장음표시 사용
151쪽
S. MIROCLES. Materno succedit xii 0cles utino ipso J04. De eo meminit Ambrosius in Serm. de Basilic. Trad. Λbsit ut tradam haereditatem fatrum, h0c est haereditatem Dionysii quii idei causa in exilio mortuus est, haereditatem Eustorgii Consessoris, haereditatem Myroelis , atque omnium retro fidelium Episc0porum. Eliam s. Ennodius Ticinensis Discopus mentionem de eo facit, et Venere illustri fuisse innuit. Sic enim Vitam s. Epiphanii uisc0pi Ticinensis orditur: Vir insignis Epiphanius oriundus Ticinensis oppidi indigena suit, patre Mauro generatus, et matre Focaria editus, quae sancti etiam Mirocletis Consessoris et Episcopi tangebat prosapiam, hominibus ex liquido ingenuitatis sonte venientibus. Sed quid illorum retexam sanguinis praerogativam, quorum familiae et nobilitatis caput est silius
A Constantino Pup. editum pro libertate Ecclesiae. Iuic Episcopo eae0ylutissima felicitus oblisit ut et pacem libertatemque landem Ecclesiae concessam videret, eamque decretis imperiti libus Mediolani primum publicatis. Num Constantinus, sylum anus 312. VI. Kal. Not embris, ostenso in coelis crucis signo, Maxen lium prope Romam viciSSet, c0my0Silis in urbe rebus, sequenti Ianuario anni scitc. 315 Medio unum renit, qu0 et alter Imperat0r Licinius se contulit Constantiam sororem Constantini in uxorem ducturus. Hic igitur duo uugusti celebre Edictum condidere de libertate Eccleotae, quod graece refertur ab Eusebio Ilist. I ccl. L. X., lutine autem a Lactantio Eusebii coaetaneo, De Imrtib. Persecut. cap. 48. I si autem hujusmodi Cum seliciter tam
Myroelis. MSS. Codices habent alii Metroclis, alii Miroclis plures Meroelis. Λt vero MSS. C0ncilia Iona. et Λ relatense, de quibus infra, semper exhibent Merocles: libri nostri Liturgici Mir0eles. 0ui vero edidit Mudeles evidenter erravit, irot legens ude pro troc. Casus autem secundus desiuit sive in Mir0clis. sive in Mir0ctelis, ut Dioclis et Diocletis, unde Di0clesianus. Inon. Med.
152쪽
ego Constantinus Λugustus, quam etiam ego Licinius Λugustus, apud MEDIOL NVM eonvenissemus, atque UniVersa, quae ad commoda et Securitatem publicam pertinerent, in tractatu haberemus, haec inter caetera, piae videbamus pluribus hominibus profutura, vel in primis ordinanda esse credidimus, quibus Divinitatis reverentia continebatur; ut daremus et Christianis, et omnibus liberam potestatem Sequendi religionem, quam quisque voluisset: quo quidem Divinitas in sede coelesti, nobis atque omnibus, qui Sub potestate nostra sunt constituti, placata ac propitia possit existere. Itaque hoc consilio salubri ac rectissima ratione ineundum esse credidimus, ut nulli omnino facultatem abnegandam putaremus, qui Vel observationi Christianorum, Vel ei religioni mentem suam dederit, piam ipse sibi aptissimam esse sentiret; ut possit nobis summa Divinitas, cujus religioni liberis mentibus obsequimur, in omnibus solitum savorem suum beniVOlentiamque praestare. Quare scire Dicati inem 1 tuam convenit, placuisse nobis, ut amotis omnibus omnino conditionibus, piae prius scriptis ad ossicium tuum datis super ChriStianorum nomine videbantur, nunc Vere de Simpliciter unusquisque eorum, qui eamdem observandae religioni Christianorum gerunt voluntatem, citra ullam inquietudinem ac molestiam sui, idipsum observare contendant. Uuae Sollicitudini tuae plenissime significanda esse credidimus, quo scires, nos liberam atque absolutam colendae religionis suae facultatem hisdem Christianis
dedisse. Quod cum hisdem a nobis indultum esse pervideas, intelligit Dicatio tua, etiam aliis religionis suae Vel observantiae potestatem similiter apertam, et liberam pro quiete temporis nostri esse concessam; ut in colendo quod quisque delegerit, habeat liberam saeuitatem, quia n0lumus detrubi in h0nori, neque cuiquam religioni aliquid a nobis. fitque
hoc insuper in persona Christianorum statuendum esse censuimus, quod si eadem loca, ad quae antea e0nVenire consueverant, de quibus etiam datis ad os scium tuum litteris certa autheae 1 rma suerat comprehensa, priore tempore aliqui vel a sisco nostro, vel ab alio quocumque Videntur esse mercati, eadem Christianis sine pecunia, et sine ulla pretii petitione, postposita omni frustratione atque ambiguitate, restituantur. Qui etiam dono suerunt consecuti, eadem similiter hisdem Christianis quontocyus reddant: etiam vel hi qui emerunt, Vel qui dono suerunt c0nsecuti, si petiverint de nostra beniv0lentia aliquid, Via carium postulent, quo et ipsis per n08tram clementiam consulatur. Quae omnia corpori Christianorum protinus per intercessionem tuam, ac sine mora tradi oportebit. Et quoniam iidem Christiani non ea loea tantum, ad spiae convenire ponsueverunt, sed alia etiam habuisse noscuntur, ad jus c0rP0ris e0rum, id est, Ecclesiarum, non hominum Singulorum, pertinentia, ea omnia lege, qua Superius, c0mprehendimuS, citra ullam prorsus ambiguitalem vel controversiam hisdem Christianis, id est, corpori et conventiculis eorum reddi jubebis, supradicta scilicet rati0ne sei Vatu, ut ii qui eadem sine pretio, Sicut diximuS, restituerint . indemnitatem de nostra beni olentia Sperent. in quibus omnibus supradicto corpori Christianorum intercessi0nem tuam esseacissimam exhibere debebis, ut praeceptum nostrum quant OcyuS compleatur, ipso etiam in hoc per clementiam nostram quieti publicae consulatur. Hactenus siet, ut Sicut superius comprehensum est, divinus juxta nos savor, quem in tantis sumus rebus experti, per omne tempus prospere Successibus nostri S cum beatitudine nostra publica perseVeret. Ut autem hujus sanctionis benivolentiae nostrae sorma ad omnium p08Sit perVenire notitiam, perlata pro grammate tuo haec Scripta et ubique proponere, et ad omnium scientiam te perferre conveniet, ut hujus benivolentiae nostrae sanetio latere non pOSSit.
1 Dieationem, alii Dignationem: Praesectos provinciarum alloquitur.
153쪽
Christianorum laetitia pr0 Iibertate adepta ritus saeri s0lemniter peracti. Ecce, restituta per orbem tranquilitate Lact. c. l. in , profligata nuper' Ecelesia' rur- Sum exsurgit et majore gloria templum Dei quod ab impiis suerat eversum, misericordia
Domini sabricatur. Excitavit enim Deus principes qui tyrannorum nefaria et cruenta im- Peria resciderunt, humano generi pr0viderunt; ut jam quasi discusso transacti temporis nubilo, mentes omnium pax j0cunda et serena laetificat. Nunc post tantae tempestatis violentos turbines placidus aer et optata lux resulsit . . . Ubi sunt modo magnisca illa et clara petr gentes, Joviorum et Herculiorum cognomina, quae primum a Dioclete ac Maximiano insolenter 38Sumpta ac postmodum ad Successores eorum translata, Viluerunt 3 Nempe delevit ea Dominus et erasit de terra. Celebremus igitur triumphum Dei cum exsultatione, victoriam Domini cum laudibus, diurnis nocturnisque precibus celebremus: ut pacem confirmet in
Loca cuncta sebius V cI. L. X. c. s.) quae tyrannorum impietaS paulo ante Subruerat, tamquam ex diuturna ac pestifera labe reviviscere videbamus: templaque rursus a solo in immensam altitudinem erigi et longe majori cultu ac splendore quam illa quae prius eVersa suissent, nitescere. Literae quoque ad Episcopos ipsos nominatim Scriptae Sunt ab Imperatore, honores aucti et pecuniae donatae . . . Postliaee votivum nobis ac desideratum spectaculum praebebatur, Dedicati0num se ilicet sestivitas per singulas urbes et aedium orationi S recens structarum consecratione S: episeoporum congregationes, et ab externis et longinquis regi0nibus conventus: populorum in populos mutua carit 3S, et membrorum Christi in una harmonia conjunctio. Una erat divini Spiritus Virtus per universa commeanS membra, una omnium anima, eadem alacritas fidei, unus omnium in laudando Deo concentus.llinc Antistites integre et persecte cerimonias, et divina sacrificia perficiebant: hinc divini augustique Ecclesiae ritus: hinc psalmodia, et divinarum scripturarum lectio: hinc sacra omnia et mysti ea ministeria, et passionis Christi inessabilia symbola L Denique omnis aetas et sexus t0to pectore precibus et gratiarum actionibus incumbens auctorem bonorum Deum
his c0llisi p0lesi qui sueril tunc temporis Medi0lanensis hujus Ecclesiae Alalus, quaeque I iscopi Miroclis conditio et quae rituum et sacrarum aedium Del rei ara li0 Pel nova corvi filii io. Air0clis lamen Superest dumtaxat Epigrat he quam s. An ita lovis Episcohiim09ini adposuit quamque ea hibui pag. 48. cum subscriptione j MIROCLES EPISCOPUS.
6 ncilio Romano et Arelatensi Mir0 cles interest. Iam ver0, pace christianis data aliud bellum in Iuluin est ob haereticis et schismo-1icis: contra quos Mediolanensis Episc0pus inter primos ad defendendum fidem et hoc siue unitatem v0culus est. Orium eSi enim schisma D0natistarum ad qu0d c0mp0uendum Romue a Melchia de sine Miltiade Pontis. Concilium couclum anno Si S. I isc0yorum .r I. . cui Mirocles inter νraecipu0s interfuit. Rem eae optulo Millepitano De Schismate Donuli I. L. l. c. 23. brevi c0mpleaeam eaehibe0. D0naliS is petentibus ab Imyerat. Constantino judices eae Gallia, Constantinus pleno livore respondit: Petilis a me in saeculo judicium, eum ego
Sellidet Baptismum et Eucharistiae sacrificium.
154쪽
ipse Christi mer Ecclesiam iudicium expectem. Et tamen dati sunt iudices Maternus ex
Λgrippina civitate, Reticius ab Augustodiano civitate, Marinus Arelatensis. Ad urbem Romam ventum est ab his tribus Gallis et ab aliis quindecim Italis. Convenerunt in domum Faustae in Laterano, Constantino IV. et Licinio III. Coss., VI. Nonas Octobris die, VI. Feria. Cum consedissent Miltiades episeopus urbis Romae et Reticius et Maternus et Marinus episcopi Gallicani: et Meroetes a Mediolano, Florianus a Sinna, Zotieus a 0uintiano, Stennius ab Λrimino, Felix a Florentia Tuscorum, Gaudentius a Pisis, Constantius a Faventia, Pro terius a Capua, Theophilus a Benevento, Sabinus a Terracina, Secundus a Ρraeneste, Felix a Tribus Tabernis, Maximus ab Ostia, Evandrus ab Ursino, Donalianus a Foro Claudii. His decem et novem consedentibus episcopis, causa Donati et Caeciliani in medium missa est. Λ singulis in Donatum sunt hae Sententiae intae ... Cum vero ab hac Synod0 D0ualistae ad Constantivum appellassent, indicta est alia Synodus Arelate in Gulliis; quae habita est Kal. Aug. 6 ss. k lusiano et Anniano scit . inuo bl 4., Sylrestri Papae l. 6 ust inlini Aug. Ix Huic quoque Synodo Dirocles intersuit ei subscripsit p0st Pupae Lessalos, h0c m0d0 e Merocles Episcopus, Severus Diaeoniis, de civitate Mediolanensi, Provincia Italia. Pariter I isl0lue quum Syn0dus ad Sylvestrum Papam misit pro c0nsiirmatione syn0dalium Iet 0rum et Canonum elium Hir0cles inscriptus est Dilectissimo Papae Silvestro Marinus ... Merocles ... in Domino aeternam Salutem.
Miroclis Obilus. De Nir0elis obitu huec cae Catulo 90 Ambrosian 0 habemus: Mirocles deposit. pr. Kl. dee. ad scin victore. Cui Catulo 90 c0nsentit alter Heli 0politanus: Ses Mirocles depositus pridie Kl decebr. ad scin Victorem ad C0rpus. Ecclesia tamen Ambroo. eum colit III. Nonas
Eustorsius Mirocli successit. sedilque tinnos X II. juael a Calal0g0s Veleres, scit . ab initio ui ui Jl6. usque ad annum 532. De rebus ab eo uestis nihil ad H0stram n0tiliam perrenit. Eum lumen praeclara laude oriturunt duo ma9ui viri s. Ambrosius et s. Athanasius. Ille enim in Serm. de Basilicis Trad. jum cit. eum appellat Consessorem: quo litui , tuus semporis illi soli decor ibantur qui pro fide contra illi unu0s vel contra haeretic0s intrepidi stantes aspera passi fuissent. Alliu uusius vero in Epiri ita ad I Pisc0ρ0s AEgypti et Lybiae Scriyla anno 556. mo- uous e0s ne scriptiἷ Ariun 0rum fidem adhiberent, ait: omnes Zelo pro Domino ardele, singulique retinete Fidem piam a Patribus accepimus, qNamque hi qui Nicaeae c0nvenerunt, scriptis compr0bmere, neque patiamini e08 qui c0ntra illam n0va m0liuntur. Nam etiamsi orthod0xiae verba sorte pr0tulerint, neque Sic e0rum Sermonibus attendere Velitis: etenim si ut vestimento ovium his verbis induti, intus ut Arius eadem Sentiunt. . . Si itaque ab Or-
155쪽
thodoxis viris ea scripta proficiscerentur , qualia edita sunt i a magno et Consess0re IIosio, et Maximino Episcopo Galliae Trevir0rum in Vel a success0re ejus s. Paulin0ὶ vel a Ρhil ,gonio et Eustathio Orientis Iuli0chiae , vel a Julio et Liberio Episcopis Romae, vel a Cyriae Mysiae vel a Pisto et Aristaeo Episcoporum Graeciae, vel a Silvestro et Protogene Dagiae, vel a Leontio et Eupsyehi 0 Episcoporum Cappadociae, Vel a Caeciliano ni ridae scite. Cui
vel a Macario Hierusalem, vel ab Alexandro Constantinop0lis, Vel a faederoto Heraelaeas, vel a magnis Meletio Sebast0μ. , et Basili 0 IiuuNueue), et Longiano Ne0caees , et ab aliis Λrmeniae et Ponti, vel a Lupo et Amphione Ciliciae, vel a Jacobo et aliis Mesopotamiae, vel a
nostro beato Alexandro aliisque similis sententiae: nullus in scriptis esset suspicioni locus. Etenim sine dolo et simplex est Virorum 3postolicorum modus.
Ouo in l0co animadfertendum est, Eust 0rcstium numerari inter PRAECU OS SCH PLORES ORPHODOXOS, eumque recenseri luter Patres praecipuos qui Syu0due δε
cenae anui 325. interfuerunt, licet lyse u0n tulei fuerit. Jam si eaecipias maximinum et successorem ejus, Iulium et Liberium, tum Cayilonem, caeteri quidem nati qui illius C0ucilii puries fuerunt, uti videre est apud Lubb aeum fiet a Concit. Iterum auim id eriendum est, Athanusium h03 eyiSc0y0s nomiti ire 0rdine aetatis iuverso, incise istudo ub iis qui adhuc Di i erant, vel recentiSSi me m0rfui, u3que ud S. Aleae in drum Episcopum Alexandriae des inclum viae absoluto Nicaeno Concilio, anno δ2ti. His duubus auim id rei sionibus c0nsit muri p0test c0njectura et 0yini0, Lust0r lium circa haec Nicue ut 6 ucilii lem p 0ru sedisse Rediolaui, ejusque l0 cum chro u0l09icum Dere e3se inter Mir0clem et Prolusium. Obiit Eust0rsius auu0 552. die 18. Seselembris post annos XVI. menses IX. Cululo 9us ambr. Eustorgius sedit annos XVII. depositus XIIII. Kal. Octobr. Catul09us Metrop0lilarius addit depositus XII . I l. Oet. in Ecclesia Sua; quue, quidem Sub nomine eju3dem S. I s 0rgii, uua est eae Lusilicis Medi0laui utiliquitate, monumentis, religi0ue Praecellentibus. C1PUT III.
P 0tasius Eustorgio suspectus sedit unu03 22. inc0mpletos, tib Septembri anni 552. usque ou A0 embris diem 24. anui 353. Cum liuereΝis Artuna, scirente C0nslatili0 Imy., audacior tu dies sieret, Profusius iuricla animi s0rlitudine lidem cui h0licam, et magnum athletam Athanasium defendit. Hunc enim Medi0laui uun0 546. eaecepit; ubi bubilo plurium I is cop0rum Concilio, fides Nicaena c0nli muta est, et plerium C0ncilium 0ye corio tantis Imy. ea μ0slululum, quod Sequenti aut o iubilum est Sardique. Rem nuri ut it se Athanasius in My0l09iu sua ad Constantium Imy.... Frater tuus C0nstans missis litteris me accivit: degebat autem Mediolani. Cumque pervenissem Mediolanum, multam ejus expertus Sum humanitatem Nunquam tamen fratrem tuum solum vidi, nee me ille unquam solum est alloculus; sed semper comite Episcopo urbis in
qua tunc degebam, aliisque qui tum sorte aderant, ipsum adivi. Hujus rei testis est Crispinus Patavii Episcopus, Lucillus Veronae, et quia destinctus est PROTASIVS Episcopus Mediolani, potest etiam Eugenius tunc Magister testimonium reddere. Cumque in dicta urbe Mediolani versarer 2, Constans misit me in Gallias: ibi enim pater quoque Hosius Venerat: ut
1 οια αν ἐγεγόν ι παρα τῆυ ... cd talia quidem facta sunt ab . . . filii CodiceS MSS. οἶα' ίστι τα παρα ... qualia sunt quae ab ....
156쪽
inde una Sardi eam peteremus. I f0 ann0 Albunasius Mediolani moram fraxit, quo leni-p0re creditur instituendae et tum opti l H0S Dilue m0nasticae auctorem fuisse, quod fecit et n0mue et in Guiliis. Sequenti anno 347. habitum Concilium Osicum euicum, seu Appendiae Nicaeni, Surdicae in Dacia. Illyrii provincia, hyisc0yorum circiter 1 70. Inter praestanti0res habebatur Prolusius n0ster, cujus subscripli0 in clis Concilii reperitur h0c modo Protasius ab Italia de Mediolan0. Item Prolusius reperitur subscriptus seisl0lae ab hac Sardicensi Synodo ad Iulium Pupam
6 nfecto Sardicae C incilio, aliud e0dem anno celebratum est Medioloni, in quo Occidentalibus nota facta sunt decreta Synodi Surdicensis, sum dum ualus est Ph0linus Episcopus Metropolis onus Sirmii: et duo aris n0rum coryyhaei Valens et Ursacius poeniten-litim scripto r09antes in Ecclesiae comuitionem recepti sunt. Haec autem, inquit s. Hilarius Pictav. in Fruct mento De Syn idis, per id temporis saeta sunt. cum Mediolani Synodus in consessum ibat, praesentibus etiam Romanae Ecclesiae Prest, iuris, sive Legalis. De anuis sedis ejus et de obitu Catalogus ainbr. Ρr0tasius sedit annos XXII. Depos. III. Kal. Decembr. ad scin ietorem. Metrop0lit. addit ad seni Victorem ad Corpus. Dies uulem 0bilus seu holitis Dese is ilionis fuit 24. I Dembris, quo die ab Ecclesia Ambr0s. adhuc 0litur. De qu0dum Ciarmine S. Prolusii in c0nsecratione Fontis vide Pag. 20. Nola 2. CAPUT IV.
S. Dionysii consi inlia pro fide tu Concilio Medio I. uuiii 555.
Dionysius inter celeberrimos pr0 fide Nicaena athletas numerat tir: ejusque virtus in Gucilio Medi0lone usi c0nlria 6 nslatilium Imperatorem Arianae factionis scerrimum propu9nal 0rem excelluit. Rem N0bis exhibet Athonustus in Hist0ria Ariun 0r. ad monachos sire 1 litarios. N. 5 l. Constantius eum Mediolanum advenisset , ibi ex haereti eorum consilio et cohortationibus omnia agebantur: imo potius ipsi res gerebant, acceptaque pote State irruebant in omneS ... sed dum putant plurimis ejus opera insidias parare, non advertunt Sane mullos Se esseere Consessores. E quorum numero sunt qui jam splendidam edidere consessionem, viri religiosi et episcopi strenui, Paulinus episcopus Trevirorum metropoleos Galliarum et Lucifer episcopus metropoleos Sardiniae, Eusebius Vercellarum Italiae, et Di0nysius episcopus Mediolani: est diatem et ipsa metropolis Italiae. uos Imperator cum advocavisset, jussit ut contra Athana8ium subscriberent et cum haereticis communicarent. Stupuere illi rei insolentiam ac dixerunt: Non est haec ecclesiasti ea norma. Ille statim: at, inquit, quod Volo ego, id pro norma
accipiatur: ita enim qui in Syria dicuntur episc0pi, piando ego loquor, assentiuntur. Itaquedui obbedite, aut vos qu0que ad exilium damnabimini.
157쪽
Haec eum audissent Episeopi, summopere mirari et manus ad Deum lendere, et multa libertate contra illum loqui: docere non ejus esse imperium sed Dei qui tradidit illi. r0gare ut timeret eum ne de repente datum auferret, minari judicii diem et Suadere ne e celesiasticas res pessumdaret: neVe Romanum imperium cum ecclesia Sticis statutis commisceret vel Λpianam haeresim introduceret in Ecclesiam Dei. Verum Imperator neque audivit eos. neque plura dicere ipsos passus est: imo acrius minit ibatur, et exaginavit gladium contra illos et jussit aliqu0s ex ipsis adduci ad supplicium, sed postea, ut Phara0, 80ntentiam mutavit exilio). At vero sancti illi excusserunt pulverem et ad Deum erectis oculis neque minas Imperatoris resormidarunt, neque gladii intentati metu veritatem prodidere; sed exilium velut ossidium ministerii sui acceperunt. Transeuntes enim per loca et urbes, quamVis Vinculis ligati, evangelium praedicabant, annunciantes fidem piam, et haeresim artanam anathemate damnantes;
eorumque c0mmigratio suil praeconium adversus artanorum impietatem. Quis enim videns illos pertranseuntes non admiratus est eos Veluti Consessores, istos Vero non aversatus exe-eratusque est Vehit impios, imo Velut carnifices et homicidas 3
Sed ut aliqua specialim de Di0Nysi0 c0nsertim, haec eae hist 0ricis synchronis habeto. Cum in Concili0 Medi0lanensi et is o i collecti essent et Constantius Imy. damnationem Athonusti ni steret . Eusebius I hisc. Vercellensis dixit. prius inquirendum esse an omnes ii episc0pi in fide recla c0uvenirent. omnesque debere iidem 'i uenam subscribendo serius pr0-
sileri ila Hilunius l, qui sic Persit e lum Di 0nysius Mediolanensis Episcopus chartam primusae depit: ubi prosteri scribendo coepit, Valens episc0pus urianu*ὶ calamum et chartam uinanibus ejus violenter extorsit, clamans non posse fieri ut aliquid inde gereretur. Res post clamorem multum deducta in conscientiam plebis est. Gravis omnium dolor ortus est , impugnatam esse a Sacerd0tibus sui iunis) fidem. Verentes igitur illi populi medi0luuen siue) judicium e D0minico lemplo) ad palatium transeunt. Valens et Ursaeius suriani, sic caelera exp0uit Se erus Suthilius in ceterique, metu plebis
quae catholicam fidem egregi0 studio conservabat, non ausi piacula 2 profiteri, inter palatium congregantur. illinc Epistolam sub Imperatoris nomine emittunt 0mni pravitate reseriam. Igitur te et am in Ecclesia epistolam populus aversatur: DionySius quia non esset assensus, urbe pellitur, statimque ejus in locum opiscopus subrogatur Auxentius Grianus. fit 3 nunc si uetus operum tu0rum, Imperator C0uStauli, lupe rapaX audi. Neque ego alia potius quam quae gesta sunt in Ecclesia refero, aut tyrannidem aliam praeter quam tu Deum proferam. Tu Paulinum beatae passionis Virum, blandimento sollicitatum, relegasti, et Ecclesiam 4 revirensem tali sacerdote spoliasti: ipsum usque ad mortem demutasti exiliis et fastigasti Medi ilanensem piissimam plebem, quanto sui oris tui terrore turbastit Tribuni tui adierunt sancta Sanctorum et viam Sibi per populum crudelitate pandentes, protraxerunt de altari sacerd0tes. Lexius te putas, sceleste, dudaeorum impietate peccasse Z Effuderunt quidem illi Zachariae sanguinem: Sed . quantum in te est, concorporat is 4 Christ0 a Christ0 discidisti.
l Lib. l. ad C0nstantium 1ugustum, D. 8.2 Id est d0ctrinam impiam coram 90 puto pr0siteri. 3 S. II ilarii Episcopi Liber contra Constantium Imp. n. XI. et seq.4 Optatus L. VI.: altare sedes est corp0ris et sanguinis Christi. IIoe modo Iudaeos estis imituti. Illi injecerunt m Inus Christo in cruce a v0bis percussus est in altarι.
158쪽
EPISTOL 1 LIBE IIII ΡΛΡ1E Eusebi , , DIONI SIO. et Lucifero in exili0 c0nstitutis. Quamvis Sub imagine pacis, humani generis inimicus Vehementius in membra Ecclesiae videatur esse grassatus; Vos tamen. acceptissimi in Domino Sacerdotes, egregia et singularis fides et hic probabiles Deo ostendit, et jam at futuram gloriam martyres designavit. Quo itaque
praeconio laudis, qua Vocis exsultatione merita Virtutis Vestrae proferam, positus inter moerorem absentiae Vestrae et gaudium gloriae, prorsus invenire non possum: nisi quod scio hine me probabiliora vobis solatia exhibere, si credatis me in exsilium simul vobiscum esse detrusum. Denique me adhuc in ipsa exspectatione pendentem quod a consortio Vestro durior necessitas interim distrahit, satis contristor. Optaveram enim, Fratres deV0tissimi, prior pro omnibus vobis impendi, ut exemplum gloriae per me magis vestra dilectio consequeretur. Sed fuerit haec palma meritorum vestr0rum, ut priores de perseverantia fidei ad consessionis inlustrem gloriam Veneritis. Quaeso igitur dilectionem Vestram, ut me praesentem Vobiscum es Se credatis, atque eo me assectu absentem non esse sentiatis, et intelligatis d0lere me satis quod sim interim a vestro consortio separatus. Quantam denique gloriam sueritis consequuti, hinc magis scire potestis, quod si qui in persecutione cor0nati Sunt, s0lius persecutoris cruentos gladios sentire potuerunt: contra vos, devoti per omnia Dei milites, etiam salsus fratres inimicos experti, de persidis vi et oriam pertulistis: quorum quanto in saeculo iolentia increscere potuit, tanto sanctis saeerdotibus praemia laudis inveniuntur conferre Estote igitur de promissione coelesti Securi. 2. Et quia proximiores estis Deo essecti, vestris orationibus me vestrum consacerdotem famulum Dei ad Dominum sublevate: ut supervenientes impetus, qui de die in diem, cum annuntiantur, graviora vulnera insigunt tolerabiliter ferre possim; ut inviolata side, salvo statu Ecclesiae eat holicae, parem vobis dignetur me Dominus efficere. Et quia cupio quae gesta sunt in ipsa congressione, fidelius scire; obsecro sanctitatem vestram, ut universa sideliter litteris intimare dignemini: ut additamentum majus vel ipse animus, qui di Versi S I U- moribus cruciatur, Vel vires corporis ipsius, quae jam extenuatae Sunt, de cohortatione Ve Strapossint sentire : et alia manu, Deus vos incolumes custodiat, Domini Fratres.
De s. Dionysii 2 illo. De Di0nysii vero et Eusebii exilio haec scripsit s. Ambrosius Epist. 63. ad Vercellensem Ecclesiiani. Pro si de exilii dura praeoptavit atque elegit Eusebius) conjuncto sibi Sanctae memoriae Dionysio qui posthabuit Imperatoris amicitiam exilio Voluntario. Itaque memorabiles viri circumdati armis, vallati exercitu, cum raperentur de Ecclesia Majore, triumphabant de Imperio: quia contumelia terrestri mereabantur mentis sortitudinem, regni potentiam: quibus militaris manus, armorum Strepitus extorquere non potuit fidem, subegerunt bestialis animiseritatem, quae nocere sanctis nequivit. Ira enim regis ira le0uis, ut in Proverbiis habes. Consessus est Victum se esse, qui rogabat ut mutarent sententiam. Sed illi validiorem calamum suum ferreis gladiis arbitrabantur. Denique Vulnerata est perfidia, ut Oceideret, non e8t Vulnerata Sanctorum 1ides. 1 Ex s. ΙΙilarii opere hist0ric0 Fragmentum VI.
159쪽
Non desiderarunt patrium sepulchrum . quibus reservabatur eoeleste domi ilium. Erraverunt toto orbe, ut nihil habentes, et possidentes omnia. Quocumque missi e Ssent, locus deliciarum putabatur. Neque enim illis quicquam deerat, quibus fides locuples abundabat. De Dique locupletabant alios ipsi inopes ad sumptum, opimi ad gratiam. Tentabantur, sed non mortificabantur, in jejuniis, in laboribus, in custodiis, in vigiliis. Εvaserunt de infirmitate sortes. Non expectabant deliciarum illecebras, quos saginabat sanies: non adurebat eos torrida aestas, quos refrigerabat aeternae spes gratiae: n0n si angebant glacialis plagae frigida, quibus serventi spiritu Vernabat devotio: non Verebantur Vincula hominum, qu08 Jesus solverat: non desiderabant redimi a morte, qui praesumebant a Christo resuscitari. Denique s. Dionysius exegit votis, ut in exilio Vitam 90neret; ne regressus confusa institutis, seu usu insidelium studia plebis, aut eleri inveniret; meruitque hanc gratiam, Ut pacem Domini tranquillo assectu secum res erret. Itaque ut Eusebius sanctus prior levavit vexillum consessionis: ita beatus Dionysius in exilii l0cis propi0ri martyribus titulo vitam exhalavit.
Liberius violenter noctu e Roma abstractus est et Medi0lauum adductus. Cui Constantius Imperator dixit: Nos te, quoniam et Christianus es, et Episcopus nostrae civitatis, idcirco Medi0 lunum advocandum duximus, et admonendum, ut communionem Athanasii dementis, impii, nefarii abjicias. lil enim aequum esse universus orbis censuit, eumque 3b Ecclesiastica communione alienum esse synodali sententia decreVit. Liberius Episc0pus dixit: dudicia e celesiastica, o Imperator, summa cum aequitate fieri debent. Quare si placet pietati tuae, judietum c0nstitui jube. Et si quidem Athanasius condemnatione dignus videbitur, tunc juxta Ecclesiasti ei ordinis formam, in illum sententio pr0seretur. Neque enim a nobis condemnari potest vir quem n0n judicaVimus. C0nδtuntius: Τ0tus orbis de ejus impietate sententiam tulit; ast ille, sicut a primis temporibus, omnes illudit. Libertud: Quicumque c0ntra illum subscripserunt, res gestas ipsi non viderant; Sed diaeti inani gloria, et metu, atque ignominia apud te incurrenda, Sub Scrip Serunt. Imyeral 0r: Quaenam est haec gloria 3 quis metus 3 quae ignominia 3 Liberius: 0uicumque non diligunt gloriam Dei, ii tua munera antep0nenteS, eum quem ipsi non Viderant, nec judicaverant, condemnarunt: quod alienum est a Christianis. imperat 0r: Atqui praesens judicatus est in concilio Tyri: et omnes totius orbis Episcopi eum in eoncilio damnarunt. Liberius: Numquam ille praesens judicatus est. Quotqu0t enim eo temp0re Tyri c0ngregati thanasium damnarunt, ii postquam e judicio discesserat, eum condemnarunt, ab8que
Et lebius Eunuchus dixit: In C0ncilio Nicaeno Athanasius a catholica sile alienus dem0n-
Lib. uinque soli siti Sign. Pyri) judicarunt, ii qui cum Ischyra navigarunt in Mareotem:
160쪽
quos quidem illa Syn0dus miserat, ut adversus Athanasium acta conficerent. Ex iis qui tunc eo missi suerant, duo ex hac luce migrarunt, Theognius scilicet ac Theodorus: reliqui tres adhuc superstites sunt, Maris, Valens et Ursae ius. Contra hos, qui missi erant in Mareotem, in Concilio Sardicae ob hoc ipsum negotium lata est sententia damnationis. ut postea in Synodo R0mue et Medi0luui) libellos obtulerunt, veniam poscentes ob acta, quae per calumniam, altera duntaxat parte praesente, adversus Λthanasium in Mareotu consecerant. Quos quidem libellos nunc in manibus habemus. Utris horum assentiri, et communicare debemus, Imperator 3 Istisne, qui prius Λthanasium condemnarunt, et postea Veniam petierunt 3 an illis qui nuper istos condemnarunt Epiclesiis Episcopus dixit: Liberius non Zelo fidei, nec pro defensione judiciorum Ecclesiasti eorum Verba saeti, o Imperator, Sed ut apud IIomanae Urbis Senatores glorietur, se
Impe, ut 0r Liberi0 dixit: Quantam mundi partem te aestimas, ut tu s0lus homini impio sus fragari velis, et orbis R0mani ac totius mundi pacem dissolvas Liberius Etiamsi solus fuerim, fidei causa non idcirco minuitur. Nam et olim tres tantum
reperti sunt, qui regis mandato resisterent. Eusebius Eunuchus: Imperatorem nostrum reputas Nalm hodonosorem.
Liberius: Nequaquam. Sed tu temere hominem condemnas, de quo non judicavimus. Ego vero p08tulo, ut primum quidem generalis praecedat subscriptio, quae fidem Nicaeae exp0sitam confirmet: deinde ut revocatis ab exilio fratribus n0stris, et in Sedes suas restiuitis, si ii qui tumultus in Ecclesia nunc excitant, Λpostolicae silet consentire visi suerint, tunc universi Alexandriani conVenientes, ubi et accusatus ipse, et aecuSaloreS Sunt, et defensor eorum, examinato illorum negotio, concordem sententiam proseramUS.
Epictetus Episc0pus dixit: Verum currus aerarii publici haudquaquam susscient subvehendis Episcopis.
Liberius: Ecclesiasti ea negotia non indigent curribus publici aerarii. Ecclesiae enim Singulae Episcop0s suos ad mare usque perducere Suis Sumptibus facile possunt. Impertit ire Quae sormam judicii jam excepere, ea resolvi amplius non possunt. Valere enim debet plurium Episcoporum sententia. Tu solus es, qui impii illius amicitiam retineas. Liberius: Numquam audivimus, Imperator, absenti reo a judice impietatem objectam esse, quasi privatas inimicitias cum eo ger3t. Imperat0r: Omnes quidem Athanasius in c0mmune assecit injuria: neminem lamen aeque ac me. Qui non contentus exitio fratris mei majoris natu, etiam Constantem ad Suscipiendas me eum inimicitias incitare numquam destitit; nisi nos majori mansuetudine, et inditantis, et incitati impetum pertulissemus. Nullam itaque victoriam tanti facio, ne illam quidem quam de Magnentio retuli, ac de S lvano, quanti ut hunc sceleratum ab Ecclesiae administratione SubmOVedia .
Liberius 1: Noli, Imperator, inimicitias tuas per Episcopos vindicare. Ecclesiasticorum enim manus ad benedicendum ac sanctificandum Vastare debent. Jube igitur si placet, ut Episcopi ad proprias sedes revocentur, ae Si quidem visi fuerint consentire cum illo qui re-etam fidem Nicaeae olim expositam nune tuetur, tunc in unum conVenientes paci Orbis terrarum proVideant, ne Virum innocentem sententia infami percussum esse comprobetur.
Manifestis calumniis jam ab ips0 Λthanasio in Ipol0gia sua ad Constantium explosis Liberius non resp0ndet: Sed dato etiam qu0d verae essent accusati0nes, resp0ndet non debere Imperat0rem injuriaS et inimicitias suas vindicare per epi Sc090S.