasium nempe Alexandrinum, saulum Constantinopolitanum , uti, tres
alios Episcopos Ecclesiis suis a Papa Julio fuisse restitutos Tum, Episco pos Antiochia congregatos noluisse praeceptis Iulii Papa obtemperare . . , ob id potissimum, quod Aenonis 'Ι
eundo loco habendos existimabant,es Pa quod non magnitudine, aut multituis
dine abundarent Ecclesiarum a Tanatum vero abest,ut Julium Papam,vel usurpata Iurisdictionis,vel superbiae reum peregerit Sacrosancta Synordus Sardicensis, ut potius huic Syno do Episcopi Antiochiae congregati, emoeni a Julio Papa, in non occur rentes, videantur calumniatores exh
r. Et haec quidem ita se habere
102쪽
s PRODROMI APOLOG. ostendimus ex authenticis testimo niis Sozomeni, Socratis & Theodoreti. Quod si jam binis illis Iulii Pa. pae Epistolis ad Orientales,m Antio. chenos fidem adhibere velimus si Scsane miror,quod nonnullis saeuunt iubdititia ejusmodi Epistolae, quarutam crebra facta est metio in historia tripartita)Legitur quide in Rescripto Iulii Papae contra Orientales ro-ωω., Albanasio et iecuerat vos advem Coritaedit sus Sanctam Romanam Ecclesiam,
nieelo uita atque ut ad regularem veniretis eonvocationem . cur Ho.
eonvoeahis, ad quam nee Mavimus Hierosol mirantis venit, uec nostra. interfuit Legatio, Canoniμι quine in Nisana b do Mentibu , non debere, praete sententiam Romani limis ullo modo C eilia celo. brari, nee Episcopos damnari. Seu dices, haec suppontitia esse, nam tibi. si sunt
103쪽
τΗ ΓOREM V. 8Isunt hujusmodi antiqui Canones, Seu binam in Nicaena Synodo statutum est, non debere praeter sententiam Romani Pontificis ullo modo Con. cilia celebrari, nec Episcopos dam. nar, Verum ad haec ego: Undena in habuit Socrates, rescripsisse ultuna Papam eis, qui fuerant in Antiochia congregati, illos culpantem de j riis literarum, & quod se ad Synodunon vocassent, quando jam Canones jubent,sine auctoritate Romani Pon. itficis nihil posse decerni Ad quosnam, quaeso, Canones respexisse Ia lium credidit Socrates,m credemus nos, nisi vel ad Nicamos, vel ad amtiquioresa De Sardicensibus quidem
id intelligi nequit siquidem hujus
modi Epistolae Synodum Sardicen sem praecessere. Contra vero, ut pa rum sit, retulisse de eodem Papa Ju lio, Nicephorum, quod ' Pro ampli a Itb.ς.hi
104쪽
sessorum curam, σ)udirium adsepertinere a Ex eo tamen, quod de Eusebianis refert THEODORΕΤus is lita: hist. nempe dicens, quod Juιius Papa, Es i ςri Leelsa Canone erutus, eos juste . rit Romam venire, multum quidem roboris accedit eorum sententiae, quirati sunt, Acta,rucanones Magnae Nicenae Synodi fuisse a Graecis haereisticis magna ex parte corrupta,vi mutilata, saltem quo ad ea, quibus Au ctoritas Ecclesiae Romana severi vi ldebatur r- sane conquesti sunt hac de re Gregorius Magnus, de nono nulli alii Pontifices. Caeterum neq;
binis illis, quae in Tomis Concilior uleguntur, Epistolis ulli Primi ad
Orientales, datis, Feliciano, π Maximo Coss. neque iis, quae Marci Papae nomine, decimoque Kalendas
nasium, &ad caeteros AEgypti Episcopos denumero Nicaenorum Cae
105쪽
TII EO REM A V. senonum, quos illi apud se deperiisse
conquesti fuerant, innixam elle di xerim auctoritatem Ecclesiae Roma.
nar Nam, sicut nihil ego binis illis
literis ad Epistopos Antiochiae congregatos de sua fide detractum volo, ita neque vellem in ' Natalis Alta a par. r. AEandri, latrumque E ehensi, c*μφ
Pape Ochii consuram incurrere . de pse praesertim quando ipsi eidem Bis o. 'ρ'δ' nies ad annum DC Rescriptum Papae Marci de numero Nicaenora Canonum videtur omnino sitbditi lium,i quando jam satis de caetero, superque quicquid de appellatione D. Athanasii ad Papam Iulium osten,
dendum susceperamus, demonstra.
tum reliquimus authenticis testimo niis Soromeni, Socratis QTheo doreti, atque potissimum authentico Sardicentis Concilii Rescripto, quod extat in Istoria Tripartitaci Nam, quid quaeso amplius requiritur ut luculentissime pateat , Pontifices 3 RO.
106쪽
8s PRODRDMI APO S. Romanos longe ante Conciliu Ephe. sinum, quin Scante Concilium Con. 1tantinopolitanu obiisse munus Suis premi Hierarchae supra omnes cisclesiastam Orientis, quam Occiden.tis, ubi jam ouisum eis, Iulium Pa. pam proprio jure Apostolico deciodendam luscepisse causam Patriar ocharum Alexandrini de Constanti nopolitani, eosque sedibus, e quibus injuste deturbati fuerant, rellituisse, atque omnia haec probata fuisIe toti Oecumenteae Synodo Sardicensi, demum vero ipsum Iulium Summum Pontificem pro comperto habui ne, sequidem in liquimodi rebus gerem dis non modo propriae edis dignitate inniti, sed dessequi Canones veteraque privilegia Ecquid hoc, nisi ante tempora quatuor primoru Con ciliorum Generalium , quin ab Apostoloru usque temporibus uille
107쪽
nino de jure Divino, Nempe qui, 'Ile
Petro Christus Ecclesiae Primatum , pag.m 714τιbernationemque per universum mundum tradidit , quemadmodum o circiter annis a dilaessu Julii Pri mi, aperte confessus et ipse idem
Patriarcha Constantinopolitanus atque aureus Ecclesiae Ductor Sanctus JOANNES CHRisos ToMu. Qui praeterea quantum Sanctae Sedi Apo. bolica Romanae reipsa tribuerit, ex eo potissimum liquet, quod,ut se, Vae Romae, gregemq; suum asserereta tot,tantis clite discri ininibus, in quae ipsum adduxerant Theoptulus Ale xandrinus,, Imperatrix Eudoxia confugit ad auctoritatem Innocentii Primi Summi Pontificis, illum qu dem his verbis obtestando i Qua b Epist. ad
propter, ne confusio hac omnem, qua l.
obsecro, uiscribas, q&ὀd hae tam inique alta absentibus nobis Mnoni inantis in judicium, noni I beatit
108쪽
88 PRODROMI APOLOI. beant robur, sicut neque sua natura te ui . habent illi autem qui inique egerunt, poena Ecclesiacticarum Legum subjaceant nobis verὸ qui nec conis victi, nee redargutifumus, nee habi. ti, ut rei titeris vestris ibaritate vestra, aliorumque omnium, quora
hiliseistantea societates ruebamur, frui coneedite. Et vel hinc colligant Protestantes, exploratum iam fuisse Divo Chrysostomo , tanti roboris esse in Hierarchia Christiana Iurisdictionem Apostolicam Papae Romani, ut ad lites quascunq; recte deci
dendas, satis sit, Papam decernere, quod, luae inique facta sunt, non habeant robur, & qui inique egerunt, poenae Ecclesiasticarurn legum subla I ceant. Iudicio ergo Papae Romani non solum se ultro submittit ipse Divus Chrysestomus Patriarchaco stantinopolitanus, sed etiam eidem
judicio Theophilum Patriarcham Alexandrinum subjici debere asserit,
109쪽
TAEOR En V. atque re ipsa obsecrat,ut ipse demum Papa in omnes judicium ferat, atque tum latam sententiam exequi Iubeat. En quomodo sese res Ecclesiae Christianae habebant circa tempora duorum primorum Conciliors Generalium. Sed urgebunt Protestam tes, neque hinc revera constare, quis nam illa Concilia indixerit, quus nam illis praesederit . Verum nihil profecto exploratius de Sancto Sylis vestro Papa , deque convocatione Concilii Nicarni desiderari unquam potest, eo quod Sextas nodus Oe Eumenica , cujus quidem Decreta Protestantes ipsi amplectuntur, teste Drejero Lutherano, aperti fateatur, Costanimum. I Bhearum ma Concil
grsi . Tum, quantum ad primum δὴ Generale Concilium Constantino
politanum attinet, si non satis esse vi. debitur id quod Patres Constantino, poli congregati in Epistola ad Pa. pam
110쪽
ρo PRODROMI APOLOG. pam Damasum, quam refert TR Eo
a lib. -c.9. DORE Tu S. Mandato dicant xii rerarum superiori anno a Uectra
Nemeremia ad Sancti imum Imperatorem Theoa0jium missarum, ad iter dumtaxat Costan inopuim usq;
faciendum nos raparavimus si id tamen ex hac Epiuola deduci volo, quod, vel ad cneralem illam,vel ad aliam subsequentelia celebrandam Synodum convocati fuerint Episcopi Orientales non tam parvi aestimari potuerit Damasus, ut aliter, quam ejus consilio, Mimpulsu Theodosius Magnus iniversalern Synodum o gere debuerit . Et huc etiam colli. neant verba Patrum Sexti Concibi: ecumenici,dicentium, quod V Mais act. 13. ' cedonius negab.r Spiritus Sacti Di, talem Ied qximus Imperator Theodosi suis DAMASvS, EI DEI ADAMAs, obsita erunt protinus. Ad haec accedit, in Sacro lancta Sy nodo Sardicensi, quam ut dάximus , , . Appea