장음표시 사용
221쪽
βαλαντιοτόμ0ν καὶ διατετμηκότα την πολιτειαν. ουτος κλάει μεν ρῆ0ν η οι αλλοι γελῶσιν, επιορκεῖ δε πάντων προχειρότατα ουκ δν θαυμάσαιμι εἰ μεταβαλλόμενος τ0ῖς εξωθεν περιεστηκόσι λοιδορήσεται, φάσκων τους μεν5 ολιγαρχικους υπ αυτης της ἀληθείας διηριθμημεν0υς ηκειν πρὸς το του κατηγόρου βημα, τ0υς δε δημοτικ0υς 208 πρὸς το τ0υ φευγοντος. δταν δη τα τοιαυτα λέγu , προς μεν τους στασιαστικοῖς λόγους εκεινο αυτω υποβάλλετε, ὁτι ,,ῶ Λημόσθενες, εἰ σοὶ ησαν ὁμ0ι0ι οι απο Φυλης 10 φευγοντα τον δημον καταγαγόντες, Ουκ ἄν ποθ' η δημοκρατία κατέστη. νυν δε εκεῖνοι μεν μεγάλων κακῶν συμβάντων εσωσαν την πόλιν το κάλλιστ0ν εκ παιδείας ρημα φθεγξάμενοι, μη μνησικακεῖν συ δε ελκοποιεῖς, και μὰλ- λον σοι μελει των αυθημερὸν λόγων η της σωτηρίας τλῆς
ηδη g. 14 αυθημερον h, αυθημέρων eth. πονηρῶ. III 137: ουδεὶς πωποτε των πῶλαι πονηρῶν τοιουτος μάγος και γόης εγενετο. Din. I 66:ίαν παρακρουσθῆτε υ πο της τουτου γοητείας. Ceterum magnam hoc loco corruptelam sub- QSSe, animadverterunt Balae et
Franke, cf. Ialin. Ann. 93, 600. Nam verba illa: επεισάξει γὰρ et ον γόητα ad neutrum pertinent τρόπον τῆς ἀκροάσεως. Nec ad verbum επεισάξει, ut ex proxima sententia exspectari possit, Demosthenes sed Ctesipho subiectum cogitari debet, cuius mentio demum fit 9 213. βαλαντιοτόμονJ Tropice denotat eum, qui callide aliorum con-moda vel Summo scelere conatur adripere. Bremi. Denique διατετμηκὼς την πολιτείαν is est,
qui partium in civitate studia excitat, quae dum se invicem laniant, ipse opibus inhiat. Cf. 166. μεταβαλλόμενοςJ Ex fletu et lacrimis in probra et maledicta
εξωθενJ CL ad 206. φάσκων κτλ. J Conmune hoc erat oratorum artificium, cf. Din. I 62: ενεχείρισας την πόλιν ἀ- πασαν ταύτη, Jjν αυτίκα φήσεις ολιγαρχικὴν εἶναι. διηριθμημένους Hoc proprio
est dinumerari, hine discerni, Separari. Bremi.
cendi consuetudinis suppeditabit Frohberg. Lys. Vol. II 179. κάλλιστον εκ παιδείαςJ Pulcherrimam vocem eX ingenua et liberali sapientia profectam, quae maximo est documento illos non modo liberaliter educatoS fuiSSe, sed liberalitatem etiam vita et mori bus expressisse. Bremi.ελκοποι εις Refricare volnera, obductas reipublicae cicatriceS refricare, fricando renOVare.
μερας πραττόμενον πανήμερονὴ πανημεριον, το δε δια μιας ημέρας πραχθὲν αυθημερόν, καιτο την αυτὴν οδὸν διὰ μιας ημέρας ἐπανελθεῖν αυθημερίσαι. Steph. Byz. 219 Μ): σανία, πόλις Ινδική, ἐν η αυ- θημερὸν ἱμάτιον ἱστουργουσι 12
222쪽
1 cerro τῶν ορκων elli. 2 δτι ont. n. 3 H δε Dobr., ἀεὶ δε προς τους Som. th) αυ τους C. 4 δυοιν θάτερον B, εν τοιν δυοιν Αν . . υπάρχον del. Cob. 7 καταφευγω e, φυγω B. 8 περιεγρ. kli, περιεγράψετε et, περιγράψατε B. μεJ add B: εκ της πολιτείας, om. Ain. γυναικες, fragmento Dionysii deinceps adlato: ενθα τε πέπλαγυναικες 'Aθηναίης ἰότη et ι αυ- τημαρ κροκοωσιν ε*' ἱστοπόδων τανυουσαι, αυτημαρ δ' ἐτάμοντο καὶ εξ ιστῶν ἐρυσαντο. Herod. Cath. 491: και το αυθημερονόξυνεται απο του αυθημερος προπαροξυνομένου, cf. ib. 509, 20. Dindors. in Steph. TheS. praetulit τῶν αυθημέρων λόγων
eXtemporalium orationum. Mihi Aeschines hane sententiam extulisse videtur: Magis tibi curaecordique sunt orationes quamvis intempestivae quam conmunis reis. Salus. Etenim hoc esso dicit Demosthenis studium, ut Suam quoque tempore pronuntiet Orationem, ad salutem reipublicae quantum adferat aut deminuat, nihil eum curare. Quare RdVerbium adiectivo anteponendum eSSeduXi.
θεους κοινους Schol. attulit Eurip. Med. 492:ορκων δε φρουδη πίστις, ου δ'εχω μαθειν ει θεους νομίζω τους τότ' ου καρχειν ἔτι,
6 209. δακρυων κτλ. J Din. I 109: μη ουν αχθεσθε παράγεσθε γ) αυτου κλάοντος και ὀδυρομένου ' πολυ γὰρ αν δικαιότερον ελεησαι τε την χώραν. I 102: ἀει λέγοντες ὐς ουκ εστιν ἔξω της πατρίδος υμῖν ἐξελθεῖν, ουκῆστιν αλλη κατατυγη χωρὶς τῆς
υμετέρας ευνοίας. Ι 92: ου προετέον εστιν υμὰς αυτους ταῖς του μιαρου καὶ γόητος τούτου δεησεσιν ουδε προσδεκτέον τους Oικτους και τους φενακισμους τούτου. Clarissimum hoc in genere exemplum est illud C. Grae-chi apud Cic. de Or. III 214
Quo me miser conferam 8 quo vertam 2 in Capitoliumne 2 at fratris
Sanguine madet. an domum 2 matremne ut miser miseram lamentantem videam et abiectam 3 Ubi in libris miser praetermis Sum deesse non poteSt.
περιεγράψατέ μεJ Prorsus falso Schol. : αντὶ του εκβαλεῖν. Unde factum est ut grammatici adderent: εκ τῆς πολιτείας, quaSi Vero περιγράφειν idem esset quod eXterminare ex republicat Immo significat illud verbum aliquem civem certis et angustis finibus
terminare, coarctare, continere Atque Demosthenes cireumScriptum Se esse iactabat, quod prorepublica multas exterorum inimicitias suscepisset, quibus extra urbem vitam degere prohiberetur. Eodemque sere modo Cic. ad Att.
VII 9, 2: ire autem Caesarem)ad arma aut hanc unam ob cau-Sam, quod ratio non habeatur, aut addita causa, si forte tribu-
223쪽
ἀναπτησομαι, ε ἀνθυποβάλλετε αὐτῶ ,,ὁ δε δημος ὁ
ναίων ποι καταφυγη, Λημόσθενες; προς ποίαν συμμάχων παρασκευην; πρ0ς ποια χρηματα; τί προβαλλόμενος υπερ του δήμου τί πεπολίτευσαι; α μεν γὰρ et περ σαυρο5 του βεβ0υλευσαι, πάντες ὁρῶμεν. ἐκλιπὼν μεν το αστυουκ οἰκεῖς, ώς δοκεις, εν Πειραιεῖ, αλλ' εξορμεις εκ τῆς πόλεως, εφόδια δε πεπόρισαι τῆ σαυτου ανανδρία το βα-210 σιλικον χρυσί0ν και τα δημόσια δωροδοκήματα. ὁλως δε
τί τα δάκρυα; τίς ἡ κραυγή , τίς ο τόνος τῆς φωνῆς;
1 ἀναπτησωμω n, fort. ἀπαντήσομαι. ὁ δε δημος ἀθηναίων eli, o δε ἀθηναίων δημος th. 2 καταφυγοι a. ξ προς B.
δρίας eth. 9 fort. Τί . . T DUS pl. senatum inpediens aut populum incitans notatus aut senatus consulto circumscriptus aut sublatus aut expulsus sit dicenSve Se expulsum ad illum confugerit. Inde patet diversa esse circumscriptum et expulSum eSSe.
τί προβαλλόμενοςJ Hoc Verbum proprie significat tamquam
munimentum pro aliqua re Obicere, praetendere. Atque hanc laudem saepius sibi Demosthenes tribuere amat. Quare Aeschines per irrisum: Quod tandem munimentum praeclara tua rerum civilium administratio civitati paravit 7 Eremi. Cf. Dem. 18, 300:ταττα προυβαλόμην εγὼ προ της
'Aττικης, ο σον ην άνθρωπίνωλογισμ6 δυνατον, και Τουτοις ετείχισα την χώραν. Hane Rutem similitudinem hoc loco vereor ut Aeschines animo sibi informaverit. Quare malim illam amplecti explicationem, quam pro' posuit Apollon. Lex. ΗOm. 136,
των, ὁτι οἰοίξην πληγησεσθαι καὶ εἰ μεν ἀλλο μηδεν εχοιμι, τὼ χεῖρε προεχων ε νεπόδιζον,
μενος, ἀλλα καὶ επ' αυτῶ τουτωπαιόμενος, εἰ προβαλοίμην. Hinc Dem. 19, 27 Aeschinis appellat την προαίρεσιν τῆς πολιτείας προβεβλημένην καὶ ἄπιστον - ευλαβῶς εχουσαν καὶ φυλαττομενην, cf. Harp. 156. CLetiam II. Sauppe ad Dem. PhiLI 40. εν ΠειραιεῖJ Domum in Piraeeo Demosthenem possedisSe Rique illis temporibus ibi domicilium habuisse auctor est etiam Din. I 36: τρυφῶν εν τοις τῆς πόλεως κακοῖς καὶ επὶ φορείου κατακομιζόμενος την εἰς Πειραιὰ οδόν. I 69: αυτος εἰσενεγκὼν
οικίας τῆς εν Πειραιει καὶ τῆς εν ἄστει.εξορμεῖς Haec perfecta notio est verbi εξορμίζω - ex statione
navem deducere, Solvere, nRm εξορμεῖν - diSeedere ex Statione. Demosthenes quasi semper in eo est ut nave deducta ex urbe discedat saui der Rhede Ilegen), cf. Lye. Leocr. 17: Λεωκράτης δεGυσκευασάμενος ἀ εἶχε χρήματα μετὰ των οἰκετῶν επὶ τον λέμβον κατεκόμισε, τῆς νεὼς ξδη περὶ τὴν ακτὴν ε ξορμουσης.
tinorum denique: Denique cur opus est lacrimis 2 Quid est quod lacrimas effundat 212 ε
224쪽
ΑIΣXINΟΥ0υχ ο μεν την γραφην φευγων εστὶ Κτησιφῶν , συ δ' Oυτε περὶ του σωματος ουτε περὶ της επιτ μίας ἀγωνίζει; ἀλλα περὶ τίνος εστὶν αυτω η σπ0υδη; περὶ χρυσῶν στεφάνων καὶ κηρυγμάτων εν τω θεάτρω παρὰ τους νόμους ῖν εχρην, εἰ και μανεὶς ο δημος η των καθεστηκότων επιλελησμενος επὶ τοιαυτης ἀκαιρίας εβ0υλετο στεφανουναυτὸν, παρελθόντα εις την ἐκκλησίαν ειπειν ,, ἄνδρες 'Aθηναῖοι, τον μεν στεφανον δεχομαι, τον δε καιρον ἀπο-
δ0κιμάζω, εν ο τὰ κήρυγμα γίγνεται ου γὰρ δει εφ' οἷς ἡ πόλις εκείρατο, επὶ τούτοις εμε στεφανουσθαι.
1 ΚτησιφῶνJ add. C: ο δ' αγων Ουκ ατίμητος, del. W. συ δ'Jadd. B: ου τε περὶ της ουσίας, idemque post επιτιμίας ponit Ah, del. W. 2 του om. e. ἀγωνίζη C. 5 Rhet. Gr. III 22. 63. ἄνδρες, cf. I 78. 121. 164. 10 εκείρατο W, εκείρετο καὶ επένθησε Ah, επένθησε καὶ εκείρατο B. εμ' εστεφανῶσθαι I.
σμένον εκ των νόμων Ου κεῖται,
ἀλλὰ τους δικαστας εδει τιμῆσθαι ότι χρη παθεῖν η ἀποτισαι ο δ ατίμητος τουναντίον ω πρόσεστιν εκ των νόμων es ρισμένου τίμημα ,' ως μηδεν δεῖν τους δικαστας διατιμησαι. Cf. si 197. Erat certo causa Ctesiphontea ἀγων τιμητός, cf. BoeckhSiaatsh. I 489. 503. Hac in re nihil dubium est. At verba ista quae excerpsi: ο δ' ἀγων Ουκατίμητος in ordinem accepta nihil nisi contrarium significare pOSSunt, cauSae illius aestimationem nullam iudicibus permissam fuisse. Nam etiamsi concedam, interrogativum ουχ ante ὁμεν positum simul ad ὁ δε animo suppleri posse, quis tandem unquam dixit: Ουχ ὁ ἀγων Ουκατίμητος; Quare haec verba falsa
grammaticorum etini ratione OrtaeSSe eXistimo, cum praesertim illa sententia ad ipsam rem nihil valeat.
Oυτε περὶ της επιτιμίας Η0e in membro totius sententiae simul illud continetur quod grammatici addiderunt: ουτε περὶ της ουσίας. Cf. etiam Lys. I 50: εγωγὰρ νυν και περὶ του σωματος
καὶ περὶ των χρημάτων καὶ περὶ
των ἄλλων α πάντων κινδυνευ M. Isae. 4, 30: i σως αν ου περὶ των
φευγοντες τὰ προσκρουστικόντων επιτιμησεων ως υφ' ετέρων προσωπων γινομένας εἰσάγωμεν. A ue Aeschinis exemplo deinceps adlato idem rhetor Sic pergit: τουτο γὰρ το νόημα ενόν ἀπο του ἰδίου προσώπου ειπειν περιίθζκε τω ἀντιδίκω. Vere autem iudicat Cornifie. IV 66: haec exornatio proficit plurimum in amplificationis partibus et conmiserationis. Cf. Quintil. IX 2,29. Cic. de or. II 328. εκείρατοJ Qui fieri potuerit ut grammatici explicandi gratia adicerent καὶ επένθησε, apparebit ox SehoL: οἱ Ἀλχρνες εν ταῖς ευπραγίαις τqν κόμην ἔτρεφον,εν δε ταῖς δυστυχίαις καὶ τω
πένθει εκείροντο. 'Oμηρος αυ- τους πανταχου καρηκομόωντας καλεῖ. ἀνάπαλιν δε Eπαμεινων -
δας Paus. IX 15, 6ὶ ημετέραις βουλαῖς Σπάρτα μενεκείρατο δόξαν. Λυσίας εν ἐπιταφίω 60) τοῖς Κορινθίων βοηqοῖς' ,,ωστε ἄξιον
ην επὶ τωδε τω τάτω τό τε κείρασθαι τη Ελλάδι καὶ πενθη-
225쪽
αλλ' οἶμαι, ταυτα μεν αν ειποι ἀνηρ οντως βεβιωκὼς μετ'αρετης' α δε συ λεξεις, εἴποι αν κάθαρμα ζηλοτυποῶν
212 αρετήν. ου γὰρ δὴ μὰ τον Ηρακλέα του τό γε υμῶν Ου-δεὶς φοβήσεται, μὴ Aημ0σθένης , ἀνὴρ μεγαλόψυχος καὶ
5 τα πολεμικὰ διαφερων, ἀποτυχὼν των ἀριστείων ἐπανελθὼν οἴκαδε ἐαυτὸν διαχρήσηται ος τοσουτον καταγελατῆς προς υμας φιλοτιμίας, ωστε την μιαρὰν κεφαλὴν ταυτην και et πευθυνον, ὴν ουτος παρὰ πάντας τους νόμους γεγραφε στεφανῶσαι, μυριάκις κατατετμηκε και τουτων 10 μισθGυς εἴληφε τραύματος εκ προν0ιας γραφὰς γραφόμεθ
praemiSsa ον εχρῆν κτλ. Simul illud continetur: Demosthenem quidem non ita loqui. Huic sententiae iam hoc subicitur: sed hominem credo honestum ita lo
Λάθαρμα tamquam caenum Vel purgamentum est abiciendum: inde ut latine dicitur vel caenum vel scelus pro homine inpuro aescelerato, ita graece transfertur ad hominem designandum, qui omni scelere et nequitia Obrutus et conmaeulatus e civitate eiciendus videatur. Eiusmodi homo eum virtute, etiamSi Speciem eiuS Se quatur, nihil tamen conmune habet, cf. Dem. 18, 128: σοὶ δ' αρε
τῆς, ῶ κάθαρμα, ἡ τοις σοῖς τις μετουσία; ὴ καλῶν ὴ μὴ τοι
ούτων τις διάγνωσις; πόθεν ηπῶς ἀξιωθέντι; Quare ζηλοτυ-
πειν, quo Verbo veteres Attici raro utebantur, propriam ne Suam
vim hoc quoque loco habet: invidia odioque aliquid prosequi
propter praeoccupatum alicuius rei amorem et studium: Demosthenes ut caenum Re sceluS a virtutis nomine atque Splendore propter nequitiae amorem animo prorsus abhorret. Cf. Plato Symp. 213d: ζηλοτυπῶν με και φθονῶν. Itemque interpretatur Harp. 91: ζηλοτυπουν Αἰσχ. εν Τω κ.
Kτ. ἀντι του μισοὐν ' ζηλοῖν γὰρ το μακαρίζειν, ζηλοτυπεινδε το εἰς ἀπεχθειαν εληλυθέναι. Moeris 197: ζηλῶ 'Aττικοί, ζηλοτυπῶ ' Ἐλληνες. Hinc ambi
rum, qualis in Schol. deprehenditur: την αρετὴν δόξης ενεκα ζηλουν, εἴδωλον αρετῆς διῶκον,
codices deteriores habent formam depravatam φοβηθησόμεθα. Cf. Franke, Lecti. Aesch. 460. επανελθών οἴκαδεJ Eundem
horum verborum ordinem deprehendimus etiam I 145. 186. III 246. Contraque Dinarch. I 65 ubi οἴκαδε ἀπελθών legitur, emendandum est οἴκαδ' επανελθών, cf. Mnemos. VIII 97.
διαχρήσηται J Schol.: επεὶ ὁ Μειδίας πολεμιστὴς ην, ος ἀπο
περιεῖλε ζίφει ' προς τοῖτο ουν παίζει. κατατετμηκε oIam supra φ 51 capitis επιτομὴν Demostheni obiecit, ut alium τραύματος εκ προνοίας accusaret. Nemo in nostro loco non agnoscit hyberbolen rhetoricam. Atque φ 52 otiam do Μidia eiusque causa Sermo erui. Bremi. Cf. Dinarch. I 6.
226쪽
νος, καὶ κατακεκ0νδυλισται, ωστε αυ τον οἶμαι τα των
κονδυλων εἴχνη των Mειδίου εχειν δει φανερά ο γὰρ ἄνθ ρωπος ου κεφαλην ἀλλὰ κεφάλαιον, ουδε πρόσωπον ἀλλα
Περὶ δε Κτησιφῶντος του γράψαντος την γνώμην 213 βραχέα β0υλ0μαι εἰπειν, τα δε πολλὰ υπερβησ0μαι, ῖνα και πεῖραν λάβω, ει δυνασθε τους σφόδρα πονηροῖς, καν μητις προείπη, διαγιγνώσκειν ' ο δ' ἐστὶ κοινὸν καὶ δίκαιον κατ αμφοτέρων αυτῶν ἀπαγγεῖλαι προς υμῆς, τουτ' ἐρῶ. περιέρχ0νται γὰρ κατὰ την αγορὰν ἀληθεῖς κατ' ἀλλη- 10λων ἔχοντες δόξας και λόγους ου ψευδεῖς λέγοντες. ο μεν 214 γὰρ Κτησιφῶν ου το καθ' αυτόν φησι φοβεισθαι, ελπίζειν γὰρ δόξειν ιδιώτης εἰναι, ἀλλὰ την του Aημοσθένους εν τI πολιτεία δωροδοκίαν φησι φοβεῖσθαι καὶ την ἐμπληξίαν καὶ δειλίαν ' ο δε υημοσθένης εις αυτὸν μεν 15
κεφαλην ἀλλὰ κεφάλαιον, orellius ου κεφαλην ἀλλὰ πρόσοδον
κέκτηται propOSutSSet, utramque coniecturam Sio coniungendam putavi, ut Scriberem Oυ κεφαλην ἀλλὰ κεφάλαιον ου δεπρόσωπον ἀλλὰ πρόσοδον κέκτηται. Primum enim videram multa vitia sic esse in Aeschinis orationibus orta ut librarii a simili verbo ad Simile aberrarent. Deinde orator attigerat modo τηντης κεφαλῆς επιτομήν et τα των κονδυλων ἴχνη. Quare veri Simile est dicacitatem Aeschinis et ad caput Demosthenis et ad voltum pertinere. Sed in hoc genere alii alia scribere amabunt. Me cum 'Vestet mannum de litibus Demosthenis p. 30 consentire
hac locutione fere Semper genetivus obiecti invenitur additus, sed hoc loco rationi est parendum potius quam exempliS: nam cum υμῶν aliam in aliis libris sedem teneat, interpolationis suspitio praevalet. κατὰ την αγοραν PraepoSitione hoc loco carere non pote Storatio: nam την ἀγορὰν qui περιέρχεται, fori circuitum obambulat, non in ipso foro Versatur, cf. Din. I 32: περιιών ουτος κατὰ την ἀγορὰν ελογοποίει. Cf. Κleyno in Mnemos. VIII 93. Emendandum etiam est, ut vidit Franke, Andoc. I 99: καὶ συ ζῆς και περι
est acerbior cum Ctesiphon ipse dicatur professuS eSSΘ hune Spem, quam alio Sen Su Verum eSSe Aeschines concedet. Ille enim dicebat se sperare futurum, ut habeatur ἰδιώτης, i. e. homo R Cura et scientia rerum publicariam alienus: hinc se, si quid delique rit, facile veniam inpetraturum. Aeschines autem emphatice nomen ἰδιώτης pronuntiat et tutellegit ineptum, stupidum. Bremi. Ceterum cf. Schaefer III 205, 1. εμπλης ιανJ Eμπλήττεσθαι ut ἐμβροντῆσθαι dicitur de eis qui
227쪽
ἀποβλεπων θαρρεῖν φησιν, την δε του Κτησιφῶντος πονηρίαν καὶ πορν0β0σκίαν ἰσχυρῶς δεδιέναι. τους δηκατεγνωκότας ἀλληλων ἀδικεῖν μηδαμῶς υμεῖς οἱ κοινοὶ κριταὶ των εγκλημάτων ἀπολυσητε. 215 Περὶ δε των εις εμαυτον λοιδοριῶν βραχεα βουλ0μαι προειπεῖν. πυνθάνομαι γὰρ λεξειν Aημ0σθενην ώς ἡ πόλις υπ' αυτου μεν ώφεληται πολλὰ, υπ' εμου δε καταβέβλαπται, καὶ τον Φίλιππον και τον Ἀλέξανδρον καιτὰς απο τουτων αλίας ἀνοίσειν ἐπ' εμέ. ουτω γάρ εστιν,
αυτω, εἴ τι πεπολίτευμαι παρ' υμῖν εγώ η εἴ τινας δη- 216 μηγορίας εἴρηκα, τούτων κατηγορειν, ἀλλα καὶ την ησυχίαν μ0υ του βίου διαβάλλει καὶ της σιωπης μου κατη-
fulmino tacti Atint. Hine transfertur ad eos qui non Sanae Sunt mentis, εμπληξία - μανία, τρε νοβλάβεια. Μaximeque inconstantiam hoc vocabulo notatam esse apparet eX Eurip. Troad.
1194: τοις τρόποις γὰρ αἱ τυ- χαι, εμπληκτος ὼς ἄνθρωπος, Ἀλλοτ αλλοσε πηδῶσι. Bremi. Ctesiphontis morum probitaS quae et qualis fuerit nescimus. Cf.
schines ita utitur, ut et convicia Demosthenis antea repellat et invidiam adversario contrahat.
g 215. τὰς απο τουτων αἰτίας Crimina quae a Philippo et Alexandro repetuntur, quae in Conmemoratione illorum verSantur.
Cf. Dem. 18, 283. g 216. την ησυχίαν Dem. 18,
τοὶ καιροὶ καὶ τοῖς της πόλεως
εἶναι τη πατρίδι. δηλοῖς δε καὶεξ ῶν ζης και ποιεις και πολι- τευχὶ καὶ πάλιν ου πολιτευη. πραττεταί τι των Ῥμῖν δοκούντων συμφερειν; ἄφωνος Αισχίνης. αντέκρουσε τι και γεγονεν Oiον ουκ εδει; πάρεστιν Αἰσχίνης ωσπερ et α ρηγματα και σπά-
λάβη, τότε κινεῖται. Cf. Praeterea Dem. 307. 308. Istae criminationes profecto malitiosae Sunt. Aeschines enim tamdiu in publicis negotiis Versabatur quamdiu respublica libera videbatur. Cum autem Omnis paene pote StaS et arbitrium ad unum Demosthenem amicosque rediisset, Aeschines
certe non poterat a cura reipi 1-blicae non recedere, eum et Capitali odio et voluntate ab illo
dissideret. Surgebat nimirum quotiens respublica in SummRS CR-lamitates adducta et DemostheniS Operam aspernari et aliorum conSilia amplecti videretur. Haec otii negotiique vicissitudi- uos in liberis civitatibuS Saepenumero primoribus ViriS Subeundae sunt. Quare malitiosum est
illud Domosthenis 308): ἔστι γὰρ
ἔστιν ησυχία δικαία και συμφέρουσα τy πόλει, ην οἱ πολλοὶτων πολιτῶν υμεῖς ἁπλῶς ἄγετε. αλὶ ου ταυτην οὐτος αγει τηνησυχίαν, πολλοῖ γε και δει, αλλ' ἀποστὰς οταν αυτω δόξη της πολιτείας, πολλάκις δε δοκεῖ, φυλάττει οπηνίκ' εστε μεστοὶ του συνεχῶς λέγοντος η παρὰ τῆς τυχης τι συμβεβηκεν εναν-
228쪽
ευθυς ἀρχόμενος τ0υ λόγ0υ φερει τινὰ αἰτίαν , λέγωνεγῶ την γραφην ουχ υπερ της πόλεως εγραψάμην ἀλλ' sενδεικνυμενος 'Aλεξάνδρω διὰ την προς αυτὀν εχθραν. και νη Aί ως εγὼ πυνθάν0μαι, μέλλει με ἀνερωτῆν, διὰ 21ττί το μεν κεφάλαι0ν αυτου της π0λιτείας η θω, τὰ καθ' εκαστον ουκ ἐκώλυον ου θ' εγραφόμην, ἀλλα διαλι πὼν καὶ προς την πολιτείαν ου πυκνὰ προσιὼν ἀπήνεγκα 1oτην γ9αφήν. εγο δε ουτε τὰς Aημοσθένους διατριβὰς ἐζήλωκα, ουτ ἐπὶ ταῖς εμαυτου αἰσχυνομαι, ου τε τοὐς
12 ἐζήλωσα th. tίωμα ξ ἄλλο τι δυσκολον γέγονε ' εἱet ἐπὶ τουτω τω καιρωρητωρ ἐξαίφνης εκ τῆς ἡσυχιας
ασπερ πνευ α' εφάνη κτλ. Quasi Vero aut Demo Sthenes sine ulla necessitate et calamitate a republiea recessisset aut Aeschines illius consilia et voluntates adiuvare vel debuisset vel potuis- soli CL Dem. 263. 273. μετα των νεωτέρωνJ Nescio an praeviderat Aeschines contumelias illas quas Dem. fudit g 258 sq. Cf. etiam Aesch. I 135.
του λόγου patet non de oratione Demosthenis quae exstat accipiendum esse: insaniret Aeschines, si quid hinc furatus ipse locum indicaret unde desumpsiSSet. Neque hoe aperte Demosthenes in sua oratione dixit, sed obscure quodammodo, ut O 280. Vestermanti de Aeseli. or. 20.
Cf. etiam Dem. 197. Mihi quidem illa verba ευθυς ἀρχόμενος
του λόγου SUSpecta Sunt. διὰ την - εχθρανJ i. e. Propter notissimum Alexandri erga Demosthenem Odium.
φ 217. διὰ τί το μεν κε φ. κτλ.J CL Dem. 13. 22. 117. 124. 188. 191 sq. 196. 222. 239. 242. 273.
Hoc artificio multum oratores utebantur. Videamus nunc quae Demosthenes ipse aliis locis contra dicat: XIX 25: ινα μη δεις υμῶν, ἐπειδάν τι λέγοντος ἀκου n
ραχρῆμα ταυτα ου δ' ἐδίδασκες ημὰς; θαυμάζy, ἀλλα . . εἰδῆθ' ot ι προς ἄπασι τοῖς ἄλλοις καὶ τουτο ἡ δίκησθε υπ' αυ- του, ὀτι τἀληθῆ παραχρῆμα καὶ
ista' ἔδει πυνθάνεσθαι διεκωλυθητε ελπίσι και τενακισμοῖς και υποσχέσεσιν ε ξαπαetώμενοι
XXI 141: καὶ γὰρ ασχολία καὶαπραγμοσυνη και et O μὴ δυνα- σθαι λέγειν καὶ ἄπορία καὶ μυρίἐστὶν αiτια ' προσήκειν μέντοι τουτω μὴ ταυτα λέγειν ηγουμαι νυνί, ἀλλ ως ου πεποίηκε του - των ων αυτου κατηγόρηκα διδάσκειν. Praeterea cf. XXIII 188.
non tantae erant in Aeschine ingenii facultates, ut cum Demosthene aut contendere aut decertare posset. Quare eum Summa ille uteretur auctoritate, nihil relinquebatur quam ut privatam et otiosam vitam in occulto degeret
229쪽
εἰρημενους ἐν et μῖν λόγους εμαυτῶ ἄρρητους εἶναι εβουλόμην, ουτε τὰ αυτὰ τούτω δημηγορησας εδεξάμην αν218 ζην. την δ' εμην σιωπην , ῶ Λημόσθενες , η τ0υ βίου μετριότης παρεσκεύασεν αρκει γάρ μ0ι μικρὰ καὶ μεcό-5 νων αἰσχρῶς ουκ επιθυμῶ, ωστε και σιωπῶ και λεγωβουλευσάμενος, ουκ ἀναγκαζόμενος sπὸ της εν τu φυ- σει δαπάνης. συ δ' οἶμαι λαβὼν μεν σεσίγηκας, ἀναλώσας δε κεκραγας. λεγεις δε οὐχ ὁπόταν σοι δοκη οὐδ' αν βουλη , ἀλλ' οπόταν οι μισθοδόται σοι προστάττωσιν 10 ουκ αἰσχυνη δε ἀλαζονευόμενος , δ παραχρημα εξελέγχu219 ψευδόμενος. ἀπηνεχθη γὰρ η κατὰ τοὐδε του ψηφίσμαθ
quas habuissem orationes non habuisse optabam. Quod in libris est βουλοίμην tolerari non potest. Nam Optatio quidem ipsa necessario caret particula αν, e G. Hermann opusc. IV 154; at optatio ista hoc loco non modo verbi sed propria optandi vel cupiendi voce notata est. Nee vero cum optandi verbo consociari
potest optandi sper modum) notitia - velim velle. Hoe quidem esset βουλοίμην Sine particula αν. Quare fieri non potest quindicatur: ουκ αν βουλοίμην nec enim, si mihi optio detur, in
eo esSe Velim ut optem, qua in Sententiae conformatione cum optandi notitia congregata est condicionis cogitatio. Hae e autem sententia parum convenit eum Aeschinis consilio, qui dictu
rus est: neque Orationum Se un
quam poenituisse et si poeniteret mortem vitae Se praepositurum fuisse. Quae disputaverunt G. Herm. Opusc. IV 156 sq. , Franke Lot. Soe. Gr. II 36, Maeigner ad Lycurg. 169, maximam partem in
errore Sunt falsae opinionis ex recordatione locorum eorruptO
g 218 μετριότηςJ Haec Virtus ab Atheniensibus haudquaquam
contemnebatur quia in ea conmunis omnium libertas consistere
videbatur. Dem. ipse 18, 219 haec diciti καίτοι πολλοὶ παρ υμιν γεγόνασι oητορες ενδοξοι καὶ μεγάλοι προ εμου, Καλλίστρατος εκεῖνος, υριστοφῶν, Κέφαλος, 'ρασυβουλος, λεροι μυρίοι '
ἀλλ' oμως ουδεὶς πώποτε TOυ- των διὰ παντος, εδωκεν εαυZOνεις ουδεν τη πόλει κτλ.αἰσχρῶςJ Vel quaestu vel gloria eo adductus ut ulla ne Sentiam apud populum pronuntiem Hoc facere debuit, si tum quoque cum DemostheneS praevaleret, utiquem in republica locum obtinere vellet. Sua enim consilia eum persequi non liceret, aut Sententias suas de republiea mutare aut potentia adversariorum victus desistere et in otio agitare debuit.
βουλευσάμενοςJ Non tam rea Curate pensitata aut prodibat aut se continebat quam temporibus diligenter consideratis aut tacebat aut loquebatur, prout ubique reipublicae prodeSSe se pOSSeputaret. σεσίγηκας - κεκραγας Dem.
82: ῶ βλασφημῶν περὶ εμου καὶ λέγων ώς σιωπῶ μεν λαβών, βοῶ δ' ἀναλώσας.*219. ἀπηνέχθηJ Cf. A. Schae-fer 205, 2. Boetineke Forsch. 309. Causa autem in iudicium venit εκτω ενιαυτω μετὰ την Φιλίπ-
230쪽
τ0ς γραφη, ην Ουχ υπερ της πόλεως ἀλλ' υπερ της προς 'Aλεξανδρον ενδείξεώς με φης ἀπενεγκεῖν, δει Φιλίππου
ζῶντος, πριν 'Aλεξανδρον εἰς την αρχην καταστηναι,ου πω σου το περὶ Παυσανίαν ενυπνων εωρακότος ουθεπρ0ς την 'Aθηναν καὶ την πιραν νυκτωρ διειλεγμενου. 5
πῶς αν Ουν εγὼ προενεδεικνυμην 'Aλεξάνδρω; εἴ γε μηταυτον ἐνυπνιον εγώ καὶ Λημοσθένης εἴδομεν. επιτιμας 220δε μ0ι εἰ μη συνεχῶς ἀλλα διαλείπων προς τον δημον πρ0σερχομαι, καὶ την ἀξίωσιν ταυτην οἴει λανθάνειν με ταφερων Ουκ εκ δημοκρατίας ἀλλ' εξ ετ ερας π0λιτείας. 10εν μεν γὰρ ταῖς ολιγαρχίαις ουχ ο βουλόμενος ἀλλ' o δυναστευων δημηγορεῖ, εν δε ταῖς δημοκρατίαις ὁ β0υλόμενος καὶ ὀταν αυτῶ δοκρ. και το μεν διὰ χρόνου λεγειν σημεῖόν ἐστιν επὶ τῶν καιρῶν και του συμφέρ0ντος ἀνδρῖς πολιτευ0μενου, το δὲ μηδεμίαν παραλείπειν ἡμέ- i5
7 ταυτον Cob., ταυτο C. 8 ἀλλα και n. πρός εἰς h. 9 εἰσέρχ. hi. λανθάνειν ηαῶς Ahg. 11 εἰ μεν e. 12 δημηγορεῖ Bekk., κατηγορεῖ C. 13 δόξη gmn. καὶ Om. n. 15 παραλιπεῖν B. που τελευτην, Dionys. ad Amm.1 12.
ubi fusius res narratur, Scriptum erat παρὰ του Aιος καὶ της 'Aθηνῆς. Bremi. Nimirum eum supra ipsa Demosthenis verba repetiiSSet, nunc eadem Cum Reer-hitate cavillatur et interpretatur: videlicet non eum dis sed cum deabus consuetudinem habet lει γε μηJ Ut latine dicitur:
nisi, niSi vero, nisi forte, quibus particulis altera quaedam Sententia indueitur, qua Superior Sententia tamquam absurda aut
Cf. Seyssert, Schol. lat. I 124. g 220. εξ ετέρας πολιτείας
Ex diversa et contraria reipublieae forma, quae habetur Aeschini paucorum dominatio vel o λιγαρχία. Cf. etiam Lys. I 2: περὶ τουτου γα9 μονου του αδικη- ματος και εν δ μοκρατία καὶ ενο λιγαρχία η αυτη τιμωρία.
δημηγορεῖ Quod in libris scriptum exStat κατqγορεῖ, aperte falsum est. Orellius quidem sic sentiebat: in democratia, ubi nulla Sit ισqγορία, rariSsimum esse της δημηγορίας usum. Quare
Conmodum QSSe κατηγορει, quo in verbo brachylogiam Se agno- Scere. In Oligarchia potentissimum quemque iudicia exere ere, in democratia quicunque velit adversario diem dicere. At haec omnia nihil ad rem. Nam nihil Aeschines antea de iudieiis dixerat, sed de omni publica
actione. Quare requiritur eiuS- modi verbum quo haec actio P rOprie designetur. Hoc autem est δημηγορεῖν, non κατηγο9εῖν. Contionandi usus utrum frequentior an rarior sit in paucorum dominatione, nihil ad disceptationem valet. Nam habentur quidem etiam a principibus contiones, ubi quibus dicendi facultas dari Soleat, cur ea circumseripta et rara Sit, Aeschines ipse dicit Conparat enim duas reip. formas, in quibus eadem res diverso modo appareat.