장음표시 사용
2쪽
ROOndetur riplicis es' additamentis, quibus si argumenta flabilire nititur Auctor xenii.
Lurima ex Tridentino argumenta eontra nostram n tentiam deprompserat Exim. P. Famacques,quorum ali-At qua nihil omnino concludere, adeo erat manilistum, ut apud intelligentes refutatione minimὸ egerent, de haec di i pia nullitatis convici. Resumpsit nihilominus hic rursus dic ' omnia eo,quo prius, ordine stabilienda. Quid ad singula novi adrerat, vidcamus. g. I. Primum Argumentum. AD 'amurriam , quino agi oporteι a Dprstandis , requiritur, is Deum υ- aram omnis 'ustis sontem algere imipiant. Ergo illud 'sum rerutritur in
Addit: argumento nihil auritia esse testatis rivalias in Candet. Aureonum. I. de Attrit: I. Verum cum Vivaldus eodem num post relatam primo loco nostram sententiarn. ac dc in suam, subju agat: Quae harum opinionum sit - , Alf ik ljalicare. . Sed S vB CORRECTIONE S. ECCLESI F, judicioluet mellari licer ορ ima vinios TOT TAM GRAVESQVE SINT AvCTORES: Runda opimo mihipiaret. Fatetur ibidem se eo modo intelligere T G tinum, quo nullus ante ipsum intellexit. Ex quibus judicet lector, quam ceriam invaldus esse duxerit suam sententiam ac argumentum. V crum de hoc rarius infra cap. s. F. a.
3쪽
Primum hoc argumentum sundatur in verbis Tridentini ser ea 6. ubi post dispostiones ad iustificationem additure Deum ust is quam omnis jus,iae fontem digere in ' unt: at pro terra moventis ah r, pectara periatum ali uia ac detesationem, hoc est .per eam pars entiam , piam ante baptist magi oportet. Ad quae Tridentini verba ues attuli variorum Auctorum explicationes, singulas in Xenio resutare conatur.
Respon etur ad ea, qua adfert contra r. mpsicationem
P Roposui primo loco, aliquos illud in ere intipiunt intelligere de amore concupiscentiae: Ita intelligit vatqueet, Sylvius suppl. q. s.
art. I. ad arg s. in ultima editione, & pra ter hos alii. Addidi hane explicationem non resutari escaciter a P. Farvaeques, eamque valdet
Irobabilem esse, praesinim si dicatur Synodus loqui de amore, abstr
endo ab amore amicitiae de concupiscenti . ,
2. Contra haec opponit in Xenio; si haec explicatio non est essicaciter .rcsutata, cur nihil responsi dederim ad ea,quae ex Suarea aliisque contra illam explicationem protulit in Qu aem Quod lib. Mirum est Auctorem Xenii,cum in hujus prςfatione non ita probe quod testimoniis ab Exim. P. Lupo obiectis rc sponderim; hic E co era eci queri, quod ad aliqua ex Quaest. Quodlib. nihil dederim respons, sorte putavit haec sua esse magis urgentia; ut autem appareat quand
Resp. t. Perperam hi dferri Patrem Suareet, nam illo loco, nempe 3. pari. Disp. 4. L ct. 8. explicationem dictorum verborum Tridentini de amore tam concupiscentiae, qu m amicitiς admittit esse probabilem, licet censeat probabilius esse, quod Tridentinum illic agat de solo amore
per se justis cante. In quo igitur 1 nobis dissentit Suareet , qui eamdem explicationem dicimus probabilem λ aut quid ipse prssidii habet ex illo Auctore' 3. Resp. 2. ad reliqua testimonia:qubd quaedam ex illis tantsim probent illie agi te amore amiciti*,sive interim simul agatur de amore com cupiscentiae, live non. Hi rursus extra rem contra daram responsionem ςbjiciuntur, in qua fatemur agi de amore amicitiae, licet non solo. In estis vero testimoniis, ut D. Thomae, Catechi limi Romani, de Concilii Noguntini, solummodo enumerantur gradus seu actus diversi ad poenitentiae virtutem concurrentes, & ultimo loco tamquam praestantissimus poenitentiae actus recens tur charitas. Hi ne numquam legitimὸ inseret; ergo quando Tridentinum dicit ἐil re incipant M. non recte in-- tussitur
4쪽
telligitur de amore sive concupiscentiet, sive amicitiae. Addo, eum D. Thomas de Catechismus Romanus, dum post cςteros achiis enum rant charitatem,per hanc intelligant eam,quiet vi sua justificat seu Contritione prout opponitur Attritioni, ut ostendi in Respons ad Epistolam FamiI. num. m. de a 3 o. Si velis Tridentinum illo cap. 6. loqui eodem sensu ., quo illi, siquetur, verba illa, diligere inripiunt, sumenda pro amore per recto, seu Contritione prout Attritioni opponitur , quod nobis favebit. 4 Objicit praeterea: Philosophicum illud commentum de abstracti ne ab amore amicitiet ciconcupiscentiet est glossema meiὰ excogitatum, ad declinandam vim argumenti, neque ulluin habet in Tridentino
I et p. etiam ab Auctore Xenii admitti debere abstractionem in illis verbis Tridentini. Primo enim dicere nequit, quod agatur de illo solo amore, qui reperitur in Contritione pei fecta; hoc enim admisso plane
corruit ipsius argumentum ex dicto cap s. petitum ex eo enim quod nodus inter dispositiones ponat actum eliaritatis perfectum, de se s lo justificantem , perperam inseres in actu, qui eum Sacramento siuiscit, requiri amorem amicitiae, nisi fatearis cum Sacramento requiri Contri tionem persectam. ς Neque etiam dicere potest, quod diligere intelligatur de solo am re imperfecto , quem in Attritione requirit: nam, ut fatetur Auctor Xenii, naens Concilii hoc loco fuit proscribere dogma haereticorum
dicentium, quM homo Deum diligere nequeat, nisi prius per fidem facta sit reconciliatio; sive quod dilectio non ut dispositio ad justis ea-tioncm, neque hanc per dilectionem mereamur. Haeretici autem aequὶ id negabant de amore, seu Contritione perfecta, imo de hac praecipue. Si ergo per haec verba doluere inopumr, voluerit Synodus hunc haeretic rum errorem damnare,dcbuit per Hi ere aeque vel potius intelligere eam allectionem, quae reperitur in Contritione perfecta, quam aliam minus perfectam. Deinde juxta P. Farvacques illud diluere incipianet intelligendum est de eadem dilectione, de qua sermo est in Canone 3. dum definitur non posse hominem credere, sperare, diligere sine Spiritus S. inspiratione. .Qua autem veri specie dicetur, qudd illis tantum definiat Synodus, solam impenectam Eliaritatem non posse elici sine divina imspiratione, nihil autem tradat de charitate perfecta. Denique cum Syn dus hac scssione cap. 4. ct i 4. agens de Iustificatione ponat hanc di junctivain , cum Saeramento vel elus voto, ct cap. 6. tradat dispositiones ad justificationem, quis credat omittere illam , qturi in lege veteris per crat ncccssaria, de in lege nova frequenter, nempe Contritionem
5쪽
perscctam , quae pei sectis bina est dispositio. Cum igitur illud Aligere incipiunt intelligi non possit in principiis huius
Auctoris de sola dilcctione icu Contritione perfecta, inque etiam de sola in persecta dilectione, restat ut falcatur, concilium agere tam de dinpostione, quae requirit consolitia in Sacramcnti , quam quae sine hoc Risificat. Quo posito tam ipse, quam nos admittimus abstractionem in verbis Concilii, adeoque Don cst, quod illam tamquam conamentum rejiciat. 6. Queritur ibidem Auctor Xenii, nubd. cum sub disiunctione dixe- ait, vel Trademimim de mente Lathm tib ithm non fuisse , vel menidum sui se Lyriarum; cgo perinde cum illo egurim , ac ii idiam primam partum disjuiustivae proposuisset. J usta esset haec querela, nisi .ego alterum membrum hujus disjunctivae resutassem,imc autem cum alibi egerim, me possit disjunctira everti. nisi singula seorsim membra impugnemur. facile quivis intelligit, non habuisse illum , quod iuste quercretur. Quς adiart pag. 9. ut Ustendat Tridentinum non fuisse sollicitum de mentu Lutheri, rcitabuntur caP.
7 Denique eodem f. adfert plura testimonia Augustini, ut ostendat, quod juxta Augustinum amare Deum amore amicitiae, sit illum amare ut iOntam omnis iustui . Verum lcstimonia, quae profert, id non di cunt sest m cui ἡ: & licet id in terminis traderent , nondum haberetur, quod amore concupiscenti non possit Deus diligi ut sons justitiae: nam piaedicara, quae dicunt respectum ad aliquem cis ctum nobis bonum, ut sunt praedicata liberalis, benefactoris, fontis bonorum dec. licci possim terminare amorem amicis , possunt ranacia etiam, ct saepe solint termi- Mare amorem concupi hentiae. Et hoc ipsum asserere videtur Augustinus in vel bis ab ipso productis ex Epist. s1. ubi rc prehendit gcntilus, quo avitam beatam non ab illo sente virtutum sive boure ausiniae ut ait P. Farva ques I rerent atque sperarent. Nam petere dc si rare vitam beatam a fonte
virtutum situ iustitiae, nihil in aliud, quam fontem justitia amare amois
uid opponat contra a. explicatimem.
ALteram ad verba Tridentini responsionem dederam, quia nempe
post enumerata illic varia motiva timoris, spei, amoris, ex quorum si guli concipi potest dctestatio peccatorum cssicax, subjungat Syno
dus: Ac pri peterea Movenitir adver1us peccata, per ossium aliquod: haec autem ver
ba recte se iaci igi possint, ex dictorum motivorum aliquo; addit enim per edium abanc , ubi vox aliquia importat diversa odia, nempe cx hos
6쪽
vel illo motivo, timoris quidem aut spei in justificatione sacramental i,
amoris vero in extrasacramentali.
8. Quς huic explicationi opponit, nullius plane momenti sunt,
nec habent dissicultatem. Opponit si particula propterea reserenda sit ad omnia prςGdcntia, etiam resari de bit ad fidem.
Rcsp. inane hoc esse argumentum: cum enim,ut ipsemet ait in Qvqst. Quod lib. pag. 3 2. non propterea rites tirpectata quia vera pum, prae di in ιιώ revelata bunt, sed ob ana motiva, quomodo ex eo , quod dixerim rescrri ad varia motiva, ex quorum singulis concipi potcst deic statio peccatorum cssicax, quomodo, inquam, hinc sequituri ergo etiam reserri dcbet ad fidem cum propter hanc aduci sus peccata non movcamur. Instat, etiam per timor m dc spem non movetur homo adversus
Resp. hoc assumptum manifestὸ refutatum est tract: de Attrit. num. 243. de quo rui sus infra ad argumcnt. 7. num. 3 Α.9. Opponit 2, Nemo, inquit, quod sciam, hactenus Tridunt inum interpretatus cst sub disjunctione locutum. Resp. Milum est, quod hanc explicationem non viderit, eum camtradat Suareet proxime post illa, quae contra nos ex iplo producit P. Fat vac lucs, nempe tona. I. in 3. Parium disp. q. scet. 8. pag. 9 i . ubi ad haec verba Ti idcinini ita loquitur : Conciliam ibi mn agit δε his 3 istarione per Sacramcntum re si ceptuis, sed vel in re vel in v to, ut cap. q. 0 genis si idem Coruillam aperie deriurasis ideo indesinite dyxir AI QUOD ODivM ET DETESTATIONEM, quia nos simpreuem malo odii oe dei' ctionis in omnimodo justi uationis requiri ur. Eodem modo interprutatur Cardin. Lugo de Poenit: disp. 8. sect. 4. num. lco. Arriaga disp. SO. dc justificat. num.
i7. citatis vega & M larmino in aliique. Huc utiam adsurri potest Navantis, qui in Enchir. impresso anno i F. ita loquitur num. 39. Quo vis Concilium Tradent. Iesi. 5. cap. s. dicar in uere ALIQUOD ODIUM ET DETESTATIONEM, adaeι ramen.ese necesarium, ut talis 'poenitentia, qnalis ante Baptist exigitur, NON AUTEM EXPLICAT, QUAENAM ILLA
io. Gnid denique se opponit: Tridentinum resistit hille Interpretationi, nam utitur particula copulativa Etam M. Quod si daremus locum opposito glossemati, debilisset Tridentinum uti particula disjunctiva, dicendo vel illum de c. Res p. negando a T. nam supposto quod synodus certo voluissἰt illud portare/per odiam aliquod intelligere disjunctive, imo disjunctivam quam
7쪽
tuemur, expressis verbis declarasset, non poterat tamen Synodus eo
gruε dicere VEL illum diligere dce. Ostendo id ex ipso P. Farvaeques, qui asserit voluisse Concilium hoc loco damnare doctrinam haereticorum docentium , ainorem Dei non possc praecedere justificationem , seu ad hane non posse disponere. Si autem dixisset Synodus, disponuntur ad justificationem mirare veI amore , non obtinuisset intentum , cum perhoe nondum haberetur dilcctionem Dei posse esse, seu de iacto esse dispositionem ; nam ad veritatem illius disjunctivae luiscit, si timor de non amor disponate ergo in ordine ad finem suum debuit Synodus dicere duntatue,cum teste P, Farvacques vellet definire determinatE de amore,
subd possit esse, de sit dispositio. Ergo ex illo quod Synodus copulative
dicat, illumque diligere &e. nullo modo sequitur, quod verba subsequentia ac propterea dec. non rectὸ explieentur de diversis odiis disjunctive,prosertim cum addat propterea moveri adversus peccata per odiam διμοι, ubi per vocem aliquia indicantur diverti odia, quam vocem nulli alteri
cx enumeratis actibus adiecit.
ii. Adde, si ex eo, quod Synodus de timorς, spe, de amore loquatur copulativὸ, aliquid recte deduceretur, inserri deberet, quod illud n pterea
etiam importet hunc sensum eopulativum , de propterea, id est, ex tim ris , de spei, di dilectionis motivo moventur adversus piscata; imo quia ex omnibus illis motivis moveri oporicat sufficienter Poenitentem:quod nemo admiserit ι susscit enim odisse peccata ex solo motivo dilacti nis, licet de gehenna ne enitetur quidcm.
Replicae costra s. explicatiosem.
TErtiam explicationem proposueram num . i82. tamquam probabilem, nempe quod scir. 5. cap. s. agatur de sola justificatione extrasacramentali. Hanc ut probabiliorem amplectitur Suarea loco citato, Ysimbertus, aliique. Hanc expositionem Auctor Xenii pag. et pronuntiat jam pridem adamantinis pessulis praeclusam. Videamus quam firma sint, quae contra opponit. ia. Objicit I. agitur hoc loco de poenitentia, quam agi oportet ante Baptismum; go non agitur de justificatione, quae obtinetur sine actu
Rei p. negando conseq. nam poenitentia quae agitur ante Baptismum, vel eonsideratur prout accedit Baptismus actualis , vel pro casu quo hic siscipi non potest. Si cum actuali Sacramento, quandoquidem tunci sinciat sive Attritio sive Contritio, adcoque nec Contritio mc Aitritio
determinate requiratur , scd una in illis vase α mdcic in te, non magis
8쪽
. magis dici potest hoc casu oportere habere Attritionem, qiam contritionem. adc'que pinnitentia, quam ante Baptisimum , itu a nondumnoi magis est hae quam sed alterutra inde-
. . It δ do vς Q s ςr mentum suscipi non potest, determinatὸ
necissaria est cimtinio neque lassicit Attritio. Cum ergo in nulla iustificatione non baptizati determinae necessaria sit Attritu, in aliqua vero, Contritio sit determinatὸ necessaria; quomodo ex his verbis . id estri eam 'intentiam quam ante Baptismum agi operier , colligere quis
possit non agi millis Contritione , sed desoL Attritionet ramini. : T id ni H in de ea nitcntia,quam tamquam dispositionem Iustincatio ipsa consequitur. Porro ratio, cur ibi addat Triden-tinum, Wyram ante iam m agi oporter, haec isse videtur; quia soli Poenitentiae ante baptiimum competit includere votum Baptismi, cujus in
tentia autem utraque, quς ante Baptismum agitur, id est tam in Comtritione, quam in Attritione votum Baptismi includi debet, ecus in Pc nitentia jam baptiZati.
. 13. objicit a. synodus eodem opῖte adtat illud Act. Σ.
tinetur eum actuali Baptismo. ri . Π' ςO nati Petriis hortatur ad poenitentiam tam perfectam Lu Contritionem, quam ad Attritionem, ct una ad Baptismum, quem utravis poenitentia posita obligabantur suscipere. Unde quamvis ex revelatione didicisset, umnes quos alloquebatur elicituros Contritionem perlactam, adeoque S iustificandos ante actualem Baptismum, adhue addere debuisset; cria itur vimum: cum posta etiam Contritione perfecta maneat obligatio ad Baptismum. Ergo ex verbis D. Petri nullo modo colligitur , quod agat potius de actu, qui noli tultilicat, niti accedat Sacramentum, quam de Contritione perficta. 34. Obiicit 3. Synodus sess. 6.cap. 7. asserit Baptismum esse causam humenetasim Iuli cariovis, ergo agit de justificatione cum Baptismo. Ubi ponderat, quM Synodiis dicat esse causam instrumentalem harusi ilicationis, additque non intelligere se datam a me responsionem.
- , ς ' V conte tum Tridentini: cum enim cap. s. enum rauet di spolitiones ad iustificationem cinter quas non statu i Baptis- 'um' 'i 'um sic orditur cap. 7. Hanc diu siti em stupra 'aIi nem jurbs alto i a constquitur. Quae verba sunt quas conclusio dictoroin 'p. 6. α t 'nutio ad ea, quae tractanda sunt cap. . ubi dcfinitur, Quid ut rustilicatio impii, de quae ejus Musae 3 ut seri titulus, atque adeo tradit definitionem
9쪽
definitionem justificationis generaliter, cum ea, sive γr Aaestionem cum Sacramento, sive per Contritionem conferatur, ex hoc non sit diversa. J ustificationem autem definit citu nou seri' pzcaetorum remiDoem, sed cirjantii tionem oe renditusionem imerioris homini per subrepsisne ratia crdisorum. Tum pergit hujus nempe de qua in verbis immediata praece-Gntibus actum cst . quae sit renovatio hominii per susceptionem gratiet di donorum caulas recensere, de pro caula instruimentali assignat Baptis num; ad quod fiuificit, quod saepe instrumentaliter operetur, licet quandoque latis sit illum haberi in voto. Ita Saarcet loco saepe citato, iique. Imo Exim. P. Lupus censet justific*tionem, quae per Contristionem perfictam obtinetur, etiam eausari a Baptis no , sive hominem in casu justificari per Sacramentum, quod nondum est. Ita docet in Dissere. Dogmat. pag. 38-Is. Instat. Nihil ad rem facit quod cap. 6.& initio sequentis non fiat mentio Baptisini actu suscepti, nam ibidem etiam non fit mentio causae sualis, nacritoriae, formalis; sine his tamen non fit justiscatio. R. p. hoc responsum multo minus ad rem tacere. Nam inprimis causa formalis non poterat apte, saltem ex professo , tradi ea p. s. in quo agitur de praeparatione & dii positionibus ad illam nisi forte velis eam esse dispositionem ad seipsam) cap. verb7. statim initio traditur causa formalis, & reliquo capite magis dccuratur. Causae item meritori fit mentio eap. 6. dicitur enim a Deo j Mari impium HER REDEMPTIONEM, QUAE EST IN CHRISTO iESV. item Deum PROPTER CHRI. STVM tropis um fore. Indicatur etiam caua essiciens in praedictis verbis: . quomodo ergo dixit harum hoc capite non fieri mentionem Denique cum Synodus cap. 6.ex professo agat de praeparatione ad iustificationem requ ilita ex parte peccatoris, icu id ad quod ex parte sua conari debet, causa autem meritoria, sormalis, Sc finalis, non sit praeparatio aut dispositio, quam peccator ex se adi rat, ii ullo modo debuit dicto capite
uς. Objicit. . sess. 6. cap. l . Tridentinum agens de iustificatione post Baptis nu n loquitur de ea, quae fit per Sacramentum Poenitentiae, ergo cap. s. agit de justificatione per Baptisnum. Resp. cap. 14. agi illic de Sacramentali; ut paret ex verb7s initio rapitis: & simul etiam agi de extrasacramentali justificatione, hoc maxindieatur dum dicitur requiri Sacramentasem Corsi ponem satrem in vita. At capite 6. cum nulla facta mentione Baptismi actu suscepti, sed solius
propositi seu voti, subjungat ad hanc dispositionem consequi iustita . tionem, nihil est, quod convincat agi de iustificatione Sacramentali. Instat
10쪽
. Instat r. ergo Synodus nullibi egerit de dilpositionibus ad i ustificationem cum Baptilino requisitis.
de dimositionibus ad Sacramentum Poenitentiae. Adde multo magis mirum fore, si illa scia. 6. non egisset de dispositionibus ad iustineati
7. Instat a. Constat ex prooemio sess. 6. in ea agi de iustificatione Tun impugnabant haeretici: atqui cum ii reticis non fuit controversic sola justificatione extrasacramentali ergo nec de hac sola agitur cap. 6. ct r. is Resp. r. non omnes haereticorum errores hoc loco damnari debere: asserebant haeretici dilactionem Dei non posse praecedere justificationem, nee ad hane disponere 3 Tridentinum cap. s. definit esse dispositionem, quam consequatur ipsi justificatio. Asserebant homincm justificari per imputationem justiti et & meritorum Christi; definit Synodus eap. . iustificari nos per sormam nobis inhaerentem. Errores vero illorum circa partes paenitentiae, aliosque damnat sess. rg. Resp. a. sub majorς hujus argumenti se potius subsumi debuisse: Atqui Confessionistae agebant de sola justificatione sine Sacramento volebant enim hominem justificari non propter suam dilectionem aut Contritionem, sed per solam fidem sine ullo respectu ad Sacramentum eui omnem virtutem operis operati denegabant. Hanc fuisse eorum sententiam circa iustificationem relaps post Baptismum ostendam infra cap. a. Neque aliter docebant de justificatione nondum baptizati nam ct Baptismo virtutem detrahebant, volebantque illum eo tantum scrvire, ut concipiatur & roboretur fides, quae sola justificat. Manisostum id est, ex articulo i3. Consessionis Augusti anae;ex Melancthone in Apologia Contemonis Tit: de numero cr Uu Sacramenetorum &c. Hinc p. tet Auctorum Xenii, ex prooemio sess.f. potius inserre debuisse oppo-Btum eius, quod infert.
ig. Instat 3. Synodus in prooemio ses . s. praesitur, quod intendat tradere doctrinam justificationis, quam Christus docuit, Apostoli tradiderunt, & Catholica Echvisa perpetub retinuit. Atqui talis doctrina non est de sola justificationeextrasacramentali, ergo &α Rcsp. hae sessione tradi doctrinam de justificatione, quam Christus docuit, & Apostoli tradiderunt &α dum nempe definit iustificationem e innovationem hominis per aliquid inhaerens, fiduciam illam haereticorum vanam esse, & ab omni pietate remotam, dilectionem Dei disponere ad justificationem &c. quibus e vestit erron quamdam de