Carmina Antonii Luisi 1

241쪽

Dumque unus constans animo tormenta serebat, Plures elamabant : cur nos , qui signa secuti Usque' sumus Christi . quem toto cordis amore Diligimus, pro i Ilo et discrimina nulla. limemus , Cur nos non eadem Patimur , quae sustulit ister Unum si erimen , cur non pu uimur eadem Poena, cur non et simili dignamur honoret Sortem alii sibi praereptam, palmamque dolebant, Quod nondum detur 'pro Christo occumbere morti , Parcere cum serro voluisset sorte Frannus pQuod putat aut operam vanam se perdere in illis , Aut von vuIt illos crudeli morte necare , Quos claro si videt ingenio , Virtute , VeΙ armis. Virgo fuit quaedam , vere dicenda virago, Gaudia quae promens cordis , pro nomine Christi Quod fuerat damnata mori, dum accenditur ignis, Illa morae impatiens, sitiens ut currit aquarum Ad sontem Cerva , illa celer se jecit in ignem. Mater erat quaedam , quae sex jam pignora vidit Mortua pro Christo; reliquus Vix parvulus unus,

Ingenua forma : hune miseratus et i me Ugannus. Ergo inquit Matri et ut veneretur numina nostra ,

Dic illi , si sorte velit, quod spero suturum ,

Λ me divitias , magnos et habebit honores. Tunc Mater sic orsa Ioqui : v Carissime nate , Μ Dulce decus vitae , et vita mihi dulcior ipsa ,s A pera quaeque seras , oculos ad sidera tollas:

242쪽

di in Aspice r iamque tibi palefacta est ianua Coeli i

s Illic cum Christo vives per saecula cuncta. Audit , miratur, putat haec Portenta lyrannus :Protinus ergo furit ; quod ernina luserit illum , Vicerit imbellis mulier , quod spreverit iram. Et simul est motus variis assectibus intus renid facit incertus.rer in , compescat an ira 'Commotos suetus , irae v e remittit habenas.

Imposita interea plaustris, iacienda vel undis Corpora natorum , aut flammis ; quod parvulus ille, Qui semivivus erat , sperabant Vivere Posse , Non fuit impositus plaustro, genitrice dolente ;Idaeo plaustro imposuit: sic junctus fratribus ille, Dum sertur plaustro ,:Superis discessit ab oris ,

Et clarus meritis ad claustra superna volavit. At qui homines poterant moriem, tormentaq; cuncta Spernere pro Christo ' virtuti praemia magna Qui praebet, vitae sed praemia cuncta suis raepFerrea an illorum fuerat natura , nec ullus Sensus erat multos inter magnosque dolores Principio dicam : Christi dum vera putabant Dogmata, cernebant oculis ter maxima signa. Quod in pnaret aqua e saxo , saevique leones

Coram marivribus Christi quod poplite flexo Starent ; non ipsos violaret flamma capillos ;Nomine quod Christi multi de laudibus orci Erepti fuerant , et corpora multa sepulchro

243쪽

Exierant rediviva ad vitae luminis auras. Praeterea Coeli cupientes gaudia summa Hoc unum optabant , egressi ut Corporis hujus Carcere ad 'aeternae transirent praemia vitae. Accedit quod sperabant tormenta serentes Posse, iuvante Deo, perferre asperrima quaeque. Nomine pro Christi conjecta in vincula quaedam Imbellis mulier , prolem quae ventre gerebat. Haec posita in vinclis caepit perferre dolores Partus : dum queritur , tortor tunc talia fatus Illi : α Nune quererisy Cum mortem, et verbera saeva B Cum mala cuncta seres , poteris qui serra dolores s Quid saeis p mulier sie illi verba locuta est :v Hos ego nunc eogor partus perferre dolore , u Tunc pro me patitur Christus, mihi robur et

Sic inquit, partusque levata doloris exit

Carcere., et ad mortem sestinans laeta cucurrit. Perpetuae mulier praeclara haec nomen habebat , Carmine perpetuo totum celebranda per orbem.

Quaenius at illorum numerus , qui pectore sorti NomiMe pro Christi voluere oecumbere morti , Dicere quis poterit 3 sed dicere possumus ista :Saecula per quatuor saevitum est semper in illos , Qui Christum coluere Deum : et si sorte Parumper Cessavit hellum, quod lassus jamque tyrannus

244쪽

Saevitiae fuerat , tormenta horrebat et ipsa ;Μox magis atque magis rabies saevissima belli Crevit , et innumeros ad Coeli gaudia misit. Crudeles homines pejores tigribus ipsis Romano imperio praerant, totumque per orbem Sanguine signabant leges , populisque sere hant.

Μonstrum quale Nero materua caede cruentus ,

Saevitiae fuerit , quam humanae caedis a maior lSit quamvis rudis historiae quis nesciat illudi Qui fuerint alii plures , quo tempore Christi

Religio in mundum venit, quam caedis amantes At Trajanus erat , quo non praestantior alter Imperio populos regere, Antoninus et ille, Quem dixere pium magno pietatis amore , Marcus et Aurelius , merito qui nomine dictus Philosophi, impositum qui recte munus obivit. Horum quisque suit toto celebratus in Oibe. At quos laudavi , quorum sapientia tanta , Ex animo colerent quod numina salsa deorum , Se Dis praestare obsequium , cultumque Putabant Si fidei Christi inferrent tristissima bella. Sidera non Coelo tot lucent nocte serena Non tot Roma potens bella ules misit ad arma, Nomine pro Christi quot millia coesa fuere. Quotquot erant fluvii humano caluere cruore , Terra omnia madida est humano sanguine facta. Omuis erat carcer plenus ; deeratque lFraunis

245쪽

Saevitia , et robur , deerat constantia nunquam Athletis Christi : magis at diffusa per orbem Beligio Christi , claros retulitque triumphos. Vos superum turmae , si dicere tanta potestis , . Dicite quot sortes ad ela ulrsa superna tyranni iblisere Heroas , quot tempora digna coronis ornavit Christus , coelo qui praemia reddit. Boligio hunc quartum crudeli. de hoste triumphum Rettulit, extremis semper servata ruinis. V Triumphus De Haeresibus Gaudia tempus amat 3 patito meliora canamus , Tempora pacis eunt , abierunt tristia bella. Post varios Casus , post toa discrimina rerum Beligio Christi tandem pacata quiescit; Ei gentes Chri , ii venerabile nomen adorant.. Ac veluti eum post hyemem, pluviasque frequentes, Cum nive, cum glacie terra omnis tec a latebat, Et cum clara dies raro sine nubibus ibat :Flumina constiterant, maris omnis et unda Demebat, Cum pecudes pastor semper claudebat ovili , Lignaque multa foco imponens dum stabat ad ignem, Ila madidus vino pellebat pectore curas iPost quatuor menses , eum ver apparet amoenum , Omnia mutantur; glacies jam solvitur omnis, Discedit saevus Boreas , Zephirusque susurrat: Allicit ad somnum rivus cum dulcis aquarum iGralior atque dies, collucent sidera nocte i

246쪽

Nec stabulo gaudent pecudes, nec arator ad ignem Stare, chorum ducunt pueri, innuptaeque puellae. Nauta ratem reficit , ventis et carbasa pandit i

Grami ue vestitur tellus , ornatur et arbor Frondibus, atque anni laetissima tempora currunt. Sic Christi regnum post iob, tantosque labores Perfruitur pace , et laetos canit usque triumphos. Strata solo cecidere Deum clarissima templa iMaxima templa Deo vero tolluntur ad astra iEt gentes Christum venerantur thure Sabaeo. Frustra poscit opem divum depressa ruinis Caeca superstitio , tollitque ad numina palmas. Iam Constantinus merito cognomine maguus, Non quod Maxenti contriverit arma tyranni ,

Sed quod jam Christum veneratur poplite flexo iEu crucis exornat ligno diademata clara :Fert Crucis in castris signum, duiu praelia Pugnati Hoc hostes signo confidit sternere posse. At mox incipiunt pejora prioribus esse Tempora, Religio Christi turbatur ubique; Nam perversi homines , Satanas quos misit ab imis Sedibus Iu serni , pro mentes ore venenum sAmbitione mala , pravaque cupidine salsi Impulsi , ut fidei Christi tristissima damna Inferre ut , magno ingenio , et sermone diserto , Causa suere mali lanii , quo tristius unquam

Religio haud habuit; magis hoc lacrimabile bellum,

247쪽

Quam quod per multos annos secere tyranni. Innumeros isti misere ad tartara nigra , Quod dum multorum mentes erroribus implent . Verae aut virtutis cogunt disoedere calle Aut via qaae vera est cogunt nescire salutis.

At dum Religio tristissima damna serebat,

Has misisse reor moestas e pectore Voce .n Non mihi tam nocuere ense , saeviet e trTanni . at Quam nocuit pax ista : mihi lot pignora ademii , a Quot nunquam occidit quatuor per sae aula serrum. At non seri animus quot , quantaque salsa suere Dogmata , quae haeretici sunt ausi uadere fronte Perfricta , non fert longo sermone referre , Quaeque silenda magis nobis, et flenda suere. Pauca tamen reseram, sed maxima ; quaeque tulere Plae reliquis fidei Christi tristissima damaa. Beligio Christi hoe nixa est sucidamiue , Verbum Quod verus Deus est, Patrique per omnia, Compar Progenies, quodque est eadem substantia Patris Λc sua, quod cum Ρatre simuΙ Verbum omne creavit; Quodque coae eruuin Patri stat omne Per aevum.

Hoc primum fidei dogma inficiatus Arius ,

Cujus erit nunquam non detestabile nomen. Hic ergo doeuit Verbum esse a Ρatre creatum, Naturaque sua cunctia praestare creatis. Esse tamen saetum, et oum par non omnia Patri,

Quodque suit pejus, multi doctique savebant

248쪽

Η uio tanto errori, quo nunquam trigiter alter. Protinus at contra armata est ter magna caterva 'Pastorum , quorum caput insula sacra tegebat. Prae reliquis pugnans Athanasius extitit ille ,

Inter-et. Heroas vixit teris maximus omnes ζHic animo impavidua medios irrumpit in hostes e omnia seri , dictis , scriptisque refellit Arium. Patribus e Cunctis Synodus collecta Nicaeae est , Quae Constati lino coram damnavit Arium , Quotquot et illius sunt dogmata salsa seculi; Christi et vera fides magis est firmata per orbem. Non tamen illi Animus defecit , at aspidis instar Atra venena vomens , crudeli est percitum ira. Callidus insidiis cepit , qui se epira tenebant ; Qui positis regni caris, quis credere posset Maluerant verae fidei per damna videri Docti , quam quae nescier aut , nescire fateri. Fusus ubique suit sic pessimus error Arii Et tunc vera fides Christi gemuisse videtur. Fortis at obdurans, perstansque Athanasius usque Dogmate pro vero dum murus liaeneus esset , Haud Labefactatus quamvis percussus ab ictu Saepius arietis , aut arbos quae vertice montis Est agitata euro , sed vento immota resistit. Haud unquam victus, vicitque obstantia cuncta. Non semel huc illuc est ille coactus abire

LX patria, Procul a grege, pro quo suadere vitam

249쪽

optavit semper ; mox at revocatus ad illum rNunc iterum ejicitur , nunc et patris ille sepulchro Abditur a Synodis salsis de crimine salso

Damnatus poenis; at mox absolvitur inson&: .

Sustinuit semper , nulli parcensque labori

Et coram cunctis, et aperta voce locutus ris Verbum, ait, est verus Deus, et de numine nu

n me ne

n Omnia par Patri, cum illo quod condidit omne ἔu Verbum quod nunquam caepit, Patrique coaevu*. Tantae molis erat Dogma hoc firmare per aevum. Sic est pum Multis Sociis damnatus Arius iEt mox expertus supremi vindicis iram , Et foetus ob tantum est inopina morte peremptus. Cum Verbam sumpsit carnem de virgine matre , Divinam humauamque simul coniunxit ia unum , Utraque salva tamen mansit natura, Deique Atque hominis quod erat mansit , confusaque neutra Natura in Christo , confusam utramque suisse , Manserit ut neutra illorum , fuit Eutichis error. Protinus hic error, quo nil est stultius unquam , Damnatus cunctis ; mansit consusua ubique. Qui Dogma asseruit, pressoque Obmutuit. re.

ReFiquiae tamen erroris priora tulere Damna : fuit quidam latebris egressus Averni Sergius , insaniis vitiis , et acuminet mentis; Callidus ut Satanas , Satauaque nocentior ipso.

250쪽

Fraudibus illusit mulios, decepit et ipsum,

Pontilicis summi munus qui grande gerebat. At mox agnovit quis erat , damnavit et illum,

Ergo voluntate humana caruisse docebat Christum : sic non verus homo fuit ille putandus , Cui deerat velle, et munus super omnia summum. Nestorius praesul nimio commotus ab aestu Euthieliis errore in dum vult refutare, priore

Incidit in pejus ; subsistere namque duobus

Is docuit Christum , et naturam utramque suisse Conjunctam exterius, sic et conjungitur ille, Est quicunque Deo sancto conjunctus alnore Faedere amicitiae , sic junctus amicus amico. Si tamen hoc verum , luno nulla redemptio nostra: Non poterat Christus nostras reparare ruina a Nec poterat Patri condignam solvere poenam Ni Deus atque homo eonjunctus subsistit in uno. Nec ii ibuenda Deo quae sunt humana putamus.

Tunc quidquid fecit Christus sub imagici e servi,

omne illud pretio summo, et sine fine carebit. Nec poterat Christus moriens persolvere Patri Mercedem meri iam , et nostro pro crimino dignam. Calcedone at Synodus collecta, et dogma ne laudum Damnatum suit a cunctis, Μatrique Mariae Nomen concessum , et divinae Matris houores, Nestoriusque tulit dignam pro crimine Poenam.

Vermibus esea fuit, fuerat quae lingua locutat uoc lautum scelus , atqae aliis exempla reliquit ,