Godofredi Hermanni ... Obseruationes criticae in quosdam locos Aeschyli et Euripidis

21쪽

Nam Iectio 'Aραβίας inde orta videtur, quod imterpreteS, quum facillimo errore scriptum inuenirent 'Aραβιοι, pro gentis nomine nomen re gionis adscripserunt, quo facilius intelligeretur Vocabulum : cuius Ioco quum in quibusdam libris legatur, suspicor corruptae Ie-Ctionis τ' αρειον ανΘος hoc ferme fuisse scholion, 'Aραβίας τ ἀρειον εΘνος. Neque est, quod quis de epitheto αρειον, quo hic Gabii d scribuntur sollicitus sit. Qui ut maxime, no-ruerint iustitiae et aequitatis laude, tamen nec molles, oec virtutis bellicae prorsus expertes fuisse accepi mus. De his Curtius VII. 6. legati deinde Abiorum Scytharum Dyerueniunt, liberi ex quo decesserat Cyrus; tum imMerata facturi. Iusto simos harbarorum constabat: armis abstinebant, nisi laeessiti. Et scholiastes Homeri Venetus, Ioco Indicato, παντων Σκυθῶν υποκi ψαντων 'Aλεξα δρω, μονους 'Aβίους φασὶ, ρυχ υπε ξαι, μονον δὸ πισκεψαμενους τὴν τού ανδρος επικηρυκευ- σαοαι προς αὐτον. Eamdem rem, sed de alia gente Scythica, Strabo narrat lib. VII. loco supra allato Sequitur continuo aliud carmen, quo nilies in toto Prometheo nec dissicilius, neque Corruptius est.

22쪽

βοα δε ποντιος κλυδων ξυμπιτνῶν, στωι

435 στενουσιν ἄλγος οἰκτρον. In his ante omnia animaduertendum est, id quod insigne est in emendando adiumentum, Versus non esse monostrophicos, quod haci nuS omneS putarunt, sed antistrophicos. Id ienim arguunt V. 423 - 43 o. bene tribus vltimis respondent. Caeteri autem quominus inter se congruunt, eo certius vitia licetat indagare. Ac prima statim Verba, μονον δηπροσθεν ἄλλον εν πονοις δαμεν r ἀκαμαντ δετρις Tιτῶνα λύμαις εἰςιδομ αν Θεῶν Λτλαντα, multiplici modo contaminata sint. Primum enim quid hoc est, εν πονοις δαμεντα ακαμαντοδλοις λυμαις ἶRecte sane dicitur aliquis λυ χαις δαριῆναι, recte etiam δαμῆναι εν πονοις, Vt in Odyssea est VIII. a 31.

23쪽

12 OBSERVATT. CRITI e.

λίην γαρ αεικελίους

At Vtrumque coniungi non potest. Nec, si εν πανούς ad εἰςιδ μοιν referretur, Ianguidissima ta tologia evitari posset. Tum ἀκαμαντο τὰ VO-cabulum est omni significatione destitutum. Nam quis tandem tam ineptus sit, ut aliquid sine fatigatione vinctum et constrictum dicat, quum in vincissa, in quibus nillil inest actuosum, ne cadat quidem defatigatio. Itaque melius certe Stanteius, qui correXit αδαεραντ δετοις. Denique etiam longius, quam fieri debebat, a μιρνον remotum est. Sed pro eo recte Robortellius exhibuit.

Nec minus deprauata sunt, quae inde s quuntur, ρς αἰk υπειροχον σθεν ς κραταιον ρυρα-νιον τε πολον νωτοις υποστεναζει. In quibus com iunctio τε certe non elegans est; illa autem νι v πολον νωτοις υποστεναζει intelligi plane nequeunt. Hinc iam olim in quibusdam libris editum fuit υποβασταζει, quae manifesta est criticorum mutatio, sed ea satis infelix, quum metro repugnet, quod versus antistrophicus demonstrat,

24쪽

C A P. I. , 33

στενουσιν ἄλγος οἰκτρον. Eademque causa est, quare Schurati coniecturis accedere non posivi, qui sic legendum patat,

Vel. etiam,

In quibuε κραταιων certe nuIIo pacto ab Aeschylo Profectum arbitror, quod vocabulum mihi quidem sola noui testamenti auctoritate notum est. Illa autem υπειρεχων σΘενος κραταιον, Ut possint Cum metro conciliari, non tamen satis videnturnaruosa esse.

25쪽

14. OBSERVATT. CRITIC.

, Antistropha multo est integrior. In qua illa tantummodo Vitiosa sunt, κελαινος δ' A βος ι αρ- μυχος Fam etsi qui 'Aiδος μυχὰ, et qui γῆς μυχος sit, non est obscurum, tamen duplex ille genitivus 'Aλς μυχω γαῖς, non solum inepte, Verum etiam perperam PIane adhibitus foret. Ex quo facile intelligitur, locum

mutilum esse. In tanta vitiorum multitudine bona tamen fortuna accidisse laetamur, ut in emendando hoc loco nietri admonitione uti liceat. Nam qui versus in stropha corrupti sunt, ii in antistropha ab errore immunes reperiuntur, in qua Vicissim quod vitio laborat, in stropha sanum est. Sed ut breui compIectar, adscribam Iocum, Vt

Disit ipso by

26쪽

C A P. I. 15 Antistropha βοα δε ποντιος κλυδωνσυμ Πτνων, στενει βυθος,

κελαινος Ι 'Λῖδος μυχός,

. . . . ' .

Horum Versuum primus dimeter antispasticus est, qui in antistropha e puris iambis constat. Σερ autem ex ed. Aldina et libro Oxoniensi addidi, in qaibus est προσθεν σου. , Deinde Ver bum ακα χαντοδίτοις Plane deleui. Id enim haud dubie e simili loco hic exempli caussa additum suit, qui Iegit ur V. 146. σον δεμας εἰςιδόυσν

Ἐν ortum videtur ex ultima syllaba praecedentis Voc abuti Pro πονοις autem δυςπονοις reposui. Cuiusmodi mutatio. alibi temeraria futura, in tam Corrupto loco ne audax quidem iure existimabitur. Nec verborum transpositio insolens videbitur iis, qui codicum luctiones

27쪽

OBSERVATT. CRITI .

26 in melicis maxime carmictibus diligenter Com Parare Consueuerunt. Cuius rei in Pindaro quoque, qui multo tragicis integrior ad nostra tempora peruenit, plurima exempla OCCurrunt, quae indicaui in commentatione de metris Pindari, quam IIcynius editioni suae addi voluit, ad Pyth. II. 131. Est autem iaci indus versas trochaicus, tertius et quartus asynarieti e dochmiis. Porro in his, οπεροχον σΘενας, cυρανιοῦν τε πολον, coniunctio τε Vim explicandi habet, ut apud Homerum Iliad. V. 393. αυταρ ο μακρρν 'Oλυμπον, et in hymno Apollinis V. 17. κεκλιμενη μακροῦν ορας καὶ Κυνθιον ρχΘ v. In quinto Versa, qui ex antispasto est ot mono- metro anapaestico, κραδαινων scripsi, id est, ia-atans, torquens. Ita AristophandS Acharn. 96 i. o δεινος, ο ταλαυριτος, ἰς την ii παλλει, τρεις κατασκίους λ: υς. et V. 967 άλλ' επὶ ταρίχη τρυς λοφους κραδαινετω.

Dicit igitur plane eadem Aelchylus, quae Virgilius Aen. IV. 431.

28쪽

C A P. I. . . ' ubi maximus 3tlas axem humero torquetitellis fulgentissius vitim.

Ac soriasse Ennius qlioque, quem imitatus est Virgilius, lib. I. Annalium de. Atlante scripserat, ' , qui eaetum versat fellis fulgentibus vltim, - . quem vertari seruauit Μacrobius Sat. VI. I. In antistropha nihil erat, quod mutaretur, si lacuna indicata esset, quam etiam metrum strophae confirmat. Ita quum in aliis Aes hyli tragoediis, tum in ipso etiam Prometheo quaedam interciderunt, Vt post versum 541. deinde V. 55 o. et Post V. 797. et V. 9 Oa.

V. 456. seqq. haec leguntur:

29쪽

ιππους, ἄγαλμα τῆς υπερπλούτου In his primum Verba, τοις τε δκκρίτους δυσεις, dubitationem mouent. Μirum enim est. quod occasus siderum dissiciles obseruatu dicit. qui quum facile animaduerti queant, tum Certe non sunt obscuriores, quam ortus, de qisibus

nihil 'huius1nodi addidit. At vero Aeschylus scripsit, i

τας τε δυςκριτους οδους. Quam lectionem seruauit Stobaeus ecl. I. u. Deinde hic quoque Versus,

vitio laborat. Nam ut de arte quadam mem xiae , quae primum ab Simonide inuenta fertur, dixerit Aeschylus, quae tandem illa ars fuit, quae rudibus et incultis hominibus a Prom theo adhiberetur, nisi aut poesis, Cuius nemo Prometheum inuentorem perlubuit, aut ipsa

30쪽

Iscribendi ars, quae modo commemorata erati QiIam enim artem memoriae Simonides excogitauit, ea si1orum temporum conditioni apta non fuit. De qua Cicero lib. II. de oratore C. 86. inuenisse, inquit, fertur, ordinem esse maxime, qui

memoriae lumen asserret. Itaque iis, qui hanc Mamtem ingenii exercerent, locos esse culendos, et eas quae memoria tenere vellent, essιngenda animo atquain his locis collocanda; sc fore, ' ut ordinem rerum locorum ordo conseruaret; res autem Osas rerum est, gies notaret, atque ut locis Pro cera, simulacris μω Iitteris. aeteremur Tum vero μνημη memoriam

significat, non artem memoriae. Quae quum ita sint, quismon admiretur ingeniosam emendationem Henisicinusii, quam Bru ius recepit,

quam emendationem confirmare videtur codex Parisinus 278 a. in quo est satουσομητορος, Ut in quibusdam libris μνημης olim fuisse coniicias. Licebit tamen simpliciorem etiam et faciliorem corrigendi viam sequi, Isi nihil praeter coniunctionem τε deleveris. Quo facto locus ita interpungendus erit :, B u