장음표시 사용
11쪽
nino sequutus si Vir magnus in edendis enarrandisque Homeri poematis cui consilio etiam in altero hoc Volumine, quod duodecim libros posteriores Iliados complectitur, satisfacere, ut solet, taduit. Versata enim est eius opera primo in hoc, ut varietas le- έbonum, cum e Codice manuscripto bibliothecae Paulinae Lipsiensis, tum ex editis libris antiquis, collecta in medio poneretur: quod quidem eo magis necessarium et optandum erat, quo maior hoc in genere negligentia Claniorum reperitur, quippe qui ex uno hic Barnem, duce et auctore non optimo pendeant. Sed non modo protulit lectiones varias Ernemus, verum etiam diiudicavit docte et eleganter. Atque Codicis quidem Lipsiens bonitas, etiam in posteriore hac Iliados parte, uti omnino cognoscitur ex eo, quod imnumeris locis ν ἐφελκυτικο ante Consonantes omittit, et pro Consonantibus duplicibus sere simplices, antiquo more scribendi, exhibet, etiam duas nonnunquam unius loci lectiones, tanquam, , 229. os τε aedifiτοι λαι ita singulatim ex multis aliis exquisitis lectionibus, quae iacile praestent iis, quae in libris editis habentur. Cuius generis loca aliquot quid impedit quo minus laudemus v , et Ia editi ne veteres legunt βεβολημένος at in S. Lipsiensi extat, ut in SS. Huleiano et Italicis, 3ε,3λisi Si paullo post, a I . idem Codex legit ες κλισίην quod Bar flus recepit non ἐκ κλισι , quod est in caeteris editionibus. Eodem libro . Det habent omnes editiones δησαντες' at Lipsiensis liber suppeditat multo meliorem at elegantiorem letaonem, αμασαντες. Eodem modo iudicat Er-sius de scriptura, quae in eo ipso Codice est, χι, ηιωv pro δηῶν, quae est omnium editorum librorum temo nisi
quod Barnsus e Codice Barocciano commemorat ηι-.
Neque sane dubitandum videtur, qui Hesychius quoquctita invenerit in suis libris nam glossa δηι- οιακοπτο , quae apud eum non minus quam apud Suidam, habetur, haud dubie ex illo Homeri loco sumta est id quod fugit interpre
12쪽
liqui libri νύ συ, quum συ sit manisest otiosum ae Digidum.
Sic eadem rhapsodia, ars non spernendum videbatur Er-nsio eo ποσυς, quod est in Cod Lips pro vulgato αἴ ro rari quum particula vel post parenthesin, vel in principio, quod ad praecedentia referretur, in narratione poni soleret. Sic idem Codex v , 3 verissime exhibet εικελος, quod Barnesius ex coniectura recepit, et post eum Claritur. pro&ελος quod est in reliquis libris. Interdum tamen librarii manus fuit, ut fit, admodum negligens, non modo singulis verbis male scribendis, sed etiam omittendis intcgris versibus ut F, et I 6 ὀ 673 π Ἀη . Sed satis diximus deprima dote, qua ornavit Homerum Clarhianum, etiam in hae Iliados parte, Ernesu doctrina Veniamus ad alteram. Ea haec est, ut verba Homeri vel ab correctione temeraria et audaci Criticorum quorundam, et in his Daws maxime, vindicentur vel lageni ope linguaeque legum adiumento, et librorum veterum fide emendentur. Utriusque generis exempla quaedam protulisse haud poenitebit. R 8. in verbis rixoσχωνται πολεμοι Tρωες, Eosio, non sine caussa, frigere videtur particula να , quum sensus requirat siforte Iam quum in Cod Lips extet ει κεν pro εν και suspicatur Uir celeberrimus Homerum scripssse ἔσκε vel Θ m. adem rhapsodia, paullo inserius, Io I, in omnibus libris editis ante Claritum, legebatur Arh αποπτομέου v. Cunius primus ἀποπαπτα . recepit, de coniectura harisi Benileii, quod confirmat auctoritas MSS Uatic et Florent. , ab Thoma Bentisio inspectorum Eandem emendationem probae Ernestius, laudans Scholiasten Cod Lips, qui scripturam
ψέω Unde Gnsius recte censet, etiam apud Hesychium recipiendum suum ἀποπαπταγlamv. Sed apud Homerum
ε 398 eidem placebat pro ποτοῦ, quod non minus, quam προτὶ durum esset, rescribere ποθί Eadem de caussa a I.
13쪽
4t pro ἔτι Aeo, quod in omnibus libris est, putat reponi
oportere ἐπὶ δηνον, quae sit Homerica serma, praesertim quum Pseudodidymus videri possit eam lenionem sequutustas , interpretatur enim επι πολ- ιονον At nobis nihil
inde cogi posse videbatur ad labefactandam scripturam vulgatam, quam nostiae quidem aures recte se habere iudicabant: nam quum apud Hesychium quoque δησον absolute positum, vid. v. c. I l. 3 298. Od. 'o 3.J explicetur per
εοτε πολυ καινον intelligitur, nec Pseudodidymum verbis
ἐπὶ πολυ χα νον quidquam aliud interpretatum esse, nullo me modo coniici posis, eum legisse, legendumve censuisse, ἐπὶ δηρον. Neque enim omnia in antiquis scriptoribus exigenda sunt ad normam fastidiosumque iudicium nostrarum aurium, non omnia mutanda ex legibus nostri ingenii, saepe sallacibus Sed videamus alia. a legitur in multis libris παναιντο quod etiam Clariis recepit. Earnsus praeserebat πίμπλαντο, quae est lessio edit Flor Rom. Ad I. Apud Synesum Raud Calv. p. 84.Ie Dione Ch Atam citatur πεφν1ντο, quod maenarius ita probabat, at mallet tamen πεφορυντο, h. e. m inali erant capilli quam eoniecturam reiicit Ernestius propter ea, quod praecedens particula ἀυφ desideret verbum motum significans. Quomodo igitur legendum Nimirum πιτναντο Hoc diserte raptum habetur in S. Lipseras hoc exprimere voluit Alaus in editionibus suis posterioribus duabus, verum op me dederunt vitiose πωταατ' quod fideliter repetiit, ut solat Iunis Accedit, quod sic commodissimus aptimi nusque existit sensus nam αμογὶ - πιτν morae comis est quodv. 3 3. πεοσσῶντο de crista galeae, tomae nigrae concutie-Bontur, iactabantur circa caput. exestabant, et concussu ci eumfundebantur capiti Apparet etiam Dionis πεφόρηντο esse glossema et interpretamentum lectionis τιτ αντο. . 447 integrum versum, in rescii το θαρροον ἐπωσυταε αιυto ἴσος delendum censet Ernestius, qui temero sollieissertus ex π s. nam ait non modo rem ipsam et no repudiare, quod Achilles non quartum irruerit in Heaurem, sed,
14쪽
sed, post tres manes istis, ad aliorum caedem se convert fit venim desiderari etiam in S. Lippiensi, et in edit. Rom.. neque in Eustathii Commentariis vestigium huius verus reperiri Quae tamen postrema ratio per se admodum levis videtur. Sed age, alterius quomi rationis exempla quaedam asserimus Q 37s. pro eum ἀνακτων auge sinisest Crit p. eo. volebat Imri αμα Θάκτα , quod non bini equi plures currus cons egissent, sed singulos. tiam hominis audaciam Eriusius ita reprimit et confutat, ut doceat, non de uno pari equorum sermonem esse, verum plura paria intelligi deinde nec tirones linguae Graecae ignor re apud poetas Pluralem dici de singulis curribus. ω,
pro τω μῶν δευγνυβην Claritus opinabatur fortassis melius legi τὸ ah ζομνυθην. At nulIam esse essitatem ita codirigendi censet Mnesisti quod λγυθα commodissime dicantur, qui eundem currum conscendant.
Sed properabimus ad tertiam notarum Emesianarum vi tutem, quae haec est, ut explicent sensum poetae et UerlΤΟ-nem latinam Clariti emendent et corrigant. Quae virtus qualis quantaque sit, ex his cognoscetur exempss. 7 o. vecta πόντα κεκλομμοι veriuntur ponto admoti quod quid fit, non potest satis intelliv. Erasis igitur vertit prope mare: nam verbum κεκλιθα situm, praecipit, plerumsus Exprimmo per vicinitatem alicuius loci, ut Il. π 68. Οἱ n6γγιον Θαλασσης κεκλῶαται. Ita Callimachus H. in Dian. as 4ῖναι ποτα ἡτο κεκλη-σι ναχσι εσος πανον τα ω- νος. 30. verba τοῦδε sui αλο ποσον ac εχ αοσα χάλκεα τε η latine redduntur m o sic. Huius aditem caeteras guidem parte te ebant corpus aerea arma. At hoc modo non expre sum est, τοσον. Itaque totus ille versias, Ernesio prae eunte reddi ita debet, Ceterum toros totum, quantum quanem tepebant arma Quem sensum voeabuli ostendit schol MS
15쪽
tur, non famen. Atque eiusmodi loea alia occurrent lectori in notis Ernesianis. Sed haec exempli loco, susticiant.
Neque enim dubitamus, qui amatores Graecae litteraturae, omuinoque omnes verse atque elegantis doctrinae in pidi sint, ut ipsi letomeri divina poemata, ita Gar torum etiam Ermsiique notas studiosissime lecturi, optaturique vehementer, ut mox et altera Homeri Carminum pars, hoc modo exornata et exculta, in lucem prodeat. Quae enim a tanto tam exquisita doctrina praedito, tam incredibili usu praestante Viro pronciscuntur, ea ab nemine possunt sinesiimma et voluptate et utilitate legi. NOVAE DEMONSTRATIONES
Ρrine i Mechanices staticesque an sint necessario, aut saltem contingenter vera 3 quaestio est, a perit Acade. mia regia scientiarum crolinensi publice aliquot abhinc annis proposita sed solutionem, quae oras data sit,
nondum nacta Summus Geometra, Daniel Bermullius quibdem Tomo I. Commenti Petrop. anni 726. demonstravit, mechamees partem illam, quae circa aequilibrium versatur, quam hie Staticen nomino, atque compositione et resolutione potentiarum tota absolvitur, ad veritates necessarias speclarc a vero, quod ad alteram partem, quae de motu tractat, a tinet, et cuius sundamentum est vim acceleratri-eem esse ut incrementum velocitatis applicatum ad tempus, quo producitur id non nisi experientiaee acceptum reserendum eis ci edidit, et inaturae rerum non reseagari, facta vi acceleratrice, p. elemento temporis, di, celerita tis
18쪽
tici de esse deis, 'de vel pydi, aliive simili iunctioni
ipsus su quamvis experimenta nos docuerint, nullam praeter hanc aequationem pdim de locum sibi vindicare posse. f. a. Bernullianae huic assertioni si adstipulari oporteat, vereor ut ulla applicatio doctrinae de motu , quae inter nos terticolas frequentatur, cum fiducia ad tellurem ipsam, alia, a corpora mundi principalia feri possit argumentum e. im, euod ex analogia naturae ducitur, ambiguum est, neque 4-tis evidens, quo casu id in subsidium tuto vocari possit. Si aut certe theoriam Galilaeanam, qua gravia aequali vi adsentrum telluris undique trahi statuuntur, per experimenta edostiis, per idem hoc argumentum affirmaret, planetas eadem lege solem versus attrahi a vero sane non parum esset aberraturus. adeoque s cui evidentia et certitudo scienti, rum mathematicarum curae est, illa, quae de corporibus sola experientia cbnstant, non adhibebit ad eorpora alterius systematis mundani, nisi demonstratum habeat, nullam corporum Compagem, nullamve oeconomiam, leges observatas posse excludere, ideoque eas ex attributis corporum, aliisve veritatibus necessariis consequi secus ratiocinium non m
ibrem habebit probandi vim, quam quod a particulari pro- redit ad universale. f. . Solide quidem propostionem memoratam dedit
demonstratam clarissimus Geometra, Euterus pater, Tom. I.
Mech suae Prop. I9. sed a perili Academialcrolinensi alia 4esiderata fuisse videtur ἀπολιθς, ut inde perspiciatur, quo nexu propositiones primae scientiae motus copulentur. Huic ergo pro initi satis cere mearum partium esse arbitratus sum.
Prop. L Theorema. f. . Duae vires in corpus simul agentes non erunt in
aequilibrio, nisi unico hoc casu quando sunt aequales, et tradunt ad plagas contrarias in diressivit.
19쪽
Demonstratis. Quod vires sint in aequilibrio, quis sunt aequales et sibi directo oppositae, ex ipsa notione virium aequalium liquido
constat. Si non sunt contrariae, tamen in directum, tunc ambae habebunt eandem directionem, et cum per Hyp. teleti vis non sit praesto, quae utramque retineat, inde non poterit non aliquis motus produci non ergo dabitur aequilibrium utpote quod motum a viribus oriundum excludit. Fab. I. Urgeatur iam corpus A a, ribus duabus iuxta directio- Fig. i. ne AD AE age, ita bus, quaeque faciunt angulum D AEduobus rectis minorem vel sint duo fila, AD AE corpori Afirmiter inhaerentia trochleasque in B et C locatas tangentia. Trahantur dein fila in ta diremonibus, et corpus hinc duplici vi adficietur, quarum altera, quae agit iuxta AD, sl partem AB breviorem reddere satagit; altera partem C fili AK Quare utraque vis eo tendit, ut pererahaturis ad punctiim quodpiam e tale, ut ductis rectis de Ce sit B V AB nec non e CA. Centris et C radiis B A. CA describantur areus circulares Aa, Are, qui, quoniam puncta B, A, et , non sunt in directum, sese in non tangent, sed secabunt per M. et Ia prop. Elem. . et punctum omne i quod est in spatio Aa α -- luti e eum situm habere constat, ut Be V AB, et e C CA quia vero non accedit vis tertia motum ad punctum evel aliud similiter positum prohibens, corpus eo necessario perveniet. Hoc ergo casu vires, sive sint aequales, sive inaequales, aliquem motum semper producent Patet ergo, illo solo casu, quando rires sunt males, contrariae, et in direchim postae, aequilibrium exutere. Q. E. D. Cures . s. p. Quandocunque ergo a duabus viribus nullus motus producitur, neque ille, qui corpori iam inest, augetur vel imminuitur, vires hae erunt aequales, et sibi directo
20쪽
g. 6. omni actioni aequalis est reactio eiquo directe con.
Dem stratio. Est corpus, cui adhaereat virga AP rigida quidem, a. sed omni vi motui sese opponendi, destituta. Urgeatur Orpus a vii Vcio directione AC ad virgam normali: producetur ergo in corpore quiescente aliquis motus aut si iam est in motu versiis AC, is accelerabitur, aut reta dabitur, s in ph gam contrariam tendat non secus ac si corpus liberum esset, virgaque plane abesset. Ipsum quoque virgae punmima secundum eandem legem movebitur quam ipsum corpus, illaque sibi semper manebit parallela. Haee eadem omnino etiam locum habebunt, si putastum B urgeatur a duabus viribus B D, E sibi directe oppositis, tum inter se, tum ipsi vi V aequalibus, et ipsi Ae parallelis adeo ut ratione motus virgae cum corpore Aperinde sit, duae vires hae an accedant, an non accedant. Manente vi BD, vim aequalem et in contrariam plagam tendentem ΓΚ cogitatione tolle, et in eius locum in maliquod corpus substitue quod sit ipsi aequale, et eadem velocitate secundum BD praeditum et hinc adhuc punctum virgaera nullain motus vel accelerationis mutationem subibit. Nam ratione eo oris in B omnia eodem modo sese habent, ut in corpore Ad existente nempe n assa huius aequali massae illius veloeitate huius, aequat ocitati illius, et vi accelerante BD V. Ideoque, quod antea praestabat vis Ba scilicet ut motus et acceleratio puncti virgaca maneant illibata idem illud iam praestat corpus in B ipsi ergo aliquam vim inesse necelle est, et quidem talem, quae vina BD cohibeat, motui tamen et accelerationi puncti virgaera nihil deroget. Vis ergo BD, et vis quae corpori est intrinseca, nullum in il o puncto motum producunt: sunt ergo ui persecto aequilibrio, nec non aequales, et altera alteri diacte opposita.