장음표시 사용
21쪽
sanetis, dominus noster Iesus Christus, Dei illius, proprio ore primum promulgaVit, deinde per suos apostolos, tanquam sontem omnis, et salutaris veritatis, et morum diseiplinae l), omni creaturae praedicari iussit; perspiciensque hane veritatem, et u seiplinam contineri in libris scriptis, et sine seripto traditionibus, quae ab ipsius Christi ore ab apostolis aeceptae, aut 2ὶ ab ipsis apostolis, Spiritu saneto dictante, quasi per manus traditae, ad
nos usque pervenerunt; orthodoxorum patrum exempla secuta, omnes libros tam veteris, quam novi testamenti, eum utriusque unus Deus Sit auctor, necnon traditiones ipsas, tum ad fidem, tum ad mores pertinentes, tanquam vel orerenus a Christo, Vel a Spiritu sancto dietatas, et continua successione in ecclesia catholica conservatas, pari pletatis asseetu, ne reverentia suseipit, et veneratur. Sacrorum vero librorum 3ὶ indleem huic decreto
adscribendum censuit, ne cui dubitatio suboriri possit, quinam sint, qui ab ipsa synodo suscipiuntur. Sunt vero in raseripit. Testamenti veteris, quinque Moysi, id est, Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri, Deuteronomium, Iosue, Iussicum, Ruth, qu tuor Regum, duo Paralipomenon, Esdrae primus, et Secundus, qui dieitur Nehemias, Tobias, Iudith, Hester, Iob, Psalterium davidicum centum quinquaginta psalmorum, Parabolae, Eces si astes, Canticum canticorum, Sapientia, Melestasileus, Isaias, Ieremias eum Baruch, ta hiel, Daniel, duodecim prophetae m,nores, id est, Osea, Ioel, Amos, Abdias, Ionas, Michaeas, Nahum, Habacue, Sophonias, Aggaeus, Zacharias, Malachias, duo
Machabaeorum, primus et secundus. Testamenti novi, quatuor evangelia, Recundum Matthaeum, Marcum, Lucam, et Ioannem; actus apostolorum a Luca evangelista conscripti: quatuordeelm
epistolae Pauli apostoli, ad Romanos, duae ad Corinthios, ad Galatas, ad Ephesius, ad Philippenses, ad Colossenses, duae ad Thessalonicenses, duae ad Timotheum, ad Τitum, ad Philem nem, ad Hebraeos: Petri apostoli duae, Ioannis apostoli tres, Iambi apostoli una, Iudae apostoli una, et apocalypsis Ioannis apostoli. Si quis autem libros ipsos integros cum omnibus suis partibus, prout in reclesia cathollea legi consueverunt, et in
i) Matth. et Mare. ult. - 27 2. Them. I; C. Ecclesiasticarum, Dist 1 l. et e. Cum Marthae de celeb. Miss.; tone. Senonense tempore Clement. VII
22쪽
DE CANONICIS SCRIPTURIS.Tveteri vulgata latina editione habentur, pro saeris, et emonteis non susceperit; et traditiones praedictas Sciens et prudens contempserit; anathema sit. Omnes itaque Intelligant, quo ordine et Via, ipsa synodus, post laetum fidei consessionis fundamentum, sit progressura, et quibus potissimum testimoniis, ac praesidiis in confirmandis dogmatibus, et instaurandis in ecclesia moribus
sit usura. DECRETUM DE EDITIONE, ET Usu SACRORUN LIBRORUM. Insuper eadem sacrosancta synodus tonsiderans, non parum
utilitatis accedere posse ecclesiae Dei, si ex omnibus latinis inbilonibus , quae et rcumseruntur, merorum librorum, quaenam pro nuthentica habenda sit, innotescat; statuit, et declarat, ut haec ipsa Vetus, et Vulgata editio, quae longo tot saeculorum usu in ipsa ecclesia probata est, in publicis lectionibus, disputationibus, praedicationibus, et expositionibus pro authentlea habeatur; et ut nemo illam relicere, quovis praetextu nudecti, Vel praesumat. Praeterea, ad ij coercenda petulantia ingenia, decernit, ut nemo, Suae prudentiae innixus, in rebus fidet, et morum ad ae. olfleationem doetrinae christianae pertinentium, sacram Scripturam ad suos sensus contorquens, contra eum MDSum, quem tmnuit, et tenet sancta mater ecclesia, culus est iudicare de vero sensu, et interpretatione Seripturarum sanctarum, aut etiam 2 Contra unanimem consensum patrum, ipsam Seripturam meram
interpretari audeat; etiamsi huiusmodi interpretationes nullo umquam tempore in lucem edendae forent. Qui contravenerint, per ordinarios declarentur, et poenis a iure statutis puniantur. Sed et 3J impressoribus modum in hac parte, ut par est, Imponere volens, qui iam sine modo, hoe est, putantes sibi ib re, quidquid libet, sine licentia superiorum ecclesiasticorum, ipsos sacrae scripturae libros, et super illis annotationes, et e positiones quorumlibet indisserenter, saepe tacito, saepe etiam ementito praelo, et, quod gravius est, Sine nomine nuctoris linprimunt; alibi etiam impressos libros huiusmodi temere venales habent; decernit, et statuit, ut positae inera seriptura, MUSSlmum vero haec ipsa vetus, et vulgata editio, quam emendati
1ὶ C. Haeresis et e. Quidam, in fin. 24. q. 3. Infra MM. 11. E. I. - 2: Si e synodus in Trul. e. 19. quam putant. Constant. ε; cap. Exiit circa, lin. de Ver. Rig. in ε. - 2ὶ Vide insta de libr. prohibitis regulam Io. Nune etiam tensuri bullaa Coenae tin pressores librorum prohibitorum innodantur.
23쪽
sime imprimatur: nullique lierat imprimere, vel imprimi sacere
quosvis libros de rebus sacris sine nomine auctoris: neque illos in laturum vendere, aut etiam Bpud se retinere, nisi primum examinati, probatique fuerint ab ordinario, Sub poena anathematis, et pecuniae in canone ij concilii novissimi lateranensis apposita. Et, si regulares suerint, ultra examinationem et probationem huiusmodi, licentiam quoque a suis Superioribus impetrare teneantur, recognitis per eos libris, iuxta formam suarum ordinationum. Qui autem seripto eos mi amunicant, Vel evulgant, nisi antea examinati, probatique fuerint, eisdem poenis subiaceant, quibus impressores. Et, qui eos habuerint, vel legerint, nisi prodiderint auctores, pro auetoribus habeantur. Ima vero huiusmodi librorum probatio in seriptis detur, atque ideo in fronte libri, vel scripti, vel impressi, authentice appareat: idque totum, hoc est, et probatio, et examen, gratis stat; ut probanda probentur, et reprobentur improbanda. Post haec, temeritatem illam reprimere volens, qua ad prO- sana quaeque convertuntur, et torquentur verba, et sententiae sacrae scripturae, ad Seurrilia Scilicet, sabulosa, vana, adulationes , detractiones, superstitiones, impias et diabolleas ineam lationes, divinationes, sortes, libellos etiam samows; mandat, et praecipit, ad tollendam huiusmodi irreverentiam, et contemptum , ne de cetero qui Squam quomodolibet verba scripturae sacrae, Bd haec et similia audeat usurpare; ut omnes huius generis homines temeratores, et violatores verbi Dei, iuris et arbitrii poenis per episcopos coerceantur.
Item haec sacrosancta synodus statuit, et decernit, proximam suturam sessionem tenendam, et celebrandam esse seria quinta post sacratissimum sestum proximum pente Stes.
CELEBRATA DIE XVII. MENSIS IUNII MDXLVI.
Ut fides nostra catholica 2), sine qua impossibile est placere Deo, purgatis erroribus, in sua sineeritate integra, et illibata
24쪽
permaneat; et ne populus christianus lὶ omni vento doctrinaeeircumseratur; cum serpens 2ὶ ille antiquus, humani generis perpetuus hostis, inter plurima mala, quibus ecclesia Dei his nostris
temporibus perturbatur, etiam de preento originali, eiusque remedio non solum nova, sed vetera etiam dissidia exellaverit: Sacrosancta oecumentea, et generalis tridentina synodus, in Spiritu sancto legitime congregata, praesidentibus in ea eisdem trihus apostolicae sedis legatis, iam ad revocandos errantes, et nutantes confirmandos accedere volens, sacrarum Scripturarum, et
sanctorum patrum, ac probatissimorum conciliorum testimonia, et ipsius Melesiae iudicium, et consensum Geuis, haec de ipso peccato originali statuit, fatetur, ae Melarat.
Si aj quis non consitetur, primum hominem Adam, eum
mandatum Dei in paradiso suisset transgressus, statim sanctitatem, et iustitiam, in qua constitutus fuerat, amisisse, incurris- seque per osse am praevaricationis huiusmodi iram, et indignationem Dei, atque ideo mortem, quam antea illi 4ὶ comminatus fuerat Deus, et cum morte captivitatem sub eius potestate bin, qut mortis deinde habuit imperium, hoe est, diaboli, totumque Adam, per illam praevaricationis ossensam, secundum corpus, et ansemam in deterius commutatum suisse; anathema sit. r. Si quis Adae praevaricationem sibi soli, et 6ὶ non eius propagini asserit nocuisse; et acceptam a Deo sanctitatem, et iustitiam, quam perdidit, sibi soli, et non nobis etiam eum pediel disse ; aut inquinatum illum per inobedientiae peccatum, mortem , et poenas corporis tantum in omne genus humanum transsu- disse , non autem et peceatum, quod mors est enimae; anathemasti: eum contradicat apostolo dieenti I : Per unum hominem peccatum intravit in mundum, et per pereatum mors, et Ita in
omnes homines mors pertransiit, in quo omnes pecca erunt.
. Si quis hoc Adae peccatum, quod origine unum est, et
propagatione, non imitatione transsusum omnibus, inest uni cubque proprium, Vel per humanae naturae vires, vel per aliud ro. medium asserit tolli, quam per meritum unius mediatoris Domini nostri Iesu Christi 8ὶ, qui nos Deo reconciliavit in sanguine suo, laetus nobis sin iustitia, sanctificatio, et redemptio; aut negat
25쪽
10 ipsum Christi Iesu meritum per baptismi sacramentum in sorma ecclesiae rite collatum, tam adultis, quam parvulis applicari; anathema sit: quia 1ὶ non est aliud nomen sub melo datum hominibus , in quo oporteat nos salvos fert. Unde illa vox I): Ecee agnus Del: Mee qui tollit peccata mundi. Et illa 3ὶ: Quicumque baptizati estis, Christum induistis. 4. Si quis parvulos recentes ab uteris matrum baptirandos negat, etiam si suerint a baptiuatis parentibus orti; aut dieit 4ὶ
in remissionem quidem peccatorum eos hamirari, sed nihil ex Adam trahere originalis pereati, quod regenerationis lavacro necesse sit explari ad vitam aeternam consequendam; unde sit comsequens, ut in eis larma haptismatis in remissionem peccat rum non vera, Sed salsa intelligatur; anathema sit: quoniam non aliter intelligendum est id, quod dixit apostolus b): per unum hominem precatum intravit in mundum, et per peccatum mors, et ita in omnes homines mors pertransilit, in quo omnes peccaverunt: nisi quemadmodum ecclesia catholica ubique dissum semper intellexit. Propter hanc enim regulam sdei ex traditione Bpostolorum etiam parvuli, qui nihil peccatorum in semetipsis adhue committere potuerunt, ideo in remissionem peccatorum veraciter baptiuantur, ut in eis regeneratione mundetur, quod generatione contraxerunt. Nisi enim sin quis renatus fuerit ex Bqua, et Spiritu sancto, non potest introire in regnum Del.
5. Si quis per Iesu Christi Domini nostri gratiam, quae in baptismate consertur, reatum originalis peccati remitti negat; But Etiam asserit, non tolli totum id, quod Veram, et propriam precati rationem habet; sed illud γὶ dicit tantum radi, aut non imputari; anathema sit. In renatis enim nihil odit Deus: quia 8 nihil est damnationis lis, qui vere 9ὶ consepulti sunt cum Christo per baptisma in mortem: qui 10ὶ non secundum earnem a hulant, sed ill veterem hominem exuentes, et 12ὶ novum, qui secundum Deum creatus est, Induentes, innocentes, immaculati,
puri, innoxii, ae Deo dilecti essecti sunt ia), heredes quidem
26쪽
, gressu mel l remoretur. Manere autem in baptietatis concupiscentium, vel somitem, haee sancta synodus latetur, et sentit: quae eum ad agonem relicta sit, noeere non consentientibus, et v, riliter per Christi Iesu gratiam repugnantibus non Valet: quinimmo i in qui legitime certaverit, coronabitur. Hanc concupi Scentiam, quam aliquando 2ὶ apostolus peccatum appellat, sancta synodus declarat, ecclesiam catholieam nunquam intellexisse Pe
catum appellari, quod vere, et proprie in renatis peccatum sit 3ὶ, Sed quia ex peceato est, et ad peccatum inelinat. Si quis autem
contrarium senserit; anathema sit. Declarat tamen haec ipsa sancta synodus, non esse Suae imtentionis comprehendere in hoc decreto, ubi de peccato originalingitur, beatam, et immaculatam virginem Mariam, Dei genitr,cem ; sed observandas esse 4ὶ constitutiones sel. ree. Sixti papae IV. sub poenis in eis constitutionibus contentis, quas iunOVat.
DE INSTITUENDA LECTIONE SACRAE SCRIPTURAE, ET AIBERALIUM ARTIUN.
Eadem sacrosancta synodus, pila summorum pontificum, et probatorum 6ὶ concillorum eonstitutionibus inhaerens, easque ninplectens, et illis adliciens, ne melestis ille sacrorum librorum thraaurus, quem spiritus sanctus summa liberalitate hominibus tradidit, neglectus laceat, statuit, et decrevit, quod in illis e clesiis , in quibus praebenda, aut praestimonium, seu allud quο- is nomine nuncupatum stipendium pro lectoribus Sacrae theologiae deputatum reperitur, episcopi, archiepiseopi, primates, et viil locorum ordinarit eos, qui praebendam, aut praestimonium, seu stipendium huiusmodi obtinent, ad ipsius sacrae scripturae EXPOStilonem, et interpretationem per se ipsos, si idonei fuerint, alioquin per idoneum substitutum, ab ipsis episeopis, archiepiscopis, primatibus, et allis locorum ordinariis eligendum, etiam
. l. Conlr I. ep. Pelag. et alios Ioeos eiusdem. - 4ὶ In Extra . comm . de Reliq. et Vener. SS. eap. 2. - 53 Cone. I alaran. sub Inme. a. eap. 11 Cabilon. 2. e. a; e. De quibusdam, distin. 37.
27쪽
per subtractionem Ductuum, cogant, et compellant. De cetero vero praebenda, praestimonium, aut stipendium huiusmodi nomnisi personis idoneis, et quae Per Se ipsas id munus explicare possint, conserantur: et aliter facta provisio nulla sit, et iuvalida ij. In ecclesiis autem metropolitanis, vel cathedralibus, si esultas insignis, vel populosa, ae etiam in collegiatis existent, hus in aliquo insigni oppido, etiam nullius dioecesis, si ibi clerus numerosus suerit, ubi nulla praebenda, aut praestimonium, Seu stipendium huiusmodi deputatum reperitur, praebenda quomodo- eumque, praeterquam ex causa resignationis, primo vaeatura, culaliud onus incompatibile iniunctum non sit, ad eum usum ipso laeto perpetuo constituta, et deputata intelligatur: et quatenus in ipsis ecclesiis nulla, vel non sufficiens praebenda foret 2ὶ, metropolitanus, vel episeopus ipse per assignationem fructuum aliculus simplieis beneficit, eiusdem tamen debitis supportatis oneribus, veI per contributionem beneficiatorum suae et vitatis, et dioeectis, vel alias, prout commodius fleri poterit, de capituli consilio ita provideat, ut ipsa sacrae scripturae lectio habeatur, ita tamen, ut quaecumque aliae lectiones, Vel consuetudine, vel quavis alla ratione institutae, propter id minime praetermittantur. Melesiae Vero, quarum annui proventus tenues fuerint, et ubi tam exigua est cleri, et populi multitudo, ut theologiae Iectio in eis commode haberi non possit, saltem 3ὶ magistrum haheant, ab episeopo cum consilio capituli eligendum, qui clericos, aliosque scholares pauperes grammaticam gratis doceat, ut dein-eeps ad ipsa sacrae scripturae studia, annuente Deo, transire possint: ideoque illi 4ὶ magistro grammatices, vel alicuius sim- pileis beneficii fructus, quos tamdiu percipiat, quamdiu in docendo perstiterit, assignentur; dum tamen benesteium ipsum suo debito non fraudetur obsequio; vel ex capitulari, vel episcopali mensa condigna aliqua merces pereolvatur; vel alias episcopus ipse aliquam rationem ineat suae recloetae, et dioecesi areommodam ; ne pia haec, utilis, atque fructuosa provisio quovis Madistis eolore negligatur. In monasteriis quoque monachorum, ubi
νὶ c. Quia, et c. mi. de magist. et inis. Sess. 23. de res. Cay. I 8. - 2ὶ Infra sess. 24. c. 15. de reform. - 13 Conc. Constant. 5. c. b. c. l. et c. Quia de Mag. Conc. later. 1ub Alex. a. c. I 8. et Rub Inn. a. mP. 1 l. et inis. κω. 23. cap. 18. de reform.; Clem. Ne in agro, de Statu mon. c. a.
28쪽
Iammmode fieri queat, etiam 1ὶ leelio sacrae scripturae habeatur; qua in re si abbates negligentes fuerint, episeopl Iocorum, inhoe ut sedis apostolicae delegati, eos ad id opportunis remediis
compellant. In conventibus vero aliorum regularium, in quibus studia commode vigere possunt, merae scripturae lectio similiter habeatur: quae lectio a capitulis generalibus, vel provincialibus assignetur dignioribus magistris. In gymnasiis etiam publicis, ubi tam honorifica, et ceterorum omnium maxime necessaria linctio hactenus instituta non fuerit, religiosissimorum principum, ne rerumpublicarum pietate, et charitate ad eatholleae fidet de- sensionem , et incrementum, sanaeque doctrinae conservationem, et propagationem instituatur; et, ubi instituta foret, et negligeretur, restituatur. Et Σὶ, ne sub speele pletatis impletas disseminetur, statuit eadem sancta synodus, neminem ad huiusmodi lectionis officium tam publice, quam privatim admittendum esse, qui prius ab episcopo loci de vita, moribus, et selentia exam, natus, et approbatus non fuerit: quod tamen de lectoribus in claustris monachorum non intelligatur. Docentes vero ipSam saeram scripturam, dum publice in scholis docuerint, et 3ὶ Mh Iares, qui in ipsis seliolis student, privilegiis Omnibus de perceptione Ductuum, praebendarum, et beneflciorum suorum, in absentia a lure communi coneessis, plene gaudeant, et lauantur.
DE VERBI DEI CONCIONATORIBUS, ET QLAESTORIBUS ELEEMOSYN ARIIS.
Quia vero christianae reipublicae 4) non minus necessaria est praedicatio evangelii, quam lectio, et bin hoc est praecipuum
episeoporum munus; statuit, et decrevit eadem sancta Synodus, Omnes episcopos, archiepiscopos, primates, et omnes alios eeclesiarum praelatos teneri per se ipsos, si legitime impediti non fuerint, ad praedicandum sanctum Iesu Christi evangelium. Si Vero contigerit episeopos, et alios praedictos, legitimo detineri impedimento; luxta sormum 6ὶ generalis concilii viros idoneos
1ὶ Cul addidit Paulus V. lectionem hebraicam, graecam, et ar hiem Irit. Apostolicae, an . Isto. - 2ὶ Hinc emanavit hul. Pii IV. de prosem. fidei Ia. decemb. 1564. - 3ὶ c. fin. de Mag. - 4ὶ Inst. fiem. 24. C. 4. de reformat. - 53 11. TOl. e. 3 - 6ὶ C. Inter cetera de ossi lud. ord.; vide infra viii.
29쪽
assumere 1ὶ teneantur ad huiusmodi praedicationis ossicium salubriter exequendum: si quis autem hoc adimplere contempserit, districtae subiaceat ultioni. Archipresbyteri quoque, plebant, et quieumque parochiales, vel alias curam avimarum habentes, ediclesias quorumque modo obtinent, per se, vel allos idoneos, si
legitime impediti fuerint 2ὶ, diebus saltem domitaeis, et festis
solemnibus, plebes sibi commissas pro sua, et earum capacitate pascant salutaribus Verbis, doeendo ea, quae seire Omnibus nece sartum est ad salutem; annuneiandoque eis cum brevitate et sa-cilitate sermonis, vitia, quae eos declinare, et virtutes, quas Eectari oporteat; ut poenam aeternam evadere, et caelestem gloriam consequi valeant. Id vero si quis eorum praestare negligat; etiam si ab episcopi iurisdictione, quavis ratione exemptum se esse praetenderet; etiam si ecclesiae, quovis modo exemptae dicerentur , aut alicui monasterio, etiam extra dioecesim existenti, forsan annexae, Vel unitae, modo re ipsa in dioecesi sint, provida pastoralis episcoporum solicitudo non desit, ne illud impleatur 3ὶ: Parvuli petierunt panem, et non erat, qui frangeret eis. Itaque, ubi ab episcopo moniti trium mensium spatio muneri suo desuerint, per censuras ecclesiasticas, Reu alias ad ipsius episcopi arbitrium cogantur, ita ut etiam, si et sic expedire visum fuerit, ex benesselorum fructibus alteri, qui id praestet, honesta aliqua merces pedi solvatur , donec principalis ipse resipiscens ossicium suum impleat. Si quae vero parochiales ecclesiae reperiantur subiectae monastertis in nulla dioecesi existentibus; si abbates, et regulares praelati in praedictis negligentes fuerint; a metropolitanis, in quorum provinciis dioereses ipsae sitae sunt, tanquam quoad hoe sedis apostolicae delegatis, compellantur: neque huius decreti exin uilonem consuetudo, vel exemptio, aut appellatio, aut reclamatio, sive recursus impedire valeat, quousque desuper a competenti ludice, qui summarie, et sola facti Veritate inspecta procedat, cognitum, et decisum fuerit 4J. Regulares vero cuiuscumque ordinis, nisi a suis superioribus de Vlta, moribus, et scientia examinati, et approbati suerint, ae de eorum licentia etiam in ecclesiis suorum ordinum, praedicare non possint: cum qua licentia personaliter se coram episeopis praesentare, et ab eis benedictionem petere teneantur, antequam praedicare incipiant. In G
30쪽
clesiis vere, quae suorum ordinum non sunt, ultra Ileentiam suorum superiorum I), etiam episcopi licentiam habere teneantur; sine qua in ipsis reclesiis non suorum ordinum nullo modo praeeleare possint: ipsam autem licentiam gratis episeopi concedant. Si vero, quod absit, praedicator errores, aut scandala disseminaverit in populum, etiamsi in monasterio sui, vel alterius ordinis praedicet; episcopus et praedicationem interdicat: quod si haereses praedicaverit, contra eum, secundum iuris dispositionem, aut Ioel consuetudinem, procedat; etiam si praedicator ipse generali, vel speciali privilegio exemptum se esse praetenderet: quo casu episcopus auctoritate apostollea, et tanquam sessis apostolicae delegatus procedat. Curent autem episcopi, ne quis praedicator vel ex falsis informationibus, vel allas calumniose vexetur, iustam vede eis conquerendi occasionem habeat. Caveant praeterea episcopi, ne aliquem, vel eorum, qui eum sint n ine regulares, extra claustra tamen, et obedientiam religionum suarum vivunt; Vel presbyterorum sareularium, nisi ipsis noti sint, et moribus, atque
doctrina probati, etiam quorumlibet privilegiorum praetextu, in sua civitate, vel dioeemi praediore permittant, donec ab ipsis
episcopis super ea re sancta sedes apostolica consulatur: a qua privilegia huiusmodi, nisi tacita veritate, et expresso mendaelo, ab indignis extorqueri verisimile non est 2 . Quaestores vero eleemosynarii, qui etiam quaestuarii Vulgo dicuntur, cuiuscumque conditionis existant, nullo modo, nee per se, nee Per stilum praedicare praesumant: et contralaclentes ab episcopis, et ordinariis locorum, privilegiis quibuseumque non obstantibus, opportunis
remediis omnino Meeantur. INDICTIO FUTURAE SESSIONIS.
Item hare sacrosancta synodus statuit, et decernit, prImam suturam sessionem tenendam, et celebrandam esse die Iovis, seria quinta post sestum b. Iacobi apostoli. Prorogata deinde fuit sessio ad diem xm. mensis ianuarii
MDXLVII. I in c. Excommunieamus, S. Quia vero, de haeret. ἔ insta sess. 24. eap. 4. de resorm. - 2ὶ Cone. Later. sub Inn. III. c. 62; e. Cum ex eo, de Poenit. et remiss. ; Clem. abusionibus, eo tit.; infra se . 21. de relam. c. s. t. Utonicium, s. compescendi, de haeret. in s. Ex hulla sancti Pii V. Etsi dom, nisi, iis . sublatae sunt indulgentiae etiam perpetuae, quae quaestuandi Prae hebant occasionem.