장음표시 사용
411쪽
scopi confluunti: cuilis modi olim. multa sunt. habita r &aetate: nostra Tridentium, In eo praesidet pontifex maximus per se, Vel . legatos. suos. De quo. Socrates cap. . 9. lib. 4. Historiae tripartitae in hunc modum disserit: me Vii versale est ecclesiastica regula , ut concilium Oecumenicum sine sumsimPlicitur. mo. pontisice teneri non possit : atque id sane universale, mel generale simpliciteri amellatur. Tot igitur sunt conis ciliorum genera . . si xeim diligenter , consideramus. Excutiamus iam, quo genere Toletanai, quae: modo exStant, concilia contineantur : quod eXplicare institueramus. Sed eximamus prius animo lectoris scrupulum quemdam, qui torquere eumdem. non . levitcr possit.
IN EO SCRUPULUS QUIDAM EXIMITUR.
.' π Rat nobis statim de quaestione pro Sita disseren- AI dum: Sed placet prius scrupulum quemdam lecto--' ' ris animo evellere: is est, quod proposita conciliorum di-An Sis apta visio nόn satis apta atque conveniens videtur. Hinc enim VPς k0r di' apparet , aliquod membrum eius divisionis redundare, illinc desiderari aliquod: redundare quidem Videtur, quatenus. adserimus , aliquod esse generale concilium totius nationis.. Nam , quemadmodum colligitur ex praelatione .concilii Bracarensis II. omnis synodus , quae dioecesana non sit, aut simpliciter generalis & oecumenica est, aut provincialis: eo in loco in hunc legimus modum: Sancti enim satres Fracessores nostri , aut generales Unodos
Mndique colligi pro unitate rectae fidei fecerunt , sicut in
Nisaeo contra Arium trecenti decem μ octo : ἐν in Constantinopoli centum quinquaginta contra Macaedonium, is in Epheso contra Nestorium ducenti; is in Chaleeδε-
. ne contra Eutychem sexcenti triginta , aut certe specia-Ies s nodos per suas unusquisque proTincias Pro resecandis aliquorum negligentiis co gerunt. . . Con-
412쪽
Contra etiam reputando videtur , ali inod membruin, in proposita divisi ne desiderarit nam concilium Bracarense II. nationale censeri non potest , quum α episcopis totius Hispaniae minime coierit , neque provinciale , quum in eo adsuerint duo metropolitae , Bracarensis & Lucensis: quod vel ex ipsa concilii inscriptione aperte constat , habet enim in hunc modum: Quum GaDliciae promisciae Fiscopi tam ex Bracarensi, quam eae Lucensi Unodo , eum suis metrosolitanis praeceFto praefati
regis simul in metropolitana Bracarensi ecclesia convenissent. Quare praeter Oecumenicum nationale , provinciale ac di cesanum , est aliud quoque concilii genus in superiore divisione praetermissum , quod sit provinciali Sc nationali interiectum. Verum is scrupulus facile animo eximi possit , & Eximitue proposita divisio a calumnia & nota vindicari , si di- crupulus.
canaus, nationale concilium partim esse generale, partim provinciale. Etenim si ad provinciale reseratur, merito generale videri possit , quum sit eo multo amplius. Si vero cum oecumenico conseratur , quod est 1impliciter generato , provinciale censeri queat. Concilium igitur Bracarense, quum synodum in duas partes
dividit, in generalem inquam & provincialem , sub pr
vinciali concilio colhgit nationale. Quum autem synodus nationalis provincialis vocatur, ad oecumenicam resertur. Quod vero ex duobus metropolitis concilium es- .se licitur, cuiusmodi est Bracarense II. si ad synodum io' Gallieist uuatius Hispaniae reseratur , provinciale putari Potest: si dum- lenam sit. taxat ad concilium Bracarense aut Lucense , generalis,
nam Gallicia, cuius erant duo illi metropolitae, Bracarensis & Lucensis , potest accipi ut Hispaniae pars , cte praeterea ut natio quaedam propter eius amplitudinem,& propterea quod tota atque sola illa Hispaniae pars a Suo. Vis incoleretur eo tempore , quum reliquam Hispaniam Gothi tenerent, genus hominum a Suevis diversum. Si Yν πω
413쪽
vero con,ideretur ut natio , Patuit con ilium metropolitarum Galliciae quodam modo censeri universale : collatum videlicet ad eius partem , quam regebat Bracarensis episcopus , vel Lucen,is et quod cap. 3. concilii IV. Toletani his verbis innuitur: M itavi eausra est , mel quaelibet alia caussa ecclesiae communis , eeneralis totius Hispaniae , et et Gadi, synodus convocetur. Itaque signis cat , generalem synodum teneri ab episcopis Galliciae posse . dc si ri potest . ut haec maxime caussa sit, cur quaedam Toletana concilia totius Hispaniae & Galliciae episcopis constare dicantur , tam et i non satis comperistum sit, Ga. Diuiae , an Galliae sit legendum. Sed hane
controversiam ad calcem univeriae huiuς commentationis fortasse expediemus. Rclaramus nunc orationem ad alia;
QUA RATIONE DISTINGUI POSSIT CONCILIV.M NATIONALE A PROVINCIALI.
AVdio , a quibusdam putari ac dici, omnia decem &
Septem , quae modo exstant , Toletana concilia, tertio genere eorum , quae I. caP. numeraVimus, contineri , atque esse nationalia vel Hispaniae totius. Sed quoniam ab huius sententiae auctoribus nullam prorsus in hanc rem caussam adduci video , nemo mirari debet cum ratione , si nos ab eis discedamus. Statuo igitur in Non sunt hunc modum : Non omnia concilia Toletana ad tertium genus , sunt enim nonnulla provincialia , quod nationalia mQΠ tr bo. Hanc iram Sententiam meam ut probabilem emciam aliis, aliquot mihi notae recensendae a que explanandae sunt , quibus nationalia a provincialibus discernuntur : quod eo libentius faciam , quoniam certo scio , huiusmodi contemplationem non modo ad Propositam sententiam confirmandam admodum utilem esse , sed etiam universe , ut , inquam , his veluti cha
414쪽
raeteribus , atque notis minori negotio certa ab incertis separemus: hoc est non provincialia a nationalibus distingamus. ιMirum autem non est, ut id obiter admoneam, si, quum aliquot concilia Toletana generalia Hispania vincentur , in eisdem quoque cum aliis nonnulli Galliae e. piscopi numerentur : praesertim metropolita Narboncn is, atque episcopus Carcasonensis. Nam quia erant haec concilia nationalia, & tunc temporis regibus Gothorum parebat ea pars Galliae, quae modo Narbonensis vccatur,& olim Gothica appellabatur, simul cum episcopis Hispaniae episcopi etiam Galliae congregabantur , qui ad eam partem maxime pertinc bant , quae Gothica dicebatur. Ouatuor ego , aut quinque potius maxime illustres notas reperio nationalis concilii : hac enim voce libenter utor, quoniam rem explanat aptius iudicio meo. Una sumitur ex nomine; altera ex his, quibus synodus con-lstat, epi Scopis; tertia ex metropolitis, qui concitIis intersunt; quarta ex negotiis, de quibus agitur; postrema ex rege & illustribus palatinis, & quidem ex nomine & appellatione bifariam inter se di,tinguuntur id genus concilia. Primum quidem , si ipsa concilia generalia inscribantur . aut eo modo citcntur in aliis synodis: talia enim haud dubie sunt universalia : secundo, si episcopis alicuius totius nationis synodus constare dicatur, ut episcopis totius Alricae . Hispaniae vel Galliae, quae enim huiusmodi sunt, proculdubio tertio sunt genere re ponenda , neque est quisquam , lai huic sententiae ad. versari merito possit. Sumitur etiam ex nationalis synodi exemplis argumentum si , qui in ea episcopi adsunt, ad diversos metropolitas pertineant. Nam quum singulis metropolitis sint sui episcopi suifraganei , quae synodus episcopos colligit positos sub diversis metropolitis, non potest provincialis censeri: & quum . non sit Oecumenica , nece Yya Sa-
415쪽
sarium profecto est , ut sit nationalis. Hanc sententiam veram esse docet concilium Carthaginiense III. cap. I. quo loco de concilio nationali cogendo in hunc modum disserit: Placuit, ut sisgulis annis conellium convocetur, ad quod omnes provinciae , quae primas sedes habeant, darentiliis suis binos , aut quot blegerint, episcosos mittant. Concilium igitur nationale diversarum provinciarum, in quibus sunt metropolitae, qui primae sedes appellantur , & a nostris archiepiscopi dicuntur , episcopis constat. Ex metropolitis vero indicium est, synodum esse nationalem, si plures adsint in ea metropolitae. Ea enim synodus, in qua plures exsistunt, non dubium est, quin sit nationalis. Nam provincialis synodus unum tantum habet metropolitam , penes quem facultas est episcopos
suffraganeos convocandi. Metropolitas vero vocare non
potest, nisi patriarcha vel primas: cui perinde parere debent metropolitae hac praesertim in re, atque ipsis episcopi suffraganei. Quarta ratio haec concilia distinguendi ex negotiis accipi potest, in quibus expediendis synodus occupatur.
Ouum enim condita decreta & tractata in synodo negotia universam obligant nationem , concilium universale totius nationis vel patriarchiae censeri debet. Nam, quae in concilio provinciali statuuntur ad mores & gu-iarnationem ecclesiarum spectantia, solum habent vim obligandi homines eius provinciae : quemadmodum enim iacultas, qua singuli episcopi sunt praediti, eiusque leges atque statuta synodica , minime obligant eos, qui sub altero sunt episcopo , ita quoque ea . quae synodus aliqua provincialis statuit , homines alterius provinciae,
aut metropolitae non tangunt: esse autem universalia ea
concilia , in quibus universalia negotia tractantur , cap.
3. concilii IV. Toletani his verbis docemur : Si filoaussa est, vel qualibet alia caussa ecclesiae communis, raralis totius Hismnia vel Gadicia synodus convoce in
416쪽
stur. Si vero neque de si, neque de ecclesiae communi utuntate tractabitur , speciale erit εoncilium, prout unius cuius que provinciae metropolitanus elegerit, peragendam esse. Meminerimus tamen, non recte colligi, concilium Prima ob aliquod esse universale, quod in eo agatur caussa sdei, serVati etiamsi id adserat concilium IV. Toletanum proxime citato loco ; quoniam huiusmodi caussa tractari etiam in concilio provinciali interdum consuevit : ratio est, quia de fide distinitio , quae fit in conci Iio , quod oecumeni- cum non sit , ut vim habeat obligandi & convincendi haereticos ex peculiari summi pontificis commissione fieri debet , eliisque insuper auctoritate corroborari atque muniri: nam per se quidem certa non est, & quae sallere non possit , quae fit a concilio , quod oecum
nicum non sit, de fide diffinitio. Nihil autem prohibet, quin huius rei definitionem pontifex unius alicuius pro- Caussa fides vinciae committat episcopis; immo vero ne uni quidem committi episcopo , quod vel exemplo Sixti IV. patere possit qui Alsonso Carrillo archiepiscopo Toletano caussam Petri Oxomensis commisit : quam ille quidem tractavit E MCompluti.
Aliquando etiam accidere possit, ut alicuius pro vinciae episcopi in synodum coadunati fidei cau8sam actam iam ac definitam contra haereticos in oecumenico concilio iterum tracteiat specialius & renovatam suis decretis populis sibi subditis credendam proponant. Huius rci exemplum nobis suppeditare possit concilium I. Bracarense , in cuius praefatione ego sic scriptum repet io : Licet olim Priscillianae haeresis contagio in Hispaniarum provinciis detecta sit ac damnata , ne quis tamen Fer ignorantiam, aut alicuius , ut adsolet, scripturis δε-tFtus apocr Fhis , aliqua adhue ipsius erroris Festi entia sit infectus , manifestius ignaris hominilus declaretur , quia ipsi in extremitate b in ultimis huius provinxiae finibus. constituti , aut exiguam , aut sane nullam
417쪽
Is erat episcopus A. Sturicensisqllod constat episto
rectae eruditionis notitiam contigernnt. Subiungit deinde concilium , uod rem ipsam dcclarat planius , & opi
nicnem nostram confirmat : Credo autem , vestrae beati-rmilair fraternit.: em nos se , quia eo tempore , quo in Whisce regionibus 11etandissu emisci Iia1rae secta venena
serpebant , beatissimus sva urbis Romae Leo, qui qua-- d agesimus fere vostoli Petri successor exstitit per Tm
riEium notarium sedis stiae ad Unodum GaIaeciae contra impiam Priscillimis haeresis sectam scriTta sua diserit, cuius etiam prae opto Tarraconenses θ' Carthaginienses
γDcFi, Lusitavi qAcq e se Baetici, facto inter se con- , ellis , regidam idei cιntra Priscilliani haeresim ctim amquibus capitulis , consorii entes ad Bellonium tunc huius Braearensis ecclesiae praesulem , direxerunt. 'de . quia Usum praescriptae furi exemplar cum suis capitulis prae
manibus his hahemus pro instrtictione ignorantium , si vestrae placet reverentiae, recitetur. Omnes episcosi dixerunt : P alde neeessaria est capitulorum lectis , ut dum sinu licioribus pristiua sanciorum patrum instituta sanduntur , abominata iam olim a sede beatissimi Petri apostoli se damnata cognoscantur. Lectum est exemplar cum capitulis : post lectisnem .vero omnes episcosi dixerunt : Deelarentiar haec evidentius positis modo capitulis, ut qui minus est eruditus, intelligat. Hactenus concilium. Quemadmodum autem non satis convinci potest, aliquod concilium esse nationale , quia in eo tractatur caussa fidei, quandoquidem tractari etiam potest, ut ostendi, in concilio provinciali , ita quoque iiihil prohibet , in concilio provinciali communia totius nationis aliqira negotia tractari, modo id fiat ex coninussione,
quod suo loco monstrabimus aperte. Praeter eas, quas explicui, notas nationalis concilii, non omnium quidem nationalium conciliorum pariter communis , sed Toletanorum maxime propria illa est, ut in ea rex adstet simul ciun illustribus palatinis, ac de eius Duiliroo by Comic
418쪽
eius imperio synodus convocetur : hoc enitu ni Scilia: nscimus contigisse , quit ni concilium ageretur provinciale. Rationem etiam huius rei suo loco reddemus.
QUO GENERE TOLET ANA CONCILIA CONTINE A NTVR, PRAESERTIM PRIMUM.
6 Ccedamus iam propius , ac de conciliis Toletanis
ian. non tiniverse modo , sed Spec: aliter etiam , & propter partes diςScrantiis, sic cnim pertictior erit diςputatio, R quoniam dixeramus superius . non esse omnia Toletana concilia nationalia , quaenam & quot sint , explicemus Scrupulose , Sumt O argumento a Superioribus notis. Exordiamur autem a primo : de eo vero sic statuo. Primum concilium Toletanum eorum , quae exstant modo, proviiiciat fuit : est in hac nostra opinione archiepi copus Toletantis in 'umma comiliorum initio huius concilii, tametsi nullam adserat rationem. Cuius sententia , licet hac parte a nobis probetur. illo nomine improbatur, quod dicat concilium I. Toletanum a Leone I. suisse confirmatum : ut enim dicemus inicitus , hoc concilium non fuit habitum sub Leone . sed potius sub Innocentio I. Superiorem sentcntiam his argumentis convincimus m lxime: quia neque titulum hanet concilii universalis , neque, quod sciam , uspiam ea ratione & nomine citatur; neque in eo adsuerunt plures metropolitae , aut ex variis provinciis episcopi; ncque, quae in eo tractantur caussae& negotia , ad episcopos di rgarum provinciarum spectant. Quod intelligere possit , qui per ipsum concilium animum circumlerre velit. Quin inanio. Si verum est. quod ad eius concilii marginem quidam adiecit, omnes episcopi , quishuic concilio interlnerunt, erant ex Gallicia : sic enim legimus: De Gallicia , Lucensis urbis conventu , , municipio Cedenis , os .ines decem , novem
419쪽
isti sunt. Capite praeterea II. colligi videtur , quae sunt in hoc acta concilio , ad unam dumtaxat provinciam per tinere , quum in eo dicatur: Mox scripta fercurrant per omnes provinciae Quum enim dicat concilium ser provinciae episcopos , illam proculdubio provinciam significat, ad quam , qui praesentes aderant episcopi, pcc-tinebant, alioqui per Hispaniam dixisset , vel per singulas quasque provincias. Accedit ad hoc non levis, ut
arbitror , coniectura , ut credamus , primum & secundum concilium Toletanum non potuisse putari irationalia, sed proviibialia solum: quod concilia nationalia ,& totius Hispaniae , sicuti admonui superius , & colligitur ex conciliorum monumentis , imp rio regis agi so- Iebant : quoniam , ut alio loco monstrandum nobis est, non tantum de rebus ecclesiae in eisdem agcbatur, sed de regni quoque regisque saecularibus caussis. Atque ante
concilium III. Toletanum, in quo Reccaredus simul eum illustribus gentis Gothicae, multisque Suevis ad ecclesiam
Romanam rediit , & catholicam fidem est amplexus, quum prius essent Ariani, credibile non est , reges Gothos permisisse , ut totius Hispaniae nationis catholicorum episcoporum concilium cogeretur: quin immo singuli, ut arbitror, metropolitae non sine metu regis Miani synodos provinciales tenebant: quare proculdubio concilium I. provinciale putandum est , non nationale. I. obiectio. obiiciet aliquis, hoc concilium videri nationale ex negotiis, in quibus occupatur, ex praefatione enim constat traistari in eo res totius cleri , quum ita legatur: Communi concilio decernamus , quid ab omnibus episcopis Solvitur. in ordinandis clericis sit sequendum. Scrupulum eximit ipsa met synodus ; nam quum nominasset decem & novem episcopos provinciae Gallicianae, subiungit : Q niam singuli coepimus in ecclesiis nostris facere diversa . decernamus communi concilio , quid ab omasibus in ordia nandis clericis sit sequendum. Vnde manifestum apparet,
420쪽
quum eommune conciliam dicitur , illud intelligi , quod
decem & novem memoratis episcopis emceretur, & quum ait , quid sit ab omnibus sequendum , decernamus . illos . isignificari solum, qui tunc temporis in unum coierant, i f& diversa, ut concilium ait, facere solebant in suis ecclesiis , praesertim in ordine clericorum. Quamquam , si quis velit, non sine ratione possit adserere , quae Sunt de clericorum ordinatione in hoc concilio definita , ad omnes episcopos Hispaniae pertinere Potuisse , tametsi, i ut diximus, concilium fuerit provinciale : pertinent autem ad universam Hispaniam non virtute concilii, quod revera provinciale fuit, sed ex commissione & confirmatione Innocentii I. quod constat ex epistola eiusdem 2 . ad episcopos in synodo Toletana. Sed de ea re latius dicemus inserius. Illud praeterea lectorem perturbare possit, & , si rem d. obicctio. spectet leviter, a sententia fortasse deiiciet, quod huic synodo . qui intersuerunt episcopi , res fidei tractav
rint contra Omnes haereses , praesertim vero contra Priscillianistas. Atqui , ut ex concilio IV. Toletano recit vi superius, gcnerale concilium est, in quo de fide , quae communis est omnium christianorum , agitur. Ceterum quod in hoc concilio adversus Priscillianistas actum sit, docemur ultimo capite eiusdem his verbis : -fidei
contra omnes haereses , quam maxime conitra Prisciuiani.
stas. Ego vero dabo operam . ut propositae dubitationi sit; fit satisfaciam , tametsi illa dissicilis sit atque impedita: ne- bitationi. que pugnantia indicasse contentus , id enim exigui la-iaris est , tollam etiam , si possim. Bifariam tamen id efficere tentabo. Primum igitur adsero , non recte colligi Caussa fideIconcilium esse generale , aut non esse provinciale, qucd acta in con in eo agatur caussa fidei. Hoc monstratum est a me sub--ο ton
iectis exemplis superius. Licet ergo concedamus, in hac . synodo de rebus fidei tractatum esse , nemo possit satis 'convincere hoc ipso nomine, eam suisse generalem. Dei