장음표시 사용
51쪽
Deorum providentiam et benignitatem disputantes. Νeque est quod quis dicat, eum non e sua ipsius sententia loqui, sed dramaticae proprietati inservientem, impietatis speciem prae se ferre. Adeo enim frequenter tales sententias inculcat, ut valde verisimile Τat, eum iam CVPiditate quadam et voluptate Deorum criminationem SuS- Cipere. e longe abeam, in hac ipsa tragoedia althybius, varias Hecubae calamitate reputanS, XClamat,
Similia habet Polymestor primo Hecubae aspectu; N. 944.3
Sed haec levia et tolerabilia sunt praeut quae in ceteris Hus sabulis impie in Deo dicta passim reperiuntur. Hac libertate adeo superstiosos theniensium animos irritavit, ut Bacchas eum hoc fine scripsisse, quo crimen impietatis a se amoliretur, haud injuria viri docti conjiciant. Alius Euripidis mos fuit, ut mulierum vitia ubique
insectetur. Tanto feminei generis odio exarsit, ut levi8Sima quaque oblata, saepe et quaesita CCaSione, in atroCissimas calumnias, quid res, quid tempus, quid Pel Sonae decorum postulet, immemor, excurrat. Et Polymestoris quidem in mulieres amarulentiam XeuSare Possis, ut homini non male convenientem, qui graViS-sima et multiplici accepta injuria, filiis orbatus, oculorum Visu privatus, omnes simul seminas, unius ob noxam et
52쪽
furias, opprobriis lacerat. Esto Polymestori subita ira et dolore excandescenti verba CoaCta Condonentur. Sed idem alibi Euripides, in quam partem animus ejuSPropendeat, clare satis indicavit dubitanti enim Agamemnoni an Hecubae et comitum vires ad poenas a Polymestore exigenda sussicerent, respondet ecuba.
Egregiam vero defensionem, quae feminas ad scelera sola patranda sortes agnoscit Porro illud in eodem dialogo omni pudoris et honestatis rationi contrarium, quod Hecuba, Agamemnonis benevolentiam sibi conciliatura, Casandrae noctes ei in memoriam revocat: υ. I 2.)
Similem sententiam, sed longe castius in Mace expresserat Sophocles. Verba sunt Tecmessae ad Macem: υ. 520.)
Ubi vetus Scholiastes, debitis laudibus auctoris Sui Verecundiam esserens, inde occasionem Euripidis reprehen
53쪽
των ἐν ευνν cI ιλτατων corασμιάτων Partem horum Versuum ita Latine convertit Ennius, ut nescias uter Poeta Micit τροπικωτερον, ut Choliastae verbo utar locutus sit.
Quin tibi in concubio erecunde et modice morem gerit. Quandoquidem autem Ennianae hujus conversionis mentionem semel injecimus, libet de ea re pauca addere. Plures ex veteribus Latinis Hecubam tragoediam Scripserunt. escio tamen an solus Ennius totam Euripidis fabulam Latinam fecit. In quo negotio se ita gessit, ut neque religiose nimis ad auctoris verba ConverSionem Suam astringeret, neque licenter nimis ab eo deflecteret Paucula ejus si agmenta, quae sati Certo ad locum suum referri posse videantur, hic apponere non gravabor Talthybius Hecubam cum miseratione
Ηaec, ut ex onio Marcello discimus, sic in Enniana Hecuba conversa erant; Sene Sum utinam mortem oppetam, priusquam evenat. Qu0 in pauperie mea Seneae graviter gemam.
inquit Hecuba in ejusdem cense fine. Hanc sententiam brevissimo quasi proverbio sic complexus est Ennius
nimium boni est, quoi nihil est mali Polydori cadaver Agamemnoni ostendens Hecuba, ita apud Euripidem loquitur v. 748.)
Ennius sere ad verbum reddidit Vide hunc, meo in
54쪽
quem lacr/mu guttatim cadunt. Sed omnium optime Latino poetse successit in celeberrima ea sententia Vertenda qua Ulyssem alloquitur Hecuba v. 293.)
Hos tres VerSUS,AEUO Verbis, Sententia, brevitate, insignes illustresque vocat Gellius, ita, eodem teste Latine extulit Ennius: Hinc tu etSi pervorse dices, facile Achivos feleris: Num opulenti quum loquuntur pariter atque ignobiles, Eadem dicta eademque oratio inqua non inque valet. Non injucundum fortasse erit, si magni inter recentiores nominis Poetae, Hugonis rotii ejusdem loci Conversionem recitabo adeo felici brevitate intra tres
Senarios Sententiam conclusit. Ut prava dicas, suae tua est auctoritaS, Mosebis animos m iri praenobilis, Et tenuis, idem sermo diversum valet.
Quam Vellem, judices acerrimi, quam olim apud Graecos Uly88es, eandem nunc ipse apud vos auctoritatem obtinere ut existimationis meae praejudicium ingenii desectum sarciret; et amae meae splendor animorum Vestrorum aciem praestringeret.
Νihil aliud o Ennii Hecuba, quod tuto Comparare cum Euripide possimus, extare, vehementer Sane dolendum est. Utinam vel istam vel aliam quampiam ejus generis integram fabulam ex vetustatis situ aliquando erueremus. Ipse quidem talem thesaurum libenter omnium Senecae, quae feruntur, tragoediarum actura redimerema neque Vestrum in hac parte, auditores, judicium multum arbitror a me discrepaturum Sed haec qui-
55쪽
dem vota sunt. Sentio me longius evectum esse finem que orationi meae tandem ponendum. Haec fere erant, auditores doctissimi, quae de Euripide ejusque Hecuba dicenda habui. Quod in prooemio promisi, praestiti; nihil nempe me novi aut reconditi prolaturum Vestrum unicuique longe plura et meliora memoria sua submini strabit. Desinam igitur, venia Vestra priu rogata, quos equidem vereor ne, quamdiu oratio mea duravit, tamdiu a studiis aut utilioribus aut jucundioribus detinuerim.
57쪽
Pos jusjurandum, qualia sunt, νὴ Δία, νὴ τον Δία, μα Δία, ου μὰ Δία, νη o Moψω, et Cetera hujusmodi, nunquam sequitur particula E, nisi alio vocabulo inter posito. Aristophanes Plut 134. 144.
ubi S. Dorvillii uerer habet, frustra probatum amoenio ad Gregorium p. 18. στὶ recte habet Suidas . χαριεν. eque tamen hilum interest, praecedatne Particula, an SubSequatur. Aristophanes Plut 1O22.
Ei γε νὴ τον Δία καὶ τον Ἀπολλω. Sic enim legi debet pro EJ ἡ γε τον - ex tribus Brutichii SS. editione Iuntina a. 1515. et Scholiaste. Quod autem dixi, particulam γε non posse ursiurando postponi, nisi interjecta alia voce, idem de καὶ μὴν-γε et o μὴν - γε dictum puta.
58쪽
Ita postulat metrum secundam enim Corripit μεγας)idemque conjecit nescio quis in editione Londinensi a. 1746. sed neglexit Brutichius. Euripides Phoeniss. 1616. I 638. M. Pors.)
Euripides Alope apud Etymologum . p. 42O, I 6.
Editur λιο συ quod leve vitium audi fuit Maussae in otis ad arpocrationem p. 29. Grotio in EXcerptis p. 37I. Barnesio et Ilusgravi in fragmentis . Sed ut illuc tandem unde abii redeam; sunt nonnulla apud Comicum loca, quae regulae huic obstare videantur. Ea igitur tempus est Ut eXaminemuS. Aristophanes Plut 566.
Ν, του ΔΓ εἴ γε ε λαθεῖν αυτον πως ουχὶ κοσμιιον εστις Do quo merito dixit ScholiaStes, ψυχρον τ ενθυμημια. Sane is multo fuit rurichio et Hemsterhusio sagacior. ΜS. Dorvilli dedit, εἴ γε λαθεῖν αυτον δεῖ πως ου κοσμιιονεστι, quicum Consentit Suidae S. C. C. C. Oxon in V. κλεπτης. Inde emSterhusius, Opinor, ne tam facetum et elegantem versum perderet, effecit
Νη τον Δία , ει γε λαθειν αυτον δεῖ πως υ κοσμιον εστι; Haec planius ad Phoenissarum locum docuit Porsonus. T.
59쪽
ΟBSERVATIONES VARIAE. 35 Quod cum in S. suo forte fortuna reperisset Brunckius, in textum intulit. ollem actum: non enim frigidus modo et ineptus est ocus, sed contra morem et decorum, ut Chremyli rationes confutare aggrediatur Blepsidemus. Deinde, si vel admitteret sermonis lex, quam φορτιμον esset particulae istius intra tantillum spatii repetitio Jure igitur summo totum VerSum spurium et insititium esse pronunciavit Benileius, cujus
Sententiae magnum a canone nostro ponduS CCedit.
Ut autem exemplo pateat, quam proni ad hujusmodi loca turbanda fuerint librarii, vide Aristophan. V.
II 48. ubi vulgatur, metro integerrimo, Καὶ - Δί' αἱ νητταί γε περιεζωσμεναι. Suidas tamen . παγωγευς hunc ordinem praetulit,
Και νὴ Δία γ αἱ νῆτται περιεζωσμεναι.
Proximus locus, qui in legem peccat, est Equit. I 347.
Ac percommode quidem accidit, quod hic versus alio morbo laborat Attici enim poetae ii o Unquam USUrpant, quod verissime monuit Dawesius iso Crit. p. 347. probante sane quam idoneo judice alchenaerio ad Euripid. hoeniss. 585. Quanquam horum decreto acquiescere noluit arklandus ad Euripid. ph. Aul. 1247. hoc versu, infirmo tibicine nixus. Sed exortus est nuper Semidoetus professor, auultlerius, qui virisse longe melioribus carpendis, et, si iis Placet, refellendis, famam quaerere instituit. Is etiam eundem
hun VerSum, ex penu suo scilicet, ad Dawesium et Valchenaerium redarguendos profert. Eum Sati eX-
agitavit Brutichius ad Ran. 14O5, qui ne ipse quidem
60쪽
36 OBSERVΑΤΙΟΝΕ VARIAL rem acu tetigit. Cum enim duo SS. δυο exhibeant, ut metro titubanti subveniat, reo infercit, idque putat sententiam postulare. ihil minus. Transpone tantum particulam γε, et lege, Καὶ uti ai 4 γε ta λεγοιτην ρητοθε. Iam vide ut idem mendum in loco ex vibus supra prolato Suidae codicibus inolevit Νon dissimili medicina curanda sunt duo sequentia
loca: Aristophan Av. 11. Ουδ' ἄν μὰ Δία γ εντευθεν 'Eξηκεστιδης. Lege, transpositis Vocibus, Ουos μὰ Δί' εντευθεν in 'EOxeσH ς. Infra V. 22. Ουο μὰ Δί' ενταυθα γ έ aetro ουδαμου.
Aristophan EcclesiaZ. 748. 743)
Et hic, paullulum mutato ordine, legendum,
Iam unicus tantum restat versus, qui nullo negotio profligabitur, Thesmophoriag. 25. 232.)ου γὰρ μὰ τήν Δήμητρά γ ενταυθοῖ μενω.