장음표시 사용
2쪽
siculum hoc clancularia diligentia μ
ditum, auditore nec volente, nec Cou-
si ossa gere coeperunt ; monitum te oportuit, OPTIME LECTOR, mutissum esse quod Qerunt, atque etiam locis quamplurimis vitiatum. Nam re testimonia Ioannis a S. Thoma contra Jan ian- propositioves omittunt omnia si oe reliqua ita distinguunt, ita iu-terpungunt, ita truncant, ita demum deprauant, ut de corrumpenda potius,quam de aperienda veritate cogitasse videantur. Vide igitur ut gese manum assurinoe legitimum ab adulterino pamtum distinguas. seddunt Gallicam epistiolam, tanquam Roma Bello cum mi fiam,qua D. Haliter σseriorum eius in causa Ian iana Roma persequenda et uareprudentiam nituntur,m occupare simplicium
animos, coVtra ea qua propediem expectantur,'
dis Apostolica decreta, quasi videlicet parte ina dita sint pronuntianda. Has ego nubeculas iis quorum interest dissipandas relinquo. Sed quod
accepi, LECTOR OPTIME, non te celabo.
e firmant viri tum fide digni, tum istarum re- rem probe consili, adeo nm esse verum quod di-
3쪽
cunt negatam Ian ianis Doctoribus ea qua vellent proponendi facultatem, ut etiam fuerint ad hoc ipsum, cum moras initio nectenent, iuridicecompellendi: ab eo tempore fuisse ab illis trita iridie Candinatium deputatorum limina: factam copiam adeundi Consultores Theologos, σ cum
illis causam suam, tum verbo, tum Fripto disie-ptandi: oe vero disceptatam esse rei a , producto ue ab illi sin tunarum fasies, longum lab
rem multorum Amanuensitum, quos caro condu
xerant e quiu oe adhibitam instruenda controuemsia,forensium oratorum operam. Nam quia forte verebantur ne sua defensiouis rationes non satis exprimere Latine si irent, einuocatum inter Romanos celebrem adiere, ut Italica fac dia atque humaniorum iurium arma coniungeret. Atque ita
Theologorum impellente dissidentia, fidei causam
commendandam putauere fure-consultis. Et post tantam re tam multiplicem instructionem, in si seurnare hominibus non verentur, parte inaudita pronuntiaturum Pontificem: Superest hoc unum quod opponant, licet clamando rumpantur: put
re tamen si non audiri, non nisi Ardorum est.
4쪽
GRATI E PER SE IPSAM EFFICACIS
Circa V. PropositioΠes νη Romae examinantur. A N S E NIA NI Theologi , seu
Vt errorem tegant, seu ut in eo periculo , in quo versantur, Patres
Dominicanos habeant propitios, adulatoria quadam simulatione fingunt pugnare se tantum pro gratia, physice praedererminante , quam Vocant putiam persequem e cacem, nec aliud spectare,quam ut sartatecta sit illa doctrina , pro qua tanta contentione disputatum est sub duobus Pontificibus in Congregationibus de Auxiliis: Et quia dicuntur id aliquibus persiuasisse, interesse puto, tum communis boni veritatis , quam Omnes quaerimuS, tum priuatae Thomistarum dignitatis, authori tatisque , quarii non expedit in censura damnabilium sententiarum implicari, ut omnes inteli, A
5쪽
gant, praecipuos defensores gratiae physice prae-
determinantis, & qui causam illam ardentius egere circa tempora disputationum, contraria omnino posuisse principia, principiis Iansentanis, quod, ut spero, Lector adeo perspicue intelliget, ex oppositione doctrinae illorum Thomistarum ad quinque propositiones Ianseiiij, quae modo ad
examen Vocantur, Vt non dubitem, quin mecum
dicturus sit, eos qui tam facile sibi patiuntur imponi a Iansenistis, alterutram necessario Theologiam nescire, nempe vel Thomisticam, vel Ianse
Ad hoc autem monstrandum adduco in primis Didacum Aluareet , qui disputationibus interfuit,& pugnasse dicitur, in prima cum Valentia & in Σ3. quod Pater Lemos male haberet, cum Bastida; sta timque post disputationes scripsit amplissimum
de Auxiliis tractatum, editum Romae, anno risIO Subindeque alterum Responsionum, editum Ne poli, anno I622. Hunc sequitur Ioannes Gonsaleκ
de Albelda , qui dicitur ipse quoque disputationibus interuenisse, &materiam de Auxiliis pertractauit in commentariis i. partis, quos edidit Compluti, anno 161I. Tertius est Ioannes Paulus Nar,rius, Cremonensis, qui tomo l. in I. pari. paulo post disputationes edito Venetiis, hoc est an. I cIO.
de Auxiliis fuse disputat. Quartus Didacus Nugnes Cabeetudo , qui & ipse materiae de Sacramento Poenitentiae tractatum inseruit de Auxiliis, tom. i. in 3. pari. in Hispania pximum, deinde Venetiis
6쪽
edito, an. lcis. Quintus est Petrus Ledesina, quian. I6ΟΣ. dum controuersia maxime feruere iu
stum volumen de Auxiliis scripsit, ediditque Sal
manticae. Sextus Balthasar Nauarrete, cui haec ea- 'dem Quaestio materiam suppeditavit Tom. a. suarum Controuersiarum, quem edidit Vallisoleti, nondum elapso ab ultimis Disputationibus trie nio. Septimus erit Ioannes a sancto Thoma, qui non ita pridem suis in I. pari. Commentariis has omnes de Auxiliis controuersias retexuit. Ex horum doctrina luce clarius constabit,seri no posse ut ullus uspiam Thomista reperiatur, qui causa suam coniungere velit cum causa Iansenij, quin princi pia conuellat a Maioribus tradita, recedatque ab cadoctrina, quam illi fiunt professi coram summis Pontificibus, atque in ipsa Ecclesiae facie, tempore disputationum. - Et nimirum totum hoc oritur ex discrepantia circa duo fundamenta praecipua. Alterum est de gratia sussiciente, alterum de, indifferentia liberi tis. Nam cum Thomistae putent ad fidem pertinere, ut prςter gratiam efficacem agnoscatur gratia sufficiens, interna, supernaturalis, quae hominis V tio Caret effectu,cuius est capax;habent quo dicant,
Dei mandata, etiam supposito defectu gratiae eff-cacis, esse possibilia. Quod Iansentani, qui gratiam illam non agnoscunt, dicere non pos t.. Indi dem statim sequitur interiori gratiae saepe resisti, priuando illam effectu , quem haberet, si homo vellet, quod est contra secundam propositionem
7쪽
Iansentanam. Sequitur pariter eos, qui non salaantur habere salutis copiam, beneficio gratiae susti cietis: & quia illa non potuit haberi nisi ex meritis Christi, mortuum esse Christum,ut obtineret etiam reprobis media salutis, quod negatur in quinta. Cum pariter Thomistae censeant intrinsecam omnino esse libero arbitrio agendi & non agendi indifrentiam, eamque proximam & expeditam, tertiam propositionem Iansenij penitus conterunt. Vnde equitur etiam destructio quartae. Quia si gratia eLficax non tollit libertatem , consequenter nec tol-
lit indifferentiam illam, qua fit ut ei possit distentiri, quod dicere iudicatur haereticum in illa proposi- tione. Quin& ex hoc ipso principio de necessitate
indisserentiae ad libertatem arbitrij, sequitur quo'que contra primam propositionem, nunquam libere violari praecepta, quin sit in potestate trans. gressoris non violare: S contra secundam, resisti gratiae illi interiori, sine qua praeceptum aliquando non est possibile: Et posse non excidere a gratia neCproinde damnari, qui libere excidunt & damnan- tur;ac proinde mortuum esse Christum, & sanguinem fudisse,ut hanc cis potestatem obtineret,quod est contra quintam. Quare certissimum est, positis illis duobus principiis,quae Thom istae omnino tuetur, quaeque Iansentani omnino negant, neque
Thomistas tueri posse quinque propositiones adsensum Iansentanorum: neque Iansentanos ad sensum Thomistarum. Quod ex sequentibus clare
8쪽
PER SEIPsAM EFFICACI sDEFENSORIBVS
num. i. Si de reipsa loquamur, NuLLVsCATHOLICVS DUBITAR B ranantibusi x a et de diuisione gratiar in sum- se unda ρ cientem & essicacem. sentes, qua Ibid. num. 3. Secundum Concilium habent vires,
Tridentinum datur gratia suffciens, si'
qua potest homo seruare OMNIA MANDATA DRVi δ' quisque iis nid. num. ii. Si non daretur gratia Verὶ suffciens, non fiaha, qua posset illis, qui non conuerturitur imputari ad culpam, stibilia quod non conuerterentiu , nec adimplerent diuina flant.
9쪽
velit tale obiectium , est sufficienter constituta in actu primo & P Roxi Mo , ut possit operari, si velit. Id. ibid. nu. I3. lib.2. Resp. cap. I. n. I- S-σὸλ. Qui L Proposit. ergo cum auxilio suffcienti praemouente ad aliquam actionem saluatur in libero arbitrio Expoti, facultas , et U' ',
qua pota dissentire si velit; ideo potest illi imput ri alis; istastis
imputatur ad culpam, si non abstineat. volentibus 2 Et de induratis lib. 2. Rei'. c.'. nu. Is. Licet quamdiu in- conantibi durati sunt in via, absolute& simpliciter possint per ve-secundii P ram poenitentiam ad Deum conuerti, & resipiscere, hoc θη ς - '' tamen ADEO DIFFICILE EsT, Vt reputetur impolliditor μνbm
iuxta illud Apostoli ad Heb. Impostibile etit eos, qui semet uena .
seunt illuminati ,&c Si ergo longa consuetudine quoquetis peccandi ad tantam obstinationem perueniant peccato- gratia, qua res, ut sit cis impossibile, HOC EsΤ VALDE DIFFICILE possibilia a peccato desistere , & ad viam salutis redire, cur non φη poterunt aliqui electi, &α
DISP. 77.s ad. nu. I, His stippositis, pro resolutio
ne veritatis dico primo, instante occasione temporis, quo obligat praeceptum naturale, aut sispernaturale, Deus de facto dat cuicumque viatori auxilium sussiciens, proportionatum, intrinsecum Sc extrinsecum ,ut possit, si velit, tale praeceptum adimplere, ita ut nullus excusari possit a transgressione praecepti, ob desectum auxili3sinicientis. Dixi auxilium sufficiens proportionatum, quia aliqua occurrere possent praecepta naturalia adeo fa-eillima, ut non indigeat homo etiam lapsus supernaturali auxilio ad illa implenda, ex aliquo motivo honesto virtutis acquisitae. . Item. Γιθ. 37. Ses. 3. nu. 46. PG auxilium susticiens &
10쪽
' per concursum paratum a Deo, ex vi voluntatis antece-enius, dentis, qua vult, quantum est ex se, ut ille actus fiat a no- , bis, nisi per nos steterit, habet voluntas nostra in sua p p testate LIBERA & EXPEDITA quidquid requiritur, Ut fa- ΑΓ Ma Dς ciat actum bonum, ctiam non praedefinitum. Idem Di p. nu. 16. Quare indubie tenendum esse ibistibis, ct censeo Voluntatem creata solum susscicnter adiutam a
secundu prae- vA E , & concursum praeuium Dei in quo saluatur essen- sentes, quas tialis subordinata causae secundae , respectu primae, in habent v ordine suo, nempe potentiae PROXIMAE operatiuae.
quisquis iis requiritur Vt in acui primo sit vLTIMArs coMpLETA 5 gratia qua PROXIME EXPzDIT A ad consentiendum Deo vocanti, si possibilia velit. Quare EX SUA MALITIA NON VULT , non autem ex Mnt, defectu principii PROXIME , vLTIMATA RE OVISITI nccessitate antecedenti, seu ex parte causae. Iterum ibid. nu. . Necessitas gratiae emcacis non imp
dit quominus ille qui solum habet auxilium sussciens, habeat proximam expeditano em consentiendi Dco Ocanti, si velit. Et dein duratis Dis'. 77. Sess Mnu. 24. Illi qui inscriptura dicuntur peculiariter deserti a Deo, non ideo tales dicuntur, quia auxiliis sufficientibus priuentur, pro loco de tempore, quo instat occasio adimplendi praeceptum, sed quia etiamsi auxilia sufficientia habeant, non tamen efficacia . Sic desertis PER Q ANDAM EXAGGERATIONEM dicitur impossibilis salus, aut quia valde dissici- lis, aut quia impostibilis solum impossibilitate, sequenti permissionem S praescientiam Dei, quae nullo modo destri ut aut minuit intrinsecam facultatem ad oppositum. Iterum. ibid. nu. 27. Ad quartum patet quod peccat Iibus quantumcunque obduratis non denegantur auxilias uisicientia, pro loco & tempore, pro quo currit oblid tio praecepti.