Rabiei caninae ad celsum usque historia critica ...

21쪽

pragmaticae auxilio, Vitari possiant, qua omnino magna ex parte disputatio de UOStro morbo componi et dirimi, ea ipsa vero magis illustrari pol est. - Mirum Prose Cto CSt, Tullum Scriptorum Iliacusque ii istoriae illius Componendae et persici endae fecisse. periculum . T) , neque sore quemquam spero, clui nos ideo recte possit in vituperationem vocare, quod magnam studii nostri pa tem et operam huic adumbrationi impenderimus. Hanc autem Selmti SUIDUS tractan i argi 1-- menti viam ac rationem: in fontes ipsos inquirere primum studuimus; deinde non, nisi post maximas adhibitas cautiones iis, cpiae a Scriptoribus traduntur ac reseruntur, fidem habuimus. Qui

libet igitur scriptor, cui considere merito POSSU mus, ipse medicus, certe rei medicae haud pa

piaebere debet, eius in aliis etiam rebuS veritatis amorem in dubium vocandi. - Tali enim credimus. Quod si vero res aliter Comparata sue rit, sique systemati Cuidam, sive proprio, sive alieno addictus et cluasi manCipatus adhaereat, tunC cavebimus nobis, De Observationibus, ab ipso 37 quod imo de ST. MAnT1No valet, qui monographie our la rage etc. Par. I 824 germ. Monagrata Iphie f. Nun Sm. St. Imrfiu imers. M. Filater. Ilurenare Ι 824. Ii. IJ--18.) quidem rabiei caninae historiam ab Arist biolo inprimis ad nostra usque tempora tanta cum diligentia non traetavit, quanta

flagitari possit.

22쪽

rolatis, Dixi aliquid probatum eamus, aut, ubili oc utitor sieri nequeat, tutius erit, prius omnia, quae ad eiuS SVS tema referri et possint et debeant, subtrahere. - Ιn SententiiS porro aliorum exponendis ab interpretationibus nostra Sponte et auctoritate additis maxime cavendum nobis erit, De propriam atque praeiudicatam opinionem Scriptori subiiciamuS.Ilis praemissis, ut, quae Sequuntur, TeCte iu-dicare possint, ad rem ipsam NOS COI1VertimUS, et nostram thistoriam, ut facilius perspici possit, in plures, et quidem quatuor' sectiones distin guimuS. Prima sectio Continebit antiquissimam Iiis toriam, a Primis, uae reperiuntur, Vestigiis nostri

morbi, ad CeISum usque, qui, quod ad rabiem

Caninam attinet, primus quidem CSt, Cuius opera nobis adhuc exstant. In hac Sectione nOStrum. In primis erit, illam de morbi nostri antiquitate

ControVei Siam eXponere et quantum per nos fieri Polebi, Componere. Se Ciarida Sectis oDarrabit, quae de rabie canina a Celso usque rad HieroHymum FraciaSt Orium OhSerVata Sunt atque eXCogitata. Tertia sectio docebit, quae sacta sunt in nostri morbi causa ad medium usque Saeculum praeter IapSUm. Quarta denique tradet, quae usque ad UO-vissima tempora ad rem nostram facientia a VIPIS

doctis sunt dicta et sacta quippe cuius sectionis

23쪽

argumentum ad hunc morbum pertinens neque saepius, NequC Uberius, Deque melius ullum est tractatum. NugerituS, Vaughari, Guyrterias, Hamiltorius, Mease etc. sere inter primoS fuerunt, qui meliores de rabiei caninae theoria et praxi notiones nos docerent.

. 4. Rabiem caninam Aegyptiis iam cognitam fuisse

resert nobis II ornpollo Hos enim, narrat Seixisse, morbo S gravissimos ex canis rabiosi Sectione oriri. - Quum vero praeter hiiDC DUllus ala Ctor reperiatur, qui idem affirmet, illud o magis in dubitationem vocari potest; quo certiuScon Stat, et nunc illas terraS liberas a noStro morbo inveniri 49J. Homeriam nonnulli putant do rabiei caninae iam aliquam habuisse notionem, eiusque opinionis probandae causa adserunt Uaria loca. Com-

πάσχουσιν υπὸ τουτου, sc. ii, qui sanus talis canis cu-Tunt. V. in SPREN ILLI Gesch. Med. Bd. a. P. 93. cfr. ST. MARTIN C. P. 2I. T.

24쪽

parat enim Hectorem cum cane rabido: Ilias L.

Ex quibus quidem locis cum Con Cludatur, nostrum morbum iam Homero Cognitum suisse, Omnino quaeri potest, quonam iure - et reSponderi debet: ne minimo quidem. Nam multo Serius, quam Homerus ViXit, Vocis λυσσα, λυττα, rabies usus invaluit, cum de rabie canina, tanquam morbo loqui vellent ; primarie enim ac proprie nillil aliud significare videtur lio C Verbum, quam irain, furorem, et Cum iratis Canibus Comparat Homerus Ia omines quod hodie interdum quoque sit , minime vero cum rabiosis,

quod Nomen tamen antiquis non tam erat Odiosum aut ignominiosum, ut nobis est liodie. Ηin ubi Davides sua in impotentiam extremam Vult eX

Primere . Se Vocat: canem mortuum. Scrau. L. I. C. 24. M. 25. - QSi ergo merum D Omen metapl1O

ricum in talibus citra ullam ignominiam, Itinc et

25쪽

Eodem metapliorico sensu et aIii multi scriptores illo vocabuli usi sint, Quae si vera sunt, Uti sunt Verissima, sereridiculi aliquid habet cum Caelio Aureliano Contendere, Homeri fabulam de Tantalo et Menandrum, cum istius passionis imaginem vino lentis adscriberet, qui, Ubi Vinum V Sque ad Vex tionem potaverint, bibere non possint sig) anti quissimam nostri morbi aetatem probare q)J.

comparationes aIlae, NequaqUam inhonestae ex canesumuntur U. II. VIII u 99. - imo meram esse Comparationis appellationem, non Vero ignominiae causa prolatam, manifesto apparet ex VIII 425, ubi Iris alloquitur Minervam αινοτατο, κυον-- P. I 457. λυσσητῆρJ quod non contumeliose dicitur, Sed ex parabola solita. CD. etiam KOEPPEN erit rendes Amner . Eor Il. ad h. l. 44 Ita verbum rabies nullo modo rabiem Caninam significare potest in Virg. Aen. ubi 8o I et 8oa Io-quitur: - - - Saepe furoreSCompressi, et rabiem tantam Coelique, mariSqus. aeque ac in HOR. Ep. I. I. I 49: Uertitur locus iu

rabiem.

45b L. C. C. C. 469 ubi dicitur siti tortus esse et etiamsi flumen anteos praeterfluxerit, tamen bibere Non potuisse. 47) cis. CAEL. AUREL. c. Qua fabula Loo a Menandro dictum suerit, ab editoribus si agmentorum

eius Dosidum erutum CSt.

26쪽

Quod ad Ira Mocratem attinet, et hune quoquo pluriluas locis scripsisse credunt de hue dro Lia, quae liceat hoc loco omnia adducere, ut Lectores uno volui obtutu ipsi diiudicare possint, quam nam probandae istius Sententiae vim habe

aut. - Statuit autem Summus Hippocrates;

phreniticos paucibibulos esse, Strepitum valde percipere, tremulos feri ΑΘ); - ex Strangula lis

etsi Cael. Aureliani testimonio comprobare studiit i Homerum rabiei caninae iam Notionem habuisso, cum p. 337, dicit: Die se BeWeisgriande muss mansi cilich der Gesclimachiosigkeit des sunsi gelehi ton Schriststellers gu Gute halten, der, Wie 1 tele andere, an der son derbaren Grille liti, deii Ansang allos

mere te dessein de satre allusion a Phydrophobi e par Io supplice de Tantale Et a quelles maladi es

vati des Danaides, et tant d autres fictions de cosublime porite' Tout Ie monile pe ut apprecier lenioris o de pareilles inlei pretations. 49 Η1PPocnAT. Praeestos. I. vh. 16. fora. P. 159 ed.

τρομωδεε e. Et hic quid om est locus, quo Cael. Au- rel. l. c. c. I 5 utitur, ut hydrophobiae antiquita tem demonstraret.

27쪽

at rite dissolutis nec mortuis, eos minime ad vi iam redire, quil NS Spuma Circa os collecta sue rit ; - sin febre vexato Colliam repente per versum fuerit, et deglutiendi dissicultas sine ullo tumore inciderit, letale esse - tenebricosa vertigine laborantem et liacem aVCPSantem et Somno et ardore multo detentum, desperatum esse ;- paulatim rabie agitari incipientem et non agnoscentem , neque audientem, neque intelligen tem, exitio proximum esse ; - anginas, in quibus neque in collo, Desue in faucibus quic- 'quam appareat, Sed quae Vehementem Susso a tionem ac spirandi difficultatem adferant, eodem aut tertio die necare - angina S gravissimas, esSe, et citiSSi me occidere, quae neque in fauci bus quicquam conspicuum saCiant, neque in Cer- vice; hanc enim eodem die et secundo, tertio, et quarto Strangulare i) - in 1ebribus derepente sui cari et d0glutire non 'POSSe' Citra tumorem, so) Aphor. L. II. 45. to. III. P. 718. 51b ibi L L. IV. o. 34. sto III. p. 731.

52 ibid. VIII. 16. κάὶ λυσσαων καὶ αγγ έαν και-άκρυων , ξυνιείς, θανατωθι ζ. Hic Unicus Iocus Hippocratis est, in quo Vorbum λυσσαω DCCurrit. Curii autem haeo tota sectio Galeni tempore tanquaIn nollia agnosceretur, ex Iloo loco sententia, de qua li. I. agitur, probari nequit. Cis. ΚRUEGLL-SΤEIN l. C. P. 255.

28쪽

malum; neque Collum ConVertere POSSe, Neque deglutire, ut plurimum letale esse Et ox liis locis quidem, inpi mis ex illo verbo βραχυποται elucere debere aiunt, hydropthobiam ad morbos reserendam CSSe antiquissimos, quippe Cuius notionem iam Hippocrates habuerit Huic vero opinioni obstat, Hippocratem Verbo βρc χυπ0- τω tantummodo de phreniticis, uti tanquam hia ius morbi symptomate; - dem phreniticos aquam non timere, neque ab eo abhorrere, quod Cae lius Aurelianus ex Hippocratis vel his salso collegit) sed solummodo eam sumere vel deglutir non Posse; - praeterea licet divinus Cous maxima cum diligentia semper studuerit in morborum

causas inquirere eosque Ciari OSQ annotare, tamen

Diallibi canis rabiosi morsus mentionem fecisse

55) Coac. praenot. P. II 6. ed. LOS. 56) Monuit me praeterea ilc ΚΠΕΠΝIUs, vir non Solum rerum medicarum, sed etiam antiquarum linguariam experientissimus, ne ' Constare quidem de Iinius lectionis veritate: nam Galenum iam in suo in Idippoc Prorrhet. commenlario T. V. P. 176.

ed. Bas.) testari, esse nonnullos, qui pro βραχυποται legere βραχυτύπου, Siz enim pro Vulg. legendum cst) de qua lectionis diversitate V. Forsius ira Oscou. Hipp. P. a17

58) nec liuo tralii potest locus e libro de interia. aia feci. T. I l. 33. 483. ed. I s. desta intus, ubi, quamquam de hominu more canis latrante agitur, tamen

29쪽

Ex his igitur in illil aliud iure colligi potest,

quam et Hippocratis tempore hydropli obiam tun- li iam Sympioni a Comitatam eSSe alioS morbo S, Ut nunc quoque interdum sit o. g. plire nitin laesiones cerebri et febres typli OSaS minime autem Hippocratem rabiem Caninam tanquam morbum sp Cificum CognovisSe

neutiquam de hydropliobia, sed de vela ementiore Lepalitide, ol, sebris vellementiana, cum deliriis Vellementibus coniuDCta, Sermo e St.

VERsUs de febre pessit. c. I9. P. 36u. LENTIN ObS. med. I NC. I. P. 57. SELIG autem s. Atieub. med. Anu. 181 I) refert de febre Dervoso - Catara liali, quae velut epidemia in montibus Saxolaiae metalliseris annis 1 Soa et 18o3 rogitavit, quaeque delirio ContinUO, insomnia, convulsionibus Et exanitiem a te miliari concomitata fuit, quibus cum ΠΟΠo die accedente hydrophobia, aegrotus mortuUS est. 62 In qua quidem sententia defendenda a D Osiris partibus state video KR UEGLLsΤΕ1NUM l. C. P. 252 ad .. atque COMBL5-BRA55ARDUM l, c. p. 180. et 18ι,,

30쪽

22 De Polybo, qui Hippocrates nepos atque discipulus suisse, atque hydrophobiam tractas Se fer

tur , uni S tantum exstat locus in Caelio Aure tia i o Di nostram passionem ab illo memo- Tatam e SSe Uarrat, cum aquisugas, quos pheu dros appellaverit, cito interire adsereret. Cui quidem Ioco maius omnino momentum tribui Poterat, modo extra Omnem dubitationem poni

Posset, Polybum hunc vere libri illius, unde Cae

lius illum locum petiit, auctorem exstitiSSe, De Clonge seriorem scriptorem Polybi nomine abusum fuisse, ut suo ingenii foetui aliquam aucto ritatem conciliaret Idem valet de Democrito Abderita, ultio te quem Hippocratis coaevum fuisse dicunt. De hoc inquit Caelius Aurelianus Democritus Nero iubet origani decoctionem dari, atque iP- dum Poculum, quo biburit in Sphaerae rotundi

quin ΗΕDKEnus ipse l. c. p. 355. et 356. concedere debet, apud Hippocratem nullibi mentionem fieri Nostri morbi, quanquam v. SWIΕΤΕΝ CD. Commens. in Boerri. Aph. γ'. III. p. 556. credit: , foris tui rius frequentem fui,Se hydrophobia)ra illo loco, ubi. Upocrates Uixit. - Sed omnio defuisse debet, Nam si exstitisset, quamquam Tarissime, Hippocrates tamen haud dubie de hac re scripsisset, cum

et alios morbos, aeque rarissimos, minime omiserλt.