Aeschinis in Ctesiphontem oratio.

231쪽

221 ραν εργαζομενου καὶ μισθαρνουντος. υHρ δε του μη - δεπω κεκρίσθαι υπ ἐμου μηδε των αδικημάτων τιμωρίανυποσχειν, ὀταν καταφευγύς επὶ τους τοιουτους λόγους,

η τους ἀκουοντας επιλήσμονας υπολαμβάνεις η σαυτον 5 παραλογίζy. τα μεν γὰρ περὶ τους 'Aμφισσεας ησεβημενα

σοι και τα περι την Eυβοιαν δωροδοκηθέντα, χρόνων εγ'

γεγενημένων εν οἷς υπ' εμοί φανερῶς ἐξηλεγχου , i σως 222 ελπίζεις τον δημον ἀμνημονεῖν τα δε περὶ τὰς τριηρεις καὶ τους τριηράρχους αρπάγματα τίς αν ἀποκρυψαι χρό'

10 νος δυναιτ δτε νομοθετησας περὶ των τριακοσίων καισαυτὸν πείσας 'Aθηναίους επιστάτην τάξαι του ναυτικου,

g 221. του μηδίπω κεκρίσθαιJ CL Dem. 15, 279: μηδενος δ' ἀδικηματος δημοσίου, προσθ ήσω δε μηδ' ιδίου δίκην ἀξιώσαντα λαβειν. παρ' ἐροῖ μηθ' υπερτης πόλεως μηθ' ' υπερ αυτου,6τεφάνου καὶ ἐπαίνου κατηγορίαν ηκειν συνεσκευασμένον καὶ

τοσουτουσὶ λόγους ἀνηλωκίναιιδίας εχθρας καὶ φθόνου καὶ μικροψυχίας ἐστὶ σημεῖον, ουδενὸς χρηστου. Hoc eXemplum Simul documento est, quanta Cum audacia Demosthenes veritatem invertere amaVerit.

φανερῶς ἐξηλέγχουJ Nec tamen Aeschines Demosthenem horum criminum nomine in iudi cium adduxit: causa disceptabatur opinor in contionibus apud

populum. Cf. g 223. g 222. τα περὶ τὰς τριηρειςJD0 loge ista Demosthenica es. Seliaufer II 491. Et largitione di-Vitum corruptum multa Demosthenem mutasse in illa lege auctor etiam est Dinarch. I 42 : εἰσί τινες εν etω δικαστηρίω των εν τοῖς τριακοσίοις γεγενημένων,οθ' ουτος ἐτίθει et ον περὶ των

etριηράρχων νόμον; ου τράσετε τοῖς πλησίον ὁτι τρία τάλαντα λαβὼν μετέγραφε καὶ μετεσκευαζε τον νόμον καθ' εκάστην εκκλησίαν, καὶ τὰ μὲν επώλει δεν εἰληφει την τιμην, τὰ δ' απο- δομενος ουκ εβεβαίου; De hac inmutatione legis nihil sane Demosthenes, cf. g 103. περὶ τον τριακοσίωνJ Dem. 42, 3. 4. 5. 25. 18, 171. ISae. 6, 60. Din. I 42. Ex his locis patet

trecentos quidem cives, qui ma-Ximo cenSu es Sent, Semper SieeSSe appellatos, minime vero ex

his locis officitur, Demosthenis legem inseriptam fuisse περὶ

Των τριακοσίων. Immo Dinarchi exemplo intellegitur Demosthenem legem tulisse non περὶ των τριακοσίων, Sed περὶ Tων τριηράρχων. Cf. etiam Dem. 312. Quare nescio an illud quod in Aeschinis libris legitur tam περὶ

Των τριακοσίων quam περὶ των τριακοσίων νεῶν ad variam grammaticorum explicationem referendum videatur. Nam cum paulo

anto dixisset Aeschines τὰ περὶ τὰς τριηρεις καὶ τους τριηράρ- χ0πῆ, αρπάγματα, Si Solum Poneret ἀτε νομοθετησας, oratio huiusmodi minime esset obscura et quam legem vellet plane signifi

caret.

επιστάτην του ναυτικουJ IIaeo potestas eXtra ordinem Demostheni mandata videtur, cf. A.

Schaofer II 490. Fuerat Simul,

232쪽

AIΣXINΟΥ ἐξηλεγχθης υπ εμου εξηκοντα και πεντε νεῶν ταχυναυτουσῶν τριηράρχους et φηρημενος , πλεῖον της πόλεως ἀφανίζων ναυτικον, η o ποτε Mθηναῖοι την εν ξω ναυμαχίαν Λακεδαιμονίους καὶ Πόλλιν ενίκησαν; ουτω 223 ταῖς αἰτίαις ενεφραξας τὰς κατὰ σαυτ0s τιμωρίας, 5ωστε τον κίνδυνον εἰναι μη σοι τω ἀδικήσαντι ἀλλα τοῖς ἐπεξιοῶσι, πολυν μεν του 'Aλεξανδρον και τον Φίλιππονεν ταῖς διαβολαῖς φερων, αἰτιωμενος δε τινας εμποδίζειντους της πόλεως καιρ0ῖς, αεὶ το παρον λυμαινόμενος, τοδε μελλον κατεπαγγελλόμενος. ου το τελευταῖον εἰσαγ' 10

γελλεσθαι μελλων έπ' ει os την 'Aναξίνου συλληψιν τοῖ'Ω ρείτου κατεσκεύασας, τos τα ἀγοράσματα 'Ολυμπιάδι ἀγοράζοντος; καὶ τον αυτὰν ἄνδρα διεστρεβλωσας τn 224

βλώσας B. ut ait Hyperides s I 2, 16), των

ὀλων πραγμάτων επιστάτης.

διτάλαντον δ εἶχες ερανον δωρεὰν παρὰ των ηγεμόνων των συμμοριῶν εφ' οἶς ελυμηνω τον τριηραρχικὸν νόμον. Atque De mosthenis legem ab Aeschine non tum cum ille promulgasset sed multo post cum iam dudum in usu esset petitam esse, firmis argumentis demonstravit A. Boechii, Siaatsh. I 745. Hoc certum est hunc inpetum factum esse ab Aeschine ante annum 335, cf. A. Seliadfer III 125, 5. πλεῖον - η ω ποτε κet λ. J Si quidem Diodoro fides habetur, Octoginta tribus navibus Athenienses apud Naxum pugnaVerani, cf. A.

Schaefer I 36. Diod. XV 34. g 223. ταῖς αἰτίαις ενέφραξαςJSehol. : ἀντὶ του τω ἀντικατηγορεῖν επετείχισας σαυτον τουμη δουναι δίκην. πολυνJ h. l. passive is de quo multa dicuntur, aliis locis eum significat, qui multa dicit, qui

loquax est. Bremi.

ἈναξίνουJ Schol. : ου Τος επε δημησεν 'Aθηνησιν διαπεμφθεὶς υπ' 'Oλυμπιάδος της Αλεξάνδρου μητρος ωνησασθαί τινα αυτθ, Uημοσθένης δε αἰτιασώ- ρενος κατάσκοπον η κειν παρὰ Αλεξάνδρου ηνάγκασε συλληφθηναι, καὶ βασανιζόμενος καιστρεβλουμενος περὶ τοὐ πράγματος εκεῖνος ετ ελευτησε. CL Dem. 137 de . Aeschine: πάλιν μετὰ

τασκόπω συνιών εις την Θράσωνος οικίαν εληφθη. Din. I 63. Res accidit Ol. 109, 4 vel Ol. 110,1- 340. Atque cum Anaxinus esset Orites, Aeschines autem Demosthenem in ius iudiciumque voeaturus esset largitionis crimino quam ab Euboeensibus Oritisque accepisset, facile intellegitur, cur et Aeschines cum Anaxino QOnloquia habuerit et Demosthenes hunc hominem e medio SuStulerit. Hinc apparet etiam, cur Aeschines iam ab hae causa desistere coactus fuerit, cf. Lys. I43: ου τε συνηδει κακὸν ουδενο εγω δεδιὼς μ' τις πυδ ροταιεπεθυμουν αυτον ἀπολέσαι. Prorsus aliter iudicavit Sehaeser

233쪽

σαυτου γράψας αυτον θανάτω ζημιῶσαι, παρ' ἄποτ' εν ουδρεῶ κατηγάγου καὶ ἀπο της αυτης τραπεζης ωεφαγες και επιες και εσπεισας και την δεξιὰν ἐνέβαλες τουτον ἀπεκτεινας. και περὶ τούτων εν απασιν 'Aθη-5 ναίοις ἐξελεγχθεὶς υπ' εμου και κληθεὶς ξενοκτόνος ου τοἀσεβημα ηρνησω , ἀλλ' ἀπεκρίνω ἐφ' o καὶ ὁ δημος

ἀνεβόησεν καὶ ὁσοι ξεν0ι περιέστασαν. εφησθα γὰρ τους της πόλεως αλας περὶ πλειονος ποιησασθαι της ξενικης 225 τραπεζης. επιστολὰς γὰρ σιγῶ ψευδεις και κατασκόπων 16 συλληψεις καὶ βασάνους ἐπ' αἰτίαις ἀγενήτοις, εμου

μετά τινων νεωτερίζειν βουλομένου. επειτα επερωτῶν με, 1 ε γραψας B. ζημιῶσαι, παρ' - ποτ' W ex Cob. c.

2 κατηγάγου Cob., κατηγου C. ω add. W. 3 add. Ah: κατ' ἀνδρος φίλου καὶ ξενου, B: ἄνδρα φίλον καὶ ξένον ποι - ουμενος, del. W. 4 τουτον Cob., καὶ τουτον C. 6 ἀπεκρίνου

II 462 coniecit, Anaxinum olim Atheniensium proxenum legatos domum accepisse, cf. II 186. 234. Sed nescio an alia etiam publica oritarum negotia Anaxinus tractaverit. τουτον ἀπεκτειναςJ Non tam eculeo tormentisque quam plebi- Scito promulgato: hunc a te inpetrare potuisti ut Summo Supplicio affici iuberes γτους τῆς πόλεως ἀλαςJ Cf. II

22, ubi Demosthenes in simili ratione: τους γαρ τῆς πόλεως ἀλας και την δημοσίαν τράπεζαν περιπλείστου δη φησι ποιεισθαι,ουκ ων επιχώριος ου δ' ἐγγενής. Dem. 19, 189: που δ' ἄλες; που τράπεζας που σπονδαί; ταῶet α γαρ τραγωδεῖ περιιών

κτλ. Quodsi Aeschines haec Contra Demosthenem in contione iactare poterat, veri simile est nullam criminis Suspicionem nee ab quaesitore nec tormentiS eX- pressam fuisse, qua Anaxini culpa probaretur. Nam Si ποιήσασθαι Verum est, Si ποιεῖσθαι ex altera oratione invectum videtur, ex isto aoristo elucet, altercationem illam inter Aeschinem et Demosthenem post Anaxini mortem

9 2252 επιστολὰς ψευδεῖς Schol. : ὁτι συκοφαντῶν εἴληφεν Αἰσχίνου επιστολὰς επὶ προδοσία. Veri simile autem est De mosthenem non modo Aeschinis epistulas interceptas, sed etiam aliorum hominum litteraS Suppositas in medium protulisSe, quibus proditionis crimen probari pos Se Videretur. Quod autem Demosthenes adversarium Suum acerbissimum, cum Summa Potentia florens paene unuS in republica dominabatur, nec probiS nec inprobis argumentis tollere potuit , maxime ego contribuerim innocentiae Aeschinis et integritati. αιτίαις αγενήτοιςJ Similiter μῶθοι ἀγένητοι dicuntur se fabulae rerum numquam gestarUm, cf. Steph. The S. νεωτερίζεινJ Non tam reipublicae conmutationem quam libertatis proditionem indicare vide

tur.

επειταJ Indignationem quandam et duarum Sententiarum na-

234쪽

λευοι, τελευτησαντος δε ελθὼν εις τα ενατα διεξίοι προς τοῖς οἰκείους αττ αν επιτηδευσας et γιης εγενετο. σαυτον 226

δ' οὐκ ἀντερωτας, τις αν εἴη δημαγωγὸς τοιοῶτος ὁστις 5τὸν μεν δημον θωπευσαι δύναιτο , τοῖς δε καιροὐς εν οἱς ην σώζεσθαι την πόλιν ἀποδοῖτο, τοῖς δ' εὐ φρο- νοῶντας κωλυοι διαβάλλων συμβουλεύειν, ἀποδρὰς δ' ἴκτων κινδύνων καὶ την πόλιν ἀνηκέστοις συμφοραῖς περι

5 ανερωτας Aa. 7 αποδοιτο ae, ἀπόδοιτο x. 8 κωλύει hgm. συμβουλεύων n. 9 συμφοραῖς Ah, κακοῖς B. turalem discrepantiam haec particula indicat. Cf. Froliberger ad Lys. 32, 15: επειτα συ ετόλμη - σας εἰπεῖν εχων τοι αὐτα χρή

ματα, ώς δισχιλίας δραχμὰς ὀ

τούτων πατηρ κατέλιπε. Et qua ratione ista Demosthenis interrogatio eum Superiore actione discrepare Videatur, deinceps g 226 explicatur.

ιατρός Dem. 243: νυν η μιν λέγεις περὶ των παρεληλυθό

εἰσιὼν μὴ iέγοι μηδε δεικνύοι

δι δεν αποφεύξονται την νόσον , επειδη δε τελευτησειέ τις αυτῶν και τα νομιζόμεν' αὐτωτέροιτο, ακολουθῶν επὶ το μνῆμα διεξίοι , , εἰ το καὶ et o εποίησεν Γνθρωπος Ofτοσὶ, ουκ αν

τα εναταJ Sacra, quae manibus nono die a funere elato Offerebantur efferri autem solebant mortui die tertio quam eXSPiraverant), faciebant consanguinei si familiares; exclusi ab his erant dolanctis invisi. Ad exsequias usque funera in atrio proponebantur. Bremi. Cf. Isae. II 37. 46.

O 226. σαυτον δ' οὐκ ἀντερω- τας J κατ' αποστροφήν, Sehol.

Sermo est a iudice RVerSUS, cf. R. Vothmann, Hermagoras 276. θωπευσαιJ multitudinem blandis et humilibus captare artibuS. Est igitur haee vox acerbiSSima. Assentitur autem plebi is etiam qui quamVis vehementer inertiam reprehendat, libidines tamen plebis irritat ae movet. Ita facit, qui hostium mores dehonestet, laudes detrahat, vires despiciat,

contumelias denique temere iactet. Summa ars est prudentia eum gravitate coniuncta, quae in Demosthene nulla prorSUS erRt.

δύναιτο An ingenii lacultatibus γδιαβάλλωνJ His artibus Demosthenis se inpeditum fuisse quo minus quae Sentiret civitati suaderet, Supra eXplicaverat Aeschi

ne S.

chetypo substantivum κακὸν Supra VerSum adscriptum fuisse videtur: recensionum auctoreS pro Sua quisque ratione alter alterum nomen tenuit. Ut συμφοραις reciperem, movit me etiam Andoc.

I 142: πολλῶν βουλομένων την

πόλιν ἀνηκεστοις συμφοραις περοριβαλειν. Nam multum in Andocidis orationibus Aeschinem versatum fuisse supra iam conmemoraVi. Accedit quod eadem eorundem nominum permutatio deprehenditur g 114. Contra ἀνήκεστον κακόν magis in usu fuisse conprobatur multis Platonis et Isocratis exemplis, quae L. Din- dors in Steph. The s. attulit. CL

235쪽

βαλὼν ἀξιοίη στεφανουσθαι επ' ἀρετὴ, ἀγαθῖν μηδ' εν

πεποιηκὼς , πάντων δε των κακῶν αἴτιος γεγονως, επε ρωτωη δε τους συκοφαντηθεντας εκ της πολιτείας επ'εκείνων των καιρῶν ὁτ' ενην σώζεσθαι, διὰ τί αυτὀν ουκ227 εκώλυσαν εξαμαρτάνειν, ἀποκρυπτοιτο δε το πάντων τελευταῖον , ὁτι της μάχης επιγενομενης Ουκ ε σχολάζομεν περὶ την σην εἰναι τιμωρίαν, ἀλλ' υπερ της σωτηρίας της πόλεως επρεσβευομεν; επειδη δε ουκ ἀπεχρη σοι δίκην μη δεδωκέναι, ἀλλα και δωρεὰς αιτεις καταγέλαστον

id εν τοῖς Ἐλλησι την πόλιν ποιῶν, ενταυθ' ενεστην και την

γραφην ἀπήνεγκα. 228 Ααι νη τους θεους τους υλυμπίους, δεν εγὼ πυνθά ν0μαι Λημοσθενην λεξειν , εφ' o νυνι μέλλω λέγειν δείκαι μάλιστ' ἀγανακτεῖν. ἀφομοιοῖ γάρ μου την φυσιν ταῖς

1 ἀξιοίη Franke, ἀξιοι C. μηδεν πεπ. πεπ. μηδεν B,

291 Tους συκοφ. εκ τῆς πολιτείας optimo hane audaciam dicendimente adsecutus interpretatus eStBremius: qui per calumnias a rerum publicarum administratione depulsi sunt. Possis etiam Sic circumscribere: qui calumniis et malitia quodammodo civitate amoti ius suum obtinere non ΡΟ- terant. Vi profecto oppressi Demosthenis adversarii Obmutescere coacti erant. 9 227. ἀποκρυπτοιτοJ Ex morata Oratione in propriam pro

greditur earum rerum Conmemo

rationem, quas erimini vertere volt Demostheni, quibus in rebus haec est primaria, quod Qelare studeat civi patriae amanti multo graviora fuisse facienda quam accusare in iudicio eos, qui patriam in tantum discrimen praecipitaverint, patriam scilicet ipsam a ruina, quae inpendebat, defendere. Bremi.ενἐστηνJ - me interposui ut reipublicae adessem. Si qua res in contione ageretur, dixisset ἀνέστην. Cf. 79. g 228. δει - ἀγανακτεινJ oratio hoc loco misere est corrupta. Ac primum quidem in scripturacodicum ἀγανακτῶν manifestum apparet infinitivi modi vestigium. Et profecto probabile est ita orationem fuisse conformatam, ut pro indignitato totius rei diceret Omnes qui adessent et audirent ira et odio conmotos esse debere in hac tanta malitia et calumnia.

Cf. Lycurg. 25: ἄξιον. δ' εστὶνετ' οἶς μέλλω λέγειν ἀγανακτῆσαι και μισῆσαι τουτονί. Iram autem non propriam Sed omnium conmunem cum indicare voluerat, non poterat facere quin aut

iudices appellaret και μάλισθ' υμὰς ἀγανακτειν χρή) aut SO-Jam conmunis officii notionem ρλferret χρή, δει, δίκαιόν ἐστιν).

Hoc praeferendum duxi ad lenitatem mutationis. Cf. etiam Schol

ἀφομοιοῖ Non semel claram

236쪽

ΑΙΣXINΟΥ Σειρησιν. καὶ γὰρ εκείνων se δαῖς φησιν ου κηλεῖσθωτους ἀκρ0ωμέν0υς αλλ' ἀπόλλυσθαι , δωπερ ου δ' ευδοκιμεῖν την των Σειρήνων μουσικήν ' και δὴ καὶ τηνεμπειρίαν και την φυσιν μου γεγενῆσθαι επὶ βλάβρ των ἀκουόντων. καίτοι του λόγον τουτ0ν ὀλως μεν εγωγε 5ουδενὶ πρέπειν ηγουμαι περὶ εμ0υ λέγειν ' τῆς γὰρ αιτίας

αισχρὸν τον αἰτιώμενόν εστι το εργον μη εχειν επιδεῖξαι

αλλ' ἀνδρὸς στρατηγου μεγάλα μεν την πόλιν κατειρ'γασμένου, λεγειν δε ἀδυνάτου και την των ἀντιδίκων 10

Aeschinis vocem perstringit De mosthenes, ut de cor. 259. 285. 310, Sirena nusquam appellat. At cum tale aliquid et fingere potuisse Aeschinem set ab aliis dicturum illud esse adversarium audire non sit veri simile, fortasse ita dixit in oratiuncula sua Ctesiphon, quam item ei videtur Demosthenes scripsisse sui. si 201),

sive postea quavis alia Oc RSione. Westea mann. Ego cur non antea quavis alia occasione in Sermonibus et circulis Demosthenes Aeschinem Sirena appellare potuerit, non Video. εκείνων ωδαιςJ Non ab Sirenibus hominum unimi deleniuntur sed Sirenum cantu. Nee magis Sirenes cum Aeschine conparantur quam Sirenum VOX cum Aeschinis. Quare veStigia eo dicum Secutus novam temptavi emendationem. Cantus quidem Sirenum pertimeSeuntur non Propter Sirenum horribilem naturam sed propter letiferam illorum vim ac dulcedinem. τὴν εμπειρίανJ orationis concinnitas documento eSt, τῶν εμῶν λόγων tamquam interpretamentum grammaticorum Sedulitati deberi. Illud quidem constat εμπειρίαν - δεινότητα ad eloquentiae vim designandam haud alienum esse ab consuetudine graeci Sermonis, ei. Dem. 18. 277: κά

νότητα - εστω γάρ .... εἰ δ' Oυν εστι καὶ παρ' εμοί τις εμπειρία τοιαυτη κτλ.

ταξις ' αἰσχρὰν γάρ εστιν τον αἰτιώμενον τῆς αἰτίας το εργον μη εχειν ἀποδεῖξαι. Conlocatio

verborum Satis est artificiosa

et exitu totius conplexionis Concluditur obiectiva sententia, in medio posita est notitia subiectiva. Atque dissectis verbis sententiisque describitur conmoti animi vehementia - Bel einem Vor-wurf ist os schimpnieli, Wenu der Urheber die gu Grunde liegendo Thaisache nielit im Stando ist

publica erat hanc nimiam oratoris artem detegi et nudari tamquam Venenum conmuni saluti pestiferum.

ἀνδρὸς στρατηγο si Nescio an

Phocionis imaginem cogitatione sibi Aeschines informaverit.

237쪽

διὰ τουτο εζηλωκότος φυσιν, οτι συνοιδεν εαυτῶ μεν ουδεν δεν διαπέπρακται δυναμένω φsάσαι, τον δε κατηγορον ὁρα δυνάμεν0ν καὶ τα μη πεπραγμένα υφ' αυτουπαριστάναι τοῖς ἀκούουσιν ως διωκηκεν. οταν δ' ὀνο-5 μάτων συγκείμενος ανθρωπος , και τουτων πικρῶν και

περιέργων, ἔπειτα ἐπὶ την απλότητα καὶ τα ἔργα καταφευγύ, τίς αν ἀνάσχ0ιτο; ου γε την γλῶτταν ῶσπερ τωναυλῶν εάν τις ἀφέλη, το λοιπον Ουδέν ἐστιν.

230 Θαυμάζω δ' ἔγωγε υμῶν , o ἄνδρες 'Aθηναῖοι , καὶ 10 ζητῶ, πρ0ς τι αν ἀποβλέψαντες ἀποψηφίσαισθε την γοα-

πικρῶνJ Dion. Hal. de Dem. eloq. 55 p. 1123: το μεν γα .πι κραίνειν την διάλεκτον, ὀταν

ἀπαιτῶσιν οι καιροί, πολλάκις δ ἀπαιτουσι, καὶ μάλιστα εν τοῖς παθητικοῖς τῶν επιχει0ημάτων, εγκώμιόν εστι του 0η-

p. 1124: δεχήσθω δε τις την περιεργίαν τῶν ονομάτων υπ' αυ- του i. e. Aesch.) λέγεσθαι νυνὶ περιττην εργασίαν και εξηλλαγμένην τῶν εν ἔθει. - Ο μεν

γὰρ ἀνηρ εν μεν ταις δημηγορίαις και τοῖς δημοσίοις ἀγῶσι προς το μέγεο ς καὶ το αβίωμα

τῶν υποθέσεων ἀποβλεπων κέ-χ0ηται τἴ τοιαυτη κατασκευηπολλάκις ' εν δε τοῖς ἰδιωτικοῖς

λόγοις, περὶ μικρῶν συμβολαίων ἰδιώταις ἀνθρώποις ἔγραψε, την κοινην καὶ συνηθηλέξιν επιτηδευει, σπανίως δέ ποτε ώτην περιττην, καὶ ουδε ταυτην επ' αυτοφώρω ἀλλ' Aoes λα θεῖν. Quasi vero Aeschinos de Demosthenis eloquentin detraxeriti Immo vero nimiam vim dicendi atque insuperabilem artem in eo esse profitetur.

πειτα Cf. Froliberg. Lys. 19, 5l et App. p. 206. απλότηταJ simplicitatem et veritatem ἔργα), quae rhetorum

artibus multum profecto ObS Urabatur.

ου γε την γλῶττανJ Demades hoc fertur iocose et acerbe de Atheniensibus dixisse: Bhμάδης τους 'Aθηναίους εἴκαζεν αυλοῖς, ῶν εἴ τις ἀφέλοι την γλῶτταντο λοιπὰν ουδέν ἐστι. Faceta

g 230-233: Schol : ἐντευθεν οἱ επίλογοι ειργασμένοι ἐν δέκα τόποις, καὶ ἔστιν ο πρῶτος τό -πος μικρὸς καὶ συντομος, υπό- μνησις τῶν περὶ τὸ πρῶγαα συνεκτικῶν καὶ τῶν περὶ τὸ πρόσ

ωπον παροξυνουσα τους δικα

στὰς ἐν. ἀναμνησει τῶν πάλαι κηρυγμάτων. φ 230. θαυμάζωJ Apsin. Rhet. I 390: ἔστι δε ἀναμιμνησκειν τῶν εἰρημένων καὶ καθ' ἔτερον τρόπον τῶ σχηματι τῆς πευσεως χρώμενον, ἀνερωτῶνet α τους δικαστάς, διὰ τί ἀφήσετε τον Ῥευ- γοντα, ως Αισχίνης πεποίηκε. πυνθάνεται γὰρ τῶν δικαστῶν διὰ τί ἀφήσετε. τὸν Κτησιφῶντα οτι νόμιμον τὸ ψήφισμα , αλλὰ δέδεικται παρὰ τους νόμους γε γραμμένον. ὁτι Uημοσθένης ευ- τους τῆ πόλει; αλλὰ καὶ Ου- δέδεικται κακόνους Αν τωμω. ὁτι Κτησιφῶν αυτὸς

AESCHINES.

238쪽

φήν. πότερον ώς το ψήφισμά εστιν εν vos o , ἀλλ' ου δε- μία πώποτε γνώμη παρανομωτέρα γεγενηται. ἀλ ' ώς ὁ τὸ ψήφισμα γράψας ουκ επιτήδειός εστι δίκην δ0ὐναι; ουκ ἄρ' εἰσὶ παρ' υμῖν ευθυναι βίου, εἰ τοὐτον αφήσετε. εκεῖνο δ' Ου λυπηρὸν, εἰ πρότερ0ν μεν ενεπίμπλατο ἡ εὐρχήστρα χρυσῶν στεφάνων οἱς o δῆμος εστεφανοῶ τουπὐ των Ἐλλήνων, διὰ τὸ ξενικοις στεφάν0ις ταυτην ἀποδεδόσθαι την ημεραν, εκ δε των Λημοσθένους πολιτευμάτων et μεις μεν αστεφάνωτοι και ακήρυκτοι γίγνεσθε, 0ὐτος δε κηρυχθήσεται; καὶ εἰ μεν τις των τραγικῶν ποι- 23Iητῶν τῶν μετὰ ταὐτα επεισαγόντων ποιήσειεν εν τραγω δία τὸν Θερσίτην υπὸ τῶν Ἐλλήνων στεφανουμενον, Ου

δεὶς ῖν υμῶν sπομείνειεν, ὁτι φησὶν ' υμηρος ἄνανδρον

εἰναι και συκοφάντην ' αυτοὶ δ' ὀταν τὸν τοι0sτον ἄνθρωπον στεφανωτε, οὐκ οἴεσθε εν ταῖς τῶν Ἐλλή- 15

νων δόξαις συρίττεσθαι; οι μεν γὰρ πατερες et μῶν ταενδοξα και λαμπρὰ τῶν πραγμάτων ἀνετίθεσαν τῶ δήμω,

ἀν. αυτον B. 14 τῶν τοιουτων l. 15 στεφανου τε eth. ταις

ὁ ταις τῶν ελλήν. k, ταις δόξαις τῶν ελλ. elli. ἀγνοιας το ψήφισμα ἀμαρτώνεγραψεν, ἀναγκάσαντος αυτόν τινος; ουδε διὰ τουτων Ουδεναυτου αποψηφιεισθε. Cf. etiam

Seyffert, Schol. Lat. I 87 sq. παρανομωτέρα γεγενηται Nisi

Apsines nimium ingenio suo indulsisset, ad illius exemplum propOnerem: παρανομωτέρα ἀποδέ

δεικται.

Oυκ επιτήδειοςJ Attici hominem επιet δειον vocabant, quem Sallustius Iug. 20, 2 Opportu num iniuriae. Sic Plutarchus scribit tyrannos Athenarum interfecisse primum invisissimum omnium Syeophantarum, qui quia primo loco sese obtulerat neque propter publicum odium latere

poterat, ab ea re επιτήδειος VO-catus eSt. Dem. Androl. 69: αν- θρώπους πόρνας' - καίτοι εὐτισιν αρα δοκουσιν ἐπιτήδειαι ἐκεῖναι παθειν, ἀλλα τό γε πρῖγμα ου 'κ επιτήδειον γίγνεσθαι κτλ. Cf. etiam Froliberg. Lys. 31, 2. Dem. 9, 61: ο δῆμος ετ η αυτὸν επιτήδειον εἶναι ταυτα παθεῖν. 20, 83. Andoc.

tis moribus es. 214.

gnis Di0nysiis, de quibuS cf. C. F. Hermann Alterth. II φ 59. g 231. ἐπεισαγόντωνJ Primum igitur honores publici propalam recitantur, deinde tragoediae aguntur. Sehol. : μετὰ γαρ τους στεφάνους εἰσέφερον τὰ δράμ

ματα. Ad verbum autem ἔπεισα

γόντων Schol. supplevit: τὰ εαυ- τῶν δράματα. Hoe dicitur de ipsis poetis, de histrionibus autem ἐπεισιέναι cf. ad g 153. ἄνανδρον και συκοφάντην JHis verbis breviter et Vere iudicavit Aeschines de moribus atque ingenio Thersitis, es. L. Doederie in Auis. II 204. δόξαις tacitis Graecorum iudieiis - cogitationibus. ἀνετίθεσανJ Hom. X100: Πουλυδάμας μοι πρῶτον ἐλεγχείην

239쪽

ΚΑΤΑ ΚΤΗΣΙΦΩNΤΟΣ.

τὰ δε ταπεινὰ καὶ καταδεεστερα εις τους ρήτορας τους φαυλους ἐτρεπον Κτησιφῶν δ' υμῆς oi εται δειν ἀφελόντας την ἀδ0ξίαν απῖ Λημοσθενους περιθεῖναι δήμω. 232 καὶ φατε μεν ευτυχεις ειναι , ώς καὶ ἐστε καλῶς ποιοsν-5 τες , ψηφιεῖσθε δ' ύπο μεν τῆς τύχης ἐγκαταλελεῖφθαι, υπι Aημοσθένους ευ πεπονθεναι; καὶ το πάντων ἀτοπώτατον, εν τοῖς αὐτοις δικαστηρχις τοὐς μεν τὰς των δώρων γραφὰς άλισκομενους ἀτιμοῖτε, ον δ' αυτοὶ μισθUs πολιτευόμενον σύνιστε, στεφανώσετε; καὶ τοὐς 10 μεν κριτὰς τοὐς εκ Λιονυσίων, αν μη δικαίως τοὐς κυροκλλυς χορ0ῶς κρίνωσι, ζημιοὐτε αυτοὶ δε ου κριταὶ χορῶν καθεστηκότες ἀλλα νόμων καὶ π0λιτικῆς αρετῆς,

τὰς δωρεὰς ου κατὰ τοὐς νόμους οὐδ' ὀλίγοις καὶ τοῖς 233 ἀξίοις ἀλλὰ τῶ διαπραξαμενω δώσετε; επειτ' εξεισιν εκ 15 του δικαστηρίου ὁ τοιοῖτος κριτὴς εαυτὸν μεν ἀσθενῆ πεποιηκώς, ἰσχυρὸν τον ρήτορα. ἀνὴρ γὰρ ιδιώτης ἐν πόλει δημοκρατουμενη νόμω καὶ ψήφω βασιλεύει

ὁταν δ' ετέρω ταῶτα παραδῶ, καταλελυκεν τὴν αυτὸς

J - malam famam. Nam Stoicorum ευδοξίαν Cicero latine dixit bonam famam, non gloriam. φ 232. καλῶς ποιουντες et recte ita iudicatis, et iure ae merito felices vobismet ipsis videmini, qua formula suspieio invidiae depellitur, cf. Froliberg. ad

Lys. 32, 17, 24, 14 App. 214. ἡπο τῆς τυχης κτλ.J Hanc opinionem et Athenienses tum Sequebantur et plurimi nunc doctorum amplexantur. Equidem credonec populum Atheniensem nec Demo Sthenem a culpa conmunis interitus alienum fui SSe. τους κριτὰς τους εκ Ῥιον. Dem. Μid. 25-26.

κυκλίους Κυκλια Ved εγκυκλια sunt τὰl κατ ενιαυτον γιγνόμενα, οἷον χορηγίαι, γυμνασιαρχίαι καὶ ιερῶν περίοδος. F. A. Wolfvertit munera Sollemnia, stata, ordinaria. Bremi. καθεστηκότες J Sc. κριταί, quod facile ex Superiore enuntiato Suppletur animo. ΑΠ κυριοι in archetypo exciderat γ

Herod. III 93: γίνεται δε πανσχῆμα λόδου και διανοίας εν περιόδω, ῆτις εστὶ λόγος εν ευ- περιγράτω συνθεσει κώλων αυ- τοτελῆ διάνοιαν ἀποτελῶν, οἱονανὴρ γὰρ κτλ. περίοδος μεν Ουν τουτο, κῶλα δε etῆς περιοδου,

πρῶτον μεν , ,ανὴρ γὰρ ἰδιώ-

240쪽

κάζει, συμπαρακολουθῶν αυτὸν λυπεῖ ἡ χάρις πρ0ς ον εχαρίζετο ἄδηλος γεγενηται.

I0κουμεν δ' εμοιγε, es ἄνδρες 'Aθθηναῖοι, ἀμφότερα 234

καὶ κατορ υν και παρακινδυνευειν εις την πολιτείαν 5ου σωφρονουντες. δτι μεν γὰρ επι των νυν ι καιρῶν οι

πολλοὶ τοῖς ὀλίγοις προῖεσθε τα της δημοκρατίας ἰσχυρὰ, ουκ επαινῶ δτι δ' ου γεγενηται φορὰ ρητόρων τολμηρο

νης φέρεται, del. Bahe. 5 και pr. om. I, καὶ - και mi. 6 νυν B.

Do hac liberiore collocatione pronominis αυτος eum reflexiVO pronomine arctiSsime conligati cf.

pria cuusa ascendit ad conmunem cicitatis vituperationem et adhortationem: exemplo conprobatur, nisi libidini rhetorum resistatur, Omnium salutem in maximo perieulo VerSRri.

inius sic haee enarravit: sequem ad modum non est mirum per nostram nos inprudentiam in administrandis rebus civilibus in magna incurris Se pericula, Sic ne en quidem, quae nobis conmodo e SSe p08Sint, nobis debentur ipsis Sed fortunae, nec n0S quidquam facimus ad rem iuvandam et regendam, Verum quam obtulit Opportunitatem fortuna, ea non utimur sed abutimur . Qua in ratione plura admixta esse video quae ab oratoris verbis aliena esse existimo. Ego sic Statuo, σωφρονεῖν εις την πολιτείαν significare: iis rebus quae tractantur in republiea, modum quendam et Ordinem et constantiam adhibere. Quare Aeschinem hoc dicere probabile est: Athenienses neque in Secundis neque in adversis periculosisve rebus reipublicae eam quae debeant constantiam et prudentiam - nam haec quoque in σωφροσυνη continetur adhibere, Desiderat hane virtutem in constringenda rhetorum potentia. Ac si tamen respublica nondum oppreSSa e Stnequissimorum hominum inprobitate, hoc non prudentiae sed fortunae debetur. Nam Superiore quidem aetate certe eversa eStrespublica nimia malorum hominum potentia, quod, si prudentia et constantia Athenienses contra eorum libidinem uterentur, fieri non potuiSSet.

τὰ της δημοκρατίας ἰσχυρά

fundamenta reipublicae vel praesidia et tamquam nervi reipublicae, quae Sunt in legum iudiciorumque SeVeritate ac religione maximeque in a Spernanda rhetorum adulatione, qua legum et iudiciorum Sanctitas potissimum infringitur.

μύρα, σύστημα, καὶ των μη

χανικῶν οργάνων λαβη. illud autem significat inundationem et

tamquam eluviem, hoc autem nimiam proventus ubertatem. NO-tissimum quidem est illud De

mosthenis si 8, 61ὶ: παρὰ γὰρ

ρὰν προδοτῶν καὶ δωροδόκων καὶ θεοις ἐχθρῶν ἀνθρώπων συνέβη γενέσθαι κτλ. Nimirum, ut ait Polybius, Demosthenes in civitatibus qui suis consiliis ad

ditoros Graeciae notabat.