장음표시 사용
4쪽
SUB PAULO m. IULIO HI. ET PIO IV.
TYPIS S. COXGBEGA TIONIS DE PROPAGAND4 FIDEMDCCCXLV.
6쪽
Ilautiis episeopus, se reus servorum Dei, ad futuram rei memori m. In illo nostri huius pontii leatus , quem non ob merita no'tra, sed propter suam magnam bonitatem , Dei Omnipotentis provi-clentia nobis enimnisit, rementes iam tum in quas perturbationes temporum, quotque Incommoda rerum sere oninium nostra pastoralis sollicitudo, et vigilia esset vocata; cupiebamus quidem mederi christianae reipublicae malis, quibus illa iamdudum ve-Xata , et Propemodum oppressa est, Sed ipsi etiam , ut homines ij, circumdati infirmitate, ad tantum onus tollendum impares vires nostras esM Sentiebamus. Nam cum pace opus esse intelligeremus ad liberandam et conservandam n plurimis impendentibus periculis rempublicam, Omnia invenimus odiis et dissensionibus plena, dissentientibus praesertim principibus iis inter Se , quibus Summa rerum pene omnis a Deo permissa est. Cum 2 unum ovile, et unum pastorem dominici esse geogis, ad integritatem christianae religionis, et ad caelestium bonorum spem in nobis confirmandam , necessarium duceremus ; Sehismatis, dissidiis, haeresibus erat christiani nominis divulsa iam pene, et lacerata unitam. Cum tutam, ni que munitam ab infidelium armis, atque insidiis rempublicam optaremus; nostris erratis nostraque cunctorum culpa, Dei videlicet ira precatis nostris imminente, Rhodus fuerat amissa , Hungaria vexata , conceptum, et medi-1ὶ Ilebr. 5, 2. - 2ὶ Ioan . Io, Isi. Diqiti Corale
7쪽
tatum eontra Italiam , contra Austriam , et illyricum , terra marique hellum ; cum impius , et immitis hostis noster Τurea nullo
tempore requiesceret, nostrorumque inter Se Odia, et disSensiones , suam bene gerendae rei occasionem duceret. Igitur, ut dicebamus , in tanta haerreum, dissensionum , hellorumque tempestate , tanti Sque excitatis fluctibus , cum essemus ad moderandam , et gubernandam Petri naviculam vocati, nec viribus ipsi nοStris satis sideremus; primum ij coniecimus in Domino cogitatus nostros, ut ipse nos nutrirct, animumque nostrum firmitate , et rubore , mentem consilio sapientiaque instrueret. Deinde, animo repetontes, maiores nostros , S: pientia admirabili, et sanctitate praeditos, saepe in summis christianae reipublicae periculis remedium optimum, atque opportunisSimum , oueui nenim concilia, ut opis purum genui ales conventus adhibuisse; ipsi quoque animuin ud generale habundum concilium ridiecimus: exquisitisque principum Sententiis, quutum uobis videbatur utilis in primis, et opponuna ad lianc reni PSSe conwnSiri, cum et Stunc non alienos illi hoc tam Sancto opere invenissemuS, Oeeumenicum concilium , et generalem eorum epiScoporum, nitorumque patrum , ad quos portineret, conventum in civitate Mantuae indiximus , uiano incarnationis Domini, Sicut litteris , et monumentis nostris tostatum est, millesimo quingentosimo trigesimo septimo , pontificatus nostri tertio, ad X. kalend. ivn. inchoandum Spem prope certam habentes mire , ut, cum illic in nomine Domini essemus congregati, ipse 2ὶ, Sicut promisit, Dominus in medio nostrum assuturus, et bonitate, ac miseri eordia sua Omne, temp0rum procellas , Omniaque pericula spiritu oris sui sacile depulSurus esset. Sed, ut semper insidiatur piis actionibus humani generis hostis , primum, contra Omnem Spem, et e peet tionem nostram , denegata suit nobis mantianna civitas , nisi aliquas moditiones subiremus, ab inbtitutis maiorum nostrorum , et conditione temporum , noStraque, ue huius Sunctae Sedi S, ac uo- minis ecclesiastici dignitate, libertateque prorsus alienas; quas in aliis nostris litteris expressimus. Quapropter alium invenire locum , aliamque deligere civitatem necesSe habuimus quae cum non Statim uobis occurreret idonea, et apta, ad sequentes kal. v. prorogare concilii celebrationem suimus coaeti. Interim Sae-VuS , et perpetuus hosti S noster Τurea , ingenti classe Italiam
8쪽
ndortus, aliquot oppida in littoribus Apuliae caepit, vastavit,
diripuit, praedas hominum abegit, nos in maximo timore, et Periculo omnium , muniendis littoribus nostris, finitimisque auxilio iuvandis suimus occupati: nee tamen interea destitimus consulere , et hortari christianos principes, ut de idoneo ad habendum concilium loco, quid sentirent, nobis exponerent; quorum cum essent incertae, Vari neque sententiae, tempusque diutius , quam erat opus, Videretur extrahi; nos optimo animo, atque, ut arbitramur , etiam consilio , Vincentiam elegimus , urbem cO- Di am , et Venetorum, qui eam nobis concedebant, virtute, auctoritate , potentia cum aditum patentem, tum stationem Omnibus liberam, atque tutam in primis in se habentem. Sed cum iam tempus longius progressum esset, novaeque urbis electionem omnibus signis leari conveniret, iamque kalendae novembrisnppetentes facultatem huius divulgationis excluderent, hyemsque Set propinqua; rursus altera prorogatione tempus concilii dinserre in proximum sequens Ver, malique suturas kalendas, compulsi suimus. Qua re firmiter constituta, atque decreta, cum et nos ipsos , et cetera Omnia ad eum hene agendum , Dpo iuvante, celebrandumque conventum pararemus, plurium reputantes interesse cum celebrationis concilii, tum universae christianae reipublieae christianos principes pace inter se et concordia Ponsentire ; charissimos in Christo filios nostros, Carolum romanorum imperatorem semper augustum, et christianissimum regem Franciscum, duo praecipua christiani nominis firmamenta, Rique subSidia, orare, atque obsecrare instituimus , ut ad colloquium inter se, et nobiscum una convenirent; quorum quidem apud utrumque litteris, nuntiis, et a latere nostro mi SSi S , ex venerabilium fratrum nostrorum numero, legatis , Saepissime Egeramus , ut ex Simultate, et dissidiis ambo in unum foedus , et Piam amicitiam 1ellent convenire, labentibusque Succurrere chri-Stinnis rebus: cpiarum servandarum cum esset illis potostas a Deo Praecipue tributa , si id non agerent, et ad commune christianorum bonum sua consilia non dirigerent, aeris, et Severa ratio eidem Deo ab ipsis reddenda esset. Qui aliquando precibuS Dο- stris annuentes, Nicaeam se contulere; quo nos quoque longum iter, et senili aetati nostrae vehementer eontrarium, Dei et pacis conciliandae causa suscepimuR: neque praetermisimus interea , cum tempus concilii praestitutum, kalendae videlicet maiae , uppropinquaret, tres legatos summae virtutis , ne auctori Disiti geo by Cooste
9쪽
tatis, a latere nostro, de numero eorumdem Patrum nostrorum S. r. e. cardinalium, Vincentiam mittere, qui initium eonellit sacerent, praelatosque undique venientes exciperent, et ea, quae ludicarent esse opus , agerent, et tractarent; quoad nos, ab itinere et negotio pacis reversi, omnia accuratius dirigere possemus. Interim vero in illud sanctum opus, maXimeque necessarium , tractationem videlicet pacis inter principes , incubuimus, et quidem omni animi studio, omni pietate, ac diligentia. Testis
est nobis Deus, cuius laeti clementia, nosmetipsos itineris, et vitae periculo exposuimus. Nostra testis conscientia, quae nihil habet in hac re quidem, in quo nos arguat, aut praetermiSSae, aut non quaesitae ad pacificandum occasionis: principes ipsi te-Stra , quos tam Saepe, tamque Vehementer nuntiis , litteris, legatis, monitis, hortatu, precibusque Omnibus obSeeraveramus, ut simultates deponerent, ut in Soeietatem mirent, ut christi, nae reipublicae in maximum, et propinquum iam adductae di-Serimen, eommunibus studiis, et subsidiis opitularentur. Iam vero testes illae vigiliae, atque curae , illi diurni, nocturnique animi nostri labores, gravesque sollicitudines, quas ob hanc rem, et causam plurimas iam suscepimus; nee tamen ad optatum exitum nostra consilia, et acta adhuc perducta sunt; ita enim visum domino Deo est: quem tamen non desperamus aliquando optata nostra benignius respecturum. Ipsi quidem, quantum in nobis suit, nihil, quod esset nostro pastorali officio debitum, in hac re omisimus. Quod si qui sunt, qui netiones pacis nostras in aliam interpretentur partem, dolemus quidem, sed tamen in dolore nostro cratias Deo omnipotenti agimus, qui ad exemplum , et doctrinam putientiae nostrae, suos iὶ voluit apostolos haberi dignos, qui pro nomine Iesu , qui pax nostra est, contumeliam paterentur. Verum in illo congressu , colloquioque nostro, quωNieaeae habitum est, etsi, peccatis nostris impedienti hus, inter duos principes Vera, et perpetua pax non potuit consei, induciae tamen decennales saetae sunt: quarum opportunitate nOS Sperantes, et Sacrum concilium commodius celebratum iri, et
deinde ex conellii auctoritate perstet posse pacem; apud prinei pes institimus, ut et ipsi venirent ad concilium, et praelatos
SuoS pradientes ducerent, absentesque necerserent. Qui cum de utroque Se excusassent, quod et ipsis redire in regna Sua tum
10쪽
necesse esset, et praelatos , quos Meum habuissent, itinere, atque impendiis sessos, atque exhaustos, recreari et restet oporteret; nos ortati sunt, ut aliam quoque prorogationem temporis habendi conellit decerneremus. Qua in re concedenda cum essemus aliquantum dimelles , litteras interim a legatis nostris, qui Vincentiae erant, accepimus, transacto lam, et longius praeterito conellii ineundi die, unum vix, aut alterum ex externis nationibus praelatum Vincentiam se contulisM. Quo nuntio necepto, Cum videremus , eo tempore nulla iam ratione haberi concilium Posse, ipsis principibus concessimus, ut disserretur tempus agendi concilii usque ad sanetum praeha , diemque fretum suturae dominiene resurreetionis. Cuius nostri praecepti, expectationisque cretae litterae Genuae anno incarnationis Domini M. D. xx VIII. IV. kal. tui . factae, publieataeque sunt: atque hane dilationem eo propensius seelmus, quod pollieitus est nobis uterque princeps, legatos suos Romam ad nos Se missurum , ut ea, quae Rupersectionem pacis reliqua essent, neque Nicaeae ob brevitatem temporis potuerant omnia connei, Romae commodius coram no- his agerentur , et tractarentur ; et ob hane rationem etiam a no- his ambo petierunt, ut hare paciscationis procuratio concilii celebrationi praeponeretur, cum ipsum mncillum, pace facta, multo deinde utilius, et salutarius christianae reipublicae futurum set. Semper enim hare pacis spes nobis iniecta, principum nos
voluntatibus assentiri hortata est: quam spem vehementer RuXit, Post discessum a Nicaea nostrum, ipsorum duorum principum inter Se benevola, amicaque congressio: quae , maxima nostra cum laetitia, a nobis intellecta, eonfirmavit nos in bona spe, ut tandem aliquando nostras preces apud Deum exauditas , et vota pacis accepta esse crederemus. Ilane igitur pacis eonclusionem cum EXPeteremus, et urgeremus, nec solum duobus antedictis principibus , verum etiam charissimo in Christo filio nostro Ferdinando, regi romanorum , videretur, actionem concilii, nisi pace laeta, suscipi non oportere ; cunctique a nobis per litteras, Suosque oratores contenderent, ut alias rursus temporis prorogationes saceremus, praecipue autem instaret serenissimus Camar, promisisse se demonstrans iis, qui a catholica unitate dissentiunt, Se operam suam apud nos interpositurum, ut aliqua concordiae ratio iniretur, quod ante suam in Germaniam prosectionem apte non posset steri; nos, eadem semper spe pacis, et tantorum principum Voluntate addueti, cum praesertim cerneremus, ne ta di- Diqiti Cooste