De usu particulae prin Thucydideo et Xenophonteo

61쪽

λ , b ratio haec est, ut sententi primaria enuntium coniunctione τι inducto exprimatur. Exempli gratia unum locum Av. ΙΙΙ, , t adscribam o ριεν γὰρ πολέμιοι κλον ori οὐ προτερον πρις Πῶς ὁ πυλεριον ἐξεφηναν, πρωἐνυμισαν καλως τὰ ἐαυτῶν παρασκευάσασθαι Haec subordinatio coniunctione ori effecta haud procul abest ab nuntiato per Se constanti. Numque ex Graecorum consuetudine tantum abest ut nuntiatum explicativum particula ora inductum sub dominatu enuntiati regentis teneatur, ut sine ulla modorum mutatione vim suum teneat. Itaque conformatio verborum ac temporum plane cum aliis exempli congruit. Hi enim quattuor locis si demasmo sive δῆλον τι, restat Schema Xenophonteum ob προτερον sive πρόσθεν cum uoristi indicativo, ut cuin indicativo. Duobus reliquis locis oratio re vera Stobliqua. Pendet enim enuntiatum secundarium ubinfinitivo praesentis Uv. III, 4, 28 υ - δῶ του τρίτου

γηλοφου ἔδοξεν Ἀτοῖς μην κινειν ob στρατιωτας, πρὶν ποτης δεξιὰς πλευρας του Hat O dux raro πελταστὰς πρὁ ἀορoo, et ab infinitivo oristi Λακεδ mi. 8, 1 eo μώτοιουδ' ἐπEφησαι οἶμαι προτερον τὴν Λυκούρro ταὐτν τὴν εὐταξίαν καθιστάναι, πρὶν ὁμοτνωμονας ἐποιήσατο οὐ κρατίστους των ἐν πολεe). - ovies autem sententiae et primaria et secundaria simplici Oristo exprimimtur. Inter haecoxempla formulae quaedam inVeniuntur, qua Xenophon

in deliciis habet. In suga enim praecipiti describenda quater Ui. IV, 3 8 V, 4 45 Κυρ παιδ. , 4, 23; 'Arηα 2 4 una eademque sententia iisdem fere verbis exprimitur: στησαν ob προσθεν - πριν- θενον . EO

magis mirum est, quod duobus locis M'. παιδ. I, 4, 23 et 'havm 2 4 melioris notae codices habent πρὶν , quod ex analogia ceterorum exemplorum in us Simplex mutare non dubito. Deinde tribus locis' M. VI, 1, 27; Ελλ ΙΙ, 4, 18 9,ov. 2 9 eadem formula ob προσθε semel προτερον

παυσα α - πρίν - et 'Arκνα 2, 20 similis elocuti οὐ προτερον ληξε, πρίν invenitur.

62쪽

Bestant tres loci, qui quidem non merum OriStum habent, verbum tamen auxiliare δύνασθαι cum infinitivisaοristi copulatum Ui V, 4, 8 οὐκ ἐδυναντο σχεῖν, πρὶν ἐλιποψυχησε et λυρ παιδ. VI, 4, 11 οὐ νοσθεν ἐδυναν θεάσασθαι, πρὶ detr*λθεν); semel infinitivus praesentis a verbo ἐθέλει pendens exta 'Av. I, 2, 26 o δ' υτ προτερον

loco infinitivii praesentis εναι opponitur antecedenti infinitivo acristi ἐλθε m. Singularis est locus Οικον. 7, 7 9 μα ό πρίν r καὶ δυσα, non Solum propter particulam τί quam nullo loco aut hucydideo aut Xenophonteo, solam coniunctioni πρίν additam invenimus, sed otium propter ellipsin verbi regentis, quod ex nuntiat antecedenti

τα δ' αλλα αυτος ἐπαίδευσας την γυναῖκα depromendum St.

Neque minus memorabile est aliud exemplum diai. IV, 8, 28, propterea quod ἀνακαλουθίαν continet. Periodus otii incipit his orbis: ἐπιτυχω δ' ἐν et Λεσβω ταῖς

phonte exeunte enuntiato indicativum. Sed postoaquam duo alia participia coniuncta votaVων et ἐλπίδας ποθείς addidit, Xenophon propter ampliorem verborum ci cultum vis coniunctionis in initio periodi posita haud

Sati memor Sententia modo expressas brevi complexus clausulam per ἀνακόλουθον facit: ταυτα δὲ παρα χυθησά χενος και συντάξας φρον αυτους ἐπ τὴν Μηθυμναν.

Reliquum est, ut loco Xenophonteos, qui comiunctivum sive optativum post vis particulam praebent, paucis persequar. Sunt hi viginti duo plerumque e tinent ud tempus futurum. Duobus locis enuntiatum primarium mero suturo Am au. IV, 4 9 οὐκ ἀκουσε πρίν

63쪽

ρ. παH. ΙΙ, , Τ); uno loco optativus oristi cum si antecedit otiov. 12, 1 ἐπεὶ ου δν ἀπέλθοι υ, πρὶ πανταπα νη ἀγυρὰ λυθῆ), semel Verbum petendi δε σθαι A. I. 1, 10 δε- μὴ προσθεν καταλυσαι, vis ν συμβουλευσοται), semel Verbum χρῆναι Ἀν V, 7, . Soxic ratio periodi est iterativa, ita ut tempus praeSon anteeat, quinquieS

ὁρῶσιν υ προσειν πιυντας, πριν δν φωσ0. Hi locis omnibus oratio est recta ConiunctiVu igitur poS πριν coniunctionem adhibetur. - Ιum Sequantur Oct exempla, quae orationi obliquae forma utuntur, quorum duo tantum coniunctiVum ServaVerunt KV παιδ. ΙΙ, 2 8 ε γριηδεν των πισθεν κινεισθαι, πρὶν δ ὁ προσθεν frητα et Συμα

φιλοσ. 4, 2M; cetera sex tota periodi structura in orationis obliqua formam redacta in optativum transieruntisv Ι,

4, 14). Quattuor locis totus verborum circuitu pendeta orbis dicendi, ita ut infinitivus negatione μὴ instructus sequatur et ille quidem ter praesentis, emolpost Verbum πισροεῖσθαι futuri. Duobus ceteris locis antecedit infinitivus cum v particula coniunctus pendenSa Verbo Aμαι 'Mi. ΙΙ, 3, 48, ubi brevi spatio intoriecto duo coniunctionis πρίν exempla eXStant , quorum Piu ad infiniti Vum praesentis ειναι, posterius ad infinitivum uoristi hyενεσθαι spectat. - Μemorabilis oro est unus Anabaseos locus VII, 7, 57. In optimis codicibus orba sic leguntur: προσελθοντες δὲ αὐτώ οἱ ἐπιτηδεto ἐν os στρατοπεδε ἐδεον Ῥη ἀπελθειν, et tu div myθη ὁ στράτευμακα θηρωνι παραδot'. inime assentior Schenhelio, qui deleto illo α priorem coniunctivum in optativum mutaro vult. Probabilius est Xenophontem ScripsiSSO coniunctiVum παραδω. Similis corruptola in alio ollonicorum loco latere videtur. Legitur onim II, 4, 18 καὶ γαρ ὁμῶντι παρέηπελλεν αυτοῖς μὴ προτερον ἐπιτιθε at, πριν δν τοὐν σφετέρων φ πέσοι τις ' τρωθει'. uno locum critici aut it emendare suducrunt, ut deleto illo optativum

64쪽

servarent.' aut ut conservata v particula duplicem coniunctivum efficerent.' Quamquam Lueth sub exitum dissertationis suae, ubi locum Antiphontis similem V. 34 tractavit, ne in Xenophontis quidem loco quidquam

mutandum ess addit, tamen, num Xenophon, qui quidem maximopere normam dicendi vulgarem sequitur, structuram hanc singularem in Suum Sum conVerterit,

valde dubito. Equidem cum alippi coniunctivo πέσην ut τρωρον praeseram, praesertim quum haec emendatio, icodicum scripturam respicimus, facillima sit. li eiusdem libri loco primo aspoctu facile quispiam uspicetur cundom optativum cum αν particula consociatum post πρώconiunctionem inveniri II, 3, 48 ἐγ α δ o Κριπα, ἐκεινοις

μὲν δε ποτε πολε - τοῖς οὐ προσθεν tollisot καλὴν νδημοκρατρα εἶναι, πρὶν δν ποδομενοι τὴν πυλι δραχμιης μετεχοιεν). Sed sententiarum rationem accuratius contemplanti mox

apparebit illud α cum participio ποδυμενοι potestatis condicionalis significanda causa coniungendum Sse. Si de tempor enuntiati a re tu coniunctione pendentis quaerimus, ut hucydides uno loco excepto VI, 38 2, ubi

coniunctiVu praesentis ωμεν Occurrit, Semper Oristum

adhibet, sic etiam Xenophon risti modos praesert. ecrevera ullum aliud tempus exspectamus, quoniam moduSonuntiati secundarii latinorum futuro exacto respondet. Quid vero dicemus de tribus locis, qui tempori praesentis modo praebent Ac primum quidem Κυρ παιδ. II, 2 8 legitur: ειπον μηδεν των πισθεν κινεtσθαι, πρὶν νο προ 'εὐθη t. Sed hic coniunctiVus ηrῆτα non re vera est praesentis. Xenophon quum in aliis verbis proficiscendi, tum saepissime in Verbo hyεῖσθαι imperfectum δορemem usurpare solet; loco 'Av. II, 2 8 IV, , 5; V, 2, VI, 5, 21 nominasse satis erit itaque coniunctivus praesentis ναται quasi noristi vicarius quο- minus motionum futuri ixaeti induat, mihil cimpodit.

65쪽

Gravius est alterum exemplum Ui ΙΙ, 3, 48, quod modo attulimus. Hic occurrit optativus praesentis τέχοιεν Quim neque apud poetas scaenicos nihil enim forma ἐM- in Soph. Philaol. 199 Valet, quippe quae vim habet uoristi), neque apud oratores Atticos invoniatur huius

temporis optativu8, su8picionem facile posse oriri non infitiandum est, num haec lecti sit genuina. Attamon patronus huic loco existere audeo. Quidnam optativus praesentis hoc loco usurpatus habuerit causae, quo clarius perspiciatur, est mihi tanti totum locum accuratius adscribero. Verba in partigrapho duodequinquagesima hae leguntur: ἐτω δ' δ ριπα, ἐκεινοις μὲν δε ποτε

Conspicua est oppositio quaedam rhetorica, quae inter duas sententius inter se comparata intercedit. Respondent in vicem tum os ἐπενέσθαι, μετέχοιεν et καταστῆσειαν, ita ut prioris periodi infinitivus atque optativus propius ad rationem Latinorum futuri primi accedant, posterioris suturo exacto Vortendi sint. Ab huius loci natura valde abhorret alterum optativi praesenti exemplum. υν ΙΙ,2 2 melioris nota codico habent πρὶν αυτοὐς κατά rotοἴκαδε. Siquidem autem nulla causa nobi Sese steri, cur hoc ipso loco Xonophon a norma vulgari digressu8 sit, lectionem καταrho ab omnibus ore critici contracodicum auctoritatem receptam comprobaro non dubito. Atque antequam huic peri item imγγum, una quaestiuncula mihi movenda Videtur, utrum ex Su Peuparticulae do authentia librorum nonnullorum Xenophonteorum iudicium serre possimu necne. Etenim ου in scriptis maioribus consuetudinum dicendi enο-phonteam optime expressam esse iudicum , nonnullae in minoribus observandae sunt discrepantiae. Nequeonim infinitivus praesentis, qui in Cyropucdia, Hellenicis, Anabas frequentior ist usurpatur, coniunctiVO

66쪽

interdunt urticula a deest inκον. 2, 1 et Κυνηπ. 3, ), id quod in libris maioribus numqvum Occurrit. eque praestermittendi sunt loci duo A- αν. IV, 4 9 et λαον.

7, 7, quorum ulter ante coniunctiVum, alter ante indicutivum πριν re exhibet; qua formula apud omnes Atticorum scriptores pedestres inauditu, a Thucydido bis tantum in sermula pis r δ' usurpata ε tragoedia fluxisso Videtur. Quum autem singularia haec non inntopere Valeant, ut in univerSuin concludero nobis liceat, quumque nonnulli commentarii, Velut qui πυρορ,

propter inopiam exemplorum nullum nobis suppeditent diiudi-ndi materiem, iudicium de authentia libroriimminorum serre non audeo.

Postremo loco quibus rebus hucydides et Xenophon in προν particula construenda inter se congruunt, quibu8disompent, brevi comprehendum. Oratorum quoquo Atticorum usum, qualis in uethii dissertatione ocui utius descriptus est, in comparationem Vocabo, ut quomodo Vetustior Atticorum orati pedestris hanc particulam adhibuerit, apΡRrent. I. Do infinitivi particula vis sequentis Su Sic statuo: a Thucydides infinitivum sexagies septies adhibuit, uno et quadraginta locis Oristi, sedecim locis PraeSenti8, quorum sex verba proficiscendi, tres infinitivum isat, unus infinitivum 'κειν praebet. Notione futuri antecedente tres tantum occurrunt praesentis infinitivi θειν, κνκειν, istae, . Item enuntiatum negativum, quod sexies antecedit, tersequitur praesentis infinitivus. Vocabulum προτερον ante infinitivum non invenitur, nisi quattuor lociScumri conitinctum, e quibus unus est intivu8.2 Xonophon infinitivum centies septies usurpuVit, quater et septuagies oristi, semel et tricies praesentis quo in numero epties ruat, semel lotu .

67쪽

8ubsequitur praesentis infinitivus egati solesuntecedit Quater otiam προτερον - πρ exsint. 3 Oratores Attici infinitivo Oristi circiter centies quinquagies, ruesenti quindecim locis usi sunt, quorum sex memosthenis, Aeschinis quattuor sunt Qui persecti infinitivum exhibent loci sunt suspiciosi Enuntiatum primarium locis undeviginti negatione exstructum est quorum undecim apud Demosthenem inVeniuntur Formulae προτερον - πριν multo saeptu indulserunt. II. Matio modi finitiis et tu coniunctione pondonti S

s Indicativum hucydide duodecim locis ursu pavit, noVies a isti, bis praesentis historici, semel imperfecti. Sexies sententia est ammativa, sexies negatiVu Sententiam affirmativam sequitur quater πρὶν δὴ semel μιν ε δή, quod semel etiam post

negationem occurrit cum praesent historico coniunctum Duobus locis exstat οὐ προτερον - πριν, Hon minu Saepe ου προτερον - Coniunctivum cum et e coniunctione copulaVit undecies, decios

noristi, Semel praesentis δεμν). Sexies addidit αν, quinquies omisit numquam antecedit προτερον, quod semel cum particula coniunctum invenitur. Optativum duobus locis posuit vocabulo προτερον non addit in ratione obliqua. 2 Indicativus apud Xenophontem Vicie u et evconiunctione pendet et illo quidem semper aοristi

quo in numero duo impersecta 'κον et ηκε numeranda sunt). Excepto uno loco Semper Ver antecedit negatio, quae exie cum Oc προτερον, decie cum Vocabulo προσθεν coniuncta est. Semel habemu πριν ε Cum coniuncti Vo Vivconiuncti Aedecim loris consociatur et illo quidem Semper oristi excepto uno coniunctiV praesentiHηyηται. Bis particulni deest semel exstat πριν a. In enuntiato primario ter invenitur πρότερον, Semel

68쪽

προσθεν. Sex locis habemus Optativum, semel praesenti8, cui bis προσειν, semes προτερον antecedit. Enuntiatum primarium semper negatione meditum est.

3 Oratores Attici et tu coniunctionem eum indicativo aoristi locis Vinginti tribus, quorum tredecim sunt Isocratis, quinque Demosthenis, coniunxerunt. Coniunctivum tribus locis iisquo dubiis xceptis semper particula αν instructum ter et tricies adhibuerunt, quo in numero tro sunt Praesentis coniunctivi Optati V sere omnino abstinuerunt, praeterquam quod socrates eum bis, Antiphon semel et ille quidem cum particula vconiunctum Oxhibent in oratione obliqua Somper praecedit negatio.