In tabulas reliquas eugubinas, romanis exaratas characteribus exercitationes Raymundi Guarinii [Texte imprimé]

41쪽

I. Radiees has Semitici Lexici, quae vel paucis contineri literis possunt , nonne in linguis universis, sive demortuis, sive viventibus, quas vocant, μεροπωρ ἀνθωπων , deprehendere licet pIgitur eadem methodo omnium expeditissima , si cui posthac in mentem veniat, linguas quaSCumque explicandas, an intervertendas magisy adgreditor, et quibus volupe est, venditet. De Semiticis unis, reponet vir Semiticus, se intelligi velle. Teneo. Ergo II. Regionum nostrarum primi advenae aut S mitiei omnes, aut Semitico uno utebantur idiomate. At nostri , consentientibus omnibus , non Semi, sed Iapeti genus sum. Qui non aute Babelicam confusionem, quando homines labii erant unius , sed longe post, persecta iam linguarum conlusione, nec per saltum, seddentis incertisque itineribus, loca haec nostra. insedere s . Quid nunc Semiticae linguae eum patrum nostrorum originibus commune intercedit 2 III. Viri prudentissimi, Semiticarumque dialectorum consultissimi iudicio, radicum, quarum adipem tanto studio scrutatur Collega noster,

Pauca admodum ex vero sunt expositae. Verum ii Vid. Gen. cap. X. et XI.

42쪽

sint per nos verissimae omnes , atque auspicatissimae. Profecto nusquam ex iis quidquam e tundas , quod sponte, humanoque more sivit a Sed omnia ex adverso ita congesta videntur, ut per longas ambages, labyrintosque meros id demum per vim manifestam extorqueatur, quod animo ante ulcumlue, et quodcunque fuerat prae-

conceptum.

IV. Fragmento Eugubino omnium Postremo, hoc propositum Iannellius pronuntiat, ut moneantur Fratres Auerit, se a Fratria fore expellandira, si Tabulas hasee scite , eleganterque , ut ipsi sapiunt, concinnatas , POpulo , plebique reve assens. Quae cum ita dicit vir doetus, evidens

est, Tabulas Eugubinas pro Libris illi Sybillinis Umbrorum habitas. Cui viri doctissimi pe

suasioni antequam occurratur , tabularum in primis dimensiones ob oculos ponendae , prout a Lantio accepimus.

43쪽

Tab. I. et II. in long. Palm. I. une. Io. In lat. p. I. unc. 3. Tab. III. palm. I. eri. amplius. Pal. I. une. Tab. IV. palm. sere 3. per Patm. s. une. 9.Tab. V. palm. I. unc. ais Per Pal. F. unc. 9

plius. Tanta nunc tabularum moles a postuli , Nebisque oculis, asque attactu religiose arcenda 8Si de arcanis mysteriis res erat, haec non scri- Pio , sed auribus, signisque conventis fuerant committenda. Ne plura. Ipso consentiente Iannellio, in re prorsus liturgica versamur, deque sacris agitur qua solvendis, qua nuncupandis Eu-gubinorum; idque non semel, sed bis in anno quolibet, et sollemniter, et coram populo, Plebeque universa. Ergo hoc ipso palam omnibus constare oportebat, ut factum Romae novimus a Fratribus Arvalibus, qui singula anni cuiusque acta tabellis lapideis consignabant. Pauca nunc mecum propius cum collega nostro amiciter sunt transigenda. In Com. XI. aclum per nos fuerat de titulo quodam Osco in lando paterae Saticulanae , nec

44쪽

pol satis ad legendum expedito, quem ita vertendum duximus, et non iurati , ut mos est

noster :

Viliae Veneri ego huc sacra Sim. Quid in his absurdum , inauditumque , quo aures offendantur Ipse inierim, his nostris recitatis, postquam benigne fuerat praesalus, titulum editum modo nostro Perverso nempe semper , addit, quae quid sibi uelint, dicet, Mytiso , alibi. Lepide satis, festiveque. Dicam nunc, sed sibi soli , quando quae alibi dicta . ipse se nescire profitetur, quid sibi Oelint. Vilia gens , aut Vulta , adde , si velis , et Velleiam, eccui inauditae Z Vilia igitur nomen

est mulieris, cuius facile patera pro re sacra in usu erat: Velenea, vel est parva Venus , quo nomine decorabatur Vilia, aut Venus ipsa, cui Vitia sacere consueverat. Ipse nunc doceat nos, cur in hoc titulo pro Vilaeis dederit Bilaeis. Immo in Etruscis omnibus, Oscisque monumentis literam L semper eum B commutat, quasi priore illa populus uterque caruisset. Quae cum ita sint, plane non video, ecquo nos Ilienarum hiani Fum crimine insimulet, et quidem m re Semper, modoque nostro. Edicat, quaeso, ubinam in his dolo nostro, sive bono , sive mala,

45쪽

peceatum, ibridismo sit voci venia ante litera.

rum definito. Nec his contentus , quo res nOstras, uti et caeterorum, attenuet, imponit interdum nobis. In parte antica Cippi Osco-ahel- Iani in fine v. 4. legitur et mephiisi, et initio vers. S. ist. Quae pro vocibus duabus a nobis habitae , dividendae sic : mephiis sisti hoc est rMedius , nempe terminus est, vel stabat. Namque omnibus hactenus persuasum fuerat, in Cippo nostro agi de terminis, qui Abellanos inter, Nolanosque fuerant restituendi, ut nobis via sum. Quid ad haec Iannellius 2 ipsum audiamus r : Mephi, non mephust, ut dedit Guα-rinius. Quam porro ille voci Mephi, potestatem tribuis Et ipsum audiamus : quae hic, quas hoc Ioco, hac sede posita sunt. Sed ab his supe

sedisset fortasse, vocisque significationem germanam attigisset, si exuto animo praeiudiciis, v. 31. et 32. perpendisset, qui tales sunt triaι. eat. mephisi. teremen iustalet, quae vel caeci vident ita esse reddenda : H medii termini, et iusti. Adeatur Comm. nostrum XIX. in quo Secundis curis aetum diligentius est, eum de P rte Com. XIX. an. 3845.

46쪽

Cippi anilea , tum de positea multo magis , in qua praeter Abellanos, Nolanosque, eientur G latui, qui populi troes, terni non bini , ut

persuasum Iannellio mi et kehetagia dicuntur, idest contigui. Et suere re ipsa tales , et sunt aduc- dum. Ex quibus evidens est, Cippo huic longe aliud fuisse propositum, quam quint noster tanta cum fiducia statuit, et quidem more Suo, modoque perpetuo, si verbis suis uti nobis 'el semel liceat. VI. In Com. XIIl. titulum Oscorum Atina-tium recitavimus, qui est huiusmodi r

Quem ita reddidimus: Paeuoti M. Paetivius Meddis

47쪽

At Iannellius priores voces duas puncto inter se disterminatas, in unam compingit, redditque Gaurus. At si Gavium quaerebat, nec omnium omnia fastidiret, vidisset in voce ΚΑΑVIIZ tituli Nolani, de quo actum in Com. eodem i . ΓΑ autem est PA. Pacuvius non Gapius, quod lia tera G, ipso satente, Oscis, Eugubinisque penitus ignota ab. Idque et ipse agnoscit in voce tertia huius eiusdem epigrammatis, quam reddit Pacuvius, non Gacuvius. Tertium denique versieulum ita iure suo et corrigendum , et legendum praecipit:

Quo facto , in Menam de caelo delabitur Iu .piter Cacumnius seroator. Quippe cui cetur qui ipsissimus est Latinorum coetus est primo

scetur, deinde sceler, seruatus, reseruatus ,

reliquus. Mirandumque quod in hoc eodem titulo DVNOM. DE D. pro Latinis habet, sicque Latini ipsi facti iam Sentitici. Ad haec : Feroniae , non Iovi, titulus inscribitur; et si utri-

48쪽

que ponendus suisset , Peroniae Iupiter praemittendus fuerat, quod secus in titulo' factum est. Ex liis , quae hactenus disseruimus , de duplici voce CA. cvMsios, nullam fieri fraudem volumus inscriptioni Sabinae , quam refert Lupus , et in qua legitur IovIS CACvNivs ; neque huic alteri, etiam Sabinae, in qua habetur Iovi cacvsto 3 . Illud unum propositum nobis est, ut ab Antine nisis titulo rooem hunc arisceamus , quod evidenter patet cum ex dictis , tum ex hoc , quod in titulo nostro est: Cα-Cumnios, non Cacuvius. Immo Iovem hunc Cacunium libentor ita dictum arbitramur a Praecelsis montium cacuminibus , quibus ilic praesidebat. Sed et in hoc proxima vocis origo nona dissectis Semiticis dictionibus , sed ab oscorum sontibus sponte sua fluit, a quibus το cacumen ad Latinos est derivatum. VII. De Cippo Amiternino, cuius initium est: NESENE. PLusARκ, ita Collega noster statuit: cmpus discernens agros : Partem tributam iudicans Popudo fontis Aterni , et Populo Hi reti a . Conserat, si illi vacat, hanc suam cum

49쪽

5O nostra interpretatione superius allata ι et iudicet ipse per se , aut viris doctis iudicandum permittat, si hoc liceat pace sua. Haec, aliaque horum similia mihi recogitanti saepius addubitare contigit, utrum inter homines homo agerem, an ego cum ipsis, aut ipsi

inecum somniarent. Sed rem altius repetens intellexi, id uon sIne consilio factum. Iam dudum enim vir doclus auso plusquam gigantaeo historiae in. universum scientiam quamdam a priori

molitus erui, qua intellectu quasi puro sunt ipsiusmet verba omnia pervideri possent, et quae

suere , et quae deinde sunt sutura. Quam me iam denique perspexit, se non alia altingere ratione posse, nisi methodo hac sua in vetustissima. rum gentium omnium Sese regiones insinuasse; mores , institutaque investigasse; singula demum et minutissima quaeque in numeralo habere, videretur.

Hic nunc uir, luc ille est, qui de nobis loquens. nostrique , de more , misertus, ait : Dis, Guarinius, Omnihus infensis Dis egon infensis p quibus at p fas esto rogare. Dicam ego , si nescis , sit modo Pace traa.

50쪽

Nempe quibus ζ cum sint aines, audire ne- satum est,

Nec montes oculis cernere posse diatur. Ecquis enim crediderit, eum in Oscorum, Vmbrorum, Etruscorum, quae Supersunt adhuc, monumentis generis cuiuscumque tot passim obvient voces Latinae , Graecaeque merae Putae a Cum, caeterarum Plaeraeque fore Omnes tales Se prae-heant , ut in his nucleus saltem utriusque, aut alterutrius dialecti in oculos incurrat; hunc unum Serio, pertinaciterque affirmare, nihil se tale intueri, sed Seinitica omnia sonare , ' olere, Sapere' quae cum ita dicimus, non sic accipi volumus, quasi Osca, vel Hetrusca dialectus ex foeda latini idiomatis corruptione sint ortae . Immo ex adverso romanum idioma, utpote tempore po-Flerius, ex variis veterum Italorum dialectis sensim sine sensu prognatum statuimus , quod ,deinde temporis progressu auctum, absolutum eam

induit formam, qua nihil gravius, nillil elegantius. Sed communem tantum liarum omnium is dum indigitare, animus suit, et in mentem revocare, hoc unum, more , modoque nostro, ut de humanis cum hominibus tractantes humane loqueremur, immane saporemus. Quae si cui molesta, fortasse sustidiosaque videntur, ad paucula,