장음표시 사용
11쪽
opexam meam non .displicere intellexero, eo
magis ad continuationem horum studiorum
12쪽
Emendantur loci quidam Aese Ii in Prometheo. Mη abundat. Gabii Scythae sidem, qui Abii. TemPortim et .modorum 'Auerbi in Graeca lingua non satis certa consequutio. Conrigitur X
Saepenumero miratus sim, quid esset, quod
plurimi hac aetate criticae artis studia ab interia protandi negotio sel arare, quam VtriImque genus coniungere mallent. Qiti si ea re et doctorum virorum se putant et tironum CommOditati prospicere, Vereor ne satisfaciant neutris. Nam utriusque studii ita coniuncta est et cognata ratio, Vt neutrum ab altero diuelli sitio utriusque detrimento possit. Nam criticae quisdem artis et inanis est et peruersus usus, nisi argumenta accedant eri interpretatione petita, quibus spuria et corrupta reiiciantur, genuina
13쪽
autem et sana confirmentur. Interpretatio autem, cuius hoc est officium, ut mentem scriptorum et virtutes et vitia declaret, si criticae artis auxilio destituta est, quian incerta atquctimperfecta, tum inutilis etiam ac vana sit necesse est. Quare quod vulgo interpretari Vocant, singulorum verborum significasionem et Iocorum sensum explicare, id Vehementer dubito an hoc nomine non satis dignum sit. Nam quemadmodum partium cuiusque iei ratio enatura demum eius rei, Cuius illae partes
sunt, recte perspicitur, ita qui tandem interpretatio ea probari et laudari poterit, in qua id, quod summum est, aut penitus
neglectum sit, aut non satis accurate tractatiun 8 Atque hoc in poetarum maxima interpretatione factum animaduertim , quae natura sua plurimis et grauissimis difficultatibus
abundat. Nimirum et criticae arsis et inter-pxetationis maior quidam in poetis usus est atque Uberior fructus, quam plerique existimant. Quae artes si in hoc solo cor sistunt, ut singulorum Iocorum obscuritates dii noueant, Vereor, ne in re tenui cta non sitis digna liberalibus ingeniis operam Iudamus. Etenim si lectionis Puetarum maxima vis in animor 1 cultura e
14쪽
promitur, grauitamum et critici et interpretis erit officium, ut uniuersam cuiusque carminis rationem diligenter perpendat beneque explicet, praesertim quum haec res Vt in emendatione verbor 1 perutilis, ita in explicatione sing Iorum Iocorum plane necessaria sit. Quo magis miror eos, qui hoc omni negotio defunctos se putant, si leuiter commendata cuiuslibet carnibnis praestantia, in singulis deinceps Iocis assensum lectorum atque admirationem interroga do, orando, obtestando extorquere student.
Qui mihi videntur hac re suam ipsi fateri imperitiam. At enim in hac re philosophia duco opus est, cuius quidem hic Iocus, qui est depulcritudine et artibus iis, quae animi commovendi caussa inuentae sunt, nondum satis explicatus est. Atque huius quoque rei ars quaedam est et disciplina, quae inuenienda ante atque explicanda est, quam adhiberi atque exerceri possit. Alia enim in hoc genere sunt, quae ce iis definitisque notionibus comprehendi poss1nt, alia, quae sensui cuiusque atque arbitrio relinquenda sint. Quarum rerum ratio quum satis diligenter exposita ao perspicue intellecta erit, quod minoris est negotii, quam plerique exissimare Videntur, tum demviri plane excultum ac Λ Ω
15쪽
perfectiun iri interpretationem poetarum speramus. Quo magis egregia quorumdam admir mur ingenia, qui in tanta istarum rerum controuersia ac discephalione studio suo et diligentia id consequuti sunt, ut merito in exemplis. habeantur bonorima intereretum. Atque Aeschylo potissimum; qui vel poesicarum virtutum
splendore inter alios poetas maxime eminet, vel lectionis deprauatione corruptissimus ad hanc aetatem peruenit, eum laetamur explicatorem contigisse, qui cum amplissima doctrinae 'copia et Rurimo criticae subtilitatis acumine omnis etiam eruditionis cultissimam elegantiam coniungeret. Is quidem a caeterorum leuitate
ita discessit, vi non solum Aesetiyli editores reliquos longe superaVerit, sed omnibus etiam, , qui bene mereri de Veteribus poetis cupiunt, viam praetuisse videatur. Sed quum illud tantum esset ac tam difficile opus, Ut ei perficiem do vnius hominis opera et studium vis sufficerent, fieri non poterat, quin in quibusdam locis nonnihil dubitationis relictum Videretur. In quibus quum nomissili sint, quibus ego me aliquid Iucis allaturum esse sperem, de iis commu- morabo quid sentianti ta
16쪽
Ac primum in Prometheo V. 235. haeo Ioguntur :
s γω δ' ετολμησ εξερυσάμην βροτους του, δια αισθεντας εἰς ψου μολῶν. Quae Verba quum Schitigio non viderenturo omni parte sana esse, docte atque eleganter Coniecit, pro his, του scribenduin esse τομη οὐ. Ac notum quidem est, post verba ea,
quae natura sua aliquam negationem aut detractionem significant, etiam praeter necessitatem particulam, adlaiberi, ut V. 243. Θνητους επαυσα μὴ e quo Versu τε eiicienduan. . In hoc genere exemplorum ωςτε omissum volunt grammatici, ut non abundet: idque recte videntur facere.
Non tamen idcirco ii Ioci, in quibus ωςτε non potest ad explicationem adhiberi, in corruptis habendi sunt. Nam quemadmodum in aliis dbcendi formulis apud Graecos di Iex negatio Praeter necessitatem adhibetur, sic idem etiam tum recte fit, quum altera negatio occultius delitescit. Quod in Aeschylus fecit in his, σαμην του μὴ δια ΟαισΘεντας εἰς α υ ιιολεῖν. ita Xenophon scripsit in Cyropaedia II. 4, 25. ους
17쪽
Κολχιδος τε γας ἔνοικοι παρθενοι, μαχαις ατρεπτοι, καὶ -ομιλος, s γας
18쪽
In his facile intelligitur hoc fuisse poetae con- silium ut eas tantum regiones, quae sitas essent circa illum locum Scythiae, in quo ad rupem assxus erat Prometheus, casu eius asilicias commemoraret. Vnde non pbtest dubium esse, quin Arabiae nomen corruptum sit. Nam quid attianebat Arabiae hic mentionem facere, quae tanto terrarum tractu dissita esset, ut difficillime eo Promettici fama peruenire posset y Accedit, quod haec sola ex orientis regionibus, atque in mediis quidem septemtrionalibus locis nomin tur. Tamen satis antiquum hoc vitium est, quum iam scholiastes ita legerit, cuius haec verba sunt: πῶς την 'Aραβίαν συνωκισεν ἡ Στραβα)v-οι Tρωγλοδυται μεταξυτιδος καὶ Καυκασιας. Qui quidem pessime errauit, quum Troglodytas eos, qui ad sinun1 Arabicum habitarunt, huc retulit. Nam praeter hos, de quibus Strabo in principio libri XVII. exponit, duae gentes eodem nomine dictae Occurrunt, altera ad Istrum circa Tomos, de qua Strabo lib. VII. p. 49O. altera inter Caucasum et pal dem Maeotidem, de qua idem Strabo Iib. XI. P. 772. refert quem locum in mente habuit schoIiastes. At Aeschylo quidem prorsus indugna est tanta imperitia, ut confuso diuersorum
19쪽
Trosodytariun nomine ipsam Arabiam exoriente in septemtrionem tranSportaret. Quare SchutZius, quum nomen loci, qui propinquus Prometheo enci, requiri animaduerteret, Xαλυ- βίας legendum coniecit, quoiu nomen urbi Cubi dam fuisse memorat scholiastes Apollonii Rhodii ad II. 371. quam Chalybes, qui in istis regionibus fuerunt, habitauerint. Quae Coniectura quantumuis docta et probabilis sit, videor mihi tamen Certiora quaedam alius Iectionis vestigia deprehenditia. Fuit enim in Scythia Abiorum gens, cuius sedes, ut in ignota parte orbis, non satis corto ab antiquis scriptoribus definita est. Eos iam Homerus loco illo celeberrimo Commemorauit, Iliad. XIII. 6.
Qui ipse locus, quod etiam Strabo Iib. VII
p. 453. Vidit, eos ab Homero in Scythia Europaea supra Thraciam collocatos demonstrat. Ab recentioribus autem in Scythia Asiatica Veseius Orientem ponuntur, quod Patet eri Arriano,
qui in principio libri IV. de exped. Alexandri
20쪽
C' Α P. I. ' θsic scribit: eo πολλοίδ δε ἡμιεραις υστερον αφω υν- τίαι παρ 'Aλεξανδρον πρεσβεις παρα Σκυθων τῶν 'δεβρον καλουμενων , ους καὶ 'ομηρίς δικαιοτάτους ανθρωττων εωὼν εν τη ποιήσει επῆνεσεν. obcουσι Mav τῆ 'Aσία καὶ ρυτοι αυτρνομοι, ουχ ῆκιστα διὰ πενίαν τε καὶ δικαιοσυνσην. Ita etiam Curtius VII. 6. et Ammianus Μarcellinus XXIII. 6. qui quum de Hyrcanis ante dixisset, contra hanc gentem, inquit, sub Aquilone dieuntur Abii υersari,
genus yiissimum, calcare mortalia consuetum: qtios, we Homerus fabulosius canit, Iti Piter ab Idaeis mon- .
libris contuetur. Ιam, de his apud Aeschyluni agi existimem, Eustathius me mouet, qui ad Iliad. XIII. p. 916. ita de Abiis scribit: Moαυλος δε Φασὶν αυτους Γαυtους λεγει. In quo scripturae Vulgaris error corrigendus est e scholiasta Veneto ad Iliad. XIII. 6. in quo est, τουτρυς Γαβίους φησιν. Alanifestum Vero est, hoc nomen a γῆ ductum esse, quod tereae fructibus maxime haec gens Vesceretur, Ob eamque rem primam syllabam Iongam esse. Scribondum igitur Puto, Γαβιοι τ , αρειον ανΘος, qui versus plane congruit cum strophico, Κολχιδος τε γας ποικοι.