장음표시 사용
111쪽
cogsrentur, cum muui simul anvocantur, longioris exspectationis pertassi inquiete et iminodos in as gerant si ita male ad consessionem disponuntur, nonnisi pinei qui intra horam aut sesqui horam audiri poterunt, simul ad consessionem in ecclesiam invocentur, reliquis intersa in domo scholari utiliter occupatis. t. VI. De Exor a Unctis-. Christiana Religio, quae allorum ope Sacrumentorum tam pretiosa salutis auxi ita fidelibus per vitas decursum Pr-bst, eosd- RM8mitstim mox ingressuros saluistribus aeque mediis injuvat, ' nemps Extrema Unctione. Inην- matur quo ire mola, ait Jacobus ep. estth. b. 14 Hauc presiste 3 Emissis et orent super eum Mnstento eum oleo in nominu Domini: et oratis ρ ei S minit infl--, et allevistit eum Dominus: et si tu peccatis Sit, rem t-
Quaenum sit hujus S ramenti mainriω remota et Proxima, quaenam larinae, quis minister , si quod in omium, abundo tradit Irisologia Dogmatica ει Morulis, si indicat Rituale Romanum. Sequontia tamen speciκlitor
I. Cum maioria ess6ntialis sit oleum inflrmorum, si per errorem stliud olsum quam inlirmorum in ungendum aegrotum adhibitum fuissse, hoe π tum, quamprimum detegitur, emendari, unctio olei instrmorum steri et forma iterari debet; soquod in Saeramentis pars tutior fili
2. Oleum sx praeespis Eocissim dobes esse novunt, id est, eo stnno seu in ultima laria V in Cos- Dni ben0dietum. Curet ergo prerochus , ut illud quamprimumba M, et tunc vetus comburato 3. Ex hujus Dioecesis pristi oculi, aures, nares, OS, manus et podes inunguntur. Unctis rsnum juxta Soa-
112쪽
atra Diosossi non est in usu.4. Unctiones steri e snt posius maenus draternae, n- aulam virgulω nisi in casu pestis res alterius morbi contagiosi. Meoncla anno 1881, U. b. Quilibet presbyter hoe Meramentum valide administrars potest; licite autem solus parochus, Vel ab eo stula Νοbis ad hoe delegatus : hujus administratio snim est officium pasisris. In casu inmen n0.essitatis, absente pastore, illud administrare nullus Versatur noc recuset
6. In adminis.ratione Extremas Unetionis μει mos superpellioso su sista viuincoa i inins eas. 4ebet, nisi casus noesmitatis, aliud suadeat. In hiso tamon in oesi, quotios superpelliesum mmm-a liaberi aequit, mr Indae tum Apostolicum diei b Junii 1863, poemittitur, ut saco d es simus num clueoo indurent in uin stolisin inparvosis inimi. T. Subjectum hujus Sacramenti ost Omnis cae boueuausum rationis: adeptus --que pMonti est M' . t in graviter aegrotat, uι in mortis periculo equatit usVideatur. Inungi arm olao sisopo debent suam, larunisa rationis e potes: si Poenisu capaeos, nuo non Multi qui ex morbo jam usu rationis aut sensibuo stituti sunt; irum is, qui inam, sine alio morbo ita me sanis dinciunt, ut in diem videantur morituri. 8. In eadem infirmitato seu in oodam mortia pomeriis, hoe Saeramentum iterari non dobet, nisi, di tumn si ut si post aliquantulum convalementisin msh assiquot ho dominas. inlirmus iterum in psriculum mortis incidat . 9. Omni motu animarum pastosos dissipant iactnae et silvosium quorumdam praejudictum. Mod suscepto , Saevamento jam noeessario morte'dum sit, num montis Extrema Unctio praeter bonis spiritualis suam sumitati
1st. Omni sollinitustine vigilant, ne quis ndesiuin iam
113쪽
oommissorum absque hae salutari medicina ex vita decedat : ideo saepius moneaut eos, ut quamprimum aliquis gravi morbo c0rripitur, Sins mora adVocent Presbyterum, qui sum ad bens moriendum disponat. Deincertiores facti, parochimum graViter documbΘre, Pr-- propere sum inVisant, et quamprimum aliquod psriculum mortis apparet, Sins mora cum illi integra mens et ratio Viget, sumiter et prudΘnter ad Extremam Unctionum recipiendam illum dstorminent et totis viribus praeparent. - Cum quiS repentino morbo correptus jam sensuum usu priVatus est, dummodo Sit catholicus et non manselasto impoenitens, sacramentali ubsolutione conditionata et Extrema Unctione muniri potest ac d0bet. 11. De ostero inunctos RegroS Saepius Visitet DRStor. una Saltem Vice per diem, nisi longius a domo parochiali
sint dissiti, brevioribusque orationibus piisqus animi assoctibus illos consoletur et roboret. Ideo saepius legat etlideliter observet titulum Ritualis Romani De visitatione et cura instrmorum; m0rte jam imminenis Indulgentiam plenariam seu Benodictionem Apostolicam in articulo
mortis impertiat, ac decedentis animae commendationem persolVM.
Benedictio Apostolica sicut Extrema Unctio iterari potest in diverεο mortis articulo: durante vero eodem mortis periculo iterari non potest, ut patet ex Constiti tions Benedicti XIV et ex Decretis S. Congr. Indulgentiarum. Ordo commendationis animae Vero repeti poteSt. 12. In cortis casibus parochus etiam Prudenter monere
debet instrinum, ut mature domui suae disponat et testam0ntum, dum sui compos est, rite conficiat. Umeat aulam diligentissime, ne quid aegro in saVorem unius potius quam alterius suadeat; et si circa causas piissconsulitur, quod utilius in Domino sibi videbitur, sdicat, amota omnis proprii interesse et lucri cupiditat0. Nec plorumque ips0 excipiat ultimas aegrotantium Voluntates, sed tantummodo modum conliciendi tostamentum Secun-
114쪽
dum varias Ditionis leges indicet, et si opus sit, infirmum adjuvet, dein testes seculares debitis qualitatibus uretitos
18. Maxima demum sollicitudino parochi aliiqus animarum curam gerentes agoniganism seu morigntem adjuvent, pro eo suffragia Sanctorum, Angelorum, bonas mortis Patronorum invocando, Des misericordiam implorando, ejusqus animam quasl usque ad tribunal supremi Judicis comitando. Ideo frequenter et serio perpendant sponsum Sacrae C. Congr. sub dis 23 Manli 1878, a R ' D. Cosandsy conserentiarum argumentis inno 1881 annexum, sx Actis Vol. XI, pag. 189. En summarium illius Responsi: I. An teneantur parochi aliique animarum curam gerentes moribundis assistors, etiamst eos sacramentis rite munifrint 'II. An hasc obligatio sit sub gravi III. An eadem urgeat obligatio erga moribundos, qui pis vixerint ac bene dispositi videantur 'IV. An parochi impediti allum sacerdotem si habere
possint, sumesro teneantur V. An in longa agonia usque ad extremum spiritum perstare isneantur' etc., etc.
Sacra c. Congregatio, causa discussa, sub eis di ui 18 8 respondere censuit: Standum praescriptionibus Ritumis Romani: in reἰiquis consules probatos auctoreS. consulatur Man. Rlt. pag. 367-380. Art. VII. De orstine. Sicut sub lege Mosaica Dominus ipse unam tribum in
Israel suo ministerio specialiter consecrandam segreg rat; sic et in gratiae lege nec gulaeuam sumit sibi non rem, sed qui vocatur a Deo tanquam Aaron. Hebr. V, 4. Quos autem eligit Christus langi sacerdotio tu nomine
116쪽
stliquom quRssium exercere, statuit sancta synodus Trid. Soss. XXI, de Resorm. cap. II, ne quis deinceps clericus secularis ad sacros ordines promoVeatur, nisi prius legitime constet, eum beneflcium eccissiasticum sufficiens possidere; aut aliter honestas ejus summistioni prorisum esse. Hoc in Dioecesi Nostra prasstatur Vel per patrimonium a clerico aut ejus parsntibus msign tum, quod st Νobis sufficiens judicotur, et deinceps sine licentia episcopi alienari aut extingui aut remitti nullat nus Possit, donec ille clericus beneflcium ecclosiasti eum sufficiens sit Adeptus: - vel per aerarium ecclesistinicum octisse sie retraste), ad quod quilibet ad Subdiaeonatum PromoVendus certam summRm V. gr. 600 fr.) conseri, si eo ipso jus strictum acquirit red honestam statui suo
congruentem sustentationem ex eo p0rcipiendRm, quando est indiget . , .
Obligationes ordinatorum exponit Τheologia viralis et
Ad ordines sacros promoti frequ0nter mediisntur gravia Verba Christi Domini Μatth. V, 1 14 : Vos estis
ducatum praestet, ambo in foveant cassunt. Ideo etiam parochi lidsies identidem excitent, ut pr-Ι-bus, jHuniis, eleomosynis, et praesertim recte servando Quatuor Τempora, sibi dignos sacerdotes Promismuntur. - Ιmprimis autem Sacerdotes ipsi de propagando Ordine sacerdotali solliciti, quando in sua parochiursperiunt adolescenteS pietais et ingenio prasstantes, qui ad sacrum ministerium ulmi videantur, eos seligrent, eis prima studiorum rudimenta tradere cursnt, eosquΘpro Viribus adjuVent. Commendamus stiam parochis, ut tempore lariarum SS. D. Ν. Leo ΡΡ. XIII die 13 Fsbruarii 1880 hune modum
constituendi titutum patrimonii approbavit et donarminit.
117쪽
moribus juniorum clericorum in parochia degentium paterno invigilent, sisquo post serias verum de vita
testimonium conneiant ad seminarii Superiorem transmittendum.
Ad montem sacri Concilii Tridentini praecipimus, ut promovendi ad Subdiaconatum et ad Presbyteratum Dominica vel die festivo, ordinationem praecedente, in ecclesia parochiali originis vel domicilii ipsorum iutra
Missarum solemula deuuncientur ac fidelium precibus commendentur juxta formulam in appendice adjectam :qust denuntiati e omnes admonsantur ut de PromOVΘndorum moribus et vita, Deo gloristin dantes, Veritatem proserant et revelsui. Testimonium lacine proclamationis et prolatarum sorte mimadverSionum mox stute ordinationem, ad Vicarium general*m transmittatur. Primitiae premieres messes in n00Sacerdotum, Si rite in Stituantur, multum conserre Solent ad fidem in parochia roborand m, et ad vocationem ad Statum ecclesiasticum in adolesoentibus piis et ingeniosis suscitandam. Hinc eupimus, ut illae Primitiae quantum lieri potest, in propria parochia celebrsutur magua cum Solemnitate. Neomystae assistat Presbyter in pluviali siue St0lis, praeter Diaconum et Subdiacouum; cantetur Veni Creator,
stat Conciς accommodata, et post Oflictui ' V0l post ,
Vesp'rRS ID Deum. cum Benedictione SS. Sacramentimaue et ad Vesperas. Volu Mus autem, ut in illis evitentur omnia quae a sestivitate religiosa abhorrent, luxus et p0mPR Profana, conVi Via Sumptu0SR, nee ultra upum diem protratantur sestae epulae. InhibemuS etiam, ne neo Ssins extra socieSi m in paramentis Sacris, et alaruori ne sub baldachino, incedant. Quae spectant ad Irregularitat0s, et Censuras, dilucide explicantur in Theologia Μorali.
118쪽
Art. VIII. De Matrimo Q. Vix aliud est sacramentum, cujus administratio tot tantisque offendit dissicultatibus ac Μatrimonium, praesertim in locis, ubi lex civilis matrimonia ecclesiastica non agnoscit, et fideles inter acatholicos permixti sunt. Summa igitur prudentia agendum est animarum pastoribus, ut
hoc sacramentum rite conseratur. Imprimis parochianos suos frequenter, omni data occasione, Sanctitatem matrimonii christiani, ejus effectuq ac obligationes Ηdoceant, eisque sortiter inculcent, inter christianos Sacramentum a conjugali laedere separari nunquam posse, cum Christus non connubio sanctitatem sacramenti ut quid accessorium adjecerit, sed ipsum contractum matrimonialem ad dignitatem Sacramenti elevaverit, ita ut inter fideles matrimonium dari non possit. quin uno eodeinque tempore sit Sacramentum, atque idcirco quaelibet alia inter christianos. Viri et mulieris praeter Sacramentum conjunctio, etiam
civilis legis vi sacta. nihil aliud sit, nisi turpis atque exitialis concubinatus VPariter oos instruant, Μatrimonium qua contractus naturalis divinitus institutus et qua Sacramentum juxta legem Dei et Ecclosiae administrari debere, et magistratui civili jus tantum competere ea moderandi, quae bonum temporale societatis ac civium, jura civitatis, bona sortunae, etc., reSpiciunt.
Idcirco eos omni conatu a nuptiis aliter quam ritu catholico ineundis avertere. et ad Sacramentum digne suscipiendum disponere studebunt.
119쪽
Μatrimonium aliud est leslilmum seu verum, quod ab infidelibus juxta legem naturae seu inter personas habiles initur, aliud ratum quod a baptigatis juxta legem eVangelicam et praecepta ecclesiastica contrahitur, aliud consummatum, quod accedente copula carnali extrin Secus completur. Matrimonium ut officium naturae jam a mundi exordio in paradiso institutum a Deo dicente protoparentibus nostris Cirescite et multipIicamini dein in nova lege a Christo Domino ad dignitatom Sacramenti elevatum suit '. Hujus Sacrumenti materia remota, Seu circa quam contractus conjugalis Versatur, Sunt contrahentium corpora; pr0xima, mutua juris in corpora ad actum conjugalem traditio; forma sunt Verba Vel signa, nutus, quibuS contrahentes mutuam hunc traditionem acceptant seu mutuum consensum in matrimonium sibi invicem exprimunt; minister vero juxta communem sententiam sunt ipsi contrahentes. Μatrimonii proprietates sunt ejus unitas et in dissolubilitas: idest: matrimonium non potest subsistere nisi inter unum simul et unam '; et matrimonium fidolium Valide contractum et consummatum non potest dissolvi
thorum vero et cohabitationem conjuges quandoque Separari valent '; at haec separatio nonnisi ob graVissimas cauSas nec privata separandorum auctoritate sed a potestate ecclesiastica fieri potest: quare si in parochia inVeniuntur conjugati qui pacilice non convivant, nec parochi
120쪽
monitis et adhortationibus ad cohabitationem permoVeri queant, ad Nos reserendi sunt.
Cum matrimonii substantia sit contractus validus inter duas personas ad contrahendum habiles, et quidem anterior omni contractu civili, omni constitutione politica utpote ab ipso Creatore institutus. ideoque a Deo ejusque Ecclesia temperandus; cum ille contractus dein a Christo ut signum suae unionis cum Ecclesia ad Sacramenti dignitatem elevatus sit, 't idcirco non minus ac reliqua Sacramenta ordinationi Ecclesiae omnino subjaceat; Sponte jam sequitur Ecclesiam contructui matrimoniali aliquaS conditioneS apponere, seu impedimenta Statuero POSSe quae matrimonium impediunt illicitum reddunt)vel dirimunt nullum ossiciunt). Inter impedimenta alia 'Sunt juris naturaliS, qua0 per se, jure naturae, alia contractum annullant, ut error substantialis, ViS, impotentia: alia juris divini, ut ligamen : alia juris ecclesiastici, ut pleraque impedimenta consanguinitatis. Rinnitatis, etc. Quaenam in Specie impedimenta matrimonium impediant Vel dirimant, abunde tradit Theologia Moralis et dus Canonicum . In impedimentis quae sunt juris naturalis uut divini diSpensare nemo Valet; quae autem Sunt juris ecclesiastici ab Ecclesia tolli posse nemo dubitat ', cum per quRScumque cauSRS reS nascitur, per euSdem disSolvi valeat. - Trid. Sess. XXIV, can. l. Quamvis de jure communi tempore clauao Seu seriain solas nuptiarum solemni tutes, non Vero ipsum matrimonium, prohibeantur, in hac tamen Dioecesi jurs particulari eo tempore etiam contractus matrimonialis intordicitur, nisi Episcopus dispenSet. Trid. Sess. XXIV, can. 3.