장음표시 사용
31쪽
3bonum generatim semptum; sta non omnes homines a Deo moueri per gratiam.
Explesse enim assirmat non omnes & semper, sed speeiabter inter umIc aliquos tantum a Deo moueri per gratiam : quod prorsus destruit nouam & Sancto Thomae inauditam de gratia sussicienti omnibus communi sententiam. Alterum est fieri quidem posse ut peccent homines etiam cum a Deo mouentur, sed isim sollim cum monentur motione tantdm uniuersali ad uniuersale objectum voluntatis quod est bonum: non vero cum mouentur per gratiam. Cum enim seluendum suscepisset quod sibi objecerat, si somo a Teo moueretur numquam flere ruom, quia non es ve- cinus nisi bono m , nihil causae sitit cur distingueret duplicem motionem Dei, atreram uniuersalem, alteram specialem per gratiam, nisi ut indicaret fieri quidem polle ut peccent homines qui a Deo mouentur eum mouentur uniuersidi tantsim motione, non peccare autem eos quatenus mouentur per gratiam , quia tum mouentur a 2 eo a atiquiae interminatὰ γοί--- oae svera sontim. Intentio vero vel Eesseere non soles, ut semper docet S. Thomas :neque aliter de Deo sentire fas est, si modo meminerimus, non obaetiti ut inquit Aug. in Ench. c. '6. eum ver citer omnipotentem vocari nisi quia qui Hae vclaro est , nee voluntate cuiustam erraturae voluntatu omnipotentis impe itur fAbnus. Quamuis enim is oui infirmam tantum a Deo voluntatem accepit, ob concupiscentiae validioris renisium peccare possit, ut supra vidimus ;tamen si peccet, alia voluntate peccabit, cui Deus non aliter cooperatur nis ut uniuersalis motor,
non ea, licet impersecta quam inserit gratia quae semper id essicit ad quod Dei voluntate refertur.
Ne auxino vini motientis interrenaeiam quM ait Gri : sine me nisu sorsia uerere. DEnique Sanctus Thomas expresse tradit dictum illud Christi me m-busores ere, de auxilio Dei mouentis intelligi debere. Quaestione enimio s. ari. 6. ubi quatit: Vrsem fomo to se i iam a tristiam habitualem rarare se ei um M ue exteriori auxitio trintiis respondet : Non posse sominem per fel um praedirari inae Eruinae gratiae lumen Hsisienaeum , Marratuito Tei isteriis mouentiis bonumque erus sitim instinantis auxilis in iere. Et in responsone ad primum non minus aperiὶ docet praecisi qui se somini urie ad Deum couuertar, quia conuersio όomino ad Neam fit per Aser,m arbia aerium I berum Arsitrirum isae Teum conuerti non posse, nis Neo imum AE ei
ε , qui si fomo ir quo infe es , ve in ei non Eenerat irati m. vicitur enim Mati/. 7. quo π- ae Piritum bonum petentisino. Sed ista in nobia emineisών quia es in no in potes rei ergo vi et' quo is nostis floremte sis comniturum ut nos a tristi m s parem- : ad hoc ita respondet. A x. Eumaeum,1Moae nuta poteLI /omo Meere nisi a Meo moueatu seeonaeum i - δε- . is. sine me Hi pote sorte. Er i iaciam Eicitur somo dere Psae in o in, Zcitur cesse in potesate gominis ire vim suo ely mot- a Neo. Vbi vides S. Thomam concedere quidem Deum dare spiritum bonum petentibus se; negare tamen Pr pterea in nostra potestate constitutum esse ut nos ad gratiam praeparemus ; quia
laud arsum, quod est trisaeo Anum a Neo pereo non estin potestate nostra ab
32쪽
s per gratuitum Des moue is auxiliarii illa petendi voluntas nobis insipiretur, quod nisil somo orere posit nisi A Teo moueatur secunaeum i . Dan. is ς me nisu soleHo serere.
ATque hinc euidenter liquet ex S. Thoma, uti etiam ex s. Augustino, essi x Dei mouentis auxilium, siue gratiam bonae voluntatis essectricem, ita necessariam esse ad piε agendum , ut sine illa non modo homo non ag t , sed nequidem Mere possit. Sic enim illi post Christum ubique loquuntur , neque selam aiunt animam gratiae donis instructam piE numquam agere, sed etiam vere non pos' nisi Deus illam teneat, moueat, & velut se ea utatur ad debellandos ipsius antrurnae hostes , tentationes scilicet & concupiscentias, quibus ad peccandum sellicitatur:
Neque aliter loqui potuerunt, nisi a communi omnium hominum loquendi mo re vellent discedere. Nemo enim negauerit qui communes & in omnium animi impressas rerum notiones consulere velit, si aliquod auxilium ad quidpiam efficien dum homini necessarium sit, recte dici, hominem qui eo auxilio careat, illud est cere non posse. Haec est enim ipsa nece ij definitio, saepius a S. Thoma tradita:
vi id nec arium Eic tur Vo ALID ID EssE NON POTEs Teu- est necessarius a Ueru rionem buman irae o vel ser fusae meo se isenior a fine eue, equ- est necessari- - iter, . p. qu. I. arr. . Fatentur autem omnes auxilium Dei mouentis, quod semper eruax esse ostendimus, non esse innidira necessarium ad omne opus pium, sicut equus est necta
rius ad iter, ut nempe iacilius fiat hoc enim cui uiampridem in Pelagianis damnauit Ecclesia) sed ut si liciter & absolute fiat. Si ergo loco nominis nece arismipsa rei pet nomen signin catae definitio adhibeatur, ut se ciendum monet 4ristote O 6. Topic. & alibi ad cavillationes detegendas, manifestum erit idem prorsias esse; Auxilium Dei mouentis de quidem essicax ad omnem actum pi etjam iusto ne-nessarium esse, ut fatentur omnes S. Thomae discipuli. Et: Nihil posse iustum, quo in pie agendum attinet sine effraci Dei mouentis auxilio: etsi per illud non excludatur vera & interior ad agendum potentia ; sed illud solem sosse in linianum , quod complectitur omnia ad agendum necessula.
cur ii is interae tristi cinx non Zetur in im e tria es, non in vino. Cum ex S. Thoma liquido demonstra rimus, ad omnem pietatis actum , de
ad quamcumque praeparationem etiam impersectam ad granam, necessarium esse auxilium illud, quo Deus ira cor mouet, ut in eo insillibiliter operetur quod
cumque volueris; manifestum est, iustum qui tentatione vincitur, non habuisse omnem gratiam ad superandam tentationem necessariam, alioquin illa non vinceretur.
33쪽
quam iusti , Deo quotidie postulant cum dicunt : Et ne nos in eis in rantismanem, ut docet S. Thomas I. 2. qu. Io9. art. 9. Necesse est, nobisve aveo ista rigamur proteramur qui om*ia nouit , CV omnia flores. Et propter ἔoe cirenistis in sitios Deiper gratiam couuenit icere: Et ne nos in urinae in tentamnem
Gni aiatem, inquit Augustinus lib i. Oper. Vlt. in Iul. c. 93. exati ituae riuerit ines od Eicere ius inum- : Ne nos in e s in tentationem ,procul usu nu et ρietur inmeia,nu a cupi itate vincetur. Verum quia uiros alioquin bonos. sed duuinae gratiae altitudinem religiosa animi demissione venerari haud assuetos multa hiemouere solent illorum scrupulis quomodo occurrendum sit ex S. Augustini & S, Thomae doctrina paucis aperiam.
sa Si ergo quaeras i. Vtrum Deo imputari debeat quod iustus gratia effraci desiit
IOI. tus in tentatione cecidit 3
sia Si quaeras a. cur aliquando iusto gratia inco ad seperandam tentationem neces toti. saria a Deo non datur. Respondeo , huiusce rei causim plerumque ex orandi negligentia repetendam. Victoria enim aduersus tentationes orantibus sicut oporici a Deo promista merito illi non datur, qui eam precibus suis a Deo impetrate non curat, siue ob socordiam. sue ob inanem in seipso confidelitiam , uti cina tigit B. Petro. Ter iam enim δε- ίerum arsitrium inquit Augustinus serm. Ia . de temp. in non AEaetato etiam Dei aetatoris promiserat se pro Momius moriturum. qui /omo sine maria mei, nisi qnoae t Petr- eum nera it Grisum forianino silentibus etiam adiaueriariis culpa venialis , qualis suis praesumptio S. Petri, sessicit vi Deus gratiam
suam enicacem etiam ad peccatum mortale vitandum necessariam iusto interdum pro iudiciorum suorum inscrutabili profunditate deneget, uti S. Petro denegauit. iniare cum nemo hic absque peccato , ut a Conciliis definitum est, neque tanta ulli Salictorum nisi ex sena5 Dei strui vis, quema mo ui δε T. Viri,ne tenera celesia, inquit Concili im Tridentinum, gratia constratur, ut non quotidie necesse hastatpeccatorum veniam a Deo postulare, manifestum est neminem esse quinoo humiliter agnoscere debeat pro merito peccatorum suorum se posse a Deo de- relinqui, adeoque ne id fiat, cum regio rate identidem exclamare: meus o ,ne Eoebuquin me. Omnibus enim veraciter humilibus habenda semper est prae oculis egre Richardi Victorini hae de re sententia: De statu inter.hom. p. i.
34쪽
Quod si pressisis quarias . cur gratia essicax ad orandum necessaria iusto aliquando non detur. Spirit- eVim est ut inquit S. Thomas 2. 2. qu. 8a. art. s. ) fui in Tio r. Me aae uat infirmitutem nos, πω, qtiod in ranis iues em retae pom-iare nos facit.
Respondeo. Si de prima orandi negligentia sermo sit, non potest dici gratiamessicacem ad orandum necessariam ideo iusto qui orare neglexit defuisse, quod orare neglexerit. Plurimi certe ex D. Thomae discipulis ut reprobationem, ita de permissionem primi peccati , siue negationem gratiae essicacis necessariae ad primum peccatum mortale vitandum ex nulla hominis culpa, sed ex sola Dei voluntate repetunt. Cui sententiae adhaeret vir doctissimus ex Societate Iesu Tiphanius in lib.
De Ordine cap. 12. cui titulus est. Reprosarionem non omnino ex praeuises Eem ritu emre; sed ex Dei votantate. Primum enim, Ῥt Prae est rionem, sic restro ιationem Euplicem ess ait. I nam internam aeternam ex parte vel repria ratis: Alteram externam , remoralem ex parte est rinum in i s reprobo. misevero, inquit, eLycarentia gratiae et cisco in neces iriae AE euit Eum peccatum mortale , eum saeua interna pro eo insistenis. Deinde vero Euplicem aera intus mi , rigeologo A eZrobationem internam : I nam n Tatiuami: Alteram Positianam. Ita eLI permis o peccisti eu ne ratio gratiae e cacis necesseriae a euia Gnaeum peccat .m, ut ante dixerat in stae ex autem enti aliquo reprobi sex tot v aE x N V L I o. maeo vero es t a vei or inatio ae γount spinnae in Denain osor orernae, siue tempor αν ,prope Ato siue origi Γ, sine inrita δε res bi. Prior quae est negatio gratiae essicacis negatiua Zeirur, non quo se in Neo mera neTatio AEunae: Essen pq stiva permissio peccati ineu voLirio NON DANDI PRAEDICTAM GRATIAM
ameΑcEM: se quo sit nexatio obieni, i est ipsinae gratiae e cacu. Et in fine capitis. ri, reprobationem voluntati ae tuae a cribit S. PNominae , non pro-εterea utile Teum vitam reprobare reprobatione sintiuis . sine suo aliquo peccato vel oririnali vel a Gali Dum γυίt reprobationem neditiuam quam supra dixit esse positivam ex parte actus diuinae voluntatis in i es ne ditionem tristia ori caco qu .Fem tum vitaret , esse ex simplici Dei voluntate. Idem docet Estius in . sent. Dist. i. f. i8. post Bartholomaeum Medinam. Quoae Nein, inquit, permittae sominem vel ε velum cin ere in peccatum quo Deum inserit, elicet nons .henaeo Auxilium e Reai ne cisaeae , hoe non labes causam in i s. Mirum prosecto est hanc doctrinam , quae negationem gratiae essicacis ex sola Dei voluntate repetit, in Catholicorum scholis , & apud ipsos Iesilitas innoxie doceri: Augustinianam vero hac de re sententiam longe mitiorem per summam calumniam impietatis & haereseos accusari. Generatim enim docet S. Augustinus, quod homines gratia non adjuventur, in ipsis causam esse, non in Deo. Sic enim ait lib. a. de
si quaeras . quidnam sit illa superbia, quae in causa est cur homines a Deo non ine,
adjuventur. . . . . r - τις in
Respondeo, non esse necessarib peccatum superbiae; quia 'illo ipso pecoro iu-
ζybiae Quaeri posset cur Deus ad illud vitandum gratiam emocem non eaerit.
35쪽
quod alicui gratiae sum irari consentire neglexerit. Consentire enim gratiae susscienti, qua cumque tandem illa sit , actus est voluntatis bonus & pius. Ad illum igitur contensum necessaria est gratia essicax, cum in sententia S. Thomae & eius scho. Iae ad omnem actum pium necessaria illa sit. Quaero ergo de illa gratia esseaci quae necessaria est ad assentiendum gratiae susscienti , cur Deus illam iusto non dederit. Vbi manifestum est, non minus ridiculum sore qui respondeat, ideo iusto gratiam illam effficacem ad assensum illum necessariam Deum non dedisse, quia iustus gratiae sufficienti non assensit, quam qui tempore eclypsis interrogatus cur sol terram non illuminet, huiusce rei hanc esse causam dicat, quod terra tenebris cooperta sit. Dicendum igitur superbiae vocem duobus modis sumi solere. Primum quidem pro peccato , hoc est actu superbiae : deinde vero pro vitio , hoc est praui & ex peceato sutem originali relicta ad superbiendum propensione. Cum ergo dicit Augustinus, superbiam in causa esse cur homines Des gratia non adiuuentur , ves iad bonum opus faciendum, vel ab opere malo abstinendum, non de actuali superbiae peccato id semper intelligi voluit , quia , ut iam diximus, de ipso illo superbiae peccato quaeri posset, cur ad illud vitandum gratiam efficacem Deus non dederit; sed . de superbiae ruitio omnibus hominibus innato, de quod saepe testatur ne in ipsis quidem sanctis quamdiu hic vivunt persectε umquam aboleri. Sic se ipse explicatin
eodem lib. 1. de Pecc. mer. & rem. c. ry. Csim enim primi hominis in dientiam ex supelbia re appetitu propriae potestatis ortum duxisse ostendisset; Gmloe, inquit , voluit somo , sine ari cultate noluisset: scutum ess autem ex /ἷDa --sa pinna Mis vitium , Yt iam molestum esset obe ire iussitiae. Ensae sitium nisi
radiuuantetrariasuperetur, a lusitiam nemo corauertitur, quod ad peccatores
spectat operante WAtia uetur Uitiae Iace nemo ser itor: quod ad iustos in
Imo vero ad illud superbiae vitium conuincendum & sanandum alia in sanctis ipsis vitia a Deo relinqui ibidem tradit. Ita res etiam sannos, etis sios in aliqui-
Si quaeras 1. cum in omnibus iustis sit illud superbiae vitium magis ves minus, sed tale tamen quod in causa esse possit cur homines per gratiam essicacem ad quae- dam pietatis opera , vel quaedam peccata vitanda non adjuventur, cur huic potius quam alteri gratiam suam Deus aliquando deneget. Respondeo, quὁd uni det, miserisordis este; quod alteri non det, iustitum: cur vero uni potius quam alteri , ad inscrutabilia Dei iudicia pertinere. Ita Augustinus .
eodem in loco. . Noae vitium nisi a iuuannie gratia fuseretur, ad iusitiam ne- mo conuertitur. Nisi ope πω g tria senetur , .us Din pace nemoster ituri ui autem tristia vincitur C tur, nisi ictus eui Eicitur: Converte nos Neus uitatum nostrarum. νο in incit, miserio aera acie. Quem Aurem non -
Atque iZipsum est quod docet S. Th6mas in Commenti Epist. adHEbr. in illa,
Pauli verba : Contemptantes ne quis sit gratiae Nec Gratia inquit, num aerem
36쪽
One quae nullam in homine causam habeat, gratiam subtrahere, sed hominibus sitie peccato &vitio consideratis de gratiam & gloriam velle voluntate antecedenti, seu bonitate ereatoris Ecclesia Lugdunensis in libro de tribus Epistolis. Sed ne quis verba supradicta S. Thomae in Pelagiano sensu acciperet, ut multi iaciunt, atque hine concluderet, quod unus gratiae quantum in se est se communicanti impedimentum praestet, non autem alter, ex liberi arbitrij nutu pendere, hunc sensum vi Pelagianam haerefim sequentibus vobis summouet. Se contra, quia si
non aeatur ex operis,ae tantum ex soc quo aliquis non ponis ob aeuiam re P habere iratiam Eepe et ex ueti libero arbitrio , σε non ex eleutone vel equod est error Felsis. Iresso eo : virenaeum es quis foe strium quo aBρυίου non sonis ob aeuum , extrariis prore D. Vnde si aliquo ponat, tamari moneatur eor etriae aeae remouenaeum ista , scilicet ut ponere desinat in boo est ei δε-- gratiae vel vo usis per mi erim iam suam . . . . Gusae e m a quibu amomouetur suae obstaculum , sor est ex misericoraeia vel : γο autem non remo-Metur, hoe es ex iotitia ei rus.
Omnino vero praeclara est vox S. Prosperi in Resp. ad Objec. i . Vine. quidquid 'hactenus diximus paucis complectens. cur istam , inquit, de iustis loquitur)zPeuae retineat, latam non retineat , nee 'o vile ess compres en ere , nee licitum
Si quaeras c. num semper iustitiae Dei adscribi debeat , quod gratiam essicacem alicui interdum iusto denegat , unde sequatur iussi lapsus vel venialis vel mortalis. et i o , Respondeo, idem prorsus hic dici debere ac de excaecatione, quae cum genera-lids stimitur , omnem gratiae essicacis ad vitandum mortale peccatum necessiitiae
negationem comprehendit. De ea vero sic sempta ita S. Thomas I. χ. quaest. 7'. arr. . Excaecatio , inquit, es quo ambulum AEae pere tum : seccatum αutem - uo ordinatur.'A num qia em perse , scilicet in Eamnationsmo a aBuae autem ex E ina misericor ia vel potitaeentiis , scilicet AEae fanationem , inquuntum Teus permittit aliquos eis re in peccatum, ut peccatum suum agno em res flumitientur m conuertantur Isicut Amsinus aeuit in lib. δε nari in grat. Vnaee in excaecatio exfei naturae oraeinatur a aeumnationem eius qui excinω- tur 'oster quo ponitur etiam reprobationu euus ) feae ex Hiuina miseri Nae, ex ratio a reosus ordinatur me Dinaliter a alutem eorum qui exeaecantur. Sia faec misericor iis non omnisus ivenditur excaecatomeae prae est tofo- Ium, quibus omnia cooserantur in bonum, sicut Eicitur Rom. 8. Vnaee quanitim a quo Am excine tis orae natur a senationem equaniam narem a alios a se . rionem, ut Aug. Eicit in s. δε α s. mani
Si quaeras denique, num aliquod praeceptum alicui interdum iusto, ues etiam pec- O vacatori impossibile dici debeat. T I o Respondeo, in sententia S. Thomae multdm iuissime. iustam alv em interdum που posse praereptum aliquo ae , vel tentationem sese reo de praecept Mae γ I tentationis victoriam esse iusio impo uitia. Agnoscit enim sanctus D
ctor i. 2. qu. IC'. art. non posse ὀominem, Met iamr tiam consecutus sit, se si um ope ri ὀonum , in vitare pera tum, abrique nouo uxitio vel ἐκ rum mo-μe' tu , Hrsentis, in protegentis contra tentarionum i usus. Quo auxilio tam
semper Deus essiciat in homine id quod ei vult, ut septa ostendimus, hoc est, m tum ipsum voluntasi quo tentatio repellitur, si ad vincendam tentarioliem a Deo ' a
37쪽
Vnde etiam satetur s. Thomas homines arae multa teneri quae praestare non possunt sine illo gratiae auxilio, quod non omnibus datur. Π, inquit 2. 2. qu. 2. art. s. in potestate sominis esse aeuintur aliquiae excuso auxilio iratia ,sie AP multa tenetiar somo ad quin non soleLysiae gratia reparante , sicut ad Eibrenaeo Teumem proximum in ititer a creaeenaeum articulosis ei. Seae tamen sor poteπωπια ilio tristiae , quo qui em auxilium quibuscumque Huinitus aetatur miserico iarer Eatur ;Pisus autem non ae tur , ex iustitia non Eatur, iis poenam prino entis pereati, in altem ori selis se AEti, ut Aulaeicit in lib. δε Corrept. intrat.
Neqtae tamen inde concludas praeceptum diligendi Deum esse umquam homini imposii bile, vel tentationis victoriam iusto alicui , ut S. Petro, impostibilem fuisse: vox enim imposnbilis absistute usurpata durisis senat, idque signifieat ex S. Thoma,quod nullomodo facere possumus, nequidem alterius auxilio adjuti: cum dissicile tantdm dicatur, quod tam propriis viribus facere non possimus, possumus t
men cum alterius auxilio. Egregius est in eam rem locus i. p. qu. 61.art. 1. ad a. vi esse, inquit, essir quo transcenaeis potentiam: aefoe contietis esse Eupliciter. Vno mo o quia transce Eu potentiam serenaeum fisum naturissem oraeinem, in tunc si ad borso is peruenire aliquo auxilio, Hritur Dispici LE. Si autem niago meis, Eicitur IMPO si si LE, Hur imposnbue My gominem 'volare. Alio mois transcenaeis aliqui e eentiam , non fecunaeum oraeinem naturalem potentiae , se froster aliquod imp Zmentum solentiae a Punnum . . . . Conuerti autem ad seatituaeinem virimam,
homini qui em in aei cile; in quia eL7 pra vaturam, in quia ιabet impe tamentum ex corruptione corporis in infenisne leo ri. Sed Angelo G di euerropter ὁoe solisin quo eLI pernatu D. Non debet igitur absolute dici praeceptum aliquod iusto vel peccatori impossibile elle, quia ex S. Thoma impollibile illud significat inae quod nuTo modo se uenire fossumus, nequidem cum Aterius auxilio, sicut imos Ilis e somini γotare. io sensu Lutherani& Cabunistae praecepta Dei etiam iustis impossibilia esse docent, quia scilicet nefarie sentiunt, iustos omnes, utcumque Spiritu Dei in hac vita adiuuentur, nullum umquam Dei praeceptum ita seruate, quin in eo ipse
Opere peccatum admittant, quo rei essent ternae damnationis, nisi hanc eis noxam misericorditer Deus condonarer.
Quod si ex S. Thomane peccatoribus quidem mandata Dei impossibilia dici de bent, multo minias iustis, qui per spiritum pratiae& charitatis sibi in iustificatione infusum veram & interiorem habent ad ea seruanda potentiam , adeoque semper Possunt ea seruare quantum in sufficientiam offerativae virtutis, ut superitis dixi,
VNiuersa igitur S. Thomae de gratia doctrina ad haec septem capita reuocari
i. Non nisi duplex gratiae siue diuini auxilij genus agnoscit S. Thomas; alterum quod est habituale donum nobis diuinitus inditum; alterum quod est auxilium Dei animam mouentis ad bonum. Semper enim ait gratiam dupliciter intelligi, nunquam tripliciter. Et id novies repetit in illis qnaest. 3. 2. in quibus de gratia agit qu.
38쪽
niliis ingitum mandata seruare, & omnia peccata mortalia vitare,ac singula venia lia, & proinde in iustitia perseuerare possitiat I. t. qu. io'. a. 8. quantum ad susscientiam operativae virtutis, quia ut hoc praestent non indigent noua alia virtute sibi a Deo indita. Ib. a. 9.
. Iusti nihilominus indigent ulterius posterioris gratiae genere, seu nouo & sp Uali Dei mouentis, dirigentis ,& protegentis auxilio, sine quo bonum operari &peccatum vitare non possunt. Ib. a. s. neque contra tentatiotium impulsus firmiter hare dc perseuerare. Is a. lo.
quod a Deo ordinatur qu. in. a. quia auxilium illud nihil est aliud quam miseria
Misericordia autem seu tram Hleuis vel semper e te aliquiae in animis eiris quem Hligit, nempe quo ei γ o. qu. iro. art. i. Et proinde quantum ad illud auxili j genus semper essicit in eo quem mouet motum illum ipsum ad quem
eum vult mouere. Ibib. art. 2. Hoc est amorem , si vult mouere ad amandum ;oran
di assectum, si vult mouere ad orandum ; infirmitatis cognitionem, si vult mouere ad id cognoscendum.1. Etsi auxilium omne Dei mouentis semper essicax sit alicuius essectus,eius nem. pe ad quem effciendum diuina voluntate destinatur , ut fatentur omnes S Thomae discipuli r ei tamen interdum resistitur respectu alterius essectus ad quem ex natura sua resertor. Vt cum peccatorem Deus ad pie vivendum excitat, essicit qui dem semper illa gratia, ut secundum mensuram donationis Christi aliquam habeat ille peccator pie vivendi voluntatem , qua ratione gratia illa emcax est. Sed non semper tanta est illa voluntas etiam per gratiam inspirata,vi resistentem sibi peccati delectationem superet, & ad piam vitam peccatorem reipsa perducat, qua ratione
6. Tam necessarium est ad bene agendum essico illud Dei mouentis auxilium, ut me ligo ἔοmo non possnt v m sincere bonum de verit. qu. 1 . a. r . Neque ullo modo quantumuis impersectE se ad gratiam praeparare qu. ii Lart. a. Et de illo in telligendum quod dixit Christus Ioan . ip sine me niueilpotems M. Iop. ast
6. Vnde recti appellari potest gratia sne qua nihil possumui.
. Horum omnium consectarium est, haec duo quae inter se pugnare videntur, neque tamen re vera pugnant, si probe intelligantur, vere & catholice dici. Ait rum est : Numquam deesse iusto vili gratiam per quam mandata seruare & tentationes superare possit. Alterum est : Deesse interdum alicui iusto gratiam, sine qua
non potest reipsa de timetatur mandata seruare & tentationes superare. Vtrumque enim verum est: quia gratiae vox, ut saepissime ait S. Doctor, dupliciter usurpatur , tum pro habituali dono iraturae seperaddito , tum pro aux lio Dei mouentis. Prius ergo verum est, quia numquam deest iusto quamdiu iustus manet, gratu, tum illud domina quo vere mandata seruare & tentationes superare potest. Posterius etiam non minus verum, quia negari non potest quin aliquando desit alicui iusto auxilium illud Dei mouentis quod tale est ut sine illo iustus bonum operari & tenrationes superare reipsi non possit ,& semper effectum illum habeat ad quem a Deo ordinatur. Vnde si iustus aliquis vel non orauit, vel tentationem aliquam non superauit, certum est non adsuisse ei auxilium Dei mouentis quo inditagebat vel ad orandum vel ad tentationem illam reipsa superandam.
39쪽
Explicatur propos lis oeunius m Murinam S. Nomae. Augustinus in Epistola
. Quid est homo siNE GRA.τiA Dei, nisi quod fuit Petrus cum negaret Christum. Ideo Beatum Petrum Dominus paululum sibdeseruit, ut in illo totum humanum genus posset agnoscere N IH IL SE siNE Da I GRATIA PR.EV A L E R E. Idem de Symbol. ad Catech. l. 2. c. 6. IN PETRO DEMONSTRANS non in se quemquam I V MτvM debere praesum e. Chrysestomus in Epistola laudatus Casiis Petri non frigidita
tigit. Non tam erat seco diae & negligentiae, quam
ex eo quod Deus eum D DSERUERAT , erudiens eum ut humanam sciret mensuram, δc non repugnaret ijs quae dicebantur a Magi stto , neque eius Iam aliorum esset ΗΘΗ atiores spiritus, sed sciret quod AasQUE DEO
Autor Epistolae hale eadem Patrum illorum
Patres nobis iustum in Pe. tro demonstram, cui gratia sine qua nihil possimus in ea occasione d fuit , iis qua eum non Pe .casse dici non potest. Ex his quae apud S. Thomam luce clariora sint, nemo est qui non videat hane Epistolae meae propositionem, ita illius doctrinae consentaneam esse ; ut neutra dam. nari vel absilui possit, quin altera pariter vel damnetur vel absoluatur. Cum enim dixi post sanctos Patres Augustinum & Chlysostomum, ii sum n bis in Petro ae monstrari enit tia sine qua nigilsos iamin tentatione in is , declaro me his verbis: Gratia sine quis nisus Mmus , LA GRAc E SANs LA.
V ELLE ON NE PEVT RiEN, non comprehendisse gratiam omnem qua omnia praecepta Dei possibilia fiunt. Agnosco enim istam statiam esse in omnibus iuctis hominibus, & singulariter in S. Petroseisse, id est,ei non desitisse cum intent rione positus Christum negauit. Est enim illa gratia qua mandata Dei possibilia sunt, donum illud gratustum , siue auxilium gratiae per modum habitualis doni, quo iusti omnes & lingulariter S. Petrus ad obseruanda omnia mandata Dei, deviis xanda quaecumque peccata mortalia diuinitds adjuvamur ; estque auxilium in of Sciens inae non pereanaeum vi loquitur S. Thomas. Sic tamen ut homo iustus, praeter gratiam illam qua omnia praecepta Dei ei possibilia fiunt, ulterius indigeat auxilio gratiae Dei hominem interitis mouentis ad operandu, & ad mandata seruanda. De isto igitur posterioli auxilio gratiae declaro propositionem meam quae sanctorum Patrum est Augustini & Chrysostonii, intelligendam ess e. Gratia enim quae quibusdam iustis aliquando deest, & singularitet S. Petro defuit, secundum doctritivam sanctorum Patrum, est omnino illud auxilium gratiae Dei hominem ad rectε vivendum, ad vincendas tentationes, vitanda peccata mortalia, di obseria da pro
Huiusmodi auxilium appellaui tris iis, ne q- nihil possumus post SS. Patres : qui si per ira loquuntur, non quidem eo animo ut excluderem a S. Petro gratiam