Datiana historia ecclesiae Mediolanensis : ad anno christi li. ad CCCIV. vel anonymi Mediolanensis qui circa annum DXXXVI scribebat ad s. datium episcopum liber de primis episcopis Mediolani olim de situ civitatis Mediolani nuncupatus

21쪽

XVn0n dubitaverit asserere: nullu, per liuectempora, ei ut civilus Hediolanensis: omnia 3 luullebunt vas lue instar soli-

plurimis argumentis dem0nstrat, urbem hane nostram Sine m0eniis jacuisse, rui nis et squali re deformem, usque dum Ansportus Archiepiseopus saeculo l .

Haribertus autem Archiepiscopus Saeculo XI. eam restauravit et splend0ri restituit. 0uae itaque moenia et propugnae illa a Maximiano eondita suerunt, ea anno 539. a G0this flanditus eVersa Sunt. Atque ut res luculentior lippdreat,

En tibi in prima tabida vetera Maximiani pr0pugnaeula, turribus quadratis

munita, quarum reliquia sere usque ad haec noStra temp0ra videbatur turris ludi rata prope Velerem portam romanam ad locum s. Uilto, ello: in tabula ultera propugnastula ab Anspert0 00B-dita qu ilia ex ruderibus et ex hist0ricish0llogit Gratililius.

Itaque eum fluet 0r tot et tanta di prospero Mediolani statu congerat; eumque asserat: urbs Maximi in eis Propu-9nuculis usque nunc munitu con3lut, c0nsequitur Scripsisse illum ante eorum destruelion 'in urbisque exeidium, scite. ante annum 539.

gumento indu deducto quod 1uetur asserat, omnes Mediolanenses Episeopos in Sanctorum mnnorum esse rei hi s. Sibi enim prop0situm esse declarat, De In iis litibus Mediolanensis sodis Libellum cudere, ab eaeordio quo christiani utis uomen hoc loci sulum est, usque ad id temp0ri8 in quo per vestrum Prue8eutium, 'rutia Dei propiti ita resplenduit: tum Vero, ab ipso ualutul0nis tempore u3que ad haec quae in praesenti decui runt saecula, stili huius cui 3um diristum. Jam Ver0 cunctos hi s Episcopos testatur suisse Diros apostolicos et omni tui de diquissimos; immo in sanet 0rum

Numero censos, cultu et invocatione honoratos: illorum continuo expostulo interDentus quorum defotione scribendum

mundusiis; quare consultius fuerat tutius gestu sanctissimili mirari quum loqui:

Verumtamen, qu0niam Scribo ve8tro nutu

concedent venium.

AEn0barbi visuntur moenia et turres r0luridae 3b Λn-Spert0 00nditae, tum antiqua turri S R0mana quadrata.

22쪽

Atqui a s. Barnaba ad s. Datium omnes Modiolani episc0pi et vivi sanctitatis laude enituerunt , et m0rtui sanetorum cultu decorati sunt. Nam si excipias Τheodorum et Laurentium l. qui obierunt ille nun0 490., iste bl 2. . caeteros quidem jam a Saeeulo V. Vel VI. Ecclesia 4mbrosiana uni Versa vel e0nstituto sesto die, altaribus memoriisque, Vel inVocari, no in Litaniis tamquam coelis es coluit et venerata est. Τheodorum autem S. Enni dius Episcopus Papiensis appellas Domnum Theodorum. virtutum Omnium Episcopum, virtutum cum illum, bonum et 8upientem , Calal0gi Veteres

Suncti litvl0 insigni uni : Ecclesia autem Laurentiana ossieto et solemni die quiosi XVII. Iulii, ab immemorabili h0n0rat L Laurentium quoque sanctitatissama celebrem nobis perhibent antiquad0cumenta, eumque pariter Sanctorum ut tu Edelesia Laurentiana semper de- 0ravit Vili. Kal. Augusti. At Vero eum s. Datio series illa Sanetorum defecit, interruptaque est. Dieeres, miserandum illud urbis sexdidium sedlesiasti eis etiam virtutibus cladem attulisse. Etenim s. Datio Constantini poli vita defuncto anno 552. su dedit Vitalis nulla laude nobilis: cujus nec nomen ullo in catalogo functi litulo gaudet, ne- quo ipsa Depositionis dies ni tutur, quod quidem sero idem est ne expunetio ex

clero mediolanensi avet, rem fuisse nonr0 ipiendae damnali 0ni I rium Cupili l0r m a Papa Vigilio saetae: unde 0rtum schisma mediolanense contra Eeelesiam

insulendus Puri cellus in Nazariana. 2 Papebr. in Τracti Praelini. de Episc0pis Mediol. in fictis S S. ante Τ. VI. Maii. 3 Epist. V. ad Narsetem Patrie

Vitalom sequitur Episcopus cujuS DO-men oblivi0ni damnatum est. Fuit enim

Superbus et contra can0nes auctoritatem

que ecclesiasticam contumax et rebellis, adeo ut Pelagius it. de eo seripserit ad Narsetem militiae praesectum, in provineia venota degentem: a v0biβ P0Ρ0- scimus et iterum postulamus, ut illum Mediolunensem Episcopum ad clementissimum principem s Iustinianum imp.

sub custodia dirigulis. ut canonum vindictae subjaceat . si forte sicut detulibus scriptum est, peccutor cum in Profundum venerit, contemnili ita obstinatus et contum uae extiterit ut doceri

non velit, 3ecundum curione3 Per Sueculiares comprimulur δ.

Sanetitas reviviscere Visa erat in s. 4uxano unius anni episcopo et in s. Η0- norato qui du0bus annis sedit. At vero Honorat0 successit Front0 episc0pus

meritis respondente ipsum terra absorbuit si ut Duthun et abiron, nec corpus ejus ultra vi8um vel repertum cu-

tholicum sepulturum recepit L Dein locathedram coepit Laurentius il . quemquamVis bonum, S. GregoriuS M. non multi facere visus est. Nam pre8byterum Medi0lanensem Magnum ab excommunicatione a Laurentio iussieta absolvit, quod L iurentius . nullis culpis eael intibus, te communione privuverit λ neque quidquam subjicit in laudem vel exeusati0nem Laurentii. Item in Epist0la ad Constantium successorem Laurentii s. Gregorius scribit : si uulem L iurentius fecit e0ntra damnationem trium Capitul0rum

4 Ιta Catalogus antiquiss. Metr090lit.: et ita Τabulae Galesiuit. 5 S. Greg. M. Epist. ad Magnum Medi0lanenSem Presbyterum.

23쪽

cum uni0ersali Ecclesia non fuit et cautionis sui e juratae) 8ucrumentuti anscendit. Laurentio Succedunt Constantius defunctus ann0 600., Deo latus, Asterius, Fibriis nullo cultu ecclesiastico dee0rali.

Λuetor itaque sub Datio seribebat, quandi, Episcopi Medi blanenses, continuata Serie, Sanetitatis merito et honi re omnes si0ruerant.

pollat antistites Sedis metropolitunae lutorum. 0uid hi e itulorum empoquia Mediolanum ut in re et ili sie in

ecclesiastica erat metropolis Distrie lusseu Vieariatus cui n0mon Ilultu. Elonii sa0dulo IV. Italia divisa est duos in Vicariatus; unus quidem sub nomine Romue, quippequi Romam caput habebat, sub ditione sua sexdecim hab0bat inseras provincias: alter Vero stultae, cujus caput Mediolanum, sub jure suo habebat septem SuperaS proVinciaS, Scili edi Liguriam, Tmiliam, Flaminiam,

Pieenum Annonarium, Venetiam cum Histria, Alpes C, thias, Rhaetiam utramque L Hac partiti0ne Ecclesia quoque usa ost: R0ma, Mediolanum constitutae altera quidem metr0p0lis B0mae, altera metropolis Italiae. At vero non diu Ecclesia Mediolanensis ham lata ditione metr0p0liti ea, tantaque tituli amplitudine gavisa est. Nam sastetitu VI. Gothi,

et praecipue L0ngobardi anu , 568. Italiam ingressi) rerum p0titi omnes im-

perii Romani pr0vincias, partitionesque

earum Sus deque verterunt: Pontifides vero Venetiam cum Histria, Tmiliam, Flaminiam, Picenum novis constitutis muli 0p0libus, mediolanensi episcopo e0dem sue eulo Vl. ademerunt. Uuo snctum est ut urbs nostra Saufulo Vl. do Sinente, non metropolis italorum sed tantum metropoli3 mediolanensis appel

lar tur.

Ilis addo vocabulum Liqui tu quo ab

Auet 0re pr0Vineia n0stra appellitatur, et quo re Vera appellari consueVerat usque ad Longobardorum regnum. En tibi Ν0ti iam X., ibi legitur: Liqui tu tu quaest Medio unum. En Λ0titium Codidis Thuani: In propincia Liqui tensi cis

tutes viqinti: civilus Mediolanum me- ropolis. At. Vero Olli 00elius diligoniissimus harum rerum inquisitor in Eccles. Mediol. Hist. Ibi lustic. pag. 519. aSSerit: Eae inde ab anu0 643. quo Rox Longobardorum Rothuris leges suus publieavit, mihi rideor certissime allia mure, Venetium, Lissurium et antiquum inmi- liue partem in unum Loia 'oburdiue t tutum coaluisse: ita ut Liguriae nomen in hac pr0vineia penitus obliteratum seuerit octu Do 3 ieculo inclinunte. 4 uel ortamen adhuc ulitur hoc nomine, proue in-eiamque nostrnm Liqui tum appellat seri

bis tradit de insula Cypri. 4it enim: Est

24쪽

XVIII

autem Cyprus insuiu Pamphiliue Provinciae. in muri u3iutico situ, hubens quindecim Pulcherrimu oppida, muris

polis Puphus in siqnis hiarimum, hum0

suque dinitiis, mel illi in laeime aenei, etc. Iam vori, habes hie indicia omnia saeculi ' l. Nam hoc sustenti, Pamphilia ab Imp. dus liniano in consularis saeta est, eique subiecta Cypriis florens adhuc e immercio et gloria: sequenti autem Saecu

li, Vll. Cyprus a Saracenis , Maxio duco

culum X. sub eorum barbari, jugi, jacuit

sine splendore, Sine pulchritudine, sine artibus, d0nec Aleophorus Phocus un-no 965. eam ab Sarae enis vindicavit et graeco imperio restituit. C ΡLT V. Indoles literatur te quum Auct 0r Prud 8eberi , indicat eum scripsi83e urate medium saeculum i. Si unquam nostra urbs antiquitus lituris, Studiis, Scholis, grammaticis floruit, id susteulo VI. ineunte fuit. Nam tune temporis apud nos plurimi ingenio, eloquentia, eruditione prae Stil serunt: l aurentius Episeopus Mediolani. Ennodius omnis duetrinae sama ex Hellens, Deuterius grammaticus, Arator poeia Sueor, Constantius vir illustris, Fidelis, Culsus, aliique plures de quibus Ennodius men-

Justinianus MDelia VIII. Consulendus Pauci-r0lus 60niment. in 1 titium Imper.

nographia. 3 Cap. XII. 4 En tibi ex Ennodio c0aev0 exemplum ex Dicti ine I in Νnt ibi Laurentii Mediolanensis Discopi. Sive in huniversario Consecrationis ejus. Libet dice di principia Consecrationis tuae derivare de temp0re; et cum anni si nascentis insuntia, hi0li0uem sudit; quibus et B 00thius addendus est. Uuidquid literarum erat, id omne Versabatur colebaturque: latini otgraeci hist0riei, 0rali res, phil080phi, poetae: pr0stabant bibliothecae omnibus per Vide, tum gymnaSia, et academiae, et Selii lae, et auditoria; et publiea discipulorum certamina, et laudus et praemia. Dolendum equidem, literas male tunc luisse conversas nil ampullas Verbaque nimis sonantia, et ad ornamentorum su- eum: attamen hibe idem Vitium culturum, studium, literarum aemula i0nem Signisi ea . dam vero hunc eumdem rei literariae flatum exhibet Auctor.

0 h00 4 uetor 3 Pruesentium temporumno felli auditores, inquit ' vocatioribus 3 ententiis, quusi linitientibus cymbalis, mullo umplius delectuntur, et syllogia

quaeque legerint vel cludierint, quum rerum 9e3turum y0radere metiuntur. 0uo igitur tempore Auet ar Vivebat, id erat audi librum studium ut sententias ita con-einuo et sonanti 4 modulo expressaS 3ppeterent ac cymbali harmoniam: qui quidem vitio, dum eondemnare Videtur, ipso Auctor i0to opere ob Sequitur, c0nge Stis undique ad sonum et rotunditatem superabundantibus Verbis. est s0lum stili rotunditas et ampullae, sed et usus dueerpendarum ex puetis phrasium, seripi 0res hujus aetatis notarulento, si ra leo, dictione vernare. Nunc cum terrae succus per venas arentium virgultorum currit in stermina, et alvus sicci homitis, humore maritata turgescit cum in blandam lucem n0velli praese9- minis comae erplicantur arb0reae, et omniS TamOrum plectura dissunditur, rei quae intra tunicam natura aretarerat frondium dec0ra F0li untur .... Nunc mutuis palmitum brachiis vinearum teritur aprica s0rmositas et ante maturitatis tempus Tultum frugiferum cultura componit . . . .

25쪽

t0s sadit: nimis enim tribuebatur rhet0ridis fl0ribus. Itaque dicti, nes, similitudines , Versus integr0s ex antiquis p00tis sibi usurpabant, Saepe etiam carmina miscentes prosae orati ini. Hoc quidem et Auctoris mos est: qui ex , irgilio praecipue, ex Lucretio, ex Ovidio, ex Plauto,p0etieaS imagines, Verbaque ipsa desumit, et narrationibus Suis interserit. Demum ut vigebat illa aetate omnigenae eruditionis amor, ita et Auet, reruditissimum se prodit. Nam quam, is

de se humiliter sentiens didat: uliquueae his studiis delibuferum, sed l0n li

fiteor; lamen latin0s graecosque libros satis diligenter versasse et prae oculi Shabuisse patet. Ubique graeci sermonis

gnarum se et Studiosum manifestat, et

graec0s Edelusino historicos in ipso sonto gustasse. Ignatii Martyris Epistolas, Epistolam Ecelesino Smyrnensis, Eusebium

Caesaraeensem, Sulpicium Severum, ille P0nymum, Orosium, Laetantium dueesseribendo sequitur: Varronis Vero, Flori,

lentiis saepe utitur. Ν0nnunquam nutem eum eruditione congruit ipsa etiam seribendi ratio, bona sei licet et ad optimorum imitationem concinnata; uti videre est cap. XIII. quo de Catinistro Modiolanum veniente et ad episeopatum BVecto, tum cap. XV . quo de Monae

moribus sermo est. Semper autem latina phrasi ineedit nec ineleganti, excepta vix aliqua interdum rustistitate saeculi VI. vitio tribuenda. Atqui hoc literarum studium, haec cultura, et rhetorida amaenitas, quasi repentino turbine a Gothis pereulsa fuit, et usque ad Saeculum X l. prostrata jacuit. Audiendus Sassi De Studiis Medio-luui Prodromus eap. VI. Postquam humaniora studia ineunte saeculo VI. Optimo si pontia descripsit, scholaSque, et litoratos homines recensuit, progreSSUS ad bollum Gothi eum et ad excidium urbi nostrae anno 539. illatum, ita seribit: Huc usque, ut ita dicum, triumphulem

literarum uelutem exectimu8: nunc ad

ea saecula Pros redieridum e3t, quue foeda inscitiue culigine nonnisi horro rem clademque miseram liberalium disciplinurum spirant. Cum enitiri Gothis

ret milituris ferocia, exosue literae solum vertere coactae 8 urit, lotuque Propemodum Ilulia inistrare .... Mediolarium 8ub

Vitiqe tunia clude aspectum est, ut lu-9ere debuerit direpta moenia in hujusmodi rustitute quis e83e poterat cullus scientiarum 3. . . Nec huc iti0r sevit sub reqibus Lon 'oburdis literari ni conditio . Hi e modo pergit deseribulis Italiae depopulationes, Strages, mini S, quibus saetum est ut nullus studiis seli0lisve esset reliquus locus: fuisse quidem

epi800p0S mi nassi, osque saeris seiuntiis intentos, sed forma seribendi tum rudi usos ut pene extincta literarum cultura illis saeculis visa sit: nec usque ad Saeculum XI. illam revixisse. Hanc historicam veritatem illustravit etiam Muratorius i Disseriatione: De Literarum stu-lu, ne9lectu et cultura in Italia post barbaros in ea invectos u3que ud uu- num Christi millesimum centesimum. Igitur a vastatione Mediolani, et ab regno Gothorum usque ad saeculum nulla orat liberalis cultura, sed scribendi modus barbarus, nec ad grammatieno leges aeq0mmodatus, nec optimis aucto-

26쪽

ribus pedissequus, nec ad ge0graphiae

aut hist0riae normam bene comp0Silus. Quae 0mnia rite perpensa manifestum sastiunt, Seripsisse Auct0rem ante illud excidium et temp0ra tam infelicia. C1PLT VI. Idem confirmatur argumentis hi3 loricis. Primum ex historia argumentum n0bis suppeditat silentium de S. Barnabae martyrio. Cum Λuet 0r Barnabam Ee lesiae Medi0lanensis e0nditorem dieat, ex re erat martyrium illius referre, qu0 4040 do illo 4 0st il0 caetera retulerat.

Quid onim hule Eeelesiae gl0ri0siusquam conditoris et patr0ni m0rs pr0sido Christi strenuu 0ppetita 3 Et quidem Barnabas martyrium in Cypro splendide

donSummaVit; quare in antiquis Liturgiis graecis i appellatus est generosu3murtyr γενναι0μ τυρ. Verumtamen ejusm0rs ita in abdito e inligit ut nulla superfuisset memoria, nisi saeeulo V d0- sinente, ipse Barnabas revelasset et martyrium suum et Reliquiarum locum: eu-jus martyrii et revelationis his tibi iam scripsit si aesta eleganti Laudutione mo-uaehus Cyprius Alexander 2. Iam vero cur n0ster Auct0r nest de martyrio nee de hae revelatione verba saeit 3 Planoua de causa quod n0ndum Seripla vel nondum dissusa in Odei lento esset illa Alexandri hist 0ria, quae Sula finem Sae-

cepta et in latinum VerSa jam Saecu-l0 VIII. passim legebatur. Ita Sentiendum etiam de Λctis martyrii Barnaba0 Scriptis a pseudo-J0anne Marco, quae in Oeeidentem direa saeeulum VIII delata et interpretati0ne donata suerunt. Auet 0r itaque ign0rans 0mnes haS novissimas Barnabae gl0rias, nihilque de morte, nihil de revelati0no Reliquiarum ejus dicens, Vixisse putandus eSt antes nem saeculi V .E0dem m0d0 patet 1uetorem seri- pSisse antequam Epist ita de sanetis Gervasi , et Protasi a sals0 tributa s. 4mbi osio 4, in lucem pr0diret. Prodiit autem, ut recte judieat Magχ0einius arto eritica praestantissimus Saeeul0 4 I. 4t

vasti et Protasti narrans in pluribus adeo ab illa Epistola discrepat ut evidens sit eum ante seripsisse quam illa ederetur. Vide quae dies a sunt pag. 25. nota l. quibus adde, ab Auetore mario rium illorum ad Ner0nis temp0ra referri, qu id ab illa Epistola temporibus M. Aurelii, belliqu0 Mare0manniel ann0 468. eon-s dii tribuitur

serrus Christi Fratribus per 0mnem Italiam aeternam in Domin0 salutem nunc in Λppendice. 5 Kalend. Neap. die XIX. jun. e. 11. 6 Pariter quae de revelatione corporis S. CBStriciani narrat indicant seripsisse eum ante aedifiea - lj0nem Ecclesi3e s. Joannis in Concha, quae quidem jam auu0 875. antiqua erat. Vide pag. 45.n0ta 5.

27쪽

no Clutidii AM: ud X Neronis urinum: usque ud V Domitiunt Cuesuris annum. Qu0d siquando aeram christianam signat incipit a Passi0ne vel ab Asesensione Chria Sli, dicens cap. 1l: anno a II . post Pus-3ionem Domini; cap. ill .: anno XVIII. post Iscensionem Domini. Illam vero molliodum i honysius invexit post consulatum Lampadii et Orestis, scite. an. 532. Demum considerandae Sunt phrases liturgidae, aliaeque christianae dieiiones quae ad pri0ra Sex Saecula referre debebit quisquis vel leviter ill0rum tem

Christi inue plebi p0liundi ori fecit,

Selle. Sepulehretum, pag. 30. nota 2. Dominici corporis subricu, i. e. Εcelesta: pag. 38. Christi nexillum suis imprimens munibus: i. e. signum eruciS: pag. 39. Concilia Sunctorum : i. c. coemete rium sive Feelesin uartJrum: pag. 17. Corporis uteba: i. c. cadaVer: pag. t T. Credulitus: i. e. siles Simplex et Sincerit, pag. 10. ni iam 2.

Sucri buptismulis siqnuculu eae3equi: Christi si nuculo in si iniri: pag. 59. Christi siqnuculum percipere: pag. 42 Sucri buptismutis luDucro con3fcrure : pag. 20. Cutechumenos in Trinitatis nomine tingere: pag. 2 l. Uninersi qui siqnuli erunt: i. c. baptigati et e0nsi mali: pag. 20. Cundiduli in pus huli 30lemnilule: pdg. 20. Ius es Christi suci umentorum hostius immoture: pag. 38. Immu ululi usini corpore liture et 8 inquine: pag. 56. Disinu in commune libure mysteria: pog. 20.

Fidelium coetibus 8ucrum eritu SMN-

Ecclesia sacerdotali benedictione ni-duulu: i. c. Sine epi800p0: pag 3 l. Suherdotali stola indui et 3ucros tu- lue benedictionis ei lo9io cumulari: pag. 33; i. c. 0rdinationem presbyteralem suscipere: ubi evidenter ritus antiquus lipparet c0nsecrandi presbFlorum cum benedictione fid est irati0nu im positionem manuum e imitante) et stola. Id sucrosanctu e benedictionis upiacem protrulierent: i. c. ad episeopale

culmen. 'uroechias: i. c. dioeceS0S.

I iquissicus testis Christi Juzurius: i. c. mari r: pag. 25 Die3 pu33i0nis ejus pridie Kalendui . utiqu8ti. Depositus sub Maximiano fuit . , regnante Domino N. I. Ch. Fuit temporibus studi iurii, Antonini, Commodi: Fuit temporibus Se eri, antonini, Iucrini etc., qui sthi noli giae in idus passim in antiquissimis martyrum ne is reperitur.

versione dignum est. Nam ex una partu Auctor lotus est in luendis Metropi

litieis juribus Sodis Medii lanensis, quod

28쪽

XXII

quel S, quem alioquin compellans vocat Praesulem excellentissimum, Pusiorem ulmissicum. oytimum i ulus enim Archiopiseopi saeeulo circiter VII. in usum

Venit.

Omnes istiusmodi dicti0nes vetera illa

saecula reserunt.

odidit, est 536.

Capitibus superioribus demonstratum si hune librum seriplum fuisse ante medium saeculum ' ., imo inter annum

Iam vero his novem annis quis epi-s00palem Mediolanensem Sedem tenebat 3 Ν0mpo s. Datius, qui ab anno 530. usque ad annum 536. praesens hane Sedem gubernavi et usque ad initium anni 552. absuns tenui l. Dulius igitur illuost uetropolit inue Sedis Praesul cujus

jussu sollicitulus et imperio constrictus Libellum hunc cudenda in huelor δυ-δcepit: ut testatur suo in Prooemio. Nihilominus expendenda Sunt alia rationum momenta quae hactenus probata strictius confirmabunt.

Ac primo Auetor asserit, Epis00pum eui Librum inseribit ud culturam eccles iusticue disciplinae fuisse e lenitum et 'β6e Pi 0 Declum: quibus verbis designatur Episeopum hune ad saeram et eHelesiastidam diseiplinam, Vel in monasterio, vel intra d0mus Episci palis septa a juventute suisse edueatum. At Florinus abbas 4 ventieensis patria Papiensis, in Epistola ad Nicetium I revirorum Episcopum anno 55 l. de Datio mentionem sudiens inquit: se ilissimus vir dominus

sii): ipiae verba de monastiea professi ine interpretatur Oltrocchus i, ego Verode episc0pali domo mallem intelligere :

V0x enim monasterium utroque Sensistunc temporiS Sumebatur.

Rursus loquitur Auctor de hoc Epi-Sei po Suo tamquam de Viro omnigenae sanelitatis. Ait enim, quidquid vestruS inclitudo praecepit: voeat illum Pu storem ulmissicum, Pruesulem optimum. se itissimum , Excellenti33im tim , etc. Jam vero Cassii dorus, L. Xll. Epist. 2T. Dulium stinctissimum appellat, cui est studium facere bonum: Florinus citatus elimilem voeat beatissimum vir Im. et omni reverentia et fide se ejus prestibus

commendat; Vigilius autem Papa illum

uel 0r circumstantias temporiS, quo Episcopus suus huic Sedi insidet ut is a tangit: 'ou sine maxima si utiae Dei diaspensutione in praesenti turbine Pustor roburis insidere Sedi Metropolit inue Itulorum , scilicet Mediolanensi. 4t quemnam turbinem hie intelligemus 3 Pros0cto arianam persecuti Jnem. 4nno enim 536. Gothorum rex I heodahalus arianae haeresis acerrimus saut 0r bellumi oligi0ni catholicae et episcopis indixit: qua perseeuti0ne demum et Dalius fidei

causa Mediolano ex ictus et in exilium pulsus est, ut testatur S. Gregorius Ma

29쪽

XXII l

Neque do hoe ann0 536. dubitare nos sinit Epistola illa ad Legatos Francorum. Illa enim scripta suit sub initium anni 552., in eaque Clerus Italiae conqueritur. Dulium jum a quindecim vel

que regrediend0 per i nn0S, puta, quin doeim eum dimidio, pervenis ad medium annum 536., quo et turbo ille persecutionis saeviit et alius domum

in exilium ex ictus eSt.

Vides jam omnia cum hac aetate eleum Datii pers0na ita c0ngruere, ut nullus alius censeri possit, cui Librum4uetor dedieaverit. Cum vero Liber opera et jussu Dalii e0us elus fuerit, et illustro Dalii n0men fronte praetulerit, Auetur autem

pr0prium nomen celatum Voluerit seribens, titulum frontis erudum, ut muta 3il pressinu nec loquutur u lorem, inde saelum est, ut hie Liber sive Historia vulgo appellaretur Datiana et tamquam

Datii Episeopi opus haberetur, juxta illud pr0verbium: 0ui iter ullum fucitii 4e fucit.

Equidem extitisse I alii nomine de rebus Modi ilani Hist0riam vel Annales,

hous inquit: Ul Dulius Episcopus Mediolunt Belutione suu evidenter nuri H-

sit. Huidquid id fuerit qu0d Lelulionis

vel 'urrulionis n0mino isti intellexerint, certum eSt, antiquam esse traditi0nem, Dalium In nullum Libris. ut tradunt Aeta Eeel. Medi0l. , vel Chronico ut Ρ0ssevinus mavult appellare, ope ram dedisse. 4 dedit Laudulphus Senior saee. XI. qui in sua Medi0lanensi Historia passim innititur auctoritali S. Datii, et toto Libro I. ex eo monumenta hist0riea profert tamquam omnibus ni la et probata. En tibi illius verba :Cuput 2. Exposilio Drdinum A. um brosii editu si sun clue memorive Dulio

nensis Ecclesiue secundum Dulium.

Cupiit 12. De Chrismon 3. umbrosiiu Dulio Episcopo Mediolui en8i. Cui ut l3. De Crucis Intiphonti u

ti tum librum primum rebus ex Dalio excerptiS 00mpegit Adde sex Aleolao Sormano quod sul, sinem sauculi li., praesentibus Medi0lani beato Petro Abbate et sanet0 1lberi o Epis . Vereollensi Legatis sanctae Sedis, pri lata Sunt volumina de ordinibus Edelesiasticis a s. 4mbrosio institutis vel emendatis: quae asservata in archivio Basilidae Ambrosianae vidisse testatur Aleoluus Sol manus, in iisque scriptum legisse: Et hoc scriptum est

in Libro annuli Ecclesiue Mediolun . qui

consueDit esse Muthenticus, qui inscria

30쪽

bitur DITIUS in quo multu de Gntiquit ilibus hujus cinitulis descriptusunt u0 in testimonio tria notanda oecurrunt: primum extitisse revera Historiam Eeelesiae Mediolan. sub Datii u0mine: secundo, istud exemplar adhue authenticum suessul0 l . suisse, id est 110n corruptum a Nic0luitis vel Simoniadis qui libros hujusmodi viliabant

tebant: tertio, eamdem hist0rium gessisse titulum Liber Innulis Ecclesiue Mediolanensis; quo eodem titulo etiam Lan dulphus Senior saeculo XJ. illam iudi dabat, nempe verissimi Innules et Descriptio Silus Mediolani, lum Nostri

et cap. 15, ibique assert excerpta ex hael aiiana Historia manifesta testimonia. Satis igitur dem0nstratum est, ΑΠΟ-nymi ni,siri Auet0ris Librum seriptum fuisse anno 536., illumque s. Datio Episcopo Mediolanensi inscriptum, dedientumque suisse.

C PUT VIII. Expenduntur di i cultates quae contra

hunc auctoris antiquitatem a Muru- 0rio opponuntur.

Muratorius tantam hujus Libri antiquitatum sibi n0n persuaderi in Pruefu-tione sua fatetur. Objidit disse illatus: at levissimas illas easque subdubitanter et incerte. Nec aliter Se gerere pulerat: quippequi manu Scripta, ut ipse ait, udole3cens de3cripserui, neque p0stea diligonti examine Librum ponitus investigavit, imm0 tot mendis et err0ribus teX-

tum deformem sedit, ut neque SenSum auctoris curasse Videtur. Cumque anti

illic, signatis puncto lacunis , omiSit; quae quidem in ill0 C0di est elara et per-

Spicua apparent: 0mitt0 plura alia, quae in notis videri p0SSunt. Veniamus ad dissiduitates quas Mura- tibi ius opponit. Ac primo animadvertit, Auctorem hune nostrum suo in Pr00emio tribuere Papae Damasu Vilus Bomanorum Pontificum, hancque opinionem valde sero in Valuisse. At ego ea- pilo l. hujus Dissertationis, jam dem0nstravi, opinionem illam ortam esse cirea annum 530., ipsamet Auetoris n0stri

aetat .

Rursus opp0nit, memorare Λuctorem vocabulum Pupium, didendo: Picinum quae altero vocabulo Pupiu dicitur, quand0 Papiae Vocabulum, poSt Saeculum VI., ut est verisimile, inquit, in usum Venit. Ast longe Verisimilius est, voeabulum illud saeculo VI. jum c0mmuni sermone usurpatum fuisse. Nam

dedo tibi Cartham sive Rithmum quem in ludem protulit Olli occhus δ, seriptum anno J98. in h0norem Cuniperti R0gis

Iam igitur anu0 698. urbs illa gerebat pr0prium Vocabulum Pupiu: Proyrium,