장음표시 사용
251쪽
της ἐκπλεῖν μόνον εἰς Σάμ0ν επιχειρήσας ώς προδότης τῆς πατρίδ0ς αυθημερὸν υπὸ τῆς 'Αρείου πάγου βουλῆς θανάτω εζημιώθη. δεερος δ' εκπλευσας εἰς Ῥόδον, ὁτι τον φόβον ἀνάνδρως ῆνεγκε, πρωην μεν ποτε εἰσηγ-253 γελθη εἰ δε μια ψῆφος μετεπεσεν, υπερώριστ' ἄν. ἀντιθῶμεν δη το νυνὶ γιγνόμεν0ν. ἀνὴρ ρήτωρ, ὁ πάντων
των κακῶν αιτιος, ελιπε μεν την απο στρατοπεδου τάξιν, ἀπέδρα δ' εκ τῆς πόλεως ουτος στεφανουσθαι ἀξιοῖ καικηρυττεσθαι Oιεται δεῖν. ουκ ἀποπεμψετε τον ἄνθρωπον
10 ως κοινὴν των Ἐλλήνων συμφοράν; ὴ συλλαβόντες ώς
3 1μόνον li, μόνος X. εγχ. n. 2 απο Ah. 3 δ' om. eh. επλευσας W, εκπλ. ἰδιωτης Ah Harp. Phot. Lex. 98, ιδιώτης εκπλ. B. 4 μεν add. Harp. Phot. εισαγγ. J add. Ah: καὶ ἴσαι αυτω αι ψηφοι εγενοντο, B: και ἴσαι αἱ ψ. αυτω εγ., del. W.5 μία ψηφος Harp. Phot., μία μόνον C him). υπερεπεσεν Phot. υπερώρισΓ add. Harp. και απεθανεν, C: ἐάπεθ'., del. A. Schaeser. 6 νυν B. γενόμ. n. τὸ πάντων a. 7 αἴτιον a. 8 ἀποδεδρακε Ah. ετερος δ' εκπλευσαςJ Molestum additamentum est ιδιώτης, molestius etiam, si ante participium ponatur. Quod Si subsequatur, saltem privati hominis notitia
denuo eum vi quadam et conmotione effertur. Sed utrumque salsum est. Intellegitur autem LeocrateS, quem accusaVit Lyeurgus. Accusatio etiamnunc legitur. Causa haec disceptata est Ol. 112, 2. Cf. Sohaesor III 199 sq. εἰοηγγέλθηJ Libri omnes addunt: και lGαι αυτω αἱ ψηφοι εγενοντο. Sed quid opus erat ista senili profecto narratione, SieTtemplo Sequeretur ει δε μία μόνον μετέπεσεν γ Interpolatio facile demonstratur ex Harp. 102,
legitur, sed etiam πρωην μεν πο - τε. Et hoc quidem auribus conmendatur et emblemate sublato facile concinnatur cum εἰ δε μία ψῆφος κτλ. Hoc autem nomen cum μόνον librarii conmutaVerunt, postquam illud additamentum historieum in ordinem Verborum se insinuaverat. Nec librariorum fraudem arguo, Sed grammaticorum adnotatio in contextum eum irrepsisset, correctoreS pro suo ingenio et arte mutare erant coacti. Idemque Harp. Confirmat etiam illud quod A. Schae-fer III 201, 3 coniectavit, ἀπίθανεν tamquam explicationem ad πιπερώριστ' ἄν adiectum eSSe.
Nam qui εξ εἰσαγγελίας morte condemnati erant, eos in Attica sepeliri non licebat, cf. Hyp. II16, 15: ελάχιστον γὰρ τουτόεστιν sc. ὁ θάνατος), αλλ ὐπερτου εξορισθῆναι και ἀποθανόντα μηδε εν τῆ πατρίδι ταφῆναι. Quare dicitur in hac re vel εξορισθῆναι Vel υπερορισθῆναι, cf. 131. 244. g 253. ἀξιοι και - οἴεται δειν
quasi Vero στεφανουσθαι et κη-0υττεσθαι res essent diversae ISed hoc loco rhetoricam quandam vim et exaggerationem agno Sco. ἀποπεμυετεJ υποπέμπειν non est simpliciter relegare, Sed ἀποπομπὴν ποιεῖσθαι velut piaculi et monStri, es. Harp. S. V. orelli.
τιμωρουμενους και ἀπαλλοτομενους υνδοκίδου την πόλιν καθαίρειν και ἀποδιοπομπεῖσθαι και φαρμακον ἀποπεμπειν και
ἀλιτηρίου ἀπαλλάττεσθαι, ώς εν
252쪽
ΑΙΣXIXΟΥλλὶ στην των πραγμάτων, επ 0ν0μάτων διὰ της πολιτείας πλέοντα, τιμωρήσεσθε; καὶ τον καιρ0ν μην μνησθητε εν 254 φ την ψηφ0ν φέρετε. ημερῶν μεν ολίγων μέλλει τα Πυθια γίγνεσθαι καὶ το συνέδρι0ν το των Ἐλλήνων συλλέγεσθαι' διαβέβληται δ' ἡ πόλις ἐκ των Βημοσθένους 5 πολιτευμάτων περὶ τους νυνὶ καιρους ' δόξετε δ', εὰν μεν τουτον στεφανώσητε, ὁμογνώμονες εtναι τοῖς παραβαίνουσι την κοινὴν ειρήνην, ἐὰν δε του ναντίον τουτουπράξητε, ἀπ0λυσετε τον δῆμον των αἰτιων. δεμ ουν ως περι ἀλλοτρίας, αλλ' ως υπερ Οικείας 255
τῆς πόλεως βουλευεσθε, και τὰς φιλοτιμίας μὴ νέμετε ἀλλα κρίνετε, καὶ τὰς δωρεὰς εις βελτίω σώματα και ἄνδρας ἀξιολογωτέρους ἀπόπεσθε, και μὴ μόν0ν τοῖς ώσὶν αλλὰ καὶ τοῖς os μασι διαβλέψαντες εις et μῶς αυτ0ὐς β0υ
ανδρας B. 15 συνβοηθ. n. επ' ονομάτων - πλεονταὶ Plin. ep. IX 26, 12 hanc dictionem ut, nimis audacem Vituperavit, sed cum ληστὴς praedonem maritimum Significet, similitudo saltem
convenienter emeta est. Praedones utuntur parvis navigiis, Demosthenes verbis et nominibus, illi infesti vagantur per maria, hic infestus persultat rempublicam, utrorumque studia praeda et rapina feruntur. PraedoneS denique omnes ut conmuneS generis humani hostes abominamur, Captos crudelissimis suppliciis ulciscimur.
vero reipublicae etiam considerate quaeSO VObiScum.
anno cuiusque Olympiadis sub Septembrem mensem celebraban- tu , cf. Α. Schaefer II 277. 511. III 205. Ol. tum erat 112, 3.
διαβεβληται J Erat hoc Amphictyonum concilium, es. Rdg 161. Dem. 18, 322: υμφικτυο-
νικὰς δίκας επαγόντων μοι. Cum his terroribus haud inconmode Groto XII 388 conparavit ex Demosthenis oratione supremam illam perorationem: ἡμῖν δε τοῖς λοιποῖς την ταχίστην απαλλαγὴν δότε των επηρτημενων τό- βων και σωτηρίαν ασφαλῆ. Cf. Sehaufer III 198, 3. g 255-259: Nona pars epilogorum, quibuS Vehementer animi audientium conmoventur, ut Demosthenis voluntatem et propter vitae turpitudinem et propter miserrimam reipublicae admini- Strationem aspernentur. Contra illum tamquam testes Solonem Aristidem Themistoclem dignitatis et magnificentiae auctores OrR-tor produXit.
g 255. μὴ νεμετε ἀλλα κρίνετεJ
i. e. nolite honores temere vel gratiae causa tribuere et profundere, Sed num iudicio rebus omnibus religiose consideratis deferre. ἀπο θεσθεJ tamquam Pignora pretiosa, quibus benefieiorum fructus percipiatis.
253쪽
πότερον οι συγκυνηγεται η οι συγγυμνασται αυτου , οτ')ὶν εν ηλικία. ἀλλα μὰ τον Λία τον 'Ολυμπιον Ουχ υς αγριους κυνηγετῶν Ουδε της του σώματος ευεξίας ἐπιμελόμενος - ἀλλ' επασκῶν τεχνας επὶ τους τὰς Ουσίας κε - 256 κτημενους διαγεγένηται. ... αλλ' εις την αλαζονείαν ἀποβλέψαντες , 0ταν φu Βυζαντίους μεν εκ των χειρῶν εξε- λεσθαι τῶν Φιλίππου, ἀποστησαι δε Ἀκαρνῆνας , εκ
πληξαι δε Θηβαίους δημηγορήσας 0ῖεται γὰρ et μῆς εις
τοσ0ὐτον εὐηθείας ηδη προβεβηκε ναι ωστε και ταυτα10 ἀναπεισθήσεσθαι, ωσπερ Πειθώ τρεφοντας ἀλλ' ου συ-257 κοφάντην ἄνθρωπον εν τ si πόλει. Oταν δ' επὶ τελευτης ηδη του λόγ0υ συνηγόρους τους κοινωνους τῶν δωροδοκημάτων αυτῶ παρακαλύ , υπολαμβάνετε ορὰν επὶ του βήματος, ου νυν εστηκώς εγο λεγω, ἀντιπαρατεταγμέ-r5 νους προς την τουτων ἀσέλγειαν τους της πόλεως ευεργέτας, Σόλωνα μεν τον καλλίστοις νόμοις κοσμήσαντα την δημοκρατίαν, σωφρόνως δεόμενον υ μῶν μηδενὶ τρύ- πω τους Λημοσθενους λόγους περὶ πλείονος ποιησασθαι 258 τῶν ὁρκων και τῶν νόμων, 'Αριστείδην δε τον τους φό-
ρησας, non πρεσβευσας. Atque illud rei ipsius veritate Conprobatur, nam Demosthenis potissimum auctoritate adducti unameerte classem Athenienses auxilio Bygantinis miserant. Nee tamen Byzantium DemostheniS Opera Sed
unius Phocionis virtute Philippo ereptum esse ex Plui. Ρhoc. 14 plane demonstravit L. Spengel, Verth. Κtesiph. 29 sq. Πει θώJ Cic. Brut. 59: Πειθώ quam Graeci vocant, - hanc Suadam appellavit Ennius, quam deam in Periclis labris scripsit Eupolis sessitaviSse. DemoSthenem igitur pravam Periclis imaginem esse Aesch. eXiStimat. τρεφοντας Invidiam quandam
hoc verbum habet, Se . quaeStum facere Demosthenem ex reipublieae Cura. Cf. etiam Cornis. IV 48: etiam eum, CuiuS Opera ΠΟ-bis haec accidunt, remoramini
diutius et alitis ad reip. perniciem, retinetis quoad potestis in civitate γῆ 257. υπολαμβάνετε ορῶν JCf. 244. Alex. schem. III 19. 21. Nobile hoe erat προσωποποιδας
Schol. II 60: κατὰ τον νόμον. ἀντὶ του ώς ὁ νόμος κε
λευει, καὶ ευτάκτως. g 258. τον - τάξαντα Hoc membrum Si abesset, orationi S
254쪽
ξειν, ει ὁ μετὰ των βαρβάρων ὁμ0λ0γῶν τοις Ελλησιν
ἀντιπράττειν στεφανωθήσεται; 15
Ahgn. O υκ ῖν en. στενάξαι agm, ἀναστενάξαι n. 15 ἀντι- ποαξcri n. Concinnitas perturbaretur. Nam et Solonem et Aristidem Aes hi ne S Sua utrumque laude, quae est in egregio aliquo facinore exornavit et honestavit. Accedit quod illud. filiabus publiee dotemes Se contributam, Per Se Parum praeelarum Videtur, nisi propria Sententia enuntietur. Aristidem magnas quidem publieas pecunias traetaSSe Sed pauperem ta
νας, ἶτι τον εκ Mήδων χρυσον ῆγαγεν εις Πελοπόννησον. Cum his es. Dem. IX 42. XIX 2TI Plui. Them. 6.φ 260. Peroratio desinit in testificationem deorum, quorum fidem inplorat se pro Officio Suo et pro viribuS aecusasse. iustitiae Curam et salutem reipublieae iudicum iam religioni esse permiS-
Ceret hanc perorationem irrisit Dem. : ωG τεο εν τραγωδία βοῶντα ῶ γῆ και ζλιε και α9ετῆ
νον, h τα καλὰ και αἰσr0ὰ διαγιγνώσκεται κτλ. Nam Tellurem et Solem Demosthenes ipse idque Saepius invocavit. Virtus autem et Prudentia et Disciplina appellatur, ut iudieibus harum rerum memoria offieiorumque ratio inculcetur. In his enim rebus omnis causa vertebatur. Illud Vero meu-
255쪽
κιὰ παιδεία, η διαγιγνώσκομεν τα καλὰ και τὰ αισχρὰ, βεβοήθηκα και εi 0ηκα. και ει μεν καλῶς και ἀξίως τουαδικήματος κατηγόρηκα, ειπον ώς εβουλόμην, ει δε ενδεεστέρως, ως εδυνάμην. υμεῖς δε καὶ εκ των εἰρημενων
5 λόγων και εκ των παραλελειμμενων αυτοὶ τὰ δίκαια και
τὰ συμφερ0ντα υπερ τῆς πόλεως ψηφίσασθε.
1 και αισχρά lli. 2 βεβόηκα elli. 5 παραλειπομενων A' .dacium est rhetoricum καὶ π Hν επι καλου μενον , quaSi iteratione Aesehines modum eXCeSSerit. Immo vero modum adhibuit Aeschines multo magis quam De
καλῶς καὶ ἀξίωςJ cf. Froliberg. Lys. XII 3.
εκ των παραλελειμενων Ex eis quae in oratione praetermittenda dueebam. Nam in lubrico Aeschines erat: multa disserere debuerat ille quidem, nec tamen Poterat, ne Vanitatem et gloriam Atheniensium nimium offenderet. Plura etiam de reipublicae administratione Re fortuna Praeter mittere coactuS erat, quia homines tum quae ipse Sentiret parum mentibus animisque adsequi posse Videret. Nam alia consilia rempublicam Periclis aetate sequi potuisse, alia debuisse Do-mosthenis tempestate sibi proponere, hoc Parum tum homines vel prudentissimi perSpeXerant. De rhetorica formula es. LyS. 31, 31: ικανά μοι νομίζω εἰρησθαι, καίπερ πολλά γε παραλιπων αλλὰ πιστευω υμιν και ἄνευ