De usu particulae prin Thucydideo et Xenophonteo

31쪽

altoro loco VI, 76, 1 obiectum enuntiati μὴ μαις πεισω ad antecedentem infinitivum subiccti vico revocandum est. Hoc loco sacer non possum, quin de dictiono hucydidis propria verbum addam. Duobus locis ΙΙ, 3, 4ot ΙΙ, 28, 2 enuntiatum a Wt particula pondonSattractione quadam relativa orbis antecedentibus agglutinatum est. Legimus II, 3, 4: γ φ, ἐμπισειν iab εἶναι

του to τ ὰ χαυσαι. Pronomon volutivum roserendum c8 ad nomen antecedens τιμορια Simplicius dicendum orat καὶ πρω ταυπην ἐμπεσεῖν.

Haec satis ivit do usu infinitivi a πριν particula pondontis hucydideo. 4. Do usu infinitivi α πριν particula pendontis Xenophonteo.

Usus infinitivi cum πριν particula coniuncti XenophonteuS, quamquam numero exemplorum praestat Thucydideo, tanta varictato non excellit. Eandem quum in hucydidis exemplis rationem disponendi sequamur. Itaquo incipiamus ab numeratione eorum locorum, quorum sententia primaria continetur tempore praeterito. - Duobus loci exstat plusquamperfectum

in enuntiat primario ειλ VI, 4, 13 et Κυρ παιδ. I, 6, 39, id quod apud hucydidem nusquam occurrit. Priora loco plusquamperfectum sententiam primariam graViorem officit, id quod particula δ' addita etiam hiculentius

demonstratur: ut καὶ ἐσθεσθαι - μετ αυτου στράτευγυτ hyorro, καὶ δὴ καὶ οἱ Φεις συνεβεβMκεσαν καὶ ταχ ηττηντο οἱ των Λακεδαιμονιων. Sensus est antequam exercitus sunsisset Cleombrotum procedore, iamiam equite manus conSeruerant. In altero exemplo V. παιδ o, 6, 39 κα πριν σεισθα τα υρνιθας ἐπε-tηντυ - α ποαι αυτα osonsus est iterativus antequam avo moVeri inciperent,

iam laquei parati Aso solebant. Similis est locus Ava 8. I, 10, 19 ubi Oristus ἐφάνη sensu plusquamperfecti

32쪽

αριστον, βασιλευς ἐφ-,0. Vide ne illud αρ δὴ ad infinitivum reseras. Commune est totius periodi ac magis adactionem primariam pertinet. Nihil memorabito abollocus Bor. 4, 7, ubi infinitivus persecti μεμε-κενα anteit, quippe cui praegentis noti insit -merus oristi iudicativus invenitur in nuntiato primari locis undecim

IV. I, 4, 3 I, 4, 16; VI, , a VI. , b VII, 7, 46;- , 4, 10 I, 7, 3b IV, 2, 21; Κυρ. . ΙΙΙ, 3, 60;V, 3, 30 VIII 3, 22. Bis legitur Oristi infinitivus

pondens a verbo dicundi A. IV, 3 12 ct 'A μγ. I, 2 40. Puen ad sensum Oristicum accedit impersectum in

vorbis proficiscendi 'Av. VII, 7, 5 -ρεύεσθαι); Ui. ΙΙ,4 2, ἐξάγαθ Κην παιδ. II, 2, 4 Οιχεσθα0. Addo imperfectauorbi εἶναι 'AM VI, hσαγ); Ελλ V, 1, 33 πην σαν); ρ. παιδ. ΙΙΙ, 4, 1 πυθμ). Eodem modo se habent praesentia historica 'av. IV, 1, 7 IV, b, 9 o, 6, 24; ρ. παιδ. ΙΙΙ, 8, 25. Merum antecedit imperiectum V, 2, 33 participia praesentis notion imperfecti praedita 'Av. VII, 7, 9; ἐκ 10, 8; infinitivus imporsectia notion dicendi pondens 'Av. VII, 5, 13. Unum etiam

imperfectum do conatu exstat sv V, 6, 16 ἐθυετο in uanimo habebat sacra sacere). Saepius ad actionem iteratam reserendus est infinitivus a particula ' tu pendens Plerumque Occurrit temporis praesentis cl

tractandis obserVinimus, eadem in Xenophontea quadrant. Hic qui in media rerum gestarum narratione antecedente

temporc praeterit obvius fit infinitivus tempori actionis primariae determinando inservit. Neque igitur caremitatis infinitivis, quibus mera subest notio temporaliA. Nomino A. VI, , 1 πριν δὲ ριστου φαν εινα - nte

καθευδειν - antequam cubitum irent, id est Vesperi , ' ηαν. I, 2 40 πρὶν εἴκοσιν ἐτων εἶναι - ante annum

33쪽

aetatis vigesimum peractum). Ad quantam Xenophon prο- gressus sit dicendi audaciam, elucet ex locis ἐκ 17 2 οἱ προν κελευσθῆ - υῶ τυ θεου συφαντες et Ara b τῆς πρὶν αρξα αυτον ἀρετηo, qui infinitivo urticulo otnomine circumcluso fero adverbiorum instar praebent.

πρ, ἐξικνεισθαι adverbium mi ante particulam πριν cum infinitivo consociatam reperitur 3 onne hoc luculeuti88imum At testim onium otium aetate Xenophontea memoriam non Solum adverbii, sed etiam comparativi remansisSo Is quattuor loco Homericos, qui mi ut ut

merum MVerbium exhibent: 250 21236 Ν16s i 167. ')Uberrimo offloruit apud Xenophontomon infinitivi

ratio, quae in duobus temporum spatiis inter Se comparandi cernitur cf. pag. 43. Eadem qua hucydides utitur illi,si ita ut ex verbo rogenti dolibandum sit tempu8 praeteritum, ad quod infinitivus a particula vivpenden pertinet. Sive mero comparativo sivo imili notiouo antecedente haec dicendi sormula Occurrit. Comparativus merus anici 'Av. VII, 7, 35 ῆ μην πολυ γέ

34쪽

clarius appareat, priori plerumque membro Vocem uv

a8Seramua Περ. m. 3, si, quod etsi non mero comparativo instructum est ollipsi tamen simili conspicuum est: εὶ πονηκυτος - δη του seretro πάλιν πειρωτο ποιεῖν ταυτα - πρὶν ἄρξασθαι παυειν sol ἐποιε0. ultum autem differt ratio unius Cyropaedia loci V, 3, 30 quo anto infinitivum Verbum regens exintecedenti enuntiat 1 o tendum est ιαδάτας διέπραξεν α οὐκε πῶσιν viri πολλου ἄρα Bat, και ταυτα πρὶν καὶ πουν φ ημιῶν Φαδον παθεῖν). Aliis quoquo locis mora comparatiotio Sublata quuSi ἀντιθετικως haec infinitivi structura a Xenophonte Sur-Ρ'tur Av. VII, 7, 5 πρὶν μιν φιλο γενέσθαι ἐπορευομεθα'

ἐπει δὲ ἡρμι φίλοι θένε- - νυν η f. sv. VII, 7, 9 ut 46, ubi responsio oculis μέν - δε indicatur. Addendus est similis locus ' Uv. I, 2, 22, ubi pro enuntius coniunctione ἐπει pondouti participium invenitur δυνάμενοι φειδεσθαι πριν ἐρῶν, ἐρασθεντες ἐουκετ δυνανται). On Obliviscendum est omnia huiusmodi Oppositioni exempla excepto uno Ελλ. VII, , Τ)inveniri in orationibus, quoniam dictionis huiusce gravitas Oratori imprimis apta St. Iam nominandi sunt undecim loci, qui in enuntiato primari Verbum φθάνειν exhiboni. ovies coniunctum

Illis quac ultimo loco attulimus exemplis iam transitus fit ad orum locorum ordinem, quem pag. 24 totigi. Quum infinitivus, do quo modo quaesitum St, nulla Sententia primaria ratione habita subiccti arbitrio libor St, is, quom nunc tractaturi sumus, in dicionem

35쪽

quasi sententia primariae redactus particeps fit rationis toti portod insitae. ora temporis detorminutio quodammodo reprimitur subiecti studio ac consilio rem aliquam prius perficiendi, quam alia ad eflectum Venerit. Ita tuo schema huius structurae hoc sere modo intuendum est: hoc persectum esse Volo sive Volebam), antequam illi id fieret sive factum essot). In enuntiat igitur primario tempus suturum sive similem notionem ut 'ceduro con8entaneum est. Ac si nuntiati primarii sermas

perhi8trumus, quamquam merum futurum iuSquum,

invenitur, creberrimae tamen Sunt notione periphra8ticuo,

Longum orit omnia infinitivi exempla quorum numerus est 107, ingillatim enumeriuro atque peraequi, neque id operae pretium mihi essu Videtur, quoniam omnem sero disputandi materiem in locis Thucydidis explicandis Occupavimus. Itaque eas infinitivi structurusuccurratius investigasAc satis habebimus, quue aut singulares aut Xenophonti propriae Sunt. Plerumque infinitivus cima πριν particula coniunctus pendet ab enuntiato alii non subordinato. Nullius autem momenti est subordinatio talis, qualis particulis

quoniam hac particula coniunctioni pendentis nutura exuta ad modos enuntiati ipsis subiuncti nullam vim habent Barius enuntiatum re Vera subordinatum antecedit Bis pendo sententia ccundaria ab infinitivo cum particula ἄστε copulato Κυρ παιδ. IV, 2, 39, 3, 6),

36쪽

bis enuntiatum a coniunctione Duri pendens praecedit, quam M. παιδ V, 3, 40 coniunctios VI, 3 7 optativus Sequitur. Creberrime et tu cum infinitivo coniunctum inperiodo condicionali invenitur. Septem illis, qui apud Xenophontem exstant, locis ad protuSin o applicat, in qua bis particula εἰ cum indicativo uti copulata VII, 3, 6 Κυρ παιδ. IV, 3, 4), quinquio ἐάγSiVc se cum coniunctivo consociatu reperitur sv V,

6, 33 VII, 3, 35 Κυμ παιδ. III, 2 4 IV, b, 3l 'Am ιν III, 1, 3). Infinitivus oristi adhiberi solos. Duobus locis logitur praesontis infinitivus Κυρ παιδ. IV, 3, 4:

ἀκριβου - σαφῶς ἐδέναι, vi quadam oristica instructum ut 'Am lv. III, 11, 13 ἐπιθυμε v, ubi ne exordium quidem appetitus statuendum esse indicare Vult auctor, quo graviu oppo8itio κεκορεσμένοις δέ illustretur. His agglutinanda sunt exempla duo, qua εἰ cum optativo exhibentcsν. II b, 2 et IV, 1, 213, ubi illa particula Vi hypο-

tholica priva notionem experiendi habet. Maximo opere meditatio nostra excitatur iis locis, quorum nuntiatum primarium negationem continut. Imprimi Seiungenda sunt exempla ea, quorum Sententia primaria quamvis negatione instructa videatur, re erutamen notionis negativae expers est. Ecquid duo illa omintiata M. VII, 5, 27 et Ami. Σωκρ. 24, de quibus modo pag. 2b diximus, vim negandi habent Immo, ellipsi suppleta sensu amrmativus ritur. Quid, quod quater apud Xenophontem enuntiatum primarium inte rogationis formam induit Κυρ παιδ. IV, 2, 5 V, 4, 3bo 38 'Ut VI, 3, b). Sod sensus Acmper os affirmativus. ulto Vero maioris momenti sunt exempliaquinquo cara negatione instincta, quorum duo Κυρ πωδ. III, 2, 12 et Ui. VI, b, 23 tempori determinando inserviunt. Quin etiam in Cyropaedia loco quum infinitivo in initio periodi collocato, tum oppositionc ἐπι δέ clarissimo demonstratur notionem temporalem imprimis dominari. - Sequuntur tres loci Κυρ παιδ. IV, 3, 10;

37쪽

proprium habeant. Actiones rimariae sunt iterativae; itaquo bis imporsecti indicativus invenitur ultimo loco,

κον. 4, 24, Structura ita est sormata, ut tota sententia subiccta sit verbo ἄμνυμι ομνυμι - ἀν Μυην μηπω τε δειπνῆσαι πρὶν ἱδρῶσαι); attamen rati manet iterativa; oratione enim recta re8tituta Sic Vertemus numquam Vero coenari soleo anto labores peractos. Simillimus est locus Κυρ παιδ. VIII, 1 38 καὶ ου αὐτος ποτε vis ἱδρυ sat δε πνον ἀρρεῖτο υτ ιπποις γυμνάστοις σπον ἐνεβαλλὲ Primo Oculorum btutu elucet in membrorum ut ita dicam parallelismo sibi respondere drυμνάστοις et πρὶν ἱδρωσαι. Qua ex re Aequitur infinitiVum post ut positum mertini Verbi notionem exprimere, qualis in Graecorum adiectivo

verbali et in Latinorum gerundiu inest. Eodem modo Κυρ παιδ. IV, 3, 10 illud πρὶν μαλο prope accedit ad notionem διδακτος. His igitur locis de verbo finit post

ut particulam ponendo Omnino Sermo SSe non potest,

atque utrum negatio antecedat necne, ne minimum quidem Valet. a Xenophontis dictione perspecta de uno Ana- baseos loco IV, b, 30 Ουδαμοδε ἀφίεσαν πρὶν παραθεBat αυταις αριστον certiu iudicare po8sumus. Lectionem enim deteriorum codicum a Kruegero et obeto defensam παραθεῖεν prorSu reiciendam esse manife8tum erit Opi tivus enim a vis coniunctione pondens nisi in ratione obliqua non ponitur. Probabilius esset hoc loco im dicativum conicere, id quod nemo propior lectionem codicum audebit. Unice verus Si infinitivus παραθεῖναι,

quia totius oriodi ratio est iterativa. Nunc quaestio nos excipit difficillima, quamnam

rationem secutus Xenophon Sententiam a πρίν particula pendentem Od prae8entis, modo oristi, modo perfecti infinitivo expresserit. In octoginta xemplis Homericis nullus exstat locus, qui post particulam προ aut prae8entiSaut persecti infinitivum contineat. Itaque iuro conicietur huius infinitivi usum esse originarium et e natura particulae ipsius consentaneum. Et vero aοristi infinitivus is est, qui unu omnium sincerissime meram Verbi notionem.

38쪽

exprimat maximeque a certa temporis significatione abhorreat. Ergo ad naturam particula hunc infinitivum aptissimum esse existimo. Simulatque autem potestas πρην particulae propria in lingua vanuit atque in comiunctionis vim abiit, aliorum tomporum infinitivi irrepebant atquc gliscebunt. Apud Thucydido praesontis infinitivi usus admodum purcus ost, persccti infinitivo is plane abstinuit. Uberior iam apud Xenophontem praesentis infinitivorum seges moruit. Quumquam caV-dum est, ne infinitivi νῆκε ULM 4, 10 ot voti Av. IV, 6, 24 V, 6, 33 VI, 5, 1 Κν παιδ. VI, 3 7; VIII, 8, 2b m. V, 4, 37; σατυρ t. 4, 7 cf. hucydidea IV, 2, 1 et 2b, 3 praesentis infinitivis addamus.

Attamen te et vicies occurrit merus pracsontis infinitiVus; cuius qualis sit ratio accuratius investigemus. Recte iam God Hormannus ' dixit uoristo perfectionem rei indicari, praesente initium. Sic ut h-ρη ναι Priu8- quam exarserit, πρὶ ἐμπναπρασθαι priusquam incendatur . Quare imprimis apud Xonophontem adhibitus os prae- sontis infinitivus, si actio verbi non uno quasi temporis momonto absolvenda, nedum absoluta, sed potius durans Vel Orion repracsontatur Astero 'Av. Ι 8, 19 πρὶν οὶ τοξευμα ἐξικνει at o tvoum o βάρβαροι auicquam tota ad so

modo explicandus cst infinitivus pracscutis in sententiis iterativis, clut Κυρ παιδ. I, 6, 39 V, , 12 V, 2, 9; Amav.

IV, 4, 1 V, 60, 6 onnumquam haud multum abest,

quin infinitivus in notionem negativam tran8ierit, ut nostrum Ohne u cum infinitivo coniunctum sero aequi- parci. Memorabilis est locus V. παιδ. VIII, 4, 11:

39쪽

Cf. Arro iv. II, 1, 30 πρ,--ν ἐσθίουσα καὶ πρὶ διικὶ π-ουσα. - Μirus os infinitivus praesentis ad tempus nuntiati

primarii futurum pertinens, qui apud Thucydidem sero non Au Venit. Exempli gratia nomino ML IV, b, ab

Haud difficile os intellectu Xenophontem ramenti8 infinitivo futuri primi notionem significare VoluiSSe, quum infinitivus noristi semper habeat vim futuri Oxacti.

Hau verba si ad orationem rectam consorinuVerimuS, consilium scriptoris clarius elucebit recedite, antequam hoplituo manus conserant. Contra 'M ὁμου ενεσθαι interpretandunt osset antequam OnSeruorint. f. etiam

M'. ratδ. II, 1, 22 et 0ὶ v. b. 10.Roliquum est, ut de persecti infinitivis, qui apud

Xonophontem duobus AnabuAeos loci inveniuntur, pauca dicam. Loci sunt digni, quo plenius cxScribamu8. IV, b, 22 πρι εικοσι στάδια διεληλυθένα ἐνσαν προς τη κωμῖν et VI, 5 5 πρὶν δὲ σανακαιδεκα στάδια διεληλύθενα ἐνετυχυν ηδη νεκροῖς Eundem exhibent formulam, quae etiam apud Herodotum ΙΙΙ, 25, 2 occurrit. Ratio sententiarum in ea re posita est, ut antequam actio secundaria plano absoluta fuerit, tum acti priniuria intercesserit. Itaque ut plusquamperfectum in nuntiato primari invenitur, aut noriStus hac notione praeditus. Quam tuum poeta Atticorum conici a Severitate usu vulgari interdum abhorruerunt, ita ut Euripidos ter '), Aristophanus octies iam infinitivo perlaeti indulserint, tamen a scriptoribu Atticorum pedestribus haec norma tenetur. Quemadmodum igitur his quo modo commemoravi locis infinitivus persecti unice verus cst, ita perverse cum Av. IV, ,2 adhibitum osso persuasum habeo κα δρα τουτ σε υχ

Sic pracbunt codices deteriores, quos editore Sequuntur, quia in melioribus ABC x verba πρὶν κατειληφθα plane

40쪽

desu1it. Quid, quod hoc loco infinitivus persecti adactionem, qua tempore futuro continetur, pertinet Atqui in omnibus huiusmodi locis legitur infinitivus Oristi. Exempli gratia locum nostri simillimum asseram UL VI,

5, 9 φθάνου πρὶν καταληφθηνα - καταφυyυντες. Quibus rebus confisus infinitivum OriSti κατώηφθηνα hic reponendum esse puto. Quod in ABC verba πρὶν καταληφθηναι exciderunt, propter clauSulam orborum φθάσαι et καταληφθηναι, raoSertim Si maiusculis quae dicuntur litteris scripta sunt, Simillimam actum e88 existimo. Postrem autem loco non 1ieglegendum est, ut apud Thucydidem numquam, sic apud Xenophontem erraro προτερον in enuntiato rimari poni. ribus tantum

quibus unus tκον. 8, 23 accedit. Bono hoc consilio a Xenophonte factum est. amque in quattuor his exemplis infinitivus ad sensum paene negativum, quem nostro Ohne u significamus, inclinat, ita ut antocedon illud προτερον ad notionem temporalem quasi quiescentem clarius exprimendam destinatum osse Videatur.

Do usu modi nitiis σφι conivnotione pendentis Thuoydideost Xenophonteo.

coniunctione copulati. Perventum est ad alteram huius dissertationis partem, quae est de particula et is cum modo finito consociatu. Cuius tructurae ratio quum ab ea, quam modo tractaVi-muS, MnοΡero discrepet, non ineptum crit perscrutari,