장음표시 사용
21쪽
iem actualem peccandi: si, inquam , de hac eonversione Ezechielem intestigas, quandoquidem manifestum sit ex dictis & dicendis . id fieri posse per actum, qui pro motivo habet timorem aut spem; unde osten- .des, prophetam potius loqui de conversione, quae sit per amorem, quam de ea quae fit per timorem aut spem 4s. Instat i. Auctores passim conversionem, de qua Erechlal, inte,
ligunt de amore. Resp. hoe mirum non esse , quia censent agi de ea eonversione per quam in lege veteri precata remittebantur, quam cum commum
supponunt non esse aliam , i quam Contritionem peisinam quae sine dubio amorem involvit. λ. 46. Instat 1. Confusio Augustam eonversionem impii explicat per
Resp. Qubd hoc obiiciat Auctor Xenii, orkur ex eo quM non e aminaverit , quinam essent terrori ab haereticis admissi, ct quam dis stantes a nostra Attritione. Nam ut ostendam cap. seq. terrorcs illos statuebant ad peccatum pertrahere & desperationem, & stare cum actuali peccato, talem autem actum nemo sanus vocaverit conversi nem ad Deum. Imo volciant hos terrores, dummodo accederet Fides. esse Contritionem persectam, seu actum sine Sacramento justificantena, qualis est conversio, de qua tacchici, quod ut ibitam ex Taypero dicemus salium cst dc erroneum. 47. Obiicit a. Qui convertitur ad Dcum , debet ad Deum faciem Aevultum cordis vertere. Atqui id non facit qui atteritur ex metu gehetinet ergo die. Minorem probat, quia sic attritus fuit Deum iratum, atque adeo non vertit illi hickm ct vultum, sed dorsum, neque convertitur ad Deum , sud adiccnas. il Resp. mirum esse, quod in sua metaphora adeo inconstans si hic Auctor ; nam dicit peccatorem, eo quod timeat Deum iratum, verte re illi dorsum, nec ad eum converti . & tamen pag. 2 . & a F. ii medio , ait quod per nostram Attritionem ,seu tim orem Dei tamquam ulto is, convertatur peceator ad poenas , adeoque juxta ipsum, quod timeat poenas, non iacit quo minus ad has convertatur. Caeterum
smiles phrases seu metaphorae de facie di dorsis cordis, cum obscuriores sint, quam illud, quod per eas significatur, non recth adhibentur, ad qui iram solidE ac theologice probandum. 48. Porro dari pose convcrsonem ad Deum ex motivo timoris gehcnnae, manifestivis est, qu in ut per similis metaphoras obscura ipossit. Talcm convcrsionem ad Deum agnovit D. Thomas aa, quaest.
22쪽
is . art. 2. In eo . ubi ida loquitur: Cum abiectum timoris fili motum, quaa-Lque homo propter mala , qua timer, a Deo retiau, O iste dicitur rimo ν ---ἐarum vel humanus. Quandoque aurem hamo propter mala, quae umer, ad in
CONVERTITUR, ET INHAERET. suad wdem malum est dolo,'scibarmatum poena, UIM 1 culpa. Si ergo a quM CONVERTATVR AD vM ET EI INHAEREAT Πα π rimorem pama, eru timor Iervilis. D Mutem propter malum culpa, eris timo Aristis. Ecee D. Thomas cor versionem ad Dcum ct inhaesionem adscribit tam timori scrvili, . quam filiali,quia nempe peccator propter poenam, quam timet, detesta tur peccata praeterita,statuit eorum veniam a Deo petere, quem sperat placandum, statuit numquam deinceps peceare , de hae ratione 4 peccato avertitur & convertitur ad Deum,licet illorum actuum motivum ultimatum sit evasio poenς quae timetur. Sic quoque nostram Attritionem esse conversionem ad Deum agnoscit Sylvius supplem quasi s. t i. ad argum. p. aliique,quos in re man insta opus non cst recensere. At, inquit Auctor Xenii, pag. 2s'. peccator per timorem gibenna DEUM irarum FVGIT. Item Attritio, quae est ex solo motivo metus, pro οἷπλώaquato γ M imato habet FVGAM DE i. Similia habet pag. sa. 49. Res p. negando asLintellectum de timore de Attritione, qualem nos requirimus, quod quamvis satis pateat ex dictis num . prγc lenti,
juvabit tamen hic audire Hes elium hujus Academiae Doctorem. Hic in Confutatione Fidei istocialis edita anno sues a. pag. 4. PO ad hanc ex Non hemii h retici Catechismo interrogationem : cuimodo D m si Irimere oe diligure ροσι rus, eam silium dicat, 'festi duritio seras mittit rimorem tum subjungit ejusdem haeretici hoc responsum: Hoc de timorem ii inielisendum est, qao cor HORRIBILI TIMORE FUGIT DEUM. Liuis es timare Limmur, quo LEm pinum rim 3, Male Agerem, it abiem
ram, non quia metari verbera, sequia praeν est. Haec confutans Hessulunita 1 cribit: Hoc est, quo russi es maxime decipiunt haereriti. γ.d yhι ι μ' docem Agnitionem pereari cr timorem supplicis abducere nos .e Deo quod iocent ,omnem qui timer Atratinm, eo timore DEvM FUGER F. Tum proponens Catholi eam sententiam ita pro equitur. Nos autem Limus agnitionem precati , crnmorem Evi mentatis non ab acere hominem a Deo, nb ho separentur a Fide
pre Wnia confugere velau. Hae nos Hesselius. . so. Cum igitur Attritio, doqt a agimus, sit vera cordis ad Deum uversio , dc Ea luci conuel mem , quae requir batur Ma Jiulaeis ad '
23쪽
debebat adiunctum habere Baptismum, vel saltem hujus votum inclu- .dere. Atque haec servient pro additamento ad argumentum lex tum. g. s. . Argumentum Septimum FUit quovis tempore ad impetrandam veniam peccatorum contritionis motus necessarius : Trident: sesi. 14. c. p. 4. Sed motus Contritionis aliquam Dei propter se dilectionem requirit. Ergo dce. sa. Quod autem omnis motus Contritionis sive Omnis dolor ae detestatio de peccato commisso, eum proposito non peccandi de caetero necessario requirat amorem amicitiae erga Deum , probavcrat in Quaest. Quod lib. authoritate D. Thomae. Qui locus cum ad rem non faciat,i tactum praeterivi. Ueruin eum eumdem rursus in Xenio urgeat, tamquam id, ad quod producebatur, diserte probantem , totum testim Dium D. Thomae hic exhibebo, neque enim alia opu est responsione
M. D. Thomas I. 2. quaest. I, 3. agens de actibus, qui rHuiruntur in justificatione adulti, tandem articulo s. quaerit: Urum ad inst. Πιnionem impii requiratur motus liberi arbitrii IN PECCATVM. Tum primum pro parte negativa hoc ponit argumentum : ridetur quἰd non et Iola enim charitu subficit ad deletionem peccati; scd charitatis objeciam non est pec-- , ergo non requisui matus liberi arbitrii IN PECCATVM. Cui argumento in hune modum respondet D. Thomas r Ad i. Atendum, quod ad e nilem viri rem perrinci prosilui unum opposiorum, resu re abia , irit Otur ad thar ratem periiser ahere Deum, ira etiam detestari precata , per qua anima Aparatur
a Deo. . Ecce D. Thomas rcquirit actum , qui sit detestat o peccatis o lici lati autem e contra , quod lassiciat sola ςharitas ad iustificationem, respondct, actum dilectionis Dei detestari id, quod Deo contrarium est leu malum: quod totum plane admitto. Qua autem cons uentiae forma hinc inseri Auctor Xenii: ergo omnis dacstatio peccati juxta D. Thomam est necessarid actus amoris amicitiae. 4 Resiumit deinde argumentum litum a ratione. si, inquit, proprie loqui velimus, qui detestatur peccatum in solo metu gehennae, non vere detestatur peccatum, sed eius effectum: sicuti, qui fugit lupum, a quo sibi damnum metuit, non tam fugit lupum , quam dam
Resb. Si propriὸ Ioquamur, vere fugit lupum, & ipsa scriptura
24쪽
xiorum animantium: tamquam altae colubrifige peccatum. Quod enim m. sat propter aliud, non obstat, quo minus vect fusiat. Sic qui vult irari, aut furatur eo fine ut fornicetur , vere vult harari, di iuratur, aequὸ ac si non faceret ob fornicationem. Dicesne nullum eorum , qui oderunt proximum aut huic irascuntur propter malum , quod ab illo palli sunt, vel pati tin rent; nullum, inquam , eorum vere proximia odisse, aut ei irasci, sed tantum odisse malum , quod passi liunt vel tis menti si ita est, jam omne poeia odium proximi e mundo sustuleris. An fori Equi convitia ingerit ob mala, quae patitur, non proximum, sed illud malum convitis mcipit An si propterea occidat aut vulneret. diccndus erit injuriam illatam, non autem proximum occidisse aut vul-m rasse s s. At, inquit, potest quis odisse culpam. de non naturam inimici, si ii ipsum inimicum. Resp. cci tum id est . non potcst tamen detestari aut odisse inimicum propter culpanout illatam injuriam tamquam motivum, quin detest mr , ct vere oderit inimicum. Erso eodem modo non potest detestati peccatum, propicr pcenas seu peccati effectum, tamquam rationem motivam, nisi vere detestetur peccatum et sicut non potest occidere inimicum ob injuriam , quam ab eo passus est, nisi vere occidat inimicum seu naturam inimici.s 6. Reliqua quae in Xenio ei rea hoc argumentum repetit, abundἡ Ω-luta sunt alibi. Quod de novo adsert ad probandam suam differentiam novi Testamenti a vetere ex D. Thoma M a. q. ros. an. I. ad 3. nihil ad rem facit, cum nihil ibi sit, quod indicet agi de amore amieitiae erga Deum, ut manifestum fiet loeum inspicienti: non lubet similibus eonfutandis inhaerere. Videtur Auctori Xenii non fuisse curae , examia Dare,de quo amore loquantur, quos adfert, sed satis ei fuisse, si ute-rcntur voce Amor, quasi non citur alius amor, quam amor amicitiae cisa Dcum.
Argumentum Octavum Atritio illa demum sussicit eum Sacramento Poenitentiae, SI VO-LvNTATEM PECCANDI EXCLUDAT. Tridentis M. I4.ta'. Sed Attritio scrvilis voluntatem peccandi non excludit. Ergo non suis it
17. Majori propositioni hujus argumenti probandae in Quaest Quos
25쪽
Ib. duos impleverat par raphos , ut ostenderet illa verba THdcntini Si voluntarem ectandi exi tit, importare exclusionem positivare; sic ut cum Attritione, de qua Tridentinum, impos bile sit stare mccatum actuale. At in Xenio aliam viam ingressus ait, hanc propositioium, atque adeo de omnem illius probationcm, dc re ecnscri iublatam. Uare misso hoc argumento, contentus est asserere dc probare, quod Attritio nostra non excludat voluntatem Peccandi, id uit cap. ubi Musargumenta dissolvemus.
Argumentum Nonum. Auritio salutaris, quae ex timore nascitur, concipi debet ex illo,
vel saltem non minus persecto timore , quam fuerit ille, quo uti liter concussi Ninivitae poenitentiam egemunt , di misericordiam a Deo impetrarunt. Atqui timor ille Ninivitarum non fuit destitutus omni benevolo affectu in Deum. Ergo &c. Huic argumento responderam: Si per misericordiam , quam illic dbeuntur Ninivitae impetrasse, intelligatur eorum justificatio; hanc eos impetrasse non per timorem , sed pur actum vi sua justificantem, adc que si hoc argumentum valeat , i qui etiam, quod cum Sacramcnto roquiratur Contritio persccta.
18. Opponit in Xenio , malὰ assumi, quod Ninivitae iusti fieati sint
per actum dilectionis vi sua iust ficantis; quod ipse negat verum csse. Res . Cum apud Ninivitas non suerit Sacramentum, quod ex Opere operaro mortalia peccata remitteret; si ponantur fuisse justificati, necesse ist, ut id factum fuerit per solum ipsorum actum, seu cx opere operantis. Actum autem, quo, ante instituta. nostra Sacramenta, romittcbamur peccata , fuisse solam Contritionem persectam , plane communis est Auctorum de fidelium sensus. Hine mirum non est, si illi, qui putant ibi importari justificationem , hanc asserant ab illis impetratam per dilectionem Dei propter se. 19. Quod si Auctor Xenii dicat, Ninivitas ex speciali de extraordinario favore justificatos esse sine Contritione antonomasticὸ dicta, cum selo actu inseriore, qui erat Attritio : qua ratione probabit, fuisse Atulitionem ex amore Dei potias, quam ex timorep praesertim cum Synodus nullam amoris, sed solius timoris de Poenitentia terioribus plena mominerit. Vide dicta s. s. ad .usum. 6.
26쪽
P Rimum ex conglobatis hoc erat argumentum. Israelitae, quos si
quitur D. Petrus Act. a. erant compuncti timore, quo non ob stante Apostolus monet, paenitentiam a ite, π baptiqetur unu influe velam. Adeoque requirit a baptizando ulteriorem poenitentiam seu praepar tionem a timore distinctam, ergo cum Baptismo requiritur amor Dei.
non ostenditur, quod habuerint timorem , qualem requirimus, nempe cum detestatione peccati commissi, ct proposito omnia vitandi &c. Cui nihil aliud reponit, quini quod exclusio peccati sine amore Dei haberi non m stit, quam respontionem jam saepe evertimus. Secundo, quia Ast. 2. non dicitur, eos mille compunctos spiritur in rib. sed simplicito, quod essent compuncti: unde igitur probatur quod fuerit compinactio ex timore potius , quam ex alio motivo, uti amore
punctio pcr amorem , per noc causam suam juvari. Verum hic obliviscitur argumenti a se facti,quod plane ruit, si intelligatur compunctio ex amore, ex eo enim quod posita illa compunctione D. Petrus dicat Postemiam agite, vult rcquiri poenitentiam ulteriorcin ab illa compunctione distinctam. Atqui juxta ipsum falsum est requiri aliam dispositionem, quam dolorem scu Attritionum ex motivo diluctionis Dei: ergo de
ve: Poenitentia de qua A. . a. est praeparatio ad justificationem requbsta 3 ergo, si praecesserit compunctio ex amore Dei, qu d aliud comcludi potcst, quam Poenitentiam, de qua Ach. a. praerequirere amorem Dei, id est, ut intes ligo, Poenitentiam ad Baptismum requisitam debere esse ex motivo amoris p neque enim credo, qudd velit ante legitimam Poenitentiam praemitti debere alium actum, qui sit dilectionis. Resp. argumentum illud esse simile huic: Qui dicit, Poenitentiam agite & baptizamini, hortatur ad Poenitentiam cum Baptismo requisitam pro iustificationc; ergo si illi , quos hortatur, clicuerint Contritionem persei tam, sequitur Poenitentiam, ad quam adhortabatur, dc re necessario esse Contritionem perfectam: quae inanis est consequentia.
Nam cum Praeparatio ad Baptismum, hujuique fructum rcquisita, sit
27쪽
vel Contritio, ves Attritio, non sit autem hγ vel illa determinate n cessaria, sed tantum alterutra; ille qui hortatur ad poenitentiam, tantum. requirit hanc vel illam. neutram autem determinatet, ex eo autem quod baptizandus ex duabus indeterminate necessat iis hanc prae illa adhibeat, nullo modo siquitur, hanc esse determinate necessariam ad Baptista ejusque effectum. 63. Alterum ex conglobatis est, qliod Tridentinum sess. s. cap. r. requirat Fidem quae r Charitarem studi te Eonem U. Iur.
Resp Unde probat quod per osaniatem illic fgnificetur actus dialectionis λ neque enim ad hoc sufficit, quod i ple de suo, eodem charactere interliciat vcrbis Apostoli, seu Ll dit,o m. Unde constat non agi illic de Charitate habituali prout explicui s. a. huius capitis, quo modo illa Apostoli verba exponit Coructius aliique. Denique cur non possint intelligi de Charitate fraterna praesertim cum Apostolus ibidem se
jungat v. I 3. Per Charitar m stiritus Iem te invicem. Omnis enim lex in uno sermone impletur: Diletes proximum tuum si ut it Pun. cuia si invicem mor iis c.
Quae ibidem de novo adfert Augustini, Chrys stomi & D. Thomae testimonia, ad rem non saciunt, cum in illis ne verbum quidem sit, quod indicet illos agere determinate de actuali Dci propter te dilectione, ut patcbit illa in Xenio legenti. 64. Tertio rursus urgct illud Tridentini sest. s. cap. 1 o. Iu litiae inorem tum petii Eul fia, cum oras: da nobis Fidi, Spei, π cita iraris augmentum Quo loco contendit agi non de habitibus, sed de actibus harum virtutum: tum ini ri , ergo in homine justificato praecedit actus Charitatis: ncm tamquam piet paratio, de quidem necessario. 6 F. Resp. ccxi liaiuin esse, agi illic de Clisi itate habituali: nam in titulor De ACCEPTAE IV DFiCAT. ONIS incremento, manifestum est perjusti Parionem a te am non intelligi actus. in i plo vero capite ita linquitui SyModus: Sic 'o I ISTI Et CATLcr amisi Dei ac domeIsiti facti per obsicivationem manda. orum Dei DU Me in i p. ivSTIT A pra Chri se 1 aliam ACCEPTA, tesserante Fide bonis opensum, CRESCUNT atque M GIS tv,TIFlCAN r. R. Nogari nequit, quin in his rursus verbis agatur de inci cmento iustitiae habituacis. Tum prosci untur Scriptui ae loca in qu bus continetur veri as hactenuς definita: Post quae concludit Syn do, his verbis. HOC DO IvSTi TlAE INCREMENTUM perit S. Euhsia, cum oro. Da nobis, Domine, fili, spei, i Charitatis a mentum. Q is non vidct, dum dicit: Hi ac suauiae in rementum, loqui Synodum de caiustitia scu justificatione, do qua prius egerat , hoc in, de habivusi, non
28쪽
autem de actibus , de quibus eo capite non alium in finem sacῖt mc tionem, quam quod contra haei eticos statuat, bona opera a justis exe cita esse caulam augmenti iustificationis: quod evidentius redditur ex
ejusdem scss. Canone et . qui respondet capiti decimo ubi sic loquitur: Si dixeris IvSTiTIAM ACCEPTAM non tonstruari atque etiam AUGER. l coram Deo per bona opera , sed errat se fructus solummoto, cinna se IUSTIFICATIONIS ACCEPTAE, non autem IPSIUS AUGENDAE causarari, anathema sis. Constanter ergo Synodus tam in eanone,quam in capite loquitur de incremento iustitiae habitualis, adeoque etiam in vcrbis obiectis agit de Fide, Spe, ae Charitate habitualibus, quod etiam indicat
vox incrementum, qua aut aequivalenti ubique hic utitur , ct quae actibus propriὸ non convenit. Accedit communis consensiis sic intelligentium verba objecta, ex quibus multi probant, per actus iusti bonos cum gratia intendi habitus reliquos. videamus, quid noci opponat in
66. Dicit i. non intelligere se illam Philosophiam, quod actus non
accipiant proprie incrementum seu augmentum.
Rusp. I. mirum esse, quM non intestigat, cum sit Philosophia eo munis, quod actus intellectus de voluntatis sint naturae fluxae, Pec alio sensu dicantur manere, quam quM priori immediatὸ succedat alius plane similis; si vero succedat iniensior, intendi seu cresce : hoc aut non est proprie austeri aut intendi.
57. Re p. r. s illi justi pro quibus Ecclesia dicitur petere Fidei, spei, ct Charitatis incrementum supponantur, post adeptam jam
iustificationem, elicui actus dictarum virtutum . licci gratis darctur, Ecclesiam illis petere incrementum actuum Fidei, Spci & , Charilaxis nihil iuvaret causam Auctoris Xenii: nam stante hac hypothesi peractum Charitatis subsequentem. habebitur augmentum actus Charitatis , licet ante iustificationem nullus praecellulet huius virtutis actus: inde ex eo quod Ecclesia illis petat Charitatis incrementum, nullo modo inserri poterite ergo est cucrunt actum Charitatis illo tempore, quo se disponeuant ad justificationem. Ut igitur aliquis si locus huic consequentiae, ocecsse est agi de illis tantum, qui post obtentam iustificationem actus Fidci, Spei, Charitatis non elicuerunt. Ponamus ergo aliquem per actus Fides. Spei, de Charitatis justificatum fuisse ante dies aliquot, hebdomadas, aut menses; a justificatione tamen hucusque non elicuisse actum v. g. Charitatis. Hoc posto, si hodie actus Charitatis liciat, non poterit dici accipere augmentum illius dilectionis, quam elisu at ante iustificationem. Cui enim incidet dicere, quod actu qui
29쪽
si hebdomada aut mense plane desiit, crescat aut incrementum accipiat per actum hodiernum t ergo si huic hodie petat Ecclesia charitalcmaci ualem , non rccte dicet, da illi charitatis actualis incrementum scu augmentum. Audi Sylvium I. a. quςst. ii 3. ama. S. Quaeratur 2. Nos for θ μ llaia , quam semel arcepimus , crescit per observa udat mmi, us Ater cintilium Tridentinum. Actus olim charitatis Centri onis, isemel umini exerciti, non cre uni per ritus auos postea ubi lenies, sed si Fip stea exercentur 'etentiores, bim .lii a prini usus. Quo loco Sylvius ex eo, quod Concilium tradat nostram iustitiam crescere, probat illam non cite actum scd habitum, quia praecedens actus pcr subsequentem non dicitur crescere stu incrementum accipere. Atque haec susius, quam in re mani sta opus sit.
68. Objicit a ex ipso titulo capitis i o. contrarium eolli ; quod se probat: Ccrtum cst habitum Fidci ct Spei quidquid sit de habitu
Charitatis non pertinure ad sormalem justificationem, ergo dum dieitur : da nobis Fidei, Dei, er Charitatis augmentum,non agitur de habitibus, ..Ldde actibus Fidei, Spei, ct Charitatis. Resp. Undenam , quaeso,cerium est habitum Fidei de Spei non peribucre ad formalem justificationem 3 non enim ex aliqua efficaci ratione, neque etiam in communi auctoritate: nam, ut ait Suareet Tom. 3. de .gratia lib. 7. cap 9. multorum sententia est, justitiam formalem esse col-
rectionem plurium habituum , & praecipue Fidei, Spei, & Charitatis; pro qua citat Vegam , Scotum, Bellarminum, additque hanc videri apertam sententiam D. Thomae productis ejus tcstimoniis. Et ipse Su,rca , licci probabile censeat, solam gratiam habitualem quam disti imguit ab habitu Charitatis ) esse iustitiam cssentialitcr, seu quoad esset
tialia, dicit tamen nu. t o. gratiam nihilominus non habere complem usum,
tu starum juntia fiat aliis vi tatibus i h A; additque ex usu vocis certum esse , ad statum & complementum justitiae simplicitcr dictae necessarios esse etiam alios habitus. Idem tenent Tannerus, Arriaga aliique. Hine dico Tridenti nunt voluisse abstrahcre ab illa quaestione Metaphysica, in quo praecise consistat essentia justitiae, ct sumpsisse iustitiam pro
statu at complemento justitiae, adeoque prout reliquos habitus sui se . naturales involvit, ut patet ex initio capitis septinii, ubi iustificationem dc finiens, dicit eam esse renovationem interioris hominis pcr susceptionem gratia oe donorum. Eorum nempe , quae paulo post exprimit, Fidei, Spei, ct Charitatis: ergo ex eo, quod cap. a Q. pctatur Fidei, Spei, α Charitatis augmentum non recte infertur, non azi istic de a
30쪽
qii m se alid respexisse, quod a me non fuerit perspectum. sle est,
non perspexi, nee mirum; mihi enim tales non sunt oculi, ut, dum
quis Tridentinum objicit, videre queam, quod aliud quid, ab eo, quod Synodus dicit, diversissimum opponere intendat. Si alio respiciebas, eur verba Tridentini nihil eo iacientia adduxisti Videamus tamen hoe
argumentum jam in aliud transformatum.
3. Dicit igitur: Ad Ss Patrum Poenitentiam me refercbam, qui soliti fuerunt per varios labores, corporis amictationes , fictus, mentiarentiae actiones &e. experiri,fucatane esset an vera poenitentia: Quid a rem orus esset tanta exploratione, si sussiccret dolor cx metu Mhennae vix enim re ries peccatorem, qui aliquo timore gchennae non sit per
hiis. Amor autem Dei staceims ct castus, quo Deus propter sic dili-situr,. nulla proprii commodi vel incommodi habita ratione, in paucioribus reperitur. V nde ,s. Patres variis indiciis explorabant, an ita ibo amore Dei poeniterent. 4. Resp. i. hoc arguinentum non habere sundamentum in verb Tridentini, in quo nulla hujus consuetudinis fit mentio, sed tantum dicitur, quod poenitentiam vocarint SS. Patres laboriosum Baptismum, quia Baptismus tribuit plenam & perfectam remissionem omnium peccatorum , nempe tam quoad partiam, quam culpam, ad quam n italem O integritatem per Sacramentum Poenitentia De magnis n stris Aribus cin Iulo Abus pervenite maria' iam possumus. s. Resp a. licet PP. quandoque in magnis quibusdam peccatoribus sumpserint tale experimet tum , id tamcn non faciebant in omnibus, qui in mortale aliquod inciderant; & tamen dolor,qui in his necessarius est, non debci csse ex alio motivo, quam in illis, ergo id in illos magnis criminibus non fiebat praeesse, ut constarct eos poenitere ex amore Dei. Resp. 3. ex illis actionibus poenitcntiae, flaibus, corporis assiici
onibus, potuerunt Quidum Patres aliquo modo colligere, an scribvellent vitam in melius mutare, & an in ' hoc suturi essent constantes, . Pon apparet tamen quomodo potuerint colligere e ,s pro motivo habere potius dilectionem Dei, quain spem gloi i , aut metum gehennae, 76. Resp. 4. non omnia, quae faciebant in hac re Patres, erant cssentialia aut necessaria ad valorem S. fructum Sacramcnti. Alias cnim de neccssitate Sacramenti quandoque esset multorum amorum paenitentia in quidem publica ante absolutionem Sacra uaci. talcm. Res p. s. An ergo ccnsct hic Auctor, ad Sacra cnium non sufficere dolorem ex amore Dei, si simul adiit dolor ex motivo timoris au Spei id enim indicare videntur haec illius vcrba: Amor De ud . ιυμ, 2broprii commodi am im modi raιιonti