Observationes ad Novum Testamentum e Philone Alexandrino

1쪽

σκεδαννυσι. virtus exorta in anima caliginem eius ilia-Ibat et magnas tenebras dispellit. -

V. 42. Ela το μεταξε, σάββατον Ρlurimi accipiunt de diebus inter duo Sabbata interiectis, unde SCALIGER etiam σαββατων legendum putat,: Sic Philo de Vietim. olf p. 8sa. C, TON METAEΥ χρονον γενεσεως θανάτου παρά τῖ Θεοῦ χἀσιν λαβων, a rapta usura temporis quoa inter natiuitatem et mortem imterpositum es. Sed nonnulli de insequente sabbato accipiunt. ALBERTI quidem in Musio Brem. hanc vim demonstrare conatus est prolato loco de Opis p. 7. B, ἐν τοῖς METAEΥ λαώμασιν sed is locus, ut superior, de interiecto spatio est, unde etiam Interpres: in medio. Item a Alleg. extr. τ, ν METAEΥ τῶ τρώας οδον ,' peracta interim vitae via. Et sic semia per apud Demosthenem, nec Opus est eam interpretationem deserere.

V. 43. Ἐπιμιδεειν τη χάρm Scriptores Graeci eodem utuntur verbo ' Philo Quod det. pol. ins p. 16o. E, ἡ EHIMENOΥΣΛ τοῖς καλοῖς animus in honesate per fenerans.

v. 48. 1πλευσαν οσοι ησαν τεταγμενοι εἰς ζωην ἰώHον Cum locus hic sit inter eos quos maxime v gent, qui praedestinationem defendunt, necessarium mest, ut, quid linguae ratio ferat, diligenter et accurate consideretur. Τετω hοι εἰς ζωην αἰώνιον sunt qui ordini falcitis consequnadae se jubmittunt, h. e. verbum dei audiunt et Sotritus S. Operationi non resstunt. Obseruant interpretes τά ειν esse verbum

. - militare,

2쪽

militare, et τεταγμhους dici, qui ordinem sertunt: sed omnis huius loci interpretatio ab usu Participii τιταινλος repetenda est, quod quin reciproce ponatur, non sinunt dubitare exempla, quae plurima exstant cum apud alios scriptores, tum apud Philonem. sic lib. I. Alle a. p. 6. C, η δικαιοσυνη - απονεμητικη τῶν ωατ αεἰαν λὶ κ TEI AKΤΛΙ με κατα τον κα γορον, άλοι κατα τον δικαςην ' Ivsitiae es suum cubque reddere. Utque isco nou accusatoris sed iudicis. Νeque enim inusitatum Graecis Perfecta Passiua saepius . reciproca et media fgnificatione ponere, cum multa verba Perfectum Medii non habeant. ' Quin etiam Latini Passivis pro Mediis seu Actiuis reciprocis utun

ΤΛΓMENOI ταξιν. vulgus pecoribus simile principe et rectore opus habet, sunt autem duces sapientes qui pastorum ordinem tenent. De Nobil. p. 9o7. C, εχω δ' εἰπεῖν ἔτερους τ Q Dαντίας αμείνω TET ATMENOΥΣταμιν, possum memorare alios qui meliori parti se asturaxerunt. Qui locus in primis est perspicuus. Sermo ibi de iis, qui reli sta maiorum improbitate meliorem vitam sequuntur. Sic αντιτεταγμενοι hoses de Leg.

gnovimus statim pro iudice nos eum habituros attvfato. rem professis hinibus acerbiorem. De Ios. p. ssi. E. ει γαρ ΣΥNETAXΘΗ τῶ πρεσβυτατου--φιλάν ωπα βουλευομενου νεωτερος μἐ, ἐκεIνου, τῶν δ' ἄλλων πρεσβυτερος ἄν, ἴσως αν Βως BτεκBη τ αδμκημοι. si maiori fratri bene elementerque consilenti, quo

uno minor, ceteris erat paridior, suum adii xisset suffragium,

3쪽

fragium, vix admissism fuisset farinus. Est alicubi συν

αἰφνιδίως EI I σαρκων ἡδονας ΣΥNI ETATMENOΣ satini in voluptates corporis RAPIT .

Psaeterea notionem , non minus aptam huic loco, et, ut quibusdam videtur, vel commodἰssimam, habet, qua significat, praecipere, in data dare. Sic est apud Philonem L. I. de vit. Mos. p. 6Is. B. de Moseri παρεκαλει ετερον ελεῖ θα , τον ευμαρῶς Dα- των

ΕΠΙΣTAAENTΩN διαπράξαθοι Ai ησομενον. mgabat, ut alius eligeretur ad exsequmda MANDATA magis idoneus. De Legat. ad Cai. p. Io36. A. ταυτα ἡ κώεο τοῖς ρημασι τοῖς τῶν πραγμαισιν En ΕΣΤ ΑΔΤ M. mae si non verbis, tamen re mandata sunt. v. 22. Ἀνδρας ηγουμιενους) Viros primarios, faciau principes; Quo sensti Philo l. . de vit. Mos. p. 66a. D, Noachum dicit πρεσβυτατον - HTEMONΛτης Φλοις patrem familias et principem. v. 33. Ἀπελυθησαν μετ' εἰρηνης απι τῶν ἀδελφῶν . Verti debet, A silibus dimissi sunt bonis omini-hus votisque. Philo in Flacc. p. 979. A. ειτ επωδοιν μεν εγνω ψιθησαν ετέρου γενους ΛΠΕΛΥONTO. deinde cognito ese alteritis generis dimittebantur. Et mox eoσαι μ- ουν dyssis κολασεως ἐγευσαν ro μηδεν επι ανον προσυπομείνασα, MIEAZONTO. Quae igitur

metu ,

4쪽

dimittebantur. λ . .

v. 38. Παῖος δε - in συυπαραλαβεῖν, τοῦτον) h e. ουκ εβουλετο : quae lectio est ex glostemate, cui interpretationi reiectis aliis insistendum. Si e

flumina autem proseuchae aedificabantur. Hinc Iudaei, quamuis proseuchis destituti ad littora precum faciendarum caussa conueniunt. In Flacc. p. 982. D. v. 34. Πανομοὶ Hane vocem Thomas Mag. cum aliis Grammaticis repudiat. Neque tamen spretam suisse a Diodoro et Iosepho docuit ibi wIΥTERus p. 6 6. Quibus accedat Philo de Ios p. 362. B, ubi rex Aegypti Iacobum iubet μιεταώην- ΠΛNOIKE nam scribitur et per es) migrare cum vnisterse domo, s. familia. Lib. I. de vii. MOs p. 6o3. C, εἰς ΑἴγυπkvIIANOIKI μετανα ιντων, in Aegqptum enm mitis a familia migraversint. Cod. Cantabrig. habet συν τῶσ&ω αυτῶ, e glosse ale.

6쪽

ολ- ΠΡΟΣKEKAHmMENOI Madianaei odio rierga Hebraeos, nullam aliam ob rem quam quod supre-, inani et antiquissimam omnium carusιm colerent et honore prosequerentur, alictorique et patri huius univir i addi. ii essent. De Decal. p. 76O. A, τι ἰς, ἔτερα μερ δὲ ΠΡΟΣΚΑΗΡΩΣANIEΣ' αυτους, ἔλειν της ε ρας ολιγωρεῖν. Sunt, qui alteri parti addicti ast aram viis utur contεmnere. De spee. legg. p. 8Cf. A,

ΚΕΚAHPs TAI. idonea quoedam argumenta data funicurare deum res humanas, et maxime supplices, qui pa-- renti, regi auctomique rerum omnium confidunt. Et p. IOOl. D, των μοῦ, τλω, τωνδ' εκεδι' IIPOΣΚΕΚΔΗΡΩMENs N. aliis huic, aliis illi fauentibus. qui locus' inprimis accommodatus. Et p. Io3I. C. in epistola Agrippae ad Caium, Bνει δὴ ποιῶτου IIPOΣΚΕΚAin, PΩMENOΣ u πατ ιδι mi is se δεομοι υλτερ απαν-τουν. Huic patriae genti templa cum ' conivnctis mus, pro cunotis deprecor. De Nona. Mut. p. I 64. C,.

7쪽

ΠΡΟΣKERAHpΩKOTOΣ δε -ον τω παντων ηγμμονι - πατρὶ. Precari et benedicere non es euiisuis, sed eius qui cognationem natalium non respiciat, semet autem omnium principi parentiqu8 deo asel uerit. Add. de Somn. p. l39. B, C. Sic Aelian. de Animal. XV, 28. aues quasdam seribit ΣΥr KEKΛΗ ΡΩΣΘ AI enauno, attributas esse nito, i. mutas es. Scholiasta Theocriti Id. II, ia. ΑΠΟΚΕΚΑ ΗΡΩΣΘΑΙ-τεθνεωσι, intremortuos esse. Haec collectis paullo pluribus docere via sum est, non solum ut Curis voLFIi, qui de usu huius verbi plane tacet, augmentum accederet, sed etiam ut appareret, quam inanis et irrita sit ratio ΜANGL 1 in hoc Lucae loco pro προπικληρώθ=ησαν , προσεκολλήθησαν substituentis, in notis ad Philonem T. II. p. 6ὸ9. ubi etiam idem verbum loco illius, Blitioni obtrudit, idque non solum sine necessitate, sed etiam contra

omnem curam ac diligentiam, quae ab editore exiis gitur. Cf. P. v ESSE LINGII Epistola ad Η. v ENEA

MAM de Aquilae in script. Philonis ni fragmen. iis p. II. s qui iam hunc illius errorem grauiter castigauit. add. voLLIus ad K VITER. de Verb. Med. p. 48.

Chrysostomum , t Theophvlactum et Oecumeniuns sequimur qui illam vocem ευγενέ-οι per επιεικέ recinterpretantur , fere suspicio oboritur veram lectionem loco motam esse. Igitur minima mutationi ευμενε ροι legi posset, quod placet ΜΑRRLANDO a Lysiam Proteg. p. II. not. 93. qui simul obseruat γενειαν et ευμλειαν saepius permutari; cuius rei exemplum dat e Philone de Vit. Mos. II. p. 638. Aτα γαρ κοιλοι , κἀν φθον' π ος ολιγον, χρονον, ωὶ κωφον αἴθις αἰναλαμπει φυσεως EΥMENEIAι. honesis rebus ad tempus obesie soteli inuidi

8쪽

sed illae tamen proferunt se tamdem suapte felicitate imgenii. 'Ibi igitur legendum est ENENEIAι. Contra

quam utramque vocem ΜANGEVS repudiat, emenis

dans, o mi μονον, sequutus dubio pxocul latinum interpretem, qui vertit, Nam ut reliqua eius bonastiantur UNUM HOC omni laude maius es. Sed immerito. Nain interpres ille valde negligentem se in vertendo praebuit. Verumtamen lectio ευγενε ροι bene habet. Nam ευγενης et συγ-ειοι, qude proprie est eorum quos natalium splendore illustres esse fortuna voluit, etiam de iis dicitur, qui animo et moribus sunt bene consti tuti, quales hoc loco intelliguntur. Horum ευγέμιαν longe praestantiorem esse, quam illorum, singulari libro de Nobilitate Philo de . naonstat, cuius initio scribit, p. 9O4. A, επωδη τοAυνη ETTENEIA κεκαθαρμενης διψοίας κm καθα ζσίοις τελείοις. κληρος ουεῖος, μονους λεγειν ΕΥΓENEIΣ - σοὐρονας mi διμαίους, quoniam igitur NOBILITAS 'expiatae purgat neque mentis sors est, praecipvs

NOBILES dicendi sunt soli prudentes et iussi. Quos

et Latini nobiles dicunt. Seneca Ep. 44. Bona meris omnibtis patεt. Omnes ad hoc fumus nobiles. . Pertinent huc quoque loci, lib. I. de vit. Mos. p. 623. D, ubi Mosi EΥΓENEIAN, φρονηματος με γεΘος attribuit: et de Leg. ad Cai. p. Io38. B, δείγματα ελευθεριωτατων mi ΕΥΓΕNEWΛΤΩN η

Sic φρονημα ΕΥΓΕΝΕΣ praedicat in Iosepho Philo

de vii. eius, init. -

9쪽

μγαθῶν κλγχρονομμ, ευρίσκουσι δινας κακοπραγ ας. dum ad magnorum commodorum messest sm properavi, graues reperiunt m fmias. Istain autem vocem tentat ΜARRLA . Coniect. Lysiac. p. 6O4. et corrigit Θεσσαλίαν. Sed v. s CHLos3ER. Vindicationes p. 39. s. v. 16. Κατείδωλον Idolis refertam, ex analogia

adiectivortiti cum praepositione κατα iunctorum. sic Philo de Opis p. 33. C, παντοίων δενδρων ΚΑΤΑΠΛΕΩΣ. locus actoribus plenus omnis generis. V. CA-sAVEON. ad Strabon. p. 2TI. ed. ALΜELOV. V. I8. Σπερμολογος) Abiectae sortis homuncionem denotat alii tore Harpocratione, Phoebammone p. IOD. qui per ευτελὴς explieat, cf. REIs R. ad Demosth. orip. Cor. p. so . Appar. Crit. Vol. 2. adsentiente

ALEERTo ad Glossariuin N. T. p. 76. s. Sic videtur dici a Philone de lex. ad Cai. p. IozI. C, χρησα αε - νος -- 'Eλλωνι λ λω ΣΠEPMOAOΓΩι περ του. ματι - vfus Helicoria eruo visi stirra. Suida vero et Hesychio interprete, ipsoque Glossario N. T. , est garrular, mugator. Ac pro blateratore accipit

v. 2I. EA' ἡδἔ, ετερον ευκαIρουν) Nulli rei tantopere vacabant vel studebant. v. Marc VI, gr. ubi idem leFitur verbum. At Thomas Mag. praecipite Σχο- λην ἄγω, - ευ κολῆς, s κολαζαν. το δ' ευ- καιρῶν, ρταντη αδοκωμον. Cf. Etymol. M. v. το δε ευκαιρεῖν βοι βαρον. Item Suidas et Phrynichus. vid. OvDENDOR P. ad ThOm. p. 83o. Vtitur autem eo Polybius, ut saeoEBERus ibidem obseruat. Nec spreuit Philo. . Is enim de Creat. princ. p. 724. B, διανο ας ENEΥΚΛΙpΟΥΣΗΣ ἔκ- , mente inter scribendum 'gulis rebus vacante, vel, diutius in Una-

10쪽

ἐπιτετδυκος γλωσσαλγίαν, - ENEΥ IPOΥNδαβολαῖς - βλασφημιαις. multitudo es exercitata in garrulitate et STUDIOSA calumniarum et convi

v. 26. 'Eπο σέ τε et ἔνος αιματος) Obseruauitiam . O L FIV s αὶα hic gemιs unde quis ortus sit denotare: qua significatione est apud Philonem. Do Nobilit. p. 9oq. Ε, το συγγενοῦ. AIMATI μετρέλταρ μονον, gentilitas non genere suis ae matur. unde οἱ ἀφ αιματος, qui eiusdem generis sunt. de Agric. p. 2C9. E. εχ αδελφὸς εἰ των αφ' AIMATOΣ εδεὶς ἐκ γένους , non pater, nan frater nota fons angvinens ;in quibus vltinaa, ἐκ γήνους glossema sapiunt. De

Creat. , princ. p. 226. Ε, τονῶς κω πρίπποι κ G o- γονM κιμ παντες οἱ AIMATOΣ parentes, auri maiores et Omnes e cognatione. Sic de Ios p. 36o. E, in oratione Iosephi ad fratres: λαγροντως-ris

μυτοι , λεγουεν ο0 συγγενειαι , Cognationes, sive ut dicuntur confinguinitates. Add. de Abita p. 339. C. de viti Mos i. p. 649. A. de Char. p. 7oI. Tol. A. de vit. Cont. p. β9I. E. et SCHRADER. ad Musaeum p. 136. V. 3O. Tου, χρόνους τD ἀγνοιας υπε βών ο Θεος 'Υπεριδέιν accipitur pro contemnere cum indignatione, negligere. Hoc sensu est apud Philonem lib. de Ioseph. p. 33I. B, in oratione Rubeni pro fratre. ποτιυωμενον ει άνιλεεῖς ΥΠEPIAOMEN, Fretantem nos immites contem simus. Est ipsum verbum quo Alexandrini utuntur Geneseos loco, quo ista narrantur. Lib. 3. Alleg. p. Io96. A, ΥΠΕΡΙΔΩN τον υἷον τον ' πρωτοτοκον τῆς μισουμἔνης, despiciens filium primogenitum odissac. De sept. p. II94. D, σιτίων γαρ τινι