장음표시 사용
11쪽
tantium de ii addidit, levioris ea momenti: ande adeo Longo novae lucis parum astu sum est. Praeter Mollianam versionem adiecit etiam
Gambarae etaphrasin, ne iniuria temporis pertiaret Scilicet his omnibus essetium voluit, ut suavissimus ille Longus aere parabili in plurium
His vero omnibus Palmam praeripuit, ver que Longo sospitator exstitit, vir interiori Graecae linguae scientia, exquisitissimis alie variae ac multiplicis doctrinae copiis instructis limus, idemque ingenii laude florentissimus Iohan maptista
Caspar Ansse de illosson . qui eum cultu Didotiano m. e. splendidissimo, prodire iussit Parisiis an I778, forma . ut totum Graecum exhiberet emendatiorem, non solum priorum edd. excussit inque sum suum cor vertit praesidia, sed novas etiam, quibiis Longo pristinum 1aitorem redderet, undique conquisivit atque adhibuit copias Ac praeterquam quod ei tres Codd. Bibliothecae Parisiensis multas easque optimae frugis lectiones suppeditarent, ad partes etiam cum fructu vocavit Amyoti Versionem Gallicam, factam ad optimum Codicem, Sc huc-- iisqtie ab Interpp. ne erum. eque defuere viri docti, qui suas in Longum animadversi
ne .cohiecturas cum eo clem Communicarent;
quibus Vallienarium WWyttenbachium nominare sussiciat. Maxime vero suo ipsius ingenio diuinaque adiutus, tam felici saepius in expoliendo hoc scriptore versatus est opera, ut Pau- cissima tantum supersint, ita solius praestantioris Codicis aaam potuit quae maxima virtus esse fuit opem adhuc implorent Latinam Velasionem idem vis egregie doctus ad latus a cis
12쪽
XIsuit e Iungermanniana 8 Molliati conflatam,
ita quidem , ut quid in hac aut in altera minus barbarum deprehendisset, hoc amplectet tur, ubi vero sensu eas aberrasse vidisset, aut abi ipse novam textu lectionem intulisset,
tia tolleret, ac sententiam ad receptam lectio
Villoisonianum Longi contextum subiretum iteriam vocavit, splendidissimoque cultu exo statum dedit Io Bapt. Bodonius Regii Parmensis typograptae prat: fectus, cuius libri titillus est: τέσσαρες, cum Proloquio Pauli aliae Paclaudii)de libris eroticis origum . arma ex regio erpographel 1786, 4. Eandem illoiloni editionem Sc nos maxime in textu constituendo secuticium iis est tamen, ubi ab ea nostro obsecuti iudicio, Paulisper recessimus. Eiusdem versiosin emendatiorem retinuimus, nonnisi in iis locis immutatam, ubi
nova inducta aut veteri revocata lectione eiusdem sensti eam sithiiceremus. Ceterum Eandem, quam in edendo Iatio secuti sumus, rumirum, ut Codd. varietates, quae momentum aliquod criticum habere viderentur, diligenter enotaremiis, C V. DD. emendationes nostro qualicuitque iudicio adiecto apponeremias , OURmque ipsi subinde ad veritatem indagandam , viam tentaremus eandem, inquam, in no quo que scriptore nos tenuisse rationem, res ipsa RDD. fidem iaciet. Supersunt tamen nonniissa quae omnem ingenii eludant aciem Sc ab aliis
Codd. nam qui adhuc inspecti sunt, unius f ire originis videntur, quod vel lacuna L. I, c. Vi, in qua omnes conspirant, satis docet m
13쪽
dicinam exspellent. Qito tamen loco non ponsiana, quin, quas doelissimus Iacob mecum communicavit, coniecturas eruditis hominibus ex
minandas proponam. Iab III, cap. IV, p. 1
phnis, multis frustra tentatis, tandem canere apud animum suum constituit. Canendum es vem audiant e certe aurient alium-tibiques lentium. O .hoc ahucit id quidem suspicione carere intelligens. Veritas coniecturae apparere Videtur e seqq. --- ερα σιγ ν
Lib. III, cap. XI pag. ios, contextus flagitae-re videtur, ut legatur: ἄλ- τερπνότερο mu'ῆματα καὶ των ἐκείνων γλυκυτερα Si etiam Amyot in suo
Cod habuisse videtur Lib. IV caP. H, Pag. a 36 forte haec verba sic legenda la distinguenda sunt: δωρ πωχέτευσο γά τις ν,- - sive, si audacioribus esse licet: δοη πωχέτευσεν Denuliae Lib. IV cap. VI, pag. 4 I forte κοὐ μὲν δέ - πενθις ανθων Ex isα- prior syli ha forte omissa facile is 3 μι- oris p tuit se Haec ille, satis ingeniose. Restat, it de versionibus Longi paucis agamus. Ac Latinas quidem Longus ditas omnino nactus est, ungermannianam alteram, ineram Messianam Mariam supra iam mentionem μ. cimus. Neque enim recte huc vocare licet libe rimam illam Gambarae etaphrasin , quae primum vulgata est cum reliquis eiusdem carminibus Ant verp. 560, 8; mox inserta editioni Commel k inde in Boden ed. translata Quae
ipsa etaphrasis vanos V DD. errores pepexit Banius enim . Lovus, Lancelatus Praef.
14쪽
xIII versionis sitae, contendunt, exstare Versionem Latinam Iunger anniana antiquiorem eamque, hoc quidem auctore, an a 6o6, illo umTO, An. 16O Uulgatam. Nam ipsam amba-xae esse Metaplatasan, facillima ex illi anni dissidio coniectura licet assequi. Nam Corvineliani editio, cui ambara adiectus est, utri-que hunc annum exhibet, alteriun quidem 1 6 in ipsa libri fronte, alter vero, 6oI, Praefationi subscriptus est. Qiaod ipsum fraudem qu que fecit Paclaudio Proloqu ad Orig. Pag. diversas inde edd. omnisi statuenti, scoriamam quidem in i i , secundam an a 6o6 ericulam. Huetius quoque, quod ipse in libro de fabb Roman pag. 6 fatetur, Longum sibi L tine interpretandum sumserat; sed veritus, ne iuvenilis aetas labem inde traheret, telam do. texi iam coeptam e manibus excussit. Primus vero omnium patrio eum cultu prodire iussit Iac Arvotus vivinti an ante, quam suo ipsius habitu ornatum Florentiae Produceret
Columbanius Primum enim Amymi versio prostitiarisiis a. i559 apud Vincenti Senenar. 8; petita postea aliquoties,3 quidem ab heredibus Cramosi telerio pitta' anni 1716 8 17ir, cum indice Les mour pasorales de Daphnis Ochis rerites e Grec par Longus, O traduites mFran is par Amist. Ave Aures miselu Mutim. Paris hercies herit ire de Gamoiθ. 17174 8. Tn Cotelerii Couselier adiecto nomine an. 1718 8 8 17u in forma a. assidem typis repetendam curavit lac. Guerinius a. 7 a 34 8
3 3731, et Anonymi cuiusdam Lancelloti
curis repurgatam, atque ad cultiorem linguae genium restrum. Quae utraque 3 Amyoti
15쪽
cera atque integra, eademque ab Anonymo re. ficta iuncum repetita est arisiis cum titulo, Les mour pastorales de Daphnis e de Chloe .par Longus. Doubie traducilio si re en Fran- cois de r. Antist O 'un nonime mi es en α-ralelle sic omias des Esumpes originales dufa-χneux udran gram in au depens si eu Ducd'Ortans . egent de Fr ς fur e tablestu invenias e peint de a viai de ce grand Prince . ave un fronti pice de Cypet ob autres ignettes e citi de Lampe, rotas pari Foclesti tis des se ins δε Coctis di de Uen a Paris imprimera potir es Curiatiae. MDCCLVI Hanc enim eiusndem An Onymi e Ionem putamus a. 73 iumeVulgatam, sola quidem coniectura ducti nam alteram illam inspicere non licuit. Alias, cum iisdem ornamentis condecoratas, quidem a. I738, 1745, memorat Paciaud Proloqu. HLong. P. LII. De Prima quidem, quae ArnyOti interpretationem exhibet, satis constat v su-Pra. In altera typothetae vitium latere, eamque ed ad ML 1751, quo prior illa Parisiensis seu potius Batava excusa est, reserendam esse suspicor. Post Amyotum eander telam et EX tu Petrus arcassus qui, tamen, Ganaharae forte illectus exemplo, tanta in Longianis resecandis, novandis atque plane immutandis libertate usus est , ut pro veteri ac genuina Longi fibula no
Vam Protius in scenam prodiixerit Prodiit ista versio , certe si titillum species Parisiai a. 16 26
forma octava. In Italicam linguam transtulerat Longum flamnibal Carus Annibal Caro teste Gaddi de Scripti
non Eccles Tom. I, pag. et a quod 3 ipso in
16쪽
Epp. suis obscure innuit diuque inrisibliothecarii claustris versio ista delituerat, donec tamdem Marchio quid im de reme, Regis Sardiniae ad aulam Neapolitanam Legatus, Pograe
phum eius nactus, Crisopoli Parmae eam inseprimi , atque aere Bodoniano exsplendescere cuseravit. Cuius cum LVI tantum exempla impreses essent, exstitit odius quidam taliis, iii,
quo plurium desideriis, Xemplis huius versaonis copiosius divulgandis, satisfieret, iterum eam recudendam curaret, cum titulo Gli Amori,
dotii della Lingua Greca ella noma risiana dat Commendatore Annibal Caro Loni a. ι 8S.I. DPos eos non Londinenses sed Italicos esse, vix est ut moneam. Idem vero vir doctus in Pra fatione memorat, Hannibalem Carum hanc ver
sionem triginta annorum natum erit adeo eis
culi XV annus XXXVII coia fecisse. Suppletam in ea, atque in sine adiectam videre licet i cunam, quae ab omnibus sere Inte p. ad
cap. VI, notata est, a pag. 191--199. Aliam versionem Italicam, quae tamen ad Ongi vestigiis adeo recedit ut a laud. Iolo qu. Pag. I an mutuam, inconcinnam e Pertu
batam metaphrasin vocare non dubitet, curavit D. Baptista Mancinus hoc tu Gli Amori annocenti di Uni e delia Cloi favola Greca tradorta da iov. atris Mamini . ampat in Bolognane 1643 4 1647, 4 Neutram vidimus prioris enim editionis notitiam debemus viro docto, qui Hannib. Cari versioni a. 1786 repetitae praelatus est alterius meminit personatus ille Anonymus in praef. versionis suae, quae iuncti in cum Amyoti interpretatione an. 175 Prodiit,
17쪽
Pag. VI. Facile tamen fieri potuit, ut vel ipsi hi viri, vel typothetae in anni nota erraverint, utque semel tantum ista versio prodierit. Quod quidem inde vero mihi videtur Propius , quod
moret, etsi Anonymus isse in recensendis Loim si versionibus iisque iteratis curiosam adhibue-xit diligetitiam.
Novissimam sermone Italico verisionem ador
navit Casp. Gozius G p. Gozaiy. quae Venetiis satis eleganter impressa est an. 1766, 4. Anglice vertit Georg Turnis'. oncto 657, 8 .nostris temporibus lac Craus a. 1764. Nostia denique lingua prodiit Berotini apud Zomum hocce lemmate Daphis Dr Chloe ausden Griech chenisses Longus ubersetat Berlin 765, ast quae versio veneribus suis haud destitiota est.
20쪽
Co in Lesbo feras indagarem, Nympharum in luco, spe culum vidi, omnium, quotquot quidem oculis istimavi, pulcherrimum videlicet irabulam luctam. iiii sinem quae amatoriam historiam repraesentaret Amoe