장음표시 사용
41쪽
XXXV doles. Jam vero ante Petri m0rtem in
stituta erat Medi ilanensis Ecelesia. Aut igitur Petrus ipse aut discipuli ab eo missi illam condiderunt. uapr0pter Paulus Diaeonus saec. VIII. iii 0pusc0lo De Episcopis Metensibus
enumerans Eeelesias ad quas excitandas Petrus nuncios miserat etiam hane nostram urbem complectitur. Item S. Petrus Damianus saec. Xl. Mediolanenses alloquens disertis verbis narrat, prim08 evangelii praedones a s. Petro ad nos mi Ssos fuisse. Erraverint quidem isti in primo Saerorum apud nos institutore designando : attamen a Petro missum uterque seribit: in quo testes sunt traditionis, Mediolanum opera mediata S. Petri ad Christum fuisse c0nVerVm.
S. sui nubus apostolus Bomue et per Iluliam Evangelium Praedicavit. Quaeritur m0do quemnam Petrus ad
nos miserit coelestium Sastramentorum
largitorem Traditio vetustissima profert S. Barnabam: de ea igitur diligenter inquirendum est. Ac primo investigandum HSSe puto, an Barnabas unquam in Italia suerit: qua re declarata, saeili 0r erit aditus ad Mediolanensem Barnabae apostolatum demonstrandum.
Barnabas Cyprius, ab apoSt0lis, jubente Spiritu Sanct0, segregatus suit
una cum Paulo anno Christi 46., et missus ad praedicandum praecipue gentibus. Post Concilium autem Hierosolymitanum, linuo 50. habitum, causa Joannis
1 S. Hieronymus De Viris Illustr. 2 H0mil. 2. in C0l0SS. 3 Comment. in vetus marmoreum Kalend. Nea-p0lit. Ecclesiae X. Iun. ubi de Barnaba disseritur. 4 V. graeca Icta J0an. Marci apud B0lland. XI. Iun.
Marci orta dissensione, Barnabas Sel 3-ravit Se a Paul0, et Cyprum petiit, ui-hilominus susceptae Praedicationis miani3lerium exercere non destitit illud que exercuit usque ad multam aetatem, nempe p0St ann0s Vitae 65., ut Chry-
gum illi vitae spatium fuit quo peregrinare et apostolum agere potuit, donee in natali insula martyrium eo Summavit eum autem Reliquiarum SMa-ΓUm, cum ignoraretur ab hominibus, ipso Barnabas revelavit anno 478. , ut refert Aloxander Monaehus 5.
Ac primo diseimus ab Alexandro uo naeh0, eum divinum fuisse gentium du
ν ν, ubique Christum praedicand0. Ergo i iam in Occidente Venorit. Joannes quidem Chrys isti mus venisse eum Corinthum arbitratur, existimans illum suisse si uirem Corinthum missum a Putilo, ordinulum ab Ecclesiis comitem ttinerum eius': piae opinio et Theod0rotis uit ot dumenti. 1 Corintho in Italiam breve iter est. Inquiramus an aliquando hue perVenerit. Τor ullianus qui tam proximus aeue oap0sti lido fuit de hae re nobis sit dems adit 7. Τradit enim Barnabam austiorem suisse Epistolao ad Hebrae0s, inquienS: Extat et sui nubue litulus ad Hebraeos; qua ex Epist0la profert sere tolum caput quari una. Jam vero Auctor illius Epistolao illam in Italia scripsit, atque eX
5 Eγκωμιον etc. Scitc. Laudatio s. Barnabae. 6 Chrys. Hom. XVIII. in II. Corinth. c. 8. ῖθεν
42쪽
Italia salutavit Hebraeos Orientis ad si-dem conversos: Salutant vos de Ilu-liu si uires h Immo certo e0nstabat etiam opud Veteres, illam Epistolam seriptam fuisse Romae: ita enim tradidere Ioannes Chrys0stomus in Prooemio Commentariorum ad hane Epistolam, h00doretus in Prologo illius, et celebris Biblia illa Alexandrina, saeculo V. S Pipla iluae in Vaticana asserVatur, in calce
tulliani opinio multis aliis communis suit, ut roseri s. Philas trius opiscopus Bri-
Libro De Viris Illustrib. uit: Epistola quae fertur sed Hebraeos, non Pauli
creditur propter sisti sermonisque dis-3Onantiam, sed uel sui nubae vel Lucue Epungelistae vel Clementi3 romuitve PD-s eu Ecclesiue epil opi, neque ip8e ju distium proferre ausus eSt. EgeleSin qui
dona judicium suum protulit, d0cuitque
oam Epistolam Paulo auct0ri reserendam esse: Verumtamen Veteres illi eum Barnabae adiribuentes, persuasum sibi habuerunt, Barnabam in Italiam, Ro-m inaque Venisso. Eadem opinio de Barnabae in Italiam adventu saneto Joanni Chrysostom0 fuit. Cum enim initium 1etuum Apostolicorum c0mmentaturus esset interrogavit: Uuemnam horum Λ-etuum distemus Auctorem ii quidem Clementem Romanum, alii Barnabum dicunt , alii Mutem Lucum Evans elistum; demum, cum animadvertisset, Seriptorum testari Se jampridem evangelium elucubrasse, concludit suisse Lucam. Iam
Vero si Barnabas nunquam in Italia suis-Set, nunquam Romae, Chrysostomus nullam de eo quaestionem hic instituisset:
nam Auctor 1etuum Ap 0stolorum narrat se Paulum Romam usque comitutum esSe: Cum venissemus Romam d.
Chrysostomus igitur eaetorique illi veteres traditum aceeperant, Barnabam aliquando in italiam venisse non aliterae Lueam, ClementemVe Romanum. Neque alia esse poterat opinio et traditio : nam Clemens, teste An0nymo DO-stro Datianae Historiae Auctore, Clemens qui romunum sedem tertius a beato Petro gubernavit, in suu de semetipso Epistolu meminit se Barnabam Romae nundiniatum Christum audivisse. Illa quidum Epist0la disperiit sicut et pleraque seripta tanti hujus Pontifidis qui ab So-κ0meno Hist. Ecel. Lib. I. c. l. Velut Ilist, ridibrum Ecelesiasticorum primuS laudatur. Post Clementem ejusdem rei mentionem saeit Auetor secognitionum
Clementi nurum si qui seripsit ante annum est ,. Eas Recogniti0nus Rufinus Aquili 0nsis de graeeo in latinum vertit, hortantibus sancta Sylvia Brixiensi virgine et saneto Gaudenti0 Brixiensium Episcopo i et sancto Paulini, Episcopo Λ0lae in Campania: eumque per GraDeiam duae circuirent editiones in alia quantis quidem diuersae 8, Rufinus eam elegit vertendam iptae Sana PSSDt, ne ille, ut altera, ab Ebionitis corrupta; quae- quo ab illis lintinis Patribus accepta et in preti0 habila os t. Pariter Barnabam Romam Venisso narrat Auctor qui Clementinas XIX. H0milias saeculo I l. Seri-5 Cap. XXVIII. v. 16. G Λpud Gallaiad. Biblisili. Patrum. 7 Rufinus in Epist. ad s. Gaudetilium. - S. PBulinus, Epistola ad Rufinum. 8 Rufinus in eadem Epist. ad Gaudent.
43쪽
XXXVI ipsit t. Neque lii libri Rocogniti0num vel Iomiliarum confundendi sunt eum illa Cleuisentis Epistola: hi enim sunt ad modum sumiliaris coll0quii et dissertationis, neque Epistolae indolem praeses erunt. Vide paginam 42. nota 4. Eadem traditio vigebat saedulo VI. in
insula Cypro quae Barnabae natalem, martyrii lauream et tumulum dedit, quaeque ideire0 memorias de saneto Apostolo dili sentius sorvasse credenda eSt. Alexander qui m0nasti eam Vitam pr0pe Ee-elesiam tumulumque ipsius Barnabae saeculo V1. desinente agebat, in Burnubue Encomto ita ad rem serit Sit.
et ressiones donec Pervenit fidinuae mam Iloxnum: ψερ enim prior omnia uni discipimorum Domini praedica
qelium Christi. At quaeso und0nam u0nuehus illo lias de
Barnaba notitias mutuatus est 3 Ab 0- monte Alexandrino, auctore operis Stromulum atque ab aliis antiquis seriptis: εκ του Στρωματεως καi ετερων ἀρχαiων
ovryραμματων r. Ab Clemente, inquit, qui sub sinem saeculi seeundi eruditione omnigena sit rebat, quique, juxta iudieium s. Cyrilli Alexandrini Lib. VI. in Julianum, upo3loticis truditionibus semper adhuesrt. Ηane vero Alexandri historiam Baronius sub anno 485. omni ucceptione liqui 38imram, omnium conueen 3iorie receptum praedicus; Ρap0br0ehius X . Iun. 9ruviler omnino 3criptam.
Cumque jam penes 0mnes traditi, Vigeret, Barnabam et Romae prasedicasse, in Martyr il0giis quoque ea hist0ri ea notitia deseripta est. En tibi Me-n0l0gium graeci malunt hanc Voeem amense derivatam pro qua latini Mart rologium didunt i Basilii Imperatoris consectum anno 984., omniUm graecorum antiquissimum et augustissimum, ut Cavo judicat. Sub die xi. Junii sic habet:
Βαρνάβας. .. εν lε- Barnabus Iero-ρ0υσαλὴμ καὶεν Ρω- soblimis et Romae et μ' καὶ Αλεξανδρια Ileaeandriae Prae-εκηρυξε το ευμyyε- dic ivit enun9elium λιον του Xρι του. Christi. Alia hujus rei do eumenta videas in capite Sequenti.
S. Burnabus Apostolus Ecclesiam Mediolanensem fundut. Quod si Barnabas in Italia suit, si R0mae Evangelium praedicavit, Si demum
civitates omnes ei re9iones peragrans
verbo Dei instituit, quid jam in eredibile videatur, suisse illum et Medi0lani, quae
tune temporis ni bilitate et frequentia hominum inter praecipuus Italiae urbes numerabatur 3 I alis quidem est traditio Mediolanensium; eaque antiquissima et a primis Saeculis derivata. Num oedo tibi Auetorem ni strum initi0 sadduli VI. 1lorentem. Ipse jam tunc traditionem hane sive apud graeeos sive apud latin0s Vetustam et firmam fuisse scribebat. De prima, inquit cap. I.,
44쪽
nostrae reliquii notitiue, conabor proferre. Cumque cap. III. Barnabam et Anatalonem Mediolanum fide eliristiana primos imbuisse narrasset: hucu3que
ait, de primis Ecclesiae Medio lunensisPrsyustuloribus , eae diversis collectu utriusque linquae pu9inis , adnotu83eδusticiat. Iam vero quid hoc eae illa iii 3-que linquae puginis 3 Nempe: ex libristum graecis tum latinis. Quid illud di
versis 3 Porro intelligas necesse est hos libros suisse non unum aut alterum, Sed plures et Varii S. Neque vero illos seriptos existimes Vix aliquos ante Auctorem annos: dixit enim usque a pri3cu uelute derivatos. Pariter sub finem cap. X. sidona narrationibus suis concilians protestatur: bustidioso lectori ut qu0d prius
dicere debui. 'ruepostero ordine dicam)denuntio quatenus in his quae relestit, si forte minus credulus eae luelis, Perqui
rut aliorum iam romanorum quum 9 M-jorum chronicurum commenta: el sicoH3ONant Prae3entia , non su9illet. Naec tam aperia protestatio animadversione digna est: nam primo significat suisso illo tempore homines non faciles et pronos ad credendum, Sicuti sequentibus rudibus saeeulis, octavo Videlicet
et nono; sed critices magisterio usus, et ad credendum morosoS. Deinde, exstitisse reVera commentarios et historias Vetere8 tam graeco quam latino Sermone Scriptas de rebus Oeelesiasticis medi0lanen Sibus, quae omnibus notu et aecepta
suerint; ex quibus Auctor notitias suus bona fido depromSerit. Etiam graecus huel 0r Chronici Paschalis seribens anno XVII. Constantii
Imp., CCCLIV. Christi, p0stquam LXX.
4 Ex Λnonym0 synchrono odito a Vallesio in calde Historiae Λmiani Marcellini. 2 Ex Chr0nico Comitis Marcellini pariter syn-
Diseipulos singillatim recensuit, inter
quos et Barnabam eumque inter επi rinove. illustriores Apostolicorum Virorum, dit:
De recensitis Discipulis LXX. agit, io νει, Clemens scriptor Libro quinto 'p0typ03eon. Item Eusebius Hist. Ecel. Libro l. c. XI l. a Clementis Hyp0typ0Sibus plures de quibusdam ex illis Discipulis notitias mutuatur.
sere omneS perierunt. Barbarorum irrupti0ne8, bella, VaStitateS, praecipue excidium a Gothis paulopust scriptam hanc Datianam Historiam urbi Mediolanensi
et agro sunestissime inlatum omnia ruinae set flammis dederunt. Verumtamen reliquiae aliquae de notitiis priscue uetulis ad nos usque perVE-nerunt; quas hic proserre, et sua luee donare in animo est.
. Primo a graecis incipiam. Habemus do Barnabast Mediolanensi apostolatu testimonium coram Papa s. Joanne l. C0nstantin0poli prolatum, Consulibus Philo xeno et Probo, scilicet anno 5 25. Joannes enim missus est a rege Italiae Τh00- dorico ad Justinum imperatorem Con- Stantinopolim; secum tuo habuit itinerisset logali 0nis comites Ecclesium Episc0pum RaVennae, S. Eusebium Episc0pum
Fani, Sabinum Epise0pum in Campania, aliosque duos episcopos, mult0Sque eXItalia equitos nobilissimos Ibi cum in
ter Papam et Episcopum urbis orta eS-Set controversia quaedam de praemi-
est ab Constantinopolitanis graecus Commenturius de LXX discipulis Domini, quo cathedra Constantinopolis, olim By
chr0ni: ex Chr0nographia Theophanis historici by gantini: ex Λnastasio in vitis Pontiss. N. LIV.: et praecipue ex Ippendice de qua m0X Serm0 erit.
45쪽
XXXIXgantii, ab Andrea Apostolo opera Stachys unius ex LXX. discipulis sundata
dicebatur antequam Roma a Petro eη- thedram aecepisset. Hoc quidem Joannes Vertim esse dixit, simul et animadvertit ea hedram R0mae fuisse positam a Prindipe Apostolorum omnium, ideircoque omnibus cathedris praeeminentem
pulis pervenit usque ad nos una cum Appendice istam e0ntroversiam deseribente: quae duo monumenta graece Scripta p0Si quam i it saeculis in bibli 01h0- earum latebris latuissent, demum sere Uno tempore a duobus duetissimis viris in iustem educta sunt, nempe a Caroli
l42. accepit. Hujus Commentarii litulus est, Συγγραμμα Ι κκλεμαστικον etc., sive Commenturius Ecclesius licus de
scopi Tyri . . . usque ud Iuliani Imp. temporii: qui Di 530poli in extremuse nec ille tormentis Pro Christo consummutus est. Uuem Commentarium Dorollietis clim sonive esset, lutina linquu scrip3it, et nos in strue iam vertimus brevi synolisi sive conmendio, tunc cum Pupu Ioannes Constantinopolim venit . . . . Sequitur Appendix reserens illam contr0Versiam, plureSque
notitias do Episcopis C0nstantinop0litis:
κ in quibus, ut monet CaVe, Sunt n0n pauca neutiquam c0ntemnenda, splae non
In hoc C0mmentario tres ex LXX. Diseipulis dicuntur habuisse sudum in Italia, nempe Linus Romae, Patr0bas Puteolis. Barnabas Medi blani. extus est hujusmodi l: ιγ Βαρναβας, ὁ με-
l3. Burnu bus, qui cum Paulo ministerio inservivit, primus Ioniue Christum praedia cavit, deinde ' diolunt epi/c0ΡUN
Jam Voro quanti saetendum est hoc de Barnaba lustimonium 3 Quis istius Commentarii Auctui 3 Num illo Dori)lheus saeeulo lV. episeophis Tyri et martyr an potius Constantinopolitos aliquis, qui in illius c0ntri Versiae certamine
commentarium hunce confinxerit ad tuendam oeclesiae patriae praeseminentiam 3 Veraxiae, et gravis, et fide dignus habendus elis talia disputanda linquo. Ego
haee solummodo tamquam certa Statuo. 4. C0mmentarius Dorotheanus eortu
in medium prolatus est illo ann0 525. et in illa Oeensi0ne. Appendix enim Commenlario adnexa in quatuor MSStis supra ditatis sidem indubitabilem sadii: Du-
Editus a Du-Cange in calde operis Chronicon Paschale sive Ileaeandrinum. 2 De quo in Martyrolog. Rom. fit memoria sub die V. Iunii. Eum re vera suisse episc0pum Τyri in Ph0enicia, et martyrium c0nsummasse OdeSS0puli in Thracia sub Iuliano Imper. anno 362. in summa Senectute, et suiSse non 80lum graecis sed et latinis litoris eruditissimum et de Bygantii ali0rumque locorum episcopis seripsisse docet et de-m0nstrat Henschenius in Ictis SS. die V. Iunii.
46쪽
. . . . . . . . i. c. si 2 et M' ' ' ' ' '
rem pro certissima habuerunt. 2. Prolatus est c0ram Pontifice Ioanne, et EpiS00pi S., caeterisque ex Italican ibilitatu viris illius legationis comitibus. Itaque credibile non est, Auct0rem mentiri voluisse de illustribus Italiae sedibus coram hujusmodi testibus d0etrina et patria eruditi0ne illustribus. Nam qua
fronte auSus eSSet, Si verum non fuisset,
Apostolum Barnabam Mediolani Episeo pum venditare coram Ioanne omanae Ecclesia0 Pontifice, 00ram Eeelesio Epi- Scopo Ravennae vixdum a Mediolanensi Motropoli subductae, coram Eusebi0
Episc0p0 Fani huic Metropoli adhue
subjectae vel recentissime subtractae Uuorit quidem illo mendax Area sedem Hygantii et circa hujus vel illius Graecia0 Asiaevo Eeelesiae sundationem: at tamen veritalis diligentem Seetati rem debuit se praebere circa tres sedes ita lieas quas a tribus ex LXX. Discipulis standatas recensuit: ne si mendax deprehensus suisset circa res italicas, menda eii qu0que circa ros bygantinas in Suspicionem Veniret. Deinde vero nullius oras ei utilitatis mediolanensem apostolatum Barnabae salso tribuere. 3. Eeelesia graeca hanc Dorolliennam Syn0psim in hi nore et reVerentia habuit, ejusque auctoritati c0nsisa ni titias oeclesiastiens in Martyrologiis suis exce
pit. Vide Men0l0gium Basilii imperat0r.
1 Du-Cange, loco citato. 2 Hist. Literaria Scriptor. Ecclesiast. Sub 3rtic. Dorolheus Tyrius. 3 Rer. It. S. in praes. Op. De Situ Civit. Mediol. 4 Ila sentit Papebroeli ius, Λet. SS. XI. Junii, pag. 446.5 Τ0m. XIV. Adm0nendum tamen puto, ipsim et sancto Hipp0lyt0 mari Fri et episc0po saeculi teriti eruditions et scriptis celeberrimo adscribi a quibusdsm similem Catal0gum. Ita enim fert an-XVIII. Kalend. Maii, Nicephorum in Chr0n0graphia, ali 0sque hiStorico S graeco S.
Fortasse Auctor erraverit recensendo inter LXX. Discipulos hune vel illum epi
rum catalogiS, dypticis, mem0riisque tuque jam ab ann0 525. traditio do
Barnabae ad urbem nostram adventu nemine contradicente, vigebat: inutio
ex hoe ips0 00njicere licet jam tum vetustam et late apud graecos latin0sque dis usum suiSSe. II. Eamdem tradi i0nem exceptam c0Π-SerVatamque reperimus ab alio graeeo collectore. Is est Hippolytus I hebanus qui vixit ei rest annum 950. cujus ad nos plura pervenerunt Fru9men tu chroni logica, critica, hi810rica. Fragmentum XI. eontinet catalogum LXX. Discipulorum Domini et Ecclesiarum iptas Vel fundaverunt vel regendaS Susceperunt: quem
Hippolyti Catul0gum C0mbosisius illustravit, do elissimus autem Gallandus in praestantissima sua Bibliothecu Putrum diutulit. En Hippolyti verba:
Mεδιολάνου pus Mediolani. Haec testimonia, haec traditio Grae-c0rum magni quidem sucienda. Nam Bar-liquus manu scriptus Cudex Regius sapud Du-Cango in Seleetis ad Chronio. Paschal. Sive Λlexandrinum illustra nil. signatus II. mdcccae. sol. 257. in pluribus ab Dorotheana Syn0psi diversus. Ita pariter serunt plures Catalogi Latini ex graeco antiquitus translati. De quo Hipp0lyto episcop0 P0rtus Romani in Arabia ast pr0pe Romam martyrium passo vide Cave Hist. Scriptor. Ecclesiastic0r. tum Icta SyBollandi ad 22. Lugusti.
47쪽
nabas e graeeis regionibus 0rtus graecis discipulis plerumque usus eSt, et in insula graeea sicut mari Frium Strenue con- Summavit, ita gloriam Suam p0Si humana revelare dignatus est. Siqua igitur regi0 mem0rias de Barnabae Vita et morte SerVaSSe putanda fuit, ea profecto Graecia erat.
III. Nee tamen desunt monumenta latina. Primum omnium in medium prodeat Epigraphe quam s. utrocles 4ntistes vel Praestos Mediol. saeculo IV. saxo inseriptam adposuit imagini saneti Λnathal inis. Eam D0bis servavere duo viri doctissimi et antiquitatum seduli sectati res, nempe Andreas Λlciatus auri se0nsultus mediolanensis et Scaliger gallieus, heter0d0xus, qui per Italiam iter fecit, ut tot antiqua monumenta collegit. Exemplar ab Alciato scriptum transmissum HS i Romam ad patruum Cardinalem Franciscum
1leiatum et ab isto ad Baronium qui in Notis ad Martyr0l0g. R0manum illud typis odidit sub diu 25. .Septembris. ΕXemplar autem Se iligeri in nonnullis Variatum ab illo 4leiati transmissum est ad Gruterum qui illud typis vulgavit sua in deleberrima Collectione I i9ruphurum Boni m. pag. MCLXI, 6. Est autem
hujusm0di juxta Scaligerum. Mediolunt incisum lupidi juxta iniu9inem s. Inutholonis Etri.
Raronius autem ii eo citato Sic praesatur: si Libuit hic deseribere pervetustam inseriptionem s. Miroelis ejusdem civitatis episcopi de S. Anathal0ne, in lal Vide pag. l8. nolam 4. ubi explicatur quandosuerit hospes Petri. 2 Us0s esse christianus pingere sanctorum imagines historiasque sacras etiam primis tribus saecutis testatur Eusebius Hist. Eccl. VII. 18. affirmans imagines Iesu Christi, tum Petri et Pauli pictas fuisse a primis temporibus et di: inter tot turbines persecuti0num: idem testatur s. Basilius Epist. 360. ad Iulian. Λp0slatam: idem Prudentius Inon. JIed.
pido incisam juxta eius imaginem, his
Versibus . Accepimus ex manu Scripto
eommentario Andreae Alciali , quem scripsit de rebus patriis, nondum edito:
in Hymno de s. Hippolyto mari. Catacumbae autem R0manae usque in h0diernum diem servant imagines B. Virginis, s. Petri, s. Laurentii etc. primis saeculis parietibus depictas. 1lque hae sacrae picturae episcoporum consilio et curis fiebant, ita ut nihil fidelium conspectui et venerationi ad 90nebatur quod non verum et sanctum fuisset. Haec Tillem0ntio dicta sint.
48쪽
orat apud illustri Ssimum ac R. D. Franeis eum Alciatum S. R. E. Cardinalem n. Hune Epigraphum Vere exstitisse nobis auctores sunt Alciatus ot Scaliger, qui eum p08t Alciatum eam exScripserit, pluribus luetionibus ab Aleiatina variantibus, manifesto indieat se illam n in ab Aleiato mutuatum esse, sed ab lapidua illi grapho deprom sisse, diversimode legendo. Authentiam ejus probat etiam stylus plane conformis Vei Sibus saeris Patrum sne euli IV., praecipue DamuSi Papae, cujus carmina lapidibus eommendata ex terrae latebris educta suerunt cum jam diu Aleiatus e vivis excesserat, scilicet sub
F1DEs. Notare autem juVat Vocem D OMNE, qua honoris causa appellatur 4nathali,n: erat enim commune illa aetate opis copos ita appellare: Domino Syricio Pa hue umbrosius, Epist. 42. cl. l. Do minis episcopis Per inmitium constitus lis umbrosius Episcollus, Epist. 23.
Prusero e X. gr. eX DamaS0 cdrmina aliqua, quae ut testatur Baronius ipse, diutius latuere et circa annum 1000. in lucem allata sunt. Martyris hic tumulus, magno sub vertice montis, G03 90uium retinet, serrat qui altaria Christi. Ite, quicunque venis Sanctorum limina quaerens, Invenies vicina in sede habitare beatos, Id 60elum pariter pietas quos verit OΓantss. Damasi Episc0pi.
. . . DamaSuS Rfctor titul0s . . . reddit Materium . . . repperit alma sides. Intistes Damasus picturae ornarat honore
lo XII. consueto 2: Primus Domnus nuthalon et is copiis 3 inclus, quo titulo non gaudent eaeteri episcopi Sequentes utut saneti et ipsi. Latini autem indiss0renter utebantur voce Dominiis et Do-
quo illa antiqua consuetudo significatur sepeliendi mortuos ει tra urbium moenia. Noe tamen indieatur locus loci ut
aiunt: nondum enim notus erat, et Si certum esset Λnathalonem prope Brixiam oeculte eonditum suisse. Deinde saeculo ei rei ter I . vel X., ex notitiis, credo, in ludum allatis, patuit illum jacere repud triae tum in monte s. Florunt: deinde autem saeculo circiter XI. Vel Xl ., innotuit eum jucere in Ecclesia sancti Florani, ubi domum anno 147 2. re portus suit et in tueum eduetus. Vide pag. 46. notam 4., et pag. l T. notam 4.
Neque primi illi qui Epigraphen odi
dero, de authentia ejus dubitaverunt, non Aleialus, non Baronius, n0n Seu liger, non sescupe Carolus de patria ecclesiasti ea historia tam bene meritus; neque Gruterus in suis corriqendis elanima Dei tendis; neque Eduardus IIul- lenius, qui Curiorum Correctiones et unim id ei siones ad Gruteri Epigraphas
Λpud Rubeum Monumenta Briaeiana. Consule Lexic0n F0rcellinii. 4 0ui plura cupit de hac Epigraphe, scilicet de ejus authentia, de latinitate, de picturis quas innuit, etc. adeat Dissertationem meam, Sulla Fon-duzione delia santa Chiesa Milanese attribuitu uJl'Ipostolo s. Iarnaba Ricere te storiche etc. Milano 1844., quae etiam Ephemeridi Medi0lanensi amico Cattolico Τ. VII. inserta est, tum aliam Dissertat. in eadem Ephemeride Τ. VIII. Esume degit Iutori piuillustri Iabillonii , Τ illo montii, Ρapebrochii, Mura l0rii ) riputati contra0 alta credenaa che s. Da nota Apost0lo abbia fondata la Chiesa Milanese.
49쪽
c0llegii, neque Foreellinus Leaetc. in voce Cenomanu8. itaque lapis ille optima neceSSe QSt prae se tulerit sincerae an liquitatis indicia. Non enim erodibile est viros tales in err0rem induci facile p0luisse. einde vero quis Vel cur epigra-ptioni illum mendaciter sinxerit, et supposuerit 3 Num Brixienses pro vindicando sibi corp0re s. 4nalhalonis 3 4tres jam ab ann0 4472. pro Brixiensibus judieata orat: ipsi veteres nostri Cata-l0gi Modiolanensium episcoporum Bri-
Attamen si locus fingendo et simulandosuisset, is Brixiae fuisset n0n Medi0lani; niqui Medio uni lapis ille erat, ut testantur Baronius et Sealiger. Verum, inquiS, ubi nune illo lapis 3 R0g0 et ego, ubi sunt sexeunti illi qui a c0lloet 0ribus publieati sunt, quique 0mni authentiae signo ornati erant 3 ix patieuli destructioni supersunt Saepe vero lapides
in tenebras et latebras casu elint, eX quibus rursus in lueem casu prodeunt, denuo eodem rodituri. S. Ambr0sius, inventis ossibus As. Gervasti et Protasti
disse, TITVLVMQVE te' isse δ: at vero litulus ille jam non erat. Credibile est igitur s. Mir0elum P uestitem sive Anti stilem Mediolanensem, reddita Eeelesiae a Constantino paee, titulum lapideum martyribus illis posuisse V sicut eertum est hane Anathaloni epigraphen inseripsisse: ut quoniam caeterorum antece81 Vide pag. 46. notam 4. 2 Ubi est lapis cum epigraphe s. Latini quam attuli pag. 7 l. , quamque authenticam strenue tuetur Labus Fasti della Chiesu nelle Vite de' Santi Vol. III. 3 Ille easdem subiit vides ac iste: eadem igitur de sensio Valeat pro tali 0que. 3 Epist. 22. ad Sororem.
90rum 088a possidebat urbs nostra, 4nal halonis episco ii primi saltem titulum et venerundos viillus puriete piclos habet ut in Edelesin, ut puto, Concilii Sun- lorura 5 ubi venertibiliter colebatur sanctu ejus depositio. 1V. Sequuntur Carmina quaedam de Barnabae adventu et de ejus Fontu baptismali s. Prolusio episeopo Mediolanensi saeculi l . attributa, de quibus vide paginam 20. notam 2. V. Hie locus esset producendo nostro Datianae Historino Auet 0ri, initio sae-duli Vl. 1liarenti. At ea quae ipse leslatur
quisque legere potest su0 l0eo. Deinde
ibS re esset asserro auet 0ritatum illius pr0 cujus tuenda Veraei late haud Dissur iatio instituitur. I. Inter monummia latin' resten-ssenda est Homilia sive Semno qui Budauvenerabili, anno T 35. des in clo, jure aemerito tribuitur. Titulus est: Sermo le- lendus in Nutu i s. sui nubue postoli pium Papebr0 thius excerpsisse se dixit ex codice seripto in Gulliti ante uni os septincten os si, sellicet circa suo 'ulum X. vel l . Eumdem Sermonem ex Volusiis manuscriptis noninus u0mbri ius u0dii l. 0didit anno 1479. sub tituli , Passio sui nubue apostoli. lneipit vero hi e S0rmo: Bedemptor et Suidulor noster: et p0s quam de Barnaba retulit ea quase inhelis Apost0lorum Scripta Sunt, pergit distens: Cuetera quue sequuntur in aliis ejus actibus uuthenticis i r 'heriuntur,
6 Λcl. SS. X l. Iun. 7 0uaenam fuerint ista Icta authentica non audeo divinare. Hoc unum dico, narrationem Bedae et verbis et sententiis convenire adeo. cum narr3ti0ne Datianae Historiae, ut evidens sit ex eisdem
50쪽
de quibus utiquu breDiler hic inserendu
dum Petri s et Puulus ibi suis/ent: et ibidem primus Christi evangelium Perdies uliquot Praedictivit. Cumque ipso
illic existente de Plerisque locis et civia tutibus mentio huberetur, audiDil interulius nominari imperitilem et celebra tum civilutem Mediolunt. Atque illuc pr0sici/cens fe/linure disyosuit, u33um-ylo sectim stincto Dei viro Inuthulone comite fidelissimo cum diis quibus lumiaeque sociis in miniuelerium EDan geli Cum luitur Medio uni beulus sui nubus Christi fungelium pruedicaret, et in sistens pruedicutioni operum duret, cooperunte Domino mu9n ira illorum civium multitudinem in bre i conrertit, et ud sidem verilulis udduxit. LI. Sequitur Ortilio sive Sermo S. Re-nedidit episeopi Medi0lanensis dictus Romae anno Tli'. coram P0ntisie0 C0nStantino pro conservando metropolitico Su0 jure super Ecclesiam Papiensem: de cujus orationis auetoritate et epocha vide Dissertationem l . pag. X. Hac oratione
Benedictus ante omnia argumenta statuit
traditi0nem de apostolida Ecelesiae Mediolanensis sundati0ne dicens: quae betiti sui nubue doctrinis et mirticulis floruit. VIII. Domum asserendi essent plurimis reduli X . medit,lanenses his tibi iei, qui
Omnes in in lunm rem nulli dubio obn0Xiam s. Barnabae adventum narrant. LO-
antiquis monumentis depromptam fuisse. Vide in coice 0peris pag. l0 l. integram Homiliam, tum 3r-
tropolitanae: et apud Murat. Rer. Ital. Seripi. Τ. s. Parte 2.: aliosque. Ego tamen brevitatis euusa unum profero Lan-dulphum Seniorem in sinu Lib. I. s090 Deum qui huc misit
Barnabam Ipostolum Postea et qui direxit Inclytum umbrosium Det mihi suuse loqui Nostrorum dissidii . IX. Cum historiis medi0lanensibus
consentiunt historiae et m0numenta aliarum Ligurum Ecclesiarum: tota enim
Liguria Barnabae acceptam refert fidem. Blasius Rubotis Cremonensis qui ann0 599. seripsit Tubulum Dihil cum episcoporum CremonenSium teSllitur Se prae manibus habuisse antiquissimus codices Arellivi Capitularis, nempe Menologium exaratum anno 1266. ab Oddi, de Summis, uenologium exaratum ab Aldo primi00rio anno T25. , tum Vetustissimum Epise0logium Cremonense, in quibus
Barnabae adventus pro re certisSima nS- Serebatur : qui codices una eum Archivi, ips0, Saeculo XVII., incendio perierunt. Adde magnam crucem argento subres aetam anno 060. leunculis ornatam, quarum una Barnabam repraesentabat eum subscripto Versu:
Quam docuisti hic idem custodi Barnaba sidem.
Haee ex doctissimo A. Dragoni Viearii, Capitulari Cremi nensi accepi. Carolus Bescapo De Metrop. Mediol. prolato Veturi monumento Albingaunensi, pr0biit Barnabam per regionem Ligusticam prae-