장음표시 사용
241쪽
ρῶν ἄμα καὶ πονηρῶν, ευτυχουμεν. πρότερον μεν γε τοιαυτας φυσεις ηνεγκε το δημόσιον, αῖ ραδίως ουτωκατεκήλησαν τον δημον εχαιρε γὰρ κολακευόμενος, επειτ'αυτὸν Ουχ ους ἐφοβεῖτο, ἀλλ' οἷς εαυτὸν ενεχείριζε, κατ-235 ελυσαν ενιοι αυτῶν και τῶν τριάκοντα εγένοντο, οῖ
πλείους η χιλίους καὶ πεντακοσίους τῶν πολιτῶν ακρίτους ἀπεκτειναν πρὶν και τὰς αἰτίας ἀκοῶσαι εφ' αἱς εμελλον ἀποθνησκειν, και οὐδ' επὶ τὰς ταφὰς καὶ εκφορὰς τῶν τελευτησάντων εἴων τοῖς προσηκοντας παραγε- 10 νέσθαι. οὐχ sφ' sμῖν αὐτοις αετε τοῖς πολιτευομενους, ου ταπεινώσαντες ἀποπεμψετε τοὐς νυν επηρμενους; ου μεμνησεσθ', ὁτι ούδεις πώποτε επεθετο πρότερον
επειταJ CL 20l, Froliberg. Lys. Vol. II 174. κατεκηλησανJ Omnium primum
illud certum est, falsam eSSe Vulgatam Scripturam κατελυσαν. Nam si istud extremum et ultimum hoc enuntiato Aeschines pronuntiaSSet, ad alteram Sententiam, qua idem prorsus Contineretur, non potuit transire per επειτα. At enim haec particula refertur ad εχαιρε γὰρ κολακευόμενος. QuaSi vero hac ratione, quae Vera eSt, duorum illorum verborum κατέλυσαν - κατέ- λυ γαν) convenientia et Con Seeutio naturalis efficiaturi Accedit quod orator descripturus est, quid rhetores illi pestiferi, antenquam rempublicam everterint, cum multitudine fecerint. Nimirum tam blandi erant natura, ut populum plane sibi devincirent. Hie Rutem adulationibus aures libenter praebebat. Postremo ista adulatio sublatae reipublicae consecutionem attulit. Illud autem κατεκηλησαν significare videtur adulation se sibi devinxerunt vel constrinxerunt populum. orellius mutuerat κατέκλυσαν. Cf. autem Aristoph. Eq. 1L15: ευ-
θωπευόμενός τε χαίρεις κἀξαπατώμενος. φ 235. ακρίτους indemnatos. Non ex legibus iudiciorum potestatem dabant. Cf. Frolibet g.
Lys. XII 17. τὰς αἰτίας ἀκουσαι J optime
Schol. : πρὶν ἀκουσαι ου τους τριάκοντα, αλλὰ τους ἀποθνη
XII 17: Πολεμάρχω δε παρηγρογειλαν οι τριάκοντα πίνειν κώνειον, πρὶν την αἰτίαν εἰπεῖν
veris consecutioniS notitiam particula aliqua expressam. Sed ne- Scio an asyndeton dicendi vim augent.
μεμνησεσθ'J Reete futurum restituit Cobet N. L. 245. Nec enim illud admonet orator iudices, quod in praesenti praestari videat, sed quod tandem aliquando fieri velit.
242쪽
ΑΙΣXINΟΥ του δημου καταλυσει, πρὶν μειζ0ν των δικαστηρίων ἰσχυσαι; Hδεως δ' αν εγωγε, ῶ ανδρες 'Aθηναιοι, εναντίον 236υμῶν ἀναλογισαίμην πρ0ς τον γράψαντα το ψηφισμα, διὰ π0ίας ευεργεσίας ἀξιοῖ Λημοσθένην στεφανουσθαι. εἰ μεν 5 γὰρ λεξεις, ὀθεν την αρχην του ψηφίσματος εποιησω, οτι τὰς τάφρους τὰς περι τα τείχη καλῶς ετάφρευσε, θαυμάζω σου. του γὰρ ταυτ' ἐξειργάσθαι καλῶς το γεγενηθσθαι τουτων αιτιον μείζω κατηγορίαν εχει ου γὰρ περι
χαρακώσαντα χρη τὰ τείχη ουδε τὰς ταφὰς ἀνελόντα τον 1ο ὀρθῶς πεπολιτευμενον δωρεὰς αἰτειν, ἀλλ' ἀγαθου τινος αἴτιον γεγενημενον τu πόλει. εἰ δε ηξεις επὶ το δεύτερ0ν 237 μέρος τ0υ ψηφίσματ0ς, εν o τετόλμηκας γράφειν, ως ἔστιν ἀνηρ ἀγαθὸς καὶ διατελεῖ λέγων και πράττων τὰ ἄριστα τῶ δήμω τῶ 'Aθηναίων , αφελών την αλαζονείαν 15 καὶ τον κόμπον του ψηφίσματος ἄψαι τῶν ἔργων, επί δειξον ημῖν ὁ τι λέγεις. τὰς μεν γὰρ περὶ τους 'Aμφισθ
Be. 2. ἰσχῶσπι Cob., ἰσχυσε ιν i, ἰσχυσοι h, ἰσχυσει n. ἰσχυση S. 4 ἀναλογισαίμην Ah, ἀναλ. εναντίον υμῶν n, ομολογησαίμην
agm. 5 στεφανουσθαι W, στεφανωθῆναι Ah, στεφανῶσαι B.
6 λέγεις B. εποίησας e. 8 ἐξειργάσθαι h, ἐξεργάσασθαι elli, ἐξεργασθ'ῆναι B. 10 χρηJ δει a. τὰς ταφὰς W, τὰς τ.
g 236-240: Tertia parte epilogi denuo orator reum interrogat, cur DemoSthenem exornandum putet. Hac ratione viam sibi aperit non modo ad cetera Demosthenis in re publica studia detrahenda, sed ut Thebanorum Societatem temporum magiS OPPOrtunitate quam Demosthenis virtute factam esse denuo arguat.
quia deinceps sequitur εἰ δ' ηξεις, sed multo magis, quod inter rogationem latam et futuram Orationem Ctesiphontis distinguitur. Quare futilis est illa Bremii interpretatio, qua praesens tempuSconmendari posse putabat: nam si etiamnum dicis. τουτωνJ Pluralis: huius et si
τὰς ταφὰς ἀνελόνταJ Themistoclis gloriam Demosthenes ea-ptasse Videtur, cf. Thuc. I 90. Lyeurg. Leocr. 41. Vituperatio autem Aeschinis non iniusta, CLCic. Leg. II 64: de sepulchris autem nihil est apud Solonem ampliuS quam sene quis ea deleat neve alienum inferat , poenaque est , , Si quiS bustum aut monimentum , inquit, isaut columnam violarit deiecerit fregerit.
Asyndeton oratorem quasi instantem et flagitantem describit. Atque sententiarum ea e Si ratio, ut altera actio alteram eon Sequatur, Veluti cauSam e VentUS.
243쪽
σίας καὶ τους βοέας δωροδοκιας παραλείπω ' οταν δε τῆς πρὸς Θχὶβαι0υς συμμαχίας τας αλίας ανατιθης Λημοσθενει, τους μεν αγνοουντας ἐξαπατας, τους δ' εἰδότας καὶ αἰσθανομένους υβρίζεις. αφελὼν γαρ τον καιρον 5 καὶ την δόξαν την τουτων, δι ην ἐγένετ0 η συμμαχία, λανθάνειν οἴει ημας το της πόλεως αξίωμα υημοσθενει 238 περιτιθείς. ἡλίκον δ' εστὶ το ἀλαζόνευμα τουτο, εγὼ
πειράσομαι μεγάλω σημείω διδάξαι. ὁ γὰρ των Περσῶν βασιλευς ου π0λλω χρόνω πρὸ της 'Aλεξάνδρου διαβά- 10 σεως εἰς την υσίαν κατέπεμψε τῶ δήμω καὶ μάλα ύβριστικην και βάρβαρ0ν επιστολην, εν η τά τε δη ἄλλα καὶ
μάλ' ἀπαιδευτως διελεχθη, και εH τελευτης ενεγραψεν, , ,εγὼ ' - φησὶν ,,ύμῖν χρυσίον ου δώσω ' μη με αιτειτε ' ου 239 γὰρ ληψεσθε. ουτος τοίνυν ο αυτὸς εγκαταληφθεὶς υπ315 των νυνι παρόντων αυτω κινδύνων, ουκ αἰτούντων ωθηναίων, απιος εκών κατεπεμψε τριακόσια τάλαντα τω δήμω, ὰ σωφρ0νῶν Ουκ εδεξατο. ὁ δε κομίζων ὴν το χρυσίον καιρὸς και φόβος και χρεία συμμάχων. το δε αυτὰ τουτο και την Θηβαίων συμμαχίαν εξειργάσατο. συ δε 20 το μεν τῶν Θηβαίων ονομα και το τῆς δυοτυχεστάτης συμμαχίας εν0χλεῖς ἀεὶ λέγων, τὰ δ' εβδομήκοντα τάλαντα et ποσιωπας δ προλαβὼν του βασιλικου χρυσίου 240 ἀπεστερησας. 0υ δύ ενδειαν χρημάτων ενεκα μεν πέντε ταλάντων οι ξενοι την ἄκραν ου παρεδοσαν; διὰ δεκα δε
4 αἰσθομένους Ah. 6 οζει λανθ. B. 7 δ' orn. l. 9 πολλω πρότερον χρόνω B. 11 τάδε m. 12 διειλέχθη gmn, διηλέχθη h. ἀνέγρα- εν n, ad i. C: εν τη επιστολη, Ηam. 13 μή με μήτε th. 14 ουτοςJ ουτε n. τοίνυν Ah, μέντοι B. εγκαταλειφθεὶς gm. 16 τριάκοντα Α'hora, πεντήκοντα a. 17 σωφρονῶν ad i. ὁ δῆμος. ουν n. 19 την συμμαχ. θηβαίων Α' . εξειργάζετο B . 21 ενώχλεις hy. 23 ἀπεστέρηκας elli. μεν om. eli, post ενδειαν ponit A. ενεκα γαρ li, i. e. ενεκά γε. 24 ξένοι add. Ah: θηβαιοι, R: τοις θηβαίοις. διὰ δέκα δε Franke, διὰ δε εννία Ah, διὰ εννέα δε B. τουτωνὶ Atheniensium. Atque
ex tanta videlicet civitate Demosthenes legatus maxima utebatur auctoritate.
g 238. χρυσίον ου δοόσωJ Schol.:υθηναιοι γὰρ αυτ ον ἴτησαν I9U- σόον ἐπὶ Φίλιππον μετὰ την τῆς
ειρήνης κατάλυσιν πρεσβείαν πέμψαντες. 9 239. τοινυνJ Melius quam μέντοι. Efficit enim haec sententia totius argumentationis minorem Propositionem admixta
εβδομήκοντα τάλαντα l CL adg 156. Sehaefer III 106, 2. β 240. οι ξένοι i. e. Macedones, ef A. Schaefer III 110. δέκαJ Pluribus hanc causam
244쪽
τουτω, οι δε κίνδυνοι παρ' υμιν. 5
Aξιον δ' εστὶ και την ἀπαιδευσίαν αυτῶν θεωρησαι. 241ει γὰρ τ0λμησει Κτησιφῶν μεν Aημοσθένην παρακαλεῖν, Ουτος δ' ἀναβὰς εαυτὸν εγκωμιάσει, βαρυτερον των ερρογων δεν πεπόνθαμεν το ακρόαμα γίγνεται. ὁπου γὰρ τους μεν ὁντως ἄνδρας ἀγαθου οἱς πολλὰ και καλὰ συνισμεν 10 εργα, τοῖς καθ' εαυτῶν επαίνους εὰν λεγωσιν, ου φερορομεν δταν δε ἄνθρωπ0ς αισχύνη της πόλεως γεγ0νῶς εαυτὰν εγκωμιάζsi, τίς αν τὰ τοιαῶτα καρτερήσειεν ἀκούων; Mao μεν οὐν της ἀναισχυντου πραγματείας, εὰν σω- 242
την απολογίαν. ου γὰρ δη που του τό γε σκήψει, ως ου δυνατὸς ει λεγειν. καὶ γὰρ αν ἄτοπόν σοι συμβαίνοι, ει πρώην μεν ποθ' ἡ πεμεινας πρεσβευτὴς ως Κλεοπάτραν
ο ημιν ehh. 6 αυτῶν orn. l. 7 τολμησεις B. δημοσθένη aen, δημοσθενει i. παρακαλεινJ add. C: λεξοντα εἰς υμῶς, del. IV. 8 αυτὰς g. εγκωμιάζει th. 9 πεπόνθαμεν Ah, πεπόνθατε B. γενησεται ny. γὰρ δη agm, ein γαρ nctium.10 ὁντας gn. 11 εὰν ante τους ponit B. 14 ἀκοπιων om. hthgm.16 ποιησει Behk., ποίησαι C. 17 ου δυνατόν gl, αδυνα- τος h. 18 συμβαίνει omisso οῦν agm. 19 υπομείνας th, an disceptavit Dinarch. I 20. Cf. adg 164. g 241: Quarta pars epilogorum:
Demosthenem non decere Ctesiphontis causa SuScepta Se SUR-que summis laudibus efferre.
ἀπαιδευσίανJ videlicet non Ctesipontis sed eius, de quo Rdhuc disputaverat, Demosthenis
πεπόνθαμεν J Stabilitur haec Scriptura ex Behk. Anecd. I 372. OVividior est oratio, si Aeschi
neS Se cum auditoribus coniungit ratione eorum quae paSSi fuerant. Bremi.
dostoxit Aeschines inchoatam OrR-tionis structuram. Desinit enim perinde quasi in mente haberet:
ἀγαθοὶ καθ' εαυτῶν επαίνους λεγωσιν, ου τερωμεν ' ο ταν δεκτλ. Cf. Naegelsbach Aesch. Ag. P. 124.
Quare enixe orat Ctesiphontem, ut ipse causam dicat, cum Praesertim facundia sit haud exigua ποιησει δεl Futurum restituerunt Beliker et Cobet Mnemos. III 320) propter adpositam condicionem εὰν σωφρονyς. AtquQhio etiam emendavit I 191: εξαιρεῖτ' ουν, ὼ 'Aθηναιοι, τὰς τοιαυτας φυσεις καὶ τὰ των νέων νεωτέρων γ) ζqλώματα επ' α ρε- την προτρέψεσθε, ubi libri cun
245쪽
την Φιλίππου θυγατερα χειροτονεῖσθαι, συναχθεσόμενος
ἐπὶ τη του Μολοττῶν βαοιλεως 'Aλεξάνδρου τελευτu, νυνὶ ου φησεις δυνασθαι. ἔπειτα γυναῖκα μεν ἀλλοτριαν πενθουσαν δυνασαι παραμυθεῖσθαι, γράψας μι- 243 σδου ψηφισμα ουκ ἀπολογήσει; η τοιοὐτός εστιν ον γέγραφας στεφανουσθαι, οἷος μη γιγνώσκεσθαι υπὐ των εὐπεπονθότων, δν μη τις συνείπI; επερωτησον δη τους δικαστὰς εἰ ἐγίγνωσκον Xαβρίαν καὶ 'Iφικράτην και Tι
μόθεον, καὶ πυθοὐ διὰ τί τὰς δωρεὰς αύτοῖς ἔδοσαν και 16 τὰς εικόνας ἔστησαν. ἄπαντες γὰρ ἄμα ἀποκρινουνταιοτι λαβρία μεν διὰ την περὶ Νάξον ναυμαχίαν, 'Iφικρα-
lippi ex Olympiade, quam Philippus sol. 111, 1) Alexandro
Epirotarum regi, fratri Olympiadis, nuptum dedit, cf. Diodor. Sic. XVI 91. Alexander a Tarentinis auxilia adversus Bruttios deprecantibus sollicitatuS, cum Italiam facile se sibi subiecturum Sperans cupide eo traiecis-Set, Cum omnibus suis copiis ibi interemptus est, anno a. Chr. 330. Cf. A. Schaefer III 181 sq. συναχθεσόμενοςJ Hane formam eX eodice g, ubi est συναχθησόμενος, restituit L. Din- dors in Thes. Idemque emendR-vit Andoc. III 21: καὶ γὰρ εἴ τις
υμῶν ἀχθέοεται παραιτουμαι v. ἀχθεσθήσεται). Accuratius hanc rem exposuit Cobet Mnemo S. III 312. δυνασθαιJ Habet hoc verbum
dam praegnantem, addito interdum dativo ut II 95: γενομένης εκκλησίας ηδη παρὼν καὶ δυνάμενος τῶ σώματι. Cf. Steph. Thes. 1703 Quare non video eurnon hoc quoque loco δυνασθαι significare possit validum es Se,
In honorum conmendatione nihil prorSus Opus e St Orationis saeuitate, nam qui honore tanto dignus est, eius laudes ae virtutes
οἷος μη γιγνώσκεσθαι Κrue-ger Gr. gr. 55, 3, 5. συνείπηJ Falsum est quod
grammatici veteres addiderunt σοι. Immo Bημοσθένει vel αυτω animo cogitandum est. Virtus enim quae corona digna videatur omnibus nota esse debet. Quare ne Ctesiphontis quidem oratione ad tantam virtutem hominibus conmendandum ΟΡHS QSt. ποθουJ Molestum fuit pronomen additum παρ' αυτῶν, eum SubSequeretur αυτοῖς. Nam, ut recte ait Cobetus, scioli passim interpolarunt pronomen αυτουαυτω κτλ. , ubi eleganter fuerat
ab Atticis praetermiSSum, cf. Mnem. XI 126. Structura ipsa Attica est, cL Isocr. 5, 155: παρ' υμῶν τῶν ἀκουόντων πυνθάνεσ/θαι δικαιόν εστιν. XII 155: παρὰ πολλῶν ἔσται πυθέσθαιτοις ειδεναι βουλομένοις.
246쪽
τ0ὐς ἀτιμάσετε καὶ τους υπερ υμῶν εν τῆ μάχλὶ τελευτή σαντας; ους νομίσαθ' ὁρῶν σχετλιάζοντας εἰ ουτος στεφανωθήσεται. και γὰρ αν ειη δεινον, ὼ ἄνδρες 'Aθηναῖοι, εἰ τὰ μεν ξυλα καὶ τους λίθους και τον σίδηρ0ν, τὰ ἄφωνα καὶ ἀγνώμ0να, εάν τω εμπεσόντα ἀποκτείν/ὶ, 101 μόραν H. IVoli, μοίραν C., διεφθειρε W, απεκτεινε C. 3 τον πόλεμον n. 4 Uημοσθενει δ' αο W, δημοσθενει δ' ἀν- τερου διὰ τί δωσετε Ah, δημοσθενει δ' εάν τις ερωτα διὰ τί ου δωσετε B. 6 ἀτιμάσετε n, ατιμωρητους εύσετε ἀτιμώσετε agm. 7 νομίσαθ' Ah, νομίζεθ' B, cf. Andoc. I 148. 9 τοναφωνον e. 10 ἀγνωμονα Π, τὰ ἀγν. agmk, τον ἀγν. el, τον ἄκμωνα h. εάν τις n. διέφθειρεὶ ἀπεκτεινε prorSUS ab hae re alienum esse vidit Ba-kius 333. Proprie dicitur aut κατέκοψε, es Dem. XIII 22. XXIII198, aut ἀνεῖλε, ut Din. I 75. Ego διέφθειρε praeserendum
duxi, non modo ut emendatio propius ad vulgatam Scripturam Recederet, sed etiam ut ars inperatoria et prudentia Chabriae magis elucesceret. Praepositionum ἄπο et διὰ perinutationes frequentes fuerunt.
rum pars: Demosthenes contra insignis est nequitia et ignavia. In hunc si honores Athenienses Conferent, Semetipsos et qui pro patria mortem pugnando Oeeu-buerunt dehonestabunt. Nam proditione ille militem pessum dedit. Quare videant ne mortuos milites laedant, ne vivos maximeque puerOS ad contumaciam et inoboedientiam erudiant, denique ne rempublieam in malam famam adducant.
σετε, alii alia. Sed dictum esse saltem oportuit διὰ τί δωσουσιν. Interpolatio igitur manifesta est. ατιμάσετεJ υτι μοὐν nuSquam non Significat reum in iudicio condemnatum infamia notare vel caput alicuius deminuere, unde
est: eum qui honore aut reverentia dignus sit contumeliose habere. Librarii autem haec duo verba persaepe confundere consueverant. Cf. Cobet N. L. 749 sqq. Vera lectio non modo ServatR est in uno codice alterius generis sed etiam vestigium eius in Α mansit: nam ἀτιμωρήτους εά- μωσετε natum est ex ἀτιμάσετε.
νομίσασθ' ὁρῶνJ Similiter Andoc. I 148. σχετλιάζοντας Cf. 258. εἰ τὰ μεν ξυλα κτλ.J De Structura enuntiatorum v. Weber ad Dem. Aristocr. p. 280. De re ipsa
Pnus. I 28, 10. VI l1, 6. Dem. XXIII T b. Pollux VIII 120. Plat. Legg. 874 a. Sehomann Antiq. 295. τὰ ἄφωνα καὶ ἀγνωuοναJ Dem.
l. t.: εἰ τοίνυν των αψύχων καιμη μετεφόντων του φρονεῖν Ου- ὁ ἐν ἐσθ' ὁσιον, τοιαυτ ν ἔχοναιτίαν, εῶν ἄκριτον κτλ. Atque similiter latine dicitur: muta et bruta animalia de eis quae et orationis et rationis eXpertia Sunt.
247쪽
υπερορίζ0μεν, καὶ εάν τις αυτον διαχρήσηται, την χεῖρα 245 την τ0υτο πράξασαν χωρὶς του σώματος θάπτομεν , Aημοσθένην δε, o ἄνδρες 'Aθηναῖοι, τον γράψαντα μεν την πανυστάτην ἔξ0δον, προδόντα δε τους στρατιώτας, του
σαντες, ἀθυμότεροι δε οι ζῶντες γίγνονται ὁρῶντες της αρετης ὰθλον τον θάνατον κείμενον, την δε μνήμην επι λείπουσαν. καὶ το μέγιστον, ἐπερωτῶσιν et μὰς Oι νεώ τεροι, πρὸς ὁποιον χρὴ παράδειγμα αὐτους τον βίον 246 ποιεῖσθαι. ευ γὰρ ἴστε, o ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὁτι Ουχ αι παλαῖστραι Ουδε τα διδασκαλεῖα ου δ' ἡ μουσικὴ μόνον παιδευει τους νεους, ἀλλα πολυ μῆλλον τα δημόσια. κη-
λαίστρα Αh. 11 μόνη li. 12 νεους Ay', νεωτερους B. τὰ δημόσια W, τὰ δημ. δίκαια Α' , τὰ δημ. κηρυγματα B. την χειραJ Ioseph. bell. Iud. III 8, 5: τους γοῖν ἀνελόντας εαυetους παρὰ μεν ἡμῖν μεχρις ηλιου δυσεως ἀταφους εκρίπτεινε κριναν, καίτοι και πολεμίους θάπτειν θεμιτὸν ηγουμενοι 'παρ' ετέροις δε και τὰς δεοιὰς
Των τοιουτων νεκρῶν ἀποκόπτειν εκέλευσαν, αiς εστρατευροσαντο καθ' εαυτῶν, ηγουμενοι,
ἀλλότριον, ουτω και την χεῖρα του σώματος. Aristot. Nic. IIII: τὸ δ' ἀποθνήσκειν φευγοντα
πηρὸν ουκ ανδρείου αλλὰ μῶλ- λον δειλου. μαλακία γὰρ τοτευγειν τὰ επίπονα. Bremi.9 245. πανυστάτην Certe non ΡOStremam sed fatalem illam cladem Chaeronensem intellegit. Huius explicationis repperi vestigium in schol. Laur. : ὴ μεθ' ἐν Ουκ επεξήλ μεν διὰ τοπάνυ δι αυτὴν ἀσθενῆσαι mi
την εσχάτην. Nec tamen hoc adiectivuin Suspicione caret. In Atticis quidem prosae orationis auctoribus nullum occurrere eXemplum videtur. An ἀτυχεστάτην γπροδόνταJ scilicet temeritate consiliorum. τιμήσετεJ Futurum in apodosi recte ponitur eum in protasi aut εὰν est aut εἰ eum futuro. CLC0bet Mnem. IX 444 ad Isae. Ι43. 51. 40. επιλείπουσαν Nam si militum fortissimorum memoria in animis iudicum vigeret, auctorem illius cladis et suasorem belli non corona nobilitarent. επερωτῶσιν υμῶςJ Adolescentes qui circumsteterant tamquam in ipso iudicio dicuntur iudices ConSulere, quae eXempla ad imitandum se Sibi proponere velint. g 246. ευ Zὰρ ιστε κτλ. J LyC. Leocr. 10: ευ γὰρ ἴστε, es ἄνδρες, ὁτι ου μόνον τουτον νυν κολάσετε κατεψηφισαίνοι, αλλὰ και τους νεωτερους ἄπαντας επ'
αρετὴν προτρέψετε. δυο γάρεστι τὰ παιδεύοντα τους νέους, ἡ τε τῶν ἀδικουντων τιμωρία και η τοῖς ἀνδράσι τοις ἀγαθοῖς δι- δομενη δωρεά. Haec cauSa paulo ante Ctesiphontem in iudicio disceptata fuerat, cf. 252.
nctiones, in quibus etiam iudicia habentur, cf. κηρυΤτε Ται δίκην τις δέδωκε κτλ. InterpolatoreS sententiam modo Sub-
248쪽
ανθρωπ0ς ἀσχημονῶν τω βίω ' ὁ δε γε νεώτερος ταυτ'
ἰδὼν διεφθαρται. δίκην τις δεδωκε πονηρος και πορνοβοσκος ωσπερ Κτησιφῶν οι δε γε αλλοι πεπαίδευνται. τἀναντία τις ψηφισάμενος των καλῶν καὶ δικαίων επανελ- 5θὼν οἴκαδε παιδευει τον υ ιόν' ὁ δε γε εικότως ου πελθεται , ἀλλα το νουθετεῖν ενοχλειν ηδη δικαίως ονομάζεται. ως ουν μη μόνον κρίνοντες ἀλλα καὶ θεωρουντες, 247. . . Oυτω την ψηφον φερετε, εις ἀπολογισμον τοῖς νυν μενου παρουσι των πολιτῶν, επερησομενοις δε υμὰς τί εδι- 10κάζετε. ευ γὰρ ἴστε, o ἄνδρες 'Aθηναιοι Oτι τοιαυτη
et εῖν An, παιδευειν agm. ενοχλειν W, ενοχλ. ενταυθα Eνταυθα ενοχλ. B. καὶ δικ. ag. 8 θεωρουντες θεωρουμενοι B, excidisse pauca animadverterunt Tur. 9 απολογίαν agm. νυν. μεν ουν a, μεν νυν n. 10 ημὰς I. εκδικάζεται a.
ἀσχημονῶν CL II 151: καὶ τις αυτόν εἶδε πώπOet ε ἀσχημονη- σαντα η μεθ ημέραν, ως συ
sed a0risti nullus est locuS prOpter praesenS tempuS κηρυττεται. Perfectum autem consecutionis celeritatem aenecessitatem optime
describit. Accedit quod sequitur
ἐπανελθὼν οἴκαδεJ Cf. ad ο 212. g 247. θεωροῖντεςJ Aeschines
vit, cf. II 80. I 93. III 163. 251. 241. 168. 160. I 65. At passiva
desideratur sententia: in quo Shominum oculi atque eXSpectationes coniecta sunt. Quid autem contrariorum ratio 3 Haec certe expostulat duplicem iudicum actionem: non modo sententias serunt sed multum etiam ad educationem iuventutis conferunt. Hanc sententiae rationem efflagitat etiam particula ουν. Emendatio autem nulla temptari potest propterea quod Sententiarum nexus haud parva profecto lacuna turbatus eSt.
reipublicae in hae cauSa Vertitur, ideo reliquos etiam cives qui non adsint rationes postulaturos probabile eSt. g 248 254: Octava parS epilogorum: Suspiciones moventur contra eos qui populares haberi
mendatur in tribuendis honoribus SeVeritas, cum praesertim homines huiusmodi sine pudore aut metu iam cum hostibus conSpirent et reip. administratio plebis manibus extorta in paucorum potestate sit: privati homines innoxii necantur, Demo Sthenes Omnium calamitatum auctor ho-
249쪽
248 σθενους ανανδρία προσεικασθηναι. πῶς ουν αν τις την τοιαυτην αἰσχυνην εκφυγοι; εὰν τους προκαταλαμβάνοντας τα κοινὰ και φιλάνθρωπα των ονομάτων, ἀπίστους οντας τοῖς ῆθεσι, φυλάξησθε. η γὰρ ευνοια και το5 τλὶς δημοκρατίας ονομα κεῖται μεν εν μεσω , φθάν0υσι δ'επ' αυτὰ καταφευγοντες τω λόγω εὐ πολυ οι τοῖς 249 εργοις πλεῖστον ἀπεχοντες. δταν ουν λάβητε ρητορα στεφάνων και κηρυγμάτων επιθυμουντα, επανάγειν αυτὐν κελευετε τον λόγον, ωσπερ καὶ τὰς βεβαιωσεις των κτηθ16 μάτων ὁ νόμος κελευει ποιεῖσθαι, εις βίον αξιόχρεων καὶ τρόπον σώφρονα. ὀτω δε ταυτα μη μαρτυρεῖται, μη βε βαιουτε αυτω τους επαίνους, και της δημοκρατίας επι
nores sibi expostulat. Haec contumelia civitatem in contemptum et suspieionem ceterorum Graecorum adductura Videtur. g 248. πῶς ουν ἄν τις κτλ. JΑ propria causa ad conmunem reipublicae statum RScendit. κοινά verba popularia, quibus studium plebis suum Revoluntatem ostendant. Sehol. :οἱον το λέγειν ἶτι φιλόπολίς
ειμι και τα τοιαυτα. Dem. 24, 156: ευρε τουτο Ο πεποιηκε, νόμω τους νόμους καταλυσαι, ἴνα τἀδικηματ αυτου τυ της σωτηρίας ονομ' εχη' την του
ταυτην μάλιστα προσίεσθε, κατεῖδεν.*θάνουσι κτλ.J Ηane vero Sententiam nostra aetas saevisSimis argumentis erudeliter conproba vit.
munis Sit sententia, at Demosthenis tamen studium honoris oratio perstringit. Quare ineptum est librorum additamentum ξενικῶν, eum Sociorum aut peregrinorum hic nulla fiat conmentoratio. Schol.: δτι επὶ των ζένων ἐν τω θεάτρω ἐμελλε στε - Φανουσθαι lβεβαιώσειςJ Pignora sunt quae
in emendo vendendo dari solebant. Centesima enim pretii pars, si lis inter emptorem et venditorem oriretur, in fidem deponebatur. Haec summa dicebatur ἀξιό χρεως. Hinc iubetur orator, qui publice coronari velit, ad vitam fide dignam provocare, VenditΟ-ris instar, qui fidem Suam praestet. Ex eodem genere est μηβεβαιου τε τους επαίνους - ΠΟ- litis laudes confirmare. Premi.ουτωJ - temere, Sine ullo pignore aut testimonio.
dicendi usus postulat εἰ. Quamquam nescio an δτι maiorem Reerbitatem habeat, cum iniuria Stesino ullo dubio facta describatur,ef. Dem. 39, 38: παυσαι δ' εμὲ συκοφαντῶν, αγάπα δ' ἶτι σοι πόλις ουσία πατηρ γέγονεν, 'u0' cum cs. Lys. XII 11: ὁ δ' ἀγαπησειν με ετ ασκεν, εἰ τὸ σῶμα σώσω.
250쪽
λάκις μεμνημεν0ς, ἀτυχία τῆ πόλει. ἐν ταῶθ' ἀνὴρ ἰὁιώ-
uti Demosthenes non modo eum satrapis et Memnone Persarum duee, Sed etiam cum Agide Lacedaemoniorum rege coniurRVerat, cf. Plut. Dem. 24 κινουμένω δ' 'υγιδι τω Σπαρτιάτyβραχεα Uζμ.ὶ συνεκινηθ6 παλιν, εἶτ επτηξε, τῶν μεν Ἐθηναίων ου συνεξαναστάντων τοὐδ' 'υγιδος πεσόντος καὶ των Λακεδαιμονίων Gυντριβεντων. Quantis vero periculis respublica undique circumveniebatur, Si privatis civibuS cum peregriUS consilia conferre et bella parare licereti Hic quidem mihi libertatis interitus fore videtur. π αὐακελευον ταιJ SehOl.: παρακ.
βλεπε ιν εις τὰ αυτῶν πρόσωπα. Fuerat igitur ne in scholiis quidem υμ .g 251. παραγεγζρακώς - εαλωκώςJ Si quidquam, hoc me adducit ut Aeschinem orationem aliter habuisse aliter seripsisse credam. Quid enim 3 Tantam iniuriam tantamque contumeliam adtulisse populo univerSO eum oratorem qui eodem momento magnam ab eo gratiam exspectaret 8 Facile vero cum victus abiisset iram et odium effundere poterat.