Datiana historia ecclesiae Mediolanensis : ad anno christi li. ad CCCIV. vel anonymi Mediolanensis qui circa annum DXXXVI scribebat ad s. datium episcopum liber de primis episcopis Mediolani olim de situ civitatis Mediolani nuncupatus

11쪽

c ni Mediolanensis Ecclesia siue origine vostolica, Sive metro olitici

Neque dubium esse Potest quin intilla scri Serlut ueteres illi mediolanenSes.ctim Salis conStet, hanc Ecclesiam Saeculis quarto, qΠλlo, et Sexto ineunte fuisse theologiae magisteritim ei celati e isco orum doctoriamque Semiuaritim adeo ut Ecclexiae uel remotissimae Sae e ad haric Se conuerterius Si e Pro Peli aridis clericis scientia Sacra imbiatis, si e ut haberent, quo Hilerentur,

iudicium in diabiis oti,ibus et dimulationibtis. I serum, Proh dolori antiqua illa Scri ta fere omnia Periere. Nam si ex Hias sancti umbrosii h lyco i

de quibus agit, siue doteS Iuctoris quas Praesineri, Sice aetatem qua Scri tum Putandum est, maximo in Prelio habendum esse indico. Titiatum Libi quidam fecerunt: De Si tu Civitatis Mediolani: incongruiam Plane, tit Olequi non est nisi arxtimentum cuilis Primi Laudushus Senion saeculi a historictis eumdem a Pellat Annales, et Descriptionem situs Mediolani, tum nostros Annales Beroldus et a nul hias eodem saeculo Historias Civitatis Mediolanensis ) oocant. Auel Poliori jiare a Pellari debet vitae primorum Mediolanensium Episcoporum, uel Historia Ecclesiae mediolanensis a s. Barnaba Apostolo usque ad mortem s. Materni, sive ad annum Christi CCCt . Reliquum Historiae, quam usque ad Stia temPora conflatiatam Aiactor POL licitus fuerat, aut non scriPSit, aut tem oris injti me Perdiderunt.

12쪽

mbes hic in luce Positam et non mediocri sue susellam Histo iam

Ditiasqtie sacros, et Salutaria fidei beneficia latius in dies Per has regiones sensa: quibus omnibus nihil Polius cuique Videli, nihil cisi antiquitis esse

Potest. Ego itaque rem utilem et iociandam, mediolanenSibtis maxime, facturum me a bili altiS Stim, Si tibi tim ex codicibris siue mys. 3Po edilis diluonter conquisitis et invectis ediderim. Joc rerum PDaeStantia quidquam immitivitur ex )uctoris Persona. Priamtim enim non Pri alo Suo Studio Uel judicio ad Ala scribenda animum

H iecit. sed auctoritate ei μιSSis LPisco i sui, Mediolanensis Ἱntistitis: amplitudinis vestrae O beatissime Praesul, religiosissimo jussu sollicitur, inquit ille in Prooemio, ut de . . . Metropolitanae sedis Antistitibus Libellum cudore debeam. oeno illi haec Prouincia ab Disco 'o commissa est ' Lo quod

his studiis ot EccleXiasticiartim Derum cognitione Polleret quod ille humiliter ex Pressit dicense etiamsi aliqua sorte ex eorum studiis praelibaveram. Otiidem fuisse et in docti tua et eri ditione Praestantem, cuine legenti facile alebit. Nam graece linguae Sciens frequenter et molo DX e licat et graeca ocabula mi ira Dil lalmOS Uero o limos quosqtie X flores familiarissimos hiabel. In De titilem Ecclesiastica siquid erat side digritim . grauitate com-m H labile , De OPPOPlunt m id omne P me oculis habuisse liquet: quod quidem continentibus notis demonstrabitur. Demtim in eo doctrinia certabat cum diligentia et mota Sim. Ubique enim Xρ et italis sedulum se tritorem Prodit adeoque humilliei'. Herecunde, religiose res narrat Hi omnem sibi idem conciliet. Patendum quidem est, eum fortaSSe PDSquam OPO let rhetorem agere et oerba VHGH loque Si erflueuitia Cougere e attamen ScriPto Pyl latinis ile non ineleganti tisus, testis Satis Probulus historiae et tradi-lioniam quae de Ecclesia Mediolanensi scio temPorct ciscum erebatili D, et

Itaque nil mi um si Mediolanenses Plena fiducia hunc Librum exceperint set tanti fecerint ut eo in i Sismet ut inis titerentur Liturgiae ossiciis Ajusdem allogra ha integra seruabat Basilica Metroseolitana, seruabat Ἀυι-bi Sianae excet Plaue oero ex illo uisus s. Cati et s. Malerni Aaboriana Publice in istortim solemnibus nataliliis legebat, ut et Calime iuua eam

13쪽

s. Calimetii. Lumdem Librum Prae manibus habuertini Ga uetis Flamma. saec. XIV. . inter cujus codices ab ψSo descri los Decensetur: Liber Descriptionis Mediolani: et ante Galcaneum Guifredus a BiasSero auctor Sae-ctili XIII. in O ere De Ecclesiis et Altaribus urbis et dioecesis Mediol. cum vitis sanctorum; qui duo fere i Sia Perba Datianae huitis Histonitio assim risu Parunt. II is addere in at ἈHdream alciatum I. C. el P aecla inominis historicum, qui in Historia Patria 'sequentor illius tincto itali in- nisisti . Imo jiam a saeculo AI. et antea Lati mi hias Senior, Aeroldus,

aliique hHuc nolorem Scribendis rebΠS Patriis diacem seculi Stirll. Utinam Mucior, Sm HOmeu SHum, quod ignoratum hi militer Uoluit, Saltem aetatem qua uixit, Prodi HSSet ertim neque i se haric Posteris Holiam fecit, et nomen LPiscolli Stii, ex quo aetas illa innotuisSel, nobis temPoris edacitas Uel iamannensium inciaria absititit; uli Uidere eSi Pagina u. Hota 3. Interim in De incei la, ctim Murum itis Librum hianc FPD Iλ inius edidissei in OP. Scriptores t et . lla lic. . l. P. II., enitidem Saectilo decimo, aut ad SHmmum nouo sttribuit: quo iudicio fero omnem libri auctoritatem eoe lil. luero nimia festinanter ei inconsiderale Sententiam hanc Prottilii Uir caele-Doquin omni laude celebrandus e num nihili Pensitauit at timenta quae longe majorem Guliquitialem ticlo i assertint, et nimii aestima, it hanc Ool illam Holulam qtiae recentiorem indicare librum ei uidebatur. De huyus tamen ridicit Stii aequitate et sese subdubitare uisus est: nam dixit: Adolescens ista descripSi. OPerae silur PVellum erit Proferre haec a Stimenta antiquitatis ex Vtimia, demΠm COHStabit, uucto em sciri sisse Saeculo VI., circa Gunum 536., jubente si lyc o S. Dalio, et in o huic libro liltilum a mo a moni: Datiana ui storia Ecclesiae Mediolanensis. Las uero dissicialiales quas MiaratoriuS coH-tra halic antiquitatem iniitiis Politis quam obiicit, PoStea ex suam, Hullius-quc momeHlt ESSU, Cuique, Hi SPero, Persuasum faciam. Ilaec omnia in Pruria DiSSertatione PDaeSlatitu cni ad comPl menltim adyeci allorum de Chronologia huVM; Historiae Dissertationem, et tertiam de ud erilia X. Barnabae hosioli. exlum .ucioris diligentisSime constiti cum mXX. et edilis. Facem Praetullt MM. Codex mbrosianus Oenes iandae at liquistilis, scilicet Saeciali IA.

15쪽

DISSERTAT O I.

DE AET TE AUCTORIS.

INTRODUCTIO. Extat hujus operis MSS. Codex pergamenus antiquissimus in Bibliothoea Ambrosiana signatus C. 133. : in cujus pagina prima inscriptum est de Codicis aetate judicium h00: Codeae veri rundus ob antiquitutem octingentorum annorum. Hoc Vero judicium inscriptum fuit eirea annum 4 660. teste Daniel 0Pstp0broelii , Ictu SS. 25. Maii, in s. Dionysii Vis ad Prologo. itaque Codex iste exaratus suit saeculo l . et s0riasse VIII. Re quidem vera si charaeteres inspietas exhibeo eorum specimen pagina 1. 3 ut praecipue litteras majuseulas, titulos minio Suffusos, caeteraque longobardieae Scripturae signa, illa aetas valitu tibi pr0babitur. Hic tamen Codex n0n est nisi ap0graphum alterius Vetustioris codicis, uti ex variantibus et ex corr et inibus patDt. De eiusdem Codicis antiquitate habemus judicium etiam saeculi XV., prolatum a docti, viro Midhaele Piκκ0lpass0 qui illum reperit latentem in Bibliotheea Basilicae s. 4mbr0sii, jam tum Veterno3um et tineatum. Hoc discimus ex Epistola quam ad Arehiepiscopum Mediolanensem Franciscum Pigκ0lpas-SUm patruum suum dedit anni, 4438. Michuel Pico ussus sesimo in Ilo uiri utque Colmo Domino suo, Domino vere stincto Fruncisco Pic0jusso Bononien/i, Dei gruitu el 3υu 3ufru-

qui te inle9ritule, Mediolunensis Eccle- siue archiepiscopo benemerito sululem 3empiternum DP tui. Educ isti me, Pater optime, u leti ri3 unquiculis . . . ausi, nec improbe reor, ud tuum inte9ritutem diris ere

mutu 3 is pussinia auctorem non conlianensi a be ito Ser ero Sulpitio, viro quidem el0quentissimo, in tu iidem Hrbis Ecclesiue iuue Mediolunensis editu subiiciente continuo Post eus laudes

quae verus et mu9Hue 3 urit, ut cotis lut i Vitus nonnullorum 8unctorum Pruece88orum tuorum usque ad vilum

ualerni inclusine. Sumpsit enim initium is uultior u sui nuba Ati Apostolo injus inclytue urbis urchiepi*copo. 9uue opuscula cum le9issem in veternosis

codicibus qui upud bibliothecum illustrissimi Pontificis umbrosii putroni tui. Pulserulenti et tineuli jucebunt, ii iuccen8i3 sui, ut eorum tran8cripto carere Hon Poluerim; et eo studiosius tr inscribi studui, quo illum tuum Denerandum 8olertiam comi leXH3 Per i-

nide lecturum fore: ubi uiuaeime liquido

cons lubit, inter caetera, beatum sui nu-bum ipsi inue Ecclesiue primum hui/se

Miroelis et Prolusii archiel iscol orum ... nequivi, omni diligentiu adhibitu reperire . . . Praeterea cum non incongruum

mihi pisum fuit, δubiici feci, cum Prus

memor itis vitis, situs beatorum Dious

16쪽

sex libris dinersis ut tuu diquitas qui/dio compleretur denotiori . . . Ex Mediol.

passi Cod ex isto saecul0 V. jam veternosus erat id est antiquissimus. Qui Piκχol passus non solum ex inspectione pergameni hujus C0dicis Aue toroni Libri antiquissimum judieiixit: sed magis ex inspueti0ne rerum et indolis seri ploris; quo saetum est ut librum pularitoditum saeculo X. et ab ipso beato Severo Sulpitio. qui praeclaram Sacrae et

prosanne historino laudem consecutus est.

Quid qu0d illustri0ri quam Sulpicio

et vetustiori ametiari opusculi istius parsa viris non ineruditis tribula suit umpo ipsi met Episeopo et Doet 0ri Λmbrosii, Edilibres qui opera s. Ambrosii annos 49 . cuderunt, totum caput primum hujus Libolli adjudiearunt sub titulo Ser-m0nis de indisi utione Mediolunt: in ealce autem operum: 'loriosi et irrefra iubilis Ecclesiue catholicue Doctoris et

eserendissimi Modiolunt urchiepi8copis incli Ambrosii De Epistolis, De Vocatione omniti in Gentium, De AEdisicutione urbis Mediolunt Operu feliciter impressu in inclytu eisitute Mediolunt

Domini MCCCCLXXXXI. in culendis

februarii. Eg0 quidem sat00r neque 4mbrosium neque Sulpicium Severum hujus operis iuetores fuisse: sed tamon istorum judicia qui saeculia XV. floruerunt, eo n0sadducunt ut pro antiquissimo illud opus

t Dionysii Vita de qua hic loquitur, judicio Pa-

pebr0chii dela SS. 25. Maii suit c0ncinnata Saec. XI. ex alia vetusti0re. 2 Eust0rgii Vita, scripta circa saec. M., nullius munienti est.

habeatur; eo magis quod Michael Pigκ0l-

passus testetur Se illud in c0didibus f ternosi3 et tineatis reperisse, id est vetustissimis. At vero suppetunt nobis testimonia et judicia saecul0 l. pr il ita, quae Inn-gnam Agi0graph0 nostro Vetustatem adstruunt. Beroldus medii lanensis clericus qui, Saeculo X l. exeunte, seribebat Catul0gum Episc0p0rum Mediolanensium quom ex Bibliothoea uotropolitani Capituli odidit Muratorius Α, ita du hoe

Opuseulo loquitur. Le litur enim in un- liquissimis historiis quue hodie habentur in cipit ite mediolunensi quod ipse bellius sui nubus de romanu ciuilute ad urbem Mediolani transtulit se. etc. His noroldus evidentur innuit Agiographi nu-stri hist0riam, quam untiqui83 imum jam tune appellabat. Benedictus autem Archiepiscopus Mediolanensis, ea orati0ne quam in Syn0do Romana ann0 688. recitasse perhibetur pro tuendis metropoliticae suae sedis juribus, ait: Uli in annoso libro de Siludescriptionis ejusdera turbis Mediolanu Sis) comperi .... Η00 modo legitur apud Muratorium Τ. l. Inecdolor. Lutino,n: in Codico autem Laudulphi Seni iris antiquissim0, 0lim Metri,p0litanae Bibliot0- eae, nunc Ambri Sianae, signato H. 89. P. in . L. II, cap. i5 legitur: ut in Descri

in tota oratione Benedictus passim verba et testimonia Datianae hujus historiae in medium pr0sert. Verum quidem est, multos hujus orationis auetorem judicare Lundulphum ipsum, qui

3 Imbrosii Vita ea est quam seripsit Paulinus

17쪽

circa annum 070. scribebat. At vero Muratorius qui eam suis in Meddotis publici juris sedit, opinabatur illam utile Lundu hum exstiti88e. Nam 8 lus, ut a con 3uelo Lundu hi stylo nonnihil

dissidere nidetur : historiae autem Lan-dulphi inserta est ista oratio tamquam documentum historicum, nullo neXu chim hist 0ria ipsa. Verumtamen intendum QSt,pOSt Saeculum octavum n innulla illi orationi adsuta fuisse, desumpta ex salsis Doero talibus Isidibrianis. Uuidni lamen Oratio a Benediet 0 seripla suerit et p0stea additamentis aucta 3 ita sit ut pr0 certi, nihil statui possit de orationis illius ep0elia, nisi qui ii medio 1 . saeeulo jam in vulgus prodierat. laque certo constat Librum Asi0gra-plii ii istri, medi0 sneeulo XI., habitum

fuisse tamquam anno8um, tamquam untiquissimum. Uu0d si ita est, nemo Sanus existimabit illum sne eulo X. in lucem primum prodii SSe: at neque Saeculo IX. uis enim untiquissimum hi Storiam, tinnosum librum appella serit qui uno ante aut altero Saeculo pro-

diserit 3 Superest igitur ut ad superiora

Saecula ascendamus: nempe ad 00tn-vum Vel septimum Vel SeXtum.

Non enim ante sextum crediderim illum librum fuisse exaratum: quippe A Uctor loquitur de aetate s. Materni exeunte Saeculo tertio florentis, tamquam de tempore Satis remoto. Eu eius Verba: Nunc

urticulus, quue adeo sunt multis illu0- tu, ut loliui temporis ulluvione omnium P0ene memoriae ubolitu νυ lentur. Itemi, quitur de urbe I icino quue uilero DO-

cubulo Pupiu dicitur: quod quidem nomen n0n nisi p0st reaedificationem urbis a Gothis eversae ann0 476., USurpatum suisse, apud omnes Τieinensis hi si irino peritos constat. Denique mem irat Vitas P0ntis eum Romanorum a sapa Damas , seriptas sagitante S. Hieronymo: quae quidem n0lilia era an salsa sit creditur primum in Vulgus prolatii an-

Sed neque post Saeculum S Xtum ne-

ius illius libri signanda est; ita enim

sentiunt gra issimi auct01 08, nempe Joannes Petrus Puricollus D00 0r M0diolanensis omni eruditione praesertim patria clarissimus Θ, tum Saxius Ambrosi anno Bibliothoeno Praefectus η, tum

sententiam adducti fuerunt.

Restat igitur ut ego hanc pr0Vinciam mihi suseipiam; et sex Visceribus rei, ut aiunt, argumenta depr0mam quibus liquido e instet quia temp0re Agi0graphus Seripserit. Ego itaque pensitabo 0mnia adtulis illius iudieia: statum urbis quem nobis exhibet; episcoporum modiolanensium qui ante illum floruerunt, ni tus, quas perhibet; indolem literaturae quam praeseseri; se igraphium, hi St0riam, phrasos liturgidus, chron il0gine rati Jnum, et

alia hujusm0di; quibus, Sper 3, patebit

eumdem saeculo VI. Scripsisse. Immo ea suppetunt argumenta quibus evidenter dem0nstrabitur, illum anno 536. suam historiam elucubra Sse, eamque S. Datio episcopo medi0lanensi dicasse, quo auctore et hortat ire, scribendam su-

18쪽

confectum dicit, urgumentum deducitur, I istorium Dulianum scriptum huisse puula post annum 530. Metoris aetas comm0de ex ip8a quaseribere jussus eSt, 0ecasione conjicitur. Prodierant nuper in lucem Vitae Ρ0nliseum Romanorum sub nomine Damasi Papae, una cum duabus Epistolis praesulionis videm gerentibus, altera quidem s. Hieronymi h0rtantis Damasum ut v qu u 'o ut cibus 9e3tu per ordinem

enui rure dis netur, altera Vero S. Damasi respondentis: Gestu Pontificum qui e y0tuimu3 reperire in Noxtrue 3 dis studio, ud tuam charitatem quu-

dentes direximus. Exemplum et gl0rial delesiae R0manae aedendit Episcopum Medi0lanensem desiderio colligendi Λnlistitum qu0que Medi0lanen Sium geStu, memoriasque. 1s itaque Auctorem hoc onus suscipere jussit et sollicit init ut de Viris apostolicis et omni tui de dias nissimis Sedis uel ropolitanae Itulorum untis litibus ut, exordio quo christi in lulis nomen hoc loci sutum est, Libellum cuderet. Hanc vero suisse occasionem ex eo

cit quidem hujuscemodi textum seile. libellum i de episcopuli Urbis Romuli ue

deriit. erum sicut nos temporis ΛΡ-jungit disparilitu8, 3ic qu0que meu et illorum totiqe dissimilis habetur conditio. Illi enim . . . ut e90 ... quu temeritute post inuentiu fluminu Hieronymi

dere 3 Nempe eum in omnium manus venerint modo Vitae Romanorum P0nliseum seriptae a Damaso, hortante Hieri Dymi , eaeque plausu eodem ad Liberti toronymi de Viris illustribus ex deptae sint, temeritalis notam incurrerem si et ego modo velim similem cursum currere; cum inter illos et me ea intercedulinoriti distantia quae inter fluvium aquis redundantem, ri Vulumque Siccum. Iam mod0 inquirendum e8t, quandonam textus ille de episcopuli urbis Ro

hortunte et stu9itu ute Hieronymo, in lucem pr0dierit; Scilicet quandonam sub nomine Damasi, et cum duabus illis Epistolis, Vitae Pontificum publieatae suerint. 0u0 in l0eo scire expedit, Vitas

illas primum editas fuisse saeculo IV., circa tempus s. Damasi, duct0 catalogoa s. Petri, ad Liberium, easque breVissimas fuisse ad sere nihil aliud exhibuis- Se quam ann08 ordinati, niS, Sedis, et depositi0uis P0ntiscum; neque quidquam praetulisse quod DamaSUm auctorem earum aut Hieron mum hortatorem signi-searet. Deinde saeculo VI., imperante Iustinian0, C0nsulibus Lampadio et Oreste, Felido Papa annum extremum agente, Vel mortu0, selli det ann0 530. ile rum prodiere illae Vitae, sed e0nquisitis notitiis mulli amplioreS: quae res Satis luee donata est a Sehelestrate et a Blanchino i. Haec seeunda editi0 pr0tulit in

1 Vide Emmanuelis a Schelestrate Praefecti Bibl. Veronensem Praefat. in Vitas Pontig. Rumun0r. Vatic. De antiquis Roman0r. Pontis . Catal0gis Dis- D. 9. et Γλ ertationem cap. IV.: tum Franciseum Blanchinum

19쪽

fronte duas illas Epistolas Hieronymi et

Damasi , sive authenticae eae . sint i et ex l nebris tune erutae, sive ab aliqu0 decepti re tune consciae et Suppositae. Prodiisso tune temp0ris eas Epistolas, liue dem0nstratur argumento qu0d Codices sere 0mnes iique antiquissimi, continentes hanc seeundam Vitarum oditionem, Epist0las illas praeses erunt. Primus omnium in medium veniat celeberrimus 4mbri,sianus Codex J SS. I. TT. in 4. Soriptus circa annum T 52.: edeo tibi duas illas Epistolus, stilo eodem descriptas ac Vitae sequentes. Lambecius L. 2. Commenturior. de Biblioth. Cuesureu

indobonensi, dilat volumen membru-Huceum, Peri et u3lum, mustuique yretii

et filios quutuor Codices 'ISS. Cues ι- reue Vindobonensis Bibliothecue, in quiabus Historiue de I ilis Pontis. Rom. illust Epistolue pruesilaeue 3unt; Aicule lium in ulturum illustrium sibliothecurum Codicibus quibusdam J SS. Cum

Lambedio c0ns0nant Blanchinus n. 13, et Schelestrate cap. lV. adserentes, duoSVetustissim is collides, scilicet Parisiensem Coibertinae Bibli0thoeae et Romanum Reginae SVestiae pertinere ad tempus Caroli M., eosque sicut et caeteros

Vatiean0s codices hujus Libri Pontis alis, praeserre illas Epistolas. uid igitur desiniunt druditissimi hi duo critiei 3 Nempe, ist0s codices hu-buisse oris inem eae uti loqrul his con- acripto sub Iustini ino Imp. P03t mortem Felicis IV. selle. circa annum 530. Noe aliter res se habere p0SSel. Uu0-

modo enim tot C0dides saeculia VIII. potuerint ornari his Epistolis, nisi eas deseripias exhibuisset sirimus illo Codox

i huthentiam luetur Ciam pinus R0 manus in LXumine Libri P0ntisiculis.

qui in iurem pr0diit anno 530., ex spirie0dides caeteri exseripti et derivati sunt Porro inde factum est ut Liber Ponti-sealis in pluribus JlSS. antiquis appellaretur Pontificulis Dumusi, vel ut in

antiquissimo nostro Ambrosiami, Dum usi Pupue uelu Summor. Pontis. Romanor. a beato Petro usque ad praedictum Du-

itaque, ut ad n0S reVertamur, cum

anni, 530. Villio hau P inliseum Romani rum prodierint, unaque Epistolae Hi0ron, mi et Damasi; cumque inde occasionem arripuerit Episcopus Mediolan fusis

ut Vitas anteceSS0rum Suorum scribere

4nonymum ni Strum juberet, palet, Auctorem non multo post annum 53 . Libollum suum VulgaViSSe.

Atque is erat tune temporis historias et catul0g0s hujusm0di colligundi ami pet studium. Itaque s. Enn0dius Diae inus Medi0lanensis paveos ante anni S cdrmine eelebraverat Vitas quatu0i dedim Episcoporum Mediolanensium a s. Dionysio usque ad Viventem Laurentium. lieni

tali: qu0d argumento est, circa haec tem-p0ra i illam quoque eonfestiam suisse. Omitto brevitatis causa ex aliis Ecclesiis exempla praeserre. C PLT ll. Eae stulti urbis quem Mucior nobis exhibet deducitur, scripsisse illum utile urinum 539. Sed neque post annum 539. Nam Auetor talem nobis pingit urbem u0di0lanum, eaque de ejus moenitS et pru-

20쪽

Spero Statu congerit, ut evidens sit, illum ante sunestissimum a Gothis anno 53s . urbi ni strae inlatum excidium scripSisse. Hanc enim fuisse suo tempore perhibet platis revera Suli Romanis imperatoribus florebat opibus, magnificentia, Securitate. Illam esse florentissimum us fimium urbium, illam mas nisiicentissimo

903 Pr0ferre fru9e3 et vinu et omnium rerum libertatem m00nibus autem et propugnaculis ab Imperatore Maximiano Herculeo conditis adhue suo tempore munitam esse: uuaeimi ineis nunc u8que

denique p03t inclytum Romum dignitale ut gl0ria inter Italicas primam et

alis quidum haec urbs steterat usque ad annum 539. Nam etsi anno 452. ii rusens Atlila eum Munnis Mediolanum dii optioni militibus tradidisset; uitamen, sugiuntibus civibus, ul, ique et ferro obstinuit β, et vix aliqua Eeelesia, do-m0que incensa, praeda onustus abiit. itaque Suedulo J . ineunte, ut refert s. alius Episeopus apud Pi 000pium illius temp0ris et lodi b testem, Mediolanum erat, post B0mum, princet 3 urbium occident ilium amplitudine, frequentio. et ultu qu*pis felicitule: πρωτη

euindem ii refert Paulus Legnius Mediibl.l Capite I. 2 Cap. XXVII. 3 Cap. I. et XXVII. Ilist. Miscella Lib. XV. ex optimo C0dice Λmbr.

urbibus omnibus Italicis Mediolunum

Ου , καὶ πάσx7ς ως ει areis, προβεβλημενητης Ρωμαiων ἀρρος At Ver0 eo anno 539. Mediolanum sit diro cutu e ridoltu ad Nn mucchiodi pietre, inquit Muratorius 7, neque ampliu8 per quinque Saecula reViviseere Visa est. I aniam ei eladem attulerunt Gothi qui sub Viligo rege et Uraia duce, 3 Stati S late agris, et Vibusque l0nga obsidi0ne, sanio, inedia enoetis, demum

doditam urbem ad solum proni ui erunt, την πόλιν ες εδαφος καθεῖλ0y, virosque omnes, 3ine discrimine, non minuε quum trecenta milliu occiderunt, ουχησσον η μυριάδας τριακ0ντα , foeminus vero in 3erditulem reducius Bur 9υndionibus donuri ni praestitum auxilium remuneruntes 8. Eadem narrat C0nti

omnes somu nos interficiunt. Post ii iam cladem rex heu debertus cum centum millibus Francis superveniens siquid adhue ex Golh0rum Vastatione reliquum fuerat, id omne destruxit et erasit '. inde sanies et pestilentia et caeterae hujusm0di calamitates, quae tam graves fuerunt ut Olli 0 ehius, diligenter investigata hae hist0ri ea peri0d0