Callinus : sive quaestionis de origine Carminis elegiaci, tractatio critica

211쪽

Cuiu8n odi genuinos et inconuptos quatuor ve in Tyrtaeo , Iu-Tamos Padio Inmum II esiodumque versus xeperies. Nimir In auac Regura est ante, hic Post vocem, quae insequitur, mono

212쪽

ipsa sagitat. Deinde Verbum δεικτε delandum Vel propterea mi quod sequebatur muta cum liquida, quae syli ibam antecem dentem mox Atticorum corripi aegermno patitiis Assumet

δεινήν τε et mirines confirmatu versu Homerico de eadem ChimaeTa, Iliado

δεινον ἀποπνείονσα πως iam αμορ- νονο, Qui versiis una eum praesedente insertus ita in ah auem manu, ut bene iam pridem Hemius animam erili, hi ipsis versibus xsesiodeis a Chima in V. seq. lam quidem satis inepto, nempe continuo post aliam monstri Hesiodeam dem iptionem,

qua cum Homerica in concordiam redigi nullo modo potest. --didem repetenda origo lectionis μαιμ ετον Nam ibi Homeru usan Chimaeram Vocat ἀμαιμιακέτην V. 179

213쪽

volnerum et IIesIodum ab Hermarino observata, metrieae illiuslieentiae exemplis sincerum tuto haberi potest haud facile erit, qui mihi suo Mint, si eandem nostro etiam Tyrtaei in versu omlerabilen esse negem. Non enim vereor, ne quis idem a Tyri eo exspectari posse arbitretur quod a Theogiud , ubi hic versus quem lateo nostri esse simillimum A sano nonnihil dubito,

Sed solum tamen amphibrilinum , non etiam ipsam Gesuram ibum uochaicam, ne mala inendum Puto apud Tyrtaeum, non Mite atque in dysseae versu, a nobis sic emendator

siquidem caesura ista per so, ut raro omnino, ita tum minimo idoneam mutandi illingit II praebet, quum latim g equi ita Caesitraiti prima syllaba quiui pedis quae quidem Heran anni exta sima est observatio Amphibractium ver quo facillime expurae irremus,

adiungendum Theoponi P putavimus collegam unperii Polyd xum, adeoque se scribendum:

omisit Polydori nomen inerumqueversum paullulum immutavit ipse fortasse Pausanias , qui quidem de solo loquitur Theopompo, iteque omnis alser Tyrtaei versus, nisi ut liuno regem bello Messeniaco priori finem impi,suisse ostendat. Sed Tyrtaeus , si voluites .acedaemonios ad obe disiuiam Tegibus illis praestandam impeller φ. ne Pot- vigem si quid .viMo, alterum sine altea qmnunemora . i. V. 4 Codo ἀναθον ἐν α ρου , γαθον δἐ pn τε νειν, quod esset absu dum euam1 alibi legeretu Versus. Conexit ut t-miuium, qui iis is illi locum Moui Fit Disjliae by oml

214쪽

v. s. Legebatur olim ni θριν βεν, οι ταδε, ἐν Emen

V. 8. Dorioam formani ,αρτας mutare non ausus sum in V. 1o Libri εο ιπις τραις . Qiino. si vera lactis esset. xogatioue ad populum si 'vina tur ni, laxis placueri, explieatio viri doctissimi, qui mutuam coniunctionem iudem senatus et populi Axρας hic nominari, sibi persuasissimum habet.

apud Lacedaemonios solas Z-rgi leger τραο esso Vocatas. Correctionem suppeditabunt Plutarchi, quae Praecedunt:

quis est, quin videat, in legi fragmento ad σκολιὰν intelligen. dum esse jμαν Itaque Tm --- reddendumtεὐθιμι γνωμαι δε παμειβομeνους, hoc est respondentes rogationibus, seu potius, ut Latine loqua- inur, iudiei serentes de rogationibus egum et senatorum non detortis, ve corruptis. Atqui facillimo potuit aliquis illi ad οκολα, assum e sin , , ex iis . Mae apud Plutarchum proxima sunt πα-ρραναν quod si quis ieest, non mirum, si idem sibi visus ei mendos et rioum, quam Disilia ' Corale

215쪽

αo TYRTAE RELIQUIAE.

v I et . Pro iIIepto πρωτον, vel προτερον, erant 1eeti nem πατέρων restituit Theod. Cantem Uar Leci I, Io qui primii totum fragmentum ad Paro entiacos Te ocavit. Et exstat

216쪽

P. a. l. re a sine ad ι Novi eqi1idem imum Graeci geriptoris locum, ubi earn in elegiae non lugubria λεγο appella itur, Exγo1 Epigr. XI. q. sed iste poeta, si sana Iectio, stomanam

potuit loquelaei neentiam adontare. P. l. i post Prometheo adae et passim mnino apud --

sicos ibid. l. iit addantur ia o Aliis argi meritis Epistolae lims γνησιοτητα impugnare alienum. Ne cui tamen, quId velam, obscurum sit, dicendum puto, neutiouam hoc me negare, quod alibi ipse testatur, scriptam ab ovicio esse Sapphus ad Phaonem Epistolam Illud nego, eam , quae ho I Ex tat, Essct Ovidii Genii in a itidem nutus poetae eis tota illa, quia in ineollectionem II eroidum, ut nuper ostendit erferris, ab ipso non sit septa, tanto laeuius potuit interio, a postea nova illi ab aliquo Ovidii imitatore substitui omisWat autem, ut arbitror, suam Ovidius hanc ob caussam i lici exspectabata Sabino suo Phaonis responsum, ut colligi licet ex Amor. II, 18, 34 otiorum Phoebo Trabis nata biram, ubi dat exponendum iniquo a Moris ras Onso eogatu dors. Qtiem ad versum satis callido res Hi Sapphinae iurus auctor

Epistolae V. 31 seqq. Indo helyn Phoebo, conranunia munera, Ponam, et sub ea versus unus et ulter erit , Orota lyram,osui timi, P obe, oetria Sare is convenit illa mihi, eo ante illa tibi. Repertam esse a recentissimo demum librario quodam gemm . nam Ovidii Distolam antiquioribus, quorum Od Icilius adhuc usi sunt evitores, a unum omnibus unorum, amum Veiper se verisimile videretur, etiamsi nullum esset in ista omnium praestantissima, quam ferun iridiana Epistola imternum fraudis vestigium. p. 56. l. axet 14 4bes verba apud Plutarchum et alibi. p. 57. i. est post Pronuncias s satis habe addatur per arenthesin abiudicatam esse Soloni etiam a Porsono, ut assigna

tam poetae Iudaeo vel christiano, ex vomae sarisordi Poetis

217쪽

aninoribris Graecis, iios non diam vidi, relatum reperio in Fi lieni litto Ius a. 1810. m. Jaen. . m. r. a. l. a. a fine post arer addendum sed nimis dubitanter, nullique Ἀ-hitti sacta mentione. 4. 1. 1 adde In locis Virgilii, vidit, Statii, ista pro opinione asservi solitis, fallere facillime possunt ea, ubi te vocari dicuntur manes etiam ad triane sepulcrum. Quanquam enim nostro quidem in naufrago id fieri non potuit, si nomen eius sui ignotum, hoe tamen tralud. sine specie veritiai indo emebim , enotaphia ex veterum opinione ad manesilaeandos alis quam vim habitisse. Atqui manarunt hae loca, ut ultro ae- Paret, et Iutulent ira etiam mox patebit, ex male intellectis Homeri versibus, dy e, 64 seqq. 'ον αρα μοι προτω νῆες κιον ἀμ-λι--,ἡ ubi propterea nominam te invocantur an sis emites, o

quis Ivus ema II eat minime vero, mortu Tum manes ad inanem tumulum, Ciraus altem aliqua mentio, si haec meus

esset Poetae, facienda fuisset. Fac igitur, quod quatenus consedi dueat, viderint alii, his versibus Virgilium ac posteriores quossam Deo fuisse adductos, ut quondam resigiosa fuisse cenotaphia existimarent. Re vera nori fuisse ea ne apud Romanos quidem eligiosa, vel notissima illi hae de Te Iurisconsultorum conuoversia declarat, quoruni altera pars ad Virgilium, altera ad Divos Fratres provocabat. Addas licet Pro

pertiuiri, I, 7 18, ubi versari se fingit in littoro deserto ibique cyntiuam alioqui his verbis:

A. citaris sicci, neci fata reρ onere Ocellis, ossaqua nulla tu nostra teirere finia p

i qui mea fata ex Graeco usu nominis a se de cadavere, re Onera autem de Te funebri sic usuryalum ex Euripideo nomι -- πα- egregie explanavit, se domus in pnam. littes Iem a. 1806. m. Iul. p. 92. versum minorem aeque acrisserati a Teferens eo, quod os silegium nullum erat, quum absenti cenotaplitum condebatur, idem tamen amplexus est opi- nionem Vulgarem de cenotapisiis constitu solitas ad placaricias umbras montes. Qua una in re dissentiendum est nobis avaro doctissimo, ouoniam necessario haec debet esse sententiar An sustinera sin lacrimis oteris, ita ta mortuo mihi su rernum honorem raestare, ut Osrilegium mihi facers, iustaqua se uia tura manes Placare nequeas Perspicua res et per scet magis' etiam e V. 5 seqq. ubi secum poeta reputat, quanto fuisset tolerabilin Romae manere, durosque puellae mores pervincero patientia, aut saltem, si quo mort1 genere ibi sepulti et finiti dolores essent praesenti sibi iusta persolvi a Cynthia. Quae Cog1tati terminatur V. 4 isque ita se IIabet ex verissima Passeratii emendatione, quam tuetur etiam Brou uidus, nuPerqu

Hopere debebat Lachmannior Tum mihi non ullo ponam terra foret. Quod secus exit me mento matae, si s rit deserto in littore exstinctus, quamvis cenotaphium ab amim sibi condatur. Sed

largiamur, egelidum esse alla meum eae trem clarnasset Pulver nomera,

ut mihi non ullo pol dare terra Ioret.

,.. . .

218쪽

Quid tum Nonne vel si eodem redibit sententia Quid quod pilo Versus certissime prodit, fictili a Virgilio ex illis

m, i versibus in morem, vocandi manes etiam ad ceno- taphia re vera nonnisi ad sepulcra esse vocatos. Quodsi eligiosa ne apita Roma iacis quia em cenotaphia erant quid dice-'inus de Graecis 2 quos quominus credamus umbxas placaricenotaphiis existimasse, impediunn omnia. P. 6. l. 9, et in fine pro soti enim Romam aeris. qntiquiorumeretri qui ininime, ut Romam, etc. p. 88. l. aa adde e recensio no Imman Bes heri: 1bid. I. I 4 les: Hεπτομένα pro κλεπτουένη. ibid. I. 15. et 16. scrib. του ἐσθλου et Oευγνιδος Per synizesin. p. s. l. a. a fine mea culpa se timum legitur pro quintum. P. 147. I. a. adde Eandem in conectionem video incidisse Por. sonum in Adv. p. 39. d. Angi. Sed is quidem Casauboni

pittat mutationem esse τι ελπεια

P. 161. I. 5. a sui adde An deIendi possit in iis, quae excipiunt apud Platonem Tyrtaei versum, duplex quaerere non eost nostrum sed haud neglisendus in confirmando iudicio ino reo de interpolatione distich illius alter Platonis locus, ibid. II. p. 66o. E. tibi eodem respiciens οὐ 'ra, inquit, μνησαἰμπεινησὶ, α μιν ὁ ποιοτῆς, οντ' ἐν λογιν ανδρα τιθείμην, a- - δηaων - - ορέγοιτο, ποθεν στάμενος. Accedis

etiam ad Platonem Euripides in Med. 447. Mad aeqvεἰ ν ει ιοιγε μήτε χρυσος εν ωαοις, μή - ρέα, κάλλεο υμνῆσαι μέλος, 'πωρροεχ vr γένοιτο μοι, si verum est, quod Putat Porsonus, sormam orationis ibi eas, nostro apud Tyrtaeum loco adumbraeam. Uterque locus. certe Platonicus, nam de Euripide non dissiteor, ambiguum possε haberi, isne omnino huc' pexerit, necne, eandem, ac ii is illa Platonis, constructionem tam aperto Totae vin-icat, ut iure mireris, distichum illud uso adhuc potuisso

interpolationis notam effugere.

p. 174. l. 5. a fine addendum: Ubi luod ego dedi ex coniectura,v-αι, ει παρι χαρηνοφε, --oni , qu utor, Steeliani a ter varias lectiones notatiun xv io, e codice, ni fallor; nam si correetio esset Gulielini canimi, is etiam υνιν vi re

tur scripturus fuisse.

sis stantiumri reponatur: ad haec notissimo. Immerito enim omissa aignificationis accusavi schneiderum qui attigit eam v δαῖος, ut casu quodam elici, dum Lerioum eius evolvo, mature satis animadverti.

219쪽

Quum a me ipso Propter absentiam conigi OII potu mutplagulae liuius libri prelo exeuntes, benevolo exeasabunt lecto os, quae segmini midit e rectoris aciem, tyyotbetis errata, in quibus inii uidis missam feci, vim se o qui lem, sed animadverti tamen orthopapiliae in eo stantiam, cuius exemplum est in ipso praefationis princilii nonianis mei scriptina, et mox tibi, tua et sic porro littera iniciali modo maiuscula modo minuscula, qtiam ubique ego posueram, excivum neque etiam motioso recensenda putavi vocabula line in non recte diris aut vitia in te piructio Iligi veluti puncta ut Ilic quoque, quod primum ita oculos iii currit, exemplum afferam in prima tatim linea libri posita, nata illa, nisi me sallit memoria e scripturae compendio,

quod postea expleram resistis sorinas punctis, et sinsilia Ieriora quaedam. Paullo diligentius inmmemoranda duxi eoinmissa in

accentuum notatione peccata, e quibus pauca tantum, qua ominima essent, omis . Singula tamen, etiam levissima, quae intextu Tyrtae animadverteram, vitia religioso numeravi. Quod Pauca omnino turbant sententiam, mecum lectores debent co

Metoris doetissimi diligentiae. P. H. La a fine leg voluisti pro volnisti. p. 4 L 5. a fine e

somnia pro a somniis p. 24. . . p. 2 l. II. Grae ram Phiaeta nonien te expressum littera initiali minuscrata.

ibid. l. a. a fine scrib. pro '. p. II. L . eis male colloeata sunt hexametrorum initia ibid. l. 4. α sine leg. ἀποδέδο- τα pro ποδιτοται. p. 34. l. I. Sic mutandum in Ho. P. 59. l. ult pro antiquitas leg antiquitus. p. 42. i. 13. PudPm qud. p. 44. l. a. ἐχεγον pro iεγον. p. 56. 5. a fine omissa est, quam apposueram ad sisndicaudum primi pedis transversa uneola neque eoam eo positum Dexa-φm P. 95. L aa. απικέατο τ ἀπ--τα. P. 1-. cim ab

220쪽

ibid. L IL, a ne Aa κωνικὴν pro δώκωνίκην P. 48. I. Isti sententiana pervertit comma post Nonns poεitum P. 152. l. 4. sine lego προσήκει pro προσηκει. P. 155. 4 8. turData est ver suum collocatio. p. 154. Lin a fine pro αἰσχρα leg. αἰσχρα.

οτησιχθεὶe ibid. L 6. στέρνα pro στωνα. Rid L 12 pro αυτοοχεδο εγχει scrib. αντoozεδον nati quod repte expressum iu ipsis Tyrtae Reliquiis, sed in prooetui uuater etiam praeterea depravatum, ibid. L is a fine, p. 158 L et M. Postremo P. 159 L,7 eadem errandi pertinacia, qua bis etiam VoluII. ro μοι. I inpressum ideo, primum P. 177. a. a fine, einde p. l. 1 a fine, et bis adeo repetitum p. 81 tam in ipsis poetae verbis, quam in annotatione θνητὀ e pro θηητος, quod contra recto excusum in prooemio P. 55. l. 7. Sed pergamus ordine. -- P. 156. I. 2. a fine excidit ασπίδος antoda πίδ' p. 157 1 9. a sine leg Ilias, M. Pro Iliad. v. IIo. P. 158. scrib. οντας is pro ovταζων. ibid. l. 7 a fino pro δεινον leg. δεινον. p. 50 L, vidimus Pro videmus ibid. l. 11. Pro commate positum semicolon is, init. perturbata

versuum collocatio. P. AEL LII, lem concinnam pro concinam.

Ieg. o τε pro o τε et αυτον in fine versus pro αυτον. ibid L in. fine punctum in comma mutandum. p. 16E L . scrib. αεθλον pro ιεθλον et L 15 a fine οδι τις pro υδε ibid. Uti a fine corrig. excessissa Pro excesisse. 4. 17o L 15.

' πως Ex rix πως omnino in accentus inclinatione saeps Peccatum, Omninoque gravis pro acuto et contra positus, cuius

generis plura deinceps nonnisi e textu Tritae enotabo. 1bid. 4 4 fine scrio. πη co gry. P. 1 6 L 2 pro μηδέ Ieg. μηδε et comma ponendum in fine versus ibid. L extri pro ouestam leg honestarn. i. 177. a 15 Heg. ιν pro φ ibid. 1 - ἴστε pro ιστι P. 178. L 15 a fine iungatur pro iungatui. p. 7q. l. i. et iterum P. 18o. 1. 2. a fine re pro Mibid. l. a fine την pro a'. P. 32. praeter molestum erro-xem, quo in textu pariter atque in annotatione θνντος posuit typotheta pro η'τος, etiam 1 7 αυθος exstat pro ανθος, tL, a fine προθοροισιν pro προθυροισιν P. 182. l. a. m. πανας pro πωνας. ibid. - ους κεν ἔκηυμ pro ους- ίκητοι ibid. l. a fine Uinterlono Pro Vinterione. 4. 184. punctum in comma mutandum. ibid. l. in scrib. γίγνεται pro γιγνεται et εἰσοπίσω τελέθει pro εἰσοπίσω τελέται. p. 85. I 4. o pro δε. ibid. i. a. a fine Eeιor pro prior. p. 186. L 5. post Nos inserendum uod ibid. 44. leg. τινὰ pro τινα et --