장음표시 사용
181쪽
Orientis dioecesi Patriarchae instituti sunt: ab illa tamen prouinciarum diuisione postea discessum, si Balsamoni credimus in can.7. Concit. Nicaeni, nec repugnat Tyrius lib. xiiij. AEgyptus secunda Praefecti Orientis dioecesis, Jatriaretiam habuit Alexandrinum, cuius potestas .can. Synodi Nicaenae in AEgyptum, Libyam, &Pentapolim quibus verbis omnes AEgypti prouincias comprehendi ostendimus longe iateque protenditur; quod claret apertius ex hoc Epiphanij
δiai vim ν. sed Tyrius lib. xiiij. cap. xij. nescio qua fama, & veteris cuiusdam lcripti authoritate permotus, duas ex aegyptiaca dioecesi prouincias Hierosolymitano Patriarchae traditas existimauiu Subfraxerunt sincluti Mntiocheno Os
in postrema Conciliorum editione vetus quintae Synodi fragmetum Tyrio,vt opinor,non incognitum; ex quo haec videntur deprompta. At certe
Ruba a Ptolemaeo in Syria ponitur, & Berytum Phoenices Libani. metropolim esse constat. Syria autem & Phoenice Orientis prouinciae omnibus
notae sivit. Nihil igitur ab .aegyptiaca Alexandrini
182쪽
Patriarchae dioecesi accepit Hierosolymkanus: quod si ita est, non temero Tyrio & veteri huic fides scripto adhibenda. Asiana, Pontica, & Thracia praetorio Orientis ctiam ascribuntur ; Thraei a Constantinopolitani Patriarchae dioecesis est: verum ille fines tuos iq. Asianam,& Ponticam promouit. Eo sipectat, topinor,quod a Theodorito scriptum est lib.v. cap. xxviij. Chrysostomum, cum Ecclesiae Constantinopolitanae gubernacula tractaret, in eas quoque dioeccses aliquam curae &- sollicitudinis partem
mat quoque laic Concilij Chalcedonensis locus
act. xj. Philippus reuerendus Presbyter conflantinopolitanae sanin imae Ecclesiae ZAito Sandia me- . morιae Ioannes Spiseopin Connantinopolitanus quindecim Episeopos deposuitprfecta. in e iam, pro eis alios ordinauit. Nec vero Constanti nopolitani Patriarchae votis defuit Concilij illius assensus , cuius Vltimo can.haec perscripta sunt:
183쪽
splendore perstrinxit l. 6. de sacros Eccles Sed S alia sunt non minus insolentis potcntiae vestigia in l. 29. de Episcop. aud. & in can. 9. & I7. Concilij Chalcedonensis.Nunquam consistit an bitio;ccisis plerumque,& elatis ingenijs insidet. Si cadendum est,coelo At ait ille cecidisse melint.
Verum suos, aut volente, aut inuito Patriarcha Constantinopolitano, Primates tandem Asiana &Pontica aliquando nactae sunt, quarum metro
potes Ephesum, & Caesaream alibi indicauimus. Vtrumque Episcopum, Ephesinum & Caesariensem honore illo functum probant duae sextae Synodi subscriptiones, quas subi jciam: Fhιfallibes indignin Spiscopus Osareae magnae cimitatis pri
mae Cappadociae prouinciae, primatum habens Ponticae dissensationis. 8c statim Theodorus misericordia iei spiscopus sphesiorum metropolis Asia-Πα prouinciae,fs primatum habens Asianae dis ensationis. Atque ideo mirum non est Ephesinum Episcopum ante metropolitanos consedisse, ut ex hoc veteris cuiusdam epistolae loco addiscimus
gelistae Ioannis) memoria,caeteras metropolitanis in Synodis bonorabiliorem locum obtinet.
Macedonia Dacia, quas Praefectus Illyriciaministrauit, duae postremae Orientis dioecescs unum tantum suspexerunt Primatem, Thessalo
184쪽
nicae Episcopum ; ex quo non mirum ii plures ad cum ex tot prouincijs Clerici confluerent, ut patet
. Epiri, & alijs etiam Illyrici Metropolitanis praefuisse facile colligas ex magni Leonis epist. lxxxiiij. nec parum facit ad dignitatem eius illustrandam quod est in actis Synodi primae Nicaenae apud G
etiam primatus Theslatonicensis antiquitatem videntur asserere. Quod vero a Iustiniano Nouell.xj. dictum legimus: Thessalonicae Episcopum aliquam siub tu; bra praefecturae meruisse praerogatιuam. ad Pannonias, S alias pertinet Illyrici Occidentalis prouincias, quae nondum in Attilae ditionem venerant et eam enim olim ciuitatem nos iam supra totius Orientalis Illyrici metropolim fuisse demonstrauimus : nec ius hoc ci ante ademptum, quam Iustinianae primae Epitcopus, impetrato Ar chiepiscopi seu Primatis apice, omnes Daciae prouincias obtinuit citata Nouel L xj. dictus propterea I κλυν- Αργερῶς a Procopio orat.iiij. ubi scite urbis
185쪽
Atque hae suerunt in toto Oriente Patriarcharum & Primatum sedes: mansit supremis Imperij temporibus Asiae primatus ; reliqui omnes de mmas, Ut comperio ex Notitia Ecclesiastica apud Curopalatam, cuius haec sunt: -Famum Και--
Θω a ς ψ Matara δενιας. Sed illius in elicis taculi quo Ecclesiae , & Imperij maiestas omni conciderat De O iucunda nulla potest esse recordatio. Τὸ E FONTIFICIS UM AX IMI potestate. AEuae sit sacra Synodus in NoueP. Theod. es Ualentis .de fcop.ordinat. ymas LMωαι μεο Me. Spiscopi ab Ucclobi suis deiectitat Fontifice .max. restituti. Hun ummum fecisserum omnium Asctorem priscae
Synodi agnouerunt. Vices eiure obire magnum in Oriente decus. Mnestationes ad Fontificem
sax. ab Oscopo constantinopolitano appro, X et
186쪽
I 0 4 . P Η. BERTERII batae. lationes ad sedem Apostolicam antis quitus receptae. Ian. H. concit. N eani , s Hini interpretatio illustratur.Atia Fatrιarchae,alia Fontificis dioecesis. Rescriptum δε- nocenti, III. de Fatriarchae s onstantinopolitam electione, explicatur.
I E N T E M ergo percensuimus; posthaec eadem est celeritate percurrenda orbis Romani pars altera , dignitate & gloria longe praestantior; in ea primo se naum Pontificem non audent Graeci unius dice cescos finibus concludere,vel aliter sextum Synodi Nicaenae canonem inponere, quam ut agnostant ei totius Occidentis curam obtigisse. Pώαης Emαόα ait Nilus τουτο δεδεI-ει-εens quod ijsdem pene verbis cxpressit & Balsamo. Verum nos, quibus nomen Romanum grauissimum est,& sanctissimum,uti hanc solam AD- stolicam sedem esse credimus, ita soli eius Pontifici uniuersiae Ecclesiae clauum immortalis Dei mu- nere datum prosicinumquae haud dubie fuit Concilij Nicaeni sentcntia; sacra nimirum illa Synodus . iii Nouell. Theod. & Valent. de Episcop. ordin. quae supremam hanc,& coelo proximam piaesta-
187쪽
tem plene testata est: Nicaenam enim propter ex cellentiam intelligas oportet, cum Synodum audieris ἡ- ο ἡ νομse Theodorito, lis iacSoromeno, & Nicolao Pontifici doctissimo lex Ecclesiassica ; cuius praescripto fultus Iulius Pont. Maxuuam etiam in Oriente quondam retinuit authoritatem. Quin .& Episcopi Eusebiani, quibus alioquin odio maximo erat Romana sedes, Roma
praedicabant, ut ex corum epistola quadam retulit Soromenus lib.iij. cap. vij. ubi deIulio verbiS meminit tam honorificis, ut nihil supra possit: αα ο et
nempe de Episcopis, quos in Oriente expulsos,&exturbatos sedibus suis, ille in pristinam dignita tem post Nicsna tempora restituit: quod fieri certe . non poterat nisi ab eo qui in celsissimo Principis Ecclesiae solio ius direret. Notum denique, Ut an 'nuente clarissimo fidei vindice Cyrillo , nec re' pugnantibus Episcopis qui ex toto Oriente Ephe sum couenerant, missi illuc a Caelestino legati eum
utque in Synodo Chalcedonensi , cum magnus Leo ser Apostolicus,t, iniuersae Ecclesiae 'Papa, ab ipsius legato Lycentio appellatus esset, nemo ex sexcentis illis Patribus licet omnes impensius
188쪽
166 PH. BERTERII quam par esset Episcopo Constantinopolitano fauerent Lucentium verbo refellerit, aut legatorum subscriptiones quae sedis Romanae maiest,tem adhuc tuentur arrogantiae damnarit, aut reij-ciendas esse censuerit. Omitto Cyrillum Caelestini in Concilio Ephesno F αν- unde Patriam cham Alexandrinum nomine Papae nuncupatum tradunt Nicephorus Sc Balsamo. Sed quid opus, si nulla fuisset in Orientis Imperio Pontificis Manauthoritas, ut ille Heracleano, Sardanens, Corin
thio , Philadelphensi, & alijs Episcopis a quibus
Orientales Ecclesiae regebantur, vices suas committeret Atqui certe non tantum Episcopos, sed ipsos etiam Thessalonicae , & primae Iustinianae Primates a Pontificibus Romanis studiosius id emagitasse , & acceptum pro summo beneficio habuisse docent Pontifices Max. Leo epist. lxxxiiij. Martinus epist. v. & vj. Iustiniapus Novell. Crixj. 3c Baltano vj. in Trullo. - . Supersunt adhuc in Synodo Nicaena quam ad nos integram minime peruenisse certissimis a gumentis compertum est haec verba can. sexto:
quibus ostenditur Alexandrini patriarchatus exemplum ab Ecclesiae Romanae forma ως απὸ ἀ
189쪽
αρ vis που desumptum fuisse. Sed alia tamen Patriarchae , alia Pontificis semper dignitas. quamobrum hoc tibi persit adeas oportet magnum nihilominus in aegyptiaca dioecesi Pontificis nomen,& lippe rium fuisse: etenim in prouocatione quam Conci-bj Nicaeni decreto firmatam non dubito, summi sacerdotij himen maxime clucere negari non potest. Pervulgata est Athanasj,qui maximae Synodi pars magna fuit, ad Iulium appellatio. Et exciderat tamen Graecorum artibus lex illa de qua in Camthaginensi Concilio actum csst; sed eam denuo in
Sardicensi renouatam habemus. Passim occurrent in antiquitatem intuenti appellationum huiusnodi exempla, quorum authoritas nulla ratione labefactari, aut minui potest: indeque ius istud in ipso
etiam Oriente receptum fatetur Flauianus Princeps Ecclesiae Constantinopolitanae epist. ad Le
nem in actis Concilij Chalcedonensis hoc loco:
Libelus iobis direxit fuliches plenos omni fallacia,atque caliiἀtates diceos iudicii tempore libellos se dedisse appellationis , er nobis, or huic conuenienti s oncilio appellasse mestramsanctitatem, quod nequaquam Uerum est. Hic & frequentes
relationes quibus nihil fuit in Imperio Romano
augustius ut a summis magistratibus ad impera torem, ita ab Episcopis ad Romanum Pontificem sectas facile possem ascribere;sed unum pro multis
190쪽
testimonium dabit Synodi Sardicensis ad Iulium
epistola apud Hilarium: Optimum θ' maiae cono ruentissimum eqse Metudebitur, i ad caput, id est,ad 'Petri Apostoli sedem desiingulis quibusiqueprouin- . clys domim referane Sacerdotes. Ad Patriarchae igitur non Pontificis dignitatem respexit sextus ille
Sed residet adhuc in verbis Rufini qui Graeca
Latine reddidit nubecula quaedam:.Apud Alexandriam inquit ut in Drbe TDma, συι iusta Yonsuetudoseruetur , t ille AEgypti, it hic suburbicariarum scessiarum sollicitudinem gerat. Ego Rufini interpretationem tuendam hoc loco non 'suscepi, nec Concilij Nicaeni mentem cum assequutum esse contendo ; quin sic existimo satius fuisse in re quae tantum habet momenti verbum Verbo reddere; verumtamen id sine ulla dubitatione' confirmauerim his verbis Ecclesiae Romanae maiestatem no isdi.Nam ut brcuiter,& summatim ea complectar quae de Italiae diuisione a me superiori Diatriba pluribus explicata sunt; obseruan- 'υ dum Romam, & suburbicarias regiones a Prae- fecto urbis, & Vicario, ut rcliquas Italiae prouincias a Praefecto praetorio Italiae, & eius Vicario regi atque gubernari consueuisse. Duas igitur habuit Italia dioeceses; nam dioecesis nihil aliud est, quam coni unctarum prouinciarum administratio: