Renati Descartes Epistolae, partim ab auctore latino sermone conscriptae, partim ex gallico translatae. In quibus omnis generis quaestiones philosophicae tractantur, et explicantur plurimae difficultates quae in reliquis ejus operibus occurrunt. Pars

발행: 1682년

분량: 418페이지

출처: archive.org

분류: 철학

4쪽

sartim ex Gallico translatae

In quibus omnis generis quaestiones Philosophicae tractantur, &explicantur plurimae difficultates quae in reliquis

ejus operibus Occurrunt.

. EX Typographia BLAVIANA, MPc LXXXII.

6쪽

Eruditissimo Viro D. Gisberto Voetio Ultra ediens s

Academiae Theologiae Prosess S. D. Mersennus Minimus.

ostquam num integrum expectavi, Vir Clarassime, ut, quitierim consilium, ta meprovocaverin ad acuendum in Camresianam Philosophiam calamum , ipse ferres auxitium , tua que ta amicorum tela mitteres quibus mea colungerem in a lam Fhilosophiam intorquenda, si mihi viderentur ad id ut Ba , nihilque tamen ad me miseris, credebam animum te contentiosium d

posuisse, tibique persuaseum nihil opponi contraposse: sed cum nuper audiv

rim te volumen integrum meduari quo methodum illum philosophandi provisibus impugnes ,-- gsius editione libri me in eam insurressurumpota licearis, opera pretium arbitratur sum si te certiorem facerem quid ea de re. meditor aut hac lentis cogιtarim: Imprimis igitur cum sex illas meditariones

de prima Platosephia saepitu, ut se velle testabatur Author, perlegissem, ιμία ohectiones, qua secundo sunt loco , proposui , c quod tibi velim in aurem dictum, nec enim ipsi novit cujus fuerint, P quibus etiam postea sextas --.junxi, qua jam pra manibus habes, quaeque ideo me in a irationem rapuemunt , quod vir illa pia nullam Theologia dederit operam, tam apposite responderit: IQuod cum apud me perpenderem, denuoque sex iliau meditationes, quas adhibuit quartis acutissimis objectioniblu responsiones percus rerem , credidi lucem aliquam exmiam huic viro Deum infudisse , quam postea D. Augustina ingenio doctrinae adeo conformem inveni, ut eadem fere omnia in uno agnoscam ac in alio. cuia enim, exempli causa, dissertquod ait praefarione ad Lectorem. Adeo ut modo tantum memorcs simus mentes nostras considerandas esse ut finitas, Deum aurem ut incomprohensibilem & infinitum, nullam ista dissicultatem sint nobis paritura: ab eo quod habet rugismus in Dialecticar Namque disserendi potens,

olenter quoque dubia definiens, cunctas scripturas evibrans, & evi cerans, cunctam humanam si pientiam annihilans, cum in Divinitatem intendit tanta majestatis luce repercussa, 'vidum caput tremefacta re' flectit: atque in abdita mundanae sapientiae fugiens delitescit, ditatu tisque syllogismorum nexibus stulta obmutescit. Secundo, Video riuus animum in omnibus sivis responsionibus adeo coni uere , adeo Christianum esse, ta divinum amorem spirare, ut credere non possim tinus Philosophiam non esse futuram magno vera religioni ornamento cis auxilio. Tertιo, cum nobilem quartarum o estionum Autorem, qui totius Acidemia Parisim

7쪽

ν si habetur Tubi Ophus UTI Guia Doctor, rogarem, num rursire vellet contra responsiones insurgere, mihique respondisset se nihil presesia habere , rerue penitus esse siti actum, ipseque docuisset ρο publice sustinuisset eandem 'Philosophiam, quam pro virabm coram maxιma, ut m thesibiu propπgnandis esse solet , Doctorum corona impugnavi , sed expugnare non potur: videram praterea Geometram eximium qui contendas ιEiam δε-ctra irum ab eo negari non posse qui eam animo persedle comprehenderit, taqui singulos ei quavis pertinacia resistentes convincit: firmiores etiamnum Oiuces egit in animo meo illa cogitatio huic Philosophiae philosophandique m rhodo veritatem inesse, quae tandem suis radiis viam sibi factura sit. Expe-Hemus igitur donec eam ediderit, quandoquidem de re nobis incognita jud cium neque ferre possimuου neque debeamus. Sane quςd ad me sim lat si terrataem iter quod hactenus calcavit vir ille eximius, videre mihi videor sendere me posse nihil eum afferre, cui non Fuccinant Pluto es Aristoteles recte intellesti, ta cui non suffragetur ille Doctorum apex Aquila Augustinus rut qui doctior evaserit in Augustinidoctrina, eo tibentius Philosophiam Camesanam amplexurus sit. suarto , Maria Philosophica ta Geometrica, quae manuscripta sunt neque juris publici, ab illo auctore quibusdam communi cata, me in tantam ingenii adeo subtias admirarionem adduxere, vix ut credam ulli mortalium majorem rerum naruriatam cognitionem a Deo triburam. Neque possum intestigere qua ratione illius Trailosophiam impugnes si nondum eam videris. misit, maximo teneor desiderio tui videnisi operis. in quo si quid verum fuerit, licet illius principiis adversetur, nullus dubita in illud amplectar cs foveam: vale interim, Vir Clarissime, merue tua oreaeta observantissimum Mersennum.

Idibus Decemb. Ann. saluti 16 2. Lutetiae.

8쪽

RENATI

Ad quendam Cartesi amicum, per quem rogat

auctor ut ei communicetur.

Ohectiones contra secundam es tertiam regulam Ethices. Contra primum Philosephiaprincipium. An ani possis cogitare e corpore. An ex nostra dubitatione bene demonstretur existentia Dei. An bruta sint automats. An amima necessario creetur De luce. Materiasubito. Aqua. Sale. δε- natantibus aqua. Aqua matrina. Gallica orthographia. Um non auderem Cartesium ipsum compellare, eique ipse dubia mea proponere', tuam qua apud illum polles gratiam adscilco,teque oro u t ea illi odiras,ac efficias ut aequo animo accipiat . utpote ab homine discendi magis quam contra dicendi cupido prosecta. -

dum csse opinionibus quas semel decrevimus sequi, etiam si admodum . dubiae sint, non minus quam si essent certissimae: Si enim vel salsae sint Vel malae, quo magis eas sequemur, co gravius in crrorcm aut vitium

incurremus.

II. Tertia regula in potius fgmentum, quo sibi quis aduletur & imponat, quam institutum PhiloloPhi, qui quidem debet possibilia contemnere, si expediat, sed ita tamen ut ea non sngat impossibilia: neque porro quisquam comtauni sensii praeditus, sibi persuadebit unquam, nuhil esse in sua potestate, praeter cogitationes seas. III. Primum principium Philosophiae ejus, Cogito, ergo sium, non cst certius multis aliis,exempli gratia, Spira, ergoseum, &c. omnis actio Hyponit existentiam. Quod si dicat nos abique corpore non posse spirare, posse vero ab Re corpore cogitare, hoc vero erat demonstrandum. Nam quamvis A pose Diqitiam by Cooste

9쪽

1 RENA T. I D E S C A R T E spossimus concipere, nos corpore carere, &absque respiratione vivere,

quod tamen vix concipi potest nequaquam sequitur revera ita esse, aut reipsa posse quenquam absque respiratione vivere. IV. Probandum igitur estet, animam posse cogitare absinis corpore; id quidem supponit Aristoteles in quodam suo axiomate, ted non probat, ille vult animam posse sine organis operari, unde concludit illam posse iis carere, sed non probat assumptum, a quo dissentit experientia; videmus enim eos quorum phantasia laesa cst non rccte cogitare; & si nullam aut phantasiam aut memoriam haberent, nullomodo cogitarent.

V. Ex eo quod dubitamus de iis. quae nobis obvertantur ζ non sequitur dari ens aliquod nobis persectius. Philosephorum plurimi ut 'Irrnonii, multa in dubium revocarunt, neque tamen inde collegerunt esse numen aliquod. Alia nimirum sunt argumenta ex quibus oritur & demonstratur cogitatio illa de Deo. VI. Experientia docet bruta assectus suos &passiones exprimere suo, ut ita dicam, eloquio, variisque indiciis prodere iram, metum, amorem, . dolorem & conscientiam maleficii. Testis est historia, de quibusdam equis, qui cum adhibiti fuissent ad matres suas, quas non nove ni, subagitandas, postquam illas agnovissent, se ptaecipites egerunt. Equidem ejusmodi historiolarum non est habenda ratio, sed patet operationes animalium cx nobiliori principio, quam cx necessitate, inducta ab organorum dispositione, provenire; nimirum ex instinctu quodam, qualis nullus deprehendetur unquam in machina aut horologio, quibus nulla inest passio, nullus, ut in animalibus, affectus.. VII. Author dicit animam debere .ecessario creari, sed non abs re fuisset rationem addidisse.

linea premens; & si esset motus a sole ad nos, non fieret in instanti, cum omnis motus fiat in tempore; Non fiet etiam in linea recta, si ipsi, ut musto in lacu, sit pertranseundem medium plenum corporibus quae sint crassiora, quam illa materia iubtilis a qua desertur, quaeque agitatione sua possunt lineam rectam infringere. IX. Quoniam Author profitetur se scribere methodice , clare & distinctu, videbatur ex re fuisse si explis asset quaenam sit materia illa subtilis quam supponit. Jure enim quaeritur. I. An sit. a. Utrum sit Hementaris an aetherea; Denique posito quod sit clemmiaris, utrum propria sit an

communis omnium elementorum.

X. Si aqua non alia de causast liquida, quam quod a materia illa sub-

10쪽

EpIsTOLARUM PARS II. Epist. II. tili esse itur tal is, sequiuir gelu non citius liquefactum iri ad ignem. quὶm alibi; aut sane fatendum est illud ab igne, non a materia subtili liquefieri. XI. Vix concipi potest aquam es csigurae anguillaris, & rationes quae ad hoc adseruntur pag. I 2q.lib.Meteor. & explicantur in responss ad Fro-mondum, non aliud concludunt, quam aquam esse lubricam δc omnibus figuris suscipiendis idoneam, sed ejus figuram esse anguillarem evinci non potest; & si corporibus maxime penetrantibus talis figura debeatur, multo magis aeri debetur, quam aquae. tXII. Si sal ideo sapidum sit, quia ejus figura est aculeata & pungens, caetera etiam corpora ejusdem figurae, quamvis insipida, idem praestabunt; hinc etiam sequetur, liquida, quae secundum Authorem sunt figurae an guillaris, & non pungentis, maxime vero dulcia & quae carent aculeatis salis partibus, saporis expertia fore; denique sapor nil aliud erit quam si-gura externa. non vero qualitas interna, & vis innata sali, alia i corruptione vindicandi, tota posita erit in aculeata figura. ε. XIII. Si ideo corpus aliquod in aqua non subsidit, quia extrema ejus sint amatiter crassa, fiet ut omnia ita figurata non subsidant, & contra

ea subsident quorum extrema erunt inaequalia.

XIV. Sequeretur etiam, quod cum sal sit istius figurae, & instar baculi rigidi, facile esset aquam marinam salsugine sua exuere: sitratione, aut transinissione per corpus aliquod cujus pori sint angustissimi. X V. Verum est in Gallica nostra orthographia multa abundare, squid

tamen rescindatur,ita fiat ut vitetur ambiguitas. Dubitaret enirn aliquis de vocibus cora vel annon prima etiam significet des meis' tubas) quas etiam dicimus cors, & num non etiam altera sumatur pro fre 4λω, hoc est, capi aliqua re. Sed haec observatio est Grammatici, non Philosophi, quare seorsim ab aliis, & forsan inter Typographi errata, reponenda fuit. Te oro ut probatam facias apud D. Cartesumam qua utor libertatem dum haec mea dubia tanto viro videri cupio; ut facile illa solvet, ita illum mihi aequuin fore spero, meque tibi novo nomine devinctum ha

Responsum Cartesi.

Π ormulis non erat opus quibus uti voluit amicus tuus; qui sunt illi A ingenio meritoque pares non indigent mediatore, & mihi semper A a gram Diqiligod by Cooste

SEARCH

MENU NAVIGATION